De week begon goed. “Ha luitjes van de Bas van Vuren ikjes!” schreef Joke Zelf al om half zeven in de ochtend, anderhalf uur voordat het vorige intro op de site verscheen. Want dat kan in internetland, rare dingen met tijdstempels en zo. Joke was weer terug op WordPress, “uit haar zelfgemaakte vesting gekropen” en daar waren we blij mee. De ikjes waren al die tijd stug doorgegaan en het vaste ikjespanel ook, qua commentaren dan en een beetje sneren naar elkaar.
Het begon vorige week al meteen goed met een ikje van Rinus le Mahieu. Hij beklaagde zich over de gebouwbeheerder van zijn werk die de temperatuur te laag had ingesteld. De airco moest dus heel hard werken om de zaak koel te houden. Twee graden lager maar liefst. Ze moesten een jas aan! Zoiets en dan verteld alsof het een grote mop was, met ook nog een diepere betekenis. Die gekke ikjesschrijvers dat het er toch eentjes van ons zijn! Je zou ze! Pawi, een van de senioren van ons ikjespanel, vond een jas aan bij twee graden kouder een tikkeltje overdreven. Intussen zat ik nog altijd in Paramaribo en omstreken en vloog er bij het schrijven van mijn reactie weer eens een kolibrie voorbij. Ze dronken nectar zonder iets erin, want dat kan ook. Vraag het ze maar eens als je er eentje ziet.
Krijg toch de kolere met je gezeik
Op dinsdag verscheen er een ikje van Iris van der Putten in de krant. Het heette “Knieën” en daar ging het ook over. Een Amsterdamse vuilbekkende grofkop viel met zijn nieuwe fiets voor een vol terras. “Meteen allemaal wijven om me heen”, fulmineerde hij, ‘gaat ’t, meneer, een glaasje water, meneer?’ Krijg toch de kolere met je gezeik, heb je niet een paar nieuwe knieën voor me?” Voor mij hoefde deze tokkiepraat niet in de NRC, heur. Maar ik was de enige. Er waren er die het “heerlijk” vonden (Ilona), het zelfs bestempelden als een “Annie M.G. Schmidt 2.0” monoloog (Pawi) of met gepaste sarcasme afserveerden als een “aaneenschakeling van bon mots, goede zin en levenslust” (De Schrijvende Rechter, DSR). Ad Hok riep in stijl uit: “Sodemieter toch op, hier geloof ik helemaal geen reet van, je ken me de bout hachelen. Iris neemt ons in de veiling, dat geef ik je op een brieffie.”
Toen was het alweer woensdag. Ik was zelf inmiddels weer terug in het land geland, na een wekenlang verblijf in het verre buitenland vanwege een Internationaal Blogbeheerders Congres. Eric van der Hijden zag twee studentes lopen op zijn afdeling op de universiteit. Nou, zijn fantasie ging onmiddellijk met hem op de loop. Hij trekt zijn broek recht, gaat met een kam door zijn haar en schiet zijn kamer uit. Of hij ze ergens mee kon helpen, misschien? Ze zochten een printer om een retourbon voor online bestelde kleding te retourneren. Goh. Teleurgesteld droop Eric af, maar stuurde zijn avontuur toch naar de krant. “Weer een ikje waarin echt niets gebeurt”, constateerde Lummel, “het gemijmer van de inzender maakt dat niet goed.” Voor De Schrijvende Rechter zouden de studentes net zo goed een kopieerapparaat hebben kunnen zoeken, die bevonden zich sowieso beide op de computerafdeling, zoals we nog van vroeger van JdW weten.
Ik plaatste wat – kennelijk jaloersmakende – plaatjes van mijn reis, want ik had wifi in het vliegtuig. Nou nou, toen was Leiden in last, want ik liet daarmee dus zien dat ik aan het vliegen was. Minderbedeelde reageerders zoals DSR, die zich doorgaans te voet of liftend of helegaar niet naar verre bestemmingen begeven, worden daar helemaal niet goed van. “Een decadente, pocherige plaatsing”, noemde de man het. “Opscheppen en het breed laten hangen”. Let wel, toen had ik nog niet eens laten doorschemeren dat ik business class reisde. Nee, vliegen, dan ben je rijk, dan heb je “een dikke portemonnee” en dat mag niet. Enfin, het betreffende ikje ligt in het inbakje van de NRC-redaktie, we gaan het zien. Of niet. Gelukkig zonden vele inzenders uit stille solidariteit foto’s in van de door hen verzamelde KLM-huisjes. Ik laat er in het onderstaande diapanorama een paar zien. Met dank aan deze dappere reageerders.
“Twee keer heb ik KLM gevlogen en ik zat verstijfd van schrik in mijn stoel toen de stewardess ‘Huizen’ door de cabine brulde.” schaterde Lummel. En zo hoort het. Zelfspot. Niet iedereen beschikt erover. Niet iedereen herkent het. Niet iedereen waardeert het.
Nee nee, we zien in Nederland liever mensen op de fiets in spijkerbroek en T-shirt, zo bleek de volgende dag uit een ikje van Paula Koopman. Ze werd staande gehouden door een enigszins haveloze man. „Mag ik u iets vragen? Kunt u iets missen?” Voor opvang, voor een broodje, voor whatever.” vroeg hij brutaal. Maar hij had betere tijden gekend blijkens zijn slotzin: „Denkt u nog weleens aan de knickerbocker?” Allemaal in de sector GGZ, als je het ons vraagt, maar dat speelt zich tegenwoordig op straat af. Dat heet “participatiemaatschappij”, we moeten alle ellende, of het nou virussen zijn, armoede, of honger, maar zelf oplossen. De regering doet het niet.
