1. Pisvlek
Op Wieringen dachten ze nog steeds op een eiland te wonen, zelfs nadat het in 1924 aan de rest van Noord-Holland was vastgeplakt. Een slag apart, Enakskinderen die het leven hun wil opleggen, zo zagen de bewoners zichzelf het liefst. Buitenstaanders viel vooral de grote, geeluitgeslagen tanden op, nog verder uitstekend dan in de rest van de provincie.
In 1918 had de komst van de gevluchte Duitse kroonprins Wilhelm de genenpool tijdelijk verrijkt, maar eenmaal afgesneden van de zee hernam het door inteelt ingezette verval van de dorpelingen onmiskenbaar zijn loop. De lange, slungelige armen stonden naar de netten en het zeilgetouw, maar waren ongeschikt voor de bollen, laat staan dat ze gedienstig konden zijn in een stoomfabriek. Wieringen was verzand geraakt in de nieuwe tijd.
Wilhems vele bastaards lieten zich voorstaan op hun afkomst door een martiale snor te laten staan en hun schouders te rechten, om zich tijdelijk een paar centimeter boven hun mededorpelingen uit te laten toornen, trots op een verondersteld voorrecht dat door geen eigen inspanning of kunde verkregen was.
In hun gewaande suprioriteit keken ze des te meer neer op het gezin van Tjobbe Roos, die zo nodig een vrouw uit een ander dorp, ‘van de klai’ zoals het heette, had moeten trouwen – eentje die naar men fluisterde voor haar huwelijk van geen enkele kerk was geweest.
Hun zoon was een kop kleiner dan de gemiddelde Wieringer en had een fijnbesneden gelaat met een lichtbruine, bijna gele tint. Hij stond ingeschreven als Arend, werd door zijn moeder Aartje genoemd, door zijn klasgenoten ‘Pisvlek’ en door zijn vader helemaal niets. Want net als iedereen geloofde Roos sr. wat grinnikend werd beweerd, namelijk dat Arend niet van hem was, maar van de uitbater van Chin Ind Rest Welcome onderaan de oude tochtdijk.
Nadat hij zijn vermoedens niet langer had kunnen onderdrukken, had hij zijn vrouw in verhoor genomen en haar toen ze zweeg stevig door elkaar geschud, nog het meest verdriftigd door haar waardige houding. Hij had zelfs op het punt gestaan haar af te ranselen, maar ze had het vleesmes gegrepen en hem keihard ‘Nee!’ toegebeten, waarbij het niet duidelijk was of ze zich daarmee teweer stelde tegen zijn optreden of juist zijn beschuldigingen ontkende.
Na de maaltijd liet Roos de Bijbel brengen, waaruit hij op gedragen toon de Wet voorlas.
Sindsdien werd er gezwegen, over het voorval, over Arends afkomst, over alles – behalve op woensdagavond. Dan moest Arend voor babi pangang met bami en een loempia naar Chin Ind Rest Welcome, waar hij nooit hoefde te betalen. Na de maaltijd liet Roos de Bijbel brengen, waaruit hij op gedragen toon de Wet voorlas. Hij keek Arend daarbij strak aan, terwijl hij met gierende uithalen sprak over de “ongerechtigheid der váááderen” die wordt “bezocht aan de kìììììnderen, aan het derde en aan het vierde geslacht van hen die Mij háááten”, terwijl hij het vervolg over de “genade aan de duizenden van hen die die Mij liefhebben en Mijn geboden onderhouden” oversloeg.
Daarna klapte hij de Bijbel dicht en bitste “zo, en nou wegwezen” tegen Arend, terwijl hij een hoofdgebaar richting trapgat maakte.
Auteur: DSR
2. Ik was een beetje verliefd op Pissie
Elke dag zagen we hem aansjokken, op zijn klompen dwars door de polders van het Wieringemeer. Hij en zijn oudere zusje en zijn jongere broertje werden elke dag, behalve op zondag, naar school gestuurd, als ze eerst de beesten hadden verzorgd. De koeien gemolken, de kippen gevoerd, een trap tegen de vos. De haren gespoeld in de regenton, het gezicht gewassen in hetzelfde water. De voeten konden beter hun nachtwarmte houden, ze moesten immers bloot in de klompen worden geschoven.
Ik zat nog niet in de klas van de Bovenmeester, Pissie wel. Hij kon goed leren, dat wist iedereen, en hij kon o zo mooi vertellen over het Oude Testament. Dat, samen met zijn raadselachtige verleden, zorgde ervoor dat ik hem op een dag aansprak. Het was een zondag, het regende, de Kerk liep uit. Tussen alle kerkgangers viel het niet zo op dat P en ik even samen opliepen, dachten we. Niet wetend dat er uit veler ooghoeken werd geloerd op onze wandeling.
… ik hield mijn rok zedig tot op mijn enkels, mijn leren laarsjes zakten af en toe in de modder.
We liepen over de kreekrug, ik hield mijn rok zedig tot op mijn enkels, mijn leren laarsjes zakten af en toe in de modder. Het kon me niet schelen of ik er straf voor zou krijgen. Hij hielp me af en toe de zuigende modder uit. Zijn klompen hadden een bredere basis op de zompige aarde.
