Maria Verbraak valt in een parkeergarage. Een witte stationcar stopt naast haar. Het raampje glijdt naar beneden. Maria kijkt verwachtingsvol op. De bestuurster zegt: „Ik wacht tot je opstaat. Dan kan ik de auto parkeren op de vrije plek.”
Da’s een ikje, een anekdote van een NRC-lezeres of lezerin, en die heeft dat opgestuurd naar de krant. Hier bespreken we opvallende ikjes en alles wat er zo bij komt kijken.
Onze reageerster Bertie vond het ikje niet slecht, maar vroeg zich af waarom het mens het op moest sieren. Had ze dat soms geleerd bij een obscuur schrijfclubje? We zullen het nooit weten. Of misschien toch. Maria bleek een oude vlam te zijn van een van onze andere reageerders, de in Frankrijk gelauwerde blogkog Lummel. Het literair-culinaire wereldje is klein.
Snij het bovenste kapje van de doperwt. Haal de helft van het doperwtbinnenste uit de doperwt
Graag geef ik zijn oproep aan zijn lezers door om erwtenrecepten in te sturen. Het zal moeilijk zijn om over die van Clochette van der Poepie heen te komen. Deze uit Rotterdam afkomstige dame schreef dat zij graag gevulde doperwten eet: “Snij het bovenste kapje van de doperwt. Haal de helft van het doperwtbinnenste uit de doperwt. Vul het holletje op met gehakt. Doe het dekseltje weer op de doperwt. Plaats alle doperwten in een ovenschotel en 20 minuten op stand 6. Smullen maar.”
De Raadselfoto van de Maand was weer heerlijk gissen en raden voor de lezers. De sloot op de achtergrond is de Amstel, daar waar hij in de Marne stroomt. Iemand heeft het gewonnen, Ilona geloof ik. Nieuwe raadselfoto’s kunnen worden ingezonden.
Er staan binnenkort weer verkiezingen op stapel trouwens. Niks zo leuk voor een blog als een te manipuleren stemming met een hoop haat en nijd. Misschien gaan we de lijstverbinding tussen Lummel en Heer Hok weer beleven. *verkneukel icoontje* En qua vorige keer heeft mijn voorganger Apie qua Femke dus gewoon keihard gelijk gekregen.
Jokezelf overweegt om een vitrine aan te schaffen voor haar zwaar vergulde lepeltjes, die ze kreeg, krijgt en nog denkt te krijgen voor honderdste reacties op dit blog. Man, wat een hoogmoed. Ze heeft er pas eentje. Lepeltje dus. Vitrines inmiddels misschien al twee. Goed je best blijven doen en regelmatig komen, Joke!
Het was een wereldmaand voor onze Ilona. Ze plaatste ikjes alsof het niks was, won prijzen en er werden maar liefst twee delen van haar weergaloze Chinareisverhaal gepubliceerd. Het 17-delige epos, vol met eigengeschoten foto’s en geheel geschreven in retrostyle, gunt ons een steeds indringender kijk in het reilen en zeilen van de Chinees in eigen land en diens medechinezen.
Het gaat in de delen 7 en 8 over het verkeer, babytjes, eten, poepchinezen, en een terracottalegertje in puin. Moedig plaatste zij ook nog een illegale foto van een boer op een stoel. En als onvergetelijke bonus beleefden we de primeur van een tekening van een bromfiets, oftewel vroeg werk van een onbekende artiest.
Als jullie nou even hier wachten gaat opa iets in de pet van dat arme meisje daar gooien
Opa Wilfried Dierick dacht zich intussen in de NRC vrolijk te kunnen maken over zijn kleinzoontje dat bij de aanblik van een hoer achter een raam op de Wallen verbaasd had uitgeroepen: „Wat proberen ze hier dan mee te bereiken? Moet je geld in een pet gooien, of zo?” Dàcht. Want dan kende hij de snedigheid van het Bas van Vuren Ikjes Reactie Forum niet. De Hikjesman verzon een persiflage over bloemkolen in de etalage van de groentenman. Pawi kreeg de handen op elkaar met: “Precies jongen” zei Wilfried. “Als jullie nou even hier wachten gaat opa iets in de pet van dat arme meisje daar gooien.”
Het 6-jarige zoontje van Vera Arnoldus zit op de punt van zijn stoel urenlang geboeid naar de Tour de France te kijken. “Papa, papa!” roept hij opgewonden. “de auto heeft hem nog steeds niet ingehaald!”