“Gelukkig geen messentrekker.”
“Hij was waarschijnlijk een enquêteur van een marketingbureau dat een onderzoek deed naar de mogelijke terugkeer van de knickerbocker om zo grondstoffen voor lange broeken te besparen.” probeerde Lummel. “Het was vermoedelijk een verwarde man, met zijn gedachten bij andere tijden. Gelukkig geen messentrekker.” was Pawi er vermoedelijk dichterbij.
Jan van Saase maakte een voorval mee in het openbaar vervoer. Hij zat in de trein en tegenover hem ging de telefoon van een jonge vrouw af. Dus niet van een oud mannetje. Ze nam op met een afgemeten „Sorry, ik zit in de stiltecoupé,” en hing op. Verontschuldigend zei ze tegen Jan: „Niet zo’n leuke jongen.” We zaten niet in een stiltecoupé, schaterde Jan het uit in zijn slotzin, ook wel pointe genoemd. Het ikje werd vrij positief ontvangen en dat is al heel wat in deze barre tijden.
Sim van den Berg mocht de ikjesweek afsluiten. Jammer genoeg was het een draakje. Jullie lezen het, tikken al of niet wat op en gaan dan weer door met jullie leven. Maar ik moet de essentie van zowel het ikje als van de commentaren nogeens weergeven en beleef ze allemaal nog een keer. Jammer van mijn weekend best wel. Sim heeft een Russische schoonzuster die beweert dat er in Nederland net als in Rusland “ook veel corruptie” voorkomt. Als een practical joke fietst Jan vooruit naar het zwembad en betaalt alvast voor haar. Bij de kassa instrueert hij wat ze zo meteen moeten zeggen: „Oh, u bent toch de vriend van Sim? Dan is het voor u gratis!”
“De schoonzuster heeft gelijk.”
En hij denkt dat dit een voorbeeld van corruptie is. Het zwembad is geen overheidsinstelling en Sim niet de baas of een politieagent. Corruptie is jezelf dingen toeeigenen waar je geen recht op hebt maar die je alleen vanwege je positie en een rotte geest kunt pakken. Je doet daarmee dingen die het daglicht niet kunnen verdragen en je benadeelt ook anderen – die jou dat geld niet geven. Gaat allemaal niet op voor dat gratis kaartje voor het zwembad. “Sim, Simmer, Simpelst”, schamperde Pawi, “De schoonzuster heeft gelijk.”
We gingen eruit met antireclame voor de Floriade. Niet heengaan, zo was het algemene gevoel. “De toegangskaarten zijn schrikbarend duur en ook de consumpties, die kan je maar beter zelf meenemen. Kabelbaan kan je beter niet instappen want terug kan niet, naar verluidt. De hele boel is onaf.” wist Ilona. Veertig jaar geleden, de eerste Floriade, was het nog wel wat. Dat wisten de oude knarren Ad Hok en Lummel dan weer. Maar nu moet je er niet naar toe. Blijf lekker thuis en lees dit intro gewoon elke dag als je je verveelt nogeens een paar keer gezellig over en doe lekker mee in het reactieveld.
Wil jij net als Joke, Pawi en andere reageerders kans maken om in het volgende intro voor te komen? Wil jij ook aardige vondsten debiteren naar aanleiding van ikjes? Vind je het geen probleem als je reacties zonodig worden samengevat of geredigeerd maar altijd met bronvermelding? Wil je plezier hebben met onbekenden die voor je het weet je vrienden zijn? Misschien wil je een uitnodiging voor de jaarlijkse bijeenkomst van de auteurs en reageerders van deze site? Een keer meedoen aan een hartverwarmend Zoemuurtje©? Of zeg je: doe mij dat maar allemaal?
Je wint een zwaarverguld lepeltje als jouw reactie precies de 100e is
Doe dan aan deze leuke rubriek hier op deze leuke site mee. Ga eens wat ikjes lezen, die staan verstopt op de NRC, die krant die zo van lezersanekdotes houdt. Stuur zelf een ikje in. Scrol naar beneden en zeg iets. Dat mag met een fantasie-emailadres en ook met een nom de plume. Je wint een zwaarverguld lepeltje als jouw reactie precies de 100e is. Of de 200e, 300e enzovoort tot in het oneindige. Lepeltjes zat.
Voor je het weet kan een citaat van jou, een foto van jou, een wat dan ook van jou, een hoogtepunt van de week worden. Heb je inspiratie nodig? Raadpleeg de afleveringen van deze rubriek elders op dit blog. Ook een aanrader als je er even tussenuit bent geweest.
Reacties zijn welkom via het reactieveld, het contactformulier of een email naar bas@basvanvuren.org
Het wordt een prettige week. Als je vindt dat het geen prettige week moet worden, voel je dan vrij om elders te gaan buurten. Daar waar er meer zijn zoals jij.