Zijn gelaat kwam af en toe dichtbij, ik kon zijn adem ruiken en tot mijn schrik: zijn tranen zien. Wat rook hij heerlijk, die Rooszoon. Wat voor den drommel maakte hem nu aan het wenen?
Auteur: Pawi
3. Ik was anders
Ik was anders, dat wist ik wel. Ik zag het in de spiegel en ik zag het aan mijn moeder, mijn vader, mijn zusje en mijn broertje en het hele dorp. Alleen Duky, onze hond, leek het niet te merken. Die kwam gewoon aanrennen als ik hem riep, die sprong tegen me op als ik een stok ophield en te lang wachtte met hem weg te gooien. Grommend schudde hij zijn kop als ik de stok die hij voor mijn voeten neerlegde van hem probeerde af te pakken. Duky was mijn vriend, en ik was de belangrijkste voor hem.
… ze zongen ook “rare rare poepchinees”, en dan maakten ze met hun vingers kleine spleetjes van hun ogen.
Op school ging alles zo makkelijk. Ik voelde de afgunst van de anderen. Vooral als de meester de cijfers van de repetities voorlas en ik weer een tien had. Of als hij vroeg of ik mijn opstel voor de klas wilde voorlezen. Ik zag de haat in de ogen van de andere leerlingen. En dat terwijl ik toch niks verkeerds had gedaan? Kon ik het helpen dat ik goed kon leren? Vooral de andere jongens haatten me en probeerden me op het schoolplein voor schut te zetten. Ze riepen dat ik een kleine opdonder was, maar ze zongen ook “rare rare poepchinees”, en dan maakten ze met hun vingers kleine spleetjes van hun ogen.
De meisjes deden daar niet aan mee. Ze stonden in groepjes bij elkaar en hadden het over andere dingen. In de klas zag ik ze soms naar me kijken, of leek dat maar zo? Het leek wel alsof zij mijn hoge cijfers niet erg vonden. En als ik naar voren liep voor mijn opstel gingen ze rechtop zitten.
Er was er eentje die ik heel mooi vond. Ze had net als ik een fijn gezichtje, en ze was niet zo groot als die andere meiden. Ik was de kleinste jongen in de klas. Alle andere meisjes staken zeker een kop boven me uit. Zij niet. We waren ongeveer even lang. In de kerk kon ik het niet laten om naar haar te kijken, zoals ze daar met haar ouders een paar banken voor ons zat. Haar vlechtjes trilden bij het zingen, haar vingers sloegen de bladzijden van het gezangenboek zo zorgvuldig om, en als we opstonden voor het gebed leek het wel alsof er een zoete geur mijn kant opkwam.
Toen we samen door de polder liepen kwamen de woorden als vanzelf. Ik wees op een leeuwerik, hoog in de lucht, en voordat ik kon zeggen wat het er voor een was zei zij het al. En van de hommel die luid brommend om haar hoofd zoemde schrok ze ook al niet. Ik wist niet dat meisjes zo lief konden zijn. “Daar ruist langs de wolken, een lieflijke naam, die hemel en aarde verenigt te zaâm, geen naam is er zoeter en beter voor ’t hart, Hij balsemt de wonden en heel alle smart. Kent gij, kent gij die naam nog niet, die naam draagt mijn Heiland, mijn lust en mijn lied” Het was ook haar lievelingslied, en ook zij kreeg koude rillingen van geluk van het “kent gij, kent gij“. We zongen het samen en onze stemmen droegen ver over de weilanden. De koeien draaiden zich naar ons toe en het leek alsof de wereld stilstond. Dat je tranen in je ogen kunt krijgen, gewoon omdat je samen met iemand buiten loopt, dat wist ik nog niet. Bij Duky had ik dat nooit gehad.
Toen kwamen er ons over de dijk twee jongens tegemoet. Ik kende ze wel, ze zaten bij mij in de klas.
Auteur: A. Dapie
4. Deze jongens waren niets goeds van zin
Het ging harder regenen. De twee jongens uit zijn klas kwamen langzaam naar ons toe. Steeds langzamer liepen ze, Tuur voorop met zijn indrukwekkende postuur en zijn maatje Teun iets achter hem. Ze stootten elkaar aan met hun ellebogen. Teun trok met zijn vingers zijn oogleden tot spleetjes, Tuur lachte zo hard dat de koeien zich omdraaiden en vluchtten. Op zijn beurt tikte Tuur op zijn pols, waarvan hij de hand slap liet hangen. Opnieuw gebulder.
Nee, deze jongens waren niets goeds van zin, dat zagen we beiden.
Nee, deze jongens waren niets goeds van zin, dat zagen we beiden. De tranen waren niet meer als zodanig herkenbaar tussen de regendruppels, die nu zwaar naar beneden kwamen. De leeuwerik had al een veilig heenkomen gezocht, de hommel was teruggekeerd naar zijn holletje.
Mijn mantel, die Moeder me genaaid had, hield het meeste water wel tegen. Bovendien had ze me een hoed gemaakt van stevig katoen, met linten die ik beurtelings op de hoed bond, of zoals nu, onder de kin. Maar Rooszoon (hoe heet ie eigenlijk? Noot van de auteur. Arend toch? Noot van de editor) droeg slechts zijn zondagse klompen en zijn armzalige broek, in het middel bijeengehouden door een touwtje, met een kiel die hem enkele maten te groot was. Een pet had hij niet. Zijn glanzend zwarte haar was echter zo dicht, dat je de regendruppels eraf zag glijden.
