Ah, daar gaan we weer, duikend in de heerlijke chaos van de NRC-Ikjes van vorige week. Het was weer een bonte verzameling van anekdotes, goedbedoelde schrijfsels en natuurlijk de altijd scherpe, soms ronduit hilarische reacties van de reageerders. Laten we die ikjes even doorspitten en genieten van de hoogtepunten.
Loes van Deursen trapte de week af met een ikje over een experiment op haar middelbare school: een volledig mobielvrije dag. Echter, ze ziet een collega geconcentreerd turen naar een zwart dun langwerpig kastje. „Het is een mobielvrije dag, hè,” roept ze. De collega, licht geagiteerd: „Dit is een rekenmachine.”
“Ik wil het risico niet lopen in de hel terecht te komen.”
Bertie merkte cynisch op dat Loes vast “nog maar pas op een schrijfcursus” zat. En Suske had de Amstelveenseweg opgezocht via Google Maps “want ik wil het risico niet lopen in de hel terecht te komen.” Dit sloeg zoals gebruikelijk op iets dat wij allang vergeten zijn en geen zin hebben om op te zoeken: het weekoverzicht van een week geleden.
Marjan van Wijk deelde haar succes op de NK triathlon: zilver gewonnen! Fantastisch nieuws, toch? Totdat bleek dat er maar twee deelnemers waren in haar leeftijdscategorie.
„Wat is het nut van de ringslang?”
Niet iedereen snapte hier meteen de mop van. En Joke vroeg zich zelfs af “wat het nut van alles” is. “Life is hard en then you die”. Maar dat sloeg op een ikje dat er pas de volgende dag op stond. De Ai-blogger maakt er dit keer een potje van, mensen. Het was ene Theo Meijman die ons de volgende filosofische vraag vanuit zijn ecologische tuinvereniging bracht: „Wat is het nut van de ringslang?” De sprekende tuinier die deze vraag middenin zijn PowerPoint presentatie voor zijn kiezen kreeg, had enigszins in de war geantwoord: „Tja, wat is het nut van de mens?” De NRC-eindredactie had er als kop boven gezet: “De nutsvraag”.
En toen vroeg Bas zich natuurlijk meteen retorisch af: “Wat is het nut van dit ikje? Wat is het nut van deze suffe titel?” Want zo is hij wel, grappig mannetje dat het me d’r eentje van ons is. Joke reageerde daarop met: “Wat is het nut van alles, vraag ik u af? Life is hard and then you die.” En wij denken nu: daar is ze weer! Dit hebben we al gelezen! De Ai-blogger haalt de dingen hopeloos door elkander.
Bas sloeg magistraal terug met een levenswijsheid van heb ik jou daar: “Niks heeft nut. Nut is navelstaren en subjectief. Wat voor jou nut heeft – een hoop stront bijvoorbeeld – is voor de ander betekenisloos.” Hij verduidelijkte dit met een onsmakelijke illustratie over een mestkever en een kolibrie, met ook nogeens een vals sneertje naar de reageerders van een naburig familieblog. Als je dat wilt lezen dan moet je het vorige weekoverzicht nog maar eens aanklikken en dan bij de reacties kijken, ongeveer halverwege. Echt heel veel mis je er niet aan. “Ben je bijvoorbeeld een kolibrie dan vlieg je die hoop stront met een opgetrokken neusje voorbij.” Dat werk.
Interessanter was het om een stukkie over het nut van de ringslang te lezen, geschreven door een nijvere tekstschrijver van het IVN. Er blijkt uit hoe ontiegelijk gemeen katten zijn: “Een volwassen ringslang eet voornamelijk kikkers, padden en salamanders maar soms ook visjes, muizen en hagedissen. Jonge ringslangen eten slakken, wormen en insecten. Ringslangen staan zelf op het menu van veel dieren. Een kat kan een ringslang doden maar een ringslang valt nooit een hond of kat aan!”
Ook Bertie bewees overweg te kunnen met oneliners: “Liever een hard life before dan after dying. Mijn mini-ikje voor vanavond.”
