Hilde Lemson is op visite bij vrienden en die hebben een dochter van dertien. Hilde vraagt om onverklaarbare reden aan het kind of ze haar corona-app aan heeft staan. „Nee”, zegt ze. „Ik had hem wel, maar ik heb hem verwijderd. Want ik kreeg helemaal geen berichten.”
Kijk, zo makkelijk is het nou om een ikje in het landelijk dagblad NRC Handelsblad te scoren. Je schrijft een anekdote op, zendt het via een webformulier of per email in en hopla, je bent beroemd. Er hoeft niets opmerkelijks in te staan. Het hoeft niet goed geschreven te zijn, als er maar iets staat. En als je geluk hebt wordt je ikje ook nogeens hier besproken door een panel van deskundige liefhebbers of liefhebbende deskundigen.
“De pointe is me al te moppig”
Zoals de legendarische De Schrijvende Rechter (DSR) bijvoorbeeld. Al sinds jaar en dag levert die zijn Eindoordelen in. In dit geval maakte hij zich er vanaf met een “de pointe is me al te moppig”. Ad Hok was tevreden met het ikje. Omdat het kort was. “Dat mag ik wel.”
De discussie naar aanleiding van het ikje was veel langer. Over het nut en de noodzaak van de app, de privacy, bluetooth versus wifi. “Geen namen, geen locaties, geen graden koorts”, wist een slimmerik, dus “nul privacy risico, tenzij je een complotwappie bent”. Klare Taal behield haar twijfels. Ook voor DSR hoefde het allemaal niet: “Met afstand-handen wassen-masker-thuisblijven lijkt de goede zaak me voorlopig meer gediend.”
Timmer vertelde en-passant dat hij lange tijd een cadeau ingepakt had klaarliggen voor Lummel. Tot hij dacht die “zit waarschijnlijk niet te wachten op die ouwe meuk”. Wij hebben geen idee waar het hier over gaat. DSR zag zich genoodzaakt om Timmer weer eens te typeren, op afstand dan, want ze hebben elkaar nooit in het echt gezien.
“Tim met z’n doorborrelde Spekmanharses, shagbuidel in de borstzak en Aad van der Naad-strot is in ieder geval een tijdsbeeld. Een vlieg gestold in een klont amber.” Voor de balans verwees ik maar weer eens naar Timmers magnus opus: “Blank vuil geboren met een burnout”. We hopen op een 21e deel, want we willen de toiletpot kwijt.
Rob van der Sandt meldde intussen dat hij bij de Ikea een wandvullende taalfout had ontdekt. „Omdat iedereen wel eens van gedachten veranderd,” stond er op een plakkaat. Je gelooft het niet, maar daar ging Rob echt mee naar een “dame van de klantenservice”. Die zag het probleem uiteraard niet. Gelukkig voor Rob is er dan nog altijd de ikjesrubriek van de NRC. Niks polariserender dan taal, vond DSR ervan, “sloddervossen en dramzakken, DSR’s sympathie hebben ze niet”. Pawi toonde nog maar weer eens haar ragfijne inlevingsgevoel aan. “Ik snap die gevoeligheid van de inzender wel. Hoe vaak zal hij niet hebben gezegd : “met dee tee”?”
„Daar wonen moordenaars en verkrachters.”
Marijke Duyvendak was op een vrijdagmorgen al om 7.15 uur boodschappen aan het doen. Achter haar staat een man met een blikje limonade bij de kassa. „Ik heb mijn portemonnee laten liggen waar ik woon”, zegt hij tegen de caissière. „Dan kunt u het blikje niet meenemen meneer.” „Maar ik woon bij HVO-Querido, kent u dat?”, zegt hij. Nee dat kent ze niet. De man vervolgt: „Daar wonen moordenaars en verkrachters.” En er achteraan: „En ík.” De caissière schenkt hem het blikje …
Leuk verzonnen. Niemand zegt “ik heb mijn portemonnee laten liggen waar ik woon”. Punt. Pawi zocht de woonplaats van de inzender op. “Er wonen vooral mensen die in de problemen zijn gekomen door schulden en/of verslaving. Niet voornamelijk moordenaars en verkrachters, en hij. Alleen dat laatste zal wel waar zijn.” Krek, zo zal het zijn. “Brutale gast, als je het mij vraagt” zei Pawi er ook nog van.
