Er is geen Amsterdammer doodgegaan (ikjesrecensies nr. 479)

Over ikjes en een leuk liedje

Een brokkenpiloot. Een niet-Nederlands bijleskind. Een man van middelbare leeftijd. Een bijna tweejarige zoon. Een dikke loser op een fatbike. En de koning en koningin op bezoek in Emmen, waar de verhuizing van het dierenpark anders verliep dan verwacht. Daar ging het vorige week om in ikjesland. Lees hier wat het ikjespanel er van vond en doe zelf deze week lekker mee.

… natuurlijk gewoon “een heel irritant verwend ventje”

De studentikoze neef van Lies Smulders laat zich opereren aan een geknapt sleutelbeen en antwoordt na het bijkomen uit zijn narcose op de vraag van de verpleegkundige wat hij op zijn brood wil hebben: “Heeft u gerookte zalm?” Jan Sierhuis, onze ikjespanelcorrespondent in Frankrijk, kon er wel om lachen “zoals je vroeger om de lullo’s van Jiskefet” kon lachen. Maar zonder dat perspectief was de neef natuurlijk gewoon “een heel irritant verwend ventje”. Hij postte dit commentaar terwijl hij op het strand en bijbehorende boulevard van Bretagne Franse rotsblokken aan het omschoppen was.

Foto (c) Jan Sierhuis, 2024, Bretagne

Suske reageerde traditiegetrouw op een ikje van nog een week langer geleden – wij zijn helegaar kwijt waar dat over ging, ikjes raken al na een dag of zeven in eeuwige vergetelheid – en merkte op dat hijzelf best een ikje over laxeermiddelen zou kunnen schrijven, maar “er is al genoeg shit in de wereld”. Dan niet! Wij moesten meteen aan een seriereageerder en stalker denken, Timmerark aka Tramlijn Acht, die meestal ’s nachts vanaf het toilet reageerde, waar hij de muren onder zat te schijten en simultaan deze mooie site zat te bevuilen.

.. wat een schilder nodig heeft om een muur te schilderen

Nee, doe ons dan maar Paquita de Graaff. Die schrijft nogeens mooie stukjes! Haar “niet-Nederlandse bijleskind” van 8 antwoordt op de vraag wat een schilder nodig heeft om een muur te schilderen van zoveel meter bij zoveel meter “een kwast”. Die komt er wel, zeggen we dan, en surfen opgewekt door. Jan had kennelijk zijn grote teen gestoten en postte chagrijnig dat Paquita “hier zelf een dikke onvoldoende” voor verdiende en wat hem betreft geen bijles meer mocht geven.

Maar toen was het alweer tijd voor het woensdagikje. Jelis van Dolderen maakte het wel heel bont. Hij biechtte op dat hij helemaal alleen in zijn auto op een parkeerplaats zat. Plotseling werd het rechterportier opengetrokken en ging er een “man van middelbare leeftijd” op de stoel naast hem zitten. „Fijn, dat u er al bent”, zei de man, gevolgd door een: „Ik denk dat ik hier verkeerd ben”. En weg was hij. We zullen nooit weten wat die man wilde. En Jelis nam nog een hapje van zijn rookworst. Bertie liet weten dat ze “achter liep” en dat liep ze.

“maar naar goed Mokums gebruik doen we hier niet zo moeilijk.”

Gerry Holland, de zingende taxichauffeur, bracht intussen een keileuk liedje uit: “Er is een Amsterdammer doodgegaan”, een vrolijke opfrisser van het bijna vijftigjarige liedje van Wim Kersten, destijds gecomponeerd ter gelegenheid van het 700-jarig bestaan van onze hoofdstad. Gerry is er na zijn ingrijpende hartoperatie weer helemaal bovenop en grapt in het persbericht dat er dus gelukkig geen Amsterdammer is doodgegaan”. “De tekst is dan misschien wel droevig”, zegt Gerry, “maar naar goed Mokums gebruik doen we hier niet zo moeilijk. Het leven is een lach en een traan. Naast de smart is er altijd ruimte voor een borrel en een geintje. Anders houd je het leven niet vol.” En verhip, het is een aanstekelijk liedje geworden dat de hitlijsten op het moment van schrijven keisnel aan het beklimmen is.