En nu was de dochter bang
Thomer Gil vertelde over zijn ervaring als vrijwilliger in Boston, waar hij via Zoom gedetineerden programmeerles geeft. Zijn dochter schrikt als ze zijn t-shirt met de tekst “Life Behind Bars” ziet, zonder te beseffen dat hij achter een computerscherm zat en niet achter tralies. En hopla, we zien dat de AI-blogger dus de pointe van het ikje ontgaat. Thomer had het t-shirt immers gekregen in het kader van een lange fietstocht, en de handvaten van een fiets heten in het Engels net als de tralies van een gevangenis ook bars, en nu was de dochter bang dat de gedetineerden dit als een rotgrapje van Thomer zouden opvatten. Soms heb je voor de uitleg van een ikje meer woorden nodig dan voor het ikje zelf. Dan zou je het ikje dus achterwege moeten laten. Tip voor Thomer. Tip voor de NRC. Gratis. Van een fan.
Annelies Maes deelt een opvoedkundig moment met haar driejarige dochter die klaagt over jongetjes die schoppen en slaan. Annelies probeert pedagogisch te spiegelen, waarop haar dochter pareert: „Maar ik sla geen kindjes! Alleen grote mensen.”
Bas zette de afgrijselijke gebeurtenis in het juiste perspectief: “Ach Annelies, het EK begint vandaag. Dan gaat je dochtertje elke dag weer schoppende, spugende en slaande volwassenen zien.”
Trudi Laan besloot op een mooie avond door het bos te fietsen, genietend van de stilte en de zingende merels, tot de boswachter haar een boete van 120 euro geeft voor het fietsen op wandelpaden. Ze ging uit haar plaat van woede. Volkomen onterecht, want, aldus Bas: “Natuurlijk is het niet de bedoeling dat we met het peloton, zojuist afgedaald van de Alpe d’Huez, over de wandelpaden van een ongerept merelfluitbos denderen.” Hij was in vorm, die Bas!
Elke week brengt een nieuwe golf van inzichten, humor en kritische noten. De NRC-Ikjes zijn de digitale waterkoeler van ons moderne leven, waar we ons kunnen verkneukelen over de alledaagse absurditeiten. Op naar de volgende week!
Wil jij net als Bertie, Suske, Joke, het Kunstmatige Brein van Heer Rozenwater en andere kanjers kans maken om in het volgende weekoverzicht voor te komen? Wil jij ook aardige vondsten debiteren naar aanleiding van ikjes? Wil je plezier hebben met lezers die voor je het weet goede kennissen van je kunnen worden? Misschien wil je een uitnodiging voor de jaarlijkse bijeenkomst van lezers van deze site? Of zeg je: doe mij dat maar allemaal?
Je kunt een uniek vrolijk viltje winnen als jouw reactie precies de 100e is
Doe dan aan deze leuke rubriek hier op deze leuke site mee. Ga eens wat ikjes lezen, die staan verstopt op de NRC, die krant die zo van lezersanekdotes houdt. Of stuur zelf een ikje in. Of scrol naar beneden en zeg iets. Dat mag met een fantasie-emailadres en ook met een nom de plume. Je kunt een uniek vrolijk viltje winnen als jouw reactie precies de 100e is. Of de 200e, 300e enzovoort tot in het oneindige. Of voor een ander aangenaam dingetje dat je hier op de site doet. Viltjes zat. Maar voel je je te goed voor zo’n viltje? Of ben je doodsbenauwd om je adres te delen met het blogbeheer? Helemaal prima, dan laat je dat – liefst discreet – even weten en dan gaat dat viltje naar iemand die het wel weet te waarderen.
Voor je het weet kan een citaat van jou, een foto van jou, een wat dan ook van jou, een hoogtepunt van de week worden. Heb je inspiratie nodig? Raadpleeg de afleveringen van deze rubriek elders op dit blog. Ook een aanrader als je er even tussenuit bent geweest.
Reacties zijn welkom via het reactieveld, het contactformulier of een email naar bas@basvanvuren.org
Het wordt een prettige week. Als je vindt dat het geen prettige week moet worden, voel je dan vrij om elders te gaan buurten. Daar waar er meer zijn zoals jij.