De foto helemaal hierboven – wij vakmensen noemen het de header image – laat traditiegetrouw een stukje offline leven van mezelf zien van de afgelopen tijd. Nou, jullie zien het wel. Ik liet het breed hangen daar hoog in de lucht. Op weg van Paramaribo naar Amsterdam. Het Internationale Blogbeheerders Congres was weer voorbij en moe maar voldaan vlogen we met z’n allen terug. De rest van de delegatie zat economy, want ja, het is al een hele eer om in het webteam van Van Vuren te zitten natuurlijk. En je moet ze niet verwennen. Jammer dat de vlucht zo snel voorbij was. We zaten heerlijk te eten en te drinken, lieten af en toe een beschaafd boertje en waren tevreden met het leven. We misten wel de nasi en saoto soep. Maar dat komt wel weer eens. De volgende keer zie ik misschien weer iets anders.
Foto: “Happie eten hoog in de lucht” © 2022 Bas van Vuren
Bas van Vuren, aangenaam 
Een pocherig, patserig, decadent introotje. Het schijnt er zo nu en dan bij te horen -zucht-
Wat vind je van het ikje?
Haha! Geeft DSR eens als eerste aandacht het het introotje, is het weer niet goed -milde glimlachicoon-.
Het Ik-je van vandaag ..je kunt er op verschillende manieren naar kijken. Wat jij, APD?
Zodra het hier is geplaatst, zal DSR er zijn licht over laten schijnen.
Je voelt jezelf te goed om het even te plaatsen terwijl ik in een internationale trein zit en het dus even niet kan doen?
Oh, we staan even stil op een perron met Wifi. Momentje.
Cappuccino
Van havenstadjes word ik altijd vrolijk. In de veerbootterminal van Harlingen bestel ik twee cappuccino’s bij de vrolijke meid achter de balie van de hippe koffiestand. „Dat moet u doen op het scherm achter u.” Ik word gelijk een beetje minder vrolijk.
Na het zoveelste keuzemenu door te tikken is het me met veel gezoek eindelijk gelukt de begeerde koffies te bestellen. Als ik me omdraai, zie ik de twee dampende bekers al klaarstaan. „Ja, ik wist al wat u ging bestellen!”
Nico van Schoot
Oh oh, DSR zal wel commentaar hebben op die pocherige, patserige, decadente Nico. Cappuccino zeg! Toe maar, DSR drinkt gewoon een papieren bekertje koffie met een kuipje melk, hoor.
Wat een leuke openingszin! Vrolijkheid en havenstadjes, dan wil je wel verderl ezen.
Helaas had hetgeen volgende niets van doen met het veelbelovende begin. Gedoe over dienstverlening in de horeca, moderne malligheid. Nee, de lezer is hier op het verkeerde been gezet.
Volwassen mensen “meid” noemen, heeft iets jeukerigs. Wie dat doet is oud, popiejopie of allebei.
Tsja, dat komt er nou van. Eerst het geld over de balk smijten aan opscheppen vanuit het vliegtuig, vervolgens geen nagel meer om je kont te krabben in de trein. De databundel kon kennelijk het plaatsen van een Ik-je niet trekken.
En APD zal daar in Suriname ook wel de mooie meneer hebben uitgehangen. Tingeling, en weer een rondje voor de hele zaak! De thermosfles mee en een tijdje droog brood eten zal ‘m goed doen.
Trouwens, de inzender “word gelijk een beetje minder vrolijk” en “begeert” bovendien een bakje koffie.
Nico, ouwe trut van ons allemaal, gaat het inmiddels weer een beetje?! -milde glimlachicoon-
leuk ikje, leuk meid.
Ze moet van haar management de officiële procedures doorlopen, maar geeft gewoon de twee koppies koffie. Goed opgelost, zo kan het dus ook, ik ben daar vrolijk van geworden.
Ik vind die schermen waar je je bestelling op aan moet klikken bijzonder smerig. En dat zijn ze ook volgens onderzoek van de NWA. Helaas zie je zelfs in de non-fastfood horeca ook steeds meer verschijnen. Het hele proces van bestellen en betalen vindt plaats via een schermpje en/of je eigen telefoon die een smoezelige QR-code van een stickertje op het tafeltje moet scannen. De ober of vrolijke meid komt alleen nog maar uit het niets een dienblad op je tafel dumpen. Beetje gezellig praten en een “wat raadt u aan” is er niet meer bij. Bah!
Geweldig! Wat een vrolijke meid 🤣🤣
Fijn intro weer vandaag. Ik heb op geen enkel ikje gereageerd, maar dat maak ik wel weer goed.
En het happie in de lucht ziet er niet verkeerd uit. Dat wil ik maar even gezegd hebben.
Die foto van de vliegtuigmaaltijd verklaart trouwens een hoop. Als hoofdgerecht een brokje cornedbeef waarvan de randjes al een beetje bruin zijn geworden, een half olijfje erbovenop…. Van der Valk op 10 km hoogte. De servetring was duurder dan alle gerechtjes samen.
Na zoiets wil je inderdaad even aan jezelf en de rest van de wereld duidelijk maken dat je er nog bent. Dan maar kromliggen als de afrekening van de creditcard komt.
Goeiemorgen, goeie koffie, goei Intro..
Een punt teveel, ging per ongeluk.
Ik zeg nooit meer leuke meid.
Wat een leuk intro. at vanaf achtuur met m’n neus tegen het scherm aangedrukt. Moest er even op wachten maar dan heb je ook wat.
Dat onpersoonlijke vond ik jaren geleden in Italië al zoiets.
Toen wij aan een koffiebarretje iets wilden bestellen, werden we doorverwezen naar de kassa bij de ingang.
Eerst betalen, op de bon die je moest inleveren stond je bestelling.
Die nam je dan zelf mee naar een tafeltje.
Zal wel efficiënter zijn geweest. Het was in Florence, zo’n 35 jaar geleden.
