Een ongevoelige persfotograaf in oorlogsgebied. Een middelbare dame met wapperende oksels op een racefiets. Een weemoedige pensionado in de trein. Een opgewonden standje met relaties op directieniveau. Een gekrompen patiënte bij de huisarts. Een ex-onderwijzeres met een boze blik voor de tramhalte. Wat of wie dit zijn? Het zijn NRC-lezers (m/v) die vorige week een ikje van hullies eigen hand geplaatst zagen in de krant.
Hier in dit wekelijkse blog op de maandagmorgen bespreek ik de oordelen van het ikjespanel. In de reacties onder dit blog kunnen jullie zeggen hoe leuk dit intro is en daarna gaat de nieuwe week beginnen en verschijnen de verse ikjes van de dag.
Hoe vaak moet ik dit nog uitleggen? Totdat de aanvoer van nieuwe lezers gestopt is, en ja, dat kon nog weleens lang gaan duren. We zitten anno d.d. vandaag op maar liefst 1229 vaste klanten, met daarnaast nog een veelvoud aan losse aanloop. Kom daar maar eens om.
Er zijn ook blogs waar een blogbeheerder met hooguit 1 of 2 mantelzorgsters zijn dagen moet vullen. Geen lezers. Geen reageerders. Geen gezelligheid onder mekaar. Alleen maar chagrijnig naar buiten kijken, naar daar waar het wel leuk is. Ja, hoe zou dat toch komen? Hier bruist het in ieder geval als nooit tevoren. Fijn! Aangenaamheid wint, zeggen ze weleens, en krek dat ze gelijk hebben.
Lees verder “Even wachten op een wild zwijn (389)”
Bas van Vuren, aangenaam 