Het was ons angstig te moede. Nog zojuist hadden we uit volle borst samen een lied gezongen, en nu konden we niets anders dan wachten. Zouden de jongens weer verder lopen na ons gepasseerd te zijn? Hadden ze andere plannen?
Hun gelach kwam naderbij. Tuur was de eerste die een handvol modder gooide. Teun volgde. Niet veel later zaten we allebei onder de stinkende polderklodders. Nu begon ik te huilen en te schreeuwen: “Waarom doen jullie dat? Dit mag niet, en al helemaal niet op Zondag!”
“Jij! Wat weet jij ervan?! Je weet niet eens wat een man is, zeg op! Wat is een man? Een man kan iets wat een vrouw maar al te graag wil. Jij ook. Kom maar eens even hier.”
Ik werd gegrepen door Tuur, die me tegen een wilg duwde en mijn mantel openscheurde.
“Dat vriendje van jou, die smeerkees, die is van de verkeerde kant, sloerie.”
“Dat vriendje van jou, die smeerkees, die is van de verkeerde kant, sloerie. Dat wist je niet hè? Altijd mooie opstellen, die laatste over zijn fietstocht over de Afsluitdijk waar hij het Woord Gods ineens ervoer, hahaha, wat een gezeik! De bovenmeester heeft een oogje op hem, weet je dat, sloerie? Een tien kreeg hij voor dat opstel, een tien! Niemand in de Wieringemeer krijgt een tien. Nee, dat klopt niet, grietje. Dat vriendje van jou, daarover zeggen we bij ons thuis: uitschakelen! Ik zal je eens laten voelen wat een man met je kan doen. Samen zingen? Ja, op deze manier!”
Hij scheurde nog wat knopen van mijn mantel. Intussen had Teun mijn nieuwe vriend in een houdklem. Ik zag zijn radeloosheid, zijn woede.
Op dat moment hoorden we allemaal een motorgeluid in de verte. Was dat de dominee in zijn oude Ford? Een tractor van een van de boeren?
Auteur: Pawi
5. Pissie dacht dat zijn hart zou breken
Terwijl de brede wielen grote kluiten modder opwierpen, bracht de veearts zijn motor met zijspan slippend tot stilstand. ‘Wat is dat hier!’ brulde de grote man, terwijl hij de regen van zijn lange leren jas en van zijn martiale snor schudde. ‘Meisjes aan het pesten?’
Pissie kromp even ineen. Dokter Van Vlijmen ook al? Hij was toch geen meisje? ‘Tuur, Teun, maak als de wiedeweerga dat je verdwijnt! En wees blij als ik niks tegen jullie vaders zeg.’
Tuur liet met tegenzin Meikes manteltje los, waarvan de laatste knopen in de modder vielen.
Tuur liet met tegenzin Meikes manteltje los, waarvan de laatste knopen in de modder vielen. Hij draaide zich om en Pissie dacht hem iets van ‘achterlijke bemoeial’ en ‘stomme beestenneuker’ te horen mompelen, maar na het dreigende ‘Had je wat te zeggen?’ van de veearts liepen Tuur en Teun weg, intussen felle blikken op Pissie werpend. Alsof hij het kon helpen.
De veearts keek ze even na en zei toen tegen Pissie en Meike: ‘Ga naar huis, jullie vatten nog kou in die nattigheid. Ik kan je niet brengen, ik moet een koe verlossen bij boer Buutenkamp.’ En hij reed weg. In twee minuten was het drama voorbij.
![By Onderwijsgek (Own work) [CC BY-SA 3.0 (http://creativecommons.org/licenses/by-sa/3.0)], via Wikimedia Commons](https://basvanvuren.org/wp-content/uploads/2015/07/klompjesmodder.jpg?w=600&h=360)
‘Misschien moet je maar niet meer met me omgaan. De volgende keer komt er geen dokter Van Vlijmen voorbij.’ Pissie hield met moeite zijn tranen tegen, hoorde Meike.
‘Ben je gek,’ Meike kneep in zijn hand, ‘dan hebben die jongens er nog lol van ook. Nee hoor, we blijven bij elkaar.’
Een paar minuten was alleen het soppende geluid van Meike laarsjes en de kletsen van Pissies klompen te horen.
‘Wat Tuur zei,’ Pissie schraapte zijn keel en begon opnieuw. ‘Wat Tuur zei, die bovenmeester en die verkeerde kant en zo …’
“Nee,” onderbrak Meike hem, ‘laten we het daar nu niet over hebben. Het maakt niet uit.’
Een beverig lachje verjoeg de laatste tranen.
Ze keek hem even aan, zo lief, dat Pissie dacht dat zijn hart zou breken. Een beverig lachje verjoeg de laatste tranen. Hij haalde diep adem en vroeg: ‘Wat zeg je tegen je moeder over je mantel?’
Meike stond met een ruk stil. ‘Ik moet de knopen terugvinden!’ riep ze, draaide zich om en rende terug naar de wilg. Pissie zag dat ze bijna viel omdat haar laarsjes in de modder bleven steken en hij rende achter haar aan.
