De week begon goed. “Ha luitjes van de Bas van Vuren ikjes!” schreef Joke Zelf al om half zeven in de ochtend, anderhalf uur voordat het vorige intro op de site verscheen. Want dat kan in internetland, rare dingen met tijdstempels en zo. Joke was weer terug op WordPress, “uit haar zelfgemaakte vesting gekropen” en daar waren we blij mee. De ikjes waren al die tijd stug doorgegaan en het vaste ikjespanel ook, qua commentaren dan en een beetje sneren naar elkaar.
Het begon vorige week al meteen goed met een ikje van Rinus le Mahieu. Hij beklaagde zich over de gebouwbeheerder van zijn werk die de temperatuur te laag had ingesteld. De airco moest dus heel hard werken om de zaak koel te houden. Twee graden lager maar liefst. Ze moesten een jas aan! Zoiets en dan verteld alsof het een grote mop was, met ook nog een diepere betekenis. Die gekke ikjesschrijvers dat het er toch eentjes van ons zijn! Je zou ze! Pawi, een van de senioren van ons ikjespanel, vond een jas aan bij twee graden kouder een tikkeltje overdreven. Intussen zat ik nog altijd in Paramaribo en omstreken en vloog er bij het schrijven van mijn reactie weer eens een kolibrie voorbij. Ze dronken nectar zonder iets erin, want dat kan ook. Vraag het ze maar eens als je er eentje ziet.
Lees verder “Ha luitjes (380)”
Bas van Vuren, aangenaam 