De foto helemaal hierboven – wij vakmensen noemen het de header image – laat traditiegetrouw een stukje offline leven van mezelf zien van de afgelopen tijd. Nou, jullie zien het wel, AI blijft verwoestend om zich heen slaan. Niet alleen de header image is door of met artificial intelligence gegenereerd, maar ook het volledige weekoverzicht is door AI geschreven, met een heel klein beetje hulp van mijzelve. De plaatjes (gegenereerd door het Kunstmatige Brein van Heer Rozenwater) zijn voorspelbaar maar adequaat. Dus ja, wat moeten we zelf nog? Voor gekke humor, invallen, inside jokes en onbegrijpelijke associaties moesten jullie vroeger bij mij wezen, maar die tijd is voorbij. Ook deze week – ik voel het gewoon – ga ik weer interessante dingen meemaken. Jullie ook? Laat je belevenissen achter in de reacties op dit blog. Hoeft niet literair. Foto: “De paden op de lanen in” © 2024 Bais van Vuren
Bas van Vuren, aangenaam 
Moreel beraad
We hebben muizen en dus een dilemma. Levend vangen en buiten uitzetten wil maar niet lukken. Gif is te gruwelijk. Muizenvallen? Ja. Nee. Auw. Mijn man oppert een buks. De ogen van onze zoon vullen zich met tranen. Nee, smeekt hij, terwijl mijn man de voordelen van zijn buks-plan opsomt. Ik sis dat papa een grapje maakt. „Hoeveel muizen zijn er eigenlijk”, wil mijn zoon weten. We denken twee, maar dat kunnen er gauw meer worden als ze kindjes gaan maken. Dat lijkt zoon onwaarschijnlijk. „De kans dat ze verliefd op elkaar zijn is wel echt heel klein.”
Geertje van der Geest
Licht gekruld mondhoekje, hier.
Ik zie nu pas dat de vrolijk fladderende beestjes langs het bospad achter het meisje goudvisjes lijken te zijn? Whut, ai? Wat doe je nou? Zo ga ik ze weer zelf maken natuurlijk.
Vliegende goudvissen en AI, hoe gekker kan het nog worden ?
De vraag wat het nut is van mijn reactie laat ik voor wat die is. Volgens Ernest den Evangelist staat er in het oude testament, prediker, dat alles nutteloos is. Toen wisten ze het dus ook al.
Ook vliegende goudvissen hebben dus geen nut en wat zou het ook? Intussen draait de wereld door, zit Matthijs nog altijd thuis, onterecht, en hebben we een bijzonder eng stelletje mensen in het Kabinet en de Kamer, met dank aan de opportunisten, en die zijn misschien nog wel erger.
Hallo.
Ik heb een paar dagen gemist, ik zie dat het niet echt veel was.
Welnee joh! Gewoon lekker komen als je zin hebt, of tijd, en zo niet, dan is dat ook helemaal goed. Het Ikjespanel heeft wel zwaardere stormen doorstaan. Maar bestaat al een jaar of twintig dus .. het komt en is al goed. Nee, het nazikabinet,, de oorlogen, de PFAS, de afgrijselijke nederlaag van Nederland tegen Frankrijk, dat zijn de dingen waarover het moet gaan.
Er was een reden, te ziek om aan ikjes te denken. Het zou geen goede medicijn zijn.😆
Oei!! En gaat het nu weer beter?
Véééél beter.
Houwen zo!
Levenvragen
Een uur voordat de wekker gaat, word ik, half wakker, me bewust van een persoon die heel stil naast mijn bed staat. Net voordat een hartverzakking inzet herken ik één van mijn kinderen. „Hoe is het om volwassen te zijn”, vraagt hij (5) als ik vraag wat hij daar doet.
Er volgt een stilte. „Het is pas tien over zes”, zeg ik en daar laat ik het maar even bij.
Afke Bohle
Het is nog best moeilijk om de kop in te tikken, de autocorrectie blijft er “levensvragen” van maken. Hoe zou dat nou toch komen, Afke, en vooral hoe kan dat toch, eindredactie? Schaam je inmiddels putdiep voor het niveau, mensen. Hef jezelf op. Of maken jullie je krantje ook half wakker, half bewust? Ga lekker voor TikTok lollige filmpjes maken.
Oh! Nu is het ineens gecorrigeerd . Te laat. Hier blijft het werkstuk in volle glorie prijken, de hele dag, de hele week, het hele internetleven.
Attentie, lieve lezers, de NRC organiseert op zondag 22 september een ikjesmarathon in Utrecht, zo schrijft de nijvere Paul Steenhuis vandaag in het lijfblad. Wat dat dan weer is? Inzenders gaan nonstop eigen ikjes voorlezen. Wat een feest! Om dit ideetje uit te leggen heeft Paul wel heel erg veel woorden nodig, maar goed, hier komen ze:
“Het ‘ikje’ wordt groots gevierd deze zomer. Het internationaal literatuurfestival Utrecht (ILFU) organiseert een landelijke ‘Ikjes-marathon’ de komende maanden. Heel Nederland mag een 120-woorden-ervaring insturen, en de inzenders van deze ikjes maken kans om zondag 22 september mee te mogen doen aan de non-stop Ikjes-voorleesmarathon in Utrecht.
Uitverkoren inzenders lezen daar op het podium van de Utrechtse Boekenmarkt op het Vredenburgplein hun eigen ikje voor. Ze krijgen gezelschap van bekende schrijvers, nationaal en internationaal, die ook hun ikje voorlezen, als gast van het literair festival ILFU dat van 22 september tot en met 5 oktober wordt gehouden.
Het ILFU ziet het ikje, de rubriek waarin lezers van NRC al 21 jaar hun persoonlijke ervaringen beschrijven in maximaal 120 woorden, als een literaire vertelvorm: het ultrakorte verhaal (UKV).
In de woorden van het festival zelf: „Het Ikje, waarin de persoonlijke ervaring centraal staat, sluit aan bij de huidige hausse aan autofictie, autobiografie en memoires, én bij het motto van ILFU van dit jaar: I am many stories.” Vandaar dat het literair festival met instemming van NRC het ikje omarmt en op een internationaal literair podium wil tillen. Ook op station Utrecht Centraal zullen marathon-ikjes in oktober een week te lezen zijn.
De normale ikjes-inzendingen voor de NRC Achterpagina en online gaat in die periode gewoon door op het gebruikelijke mailadres ik@nrc.nl.
Maar wie ikjes wil insturen voor de Ikjes-marathon, moet dat doen via de site van het festival ilfu.com. Dat kan vanaf vandaag tot 5 oktober. Je mag maximaal drie ikjes insturen, in de taal die je het beste past. Het ikje gaat daarmee, dankzij literair festival ILFU dus internationaal.
De eisen die verder aan het marathon-ikje gesteld zijn, zijn dezelfde als die van het NRC-ikje: „Een ikje is een persoonlijke ervaring of anekdote in maximaal 120 woorden.”
Vanaf 1 augustus lanceert het ILFU een speciale site, waarop alle aan het festival ingezonden ikjes tot en met 5 oktober te lezen zijn.
Welke inzenders hun ‘ikje’ mogen komen voordragen tijdens de non-stop Ikjes-marathon op 22 september in Utrecht, dat bepaalt het festival. Hun redactie kiest ook de tien origineelste ikjes uit de ILFU-inzendingen. Die worden met een prijs van elk 500 euro beloond. Tijdens de festivalweken (22 september t/m 5 oktober) zal een aantal geselecteerde ILFU-ikjes op de NRC Achterpagina gepubliceerd worden.
Het ILFU wil graag heel Nederland aan het ikjes-schrijven krijgen. Vandaar dat het festival ook voor deelnemers live en online speciale ‘ikjes-schrijfworkshops’ gaat organiseren. Bovendien wil het festival onder meer voor het onderwijs een ikjes-lesbrief ontwikkelen. Want „in iedereen schuilt een ikje” aldus het festival. En ILFU wil met hun eenmalige Ikjes-marathon helpen die beknopte literaire zelfexpressie te stimuleren. Eind 2024 wil ILFU een scheurkalender met de ingezonden ikjes voor de Ikjesmarathon uitgeven.”
Hm, ik spreek wel een bandje in. Daar kan een hele serie op, met als titel: BERTUS’ BRIKJES.
BR staat voor Brabant. Zou het succes hebben, wat denk jij ervan?
🤣
Zwolle
Na een avondconcert in Zwolle stond ik bijna vooraan in de rij voor de parkeerautomaat van een ondergrondse garage. Vóór mij een paar jonge dames die hoorbaar ergens uit de provincie kwamen. Zij hadden moeite met de automaat en beklaagden zich erover dat het parkeren hier wel erg duur was. In mijn reactie wees ik hen erop dat ze dan blij mochten zijn dat ze niet in de Randstad waren, want daar zouden ze minstens het dubbele aan parkeergeld kwijt zijn geweest. Hun reactie daarop was: „Maar meneer, voor ons is Zwolle al de Randstad!”
Aad van Kamp
Heeft iemand dat weleens in het echt horen zeggen, dat rare opstapzinnetje “maar meneer“? Ik nog nooit. Schrijftaal! Foei. Deze kan niet worden voorgelezen tijdens de ikjesmarathon te Utrecht (ook moeilijk parkeren daar trouwens).