De oogst qua ikjes was dus al met al niet slecht. Het allergrappigste ikje van deze verslagperiode werd geschreven door Herman Maas. Hij reed in een parkeergarage in Rotterdam en wilde zijn auto parkeren onder een groen lampje. Maar op die lege plek trof hij drie dames aan, “met een Brabantse tongval.” Ze zijn in paniek, want hun auto is gestolen. Ze hadden hem op de enige plek met een groen lampje gezet om hem na een dagje winkelen gemakkelijk terug te vinden …
Lummel borduurde meesterlijk op de pointe voort met zijn: “Goed idee om onder een andersgekleurd lampje te gaan staan. Kwam ik in een garage met alleen maar groene lampjes. Een rood lampje. Daar ga ik staan dacht ik. Maar iemand was me voor geweest.”
Mopperkont was de hele week op de camping van Chinon, in Frankrijk, en beschreef de uitroeiing van een wespenvolk. Met een witte wolk gif over een gat in de grond en een omgekeerde fles. Een meisje van het orkest kan de aanblik niet verdragen en holt huilend weg.
Wil jij net als Mopperkont en de andere reageerders (m/v/t) kans maken om in het volgende intro voor te komen? Met iets leuks? Wil jij ook aardige vondsten debiteren naar aanleiding van ikjes? Wil je gein maken met onbekenden uit het verre buitenland die voor je het weet je vrienden zijn? Misschien wil je een uitnodiging voor een gezellige bijeenkomst van alle auteurs en reageerders op deze site? Of zeg je: doe mij dat maar allemaal?
Je wint een zwaarverguld lepeltje als jouw reactie precies de 100e is.
Doe dan aan deze leuke rubriek hier op deze leuke site mee. Ga eens wat ikjes lezen, die staan ergens verstopt in of op de NRC, die krant die zo van lezersanekdotes zegt te houden. Stuur zelf een ikje in. Of scrol hier naar beneden en zeg iets. Dat mag en kan met een fantasie-emailadres en ook met een nom de plume als je dat wilt. Je wint een zwaarverguld lepeltje als jouw reactie precies de 100e is. Of de 200e, 300e enzovoort tot in het oneindige. Lepeltjes zat.
Voor je het weet kan een citaat van jou, een foto van jou, een wat dan ook van jou, het hoogtepunt van de week worden. Heb je inspiratie nodig? Raadpleeg alle afleveringen van deze rubriek elders op dit blog. Vooral ook een aanrader als je er even tussenuit bent geweest.
Reacties zijn welkom via het reactieveld, maar ook via de email van mijn voorganger apie@apiedapie.com of direkt bij mij zelf: bas.vanvuren@gmail.com.
Het wordt misschien best wel een prettige week. Als je vindt dat het geen prettige week moet worden, voel je dan vrij om elders te gaan buurten. Daar waar er meer zijn zoals jij. Wij doen dan gewoon hier onze eigen dingetjes en jij doet de jouwe daar.
De foto helemaal hierboven – wij vakmensen noemen het de featured image – laat traditiegetrouw een stukje offline leven van mezelf zien van de afgelopen week. Nou, jullie zien het wel. Ik was weer eens op zoek naar erwten. En wel in mijn eigen moestuin. Ze waren er niet.
Foto: “Man zoekt doperwten” © 2018 Bas van Vuren
Bas van Vuren, aangenaam 
Wow, en dat in die hitte! Mooi werk weer, Bas. Het ikje over de lampjes in de parkeergarage onder de Blaak vond ik ook de leukste, met lummels reactie erbij nog leuker zelfs.
Proefwerk
Jaren geleden gaf ik wiskunde op de middelbare school.
(toen nog) mavo-4 had een proefwerk. Een leerling zat, na een paar minuten, snikkend achter haar blaadje:
„Mijn rekenmachine.”
Ik pakte het apparaat van tafel en… Stond met de afstandsbediening van een tv in handen.
Clementine Pinxt-Brakkee
Haha, het zal je gebeuren ja. Mij intrigeert hoe het nou taalkundig moet met die missende hoofdletter van “(toen …)”. Had het de M van Mavo moeten zijn? Nee. Misschien maar niet meer een zin met Haakjes beginnen, Clementien.
Een intro! Toch nog, dat had ik niet verwacht. Zal wel te warm zijn, vooroordeelde ik. Sorry.
Het is nooit te warm voor een intro!
Ik heb dat recept van Clochette gemaakt. Bewerkelijk maar heerlijk.