Bij de wilg vonden ze alle knopen terug. ‘Ik naai die er vanavond wel aan,’ zei Meike, ‘dan hoeft Moes er niets van te weten.’
Auteur: Luvienna
6. “Je ne sais pas fucking quoi”
“And cut!” De stem schalde als een klaroen over de dijk. De regisseur sprong op van zijn stoel. “Genoeg! Stoppen maar, zo wordt het niks!”
Bedremmeld staarden de kinderacteurs omlaag naar de klei onder hun voeten. Zo opgewonden hadden ze mijnheer van Daap nog nooit meegemaakt. Jacob (Jaap voor vrienden, maar die waren op de vingers van één hand te tellen) van Daap kwam uit de grote stad en had weinig begrip voor de bewoners van de polder. Hij had dan ook niet bepaald overgelopen van vreugde toen de studio met het plan kwam voor een film die zich af zou spelen in, zoals hij het zelf noemde “the middle of fucking nowhere”. Op dit punt in zijn carrière kon hij het zich echter niet permitteren kieskeurig te zijn, dus was hij, zij het met tegenzin, met zijn crew afgereisd naar de kop van Noord-Holland.
Helaas was er in deze film geen rol weggelegd voor een van de vele starlets die hij trouw volgde op Twitter.
Aanvankelijk viel het hem niet tegen. Het hotel waarin hij verbleef had weliswaar enkele sterren minder dan hij gewend was, maar de deerne achter de tap leek niet ongevoelig te zijn voor zijn avances. Helaas was er in deze film geen rol weggelegd voor een van de vele starlets die hij trouw volgde op Twitter. De hoofdrollen werden gespeeld door jonge kinderen, die weinig ervaring hadden, maar erg hun best deden om zijn aanwijzingen op te volgen.
Jacobs slechte humeur werd dan ook niet veroorzaakt door de prestaties van de acteurs, maar door de kwaliteit van het script. Alhoewel het verhaal wel degelijk potentieel had, ontbrak het aan, zoals hij het zelf uitdrukte “je ne sais pas fucking quoi”.
En zo kwam het dat Jacob besloot de opnames onmiddellijk te staken en het script terug te geven aan het schrijversteam met de opdracht het te herschrijven. “Forget the fucking Oscar”, had hij ze toegevoegd, “maar gezien de omgeving waarin het verhaal zich afspeelt, verwacht ik op zijn minst Gouden Kalf materiaal”.
De schrijvers gingen aan de slag en werkten de hele nacht door. De volgende ochtend begaf Jacob zich naar de set om het resultaat in ontvangst te nemen en de opnames te hervatten.
Auteur: Ad Hok
7. “Fucking hoop loert altijd”
Zwaar terneergeslagen kroop Jacob die avond al vroeg in bed. De hele dag had hij in zijn regisseurstoeltje zitten wachten. De rest van de filmploeg had ‘s ochtends nog op de set rondgehangen, maar was na de lunch niet teruggekeerd. De kinderacteurs waren uit verveling tikkertje gaan spelen, maar werden uiteindelijk naar huis gestuurd. Aan het eind van de dag had Jacob geprobeerd troost te vinden bij de deerne aan de bar, maar ze vertelde hem dat hij haar aan haar vader deed denken.
Waarom hadden de schrijvers hem zo in de steek gelaten? Waar had hij dat aan verdiend?
Waarom hadden de schrijvers hem zo in de steek gelaten? Waar had hij dat aan verdiend? Iemand had hem verteld dat zij de hele nacht hadden zitten kibbelen. Kennelijk had één van hen de plaatselijke bevolking “boeren” genoemd, waarna een ander stelde dat dit als scheldwoord kon worden opgevat en dat je zoiets niet mocht zeggen . Een urenlange discussie was het gevolg geweest, waarbij woorden als “beledigend”, “censuur” en “context” niet van de lucht waren. Beschuldigingen vlogen over en weer. Tenslotte bleek er geen woord op papier te staan, was er geen nieuw script.
Alleen in bed, overzag Jacob de situatie. Niks vader van de polderflick. Regisseur van het jaar? Vergeet het maar. Misschien was het zelfs tijd om zijn filmklapper in de wilgen te hangen.
Maar toch, maar toch … Zoals een oude vriend van hem placht te zeggen: “Fucking hoop loert altijd”.
Auteur: Ad Hok
8. ‘s Avonds bij de opgewarmde pasta een biertje
Teneergeslagen liep Jacob de volgende dag de supermarkt binnen. Zou hij hier misschien nog iets beleven dat hij als ikje zou kunnen inzenden naar zijn geliefde NRC? Hoopvol keek hij naar de kassa’s om te zien of zij er ook zat. Zij was een meisje die hij de vorige week daar had getroffen. Ze had prachtige ogen, niet opgemaakt, met lange, donkere wimpers. Daarboven de volmaakste wenkbrauwboog die hij ooit gezien. Iris las hij op haar naambordje. Hij was op slag verliefd en ‘s avonds in zijn eenzame bed had hij haar in gedachten genomen.
De stellingen stonden afgeladen vol met blikken, ervoor kratten, zeven hoog. Radler. Zijn geliefde bier had plaats moeten maken voor een hype.
