De Kracht van Gedeelde Stilte

De online wereld is een wonderbaarlijke plek. Hier kun je mensen van over de hele wereld ontmoeten en je passies, interesses en ideeën met hen delen. Het is soms verbazingwekkend hoe goed het kan klikken en hoe diep de band kan zijn met iemand die je vrijwel nooit in het ‘echte’ leven ontmoette.

Onlangs ontvingen we het droevige nieuws dat een van onze geliefde online vrienden ons is ontvallen. De stilte die volgde op dit bericht was overweldigend. Geen grappen meer, geen scherpe analyses, geen diepgaande gesprekken.

In dit soort momenten is het oké om stil te zijn. Om geen woorden te hoeven formuleren, om de emoties te laten stromen zonder ze te benoemen. De rouw mag er zijn, in al zijn rauwheid en stilte.

Maar rouw is ook een proces dat gedeeld mag worden. Met mensen die begrijpen wat je voelt, die soortgelijke ervaringen hebben meegemaakt. En die momenten van samenzijn, van gedeelde stilte en troost, die komen eraan.

We komen samen, online en offline, om te herdenken, te delen en elkaar te troosten. Om de herinnering aan onze geliefde online vriendin levend te houden.

In de komische stilte gooien we een knalfuif ter ere van de band die we hadden, terwijl we stiekem onze energievoorraden aanvullen om verder te gaan.

Ja, die laatste alinea is dan weer jammer, Gemini. Voor de rest prima gedaan. Maar wanneer houdt dat op, dat met artificial intelligence genereren van blogs? We kunnen dit echt weer beter zelf gaan doen.

In Memoriam: Miriam Wesselink (Luvienna)

“Op het papiertje zit hij even stil, alsof hij moet nadenken wat hem nu weer is overkomen en doet dan een paar pasjes. Dat gaat goed. Maar dan probeert hij weg te vliegen en maakt vanwege zijn aan zijn lijf vastgeplakte vleugels een duikeling …”

“Beste mensen, jullie hebben waarschijnlijk al gemerkt dat ik niet meer actief ben, dat komt omdat ik gediagnosticeerd ben met Alzheimer en ik mijn gedachten niet meer kan verwoorden. Het gaat U allen goed!”

Van deze abrupte mededeling op X vorig jaar november was ik dagen stil en bedroefd. Miriam Wesselink – alhier en elders ook wel reagerend onder het pseudo Luvienna – verwoordde hiermee nog eenmaal en zoals we nu weten voor het laatst publiekelijk haar gedachten. Ze deed dat op de sobere, nuchtere en doeltreffende manier die haar lezers van haar kennen, en kwam daarmee als vanouds recht bij ons allemaal naar binnen. Daarna werd het stil. Totdat ons deze week het verdrietige bericht bereikte dat ze op 23 juni jl. is overleden. Moge zij rusten in vrede. Heel veel sterkte aan de nabestaanden, in het bijzonder haar man Ruud. En opnieuw zijn we in de war en willen alleen maar stil zijn.

Lees verder “In Memoriam: Miriam Wesselink (Luvienna)”

Verbijsterd naar de wereld blijven kijken (456)

Een eerbetoon aan een schrijfster

“Beste mensen, jullie hebben waarschijnlijk al gemerkt dat ik niet meer actief ben, dat komt omdat ik gediagnosticeerd ben met Alzheimer en ik mijn gedachten niet meer kan verwoorden. Het gaat U allen goed!” Van deze mededeling op X (v/h Twitter) van vorige week dinsdag ben ik al dagen stil en bedroefd. Miriam Wesselink – alhier en elders ook wel reagerend onder het pseudo Luvienna – verwoordde hiermee nog eenmaal en waarschijnlijk dus voor het laatst publiekelijk haar gedachten. Ze deed dat op de sobere, nuchtere en doeltreffende manier die haar lezers van haar kennen, en kwam daarmee als vanouds recht bij ons allemaal naar binnen.

Lees verder “Verbijsterd naar de wereld blijven kijken (456)”