Wat ik vind van de kolibrie?
Die moet ik nie
Mogen van mij over de knie
Maar je ziet ze nie
Uit: Hard voor de Natuur, vierde geheel herziene druk, voorpublicatie
©2018, B. van Vuren
Categorie: Hard voor de Natuur
Kusjes voor de onderwijsmediathecarissen van de BMO
Sluiskil, 16 september 2014 De site apiedapie.org wordt sinds kort officieel aanbevolen door de BMO, de Beroepsvereniging van Mediathecarissen Onderwijs. Dit werd vorige week bekendgemaakt in de rubriek “Mediathecarissen in het nieuws“.
Achtergrond voor de beslissing is een onderzoek naar de praktijken in Nederland rond het lezen voor school en rond het omgaan met de Lijsters. Een rondje langs een aantal schoolmediatheken leverde een onthutsend, maar ook wel weer hoopgevend beeld op. Lees hier het volledige flippende artikel. Lees verder “Kusjes voor de onderwijsmediathecarissen van de BMO”
Vossen in donkere vochtige bossen
Ik houd niet van vossen
die hun tanden met kippeveertjes flossen
waarna ze met zijn allen gezellig gaan hossen
in hun donkere vochtige bossen
vol met druipende korstige mossen
het liefst zou ik ze allemaal afrossen
die stinkende blafvossen.
Voorpublicatie uit: “Hard voor de Natuur”, derde editie, te verschijnen december 2012, © 2012 Apiedapie/alle rechten voorbehouden, bij de betere boekhandel, wel doorvragen
Vlooien, ik geef er geen cent voor
Ik houd niet van vlooien
alleen van dooie
van mij mag je die vlooien
blauwe, groene en rooie
levende, comateuse of dooie
meteen in de vlooienbak gooien
of breng ze maar op de markt
daar zijn ze ook geen daalder waard.
Uit: “Hard voor de Natuur”, © 2012 Apiedapie. Alle rechten voorbehouden.
Mooi zo’n horrorwinter
Oh wat is het mooi ’s morgens na het opstaan
zo’n verse lading sneeuw op de oprijlaan
maar jakkie bah, dan is er altijd weer zo’n dier
(er zitten er nogal wat hier)
dat er met zijn gore poten overheen moet gaan.
foto’s: © apiedapie 2011
Maling aan de taling, zin in de paling
Ik heb maling, ja heel diepe maling
aan zowel de zomer- als de wintertaling.
De Rode Lijst, jullie staan er samen op
de één met een groene, de ander met een witte streep door je kop.
Om zo te klein te zijn is behoorlijk dom
wordt dus groter, eenden, dan schiet niemand je om.
Neem een voorbeeld aan olifanten en walvissen
groot genoeg voor Greenpeace om over te kissebissen.
Zulke kleine kuteendjes kunnen we hier niet gebruiken
jullie mogen van mij forever onderduiken.
Aan jullie, eenden, heb ik samenvattend maling
ik herhaal, dit betreft zowel de zomer- als wintertaling.
Liever nog heb ik een dosis radioactieve straling
of, wat u zegt, een lekkere bos gerookte paling.
Eerder verschenen op het tegenwoordig zo onsympathieke drasties blog van JandeWit; als voorpublicatie uit de verzamelbundel “Hard voor de Natuur”, een bundel die door omstandigheden nog altijd niet is verschenen.
Ook dit is een wintertaling. Hier is weinig mis mee. Geef ik mijn paling zonodig voor op.
Op een schillenpad
De schillenpad
Alles alles doe ik voor die pad
Eten drinken rond en zat
Mijn schilliepillie
Mijn stoffiepoffie
Doe maar rillierillie
Doe maar sloffiesloffie
Eet maar lieverd eet je blad
Kom dan bij me in het bobbelbad
Gaan we samen op het slechte pad
Langzaam
Opgedragen aan de schildpad van Ilona.
Hier is tie, met de vingers van Iloon er liefdevol omheen geklemd:
Zwarte schaduw zoekt prooi uit
Zwevende schaduw Zoekend naar prooi of toch niet Raaf speelt roofvogel
Die vogels die zitten weer klaar in ’t struweel
’t Is elluk jaar weer het
zellufde liedje. Die
vogels die zitten weer
klaar in ‘t struweel.
Dad’lijk dan gaan ze weer
slepen met takken. Ze
leggen een ei. Oh, wat
origineel.
Bloemen gaan bloeien, het
gras gaat weer groeien, de
lammeren stoeien. Ja,
wees maar niet bang.
Dansende koeien, een
boer die gaat roeien. Het
kan me niet boeien, ik
ken het allang.
Planten en dieren, ze
zitten te klieren om
ons te plezieren. Het
hoort er zo bij.
Toch is er hoop en ik
krijg geen depressie, want
voor dat j’het weet is
de lente voorbij.
Eerder op drasties, en nog veel eerder elders. Opgenomen in publicatie Hard voor de Natuur, ©1995 Apiedapie. Nu voor de themadag lente van assyke, ook op oba via mijn wordpress blog. En ook nog eventjes op het vkblog.
Op de dood van mijn konein
Ik hield toch al niet van konijnen
ze zitten met hun snuffertjes te chagrijnen.
Gaan nooit er eens lijnen
vreten het liefst je gordijnen
van mij mogen ze allemaal verdwijnen.
Konijn, ik zie je ’t liefste in de grond
waar je ooit je worteltjes vond.
Kijk maar uit de konijnenhemel op ons neer
jij huppelt echt nooit meer.
(en nu gaan we verder in het Duits)
Ach Du komisches Tier
hör mal zu, es ist vorüber hier.
Du bist jetzt ein KO
NEIN.
Eerder stond dit treurig vers al eens als reactie op drasties. Pas teruggevonden, hopelijk nog op tijd om opgenomen te
worden in de binnenkort te verschijnen verzamelbundel “Hard voor de Natuur”.
Illustratie: skelet van vrouwelijk konijn. Met dank aan de Plattelandsvereniging Hei, Heg & Hoogeind te Leende. Zij houden wel van konijnen kennelijk. Mag!
Bas van Vuren, aangenaam 