Het actuele ikje van Rutger Stutvoet over Allerzielen, oftewel “Día de muertos” zoals ze in Mexico zeggen, was niet echt aan ons commentaarpanel besteed. Wat wil je, de papieren bloemenslingers kwamen uit de Halloweencollectie van een discounter. Moet je niet doen. Het ikje sterkte DSR alleen maar in zijn afkeer van Halloween. “Spinnen op ooghoogte in de supermarkt, wanstaltigheden waar je kijkt. Bah.”
Ik moet nu bij het schrijven van dit intro, een dag voor Allerzielen, ineens aan mijn eigen rijmpje denken. De Allerzielenfile. Tja, de lijst is alweer gegroeid. Blup.
Na nog een middelmatig ikje gelezen te hebben van ene Jade van Beek over zijn 9-jarig zoontje was de week alweer bijna om. Maar nee hoor, Marianne Punt waagde het om een ikje in te sturen over een hilarisch misverstand dat al zo’n beetje drieduizendvijfhonderdvijfentachtig keren in alle varianten en vanuit alle gezichtshoeken is beschreven. Mensen die elkaar tegenkomen, dit keer waren het Jan en Corrie, en die dan zeggen “ik herkende je eerst niet. Dat komt omdat ik je altijd zonder kleren zie’. Ze kennen elkaar dan van de zwemclub, de sauna, noem maar op. Best grappig de eerste keer dat we er zo eentje lazen, te weten in 2014 of daaromtrent. Inzendster was destijds onze eigen Miriam Wesselink, schrijfster van boeken. Dat ikje haalde terecht de NRC.
Het hikje van mijn voorganger Apiedapie niet, dat was vermoedelijk te gnuiverig.
Hij doet ons alle vijf tweemaal op een avond
“Ons parenclubje, bestaande uit een tiental dames en heren van middelbare leeftijd, kent sinds kort ook een vrijgezel lid. Joep. Zelfde leeftijd, zelfde souplesse, maar zeer groot geschapen en een ontembare energie. Hij doet ons alle vijf tweemaal op een avond. En soms de heren er nog bij. Kortom; een welkome verschijning. Iedere dinsdagavond van zeven tot middernacht werken we hard aan onze conditie. Als ik later in de week in de bus stap word ik hartelijk begroet door een mij op het eerste gezicht onbekende heer. Plots begint het me te dagen: Joep! „Ha, die Joep”, roep ik enthousiast, „ik herkende je niet met je kleren aan!” De impact van mijn woorden wordt me duidelijk als iedereen me plotseling aanstaart en Joep zich blozend uit de voeten maakt. Nooit meer terug gezien. We doen het weer met elkaar.”
Ilona gunde ons even een – prachtig geschreven – inkijkje in haar leven van vandaag de dag. Happening now. Na een ziekenhuisopname vanwege corona is ze sinds kort weer thuis. In het ziekenhuis mocht ze alleen maar door één persoon worden bezocht, op voorwaarde dat die besmet was geweest. En dan in smurfenpak met bril en mondkap gehesen … Nu thuis heeft ze voor de zuurstof een convector en een meterslange slang. Dat is allemaal behoorlijk wennen, schreef ze onderkoeld. “Alles gaat driemaal zo traag. Trap op en af met m’n handen vol en uitkijken dat je je nek niet breekt over de slang.”
“Een sterke vrouw, wie zal haar vinden”
Het gaat een week of zes duren, gelukkig heeft ze steun van familie, vrienden en buren. Een nieuw avontuur noemt Ilona het. En ze houdt zich vast aan het motto van Pippi Langkous: “Ik heb het nog nooit gedaan dus ik denk dat ik het wel kan.” Ilona werd overladen met virtuele knuffels, liefde en bewondering. “Een sterke vrouw, wie zal haar vinden”, vatte Klare Taal het mooi samen. “Dat is precies wat jij nu laat zien”.
Bij het samenstellen van dit blog wilde ik de betreffende video van Pippi laten zien. Nou, vergeet het maar, want onze kleine eigenwijze sterke Zweedse heldin heeft dit nooit gezegd, hoewel miljoenen mensen dat wel denken en er troost uit putten. Zie deze doorwrochte analyse in twee delen. Voor mij maakt het niet uit, want ze had het zeker kunnen zeggen!