Zij was er niet. Zijn humeur daalde nog meer. Met het mandje bungelend aan zijn arm liep hij naar het winkeleiland met de alcoholische dranken. Wijntje? Hm. Nee, beter bier. Met dit warme weer is dat toch verfrissender. De stellingen stonden afgeladen vol met blikken, ervoor kratten, zeven hoog. Radler. Zijn geliefde bier had plaats moeten maken voor een hype. Het was allemaal verwaterd bier met citroensap. Pfft. Een witbier vond hij eigenlijk al op het randje, maar dit? Met grote letters stond het op het wikkelplastic: 0 % alcohol. In bier! Hoe verzin je het, dacht hij bitter. Vroeger was Buckler er gelukkig gauw uitgeyoupt. Dit is nog omvangrijker, die brouwerijen zien alleen maar geld dacht hij. Fietsen is in de mode, dus fietsersbier moeten we hebben!
Een week of wat geleden had hij zo’n blikje voor z’n neus gekregen op de verjaardag van A.
‘Lekker!’ had ze gekraaid.
‘Dat de duvel je hale,’ had hij binnensmonds gemompeld.
God, Duvel… dat was ander bier! Hij was er niet lang gebleven en in een kroeg in het centrum zich met tapbier aahhh… vol laten lopen. Wat moest hij nou? Hij zag Grolsch staan. Dat is tenminste bier, dacht hij. Er naast: Grolsch Radler. 2,0 % vol. Grolsch bier met echt vruchtensap stond er in vrolijke letters op. Zuchtend liet hij een sixpack in zijn mandje zakken. Altijd nog beter dan ouwe klare uit een petieterig koffiekopje.
Hoopvol keek hij rond bij de kassa’s. Nope. Hij moest het weer doen met een wezenloze vrouw van middelbare leeftijd die hem boos nariep dat-ie z’n bonuskaart had laten liggen. De restaurantzegels frommelde hij in het borstzakje van zijn shirt.
Thuisgekomen zette hij het bier in de koelkast. In de brievenbus naast de deur lagen een blauwe envelop en folders van de Media Markt en Kruidvat. Mooi leesvoer op de plee, dacht hij gemelijk toen hij ze meenam.
Bwèèh! Hij vloekte knetterend. Wat een godvergeten rotzooi was dat!
‘s Avonds bij de opgewarmde pasta een biertje, dacht Jacob. Hij opende de koelkast en pulkte een blikje uit de vasthoudende verpakking en klikte het open. Lekker koud al. Hij zette het blikje aan z’n mond en liet het vocht klokkend in zijn mond dalen. De eerste teug is altijd het lekkerst, dacht Jacob. Tot hij z’n mond sloot en toen proefde. In een reflex sproeide hij zelfs het plafond onder met dat vreselijk smakende spul. Bwèèh! Hij vloekte knetterend. Wat een godvergeten rotzooi was dat! Hij bekeek het blikje in zijn hand. Mandarijn, stond er in vaaloranje letters op. Hij vloekte nog harder. Hij rukte de koelkast open op zoek naar iets om z’n mond te spoelen. Er stond nog een aangebroken fles Prosecco. Hij klokte hem leeg, langzaam verdween die gruwelijk smaak van z’n papillen.
Verslagen zat hij aan de keukentafel. Nou ook die rotzooi nog opruimen… Gelukkig was er vanavond weer een spannende aflevering van Flikken.
Auteur: Letterzetter
Bas van Vuren, aangenaam 
Opnieuw een fraai vervolg – de vaart komt erin.
Mooi onderkomen ook. Als het nu maar geen ‘community story’ gaat heten, in van dat erge Pimm’s ge-engels.
Goed gekozen titel, A.Dapie. We kunnen nu nog alle kanten uit.
Dank pawi, zoals bij de andere feuilletons krijgt het feuilleton de titel van het meest recente hoofdstuk, voorzien van het rangnummer. Na afsluiting wordt de definitieve titel geplaatst. Hoe die wordt? Geen idee, want waar dit heengaat, dat weten we niet. Wie volgt?
Als Luvienna het volgende deel schrijft gaan ze vast samen tafelvoetballen 🙂
Als Timmerark het vervolg schrijft dan heeft het meiske voor ze het weet een lepel in haar gat 🙂
Nee, dan Keessie, die neemt haar mee naar zijn moeder.
Roos (buiten mededinging): fietstochtje over de Afsluitdijk.
Mooi-mooi-mooi, dat Apie-communityfeuilleton, of hoe het ook verder mag gaan heten. 🙂
Als DSR het vervolg schrijft, wodt het akelig.
Vol venijn was Tim over dit vervolgverhaal, maar ondertussen heeft ie het wel geliked. Mijnheer is ofwel een meeloper of enige chemicalie is inmiddels aangeslagen dan wel uitgewerkt.
Ja, dat liken viel me ook op. Misschien is hij tot algehele inkeer gekomen, en da’s te waarderen. Of het tweede en derde deel – ten tijde van zijn negatieve waardering nog niet op de site – hebben het goedgemaakt.
Als ik zou mogen kiezen, dan graag een vierde deel van DSR. kouwe griezel icoon
Hoe kan je zien wie er duimpjes op of neer geeft?