Clara Bourguignon is oma en dat mag in de krant. Haar bijna tweejarige kleinzoon krijgt op de markt een stukje kaas. Als zijn vader hem toesist: “Wat zeg je dan?”, antwoordt het joch gretig: “Meer!” Hielden die grootouders die hilarische citaten maar eens wat meer voor zichzelf, was de verzuchting van het panel. Jan omschreef het kinderikje treffend als “beetje het effect van kinderfoto’s die je ongevraagd allemaal te zien krijgt. Leuk voor de ouders, maar val ons er even niet mee lastig.” Bertie suggereerde een verbod, maar zag wel in dat dit onhaalbaar of in ieder geval niet eerlijk zou zijn.

Toepasselijk kaasplaatje, gegenereerd door de internetmachine van AI Artiest Heer Rozenwater, voor boekingen, zie zijn website [hier link invoegen]

“Je wordt er beroerd van”, zuchtte Bertie.

Het laatste ikje van de week kwam al op vrijdag. Octaaf Bierman (15 jaar) liep in de schoolpauze over straat, toen er een jongen naar hem toe kwam fietsen op een fatbike. “Waarom draag jij een korte broek?” beet die hem agressief toe. Octaaf reageert op een volwassen en correcte wijze, maar het joch op de fatbike slingert hem de meest vreselijke dingen naar het hoofd. Zieke maatschappij die dit heeft laten ontstaan. “Je wordt er beroerd van”, zuchtte Bertie. En zo is het.

lachen, gieren en brullen met AI gaat nog wel even duren

Op zaterdag was het Koningsdag en de NRC vierde dat door geen ikje op de website te zetten. Want ja, dat is werken en de redactie wil ook weleens koek happen en in de regen op een tafelkleedje zitten. Gelukkig neemt ChatGPT nooit vrij, is nooit verkouden en die schrijft dus gewoon op commando door alsof er niemand jarig is. Het toepasselijke aikje ging natuurlijk over de koning en koningin die op bezoek in Emmen ook het dierenpark wilden bezoeken. Maar dat bleek niet geheel volgens plan verhuisd te zijn. Als hilarische uitsmijter verzon ChatGPT dit: “Terwijl de koningin een selfie maakt met een eenzame flamingo komt er plotseling een groep struisvogels aanrennen, gevolgd door een verdwaalde pinguïn op stelten, die vrolijk achter hen aanwaggelt. Ze beloven terug te komen wanneer de dieren weer terug zijn.” Dus ja, lachen, gieren en brullen met AI gaat nog wel even duren.

Een gezellig zooitje, oordeelde Bertie goedmoedig. En zo is het. Dat maakt AI ervan. Een potje meneertje! Helaas wordt het steeds beter en gaan niet alleen tekstschrijvers, maar ook componisten en liedjesmakers een moeilijke tijd tegemoet. Wat zeg ik? Hun einde! Tenzij ze de vlucht naar voren maken en de tools zelf gaan gebruiken. Er wordt al druk geexperimenteerd in studio Van Vuren. Stay tuned, zeg ik dan maar, ook om mijzelve tot discipline te dwingen.

Wil jij net als Jan Sierhuis, Suske, Bertie, Heer Rozenwater en andere reageerders kans maken om in het volgende weekoverzicht voor te komen? Wil jij ook aardige vondsten debiteren naar aanleiding van ikjes? Wil je plezier hebben met lezers die voor je het weet goede kennissen van je kunnen worden? Misschien wil je een uitnodiging voor de jaarlijkse bijeenkomst van lezers van deze site? Of zeg je: doe mij dat maar allemaal?