Nee sterker nog: als je bleef staan kostte het de helft van de prijs die je betaalde als je ging zitten.
Wil je lekker en eenvoudig eten, ga dankaar het minst gelezen kookblog
https://lummel.wordpress.com/2022/05/21/tuinbonen/
Nooit geweten dat je geacht werd de velletjes van de tuinbonen te verwijderen. Weer wat geleerd.
Tja, en Ilona kookte haar ouders gewoon en dan ook nogeens zonder ui en spekkies. Het moet niet gekker worden.
Het intro mag er wezen. Wie niet genoeg kan krijgen van het lezen over reizen in de businessklasse, kan hier terecht:
https://insideflyer.nl/review-amsterdam-nairobi-met-klm-in-world-business-class/
Qua ikje, ik had onlangs een soortgelijke ervaring in het Ikea restaurant in Rome. Helaas met een minder vrolijke meid achter de balie.
Wat gebeurt er toch veel op de maandag!
Interessant intro, door Ad Hok aangevuld met een prachtverhaal van een lotgenoot van Bas. Er verscheen bij mij een grijns van oor tot oor. Aanrader!
LOL! Hilarisch, dat opstel van Marco over de business class. Tot in alle details, hoor, zelfs hoe hij instapte, wat ze aan hadden, wat ze zeiden, hoe het eruit zag … en gelukkig toch nog een beetje afgesnauwd, want ook dat hoort er bij bij de KLM Business Class ervaring. Jammer dat hij zijn bezoeken aan het toilet niet in geuren en kleuren beschrijft.
Bij ons ging de KLM crew uitermate jolig, vrolijk en bijna uitgelaten koffers uit de economy class op de onze stampen. En van kort voor de landing op de heenreis herinner ik me ineens een snibbige dame die zich te dicht naar me toeboog en schreeuwde “En hoe is het u bevallen, ons product?” Ik schrok me rot en stamelde “wat voor product?” “De business class!” schreeuwde ze uitzinnig. “Oh, goed hoor”, zei ik snel in de hoop dat ze weg zou gaan. Dat deed ze gelukkig.
Op de terugreis hadden we een gezelllige steward met buikje en sjaaltje, die de lach aan zijn kont had hangen. Beter. Maar die werd dan weer veuls te persoonlijk, stelde vragen en maakte moppen alsof hij mijn oom, neef of nicht was. Het laatste vermoedelijk. Zijn collega deelde me ongevraagd mee, tijdens het inschenken van mijn aperitief, dat hij zelf moslim was en dus geen alcohol dronk. Tja, dan bestel je toch minder wijn tijdens zo’n maaltijd. En de port bij het kaasplankje liet ik maar achterwege. Hij was trots op me, dat zag ik telkens als hij langskwam. Maar ook dat maak je alleen bij de KLM mee. Een grote gezellige familie.
Als iemand ‘gelijk’ schrijft waar hij ‘meteen’ of ‘direct’ bedoelt haak ik af.
Op een scherm bestellen is inderdaad omslachtig en voor je het weet maak je een foutje. Zit je met twee porties friet en drie hamburgers waar je eigenlijk een schaaltje dubbelgedopte tuinbonen had gewild.
Het is meen ik typisch Nederlands om tuinbonen te serveren met vers bonenkruid. Onovertroffen, zo lekker! Ik ben het in Zuid Europa nergens tegengekomen.
Man-man-man, wat een breedsprakig gewauwel over die KLM business class naar Kenia, “stiekem een langverwachte droom”. Ik was er gelijk klaar mee.
In grote delen van Nederland gebruikt met “gelijk” in de betekenis van “direct” en daar is niks mis mee. Alleen de import valt er wel eens over, maar die moet zich maar aanpassen. Doen wij ook als we naar Amsterdam gaan.
Ik heb zelf al een tijdje niet met de KLM gevlogen, maar ik heb er goede herinneringen aan. Toen onze dochter van zes maanden tijdens haar eerste transatlantische vlucht nogal huilde, nam een van de stewardessen haar in de armen en wandelde het gangpad op en neer. Ons tweeënhalf jaar oude zoontje vertrouwde het niet helemaal en vroeg ons waar die mevrouw met zijn zusje naar toeging.
Ik weet het: ook alweer bijna veertig jaar geleden, en toen was alles prachtig.
Ja, maar hebben jullie je dochter nog wel terug gekregen??
Die goeie ouwe KLM. Ik boekte ooit een vlucht van Marseille naar Rotterdam met onze kinderen, van wie de jongste drie maanden was. Die kreeg een ticket voor de business class, de anderen niet. Ze zaten te lachen in hun vuistjes, daar achter de balie: dat gezinnetje zou nu samen blijven met de baby, allemaal in de hoogste prijsklasse.
Nou ja. Aan hen lag het niet!
Niet gelukt?
Muntje
Gisteren deed ik boodschappen bij een grote supermarkt. De plastic muntjes voor een winkelwagen waren op.
Ik vraag een oudere dame om haar munt.
„Eerst even dit”, zegt ze.
Ze duwt de kar in een andere kar, schuift het kettinkje in haar wagen en haalt de munt eruit.
„Alstublieft”, zegt ze.
Peter van der Minne
Is er iemand die begrijpt wat hier gebeurt en waarom??
Neen.
Plastic supermarktmuntjes ken ik uit het buitenland.
Hier in Nl kun je metalen muntjes van de supermarkt krijgen, of je gebruikt een 50 eurocent- of 2 euromunt.