Efficiënte man
Toen ik kleuterleidster was, jaren geleden, mochten de kinderen een dier knutselen. Voor dierendag. Ze hadden er allemaal echt zin in. Iedereen was aan de beurt geweest behalve de 5-jarige Cor, die niet van knutselen hield.
Op mijn vraag welk dier hij wilde maken vroeg hij: „Juf wat is het minste werk?”
Ria van Reeken
Hoezo “man”? Allereerst is het een kleuter, jongetje dus, maar vooral wat wil de koppenmaakster (m/v) hier mee benadrukken? Het is al weken aan de gang daar bij de NRC, ze hebben iemand gevraagd een dagelijks kopje te verzinnen en die iemand … snapt er helemaal niks van. Een kop, beste iemand, is dienend aan het artikel. Een kop moet geen oordeel bevatten, noch extra informatie, noch lolliger willen zijn dan het artikel zelf. In dit geval: gewoon “efficiënt” en nothing more. Zo makkelijk is het, maar ook zo doeltreffend kan een kop zijn. Als je het goed doet. Vraag het anders maar eens aan collega’s op de redactie. Er zijn er vast nog wel een paar die het nog weten en nog kunnen. Of zijn die onbenaderbaar voor stagiaires zoals jij. Zegt zo iemand dan, als jij met uitgestoken hand voor hem staat, “wat moet ik hiermee”? Het zou me nog niks verbazen ook.
😆
Voel je je aangesproken, Bas?
Nee, door wie dan? 🤪 De verwijzing was een gebbetje over hoe Mart Smeets met stagiaires om ging. Althans, dat zeggen ze.
Over hem lees ik liever niets.
Over geen van de sportcommentatoren van die tijd, zwetsers waren het, overdreven zelfverzekerd op het arrogante af. Studio Sport bracht dan ook heel wat te weeg tussen echtgenoot en mij. 😏
Samen tanken
„Heb je de wedstrijd gezien gisteren?” vraagt de man voor me in de rij voor de kassa van het tankstation aan de vrouw naast hem. Ze schudt nee en vertelt dat ze alleen nog maar series en programma’s streamt. „Echt?” Ik hoor het ongeloof in zijn stem. Ze zijn geen stel, concludeer ik, maar wat wel? Zij geeft nu het pompnummer door en hij haalt zijn pinpas tevoorschijn. Zijn ze vrienden? Is hij haar kwarrel*? Of zij die van hem? Ga je dan samen tanken?
Als ik naar buiten loop, zie ik ze nog net in een lesauto stappen.
* kwaliteits scharrel (red.)
Caroline Wortman
Opnieuw een slechte kop. En waar is dat “kwarrel” inclusief voetnoot voor nodig? Niet voor de pointe, niet voor de entourage, niet voor de sfeer.
Als dit woord tijdens het schrijven van een ikje bij je opkomt en je realiseert je dat niemand weet wat het is …. gebruik het niet en schrijf gewoon “scharrel” of iets soortgelijks.
Redactie: “kwaliteits” en “scharrel” hoort aan elkaar. Het is een (schrijve 1) woord.
Geen dank. Is het echt zo moeilijk om correct Nederlands te schrijven als je eindredacteur bij een kwaliteitskrant bent? Probeer het vanaf nu eens, of laat er eens een collega naar kijken.
Vrouwenvoetbal
Met mijn Keniaanse voetbalteam is het altijd een vrolijke chaos op het veld. De helft van het team is islamitisch en voetbalt in een jurk, en er is altijd wel iemand die zijn voetbalschoenen is vergeten. Dan wordt er zonder blikken of blozen een paar schoenen gedeeld: de keeper een schoen, de spits de andere. We hebben geen vaste keeper, dus wisselen we door. Met elke week discussie: is het wel eerlijk als de keeper een jurk aan heeft? Kan er dan nog wel door de benen gescoord worden? We komen er nooit helemaal uit, voetballen door, en verplaatsen de discussie.
Christine Daniëls,
Nairobi
? We verplaatsen de discussie naar Nederland, bedoelt de schrijfster? Hoezo dan?
’t Is zeker een verdienstelijke schets van een vrolijk tafereeltje, we zien het voor ons, Man Bijt Hond komt eraan, maar een ikje, een anekdote is het niet.
Ik snap hier gelukkig helemaal niets van, en ik ga er ook mijn best niet voor doen.
Wij ook niet, Joke. Een jurk is een jurk. Een bal is een bal. En daar laten wij het verder bij.
Morgen beter…..🤔