Je kunt een uniek vrolijk viltje winnen als jouw reactie precies de 100e is

Doe dan aan deze leuke rubriek hier op deze leuke site mee. Ga eens wat ikjes lezen, die staan verstopt op de NRC, die krant die zo van lezersanekdotes houdt. Of stuur zelf een ikje in. Of scrol naar beneden en zeg iets. Dat mag met een fantasie-emailadres en ook met een nom de plume. Je kunt een uniek vrolijk viltje winnen als jouw reactie precies de 100e is. Of de 200e, 300e enzovoort tot in het oneindige. Of voor een ander aangenaam dingetje dat je hier op de site doet. Viltjes zat. Maar voel je je te goed voor zo’n viltje? Of ben je doodsbenauwd om je adres te delen met het blogbeheer? Helemaal prima, dan laat je dat – liefst discreet – even weten en dan gaat dat viltje naar iemand die het wel weet te waarderen. 

Voor je het weet kan een citaat van jou, een foto van jou, een wat dan ook van jou, een hoogtepunt van de week worden. Heb je inspiratie nodig? Raadpleeg de afleveringen van deze rubriek elders op dit blog. Ook een aanrader als je er even tussenuit bent geweest.

Bas van Vuren, aangenaam!

Reacties zijn welkom via het reactieveld, het contactformulier of een email naar bas@basvanvuren.org

Het wordt een prettige week. Als je vindt dat het geen prettige week moet worden, voel je dan vrij om elders te gaan buurten. Daar waar er meer zijn zoals jij. 

De foto helemaal hierboven – wij vakmensen noemen het de header image – laat traditiegetrouw een stukje offline leven van mezelf zien van de afgelopen tijd. Nou, jullie zien het wel, ik zat weer eens TV te kijken. Bij toeval stuitte ik op het bizar slecht geworden Op1. Waar het gesprek over ging ontging me, zo gebiologeerd was ik door het uiterlijk van de gast, vast een heel serieuze hoogleraar of zo, en mijn vaste voornemen om niets over zijn uiterlijk op X te posten. Dat deden anderen vast wel. Wenkbrauwen, krullen, ik wilde er niets over zeggen en niks van vinden. En dat lukte me dus. Blij mee. Trots op. Ook deze week – ik voel het gewoon – ga ik weer interessante dingen meemaken. Jullie ook? Laat je belevenissen achter in de reacties op dit blog. Hoeft niet literair. Foto: “Man met wenkbrauwen en krullen” © 2024 Bas van Vuren

Auteur: Bas van Vuren

Schrijver - Rijmer - Kijker - Kent beroemde mensen - Maakt liedjes - Doet iets met #ikjes - Want ja - Je moet toch wat

61 gedachten over “Er is geen Amsterdammer doodgegaan (ikjesrecensies nr. 479)”

  1. Ajax-Excelsior

    Mijn vriend was zenuwachtiger dan ik voor mijn eerste echte Ajax-wedstrijd. Dat ze tegen B-club Excelsior speelden deed daar niets aan af. Op Station-Zuid mengden we ons in een geurrijke smeltkroes van AXE Chocolate deodorant, vers geopende Heineken-blikjes en mannelijke hormonen. We wurmden ons de NS-trein binnen. Vlak voor het eerstvolgende station riep de conducteur: „Door een wisselstoring kan deze trein niet stoppen op Bijlmer Arena.” De hele trein tierde, vloekte en schold. De machinist begon te lachen: „Grapje.”

    Floor Doppen

    Danny Schram

  2. Floor of Danny kan schrijven. De geur van mannelijke hormonen … kom er maar eens op!

    Dat het omroepende NS-personeel schijtlollig kan zijn wordt in Amsterdam gewaardeerd. Daarbuiten wordt hooguit meewarig met het hoofd geschud om de veelzeggende onprofessionaliteit. En nee, agressie in de trein keur ik ten strengste af.

  3. Goedemorgen lieve leden van het ikjespanel, jullie oordelen en feedback zijn ook welkom. Dat de ikjes maar beter mogen worden, dat is onze innige wens, onze levenstaak.

  4. Het zou nog leuker zijn geweest als die machinist hierna alsnog naar het volgende station zou zijn doorgereden. Ik ben alleen bang dat de trein dan geen interieur meer had gehad. Het ikje omschrijft wel aardig de “state of mind” van de gemiddelde vortbalstadionbezoeker. Voor zover je nog van “mind” kan spreken na een traytje bier. De aftrap van deze week, we doen het er maar weer mee.