Klein leed.
De dame had het winkelwagentje ook kunnen overdoen aan Peter met muntje en al.
Ach! Is dat de clou? En betaalt Peter wel voor dat muntje of is het een gift?
Als dit echt de clou is dan heeft hij het er zelf naar gemaakt. Had hij om haar wagentje moeten vragen (dat kennelijk leeg was en waarmee ze stond te hannesen bij het wagentjesrek) en niet om een muntje.
Sommige mensen hebben een rugzakje, zoals dat tegenwoordig heet.
De inzender heeft zelfs een hele winkelwagel.
Hij is niet zo slim. Had een mevrouw met een volle winkelwagen moeten aanschieten.
Hij wilde alleen haar munt.
Hij wilde zelf een karretje uitzoeken? Hij vond haar karretje maar niks?
Hij deed boodschappen.
Het schap met muntjes was leeg.
Hij vraagt aan een oudere dame om haar muntje.
Hem kan je om een boodschap sturen, hij kreeg het muntje gratis.
Een uitmuntend niksje.
voor De SR:
https://www.parool.nl/ps/stoofjes-pasta-risotto-geef-de-tuinboon-een-kans~bf425c47/
pas op: het betreft hier een Amsterdamse krant
hit ikje: Domme NRC lezer ontmoet een nog dommere.
Toch weer eens naar een grotere supermarkt gaan. Ik wist niet eens dat die bestonden, schappen met muntjes.
Dank je! Ze hadden er voor het Amsterdamse publiek wel even bij mogen zetten dat tuinbonen echt uit een tuin komen, en niet uit een fabriek.
Misschien was die man van de knickerboxer wel. Hier hangen dergelijke lieden rond bij de winkelwagentjes en vragen je al dan niet indringend om een handgift. Zo’n oudere dame heeft allicht geen zin in gedoe.
@Bas, ik ook niet
Hiero, in het kapitalistische Amerika, zijn die karretjes gewoon vrijelijk voorhanden. Niks geen geklooi met muntjes.
Zetten de mensen ze dan wel netjes terug, of zijn daar ook bedienden voor? Krijgt zo iemand een fooi?
De meeste mensen zetten ze keurig terug in de daarvoor bestemde ruimtes op de parkeerplaats. Uiteraard zijn er ook hiero klootzakjes (m/v) die dat teveel moeite vinden, maar over het algemeen valt het mee.
Asshooltjes noem je die daar toch?
Ja, maar ik was bang dat die niet door jouw moderatiefilter zouden glippen.
Overigens, ik weet niet of Haller nog in training is, maar dit zou een goede week voor hem kunnen worden.
In dit tempo gaan er deze week wel vijf lepeltjes uit.
DSR heeft er nog een paar tegoed, vnawege niet op voorraad, blogbaas met de pokkenpruik op…. Fijn dat ze weer leverbaar zijn.
Buma/stemra
Ik maak sinds kort deel uit van het bestuur van een club die de concerten organiseert in de Sloterkerk in Amsterdam. Er komt heel wat bij kijken merk ik al. Maar we hoeven ons niet druk te maken over wat de musici spelen. Dat bepalen ze zelf.
Bij het doornemen van het repertoire voor het concert van mei keek de penningmeester heel tevreden. „Een goede keuze,” sprak hij. „Alle componisten minstens zeventig jaar dood. Dat scheelt voor de rechten bij Buma/Stemra. Maar in juni doen ze Philip Glass…”.
Geert Verweij
Goh, Geert is actueel. Vandaag is namelijk de algemene ledenvergadering van Buma/Stemra (Stemra is met een hoofdletter, koppenmaker).
Verder is dit gewoon een feitelijke constatering, zo zijn de regels, maar Geert wil misschien vooral vertellen dat hij het best wel interessant vindt om de concerten te organiseren.
“Er komt heel wat bij kijken merk ik al”. Geert is voorwaar snel van begrip. Hij doet het immers sinds kort. Daar gaan ze nog een heleboel plezier aan beleven, dat bestuur van de club die de concerten in de Sloterkerk organiseert. “De” concerten … alsof iedereen – ook buiten Amsterdam – meteen weet wat dat zijn.
Maar goed, eerst maar eens een kop koffie.
Niets aan het bovenstaande toe te voegen.
Boer’nsmurf schrijft: “En weet ie wel woarumme die veurstelluggen in Amsterdam binn’n?”
Ik wacht nog even met het plaatsen van het antwoord indien er iemand wil raden. Zoek vooral niet te ver.
Ik heb me ingeschreven voor de nieuwsbrief.
De premium zitplaatsen naast Geert zijn het hele jaar al uitverkocht.
Een kijkje achter de schermen. Dat vind ik wel aardig aan dit ikje. Hoeveel zou Glass kosten?
Kost bijna niks. Live voorstellingen gaat per toeschouwer en per minuut. Hooguit een paar tientjes schat ik. Wel beter dan streaming opbrengsten … daar gaat het om honderdsten van een cent per nummer.
Nou, woarumme?
er staan volgens mij twee bijdragen in de moderatie of ze zijn vervlogen.
Nu drie.
Waorumme?
Omdat de enige echte ikjesschrijver alleen een Amsterdammer kan zijn, schrijvend over alleen het Amsterdamse wel en wee. Volgens NRC.
Mededeling van het blogmanagement. Er lagen maar liefst 4 bijdragen van reageerder Lummel in het automatische spambakje. Ze zijn er nu uit gevist. Niemand heeft enig idee waarom ze erin stonden, maar ja, domme NRC-lezer, dat moet je natuurlijk niet zeggen. Hopen dat het vanaf nu weer automatisch goed gaat.
Nou, vooruit, ik doe een gooi: die concerten in de Sloterkerk zijn in Amsterdam omdat de Sloterkerk daar nu eenmaal ligt.
Woarumme? Omdat er nergens anders op de wereld locaties zijn waar concerten tot hun recht komen, waar vrolijke grappenmakende bezoekers komen in taxi’s met jolige chauffeurs, en waar Geert in het bestuur van de vriendenclub zit.
Boer’nsmurf liet weten:
“En weet ie wel woarumme die veurstelluggen in Amsterdam binn’n?”
“Um asdat ze ze niet in Rotterdam holl’n! Hahaha!”
AH zat er het dichtste bij. En heeft nog gelijk ook.
B. heeft dus nog gelijk ook…-zucht-…..LDB rapapa!
Boer’nsmurf in een vormcrisis, niet gedacht dat ooit mee te maken.
De trappist gaat al weer vroeg rond in Brussel.
En in het vaderland klotst de pisazijn tegen de plinten. Houden we het een beetje droog, vadermans?
Nee maar echt: wie bedoel je met B. dan? Bas van Vuren? De hopeloos uit vorm zijnde Bierensmurf? Berend Botje?
APD betrekt ook altijd alles op zichzelf, middelpunt van het apiocentrisch heelalletje dat ie er is. Wanneer heeft DSR hem ooit met B. aangeduid?
En dan al die rare praatjes. Nee vadervrindje, je redt je er maar mee.
Jammer dit, je zou toch hopen dat we als Nederlanders op een avond als deze, waar Feyenoord geschiedenis kan gaan schrijven, onze onderlinge vetetjes even zouden vergeten. Maar nee, DSR gaat vol op het oorlog. Zeker fan van dat sneue Club Brugge? Of Anderlecht of hoe die kneuzen ook allemaal mogen heten.
DSR maalt niet om voetbal. Je schaamt je toch dood om die fijne landgenoten in Tirana?
Kan me niet voorstellen dat APD het echt iets kan schelen. Aanhaken bij de waan van de dag in de hoop er voordeel uit te slaan voor z’n social media kanalen, dat zal het zijn.
Zojuist de Feyenoordsupporters gezien in de studio bij Khalid & Sophie. Beetje aandoenlijk wel. Zelf ben ik meer voor die Amsterdamse club, maar uiteraard hoop ik dat Feyenoord vanavond gaat winnen. Net zo’n beetje zoals de onvergetelijke suppoost Crooswijk in 1972 hoopte dat Ajax van Inter zou winnen. Pas op voor “de Italiaan”, mannen!
Oeps, bijna vergeten:
“Italianen kennen niet van je winnen, maar je ken wel van ze verliezen”
Tja, het is niet anders, zeggen we dan.
Ook op de redactie zijn ze verslagen. Geen ikje.
Geen ikje vandaag. De NRC-redactie is aan het hemelvaren.
Nou ja zeg! Op de seconde af plaatsen Pawi en ik onafhankelijk van elkaar dezelfde mededeling. Als dat geen serendipiteit is …
Of synchroniteit natuurlijk, de geleerden zijn het niet helemaal eens over het verschil. In jeder geval geen ikjes, ga maar wat voor jezelf doen vandaag. Foto’s van hoe de BvV reageerders hemelvaarden zijn welkom op het bekende adres.
Hemelvaart is hiero iets voor astronauten. Prettige donderdag! Ik heb aan doktersafspraak vandaag.
Sterkte!
All good!
Wisten we toch, gekkie!
Fijn Ad Hok! Opgelucht even aan de boemel, mag ik hopen.
Er stond gisteren 1000 kilometer file in NL. Lazen we op internet.
Er waren gisteren hevige rellen in Rotterdam, nav de een nul voor Rome. In alle vroegte waren de schoonmakers vandaag weer aan het vegen en dweilen, hoorden we op de radio.
We wilden heen en weer naar Rotterdam, naar het Depot. En we deden het ondanks de vrees dat het weer hommeles zou zijn. Maar geen files, heen noch terug, zelfs niet bij Utrecht. Rotterdam bleek schoon.
Prachtig Depot. Zowel van buiten als van binnen. Gaat dat zien!
De kroketjes zijn ook daar aan de kleine kant, dat wel.
Wat een sof gisteren. Misschien dat er hier iets te halen valt?
Zangles
Jaren geleden had ik zangles. Op de voordeur van het huis van mijn zanglerares prijkte het bordje „zangpedagoge”.
In dezelfde deur zat een brievenbus. Mijn zangpedagoge vertelde me dat ze er een hekel aan had wanneer de brievenbus, na het inwerpen van de post, open bleef staan.
Daarom had ze onder het bordje „zangpedagoge” een bordje met „klep dicht houden” laten aanbrengen.
Tonny de Wilde
Een aardig woordgrapje.
‘Zangpedagoge, heeft u nog lijstertongetjes . .”
Eerste indruk: grappig.
Tweede: klopt niet helemaal. Als je de klep dicht houdt kan er geen post door.
Wat zou er op dat tweede bordje hebben kunnen staan?
Kip, DSR heeft je!
Joehoe! Reactie kwijt!
Nou moe, gefeliciteerd met de 100e! Niks kwijt. Klep dicht.
Het Depot toch ook maar eens heen gaan, hoewel het concept me bevreemdt. We gaan toch ook niet in het magazijn van V&D kijken maar wachten tot die hun voorraad keurig in de winkel hebben uitgestald? Boymans … de Lidl onder de musea. Zo. Ik zeg het toch maar even.
“Klep na gebruik sluiten”
Jippie. Op naar de tweehonderd.
Boijmans had voor de sluiting al een raar concept. Alles hing door elkaar, van middeleeuws tot pop-art. Om de kijker te prikkelen. Ahum.
Maar in het Depot stoort dat niet. Goed ingericht. Gratis rondleidingen voor belangstellenden.
En dan die buitenkant! Wat een lef om zoiets te bouwen.
Ik had ee honderdste, en ook een reactie kwijt!
Klep.van het achterdeurtje open en recount!
Fakenews. Er zijn geen reacties kwijtgeraakt, althans niet na aankomst op het blog. Zojuist nog gecontroleerd.
Wat er gebeurt als jullie op je Nokiaschermpje met jullie dikke vingertjes op ‘send’ drukken, daar heb ik natuurlijk geen zicht op.
Oh!! Nu komt er ineens toch een reactie van DSR uit de spambak rollen. En hij heeft gelijk, het was de 100e. Merkwaardige dingen gebeurd vanmorgen. DSR zegt ‘kip ik heb je’ en Pawi klaagt meteen dat er een reactie kwijt is. Terwijl die van haar er gewoon opstaat en die van DSR pas nu opduikt. Enfin, de data tellen en die geven klip en klaar aan dat de 100e voor DSR was. Proficiat, vadermans, en Pawi … inderdaad op naar de 200 dan maar.
Iemand die van 7:11 tot 9:06 uur verbeten zit te popelen om een zwaarverguld lepeltje te winnen, die gun je dat toch?
Haha, je moest eens weten wie ik het wel en wie ik het juist niet gun. Maar dit is echt puur reacties tellen, en de 100e wint. Punt.
In het verleden heeft zelfs Trolley weleens een lepeltje gewonnen, zo herinner ik me.
Ik feliciteerde in het verleden de een wat uitbundiger dan de ander. Degene die ik het kei gunde werd dan een aantal malen in de lucht opgegooid (en weer gevangen) onder luid gezang. Degene die ik het minder gunde werd gewoon koeltjes gefeliciteerd. Daar kwam toen – terecht met de wetenschap van nu – veel kritiek op. Ik zou als blogbaas mijn persoonlijke voorkeuren niet moeten laten merken. Dus ja, ik feliciteer sindsdien ook DSR met zijn lepeltje. Maar kan hem niet altijd uitreiken vanwege leveringsproblemen. Ook nu zal het weer gaan spannen met de oorlog en stakingen en zo. Ik ga er dit weekend achteraan en hoop het in het intro te melden.
Leuk nieuwtje misschien voor later in het jaar. Ik ben benaderd door een sponsor die speciaal voor deze gelegenheid bedrukte snuisterijtjes wil leveren, gratis in ruil voor een beetje reclame. Ik doe zoals jullie weten zelden aan vergelijkende warentesten mee, wil immers mijn zelfstandigheid behouden, maar hierover gaan we praten. Naar een adres in Nederland (dat alleen aan mij bekend zal zijn) kan ik dan periodiek een leuke attentie met collectors item waarde versturen. Wordt vervolgd maar kan best nog een hele poos duren.
Een KLM huisje?!
Schandalig zoals dat hier gaat. Eerst werd DSR een leugenaar (‘fakenews’) genoemd.
Vervolgens werd hij, toen de Feiten geen andere uitweg boden, uiterst koel tot winnaar uitgeroepen.
Zelf Trolley werd erbij betrokken!
Maar wat ontbrak? Een verontschuldiging van de blogbaas. Gewoon, oprecht, vanwege de onheuse fakenewsbenadering.
Zal me benieuwen met welk smoesje DSR dit keer het lepeltje door de neus wordt geboord…..
Het leek wel degelijk op fakenews, maar vervolgens heb ik de WordPress fout ruiterlijk toegegeven – het was mij ook niet aan te rekenen, dat maakte het makkelijker – en onmiddellijk gecorrigeerd. Kom daar nog maar eens om in Internetland, nee, vadermans, dat maak je alleen hier mee. Ik heb de bestelling voor het lepeltje al doorgegeven, per expres, en hoop oprecht dat ik het tijdig ontvang. Maar er is ook nog zoiets als apenpokken en dreigende stakingen op Schiphol he, lees je geen kranten?
Hebben we inspraak? Over de nieuwe attenties bedoel ik.
Misschien een mooie ervaring in plaats van iets materieels?
En er zit er weer eentje in het spamfilter …
Nou, nog een keer dan:
Misschien een mooie ervaring in plaats van iets materieels?
Joepie!
Er gebeuren deze week vreemde dingen in het spamfilter. Blijf het melden, mensen, alleen samen krijgen we de onterechte spam eronder.
Bertie, neen, geen inspraak maar een grote verrassing!
Een haperend spamfilter
vergroot de kans
op een tweehonderdste
reactie, en dus nòg zo’n lepeltje….
Dat
is
zo!
O ja?
In één reactie maar als je iets voor me over hebt maak je er twee van. Oké?
We gaan het zien, Bertie. Ik kan echt niets beloven. Voor je het weet heb ik de Integriteitscommissie aan je broek en dat moeten we niet willen.
Ober
Na het bestuderen van de wijnkaart bestelden wij een mooie fles Sauvignon blanc. Dat de horeca moeilijk aan personeel kan komen, is ons bekend. Dus je neemt in een restaurant soms een en ander voor lief. Maar de reactie van de ober maakte ons aan tafel toch even stil. Of we er ook wijnglazen bij wilden?
Sjaak Rovers
“Hier opdrinken of meenemen?” had ook een vraag kunnen zijn.
Dan moet u ze zelf afwassen
@Ilona 😆
Raadselachtig ikje. Misschien stonden er alleen Duralex glazen op tafel.
Als je bier bestelt, dan hoor je dit nog weleens. Er zijn mensen die daar geen glas bij willen hebben. Voor wijn is me dit onbekend, tenzij als clochard onder de brug.
DSR bestelde gisteren een Amsterdammertje, kreeg te horen dat dat niet in het computertje stond. Of ik small, medium of large wilde.
Ik bestelde – terug in Nederland na een lang verblijf in Zwitserland – wijn nog weleens per “deci”. Vonden ze heel raar. En is ook raar. Maar da’s dus hoe je het in Zwitserland bestelt: 1 deci, 2 deci of 3 deci (da’s een normaal wijnglas). Toen ik ergens in Davos ooit in een bar mijn whisky ook in deci (in plaats van cc) bestelde kwam de hele zaak niet meer bij. Maar goed, die tijden liggen achter me. Huppetee, volgooien die glazen.
Maar een vaasje of een fluitje zul je mij toch echt nooit horen bestellen. Dat vind ik van die softe maten. Man man, een fluitje. Een echte kerel drinkt bier. Punt.
Het probleem met het spamfilter deze week lijkt, zo vertellen kenners me, veroorzaakt te worden door de korte popi “Ha luitjes” titel. Dat gecombineerd met een hele korte reactie doet het spamfilter onraad vermoeden. Maar in plaats van de betreffende reactie in de “te modereren” twijfelbak te gooien, gooit hij hem tussen de viagra en porno accounts. Die ik dus de laatste dagen weer over mijn scherm heb moeten zien rollen. Het volgende intro krijgt een langere titel. Welke, dat weet ik nog niet, suggesties zijn zoals altijd welkom.
Een Amsterdammertje ken ik alleen als afbakenpaaltje of een ossenworstje.
Oja, en ook als het drogisterijtje hier in het dorp.
Wist niet dat dat als biertje bestond. Als ik erop googel, zie ik een vaasje.
Maar het verbaast me DSR een Amsterdammertje bestelt. Daar heeft hij niets op tegen dus.
Vergeet ik nog te zeggen dat ikzelf een Amsterdammer ben; m’n hele gezin bestaat uit Amsterdammertjes.
Als je in een café een Amsterdammertje bestelt dan heb je er kennelijk al een paar op.
Het was ws in Rotterdam
Een amsterdammertje in een café is volgens mij het laatste glaasje uit een jeneverfles. Als je de barman ziet dat de laatste druppels van de jajem in jouw glas terecht komen roep je ‘Amsterdammertje’. Het glas is dan gratis. In ouwelullencafés zie veel ouwelullen erop loeren, en als het laatste glaasje in zicht is springen ze voor en schreeuwen Amsterdammertje.
Attentie: komt een reactie niet door? Laat het me even weten op het bekende adres of via het reactieformulier.
Hiero bestelt men wijn meestal per glas. Het is gebruikelijk bier direct uit de fles te drinken. Zelf heb ik liever, als het effe kan, tapbier uit een koude pul.
De kruiken die je op het Oktoberfest te München krijgt heb ik nooit vergeten. Man man. En dan snel naar het toilet hollen.
Ik denk dat pawi weleens gelijk kan hebben, wat die waterglazen betreft. Anders is het wel een heel bizar verhaal.
Wist ik maar wat duralex glazen zijn.
Oh, ik weet het nu. Nog Frans ook. 1.5 deci, te klein voor wijn.
Amsterdammertje is buiten de Randstad een courante term voor vaasje.
Een van de meer geslaagde pogingen van de hoofdstedelijke VVV om een positieve associatie met Amsterdam op te wekken.
Een Amsterdammertje is een ijzeren paaltje. Punt.
Nee hoor, da’s een Mokummerd. Dubbele punt.
https://www.ensie.nl/ewoud-sanders/amsterdammertje
Dank! Paaltje dus. Jenever. Geen fluitje, vaasje of andersoortig inferieur bieromhulsel.
Kennelijk is APD te lui om te googlen -zucht-
Hij staat sowieso de laatste tijd een nogal astrant toontje aan tegen DSR. Heb APD zeker weer niet genoeg naar de mond gepraat. -milde glimlachicoon-
https://onzetaal.nl/uploads/nieuwsbrieven/astrant.html
“Brutaal, onbeschaamd” betekent dit dus. Dit voor de reageerders die anders dan DSR in het heden leven.
Dat bedoelde DSR nou…. enkelbijten, vliegenvanger….. Geef je hond liever een schop als je iets dwarszit.
Nou nou, vadermans, je moest eens weten hoe ik al de hele dag voor je in de weer ben. Lepeltje heeft inderdaad leveringsproblemen. Ik overwoog om er zelf eentje vanavond in de Eemshaven op te gaan halen, daar lag er nog een, maar dan bekijk je het maar, hoor. Geen lepeltje dus!