Zo opende een violist van het komsnertgebouw zijn vioolkoffer en haalde mitrailleur te voorschijn. Pollens zeidie, staat mijn broer straks voor lul in de bank
Misschien moet het een hoodletter haakje zijn. Maar diezit niet op mijn padje.
Ilona weet dit soort dingen.
Dank je wel, lummel. Oftewel blokletterhaakje [
En o ja, knap van je. Je weet het zelf ook.
En o ja, het intro van deze week is fantastisch. Moest er om lachen op de vroege ochtend.
[’t is warm, vergeef me voor me late, maar oh zo goed bedoelde complimenten.)
Dank je, Ilona, daar doe ik het voor. Een gulle lach op het gelaat van bezwete medemensen toveren is het mooiste dat er is. En in de winter geef ik dan weer warmte. Puur voor de fun.
Ik heb zojuist doperwten gekocht …
😱😰😨”me” er staat “me”! HELP!!!😱😰😨
Ja, daar moest ik nou juist weer om lachen … me er stond, me er staat en me zal er altijd blijven staan … 😀
Reclamaties bij de Integriteitscommissie, maar ik geef je weinig kans, ze liggen voor pampus. De voorzitter is zelfs te moe en lusteloos om vreemd te gaan. Bovendien is die secretaresse inmiddels een man geworden, tja, we gaan met onze tijd mee. Dus.
Dan blijft er weinig anders over dan niet meer te reageren;
ik zal de toetsen ‘m’ en ‘e’ tot nader order moeten blokkeren.
Joepie, reuring! Chanteren … Daar smulden we hier vroeger van. Nu niet meer.
Ik zie trouwens dat je niet erg van de snelle bent, Iloon. Je laatste zin had uiteraard moeten luiden:
“Ik zal de toetsen ‘m’ en ‘e’ tot nadr ordr otn blokkrn” 😀
Was to?ko??nd? tijd.
War? h?
Tijd gaat nu in…
Haar ikje van 27 juni jl had tenminste nog enige zelfspot, maar deze meuk heeft kraak nog smaak.
Komende tijd gaat onmiddellijk in. On! Mid! Del! Luk! Eigenlijk al op het moment dat je de zin bedenkt. Jaja, dat weet niet iedereen.
Wiskundige precisie gaat dit keer niet samen met taalkundige kennis.
Een lief oud verhaaltje, dat het altijd goed deed op verjaardagen. En nu eindelijk ook wordt gepubliceerd.
Clementine Pinxt- Brakkee, een naam om te koesteren. Niet om te grabbel te gooien met minder geslaagde ikjes.
Ik hou van kieve oude verhaaltjes.
..lieve..
Nee: kieve! Kive with it …
Steenkolenengels?
Altruïsme
Op straat valt een hele rij fietsen om met het welbekende domino-effect. Ik loop net langs als het gebeurt en ik heb eigenlijk haast, maar het is wel aardig om de vrouw die de fietsenberg heeft veroorzaakt te helpen. „Zal ik even bijspringen?”, zeg ik. Er komt geen reactie. Ik zet vijf fietsen overeind, zij ook. Als we klaar zijn, kijkt ze me voor het eerst aan en zegt op beschuldigende toon: „Heb jij je goede daad voor vandaag ook weer gedaan!”
Janna Reinsma
Beschuldigend?
Huh, waarom beschuldigend? Ik had die hele rij weer omgegooid. Gaan we nou krijgen …
Ik ben nog net op tijd om de trein te halen. Snel zet ik mijn fiets aan het begin van de rij en tot mijn schrik vallen alle fietsen om. Ik haal mijn eigen fiets omhoog en wil net wegrennen als daar een mens begint met het omhoog sjorren van de andere fietsen. *** denk ik, nou moet ik ook wel.
Stank voor dank. Maar ik zet wel even in de krant hoe aardig en sociaal ik ben.
kettingreaktie lijkt me een toepasselijker woord dan domino-effekt.
Fietsen hebben geen kettingen meer hoorde ik laatst
lummel
dat klopt, als je tenminste een Santos hebt, zoals deze jongen.
https://www.google.nl/url?sa=i&source=images&cd=&cad=rja&uact=8&ved=2ahUKEwi-l9SBkcncAhVvMewKHUjcBP0QjRx6BAgBEAU&url=https%3A%2F%2Fwww.santosbikes.com%2Fassortiment%2Flite-serie%2Ftravel-lite&psig=AOvVaw3wJJ7X79sGgRwRqDfE9K2m&ust=1533119309184307
Ik krijg bijna weer zin in een fietsvakantie, net als vroeger
Maar niet in Aberdjeizan dus. 😫
Syrië of Mali
of de Beethovenstraat
Waarom niet naar de Zaan?
