De grijpstok is zo dichtbij, dacht ze toen ze met haar moederhart vrouwvriendelijk op de pont op haar afspraak stond te wachten. Opgave: haal uit deze cryptische zin zes titels van NRC-ikjes van vorige week en ga door naar de volgende ronde.
Gefeliciteerd! Je bent door naar de volgende ronde. Ook vandaag bespreek ik ze weer, die kleinoodjes, die pareltjes, die prachtige kleine verhaaltjes die de lezers van de NRC telkens maar weer blijven insturen. Tot tranen geroerd zijn we, elke dag weer. Wie we zijn? Het deskundige ikjesbeoordeelpanel, al ruim een jaar of tien bij elkaar en nog altijd niet op elkaar uitgekeken. We trekken nog altijd nieuwe mensen en fans en lezers naar deze site. Nu weer via Bram en via Roos Vonk, beiden dankzij Twitter. En ja, ik heet ook een enkele medewerker van Arjen Lubach even welkom, of misschien Arjen zelf wel, die talent aan het spotten is voor zijn nieuwe show. Hoe of dat allemaal kan? Kwaliteit. Niet raar doen. Stug volhouden. Bij jezelf blijven en het aangenaam houden.
“Hebt u een taakstraf?”
Ventje van een jaar of elf
Die grijpstok was er eentje van de dochter van M. Thérèse Boermans-Dekkers. Ze woont nog niet zo lang in Blerick bij Venlo aan de Maas. Ze ergert zich groen en geel aan het plastic, de bekertjes, de blikjes, het papier en andere rotzooi die daar in de natuur wordt achtergelaten. Met haar grijpstok en zak gaat ze dus op haar vrije dag op pad om het op te ruimen. Want de gemeente doet het niet. Waarom zouden die ook? Die hebben wel meer te doen. Die hebben andere prioriteiten om het geld van de gemeentebelasting dat bij bakken naar binnen wordt geharkt op te krijgen. Een ventje van een jaar of elf komt dochter met grijpstok tegemoet. “Mevrouw, mag ik iets vragen?” zegt het rotjoch “Hebt u een taakstraf?”
Het ikje kreeg een lauw onthaal, vooral omdat het onderwerp al meerdere keren in een ikje had gefigureerd. En soms beter. Zoals in die van Bas van Vuren in december 2019, waarin deze onder de titel “Stout” zo’n beetje hetzelfde misverstandje beschrijft. Maar dan wel mooi opgeschreven. Dat ikje had de volgende laatste zinnen: „Mama, wat doen die meneer en mevrouw?” Terwijl ze haar kind van ons wegtrok antwoordde ze: „Ssst, die mensen zijn héél stout geweest en nu hebben ze straf.” Mooier.
Ook Pawi loopt regelmatig met een grijpstok en een plastic zak. Bij haar in Drente kijkt niemand daar van op. En als het al gezien wordt dan krijgen ze complimenten. Denkt ze. Want wat er achter haar rug gebeurt weet ze niet.
“Dat is fijn, want ik heb denk ik heel veel was”
Nanne Huisman
Eric Huisman schreef over een moederhart. Zijn zoon Nanne is negentien en mag alleen met vrienden op vakantie. Hij is twee dagen thuis tussen een weekje Ommen en een reis naar Turkije. Hij hoopt dat zijn moeder er dan wel is. Het moederhart smelt. Maar als mama vertederd bevestigend antwoordt zegt het jong: “Dat is fijn, want ik heb denk ik heel veel was”. Niet iedereen van het reageerderspanel vond dat dit ikje perse bij het cultureel erfgoed gevoegd behoefde te worden. Maar Lummel vroeg zich scherp af waarom moeder die was moet doen als pa “Huisman” heet.
Wie het woord “vrouwvriendelijk” uit de eerste zin van dit blog haalde kan trots zijn, want ook dit was een titel van een ikje. Het ging over Loes van Osch en haar man die in Zutphen aan het winkelen waren. De man verdwijnt met een mooi overhemd in het pashokje. Zegt de verkoper tegen Loes dat het overhemd “zeer vrouwvriendelijk” is, want het hoeft niet te worden gestreken. Oei! Dit bracht ons op een heel oud verhaal over De Schrijvende Rechter (DSR) die zoals bekend altijd zijn eigen overhemden strijkt. En zo hoort het ook.
