Ik parkeerde mijn auto vorige week bij toeval naast een intrigerend kunstwerk, dat bij nader googelen “Leave space for space” heet. Waarom bij toeval? Ik kom daar eigenlijk bijna nooit, daar op dat NDSM-terrein in Amsterdam-Noord, die mooie wijk boven het IJ. Het is alsof je door de havens van Rotterdam loopt. Of New York, Boston, Liverpool, Hamburg. Ouwe vervallen industrieterreinen, gekke nieuwbouw, studenten en kunstenaars, graffiti en heel veel wind en meeuwen. Toch kom ik er zelden.
“Wat maakt dat je je ergens thuis voelt?”
Maar deze zomer gaat dat veranderen, want er staat daar dus dit kleurrijke kunstwerk van de Britse kunstenaar Morag Myerscough. “Wat maakt dat je je ergens thuis voelt?” is de vraag waarom het draait bij dit werkje aan het water. Het is een ontmoetingsplaats voor iedereen: jong en oud, lokaal en internationaal. Nou, en dan gaan ze daar dus allerlei dingen organiseren, want het helegaar aan het toeval overlaten, dat ontmoeten, dat kan ook weer niet. Daarvoor heeft het teveel gekost. En met inputs uit eerdere workshops heeft die dekselse kunstenares Myerscough dus die rake woorden en inspirerende zinnen op die installatie gezet.
Plug Verfgroothandel, voor Kunst en Verbinding
Volgens een van de sponsors, de Stichting Doen, is het best wel “een speelse en opvallende constructie” geworden met “zitplaatsen, schommelbankjes en mobielen die dansen op de wind”. Ja, dat doen die dingen, daar zijn het mobielen voor. De andere sponsors zijn de usual suspects voor dit soort projecten: het Amsterdams Fonds voor de Kunsten (AFK), het BPD Cultuurfonds, de Vriendenloterij, en voor de lokale ondersteuning en promotie het Stadsdeel Amsterdam-Noord. Ook in het rijtje gulle gevers staat … Plug Verfgroothandel. En die laatste zag ik niet aankomen. Plug Verfgroothandel, op de bres voor Kunst en Verbinding? Omdat je met verf ook verbindingen legt, verschillen wegpenseelt? Omdat ze een “Visie met Verve” willen uitdragen? Of was het een bijdrage in natura: de emmertjes verf die op de installatie gekliederd zijn? En misschien ook nog wel wat kwasten? We zullen het nooit weten, tenzij iemand ze dat gaat vragen. Ik kijk wel uit.
De kunstenaar werkt samen met spoken word artiest en performer Mahat Arab. Op basis van de verhalen die deelnemers hebben gedeeld tijdens de workshops, heeft hij een gedicht geschreven over ‘belonging’. Lees het gedicht hier of hieronder, of beluister het in een voordracht door Mahat Arab zelve.
Some have been here forever, until 'here' felt foreign,
At night, they close their eyes, remembering a pub,
Now a complex stands in its place,
They greet neighbors in the morning,
Known simply as "hey neighbor,"
"Good morning, neighbor,"
"Take out the trash tonight, neighbor,"
"We even have each other's keys, neighbor."
Some have been here so long, they no longer recognize it,
They reminisce about café Ot and Sien,
Talk about people from before,
Using references only locals would understand.
Some know no different,
See the neighborhood like a distant acquaintance,
Feel no warmth in the new structures,
Blame the newcomers, the authorities, the residents,
Pack their lives into a bag,
Drift away, saying, "I'll see where I end up."
Some arrived timidly,
Saw the neighborhood as a delicate thing,
Asked, "Can I fit in here?"
And then gently crawled in between,
Asked, "How does it work here?"
"What used to be here?"
"Who lived here?"
"How do I become a part of this?"
They were told, "As long as you greet the bus driver, you're in."
Some have been blown in by the wind,
Riding the ferry, seeking space to breathe,
Saw children playing, feeling a sense of belonging,
Now proudly call themselves Northerners,
Community guardians, childminders, soup kitchen heroes,
Saying, "You can't get me to leave."
And some are holding in their breath,
Seeing change on the horizon, begging, "Not yet,"
"Let me stay a little longer,"
"Listen, do you hear that? That's Noord,"
The quiet greetings, nods, waves, smiles,
Saying, "Come, sit, watch and learn,
We'll show you exactly how things work around here."
Op donderdag 25 juli is er daar op die NDSM-werf een spoken word event. Verschillende spoken word performers zullen dan hun verhalen delen over hun buurt, hun thuisgevoel en hun visie “waar we mogen landen en waar we tegenaan mogen schoppen”. Het evenement duurt de 25e van 8 tot 11 uur ’s avonds. Met een beetje geluk tref je mij daar dan ook aan. Je weet maar nooit. De organisatie is er nog niet helemaal uit of “ikjes” bij dit thema horen. We gaan het zien. En hopelijk horen.
Laten we voor de zekerheid onder dit blog maar weer eens wat ikjes en oordeeltjes gaan plaatsen, dat wordt ook wel weer eens tijd, toch?
En dat kunstwerk? Dat kun je vinden aan het water. Op de kade links van restaurant Pllek – als je bij het restaurant staat althans, vanaf een bootje of surfplank op het water is het rechts van restaurant Pllek- en dat restaurant zelf is te vinden aan de Neveritaweg 59. Aanradertje, ze hebben d’r heel leuk personeel *zwijmel icoontje
Bas van Vuren, aangenaam 