En
Wat gebeurt er als er twee vervolgdelen worden ingezonden?
Het op- en neerduimen gebeurt in volstrekte anonimiteit, zelfs blogbaas dezes kan niet zien wie of wat het doet.
We zien wel, laat ze maar komen. Mits van kwaliteit is plaatsing anyway gegarandeerd, in wat voor vorm of volgorde dan ook.
Bij twee vervolgdelen gaan we vast een fraudebestendige survey organiseren om te kijken welke geplaatst wordt.
Ah, ik zie nu wat pawi bedoelt. De duimpjes die je per reactie kunt geven zijn anoniem, zie voorgaand antwoord. Je kunt echter ook een heel artikel liken of van sterretjes voorzien (zie onder het verhaal). De sterretjes zijn anoniem (met name de zeloot geeft standaard een (1) sterretje aan alle artikels), de likes … daar komt je avatar bij te staan. Vandaar dat we weten, zie boven, dat ene A. Dapie en ene Timmerark dit feuilleton hebben gewaardeerd.
Aha, ik had sterretjes gegeven maar (ook) liken is dus handiger.
Ga zo door!
Enige wat me stoort is de pies-associatie. Was dat nou nodig? Met DSR aan het roer zie ik nog een gouden-regen-pornoscene opdoemen. Bah!
Dank voor de uitleg over het verschil tussen liken en duimpjes op geven.
Heer Rozenwater, de bonuszoon is het pispaaltje van de klas. Misschien juist omdat hij een beetje lijkt op het Gele Gevaar, of omdat hij zo goed is in opstellen schrijven.
Een gouden douche? Wie weet. Een gouden toekomst, kan ook. Maar dat dan liever in aflevering 26.
Voor mij een betere, dat meen ik.
Het ging harder regenen. De twee jongens uit zijn klas kwamen langzaam naar ons toe. Steeds langzamer liepen ze, Tuur voorop met zijn indrukwekkende postuur en zijn maatje Teun iets achter hem. Ze stootten elkaar aan met hun ellebogen. Teun trok met zijn vingers zijn oogleden tot spleetjes, Tuur lachte zo hard dat de koeien zich omdraaiden en vluchtten. Op zijn beurt tikte Tuur op zijn pols, waarvan hij de hand slap liet hangen. Opnieuw gebulder.
Nee, deze jongens waren niets goeds van zin, dat zagen we beiden. De tranen waren niet meer als zodanig herkenbaar tussen de regendruppels, die nu zwaar naar beneden kwamen. De leeuwerik had al een veilig heenkomen gezocht, de hommel was teruggekeerd naar zijn holletje.
Mijn mantel, die Moeder me genaaid had, hield het meeste water wel tegen. Bovendien had ze me een hoed gemaakt van stevig katoen, met linten die ik beurtelings op de hoed bond, of zoals nu, onder de kin. Maar Rooszoon (hoe heet ie eigenlijk? Noot van de auteur) droeg slechts zijn zondagse klompen en zijn armzalige broek, in het middel bijeengehouden door een touwtje, met een kiel die hem enkele maten te groot was. Een pet had hij niet. Zijn glanzend zwarte haar was echter zo dicht, dat je de regendruppels eraf zag glijden.
Het was ons angstig te moede. Nog zojuist hadden we uit volle borst samen een lied gezongen, en nu konden we niets anders dan wachten. Zouden de jongens weer verder lopen na ons gepasseerd te zijn? Hadden ze andere plannen?
Hun gelach kwam naderbij. Tuur was de eerste die een handvol modder gooide. Teun volgde. Niet veel later zaten we allebei onder de stinkende polderklodders. Nu begon ik te huilen en te schreeuwen: “Waarom doen jullie dat? Dit mag niet, en al helemaal niet op Zondag!”
“Jij! Wat weet jij ervan?! Je weet niet eens wat een man is, zeg op! Wat is een man? Een man kan iets wat een vrouw maar al te graag wil. Jij ook. Kom maar eens even hier.” Ik werd gegrepen door Tuur, die me tegen een wilg duwde en mijn mantel openscheurde. “Dat vriendje van jou, die smeerkees, die is van de verkeerde kant, sloerie. Dat wist je niet hè? Altijd mooie opstellen, die laatste over zijn fietstocht over de Afsluitdijk waar hij het Woord Gods ineens ervoer, hahaha, wat een gezeik! De bovenmeester heeft een oogje op hem, weet je dat, sloerie? Een tien kreeg hij voor dat opstel, een tien! Niemand in de Wieringemeer krijgt een tien. Nee, dat klopt niet, grietje. Dat vriendje van jou, daarover zeggen we bij ons thuis: uitschakelen! Ik zal je eens laten voelen wat een man met je kan doen. Samen zingen? Ja, op deze manier!”
Hij scheurde nog wat knopen van mijn mantel. Intussen had Teun mijn nieuwe vriend in een houdklem. Ik zag zijn radeloosheid, zijn woede.
Op dat moment hoorden we allemaal een motorgeluid in de verte. Was dat de dominee in zijn oude Ford? Een tractor van een van de boeren?
…. want ik was op 30 graden, celsius.
Ik bedoel dat ik mijn vervolgverhaaltje onmiddellijk het veld laat ruimen voor een betere.
Die 30 graden, celsius, doet denken aan een bezoeker van lang geleden, die nog steeds genoot van 37 graden, celsius, van zijn Dolly.
Prima vervolg, het wordt steed beklemmender. Benieuwd naar deel 5. We hebben het al gemerkt, voor het community feuilleton gelden er slightly andere spelregels. We stemmen niks af, we sturen niks per mail, we pleuren het gewoon op de site en we kijken wel. Het wordt tijd voor Luvienna, dat wel …. dit is haar Onderwerp! Ahum.
Ik dacht het wel. Ik schreef het verkeerd: ik vond het een naar (lees onaardig) begin maar dat neemt niet weg dat het erg goed geschreven is beste DSR! En ik sta verbluft van de vervolgen, briljant, al is het alleen maar vanwege de snelheid.
Ik lig helaas nu al weer twee uur in het ziekenhuis en kan dus niet eens meeschrijven. Morgen wordt gekeken of ik een pomp mee krijg (ja schiet maar weer prijs Rechtertje) of dat de dosering aangepast wordt (is nu verdubbeld). Dit is het enige wat ik erover loslaat.
Hoe dan ook, schrijven op mobiel met infuus: forget or. En ik ben gewoon niet zo goed als jullie en dat is mijn vaste mening.
Maar dus al zeker hulde voor de deelnemers tot nu toe. Waar zal dit heen gaan? Moet A. Dapie, en of wij, dit jaar niet serieus in gaan zetten op Blogger van,het jaar of ander sinds prijs of waardering?
PS
Als het een lang verhaal wordt…wie weet mag ik later ook een stukkie mee pennen…
@Tim
Als je iets dan zo onaardig vindt, is het wel zo fair om te zeggen waarom je daar zo over denkt, anders blijft ’t bij steentjes gooien.
Sterkte met een en ander en veel plezier met je zelfswaffelpomp. Zit dat ook al in het ziekenfonds?
Ja, de snelheid is allesbepalend. Heb je net je gedachten bepaald bij het vervolg, is een ander je al weer voor.
@Timmertje, sterkte met alles en zeker weten, iedereen dus ook jij mag meepennen. Weet overigens dat als je op een blog je persoonlijkste anonimiteiten en intiemste ongemakjes beschrijft, dit uiteraard (naast welgemeend medeleven) ook grapjes ten gevolge heeft. Als je dat laatste niet wilt, dan moet je dit soort zaken op je persoonlijke Facebook pagina, je Whatsapp vrienden- en familiegroep chat of aan je vriendin melden.
A.Dapie, ik had toevallig vrij vandaag. En ik lig niet in het ziekenhuis. Ik loop er trouwens ook niet meer. Dus daarmee is de concurrentie misschien oneerlijk.
Toch maar via de mail inzenden? Dat jij kunt kiezen welke draai je aan het verhaal wilt toestaan? Die van Luvienna, TimmerArk, DSR en noem ze maar op, zouden gelijke kansen moeten hebben.
Terwijl de brede wielen grote kluiten modder opwierpen, bracht de veearts zijn motor met zijspan slippend tot stilstand.
‘Wat is dat hier!’ brulde de grote man, terwijl hij de regen van zijn lange leren jas en van zijn martiale snor schudde. ‘Meisjes aan het pesten?’ Pissie kromp even ineen. Dokter Van Vlijmen ook al? Hij was toch geen meisje? ‘Tuur, Teun, maak als de wiedeweerga dat je verdwijnt! En wees blij als ik niks tegen jullie vaders zeg.’
Tuur liet met tegenzin Meikes manteltje los, waarvan de laatste knopen in de modder vielen. Hij draaide zich om en Pissie dacht hem iets van achterlijke bemoeial en stomme beestenneuker te horen mompelen, maar na het dreigende ‘Had je wat te zeggen?’ van de veearts liepen Tuur en Teun weg, intussen felle blikken op Pissie werpend. Alsof hij het kon helpen. De veearts keek ze even na en zei toen tegen Pissie en Mieke: ‘Ga naar huis, jullie vatten nog kou in die nattigheid. Ik kan je niet brengen, ik moet een koe verlossen bij boer Buutenkamp.’ En hij reed weg. In twee minuten was het drama voorbij.
Pissie keek Meike even bedremmeld aan en tuurde toen een andere kant op, niet wetend wat te zeggen. Meike pakte zijn hand en trok hem mee, richting huis. Terwijl ze door de modder stapten sprak ze fluisterend: ‘Jij kon het niet helpen, Rooszoon. Die nare Teun had je stevig vast.’
‘Misschien moet je maar niet meer met me omgaan. De volgende keer komt er geen dokter Van Vlijmen voorbij.’ Pissie hield met moeite zijn tranen tegen, hoorde Meike.
‘Ben je gek,’ Meike kneep in zijn hand, ‘dan hebben die jongens er nog lol van ook. Nee hoor, we blijven bij elkaar.’
Een paar minuten was alleen het soppende geluid van Meike laarsjes en de kletsen van Pissies klompen te horen.