Wil jij net als DSR, Ad Hok en andere reageerders kans maken om in het volgende intro voor te komen? Wil jij ook aardige vondsten debiteren naar aanleiding van ikjes? Wil je plezier hebben met onbekenden die voor je het weet je vrienden zijn? Misschien wil je een uitnodiging voor de jaarlijkse bijeenkomst van de auteurs en reageerders van deze site? Of zeg je: doe mij dat maar allemaal?
Je wint een zwaarverguld lepeltje als jouw reactie precies de 100e is.
Doe dan aan deze leuke rubriek hier op deze leuke site mee. Ga eens wat ikjes lezen, die staan verstopt op de NRC, die krant die zo van lezersanekdotes houdt. Stuur zelf een ikje in. Scrol naar beneden en zeg iets. Dat mag met een fantasie-emailadres en ook met een nom de plume. Je wint een zwaarverguld lepeltje als jouw reactie precies de 100e is. Of de 200e, 300e enzovoort tot in het oneindige. Lepeltjes zat.
Voor je het weet kan een citaat van jou, een foto van jou, een wat dan ook van jou, een hoogtepunt van de week worden. Heb je inspiratie nodig? Raadpleeg de afleveringen van deze rubriek elders op dit blog. Ook een aanrader als je er even tussenuit bent geweest.
Bas van Vuren, aangenaam
Reacties zijn welkom via het reactieveld, of via het contactformulier hier, of via een email naar bas@basvanvuren.org
Het wordt een prettige week. Als je vindt dat het geen prettige week moet worden, voel je dan vrij om elders te gaan buurten. Daar waar er meer zijn zoals jij.
De foto helemaal hierboven – wij vakmensen noemen het de header image – laat traditiegetrouw een stukje offline leven van mezelf zien van de afgelopen tijd. Nou, jullie zien het wel. Ik was weer eens aan het wandelen in de natuur. De vrije wildbaan. Het bos. Op herfstvakantie in de Achterhoek. Nou, zie ik me daar toch ineens een paaltje zeg! Blijk ik op het Maarten van Rossum pad te lopen. Wat heb ik gemist dan? Heeft deze brompot, enigst jurylid van De Slimste Mens, de eer van een naar hem genoemd pad gekregen. En waarom dan? Ik liep het me nog uren af te vragen. Totdat ik weer wifi had. Het pad is genoemd naar Maarten van Rossum, een controversiële krijgsheer uit de 16e eeuw. De BN’er schrijf je met een e, dus Maarten van Rossem. Volgende week zie ik misschien weer iets anders.
Foto: “Slimste pad?” © 2020 Bas van Vuren
Bas van Vuren, aangenaam 
Zo, dank. Door dit intro heb ik een inhaalslag kunnen maken. Prima.
Nou ja, die quote van Pippi kwam me eens per toeval ter ore. Hoe, wat of waar heb ik geen idee meer van.
Tja, het schoot me te binnen toen ik mij moest gaan richten op de zorg van mijn lief, en wij met onze huisarts te komende periode bespraken.
Mooi, daar doen we het voor. En alle andere intro’s (298 al, man man) staan op de bekende plaats. Voor de liefhebber of fanaat zoals sommige mensen zeggen.
De quote van Pippi wordt door heel veel mensen gebezigd. Laten we hem daarom toch maar aan haar toeschrijven. Misschien heeft ze het wel gezegd maar zat de schrijfster even niet op te letten.
Erudiet
Om toch enigszins te kunnen selecteren, heb ik in mijn datingprofiel staan dat ik op zoek ben naar een erudiet persoon. Er reageert een op het oog aardige man die bij hobby’s en vrije tijd heeft staan: „Ik kan mijn eigen overal vermaken.” Even denk ik echt: overall schrijf je toch met twee ellen!
Joke van Doorne
Wow, dat is een erudiet grapje. Oneindig ver gezocht, maar erudiete mensen snappen hem.
Oei, het vorige intro had 95 reacties! Zo dicht bij weer eens een lepeltje zijn we een tijd niet geweest! Jammer dat Huntelaar het gisteren niet in de gaten had.
Heel mooi intro vandaag , op Allerzielen nog wel , de dag na Allerheiligen en voor dat gruwelijke Halloween wat zo’n beetje in de plaats van de eerste twee klassiekers is gekomen.
Prachtig ikje vandaag , wel geestig en gelaagd, zou de man met de overal maar zonder dubbele – L – een kans maken?
Een erudiete dame met een man in een overall … nou daar gaan de gnuifsappen van stromen, hoor. Hier wel, maar goed, ik was ook een fan van Boer zoekt Vrouw en First Dates.
Ik snap hem. Niet te geloven. 🙂
Een elitair ikje, dat feit alleen al is lachwekkend.
ps
Pluim voor het intro. Zou ik bijna vergeten….
Nog net op tijd! 🤪
Klinkt dubbel-l niet wat erudieter?
Loll! Dus die IKEA hierboven was bewust? Droll dus, weer wat geleerd.
Leuk ikje, lekker erudiet en wie weet ook elitair. Iig openhartig.
De twee ellen zijn een knieval voor de overall.
Romantiek is wel eens nodig in deze tijd. Gnuiven kan geen kwaad.
PS waar slaat dat IKEA op? Ik zie alleen maar advertenties met kousen die mijn benen welzijn beloven..
In het intro staat een foto van vegetarische ballen genaamd huvodroll.
@ pawi 19.29
LOL
Vier jaar
Mijn zus woont al jaren in de VS, Baton Rouge LA. Zaterdag besloot ze maar alvast te gaan stemmen. Aangekomen bij het stembureau trof ze een enorme rij geduldig wachtenden. Nieuwsgierig opende ze het autoraampje en vroeg aan één van de stemmers in de rij hoe lang ze al wachtte. Zonder aarzelen antwoordde die, „al vier jaar!”
Piet Renooy
Jaja, hij is leuk. Einde bericht.
Gaan er nog mensen opblijven vanavond voor de Verkiezingen? Vier jaar geleden beleefde ik een doorwaakte nacht, in een hotel in Berlijn, telkens op het punt om de TV uit te zetten, maar wat zich daar voltrok bleek te spannend. Toen ik heel even indoezelde en weer wakker werd, om een uur of zes, zeven, bleek Trump gewonnen te hebben. Ongelovig en in de veronderstelling dat ik droomde maakte ik met mijn mobieltje een foto van het televisiescherm waar meneer met zijn vrouw en kinderen breed grijnzend het podium op kwam wandelen. Sindsdien is de wereld er niet leuker op geworden. Einde bericht. Oh ja, laten we hopen dat het deze keer beter gaat. Qua slaap maar vooral qua resultaat.
Ik blijf maar weer eens op. De laatste keer dat ik een all-nighter heb gepulled was in 2000, Bush tegen Gore – de moeite waard.
Vier jaar geleden zwaaide DSR jr vrolijk naar Trump toen die het podium opwandelde. En hij begrijpt niet dat m’n rode MAGA-pet een souvenier is, en niet iets wat ie op mag zetten naar school. ‘k hou ‘m in de gaten….
NRC-lezers doen kond van de wederwaardigheden van hun buitenlandse familiebetrekkingen? Dat was hooguit interessant in de tijd dat het nieuws met weken of maanden vertraging doorkwam,
Gisteren Netflix maar weer eens aangezet voordat ik Op1 ging kijken. House of Cards, waar ik (we) gebleven was, loopt warempel synchroon met de werkelijkheid.
En ah…, Baton Rouge LA, twintig jaar geleden was ik daar samen met mijn lief.
Wat zijn dit voor toevalstreffers! Getsie!
Tussen George W. Bush en Al Gore. Heb nog één flyer weten te scoren bij de plaatselijke VVV.
De andere lag op straat in New Orleans maar waaide weg onder het houten trammetje.
Onder een houten trammetje nog wel. Hoe toepasselijk. Het mooie onschuldige verleden … ’t Is weg en komt nooit meer terug.
Zo te zien is ‘onze’ er nog wel, instap om de hoek van Canal Street. Voor reviews even doorscrollen, van februari 2020
https://www.tripadvisor.nl/Attraction_Review-g60864-d109338-Reviews-or140-RTA_Streetcars-New_Orleans_Louisiana.html
En we hebben beeld, met dank aan Ilona en TripAdvisor! Ziet er helegaar niet van hout uit.
En nee, hij kon niet groter!
Oh memories, van binnen houten bankjes
Zonder commentaar. Blup.
Blup, indeed. So much for opinion polls.
We geven de moed nog niet op. Maar 50/50 is al een teken aan de wand. Wat een volk …
Verkiezingen
Maandagavond, 2 november. Ik sta met zo’n 150 anderen buiten in de rij te wachten voor de griepprik bij ons huisartsencentrum. De oproep aan jongeren om de prik dit jaar over te slaan heeft zichtbaar gewerkt. Verbaasd kijken gehaaste voorbijgangers naar de langzaam naar voren schuifelende rij. Een meisje stopt haar fiets en vraagt: „Wat doen jullie hiero met z’n allen?” Antwoordt een heer: „Wij mogen zo gaan stemmen!” Zegt het meisje: „Oh ja, da’s waar ook!”
Lex Pieterse
Wat een jolige heer en wat snel gepubliceerd. Blup. Ik ga weer naar CNN, maar veel gebeurt er niet meer.
De oproep aan jongeren om de prik dit jaar over te slaan ?
Oproep aan mensen jonger dan zestig jaar. Die zitten dan nog niet in de zogeheten risicogroep.
Ter informatie voor Ad
https://www.zorgwijzer.nl/zorgverzekering-2021/grote-vraag-naar-griepprik-hoe-zit-het-met-de-kosten
Aha, dank Ilona!
Lex staat daar dus met een stuk of 150 andere ouwe lullen.
Goedemorgen
Op straat kom ik een dame tegen en ik groet haar, zoals gebruikelijk is in ons dorp, met een „goedemorgen”. In het voorbijgaan bijt zij mij bits toe: „Ik geloof niet dat ik u iets gevraagd heb.” Beduusd loop ik door.
Een paar dagen later kom ik haar toevallig weer tegen. Ik houd in en vraag haar of ik haar iets mag vragen. Terwijl ze mij voorbijloopt zie ik haar gezicht ontspannen en zegt ze: „Nee dank u.”
Ton van der Pijl
Geen idee wat er mis is met die “dame”. Dan maar hopen dat ze de NRC leest. Anders kan Ton het ook nogeens proberen met een briefje op het prikbord van de plaatselijke Marqt?
Nog even volhouden Ton, ze reageert al iets relaxter…
Wat een verrassend ikje. Eindelijk een zonder actualiteitswaarde. Dit kan altijd en overal gebeuren. Bravo NRC ikjesredactie.
Hier ter plekke ging het wel even anders. Een man die bezig was met aanleggen van glasvezel in het buitengebied liep langs en toen we hem groetten met het Drentse ‘hoi’ trok hij zijn capuchon nog eens verder over zijn hoofd, wendde zelfs zijn inmiddels vrijwel onzichtbare gelaat af en liep snel door met zijn gele kabel over de schouder.
Brrr, wat ging hij met die gele kabel doen!!
‘Hoi’ zeg je tegen kinderen, probeer het eens met ‘heui!’, licht-opgaand en zangerig. En kijk er, zoals zoveel stads’n van buut’n niet, bij alsof de kat van de buren op je stoep heeft gebraakt.
Jaja, jullie hebben het zwaar daar in NL. Zelf ben ik hem nog niet tegengekomen, maar bij mij in de buurt schijnt een man rond te lopen die voorbijgangers bits “you Fu$&ing Trump loving Nazi” toeroept.
Hm, we hebben Timmer al een tijdje niet gezien hier. Hoe ziet die man eruit, Ad? Heeft hij een hond met teken?
Op de dag van de inauguratie van Trump ben ik in Brussel door een vrouwmens in het Frans toegeschreeuwd over dat alle mannen vrouwenhatende klootzakken zijn, vanwege Trump en ‘k weet niet wat.
@AH
Woond e in Florida? Dan is het zuur voor de anti-Trumpers….
En deze spannende tijden mogen we de vrolijke kanten van Trump niet vergeten. Die vrat tijdens het showworstelen toch maar mooi een Stone Cold Stunner, die bij onoordeelkundig gebruik al wel mensen in een rolstoel heeft geholpen.
Waar de man woont en hoe hij er uitziet weet ik niet, maar mijn buurt ligt inderdaad in Florida.
Warm
Valt niet mee hoor, met een mondkapje en een beslagen bril zo’n onwillig winkelwagentje vooruit te duwen. Een smal pad, tegenliggers wringen zich veel te dicht langs me heen, wanhopig probeer ik de giftige uitlaatgassen van het voorbijrazende verkeer te vermijden. Ik struikel over een losse steen, moet de kar loslaten, die steeds sneller de helling afdendert.
