Hoe het nou zat met die veronderstelde quote van Pipi Langkous (“Ik heb het nog nooit gedaan dus ik denk dat ik het wel kan”)? Niemand kan hem vinden, zelfs de erven Astrid Lindgren niet. Misschien heeft ze de oneliner wel gezegd, maar zat de schrijfster niet op te letten. Einde discussie. We call Pipi en schrijven de quote definitief aan haar toe. Game Set Match
“Ik kan mijn eigen overal vermaken.”
Joke van Doorne vindt zichzelf erudiet en wil daten met een erudiete man. Er reageert iemand die op zijn Tinderprofiel bij zijn hobby’s heeft staan: “Ik kan mijn eigen overal vermaken.” Hopla, en weer zette een NRC-lezeres een minder begaafd persoon in de zeik via de ikjesrubriek. Da’s ook een hobby. Maar voor Joke was dat nog niet genoeg. Ze wilde er een erudiet mopje van maken en schreef er nog een regeltje bij: “Even denk ik echt: overall schrijf je toch met twee ellen!” Verder kon ze niet zoeken, maar goed, erudiete mensen snappen hem vast meteen.
Klare Taal vond het een prachtig ikje, “geestig en gelaagd” en vroeg zich af of die man een kans maakte. We zullen het nooit weten. Wellicht kwam het tot een dampende vrijpartij tussen de dame en de man in overall, die er misschien zijn klompen ook nog bij aanhield. En nog weer later kwamen er misschien wel erudiete kindjes van die hun pap aten met erudiete lepeltjes uit erudiete kommetjes.
De Amerikaanse verkiezingen werden min of meer doodgezwegen hier op de site. Wat moet je er ook nog aan toevoegen? Niks. Wat u zegt. Zo is het maar net. De Schrijvende Rechter (DSR) haalde herinneringen op aan vier jaar geleden, toen DSR jr. vrolijk naar Trump zwaaide toen die op de televisie het podium opwandelde. “En hij begrijpt niet dat m’n rode MAGA-pet een souvenir is, en niet iets wat ie op mag zetten naar school.” De site “Bas van Vuren, Aangenaam” (met uitzondering van DSR) feliciteerde het Amerikaanse volk en de wereld met de verkiezing van Joe Biden tot zoveelste president van de USA. De tirannie is verdreven, let the healing begin …
Ilona haalde herinneringen op aan 20 jaar geleden, Bush versus Gore en een houten trammetje in New Orleans.
Het was net alsof we er vorige week ons hoofd niet konden bijhouden, die ikjes, en dan onze meninkjes en herinneringetjes, het leek allemaal zo futiel. Laat staan dat we de 100e-reactielepel haalden, terwijl we er een week daarvoor nog zo dichtbij waren.
Ton van der Pijl deed zijn best met een ikje over twee mensen die elkaar op straat tegenkomen. Hij zei “goedemorgen”, zij werd kwaad en beet hem bits toe “ik geloof niet dat ik u iets gevraagd heb.” Toen hij haar een paar dagen weer tegenkwam en vroeg of hij haar iets mocht vragen, ontspande ze lichtelijk. “Nee, dank u”, zei ze. Het blijft moeilijk, dat flirten op de openbare weg. “Nog even volhouden, Ton”, adviseerde Klare Taal, “ze reageert al iets relaxter …” Ook hier gloort een dampende vrijpartij. DSR raadde hem aan het eens met “Heui!” te proberen, “licht-opgaand en zangerig.” De video van een strijdlustige Trump die hij met ons deelde was een mooie:
Het was Joke-week kennelijk, want een andere Joke, deze heette Hoeksema van achteren, kreeg ook al een ikje geplaatst. Haha … not … ze had een enge droom omdat haar dekbed te dik en warm was. Nou nou, het is me allemaal wat. Gauw naar de krant met z’n allen. Pawi vond het “herkenbaar”, want een warm dekbed geeft nare dromen.
Carolien Stolte heette dan wel geen Joke, maar kreeg ook een ikje geplaatst. In de zaterdageditie nog wel. Het ging over haar instituut waar een verwarde man van 89 jaar oud rondwaarde. Die dacht dat iedereen op vakantie was en had kennelijk nog nooit van corona en home office gehoord en maakt het dus misschien niet lang meer.
Wil jij net als Klare Taal, DSR jr. en andere reageerders kans maken om in het volgende intro voor te komen? Wil jij ook aardige vondsten debiteren naar aanleiding van ikjes? Wil je plezier hebben met onbekenden die voor je het weet je vrienden zijn? Misschien wil je een uitnodiging voor de jaarlijkse bijeenkomst van de auteurs en reageerders van deze site? Of zeg je: doe mij dat maar allemaal?
Je wint een zwaarverguld lepeltje als jouw reactie precies de 100e is.
Doe dan aan deze leuke rubriek hier op deze leuke site mee. Ga eens wat ikjes lezen, die staan verstopt op de NRC, die krant die zo van lezersanekdotes houdt. Stuur zelf een ikje in. Scrol naar beneden en zeg iets. Dat mag met een fantasie-emailadres en ook met een nom de plume. Je wint een zwaarverguld lepeltje als jouw reactie precies de 100e is. Of de 200e, 300e enzovoort tot in het oneindige. Lepeltjes zat.
Voor je het weet kan een citaat van jou, een foto van jou, een wat dan ook van jou, een hoogtepunt van de week worden. Heb je inspiratie nodig? Raadpleeg de afleveringen van deze rubriek elders op dit blog. Ook een aanrader als je er even tussenuit bent geweest.
Bas van Vuren, aangenaam
Reacties zijn welkom via het reactieveld, of via het contactformulier hier, of via een email naar bas@basvanvuren.org
Het wordt een prettige week. Als je vindt dat het geen prettige week moet worden, voel je dan vrij om elders te gaan buurten. Daar waar er meer zijn zoals jij.
De foto helemaal hierboven – wij vakmensen noemen het de header image – laat traditiegetrouw een stukje offline leven van mezelf zien van de afgelopen tijd. Nou, jullie zien het wel. Ik heb een nieuwe telefoon. Door omstandigheden moet ik tijdelijk een tweede Simmetje bij me dragen, want mijn keidure Galaxy heeft geen dual SIM. Van die dingen dus. Ik vroeg om de goedkoopste en dat was net zo’n Nokia als waarmee ik decennia geleden mijn mobiele ervaringen ben begonnen. Een feest der herkenning. Zaklamp, radio FM, “snakie spelen“, en een batterijduur van een dag of negen. Allemaal dingen waar we decennia terug opgewonden van werden. Heerlijk gewoon, zo’n retro-apparaatje, en lekker geen internet en Whatsapp erop dus rustig. Volgende week zie ik misschien weer iets anders.
Foto: “Snakie spelen” © 2020 Bas van Vuren
Bas van Vuren, aangenaam 
Nasi goreng
Omdat ik een erg goede nasi goreng wil gaan maken, bezoek ik de Chinees-Indische toko in de Steenstraat. Ik kan niet alles vinden en ik vraag de zeer service-georiënteerde Chinese cheffin om hulp. Als ik alle ingrediënten heb, vraag ik wat ik nog meer moet hebben om de allerbeste nasi van Arnhem te maken. Haar antwoord: „Mijn vader.”
Christiaan Zevenbergen
In de Steenstraat moet je wezen, in de Steenstaat moet je zijn! Die aan de Houtstraat dat zijn prutsers, dat weet iedereen.
Voorts is DSR ingenomen met met ambitieniveau van de inzender: niet gewoon een goede, maar een een ‘erg’ goede nasi goreng, de ‘allerbeste’ van heel Arnhem zelfs! Maar waarom daar gestopt? Nasigorengkoning van heel Gelderland!!
Met zo’n “zeer service-georiënteerde” Chinese cheffin komt het vast wel goed. Maar moet die vader nou in dobbelsteentjes erdoor of gewoon meekoken?
DSR, julienne en apart wokken
Om op te vreten
Kort maar duidelijk intro.
Wat valt er ook te zeggen over nietszeggende ikjes.
Leuk dat ook DSR jr wordt genoemd. Petje af voor het intro.
Aardig ikje met een mooi slot vandaag.
Lasagne
Tijdens mijn wekelijkse bezoek aan de supermarkt vraag ik de dienstdoende vakkenvulster of ze ook lasagnebladen in het assortiment hebben. Uiterst resoluut antwoord ze: „Helaas meneer, het zijn geen Franse weken.”
Rutmer Klarus
Wow, de knoeperd van een taalfout (antwoord ze) staat er echt: https://www.nrc.nl/nieuws/2020/11/10/lasagne-a4019388
Bah, de geborneerdheid druipt er weer eens van af. ‘Dienstdoende vakkenvulster’ klinkt als de waarneming van een horige . ‘Dienstdoende’ is ook overbodig: de inzender zal toch het personeel toch wel niet in hun vrije tijd aanspreken?
Het venijn zit ‘m in het ‘zeer resoluut’: minzame smaling over hoe de eenvoudige van dienst haar onnozelheid tentoonspreidt – kostelijk! Daarom ga je zelf naar de winkel in plaats van de dienstdoende dienstbode eropuit te sturen.
Kijk kijk, inmiddels staat de t er wel. Graag gedaan en tot uw diendst.
Heel erg, dit ikje. Gelukkig is de taalfout daar, dat zal hem leren.
Nomen est omen in dit geval en dan nog een taalfout als bonus, dat kan Klarus in zijn zak steken.
Mooi hoor, al dat deskundig commentaar en analyse! Een schril contrast met de buurtjes, waar men zich tot ‘meh’ beperkt.
Rutmer zal lasagnabladen wel met zo’n dikke aardappel in zijn keel hebben uitgesproken dat de vakkenvuller er geen chocola van kon maken. Probeer het maar eens: la saigne bladant …
Ik zie het voor me. De choker goed geplaatst, de Brogues mooi geveterd. De minzame toon opgezet in de keel: juffrouw? de laissange bladen? Waar ken ik die vinden?
Paperclip
Ik ben een eind in de zeventig, maar wil mij graag jonger voordoen. Op de sportclub sta ik te praten met een aantal bevriende zestigers. Ik reken erop dat ze mijn gehoorapparaat, dat handig verborgen is achter de poten van mijn bril, niet zien.
Dan komt mijn 80-jarige vriend Evert er bij. „Heb jij ook dat je gehoorapparaat op de grond valt als je je mondkapje afdoet?”, vraagt hij op luide toon. Schoorvoetend moet ik dat erkennen. „Ik heb een tip voor je”, zegt hij. Trots toont hij zijn mondkapje dat achter zijn hoofd met een grote paperclip is vastgemaakt.
Maarten Seckel
Ik weet niet wat hier grappig of opvallend aan is. Het is gewoon een praktische tip toch?
Hier zijn nog wat tips voor geirriteerde oren of afvallende gehoorapparaatjes, uit de Flair.
Denk aan haarhaakjes, 3D-geprinte haakjes, geknoopte haakjes, S-vormige haakjes, papercliphaakjes dus, hoofdbandhaakjes en speldjes als haakjes. En hou je haaks.
Je kunt je apparaatjes ook thuislaten. Liplezen kon je toch al.
Dank aan de blogbaas. Wat een volledig overzicht van alternatieven! Het regelmatig verschonen van het kapje gaat bij het ene model makkelijker dan bij het andere, let daarop als je zelf aan de slag gaat. De paperclip is in mijn ogen de minst aantrekkelijke, die met knotjes draaien aan weerszijden van je hoofd de mooiste.
Aardig ikje vandaag, de strubbelingen met de mondkapjes worden in kaart gebracht. Met hoorapparaten en hoe deze te verdoezelen . Ik had alleen last die witte mondkapjes die zaten meteen onder de lipstick enzo nu neem ik zwarte dat helpt.
P.S ik heb geen gehoorapparaat wel op straat een bril en die beslaat waardoor ook make -up afgeeft!
Uit betrouwbare bron (IC arts) : een pleister over de brug van je neus voor je de bril op zet, voorkomt het beslaan van brillenglazen. Make-up lekker uitwassen of als trofee binnenhouden (dat is niet van die IC arts maar van mijn eigen).
Waarom zou je lippenstift onder je mondkapje opdoen?
Mondkapje hoog optrekken, bril eroverheen.
Bril afzetten, tastend winkelen.
Bril zonder glazen gebruiken.
Enkele tips.
Dank jullie allen voor de praktische tips in deze barre tijden en verder doe ik niet extra lippenstift op voordat ik het het kapje opzet, zoals de blogbaas veronderstelt.