Het ikje dat vorige week het meeste commentaar losmaakte was het ikje over een pont in Jonen, Overijssel. Daar liet een vrolijke schipper twee Amsterdamse toeristen nog opstappen hoewel de pont al vertrokken was. Als dank begonnen de twee de man de maat te nemen over hoe duur die pont wel was. “In Amsterdam is de pont gratis”. De vakantiestemming was er daarmee wel uit daar op dat doorgaans zo gemoedelijke pontje in het oosten van het land. Aan de overkant gekomen botst de pont zo hard tegen de kant dat een van de Amsterdamse toeristen, Erwin Hermsen, bijna zijn evenwicht verliest. “Dat was harder bedoeld”, zei de schipper.
“Hoe haal je het in je hoofd! Lang leve de schipper in Jonen”
Pawi
Dat het hele panel de Amsterdammers onsympathiek vond hoeft geen betoog. “Hoe haal je het in je hoofd! Lang leve de schipper in Jonen” riep Pawi uit. Ook Boer’nsmurf was niet blij. “Dat volluk, breek mij de bek niet oop’n …”. En de doorgaans toch vrij vredelievende Ilona gaf als volgt lucht aan haar ongenoegen: “Jammer ook dat de schipper die twee zwaarbepakte rugzakkers niet net in de plomp heeft laten donderen.” Heer Rozenwater, onze geliefde en getalenteerde blogbaas van de buren, vertelde dat hij een paar weken geleden bij datzelfde pontje zeker drie kwartier in de file had gestaan. Zie zijn eigengemaakte foto.
Dit schreef hij erbij: “De schipper is inderdaad een onbetaalbare grappenmaker. De overtocht kost € 1,30 en ik had nog € 1,25 aan kleingeld. Ik stelde hem voor de keus: betalen met een biljet van € 50,- of die € 1,25. Doe die € 50,- maar zei de olijke veerman. Moet ik hier nog een laatste zin aan toevoegen?”
Zo is het, als ikje had dit niet misstaan. Maar ja, Heer Rozenwater heeft niet zoveel geluk in het leven. Heer Rozenwaters ikjes worden nooit gepubliceerd. Hij moet zijn avonturen op zijn eigen WordPressblog zetten en dat wordt dan door een handjevol kennissen gelezen. Toch eens heen gaan hoor, dat blog. Er staan regelmatig uitgescheurde kalenderblaadjes op en bij een ikje over een overhemd staat er een foto van een overhemd, bij een ikje over een wasmachine een foto van een wasmachine en bij een ikje van iets anders een foto van iets anders. Handig voor als je niet kunt lezen maar toch een beetje wil weten waar het over gaat.
Rijk de Gooyer heeft naar verluidt de boel in Overijssel ook behoorlijk op stelten gezet, maar was geen Amsterdammer. Volgens Ad Hok, en die weet dat soort dingen, komt de man uit Utrecht.
„Dan zet je het toch gewoon wat kouder!”
Vrouw van vriend van Bram Kuiper
Een ikje van Bram Kuiper ging over een oude man onder de douche. Hoe ik dat weet? Op het blog van de Heer Rozenwater staat er een foto bij van een oude man onder de douche. Bram vertelde dat het gehoor van een van zijn vrienden achteruit “kachelde” en dat die man gesprekken steeds slechter kon volgen. Hij maakte dus een afspraak voor een hoortest. Toen hij voor vertrek onder de douche stond – want ja, je gaat wel voor je oren, maar je weet niet wat je allemaal uit moet doen bij zo’n oorarts – riep hij naar zijn vrouw dat die haar gehoor ook eens zou moeten laten testen. Ze roept terug: „Dan zet je het toch gewoon wat kouder!” We vonden hem goed.
Wil jij net als Pawi, Lummel en andere reageerders kans maken om in het volgende intro voor te komen? Wil jij ook aardige vondsten debiteren naar aanleiding van ikjes? Wil je plezier hebben met onbekenden die voor je het weet je vrienden zijn? Misschien wil je een uitnodiging voor de jaarlijkse bijeenkomst van de auteurs en reageerders van deze site? Een keer meedoen aan het nieuwe interactieve Van Vuren Gezellige Reageerders Zoemuurtje ©? Of zeg je: doe mij dat maar allemaal?