  5. We zijn dit weekend na twee weken Bretagne weer terug in Beverwijk. Ik heb de huizenprijzen daar wel bekeken. Je hebt daar namelijk nog de ruimte, Nederland is erg vol. Toch blijft Duitsland ook nog een goede optie. Voorwaarde is wel een goede internetverbinding anders kan ik hier niet meer reageren.

  6. Ach, welkom terug! Beverwijk is ook niks mis mee, een van mijn liefste vriendinnetjes komt daar vandaan. Maar goed, Duitsland dus. Houd je wel in de gaten dat ze daar nauwelijks kust hebben?

  7. AI en humor zijn geen vrienden. Heb die eens getest met nonkel Juul en het resultaat was niet wat je zou verwachten. Dan maar zelf absurditeiten schrijven en aan de lezer brengen.

  8. Helemaal eens. De humor heeft het niveau van een kleuter. Ben alleen bang dat dit wel een stuk beter gaat worden de komende jaren en dan vergaat ons, de echte grappenmakers, het lachen. Dan kunnen we alleen nog maar met een hengeltje aan het IJ of de Schelde gaan zitten mijmeren over vroeger.

  9. Floor kán zeker schrijven, maar qua clou… Mwa… Mag ik mijn reactie zó samenvatten? Ik moet wel bekennen dat ik he-le-maal niks heb met voetbal, dus dat de hele trein tierde, vloekte en schold, snap ik wel, maar ik kan er niet om lachen en ook niet om dat grapje van de conducteur. Ik vind het flauw, maar ja misschien ben ik een zure oude dame aan het worden. Dat kan.

  10. Ik ben net als Jokezelf een ouwe zure bom aan het worden denk ik. Van Kesbeke uit Amsterdam, want ik vind voetbal ook niet veel aan. Ook niet in Brabant Zuid.

  11. Koningsdag

    Op koningsdag zit ik met de twee kleinkinderen op een kleedje (het oude douchegordijn van m’n schoonmoeder) met het overtollige speelgoed en oma’s oude kettingen. Op een gegeven moment besluiten de kleinkinderen om de verkoop-opbrengst te gaan besteden aan ander overtollig speelgoed op de andere kleedjes. Kleinzoon Sem roept mij toe: „Opa, let jij dan even op de zaak?”

    Hans Troost

  12. Dank aan den plaatser!

    Ik zag dit ikje gisterenavond al op X. Volgens Mieke Kerkhof is Hans de leukste opa van heel Europa. Dat zal dan wel, misschien weet zij meer dan wij. En hadden wij Hans dan niet naar het Songfestival kunnen sturen?

  13. De zaak zonder Hans is Troosteloos. Letterlijk en figuurlijk. Oma’s oude kroonjuwelen verpatsen op Koningsdag is dat ook. En dan het songfestival, het wordt mij ietwat teveel vandaag.

  14. Ik neem aan dat ze in Beverwijk helemaal niets meer te verkopen hebben op Koningsdagen. Alles is al verpatst op de Zwarte Markt toch?

  15. Dat klopt Bas, Koningsdag in Beverwijk is dan ook niet veel aan. In Amsterdam zinkt er nog eens een bootje met feestgangers ofzo. In Beverwijk hebben we nauwelijks feestgangers, en als we ze hebben gaan ze naar Amsterdam.

  16. Koninginnedag

    Koninginnedag, een kleine twintig jaar geleden. Ik moet zelf, als student in de grote stad, ook nog een beetje wennen aan de oranjegekte in Amsterdam. Een Duits echtpaar klampt me vertwijfeld aan: „Is this every Tuesday?”

    Victoria Anastasyadis

  17. Zeker niet.

    Over Duitsers in Amsterdam gesproken, Halsema vliegt weer lekker de bocht uit met haar 4 mei beperkingen. Het lijkt wel een bezetter, we mogen vrijwel niets meer op die dag.