Geen Nach zonder Bach
Toiletten
Op vakantie in Frankrijk moet mijn kleinzoon van zeven naar de wc. Op de deuren staat ‘homme’ en ‘femme’.
Radeloos komt hij terug: wat moet hij kiezen: ‘thuis’ of ‘familie’?
Iris Keser-Schell
Nou, ik heb grappigere kleinkinderentaalmisverstandjes meegemaakt.
Engels georiënteerd op zevenjarige leeftijd, best wel knap. Zou het komen door de ondertiteling op TV?
@Mopperkont: Bach in braille! Ik wist niet dat het bestond.
Het ikje vind ik best aardig. En logisch, we krijgen Engels toch met de paplepel ingegeven? Dat was al zo toen wij de hitteksten uit de Muziek Express haalden. Oudere leerlingen hadden de Tuney Tunes.
Wij hadden de Eppo.
Toen wij op vakantie waren in Frankrijk zagen we in de keuken een fles met “Huile”. Nou, dat was lachuh!
En moestie caque of pisse
@pawi 09:14
Allemaal goed en wel, maar zijn Frans laat duidelijk te wensen over.
Ja, dat zou onze kinderen niet overkomen. Die konden al beter tot tien tellen in het Frans dan Sinterklaas zelluf, toen ze nog in de Heilige geloofden. Ik zeg er meteen bij dat Sinterklaas van de TU Delft was, en hij was zo aardig om niet te vragen naar de cijfers achter de komma van pi.
Dit wordt spannend! Lukt het de afbeelding zonder doorklikken in te zien???
https://www.google.com/url?sa=i&rct=j&q=&esrc=s&source=imgres&cd=&cad=rja&uact=8&ved=2ahUKEwjp_sjhi8zcAhVKDuwKHZJ5BPAQjRx6BAgBEAU&url=https%3A%2F%2Fpixabay.com%2Fnl%2Fpi-cirkel-diameter-omtrek-1338548%2F&psig=AOvVaw1m4RY8MYquI1x7yDsWSrg3&ust=1533221083090543
Hm. Nee. Jammer zeg.
Zodra ik vanavond bij een computer ben ga ik ernaar kijken, pawi.
Ik vermoed dat het kind de taal van zijn Grossmutter sprach , Iris Keser Schell dus.
Toeristen
In Amsterdam loopt een Aziatisch echtpaar duidelijk zoekend met een A4’tje in de hand. Ik vraag of ze hulp nodig hebben. Het blijkt dat ze hun hotel niet kunnen vinden. Op mijn vraag hoe het hotel heet, wijzen ze de naam aan op het papier: logies zonder ontbijt.
Peggy Alderse Baas-Budwilowitz
En toen vroeg de ikjesschrijfster of ze haar naam wilden uitspreken.
Ik heb ooit eens zo’n hikje op drasties geplaatst. Ik wilde naar Cedex in de taxi
Klopt: http://www.drasties.com/drasties/comments/lummels-eerste
Uit de tijd dat we nog niet zo kritisch waren over laatste zinnen.
Die zin is nu overbodig voor jou Ad, omdat ik je het toen heb uitgelegd.
🙂
leuke Link Ad , sweet memories heel mooi zeg maar.
Wat was die Indra toen al pinnig zeg …
Auto-ongeluk
Een aantal jaar geleden reden mijn ouders, zusje en ik ’s nachts naar huis, na een gezellige verjaardag van mijn opa. In slaap gevallen op de achterbank, werd ik bruut wakker geschud door een harde klap: we hadden een ree aangereden. Met kunst- en vliegwerk kreeg mijn vader de auto aan de kant van de A28, waar hij de alarmcentrale belde. Tegen de hulpdiensten die ons op kwamen halen met een takelwagen zei hij: „Gelukkig reden we niet harder, dan was de schade nog groter geweest!”
„Nee hoor”, antwoordde de chauffeur, „dan was je er allang voorbij geweest.”
Michiel van der Gaag
Poe poe, wat een belevenis. Wat een uitspraak. Not.
Steeds meer ikjes grijpen terug op het verleden. Komkommertijd, ook hier.
Een aangereden ree mag je meenemen, alstie niet zelf wegrent tenminste. Maar wat kun je ermee?
