De kop van een bruine poedel in een museumwinkel. Een hond doodgereden door een natuurliefhebber. Een dog tag om de hals van een 88-jarige moeder die ligt te revalideren. Een hond die een ikje van Dini Bangma ingezogen werd. Een kleerhond die van een natuurcamping op Terschelling wegliep. Een vrouw die met 50 kilo hondenvoer in haar karretje de AH uitrijdt en prompt een Amnesty International collectant van de sokken rijdt. Jullie zien het wel. Het was hondenikjesweek op de achterpagina van de NRC vorige week. Hieronder lezen jullie de hoogtepunten en wat er verder zoal gebeurde. Het is zoals gebruikelijk de afsluiting van de vorige en het startschot voor de huidige ikjesweek. Veel leesplezier, ook aan de nieuwe volgers (over de tachtig nieuwelingen erbij in een week tijd, da’s mooi, da’s heel mooi, nu vasthouden).
„Nee, blijf jíj maar lekker op je plekje!”
Aan Adriana van Marion zal het niet liggen. Man man, wat een keileuk ikje schreef ze vorige week maandag. Het ging over de balie van een museumwinkel. Adriana liep ernaartoe om een boekje te kopen. Ja, niet om de strijk te doen. De dame achter de kassa zat geld te tellen, want iets anders doen die dames achter de kassa niet meer tegenwoordig. Maar gelukkig,veel was het niet, want ze kijkt op. „Nee, blijf jíj maar lekker op je plekje!” roept ze tot grote verbazing van de ikjesschrijfster. Die blijft natuurlijk onmiddellijk staan. Maar dan ziet ze de kop van een bruine poedel boven de balie uitkomen en gehoorzaam weer terugzakken. Dat soort huiveringwekkende anekdotes dus, die worden er in Nederland meegemaakt. De NRC documenteert ze – koel, stil, zakelijk, steriel – en ik doe dat hier ook, maar dan met liefde, waardering, emoties en ophef. Bijvoorbeeld met die supergeweldige Eindoordelen van De Schrijvende Rechter (DSR), die grappige verzinseltjes van Lummel, de droge, scherpe observaties van Pawi … kortom, de resultaten van het ikjespanel, stuk voor giganten van het vak en ooit eens beroemd geworden op de achterpagina en website van de NRC zelve. Komt dat zien. Oh, jullie zijn er al.
“Beter ware het de hond duidelijk zichtbaar op een stoel achter de balie te zetten”
“Different dawg, same shit”, meesmuilde DSR en hij bedoelde natuurlijk “dawn”. Hij vermoedde dat “het kopje van de bruine poedel onder de balie laten zakken” een Amsterdamse uitdrukking is. “Je hoort het ome Harrie zo zeggen na z’n zevende haring met zuur.” Lummel constateerde dat het ikje inderdaad weer eens in Amsterdam leek te spelen. “Of hebben ze ergens anders ook musea?” Pawi vond dat het meenemen van je hond naar je werk een voorrecht is dat niet iedereen ten deel valt. Maar “beter ware het de hond duidelijk zichtbaar op een stoel achter de balie te zetten. Zo deed onze makelaar het. De hond zat rechtop achter haar bureau. Zaken deden we in een ander kamertje.”
Karin Boelens kreeg hier vermoedelijk helegaar niets van mee, want het zou best kunnen zijn dat ze hier niet meeleest. Ze stuurde wel een ikje in. “Als natuurliefhebber en trashwalker erger ik mij groen en geel aan mensen die afval op straat gooien”, begon ze. Tja, als het zo moet. Hoe meer jij opruimt hoe meer de andere mensen blijven gooien, Karin. Doe het dan maar niet. Maar goed, de trashwalker zit ook weleens op de fiets kennelijk en vorige week passeerde ze rakelings een vrouw. Die liet van schrik haar mondkapje op de grond liet vallen. “Expres?” schrijft Karin er vals bij. Dat vraagteken is vals, want Karin weet het zeker, hoor, dat gore wijf liet dat mondkapje expres vallen, net toen natuurliefhebber en trashwalker en moeder Theresa Boelens voorbijkwam. Karin roept “zo vriendelijk mogelijk” maar vermoedelijk heel snerpend iets in de richting van het wangedrocht. Daar moet ze heel wat moeite voor doen kennelijk. Vriendelijk is niet haar normale stand, zeg maar. „Mevrouw, er valt iets uit uw zak.” roept Karin poeslief en oh zo opbouwend. De reactie van het mens doet Karin ontploffen: „Oh, dat geeft niets, ik heb er nog veel meer.” Had Karin een camera gehad, een stok, een prikker, een bijl, een pistool, een raketwerper, dan was er niets van de vrouw overgebleven. Maar nu fietste Karin toch nog behoorlijk snel verder. Waarom stapte ze niet even af? Ze moest naar huis om het ikje ziedend in te tikken en naar de NRC te sturen. En wel meteen. Prioriteiten hoor. Schandpalen zijn er om opgericht te worden, daar blijft zo’n mondkapje, waar vogeltjes zich lelijk in kunnen verstrikken met hun pootjes, gewoon voor liggen.
Lummel fantaseerde dat Karin twee tellen later een hond dood reed en hij wilde er meteen over zoemen. Voor de nieuwelingen: zoemen is de live versie van dit blog. Gaat via de zoom, eens in de zoveel maanden. Er doen doorgaans honderden mensen mee, dus wees er snel bij, de kaartjes vliegen weg. Pawi vond Karin “een lichtelijk achterdochtig groengeel kanariepietje”.
Het ikje van de woensdag leek ook over een hondje te gaan, want “dog tag” getiteld, maar bleek een moeder van 88 jaar oud in het zonnetje te zetten. Haar kleinzoon zag haar “niet-reanimerenpenning” aan voor een “coole dog tag”. Kan gebeuren. En Margreet Rebel-Van de Vliet was de ikjesschrijfster met de langste achternaam van de week. Ook hier fantaseerde Lummel weer een hondenvervolg bij, want het was per slot van rekening hondenikjesweek. “Maar het ging verder … Na het bezoek wandelden we naar huis. We kwamen een man met 4 honden tegen. “Kijk” riep mijn zoon verbaasd uit “die honden hebben allemaal een niet-reanimerenpenning!”