  18. Ik denk dat het een voorzorg tegen rellen of erger is en dat lijkt me niet meer dan verantwoordelijk bestuur, als je weet dat er duizenden mensen, jong, oud, slecht ter been, alles, daar bijeen is.

  19. Waar ligt de grens tussen bestuur en dictaat? Ik vind het nogal ver gaan. Maar wellicht heb je gelijk en zijn er helaas vandaag de dag dit soort maatregelen nodig voor een beetje fatsoenlijke herdenking.

  20. Leeftijdscontrole

    In de supermarkt wil ik boodschappen afrekenen, onder andere een fles wijn. Er is geen kassa open, dus moet ik naar de zelfscan. Als ik wil afrekenen staat op het scherm dat ik een medewerker moet roepen omdat er een artikel bijzit waarvoor leeftijdscontrole nodig is. In eerste instantie is er geen medewerker te bekennen. Na vijf minuten komt er een jongeman van ongeveer zestien jaar. Van hem krijg ik toestemming mijn boodschappen af te rekenen.

    Kitty Jalink (70 jaar)

  21. Ik snap niet goed waarom dit ikje is geschreven, zo’n automaat kan uiteindelijk niet beoordelen hoe oud je bent? Gaat het inderdaad om het wachten? Als dat alles is.

  22. Weer loop ik achter, het hoeft hierna niet meer genoemd.
    Het ikje van Kitty is wel wat flauw maar ik snap haar.
    Ook in Duitsland heb ik ooit een vrijer gehad maar wat moet je zeggen over vroegere vrijers. Ze vielen tegen en daarna af.
    Verder geen nieuws.

  23. Nou nou, je hebt nogal wat vrijers gehad, Bertie. Daar is best veel meer over te zeggen. Liep je bij hen ook zo vaak achter? En wat vonden ze daarvan? Dus.

  24. Trekker

    Op verzoek van de sectie biologie geef ik, gynaecoloog, een gastles aan de tweede klas havo/vwo. De school bevindt zich in Hengelo. Het onderwerp is voortplanting en seksualiteit. Aan de hand van een PowerPoint-presentatie probeer ik contact te maken met de opgeschoten pubers, maar de interactie is bedroevend. Er is uitsluitend veel gegiechel onderling. Dan gaat eindelijk een hand omhoog en ik prijs me gelukkig nu er toch een vraag komt. „Nee, ik heb geen vraag”, zegt de leerling, „ik zwaai eev’n naar die trekker buit’n.”

    Mieke Kerkhof

  25. Tal van voor de hand liggende woordspelingen met “trekken” buitelen nu door mijn hoofd en strijden om voorrang. We trekken die ikjes van Mieke niet meer, was de eerste die bij me op kwam. Maar dat het eigenlijk om een klas opgeschoten trekkers gaat is er eentje die gemaakt moet worden. Vind ik wel ja en wens jullie allemaal een fijne miezervrijdag.

  26. Bijzonder, ik heb toch echt de NRC op mijn telefoon, maar deze heb ik kennelijk gemist. En totaal buiten de orde; een krant op je telefoon leest overigens heel anders dan een krant in je hand, kan ik u melden, vluchtiger, schuiner en sneller door de artikelen. Maar het scheelt een ton aan papier!

  27. Technische mededeling vanwege een stortvloed aan mailtjes die ik nu al, op de vroege morgen, krijg: het ikje “trekker” is van de site van de NRC verdwenen, en dit ikje hierboven staat er dus op, maar dan gedateerd op 3 mei. Op 4 mei noppes. Een potje. Dat maken ze ervan 😜

  28. Nee, ze heeft het nog niet in de gaten kennelijk. En de journalisten vergaten ernaar te vragen. Zonde, zo’n persoonlijk drama wil je als radioluisteraar live meemaken. Maar afgezien daarvan, wat een fraai diepte-interview was dit met onze heldin en vriendin van de site. Over haar zoveelste nieuwe boek, haar werk de hele dag tussen de benen van vrouwen en de misselijk makende grapjes die daarover gemaakt worden door likkebaardende thuis tekortkomende gnuifmannetjes.

Ik vind er dit van: