Tag: Ikjes

Dit zijn stoofperen (ikjesrecensies nr. 465)

Over ikjes en croissantjes

Ikjes. Ikjes. En ikjes. Niks is er leuker. Niks maakt het leven meer de moeite waard dan ikjes. Ikjes schrijven. Ikjes lezen. Ikjes een platform geven. Dat doe ik al jaren en dat vinden de mensen leuk. Ze hebben zelfs spontaan het “ikjespanel” in het leven geroepen. In wisselende samenstelling vindt dat panel elke dag iets van het verse ikje. En soms niet. Hier is het vrijheid, hier is het blijheid, hier is het aangenaam. Lees maar eens gauw in de reacties onder dit blog wat het nieuwe ikje van de dag is, geef als je wilt een commentaartje, of lees eerst de hoogtepunten van de ikjes en de oordelen van vorige week. Waar? Hier!

Ineens moet ik nu denken aan het initiatief dat hier een tijd terug werd aangekondigd, de website voor “nikjes”, oftewel ikjes die door de NRC zijn afgewezen, maar die volgens de auteurs toch een platform verdienen en derhalve aan duimpjes neer en duimpjes omhoog van internettend Nederland moeten worden onderworpen. Ik keek helemaal toevallig dit weekend weer eens op dat platform en helaas, het prachtige initatief is nog niet tot volle bloei gekomen. Ga ook daar eens kijken als je zin hebt.

Lees verder “Dit zijn stoofperen (ikjesrecensies nr. 465)”

Het natte asfalt (442)

Over ikjes en garnalen

Razen, tieren, schreeuwen, intimideren, beledigen, bekritiseren, kleineren, uitleggen, nadenken, bezoeken, draaien, wennen, vastpakken, terugtrekken, voelen, lachen, lopen, tegenkomen, vragen, antwoorden, thuisblijven, aankijken, reageren, buitenspelen, inlopen, roepen, toespreken, samenvatten, je ding doen … Het zijn allemaal werkwoorden. En vergis je niet: een werkwoord is wel een zelfstandig naamwoord hè, denk daar maar eens over na. En duo heeft drie letters, en een trio maar liefst vier. Kortom, we zijn weer in ikjesland, dat heerlijke landje van de NRC. Lees hier maar gauw wat er vorige week allemaal gebeurde en hoe jij ook mee kunt gaan doen.

Lees verder “Het natte asfalt (442)”

Een kartonnen doos voor de deur (430)

Over ikjes, een ree en een damhert

Vlees in de taart van de dag. Ouders in Turkije. Zeventien kilo stamppot met soep vooraf. Zwarte rookpluimen en hoge torens. Een onteerde Duitse vlag. En een ree in een Amsterdams café, hoppetee, weg ermee. Want het beest wilde niet schaken. Alleen maar dammen, want zo zijn ze, die herten. Dat gebeurde er allemaal zo’n beetje in ikjesland vorige week. Lees het hier allemaal nogeens, of voor het eerst, en aarzel niet om er iets van te vinden. Van die ikjes. Of van het leven. Ophef, dat willen we! Bloedende vrouwen onder de tafel in talkshows. Chagrijnige koningen in hermelijn met een kroon die voelde als een doornenkroon.

Lees verder “Een kartonnen doos voor de deur (430)”

Blonde lokken, deinende borsten (427)

Over ikjes en een olieslootje

De ikjes lijken van nog mindere kwaliteit te worden dan ze altijd al waren, zo vond het ikjespanel. Maar misschien was het wel gewoon een slechte week. Zoals al jaren. Bertie veronderstelde “ikjesmoeheid” of te hoge verwachtingen bij het panel. Maar we blijven ijzerenheinig wachten op beter en gaan ons intussen zeker niet te buiten aan ijdele keuvelarijen over natuurwandelingen en potsierlijke beschouwingen over literatuur en religie. Noch aan het verzinnen van kopjes bij foto’s, hoewel dat eigenlijk nog het leukste is hier op het internet. Roep vrijuit associerend “Flipje uit Tiel” bij een dik menneke met een buikje en hopla, je hebt de eeuwige roem al te pakken in het land der blinden. Maar het ging me dus om de ikjes alhier. Hier komen ze:

Lees verder “Blonde lokken, deinende borsten (427)”

Schuifelen

Als expat in Zwitserland moet je niet boren, grasmaaien, naar muziek luisteren tijdens Ruhezeit. Anders wordt er geklaagd bij de huisbaas.

Een oudere buurvrouw belt aan en vraagt of we haar ooit horen. „Nee, hoor”, zeg ik. „Wij horen nooit iets.” Wat een lief mens.

Net voor ik haar eens op de koffie wil uitnodigen, schreeuwt ze boos: „Nou, ik jullie wel.” Ik ben stomverbaasd. Dus licht ze toe dat ze inderdaad geen lawaai hoort. We lopen dan ook altijd op pantoffels. Maar ze hoort ons „schuifelen, als het ’s avonds heel stil in huis is”.

Bas van Vuren

Gepubliceerd in NRC, 12 december 2022

Meer ikjes van dezelfde auteur.

Lees verder “Schuifelen”

‘What was that?’

Na het vertrek van station Amsterdam-Zuid spreekt een treinbegeleider onze coupé toe. Staande in het gangpad vertelt hij over een klasje conducteurs in opleiding dat tot Venlo vier keer langs zal komen. Ze zullen folders en koffie gaan uitdelen. Ze zijn te herkennen aan hun NS-uniformen. Aan het slot vraagt hij in het Nederlands „of er hier nog mensen zijn die deze informatie in het Engels nodig hebben?” Hij kijkt rond, constateert „ook hier niemand” en beent de coupé uit.

„What was that?” hoor ik een man vragen.

Bas van Vuren

Gepubliceerd in NRC, 6 december 2022

Meer ikjes van dezelfde auteur

Lees verder “‘What was that?’”

Wat een gebeurtenis (408)

Over ikjes en een stoute Sinterklaas

Luisteren naar egeltjes. Pensionado’s uitlachen. Een heitje voor een kwarteleitje geven. Ruzie maken met een bazige buurvrouw. Een ouwe vlam achter een rollator nakijken. In de rij voor de kassa van de bouwmarkt staan te kissebissen. De NRC-lezers deden weer de gekste dingen vorige week. Gelukkig schreven ze het op en stuurden het in als “ikjes”. Het illustere ikjespanel besprak de hoogte- en dieptepunten. Lees het maar gauw. De nieuwe ikjes van deze week komen dagelijks via de reacties onder dit blog en jawel, ook jij mag je commentaar achterlaten. Of je nou in het panel zit of niet, je mening is keiwelkom.

Lees verder “Wat een gebeurtenis (408)”

Gekreun uit de kist (397)

Over ikjes en collectes

Collecteren. Vliegen. Bellen. Zien. Snoepen. Zitten. De NRC-lezers hadden het er vorige week maar druk mee. Gelukkig konden ze het van zich afschrijven via de ikjesrubriek. En hier op dit ikjes- en verhalenblog werden de ikjes weer vakkundig en meedogenloos beoordeeld door het vaste ikjespanel. Lees maar gauw of jouw ikje of jouw reactie of jouw watdanook erbij staat. Het zou zomaar eens kunnen. Misschien heb je wel een zwaarverguld lepeltje gewonnen. De ikjes van deze week en de reacties daar dan weer op verschijnen dagelijks vers in het commentaarveld. Moeilijk? Welnee, je went er zo aan.

Maar eerst een opmerking over de titel. Een titel die jou wellicht naar dit blog heeft gelokt. “Gekreun uit de kist” op een dag als deze doet al gauw denken aan de begrafenis van de Queen en vooral aan de smakeloze grapjes van de voorheen zo grappige talkshow host, A.L. Hij is volledig de weg kwijt; hij en zijn vers aangesteld schrijverscollectief. Die selectie uit het toch in Nederland ruim voorradige schrijverstalent had wel iets zorgvuldiger gekund.

Maar goed, de titel van dit blog heeft daar niks mee te maken, was allang bekend en slaat op een apart zinnetje uit een ikje over een vliegreis. “Kist” als in “vliegtuig” dus. That’s all. Leg ik zo meteen verder uit.

Lees verder “Gekreun uit de kist (397)”

Een potloodventer zonder jas (395)

Over ikjes op het naakstrand en in de duinen

Jan Willem die van zijn sokken wordt gereden door drie dametjes op de fiets ergens in de duinen. Petra die een handgeschreven pamfletje over kernenergie vindt in een ouwe archiefdoos. Sandra die iets heel bijzonders hoort aan de balie van de bibliotheek. Vincent die een politieagent en twee kleine meisjes een radslag ziet maken. Anja die op het naaktstrand ineens een schuchter mannetje uit de duinen ziet komen. Was het Jan Willem? Hij vraagt om seks, dus dat zal wel niet. En Margreet die een auto ziet die helegaar volautomatisch zelf een raampje kan openen.

Die dingen, mensen, die dingen gebeurden er allemaal vorige week in ikjesland. Het land waarin NRC-lezers hun bloedstollende avonturen en daverende dijenkletsers met de rest van het land delen. Ook met hen die geen abonnement hebben, want ja, die ikjes benne hier te lezen, elke dag vers, en daarnaast ook nogeens via de Twitterkanalen van Bram en Bas. Opdat die ikjes maar meer lezers naar die fijne krant trekken. En wij, Bram en Bas, daar ooit eens een leuke eindejaarsbonus of een nieuwjaarskaart voor in de bus krijgen. Niet dat we het daarvoor doen. Maar nu spreek ik voor mezelf.

Lees verder “Een potloodventer zonder jas (395)”

Handdoekie mee en leuten maar (382)

Over ikjes en een ontmoeting met de Queen

Uitgelachen worden om je Nokia. Een leeg blikje Grolsch naar twee jonge gasten gooien. Bespot en vernederd worden vanwege je nieuwe bril en kuikentjesogen. Afgebekt worden door een strandtenthoudster. Je fooi geweigerd zien. Minzaam toegeknikt worden door koningin Elizabeth, nadat ze je bijna van je sokken gereden heeft. Het hield maar niet op vorige week. Ze bleven maar gebeuren die lezersanekdotes van de NRC. En als ze gebeuren, dan worden ze opgeschreven, soms gepubliceerd en dan alhier beoordeeld door het ikjespanel. Lees maar gauw verder. 

Lees verder “Handdoekie mee en leuten maar (382)”