En toen was het tijd voor het ikje van Dini Bangma. Het verhaaltje heette “Hoopvol” en ging over een vrouw van 64 die de NRC-bijlage over de overgang aan het lezen was. Die vrouw was natuurlijk Dini zelve, want dit is de ikjesrubriek. De bijbehorende mooie illustratie van Claudia van Rouendal vatten we niet helemaal. Een soort van vlag die ergens uithangt?
Misschien weet Dini het. Ze scheef het ikje omdat het haar opviel dat er tussen al die overgangsartikelen een advertentie voor mannenbroeken stond. Ze vroeg zich guitig af of het dus dan toch nog steeds de vrouw is die kleding koopt voor de man? Lummel fantaseerde dat er bij Dini tijdens het lezen een hond tegen haar benen stond op te rijden en dat haar man in zijn onderbroek binnenkwam om te informeren waar zijn broek was. Tja, of je daar blij mee moet zijn als ikjesauteur, dat weet ik niet.
Een plekje in de eregalerij zit er alleen al om die reden helaas niet in
Maar Dini zelve liet weten dat ze verguld was met de bespreking van haar ikje en beloofde voortaan vaker te komen. DSR trok toen natuurlijk helemaal ouderwets van leer en constateerde dat je als lezer bepaald niet in de watten wordt gelegd met een zin als “Dat het niet een sexy onderwerp is, dat er lang geen belangstelling van de mannen hiervoor was. En daar had hij natuurlijk helemaal gelijk in. Bah, wat een lelijke zin. Verder zag DSR als ikjespurist graag “inzendingen met een daadwerkelijke gebeurtenis als pointe.” Bij het ikje van Dini “draait het echter om de spitsvondig bedoelde nabrander. Een plekje in de eregalerij zit er alleen al om die reden helaas niet in.”
Pawi merkte op dat de overgang zeker niet sexy is, net zomin als prostaatklachten en andere gezondheidskwaaltjes. Dus die zin zou Dini moeten herschrijven. Verder horen klachten eigenlijk thuis bij de ombudsman van de NRC. “En natuurlijk graag tot ziens hier!” Daar kon Dini het mee doen. Man man. Nou, of die nogeens zonder ikje terug zou komen, dat zou ons allemaal benieuwen.
Maar ze – of moeten we hij zeggen – kwam later in de week nog wel een paar keer terug. In de reacties werd een bepaalde reageerder, te weten Lummel, opgehemeld, dat wil je niet weten. Alles was goed en grappig en geweldig en ze hoopte dat er gauw een boek met alleen maar teksten van Lummel uit zou komen, verder een reality soap en een speelfilm. Een tikkie doorzichtig en eigenlijk ook wel heel erg verdacht. Want zo goed is die Lummel nou ook weer niet. Verder postte ze – of moeten we hij zeggen – vanaf verschillende locaties (kuch) en sloop er af en toe een foutje in het emailadres en zelfs in de eigen achternaam (kuch kuch kuch). Bangma, Bangman … hoe heette ik nou ook al weer? We weten het gewoon niet. Intrigantje spelen onder namen van andere mensen behoort zoals we allen weten tot het standaardrepertoire van Jan Rozenwater-de Wit. Voordat mijn spambakje weer volloopt met zijn overdreven huilbuien haast ik me te verklaren dat ik niet helemaal zeker van de zaak ben. En ik sluit hierbij het dossier eigenlijk liever, want naar privacy speuren, daar zijn wij hier niet van, en JanRdeW, daar denken we liever niet meer aan.
Maar goed, het is allemaal alles beter dan bijvoorbeeld Freek den Duik. Die liet zich als ikjesschrijver hier dus helegaar niet zien. Tja, met feedback omgaan is een dingetje voor sommige NRC-lezers. Freek is al 69 jaar en zijn vrouw 65, maar daar zie je niks van. Ze zijn op een natuurcamping op Terschelling. Natuurcamping, hopelijk niet een naturistencamping zoals iemand abusievelijk las. Want dat zien we liever niet voor ons. Bij het krieken van de dag en dus voor het ontbijt maken Freek en zijn vrouw elke dag een duurloop naar de zee en terug. Hun buurmeisje van een jaar of zes komt kletsen. “Zijn jullie al op het strand geweest?” zegt ze gemaakt schattig en draait haar hoofdje scheef. “Ja, vanochtend vroeg”, antwoordt Freek die er met boter en suiker intrapte. “Oh ja”, giert het wicht uit, “ik zag jullie wegrennen: zó schattig!” En dan dus niet stilhouden maar gewoon insturen, zo’n ikje waarin je jezelf eigenlijk helemaal aan gort schrijft. Lummel hield het netjes en verzon dat ze achter hun weggelopen hond aangerend waren.
“Zoemen!” schreeuwde Lummel nogeens met de moed der wanhoop: “Maandagavond om negentienhonderd uur. We zoemen met wie er komen en we praten over hunnie die er niet zijn. Dat zal u leren!” Nu weten de nieuwe lezers en lezeressen misschien nog altijd niet meteen wat zoemen is. Het is de live variant van dit blog, zei ik al. Reageerders die zo gelukkig zijn geweest een kaartje op de kop te tikken – want het gebeurt maar eens in de twee maanden en de belangstelling is gigantisch – die praten en kletsen en babbelen live met de coryfeeen alhier, onder leiding van Lummel, die speciaal hiervoor een premium zoom abo heeft aangeschaft. Het kan gaan over de ikjes, het leven, degenen die er niet zijn, literatuur, amusement, de oorlog en pandemieen van over de hele wereld. Kom ook! Lummel stuurt je een linkje upon registration. Achtergrondinfo over dit unieke online blog format voor de nationale en internationale pers staat alhier.
Lies Gezang stond intussen op de stoep voor een Albert Heijn filiaal uit volle borst te zingen voor Amnesty International. Echt van die jammerliederen waar de honden geen brood van lusten. Huh, collecteren bedoel ik. Met van die bussen en gleuven. Een AH-medewerkster ergert zich rot aan ofwel Lies ofwel het rammelende geluid van de leegblijvende collectebus. “Er zijn duiten nodig, uw duiten!”, kent u hem nog dat boze kraaitje?