Een aangereden ree
Wat moet je ermee
Op de gril nou nee
Dan maar in de NRC
Ome Tinus zou vast wel een grap hebben geweten over een bruin reetje.
Ome Cor vertelde wel een mop over een droog sneetje
Mijn zwager was garagehouder ergens in Bourgondië. Hij had ook als taak verongelukte autos te repareren of weg te slepen. Toen er een auto op een everzwijn gebotst was (auto total loss) heeft hij eerst het zwijn naar de slager gebrachten daarna de auto naar de garage. Ik heb zelf mee mogen helpen om het zwijn op te eten. ( gemarineerd in witte wijn, heel lekker)
In feite hebben we ons toen schuldig gemaakt aan het verwijderen van bewijsmateriaal, want je mag een dood zwijn niet meenemen.
Ooo! Het mag niet! Weer wat geleerd, en een probleem minder.
Altijd de pliesie bellen, die stuurt er een jager op af, zelfs als het reetje weer weggehuppeld is.
Er loopt een man met een dode ree over zijn schouder.
Een politieagent komt hem tegemoet, en zegt: “Weet u wel dat u een dode ree op uw schouder draagt?”
Alsof hij een stofje van zijn schouder wuift, zegt de man: “Hè gat!”
😆 Ilona
Het zou een korte video sketch van Koot en De Bie kunnen zijn. Of van Draadstaal. 😅🤣😂
Het is een bekende maar ik weet niet waarvan of van wie.
Klopt Bertie, ’t Is een ouwe mop
Heb alleen van “Hè, get” … “Hè gat” gemaakt.
Ja maar dat maakt het verschil hoor!🤣🤣
😂 😆 😝 ilona
Kwijt
Onze zoon, 42 jaar, is al zijn hele leven van alles kwijt. Elke dag kan hij zijn sleutels niet vinden, is zijn portemonnee zoek, laat hij zijn bril ergens liggen en ga zo maar door. Zijn vrouw verzuchtte onlangs: „Het is dat dat ding aan hem vastzit, anders hadden we nooit kinderen gehad.”
Dick Vrolijk
What’s in a name?
Tja, dit zijn van die grapjes waarop een stilte volgt en iemand te hulp schiet met een ander gespreksonderwerp. Zoonlief lacht als een boer met kiespijn en in de auto terug naar huis is er ruzie.
Dick!🤣🤣🤣
Ik vind het gewoon veel te warrem!. En, nee, ik heb helegaar geen vitrine, laat staan twee. Bovendien is dat zwaar vergulde virtuele lepeltje onderweg ergens blijven steken, of misschien wel door de douane in beslag genomen vanwege zwaar en verguld, wie zal het zeggen? Maar ik heb wel een zelf-gecomponeerd, nergens op slaand, en bijzonder flauw ikje:
Ik loop bij mijn huisarts de wachtkamer in (uiteraard om te wachten op die huisarts), waar al een oudere dame zit met net zulk witgrijs haar als ik heb, alsook een moeder met een zoontje van een jaar of vier. Het kind kijkt mij belangstellend aan en fluistert dan hardop tegen zijn moeder “kijk mam, nu zitten er twéé oma’s”.
Zeg nou zelf; dat kan toch zó op de achterpagina van de NRC?
(Originele insteek overigens, die like gisteren op een van mijn reacties uit februari 2016 🤓)
Hm, ik tover uit de googlelink van Pawi (van een dag of drie geleden) geen afbeelding, niet van chocola, niet van pi, nergens van. En ga nu in een stil hoekje zitten wenen met lange uithalen.
Hij is blijkbaar niet vergeten waar hij zijn ding in moest steken
Nee Joke, die kan niet op de achterpagina van de NRC, want die kennen we al. Dus kan eigenlijk wel, soms worden ikjes gekopieerd, herschreven, hergebruikt of … en dat is ook niet uit te sluiten zoals in het onderhavige geval … herbeleefd. 🙂
Het lepeltje is inderdaad retour gekomen, iets met uitvoerrechten en inklaarprovisie niet betaald. Ik lever hem wel een keer af mocht ik nogeens in Nederland zijn binnenkort. En zo niet, daar worden ze alleen maar zwaarder verguld van.
Hè, dacht ik een unieke ervaring te hebben, komt het verdorie vaker voor dat kleuters dit soort opmerkingen maken. Zouden ze het erom doen?
Ja, komt keiveel voor! 😀 Hebben ze misschien wel met elkaar afgesproken, al in de baarmoeder aan het complotteren met elkaar.