Bonne Nuit sans ennuis.
Lippenstift over het kapje heen, dat trekt ook veel bekijks. Goede nacht Freunde.
Die hond
Ik sta bij het hek in het bos. Voor mij komt een dame met drie kleine hondjes binnen. „Het zijn adoptiehondjes uit Spanje, ik heb ze net”, zegt ze. Ze dansen om haar heen. Achter haar loopt een man met twee jonge kinderen. „Nou zeg”, moppert hij. Ik vraag wat er is. „Die hond”, zegt hij, en wijst naar een van de klein hondjes alsof er een ontsnapte leeuw voor hem staat. „Die gooide zand over mijn broek!” „U komt zeker niet vaak in het bos”, vraag ik. „Jawel”, zegt hij. De dame kijkt verbijsterd. „Er zijn ergere dingen in het leven”, zeg ik. „Dat is waar”, mompelt hij.
Nicole Koster
Jammer, zo’n gesprekje had beste een aardig ikje kunnen opleveren. Maar niemand zei iets bijzonders. Misschien ziet Nicole de volgende keer weer andere mensen en gebeurt daar wel wat mee.
De dame “kijkt verbijsterd” … Toch wel benieuwd hoe dat er uitzag.
Ja, die adoptiehondjes uit Spanje, daar moet je voor oppassen.
Spanje, Bulgarije, Griekenland, Hongarije, Portugal, allemaal aanbieders van zwerfhonden ter adoptie, meestal met de beste bedoelingen. Het kan dus goed gaan. De vrouw uit het ikje met haar drie dansende hondjes is er blij mee.
Ik trof laatst tijdens een wandeling een man met zijn hondje. Het beestje had zich ooit in Portugal voor zijn camperwielen gezet, wilde niet weg en wel mee. Hij nam het diertje mee, hij verwijderde alle ongedierte, verzorgde de vacht. Nu heeft hij een vriendje voor het leven.
Nou is het wel zo dat adoptiehondjes uit Spanje erom bekend staan dat ze zand over mensen gooien. Dat komt zo, ze lopen daar op het strand en daar heb je alleen maar zand. Ze zijn niet anders gewend. En je krijgt het ze niet afgeleerd.
’t Is warempel echt zo. Ook in Portugal. We liepen over een stil stuk strand, stil omdat er een conserveringsfabriek van sardientjes nabij stond.
We gingen lekker zitten en met ons ook een grote zwarte hond die met ons meegelopen was. So far so good, totdat hij man bedolf onder het zand.
Op onze camping kwam elke dag een wit hondje aangetrippeld. Hij zat onder het ongedierte. Zodra je je in z’n richting bewoog, bewoog hij als een schaduw mee, steeds op zo’n anderhalve meter afstand. (En dat zo’n vijfentwintig jaar geleden al.)
Wou je hem een stukje vlees geven, dan deinsde hij terug. Hij nam het niet.
Een paar dagen later probeerde ik het achter m’n rug en hij hapte.
Toen we de tent weer opbraken om verder te trekken heeft ie al die tijd stil bij ons staan kijken, hij wilde mee.
Snik, dat kon echt niet.
Overal liepen zwerfhonden, vaak mishandeld, zo kon je zien.
Zo’n vijfentwintig jaar geleden dus, en denk nog altijd met pijn in m’n hart aan ‘ons hondje’, met de mooie witte wimpers, wiens vertrouwen ik had gewonnen.
En ik hou helemaal niet van honden.
Overigens, in de oostbloklanden bloeit nog steeds een levendige handel in ‘zielige zwerfhonden’ en puppies, die ter adoptie worden aangeboden.
Oh jee, pawi’s reactie lees ik nu.
‘Oostbloklanden’, tot voorkort resorterend onder de Russische Tsaar, de Oostenrijks-Hongaarse Dubbelmonarchie en het Ottomaanse Rijk -grinikicoon-
Buren
Al 20 jaar wonen we naast een meisjesstudentenhuis in de Leidse binnenstad. Nooit eerder was het zo stil als tijdens de eerste coronaperiode. Nu is dat anders, het grootste deel van de bewoners is thuis en dat is goed te horen.