Je wint een zwaarverguld lepeltje als jouw reactie precies de 100e is
Doe dan aan deze leuke rubriek hier op deze leuke site mee. Ga eens wat ikjes lezen, die staan verstopt op de NRC, die krant die zo van lezersanekdotes houdt. Stuur zelf een ikje in. Scrol naar beneden en zeg iets. Dat mag met een fantasie-emailadres en ook met een nom de plume. Je wint een zwaarverguld lepeltje als jouw reactie precies de 100e is. Of de 200e, 300e enzovoort tot in het oneindige. Lepeltjes zat.
Voor je het weet kan een citaat van jou, een foto van jou, een wat dan ook van jou, een hoogtepunt van de week worden. Heb je inspiratie nodig? Raadpleeg de afleveringen van deze rubriek elders op dit blog. Ook een aanrader als je er even tussenuit bent geweest.
Reacties zijn welkom via het reactieveld, het contactformulier of een email naar bas@basvanvuren.org
Het wordt een prettige week. Als je vindt dat het geen prettige week moet worden, voel je dan vrij om elders te gaan buurten. Daar waar er meer zijn zoals jij.
De foto helemaal hierboven – wij vakmensen noemen het de header image – laat traditiegetrouw een stukje offline leven van mezelf zien van de afgelopen tijd. Nou, jullie zien het wel. Het is geen foto. Het is een screenshot. Al meer dan een jaar of misschien wel korter heb ik de app Ommetje op mijn telefoon. Zo af en toe zet ik hem aan als ik uit wandelen ga. Meestal vergeet ik het. Het idee is om mensen die niet zoals ik al keiveel buiten zijn te verleiden om elke dag een ommetje van een minuut of twintig te maken. Want dat is goed voor je hersenen. Driemaal raden wie de uitgever van die app is? Yep, de Hersenstichting. Maar goed, je krijgt dus alerts als je niet loopt en je krijgt punten en medailles en ranglijsten als je wel loopt. De hele app is vorige week weer op nul teruggezet omdat ze er iets onduidelijks in wilden veranderen. Nu kan ik de lange klim naar boven weer opnieuw beginnen. Misschien zie ik volgende week weer iets anders.
Foto: “Ommetje naar de top” © 2021 Bas van Vuren
Bas van Vuren, aangenaam 
Haha! HR plaatst een oproep aan de meneer van de televisie op het blog van iemand die hij diep haat.-milde glimlachicoon-
Gezien het verval bij de buren is dat hooguit zelfkennis, maar geen zelfspot. En de nieuwe week hier zo in te luiden is ronduit onbeschoft.
HR is en blijft een Heintje Davids na zijn stellige voornemen van enkele maanden geleden hier nooit en te nimmer meer te komen.
(En HR is en blijft een naargeestige griezel met een herhaalde obsessieve belangstelling voor bepaalde reageerders en hun familieleden Wie weet wat het moderatiefilter al weer heeft moeten afvangen. DSR heeft er meer dan vage vermoedens over….).
Milkshake
Bijna vakantie. Tijdens mijn laatste nachtdienst trakteer ik mijn collega’s op milkshakes „Om te vieren dat ik even van jullie af ben”, zeg ik.
Een van hen reageert: „Over vier weken krijgt hij een milkshake van zijn vrouw.”
Thuis vertel ik het aan mijn echtgenote. Die knikt en zegt: „Misschien wel eerder.”
Peter Stein
Er gebeurt dus officieel niets meer in Nederland.
De wetenschap zal er nog menig onderzoek aan wijden.
Een milkshake voor Heer Rozenwater!
Een feestelijk begin van de week. Een intro plus direct al een dispuutje.
De ommetjes app ken ik niet. Ik heb een iPhone die bijhoudt hoeveel ik per dag loop, en ik kan dat niet uitschakelen. Vaak krijg ik dan een mededeling waarvan me de zin ontgaat. Bijvoorbeeld “je hebt vandaag meer gelopen dan vorig jaar op deze dag”.
Leuk ikje. Zou de echtgenote de grap hebben gezien?
En duurt de vakantie vier weken of telt de grappenmaker er nog een weekje bij?
Graag in lijn met de algemene sfeer op dit blog geen reageerders “rare mannetje* of “kompanen in het kwaad” noemen. Laatste waarschuwing op dit draadje.
Toch nog een intro? Ik geloofde echt dat je het korter dan kort zou houden.
Maar deze is ook goed. 😉
Tja, Heer Rozenwater zal het niet leuk vinden, maar ik heb de email van Lubach binnen. Ben door de eerste ronde! Joepie icoontje. Maar nog een lange weg met opdrachten. Probeer het maar eens: op commando grappig doen. Brrrr.
HR moet die haatstalkpraatjes over DSR maar op zijn eigen blog zetten. Waarom er hier andere reageerders mee lastiggevallen?
DSR geeft de blogbaas van harte toestemming om de poging tot polemiek van HR, en de daarmee samenhangende posts te verwijderen.
*de daarmee samenhangende posts van DSR dus -zucht-
Beter
Terloops meld ik mijn man dat ik een afspraak heb gemaakt bij Beter Horen om mijn gehoor te laten testen. Mijn echtgenoot, niet wars van wat stekelige opmerkingen, heeft een beter idee. „Beter luisteren.”
Petra van Stijn
Het tweede Ik-je op rij waarin een pinnige vrouw haar wederhelft afkamt -zucht-. DSR zou ze korten op hun huishoudgeld, wat zullen we nou krijgen?!
Wat kunnen we nog meer verwachten, ‘doe maar gewoon, dan doe je al gek gek genoeg’ oid?
Ach, die domme DSR toch: de laatste afkammer is een man. Die moet dan maar op z’n drinkgeld worden gekort.
Gisteren Peter Stijn, vandaag Petra Stijn, overeenkomstige thematiek…. heg zijn bezondere beschikkingen die dat allemaal zo laten uitkomen.
Petra van Van Stijn is kennelijk de echtgenote van Bram Kuiper, met z’n douche van vorige week.
Niet van Peter Stein.
Raak hier gewoon van in de war met die namen.
Was sich liebt das neckt sich, zo denk ik over het ikje.
Nounounou het gaat ergezellig toe deze week in de Nederlandse huishoudens.
Ik reageer wat minder deze week, ik ben namelijk oppaspopa.
De drie categorieën
In 2021 is het vragen naar iemands geslacht een potentieel mijnenveld geworden. De oude tweedeling man en vrouw voldoet niet meer, en ook overheden en bedrijven moeten met de tijd mee. Dat men nog niet overal zover is, merk ik als ik online kaartjes reserveer voor een museum in Zwitserland. Het formulier biedt de keuze tussen de drie categorieën die er volgens Zwitsers toe doen. „Herr, Frau en Firma.”
Gert-Jan Klapwijk
Het is een aardige observatie, een -uiterst vraag-milde glimlach- waard, maar het is en blijft een licht ‘ik zag iets op internet’-ik-je.
Om eea wat belangwekkender te maken, probeert de inzender zijn pointe in verband te brengen met een potentieel maatschappelijk mijnenveld, maar dat valt toch wel mee. Je kunt zelfs anno 2021 nog gewoon iemand met meneer of mevrouw aanspreken. In andere gevallen horen de aanspreker en de aangesprokene de soepelheid te betrachten die gebruikelijk is bij kleine misverstanden.
Het lijkt me vrij onhandig om ook op inschrijf- en reserveringsformulieren het rijkgeschakeerde pallet aan seksuele typeringen van de LBTI etc community te gaan gebruiken. Dan kom je al gauw uit op meer dan tien categorieën en ook zonder krijg je dat kaartje wel toegestuurd hoor. Andersom ligt meer voor de hand: helemaal laten vervallen die geslachtsnaamaanduiding. Ene Jansen koopt een treinticket, maakt niet uit of het een v of een m is. Uitzonderingen hooguit voor sauna’s. Ook heren- en dameskappers kunnen geleidelijk worden afgeschaft. Haar is haar.
APD heeft gelijk, behalve wat betreft de kappers. Dat regelt de vrije markt al uitstekend.
Titeltipje: ‘schipper van Jonen’ klinkt beter.
Zie ‘Stavoren, vrouwtje van’
Klinkt zeker beter. Als ik er een liedje over maak dan neem ik hem!
Leuke vondst.
Dat ‘en’ mag weg uit het keuzeformulier, het stond er niet en ook ‘und’ stond er niet.