Pfff, duidelijk nog wat te warm, dat winterdeel van m’n dekbed.
Joke Hoeksema
Nou Joke, je bloedstollende droom staat in de krant. En op de ranglijst slechtste ikjes allertijden.
Is ze toch ergens goed in. ☻
Sorry dat ik er een andere mening op na houd, over dit ikje. Ik vind het herkenbaar, warm dekbed geeft nare dromen. Dat is dus de warmte die je van buitenaf wordt aangeleverd.
Vreemd genoeg geeft warmte van binnenuit, bij koorts dus, vergelijkbare angstdromen.
Kortom: keep cool. Ook in de nacht. Vooral in de nacht.
Sorry voor andere mening niet nodig. Het is ook een mening en … we zijn het van je gewend eigenwijsje dat je me d’r eentje van ons bent
Het zou een mooi plotje kunnen zijn voor een kort verhaal.
ps
Keep cool. Een ijskruik bij een warm dekbed? 😂
Het instituut
Het instituut ligt er verlaten bij. Ooit klonk vanuit iedere kamer het driftig getik van toetsenborden en het geruis van stapels papier. Door de gangen dwarrelden flarden van verhalen over scripties, proefschriften en colleges.
Er wordt nog fysiek college gegeven. Heel af en toe loopt een collega langs voor koffie of een boek. Inmiddels zijn deze ontmoetingen bijzonder door hun zeldzaamheid. Ik spits dan ook mijn oren als ik iemand door de gang hoor lopen.
In de deuropening verschijnt een 89-jarige, gepensioneerde vakgenoot. Wijzend op de uitgestorven gang zegt hij met enige verbazing: „Mevrouw, ik tref hier niemand aan. Is iedereen op vakantie?”
Carolien Stolte
Rare titel, gewoon de eerste twee woorden van de eerste zin genomen. Carolien heeft talent voor het schrijven van een streekromans. Ikjes is niet haar ding. De vakgenoot (hoe zie je dat?) zegt “mevrouw” tegen haar?
Waarschijnlijk geïnspireerd door Voskuils “Het Bureau’ , dat handelde over het Meertens Instituut, maar dat weten jullie natuurlijk allang al.
Dan is het maar een slap aftrekseltje.
Dr. Carolien M. Stolte werkt in Leiden en is gespecialiseerd in de geschiedenis van Zuid-Azië in breed regionaal perspectief. Daar doet ze het ook al, die wijdlopigheid, “breed” regionaal perspectief, man man.
“Geruis van stapels papier?”
“Driftig getik van toetsenborden”?
En ook de site Bas van Vuren, Aangenaam feliciteert het Amerikaanse volk en de wereld met de verkiezing van Joe Biden tot zoveelste president van de USA. De tirannie is verdreven, let the healing begin …
“Ik spits dan ook mijn oren” … hoe ziet dat er uit, heeft iemand dat weleens gezien?
Nou ja, Carolien heeft haar best gedaan. De troosteloosheid van een leeg instituut, de zeer oude collega die nog van niets lijkt te weten, een enkeling komt voor koffie of een boek, en zij zit daar maar elke dag in haar eentje. De oren spitsen zodra er maar enig leven in de buurt komt, wie zou dat in de gegeven omstandigheden niet doen?
PS DSR, ik probeerde vandaag de zangerige variant van ‘heuj’ op anderhalve meter, dat wel, maar kreeg vooral ‘hoi’ terug. Allemaal stadslui hier op de hei!
PPS De president van de USA mag nog een tijdje aanblijven. Wat zal hij nog eens doen om het zijn opvolger moeilijk te maken?
Arme Biden…
Poep aan de wanden van het Witte Huis smeren?
De blogbaas sprak toch zeker op persoonlijke titel toen hij het over ‘de site’ had?
@P
Echte Drenthen komen niet op de hei. Rovers, witte wiev’n….
DSR wil toch zeker niet beweren dat hij Biden niet wil feliciteren, als ware hij ook een stampvoetend Trumpje?
DSR beweert slechts dat zulks niet namens hem hoeft te worden gedaan, zolang hij zn officiële woordvoering niet heeft overgedragen.
Bij APD heb ik de afgelopen vier jaar vaak aan Trump moeten denken. Misschien komt daar nu ook wel een einde aan. -milde glimlachicoon-