Nou, zo klonk die bus en dat gekrijs van Lies dus ook zo’n beetje. De AH-medewerkster zegt bits dat Lies toestemming nodig heeft van het hoofdkantoor om daar te mogen staan. De opstopping is namelijk tot binnen voor de kassa’s – wat zeg ik, de groenteafdeling! – te merken. Maar Lies is juridisch onderlegd en riposteert dat toestemming niet nodig is want dit is “immers de openbare weg”. Alsof je Willem Engel hoort ja. We doen hier niets fouts. Het is voor de vrijheid. Verbinding. Liefde. Wilt u zich legitimeren? Alles wordt gefilmd! Boehoe. Even later verschijnt dus de AH-filiaalmanager. Die zegt dat de klanten collectanten echt strontvervelend vinden en gelijk dat hij me d’r heeft. Kei-irritant! Vooral als je er zo’n onvergelijkte kop boven trekt, Lies. Maar wat jammer nou voor ons, leuke en redelijke mensen: precies op dat moment kwam er een vrouw uit de winkel met een wagentje vol hondenvoer en buffeloren en een biljet van twintig euro. Dat laatste stopt het mens met een gelukzalig gezicht bij Lies in d’r bus. “Dat is het lekkere van Albert Heijn” zingt ons Liesje vals en ze sprint weg. Ze had van al dat kwaad en verongelijkt kijken heel erg trek gekregen in een mokkapunt large met een cappuccino mega triple latte en een shotje pruimenjenever. Dat kan er nu gemakkelijk van af als ze dat klereding tenminste openkrijgt.
Maar goed, alle gekheid op een stokje. Het is inderdaad een grove schending van de mensenrechten dat je niet eens voor de ingang van een winkelier diens klanten mag staan lastig te vallen. Ik overweeg een briefkaartenactie te beginnen tegen AH en houd jullie op de hoogte. Het suffe deuntje zit wel weer in mijn en jullie hoofd. Niet klikken op onderstaande video!
Ik had jullie gewaarschuwd.
Pawi zag er de ernst niet van in. Ze vond het “klein bier, het leed dat hier wordt geschetst”. Terecht werd de inzendster verzocht “om op te zouten”. De Schrijvende Rechter oordeelde mild dat het ikje weliswaar weinig sympathie opwekte, “zeker niet met dat stomme laatste zinnetje” maar dat het over het algemeen te waarderen is dat vrijwilligers collecteren voor een goed doel. “Alles liever dan die commerciële gladjakkers aan de deur.” en wij allen zagen meteen het gruwelijke beeld van Gaston van de Postcodeloterij op ons aller netvlies. Het ging er een paar dagen niet van af.
Qua hondje merkte DSR op dat er meestal naast de collectant wel een hondje opgeknoopt hing te wachten op het baasje. En Lummel zag in zijn verbeelding een bedrijfsleider naar buiten komen met twee Rottweilers. Wat of die vervolgens met Lies deden laat zich raden. Huivericoontje.
Wil jij net als DSR, Lummel en andere reageerders kans maken om in het volgende intro voor te komen? Wil jij ook aardige vondsten debiteren naar aanleiding van ikjes? Vind je het geen probleem als je reacties zonodig worden samengevat of geredigeerd maar altijd met bronvermelding? Wil je plezier hebben met onbekenden die voor je het weet je vrienden zijn? Misschien wil je een uitnodiging voor de jaarlijkse bijeenkomst van de auteurs en reageerders van deze site? Een keer meedoen aan een hartverwarmend Zoemuurtje©? Of zeg je: doe mij dat maar allemaal?
Je wint een zwaarverguld lepeltje als jouw reactie precies de 100e is
Doe dan aan deze leuke rubriek hier op deze leuke site mee. Ga eens wat ikjes lezen, die staan verstopt op de NRC, die krant die zo van lezersanekdotes houdt. Stuur zelf een ikje in. Scrol naar beneden en zeg iets. Dat mag met een fantasie-emailadres en ook met een nom de plume. Je wint een zwaarverguld lepeltje als jouw reactie precies de 100e is. Of de 200e, 300e enzovoort tot in het oneindige. Lepeltjes zat.
Voor je het weet kan een citaat van jou, een foto van jou, een wat dan ook van jou, een hoogtepunt van de week worden. Heb je inspiratie nodig? Raadpleeg de afleveringen van deze rubriek elders op dit blog. Ook een aanrader als je er even tussenuit bent geweest.
Reacties zijn welkom via het reactieveld, het contactformulier of een email naar bas@basvanvuren.org
Het wordt een prettige week. Als je vindt dat het geen prettige week moet worden, voel je dan vrij om elders te gaan buurten. Daar waar er meer zijn zoals jij.
De foto helemaal hierboven – wij vakmensen noemen het de header image – laat traditiegetrouw een stukje offline leven van mezelf zien van de afgelopen tijd. Nou, jullie zien het wel. Het is helemaal geen stukje offline leven van de afgelopen tijd. Dit is een plaatje van een “verboden voor honden”-bordje dat ik ooit, jaren geleden, eens fotografeerde met mijn BlackBerry. Nooit gebruikt en nu helegaar vergeten waar het was, wat er door me heen ging, wat ik deed. Dat heb je van die thema-intro’s. Het gaat, zoals nu, over honden en dan moet je in je fotoarchief op zoek naar een foto van een hondje. Want zoveel fotografeer ik er niet en zeker niet vorige week. Een volgende keer zie ik misschien weer iets anders. En opzouten met die themablogs!
Foto: “Hondjes op je bord” © 2022 Bas van Vuren
Bas van Vuren, aangenaam 
Prachtig intro.
Toch wil ik uitgezocht hebben hoe het komt dat een reactie aan mijn adres van Bangman om 8 uur plots uit het niets verscheen. Precies wetend wat ik zeggen zou.
En dat ook nog vóór ik zelf een reactie had geplaatst om 8.30 uur.
Geen idee Ilona. Het kan er mee te maken hebben dat Bangman met een ander e-mailadres als een nieuwe reageerder werd gezien. Als de reactie dan handmatig wordt doorgelaten wordt er misschien niet het tijdstip van plaatsen maar van doorlaten bij gezet?
Of de zomertijd heeft de tijdstippen in de war gegooid?
Knap intro weer. Vanaf vandaag geen honden meer, lekker rustig!
Niet zo’n goed introotje als vorige week, maar dat was dan ook moeilijk te overtreffen.