Afgelopen weekend was het weer flink raak, maar anders dan anders. Geen muziek, wel gezang en veel kreten houden ons uit de slaap. Het wordt later en later, maar omdat sociëteit en kroegen dicht zijn, laten we het gaan.
Als ik de dag erna de overlast alsnog meldt, volgt er een reactie van ongeloof: „Maar we hebben een silent disco gekocht!”
Frits van der Mark
Leuke corona-gerelateerde anecdote voor de verandering, goed pruimbaar in zijn soort.
‘Als ik de dag erna de overlast alsnog meldt, volgt er een reactie van ongeloof: ‘ verdient echter niet de schoonheidsprijs. En waarom meldt de inzender alsnog de overlast als ie het had laten gaan.
Enfin, ik benijdt de (nieuwe) studenten niet, en laat ze maar oppassen met hun oren.
benijdt is zonder t natuurlijk….LdB!
En meldt ook dus. Man man, wat een knoeperd van een fout.
Maar goed, de ikjesschrijver woont naast een meisjesstudentenhuis waar allemaal meisjesstudenten wonen. Die eten meisjesstudentenpap van meisjesstudentenbordjes met meisjesstudentenlepels. En die gaan erna in de meisjesstudentenafwasmachine. ‘s Nachts ontvangen de meisjesstudenten weleens jongensstudenten en dan is het meisjesenjongensstudentenbal.
Aardige reactie van APD, maar als steen des aanstoots wel een beetje mager. ‘Meisjesstudenten’ is maar een keer gebruikt en het is een relevante vermelding.
Waarom relevant? Vul in jongensstudentenhuis en de pointe blijft intact.
Maar goed, het ikje mag er zeker wezen, hoewel het “wel gezang en veel kreten” veel beter had gekund. Beschrijven wat voor kreten dat waren, te weten verheerlijkt zuchten, verzaligd steunen, korte kirretjes van pret … dat soort werk.
Ik heb nog nooit een stille disco gehoord, maar luister maar eens naar iemand die op zijn hoofdtelefoon harde muziek luistert. Die heeft het niet in de gaten, maar het pom pom pom en geneurie klinkt keivreemd voor als je de muziek d’r niet bij hoort.
Beschrijf je deze geluiden beter dan wordt de ingehouden suspense omdat het immers een meisjesstudentenhuis betreft een stuk beter.
(Masterclass “Oom Bas leert zijn nichtje schrijven”, hoofdstuk 23).
Silent disco. Weer wat geleerd.
Heeft de gesjeesde Keesje de Jongen de plaats van APD ingenomen? Of heeft APD z’n studententijd (aangenomen dat ie uberhaupt heeft gestudeerd; ’t valt moeilijk te zeggen) op z’n jongenskamertje bij moeders thuis doorgebracht?
Iedereen die wel eens in studentenhuis (m/v/gemengd) is geweest, weet dat elk z’n eigen typische sfeer heeft. Dus inderdaad, de pointe verandert er niet door, maar dergelijke details geven wel kleur.
Mijn studententijd heb ik gelukkig niet in een jongensstudentenhuis doorgebracht, helaas ook niet in een meisjesstudentenhuis. Ik woonde de eerste jaren op zolder bij mijn ouders, niks mis mee, en de laatste jaren op mezelf,aan het hokken. Keileuk!
Heerlijke reactie van Bas.
Dat de Bibelebontse pap met bibelebontse lepel werd gegeten, herinner ik me nog. Maar dat die nappen in een Bibelebontse vaatwasser gingen?!
Silent disco wordt verkocht of verhuurd met de belofte dat de buren er geen last van hebben. Klopt. Niet van de installatie. Maar blijkens dit ikje wel van de meezingers m/v.
Voor hem hoop ik dat de sociëteiten weer snel hun deuren openen.
Zo ziet dat eruit, zo’n stille disco. Je ziet wel dat het meisje in kwestie gewoon veel plezier heeft. Maar … er komen wel geluidjes uit, zo te zien. En bij de toeschouwer ook. Daarom toch maar niet doen, meisjesstudenten, het geeft aanstoot.
Photo: Czampal, CC BY-SA 4.0 https://creativecommons.org/licenses/by-sa/4.0, via Wikimedia Commons
De keuze
Wij zijn rond de zeventig, gezond van lijf en leden en op zoek naar een nieuwe matras, misschien willen we wel een nieuw bed.