Herr Frau Firma
Frau Herr Firma
Firma Herr Frau
Firma Frau Herr
usw
Scherp!
Scharf! Geil!
Twee keer
Aan een tafeltje op het terras zitten mijn vrouw en ik te kaarten met onze zoon Elmer van 13. Verderop zitten vier vrolijk uitgedoste vrouwen taart te eten. Een van de vrouwen draagt een haarband met daaraan twee verkeersbordjes met 50 erop aan weerszijden van haar hoofd. Een snelle vergelijking met mijn vrouw, die onlangs ook 50 werd, doet mij verbaasd uitspreken dat ik niet kan geloven dat deze vrouw pas 50 is. Klopt wel, zegt Elmer. „Kijk maar, ze heeft twéé borden van 50 op haar hoofd.”
Hans Haverkort
Die gaat de oudejaarsconference nog weleens doen, die Elmer.
Wat een roddelsnor, die Hans.
En ja, kinderen houden je jong.
Tot gauw bij Lubach, Elmer….
En de inzender heeft een puntje gescoord bij zijn vrouw.
Grasland
We hebben de stad verruild voor een dorp. Nog net binnen de bebouwde kom maar wel met ruim een hectare grasland. Opvallend in het dorp zijn de keurig verzorgde tuintjes. Geen enkel onkruid, ook niet in de omliggende weiden. Enthousiaste medewerkers van gemeente en provincie ondersteunen ons met initiatieven de biodiversiteit op ons perceel te stimuleren. Een houtwal met diverse inheemse struiken en bomen wordt aangelegd, en door ons gras maar twee keer per jaar te maaien ontstaat weer kruidenrijk grasland. Er fietst een echtpaar uit het dorp langs. „Erg, hè,” hoor ik de vrouw tegen haar echtgenoot zeggen. „Dan koop je zo’n huis, en dan kan je het niet onderhouden.”
Leonard van den Berg
De inzender had beter een advertentie in het plaatselijke sufferdje kunnen zetten als hij zijn doen en laten wilde verklaren.
Ondertussen nomineert DSR hem voor de Vetleren Internetmedaille van Verdienste met een veldboeket uit eigen tuin voor zijn goede werken.
Ik murmel ook altijd schuchter ‘bedankt om Tesla te rijden’ als er weer zo’n weldoener langszoeft.
Grappig verhaal.
In coronatijd is het moeilijk om kennis te maken met je nieuwe dorpsgenoten. Geen kerk, geen zangkoor, misschien een fietsclub. Anders had iedereen het wel geweten. De hovenier vertelt het blijkbaar niet verder. Lijkt me begrijpelijk, alle dorpsgenoten zouden eens op eenzelfde idee komen! Weg regelmatige inkomsten in het hoogseizoen.
Naakt kersen eten
„Dan gaan we nu naar huis, kleden we ons allemaal uit en gaan we kersen eten”, zegt mijn vriendin in het park, waar we op een bankje in de zon zitten. Een man achter ons heeft het gehoord en draait zich met een ruk om.
„Kersenvlekken krijg je nooit uit kleding”, zegt ze, half tegen zichzelf, half tegen haar drie dochters van respectievelijk 3, 5 en 6 jaar, die voor ons in het gras spelen. Teleurstelling bij de man. Hij had zich waarschijnlijk iets anders voorgesteld dan knoeiende kleuters.
Martine Koetsier
DSR weet niet wat ie ervan moet denken. Het is aardige pointe, maar eea leunt wel zwaar op de uitleg van de verteller.
Het misverstand komt door het verkeerd gebruikte “we” van de moeder, nog eens verergerd door het foutieve “allemaal”. Althans, ik mag toch aannemen dat mama zelf de kleren aanhoudt. Zo niet, dan word zelfs ik nieuwsgierig.
Prachtig beeld om het weekend mee te beginnen!
Jammer van die bijna altijd overbodige laatste zin.
Sterker nog, de laatste twee zinnen kunnen weg.
capilotracté, inlegkunde en verder nix.
Ik ben geen oppaspope meer
Er komen af en toe best aardige dingen voorbij maar dan wordt zo ongelukkig opgeschreven.
Jammer.
…dat wordt…
Een voordeel heeft het, dat Zomergat (Sommerloch): je bent zo klaar met een intro.