Dawg was bedoeld als dawg. Bij twijfel graag tijdens kantooruren contact opnemen.
Niet zo’n goed introotje als vorige week, maar dat was dan ook moeilijk te overtreffen.
Dawg was bedoeld als dawg. Bij twijfel graag tijdens kantooruren contact opnemen.
Kan de computerafdeling even uitzoeken waarom mijn reactie twee keer is geplaatst?
Mannenkrant
Eindelijk. Na een lange ochtend met vier zieke kids: ik zit. En ik lees de krant, even, drie minuten in het zonnetje. Over genderidentiteit. Interessant. Dochterlief van vier stapt de kamer binnen. „Je leest de krant. Eigenlijk doet pappa dat altijd.” Ze kijkt me onderzoekend aan, met koortsige ogen. „Mamma, dat is voor mannen.”
Caroline van Halem
@DSR, inferieur Belgisch internet, zo meldt de computerafdeling me zojuist.
Merci, we roeien met de riemen die we hebben.
DSR laat het aan DLL over om de vlammenwerper (m) te richten op dit gezanik.
Laat mevrouw de inzender liever het goede voorbeeld geven en de krant eens wat vaker openslaan om het heersende beeld bij te stellen. De krant bevat meer dan alleen Ik-jes op de achterpagina.
Merkwaardige schrijfstijl van Caroline. Dubbele punten, komma’s, zinnen van één woord, het buitelt over elkaar heen. Lees eens een boek of de krant in plaats van de familie app dan zie je vanzelf wat voorbeelden.
Mensen/ dingenkrant
Eindelijk. Na een lange ochtend met vier zieke mensen/dingen van een lage leeftijd: ik zit. En ik lees de krant, even, drie minuten in het zonnetje. Over genderidentiteit. Interessant. Een mens/ding van vier stapt de kamer binnen. „Je leest de krant. Eigenlijk doet mens/ding met baard dat altijd.” Hij/zij/het kijkt me onderzoekend aan, met koortsige ogen. „mens/ding met lange haren, dat is voor mensen/dingen.”
Het intro was trouwens geweldig, beter dan dat van vorige week.
Beregoed intro, de lengte alleen al. Er was dan ook veel te melden.
Het ikje ? Kids, gadverdamme, het werd niet voor niets het meest ongewenste (gehate? vreselijke?) woord.😣 Lang geleden al.
Kids, dochterlief, pappa, mamma, allemaal struikelwoorden. En lezen over genderidentiteit als aanloop naar de pointe is mijns inziens een zwaktebod. Morgen beter.
En dank voor alle opbeurende woorden t.o.v. het intro, ook qua lengte. De lengte wordt mede bepaald door de foto’s. Mag ik aannemen dat die dus ook worden gewaardeerd? Afhankelijk van het device waarop je het intro leest kunnen die namelijk al of niet als storend, te groot, te klein worden gezien, vandaar mijn vraag. Zelf ben ik er ook nog niet helemaal uit. Feedback welkom.
Puik introotje.
Caroline van Haarlem slaagt er niet in haar eigen naam correct te schrijven.
De tekst is ook een behoorlijke lap en de foto’s zijn prima.
Meestal lees ik op de laptop, soms op telefoon of tablet, wat maakt het uit.
Ik vind de foto’s van kleinere formaat wel aardig. Die hele groten hoeven van mij niet echt. Gelukkig dat ik vanochtend niet in een trein zat. Zo’n grote bikinifoto wil je niet uitleggen aan je medereizigers.
Fantastisch intro maar ik mis wel “maar het ging verder”!
Jullie twijfel aan mijn identiteit kan ik me voorstellen. Ik type hier op een krakkemikkig tabletje, vandaar de fouten. Zodra ik thuis ben en achter de PC kom ik zeker weer eens op bezoek.
Dini! Je heet Bangma. Zonder n.
Misschien zat Dini net in een internationale trein op het moment van schrijven?
Hahaha!
Nou en het was dus alweer gezellig! Opkomst dit keer aan de magere kant, maar dat kan met de oorlog te maken hebben, het internet, het tijdstip. De opening was weer magistraal. Notulen waren er niet. Ingekomen stukken ook niet, geen Ilona, geen Pawi, geen Klare Taal, geen Bertie, om maar eens wat stukken te noemen. Ze waren er gewoon niet. Maar allemaal met een geldige reden, zo concludeerden we liefdevol en teder. DSR was er wel en hoe! Zijn hele fanclub zat voor het scherm rare gezichten te trekken, liedjes te zingen, drankjes te serveren, het was echt een gezellige boel daar bij die DSRetjes. Plaatjes, daar waren de aanwezigen unaniem over, die horen op het blog. Zoveel en zo groot mogelijk. Het liefst dames in bikini’s, zodat de mensen in de trein er ook nog wat aan hebben. Het weer was niet zoals het geweest was. Saharazand afgewisseld met ijzige koude, heel slecht voor de champagneboeren en de plantjes op het riante dakterras van Lummel. Wat die boeren op dat dakterras te zoeken hadden, dat bleef een raadsel. Maar ze moesten er dus af met die ijzige koude. Afwezigen gingen liefdevol over de tong, echt mooi om dat mee te maken. De verschrikkelijke buurman blijkt nog een hele hoop geheime kanten te hebben die wij niet van hem kennen. Gelukkig kon DSR daar smakelijk over vertellen. De meeste dingen waren echt behoorlijk geheim en genant dus hier laat ik het bij. Verder kwamen er uiteenlopende onderwerpen over tafel als kinderklompjes, het lettertype van de agenda, de muurschildering met de vissen, Luvienna en waarom zij toch zo aan die buurman zit vastgekleefd, een gore mop over oordoppen, de klap van Will Smith tijdens de Oscaruitreiking (keurden wij unaniem af), de Dikke van Dale die niet naar Frankrijk geleverd wordt, de hond van Pawi, de computer van Bertie, hoe het gaat met Ilona, hoe Ad Hok vroeger heette, hoe je linzen klaarmaakt, en dat stamppot rauwe andijvie met rauwe andijvie moet worden bereid niet met gekookte andijvie, maar spekjes mogen dan weer wel, en Klare Taal die wij allen een keigoeie operatie wensen en spoedige beterschap, ontslag uit het ziekenhuis en een roerend weerzien alhier. Lummel mag niet meer met DLL worden aangeduid. Bas van Vuren niet langer met het onbegrijpelijke APD. En toen was het alweer tijd voor de rondvraag en conclusie. Ook de conclusie was weer echt magistraal, echt zo’n conclusie waarvan je hoopt dat je die een keer mag meemaken. Bliep en uit die computer, gauw naar moeder de vrouw en eten maar!
Ik vond het een samenkomst die in het teken stond van Verbinding en Begrip. Iedereen leerde van elkaar. Schellen vielen van de ogen toen werd verteld hoe sommige kleine dingen, al was het maar een afkorting of verkeerd citaat, diep konden ingrijpen, ja zelfs jarenlang pijn konden doen. Want dat soort dingen zijn in feite allebei miskenningen van iemands identiteit en/of bedoelingen. Doen we dus niet meer. Afgelopen, uit.
Overeenstemming ook over het Will Smith-klapmepincident. “As se dat me wijf hadde geflikt, dan haddikum ongesien in se graf geschoffeld, dan mar in de lik!” zei DL Lummel in dat sappige Rotterdams van ‘m. Apie DP en De Schrijvende R vonden dat het met een kopstoot, maar dan wel recht tussen de ogen, maar moest zijn afgewikkeld.
Heer R-water wordt uitgenodigd om op Eerste Paasdag mee eieren te komen zoeken in het Amsterdamse Bos, als ultieme verzoeningspoging. Het is dan wel de bedoeling dat ie, net als iedereen, niet z’n telefoon meeneemt. Apie DP neemt een jutezak en een flink touw mee (om de paaseieren mee te nemen), DL Lummel komt met een onopvallend busje (voor de picknick) en De Schrijvende R zal op de uitkijk staan (voor de paashaas). Heer HR, we rekenen op je!
Verbinding en Begrip, ja, krek dat was het! Mooi onder woorden gebracht. De Verbinding & Begrip Sessies, zo gaan we onze zoemuurtjes noemen.
Weddenschap
In de zaterdagkrant valt mijn oog op een boek uit 2012: Zelf problemen maken. Meteen wil ik het hebben, maar het kost ruim 20 euro. Gelukkig win ik nog diezelfde middag een weddenschap met mijn man die ervan overtuigd is dat ik niet zonder trapje het keukenraam kan wassen. Ik bel meteen de boekhandel. De verkoopster zegt, bij het horen van de titel: „Heb je daar een boek voor nodig?”
Katja Stienen
Het hele stuk tussen “Meteen …” en “wassen” kan eruit. Dan was het een ikje geweest. Wel met een pointe die al tien jaar gemaakt wordt.
Nu zijn het er meteen twee bij elkaar.
Het valt niet mee om een samenhangende beschouwing te maken bij zo’n merkwaardig gebakken stukje. DSR houdt het dan ook bij enkele vragen en opmerkingen:
Wie heeft dat boek geschreven en waar gaat het precies over? Waarom wil de inzender het hebben?
-Bestedingsruimte moet worden verdiend met weddenschappen? Het wordt misschien tijd dat ‘Wedden dat?!’ weer terugkomt op tv.
-Hoe ging dat ramenlappen zonder keukentrapje in z’n werk? Met een ouwe jurk aan een bezemsteel? What’s next, open vuur in de keuken wanneer de inductieplaat kapot is?
-De verkoopster is zeker de leukste thuis. Graag hoor ik DL Lummels versie met het ‘Thuissexzelfhulpboek’ uit 1975.
Eerst wil even terugkomen op het zoemuurtje. Dat heeft maar vier minuten geduurd omdat de drie aanwezigen het met elkaar aan de stok kregen. Er werd veel, maar wel mooi gescholden. Ik hoop dat het nog ooit goedkomt. DSR verliet de meeting roepende dattie voortaan bij HR gaat schrijven.
Ik bespreek het ikje niet want ik wil me problematiek van een vrouw niet toe-eigenen.
Ik las namelijk vandaag in de NRC dat over niet-Nederlands eten een schande is als je een witte Nederlander bent. Hoe heb ik het ooit gewaagd om een recept over nasi goreng op mijn blog te zetten?
DLL toch! Fakenews…
Dat NRC-eetartikel is het ergste dat ik heb gelezen sinds een verhandeling over ovulatiepijn vorige week in de Volkskrant. DSR schuift de strekking van het meegedeelde dan ook met een vrijmoedig gebaar terzijde.
Nasi goreng is net zo Nederlands als babi bangang, dus daar mag je mee doen wat je wilt.
Wel treffend dat er aan de voor zovelen oneerbiedige titels van de boeken van mw. Vreugdenhil voorbij wordt gegaan, hoewel ze zich uitput om voor de rest iedereen terwille te zijn. Bijbel dit, bijbel dat…ga in Saudi-Arabie maar eens een koran over de plaatselijke kookkunst schrijven, denk ik dan. -verontwaardigde glimlachicoon-
Ik zou de drie kook.er.sters zeggen: “Ga toch woken”
Over het ikje: deze week tekent zich een nieuw thema af . “Moeder de vrouw leest de krant” .
Eerst iemand die drie minuutjes in het zonnetje wat opsteekt over genderidentiteit, en vandaag iemand die boekrecensies leest en daar hebberig van wordt. Best interessant.
Wat een jaloersmakend verslag van het zoemuurtje. Wie had daar niet bij willen zijn?
Lummels verslag staat er haaks op. Wat een ironie! Lees je nog mee, Dini?
P. ziet het scherp.
-Woensdag: vrouw leest over oorlog in Oekraine; kind zegt iets ontroerends, vrouw besluit met diepzinnige gedachte
-Donderdag: buiten vriest het, maar het Ik-je gaat over een heerlijk kopje koffie, geserveerd in het zonnetje door een klungelig jongmens – zonder koekje!
-Vrijdag: Ik-jes-kalendermevrouw haalt NRC-eetartikel aan, lapt met uitheemse kruiden kokende buurvrouw erbij onder vermelding van adres
-Zaterdag: vrouw fantaseert over andere man na lezen contactadvertenties
Evangelie
Eerste dag zonder mondkapjes. In de trein luister ik naar een gesprek tussen twee christelijke meisjes over vriendjes: „Nee, zeg ik, dat gaat hem niet worden, zo’n ander evangelie!! Toen wilde hij zich laten overdopen!”