Er blijkt van alles te koop.
De jonge verkoper helpt een handje en hij adviseert ons de aanschaf van een speciaal dubbel hoog/laag bed „voor ouderen”.
Zijn argument: „U moet nu wel een goede keuze maken, want dit wordt uw laatste bed.”
Lamberthe de Jong
De mooiste zin uit dit stukje is nog wel dat “Er blijkt van alles te koop” .. Het is al weer een hele tijd geleden dat de de Jongetjes in een winkel zijn geweest.
Voor de rest: de verkoper heeft gelijk, ook al klinkt het wat cru. Wees blij dat het de groentenboer niet was die het zei.
Klopt als een bus. En nou ja, niet alle ikjes hoeven grappig te zijn. Maar liever wel, als je het mij vraagt. Dit stemt een beetje droevig.
Mazzelaars. Hier is nix meer te koop. Alleen nog maar noodzakelijke zaken. Dus ook tabak. Verder worden we streng aanbevolen om niets op het internet te kopen. In de supers en hypers pursies zo. Om oneerlijke concurrentie tegen te gaan. Dat laatste bed laat hier nog even op zich wachten. Ik heb trouwens zelf een heerlijk bed.
Boxer spring?
Nee ik had al jaren een hele grote futon. Maar met de jaren werd het wel heel erg spartaans. We hebben het bed en twee tatamis gehouden en futon door een heel dik matras vervangen. Toen de verhuizers ons bed zagen zeiden ze : merde un futon! Dat is namelijk ontiegelijk zwaar. Ze zeiden ook merde un piano, maar dat hadden we netjes met de verhuisverkoper in het contract laten zetten. Maar ze waren er niet blij mee. De Gentleman Déménageurs heten ze. Grof gebekte verhuizers had de lading beter gedekt.
Mooi verhaal, lummel.
Toen mijn vader allengs in goede doen raakte, zijn huisartsenpraktijk liep als een tierelier, hij klom van de fiets op naar de scooter en daarna naar een Ford Taunus, in die tijd dus liet hij een huis bouwen voor zijn gezin en zijn praktijk.
En hij kocht de beste bedden voor de zes kinderen en pa en ma. Iedereen een eigen Auping. De ouderslaapkamer werd uitgerust met een pontdamour tussenmatrasje.
Nu we na onze eigen verhuizing toe waren aan een nieuw bed….het werd er net zoeentje, alleen een maatje langer. Eindelijk, nu of nooit. Geen geworstel meer met het bedekken van het voeteneind. Welterusten!
Auping, het merk leidde hier een eigen leven. In plaats van een matras kocht je een Auping.
Welterusten, Pawi. Slaap lekker. Hebben jullie er ook een pont d’amour bij? In huize Van Vuren is de slaapkamer recent ook van een nieuw bed voorzien. Verdraaid als het niet waar is, het is een keigrote boxerspring, 180 bij 200, geworden, met van die pootjes. Overal al op geslapen, de bank, een bedbank, een luchtbed, een futon, een eenpersoons, een twijfelaar (140 breed), vervolgens 160 en nu dus 180. We moeten appen om elkaar goedenacht te wensen.
Hoe ouder, hoe breder, is de stelregel bij de beddenspecialist.
Gutenacht Freunde
Hiero zijn ze natuurlijk baas boven baas, en wij hebben dus een King Size matras: 193 bij 203 cm. Welterusten!
203 is nog steeds een beetje kort vinnik
Welterusten Ad, je commentaar kon op de valreep nog mee in het nieuwe intro dat morgen verschijnt.
Box spring hier. 180 x 200. Besteld vóór we de reis naar China gingen maken en met vertraging van een maand geleverd toen we terugkwamen. Deze week op zoek gegaan naar een nieuwe molton en eentje besteld. Maar wat krijg je? Een prachtig kwaliteits molton hoeslaken van een opgeruwd materiaal. Maar zeker geen molton die je als eerste over je matras trekt. Te dun.
Tot ik gisteren las dat het ook wel matrasbeschermer wordt genoemd. Oh, nou, oké dan. Dan loop ik dus achter.
Besteld natuurlijk.
Een matrasbeschermer natuurijk.
Voor mijn king size eenpersoonse box spring.
Hoezo baas boven baas, Ad?