„Waar dan?” „Gewoon in de Maas! Tegenover slot Loevestein, dat paadje in, weet je wel!”
Ik mis mijn mondkapje…
Corine Marsé
Paradise by the dashboard light aan de Maas. En moeder de vrouw in geen velden of wegen te bekennen. Ook na viermaal overlezen begrijp ik niet wat dit met een mondkapje te maken heeft. Of bedoelt Corine dat de meisjes dit gesprek met mondkapjes op niet gevoerd zouden hebben? Dat zij het niet gehoord zou hebben? Dat haar openvallende mond niet zichtbaar zou zijn geweest? Bij slot Loevestein stroomt de Waal volgens mij, maar ook dat kan aan mij liggen. Man man en dan heb ik mijn koffie nog niet eens gehad.
Jammer dat de trend zich niet voortzet.
Dat je je kunt laten overdopen in het wild, is nieuw voor mij.
Dat Corine haar grijns niet kon verbergen achter het mondkapje betekent dat ze niet veel respect heeft voor de meisjes en hun zorgen. Stuur het dan liever niet in zou ik zeggen.
Had er slechts gestaan “Gehoord in de trein:…”, dan was het een eersteklas Ik-je van het tweede garnituur geweest. Maar ja, ook deze inzender moest er een toefje van d’r eigen aan toevoegen….
Doe het niet, mensen. Zet een schildwacht voor uw mond en een tijsdslot op uw pen.
Ja, ik lees nog een beetje mee Pawi maar begrijp niet helemaal waar het allemaal over gaat. Nu ook erg druk met andere zaken, er moet brood op de plank.
Lekker meelezen en alleen reageren als je tijd en zin hebt, hoor. Doen wij ook.
Om te gieren met mondkapje
maar het ging verder…
Twee minuten later herinnerde ik waar mijn mondkapje was. In mijn handtas.
Je bent 64, Dini… als je nu je schaapjes nog niet op het droge hebt, wordt ’t ‘m nooit.
Tsss, dus 64-jarigen moeten maar achter de gerania gaan zitten? Age shaming!
Ophitsing, Apie DP!
DSR vermoedt dat de gemiddelde 64-jarige inwoonster (v) van Nederland Deeltijdwerkland al een tijdje aan het afbouwen is en daarenboven ook nog eens ruim in de ouwelullen(m/v)dagen zit.
Bij de Roomsen kun je zelfs je kindertjes met regenwater dopen en Jezus is destijds ‘in het wild’ in de Jordaan gedoopt door een woesteling in kemelharen borstrok zonder vergunning.
In de Jordaan. De S Rechter zal het eens een keertje niet over Amsterdam hebben.
En in Rotterdam worden ze in de Maas gedoopt.
Wij sprongen gewoon in de prutsloot achter het erf.
Hoofd
De 24-jarige SGP’er Mathijs van der Tang is tegen vrouwen in de politiek, lees ik in NRC. Zoals Jezus het hoofd is van alle christenen, zo is de man het hoofd van de vrouw, meent hij.
Met een glimlach denk ik aan mijn katholieke jeugd. Wij meiden zeiden al: de man is het hoofd, de vrouw is het nekje. Als het nekje draait, draait het hoofd mee. Zo zij het.
Lia Trentelman
Nieuw! Stuur nu ook meningen en opinies in. Anekdotes niet meer nodig. Plaatsing gegarandeerd.
Ik ken die uitdrukking over “’t hoofd en ’t nekkie'” juist uit reformatorische kringen.
Ondertussen zit de inzender wel te glimlachen om een stoplap waarmee de vrouwen in de Roomsche kerk, om maar eens een patriarchale organisatie te noemen die in deze al tweeduizend jaar geen duimbreed heeft toegegeven, zich verzoenen met hun lot. Je reinste Stockholmsyndroom.
Ben benieuwd wat Dina Bangermans ervan denkt. Misschien werd bij haar thuis wel gesproken over Domela Nieuwenhuis die de keuken het schuttersputje van de vrouw in de klassenstrijd noemde oid.
Kom, kom, we gaan geen reageerders stalken hier toch? Je lijkt de buurman wel.
Dini, dit doet DSR altijd, maar alleen met talentrijke nieuwe reageerders waarbij hij bang is om van zijn troon gestoten te worden. Zie het als ontgroening nothing else.
Apiedapie, haathitsertje dat je d’r bent van ons allemaal! (Dina, de zich Bas van Vuren noemde reageerder heeft zijn naam en faam gemaakt als ‘Apiedapie’. Dat wil ie nu niet meer weten, maar we gebruiken het hier nog als koosnaampje. Is toch ook schattig, nietwaar?)
DSR stalkt niemand, never. Wel wordt een nieuwe reageerder wordt, om eventuele schroom te overwinnen, uitdrukkelijk uitgenodigd om (inhoudelijk) te reageren. En om aan te tonen dat ze gewoon one of the boys (m/v) is, laat DSR eea vergezeld gaan van een grapje dat hij tegen iedereen had kunnen maken.
Apiedapie zou dat wel eens wat meer mogen waarderen, maar dat ligt nu eenmaal niet in zijn aard -milde glimlachicoon-
Leuk allemaal maar geen behoefte me hier te laten ontgroenen.
Wel weer genoten van een geweldige ‘maar het ging verder’ van Lummel!
M’n beste mens, niemand wil je ontgroenen!
Fijn dat je ook al op voorhand geniet van (nog) niet geplaatste bijdragen. Dat is levenskunst.
Wist je dat DL Lummel zijn eigen blog heeft, waar je ook reacties kunt achterlaten?
Ik overweeg een “Maar het ging verder” special.
A.k.a Dini’s Zwijmelhoekje
Jaja, de jaloezie spettert eraf. DSR had graag gezien dat Dini om zijn reacties had gelachen, om meer had gevraagd … maar nee, lezers blijken hier ook andere reacties en andere reageerders te waarderen. Boehoe….
Een lach, een traan of ijzige stilte, het zal DSR al meer dan 15 jaar een zalige zorg zijn. -milde glimlachicoon-
APD stuift daarentegen op als het eerste, het beste dorpskruideniertje om truffels, kastanjes in blik en eendenrilette te bestellen als zich opeens een nieuwe klant, een Mevrouw nog wel, aandient. Een vaatdoekje over de vettige toonbank, buigen als een knipmes – en bovenal kwaad spreken van zijn vaste klantjes als ie denkt daarmee in het gevlei kan komen.
En DSR speelt hier de rol van de snerpende stem uit de achterkamer van de kruidenierszaak. “Karel, hou eens op met die klanten te sjansen, let liever op mij, ik ben je vrouw”. De kruidenier zucht, glimlacht verontschuldigend naar de klanten en sloft naar achteren waar zijn vrouw in nachtjapon op de bank zit. Krulspelden in het haar. Een volle asbak binnen handbereik. Verwijtend kijkt ze hem aan. Hij ziet de drie zwarte stompjes in haar verongelijkt opengesperde mond, de gele vingers en het lijkt net alsof die puist naast haar neus elke dag groter wordt. “Gelukkig dat ik af en toe nog leuke nieuwe mensen zie”, fluistert hij zacht. Hij geeft zijn vrouw een kus op het voorhoofd en vraagt of ze nog een kopje thee wil.
Ha! APD geeft zich graag over aan fantasieen over vadertje en moedertje spelen met DSR. Het moet niet veel gekker worden…
Zie ‘m daar staan, die sul in z’n stofjas, gebogen rug, gekromde schouders. Altijd ‘druk’ in die verlopen winkel van ‘m, waar de deurbel hem hooguit drie keer per dag wakker laat schrikken. En dan even later dat slijmerige ‘tot uw dienst, mevrouw…’ met die stem als een kragend scharnier. Sinds er op de buurtapp werd gezegd dat ie blikjes Hak-groente uit 2014 verkocht, is het nooit meer goedgekomen.
Toch is meneer maar druk met de ‘administratie’…elke dag die twee blikjes koffiestroop in een Excelsheetje kloppen, en dan met de broek pp z’n knieeen in de slaap vallen achter een scherm vol blote wijven. Ik zucht, doe de computer uit en veeg het kwijl uit z’n mondhoek. Ach, als ie na middernacht wakker schrikt en in bed rolt laat ie mij tenminste met rust…
Wt een kreupele vergelijking. Het nekje draait als het hoofd dat wil. “Als uw machtig hoofd dat wil staat heel dat nekje stil” las ik ooit ergens.
Lummel, jouw ongetwijfeld welgeschapen hoofd zou best eens mijn nekje mogen draaien!
Lachen hoor hoe de heren elkaar weer eens in de haren vliegen.
Bas kun je lijmen met een natte vinger. Gaat hij nu ontkennen maar dat geloof natuurlijk niemand meer 😁 Groetjes HR
Dus we hadden het goed tijdens onze ” Verbinding & Begrip Sessie” omtrent wie er achter Dini zat.
Ja, dat was ook niet zo moeilijk! Maar hij trapte er met boter en suiker in. Gaapicoontje. De eerste Dini Bangma’s waren wel echt trouwens.
Wat wil ie graag meedoen, onze HR. Verveelt zich dood in dat uitgestorven kippenhok van ‘m. -milde glimlachicoon-
Maar ja, blogbazen die de IP-adressen van reageerders doorplaatsen op andere blogs, zoals HR normaal vindt, houden weinig vrienden over….en moeten dan maar als crossdresser aan de bak om toch nog wat aanspraak te hebben. -milde glimlachicoon-
Het is een hatertje. Dat zijn heel gevaarlijke mensen.
Klopt, die eerste Dini Bangma was wel echt 😀
De wilde tuin
Met man en dochter (18) zit ik in de tuin. „Waar is jouw verwilderde stuk tuin eigenlijk?”, vraag ik aan mijn echtgenoot. Hij gaf zich op voor het project van NRC om een vierkante meter tuin te laten verwilderen. En ontving per post vier paaltjes om het stuk te markeren. „Ja”, zegt mijn dochter. „Dat vroeg ik me ook af. Waar staan die paaltjes nou?”
„Ik heb ze eruit gerukt”, zegt hij. „Ik doe niet meer mee.” „Hoezo niet?”, vragen wij. „De hele tijd had je het erover. Dat je graag mee wilde doen.” „Te veel werk”, zegt hij. „Je moet steeds van alles invullen.”
„En daarom”, zegt mijn dochter, „wordt het niks met mij. Dat komt door jou.”
Ineke Upperman
Met een link naar https://www.nrc.nl/nieuws/2022/02/08/doe-mee-en-creeer-een-vierkante-meter-wildernis-a4085273 bij “het project van NRC”. Man man.
Maar gelukkig heeft Ineke wel tijd om een streekroman naar de ikjesredactie te sturen. Via een formulier.
“Zie ‘m daar staan, die sul in z’n stofjas, gebogen rug, gekromde schouders. Altijd ‘druk’ in die verlopen winkel van ‘m, waar de deurbel hem hooguit drie keer per dag wakker laat schrikken”.
Prachtig, komisch talent DSR verdient een beter platform. Hij had en soort Marcel van Roosmalen kunnen worden.
Dat jullie er rekening mee hielden dat HR achter Dini zit wist ik natuurlijk. Ligt ook te zeer voor de hand. Het verbaast me wel hoe Bas er steeds weer intuint.
En het verbaast mij dat die gebande internetviezerd er onder een andere toch weer doorkomt. APD, tijd om het filter weer wat strakker af te stellen,dunkt me.
NRC-eigenpluggerij leidt onherroepelijk tot onleesbare Ik-jes. Hou ermee op! Hier maakt DSR verder geen woorden meer aan vuil.
Kom kom vadermans, het is toch vermakelijk en volstrekt onschuldig? Voor de gein deden we net alsof we het niet doorhadden, zoals ook tijdens ons zoemuurtje besproken, en hij tuint er met open ogen in. En denkt nu dat jullie het allemaal wel en dat ik het niet in de gaten had. Ik vind dat allemaal helemaal niet erg!
Maar waar ik jullie nog altijd wel tegen bescherm, via het spamfilter, zijn de gore linkjes die HR me regelmatig stuurt. Er is er eentje bij, die dateert al van 10 jaar terug, waarmee de Jammerende Jurk destijds Trolley tot razernij dreef. Waarom? Door op die link te klikken werden er automatisch heel vervelende plaatjes op je harde schijf gedownload, en als ik zeg “heel vervelend” dan zeg ik het omfloerst. Nou, dat soort linkjes stuurt HR me dus zo af en toe, onder verschillende namen en met verschillende IP-adressen, kennelijk constant maar in de waan dat niemand hem door heeft, maar tja, een gewaarschuwd moderator telt voor een heleboel en ik tref ook maatregelen waarmee ik niet te koop loop.
HR is geband. Prima, houwen zo!
Maar als ie een jurk aantrekt, dan is ie weer welkom?
DSR is te eenvoudig en oprecht van geest om dat te begrijpen.
Welkom totdat we hem weer zat zijn. Duurt doorgaans maar even 🤣
Wat een gedrocht dit ikje. Wordt dit de slechtste ikjesweek ooit?
Maar hoe ging het dan verder?
Zelfs dat is niet interessant bij dit oersaaie Ik-je. Grasmat, rubbertegels, who cares?
Desnoods met een hondje dat nu geen paaltjes meer heeft
Moeder de vrouw is helaas uit beeld geraakt. Zowel bij de ikjes als bij het wild geraas tussen de overburen. Morgen komt daar verandering in. Zet je maar schrap. Het ikje van morgen past naadloos in de slechtste ikjesweek ooit.
Veeleisende echtgenoot
Al jaren heb ik in mijn atelier dames die wekelijks keramiek komen maken. Ondertussen zijn ze, net als ikzelf, ouder geworden. Kwalen en kleinkinderen van henzelf en van hun echtgenoten worden besproken en ze steunen elkaar in moeilijke tijden.
Een van de vrouwen heeft een veeleisende man, die liever niet heeft dat ze weggaat van huis. Toch komt ze elke week. Ze zegt dan tegen hem: „Ik moet vandaag weer naar de opvang.”
Rian Los
Pawi heeft geen woord teveel gezegd.
Het schrijfsel, nou ja…
Maar als de laatste zin waar is vind ik het een bitter verhaal.
Raar ikje toch?
Die keramieklessen zijn voor alle deelnemers misschien een excuus om samen te klagen en te jammeren. De passage over kleinkinderen van henzelf én die van hun echtgenoten snap ik niet.
Moeder de vrouw … vader de man … Bizar dat we het niet eens opmerken dat de dames keramiek komen maken. Er komen dus geen mannen? Hoezo niet?
Op de omschrijving Kwalen en kleinkinderen van henzelf en van hun echtgenoten na vind ik het best een aardig ikje.
Ik kan me voorstellen dat je na een hele week gekworden van een veeleisende man behoefte hebt aan wat begrip.
Ja, het verzet de zinnen. Maar om elke week de klaagzangen van anderen in ruil te krijgen lijkt me ook geen pretje.
Om die reden ben ik ooit opgehouden met naailes. Ineens wilde ik niks meer horen over heupen, darmen, prostaten, schildklieren. Ben in mijn eentje verder gegaan met paspel, biais en blinde ritsen.
Doet Haller hier nog mee? De kansen liggen voor het grijpen man!
Het gedoe moet nogal wat asbakjes en kop wn schotels hebben opgeleverd in de loop der jaren. Hopelijk kan het ook in de vaatwasmachine.
Voor de rest: pottenbakker, blijf bij uw draaischijf.
Nou, voor deze keer dan….
….hoppetee!
….woppa!
Flauw zeg, Haller staat onder de douche, dat weet je best. En daar ga jij dan misbruik van maken. Het lepeltje wordt deze week niet uitgereikt vanwege verregaande onsportiviteit.
Reik voortaan het lepeltje maar gelijk op maandag uit aan Haller.
En hoe beschaamd als APD destijds was over zijn blunder zelf de honderste reactie te plaatsen, het lepeltje reikte hij gewoon aan zichzelf uit.
M’enfin!
DSR verspreidt weer eens kwalijk #fakenews. Als ik per ongeluk de 100e reactie plaats dan reik ik het lepeltje niet uit. Da’s klasse. Maar in feite niet meer dan normaal.
…je zou in dat geval ook in alle discretie je reactie kunnen verwijderen. Maar ja, dan komt je nobele daad niet in de schijnwerpers te staan….
Graag nog even je reactie op je volgende stelling: “En hoe beschaamd als APD destijds was over zijn blunder zelf de honderste reactie te plaatsen, het lepeltje reikte hij gewoon aan zichzelf uit.” Sta je daar nog steeds achter, kun je een concreet voorbeeld aanwijzen, heb je spijt, wil je dat ik je reactie discreet of met veel misbaar verwijder?
Nee hoor, laat maar mooi staan! -vrolijke glimlachicoon-
Het is mijn oprechte herinnering, zeker in overdrachtelijke zin. Hoe dat nou met het stoffelijke lepeltje is verlopen, doet er dan eigenlijk niet toe.
Een oprechte herinnering in overdrachtelijke zin! Rutte kan daar een puntje aan zuigen, zeg. Nieuwspraak voor jokken. En niet toe willen geven.
Wat beklijft is de ijdelheid waarmee je vasthield aan dat honderdste plaatsje. En de verbetenheid waarmee je week in, week uit DSR zijn lepeltje door de neus boort. -milde glimlachicoon-
Geen mens die zich interesseert voor dat schriftgeleerd smijten met uit hun verband gedrukte citaatjes.
Ik hield daar niet aan vast, sterker nog, probeer het beschaamd te vermijden en als het gebeurt haast ik me te verklaren dat het per ongeluk was en dat ik het lepeltje uiteraard niet naar mezelf ga sturen. DSR heeft een verward hoofd op dat nekje. Wat daar allemaal in rondgaat en hoe hij de verbindingen maakt is een groot raadsel voor normaal denkende stervelingen.
Maar goed, ook achteraf een prima beslissing om het lepeltje deze week niet uit te reiken. Je moet het verdienen, ook moreel.
Niets amorelers dan een honderdste plaats. Maar het gaat er dus alleen om of de blogbaas je al dan niet mag.
De willekeur heerst. Altijd in tijden als deze weer spannend of m’n berichten direct of met vertraging worden geplaatst (14.56).
🤣🤣🤣 Da’s een hele ouwe!