‘Wat Tuur zei,’ Pissie schraapte zijn keel en begon opnieuw. ‘Wat Tuur zei, die bovenmeester en die verkeerde kant en zo..’ ‘Nee,’ onderbrak Meike hem, ‘laten we het daar nu niet over hebben. Het maakt niet uit.’ Ze keek hem even aan, zo lief, dat Pissie dacht dat zijn hart zou breken. Een beverig lachje verjoeg de laatste tranen. Hij haalde diep ademen vroeg: ‘Wat zeg je tegen je moeder over je mantel?’
Meike stond met een ruk stil. ‘Ik moet de knopen terugvinden!’ riep ze, draaide zich om en rende terug naar de wilg. Pissie zag dat ze bijna viel omdat haar laarsjes in de modder bleven steken en hij rende achter haar aan.
Bij de wilg vonden ze alle knopen terug. ‘Ik naai die vanavond wel aan,’ zei Meike, ‘dan hoeft Moes er niets van te weten.’
Sterkte, Timmertje. Later meepennen als je weer ontfuust bent en zo: ja graag.
Ik vind het eigenlijk wel een leuk idee, gewoon op de bonnefooi je stukje insturen, op basis van wat op dat moment de laatste bijdrage was. En als er dan nog andere inzenders zijn, dat maakt het misschien juist wel des te spannender, met parallelle verhaallijnen of zo.
Maar de blogbaas mag het zeggen.
Mooi vervolg Luvienna! Die veearts, daar horen we vast nog wel eens van. Het zijspan heeft hij niet zomaar voor de lol toch?
Dank je, pawi!
Ja, ik ben ook benieuwd naar dat zijspan, we zullen het vast horen van een volgende in de estafette. 😉
Ik moest bij die veearts meteen aan de Hoefbekapper denken
DSR kan het niet bijbenen, gelukkig om een goede reden, nl. het algemene enthousiasme. Het mag van hem echter wel wat duisterder.
Ja, de geest van de Hoefbekapper hangt over het verhaal. DSR had destijds al een ‘Rise of de Hoefbekapper’ uitgewerkt toe APD aangaf dat ’t maar eventjes moest wachten.
De Hoefbekapper mag altijd komen, hoor. Het was destijds wat veel, maar tegenwoordig in de komkommertijd hebben we wat meer ruimte 😀
De hoefbekapper mag ‘komen’. De kuch rise (ahum) van de Hoefbekakker. Lekker ranzig weer.
@blogbaas
E lijkt me niks aan verloren als je zo’n reactie als op 08.47 verwijderd.
DSR gaat met jullie welnemen een alternatieve versie schrijven vanaf het moment dat APD’s jongetjes over de dijk komen aangesjokt, om vervolgens weer in de hoofdstroom in te voegen nadat de vee-arts weer zijns weegs is gegaan.
Wat er allemaal was zeer behartigenswaardig, maar Pawi’s boefjes spreken en handelen eerder als volwassen aanranders dan als nare kinderen. En L.’s vee-arts blijft er zeker in, maar er valt meer van de maken dan een langsstuivende deus ex machina.
Hopelijk is het gereed in de loop van de dag. Allicht kan de blogbaas tzt de nummering uitbreiden met a- en b-versies van verschillende hoofdstukken?
Beter dat de dames nog een paar afleveringen héééél aardig zijn voor mijn alter ego. Het grijze vermoeden duikt bij me op dat DSR dit allemaal opgezet heeft juist om de hoefbekapper los te laten op ons arme lieve fijnbesnaarde half-chineesje. Bij de gedachte wordt ik nu al een beetje onpasselijk kots icoontje
wordt ik zucht
@reageerder (10:57) Nee, inhoudelijk en qua sfeer gaat daar niets aan verloren. Maar de indirecte consequenties zijn verstrekkend. Als ik bijdragen ga verwijderen die wij (wie zijn “wij” overigens?) niet leuk vinden, dan zou het hek weleens snel van de dam kunnen zijn. Ellenlange discussies over wat “leuk” en “niet leuk” is. Nee, liever het bestaande moderatiebeleid handhaven, de regels staan op de bekende plaats en werken voorzover ik weet naar behoren.
Ten aanzien van dit specifieke geval, de duimpjes spreken boekdelen, de replieken van mij en DSR zelve waren to the point, en een blind paard kan zien dat de enige die “ranzig” is, onze vriend merde zelf is. Hoeven we niks meer aan te doen.
@HR
Het is nog maar de vraag of de Hoefbekapper zelf z’n opwachting maakt, maar dat hij en de vee-arts elkaar kennen, mag duidelijk zijn.
Wat heeft de vee-arts in zijn zijspan? Waarom is deze op maat gemaakt? We zullen het hopelijk snel te weten komen.
Maar wat ben je toch zoals altijd weer vreselijk slecht van vertrouwen. Ook bij ‘Hoefbekapper’ was je bang voor het ergste en viel dat uiteindelijk niet heel erg mee?
Sterkte Timmer, en dat je maar weer snel schrijfvaardig mag worden!
@DSR, nou ja, het is ongelooflijk knap je je iedere keer weer het ergste doet vrezen. Dat moet ik je na geven.
@Kees, goed dat je me aan helpt herinneren.
Timmer, hééééééél veel sterkte, zo te horen ga je door een hel. Ik heb me je te doen, echt waar.
DSR 11:03
Die jongens waren vroegrijp, misschien hadden ze wat langer gedaan over de lagere school dan gemiddeld en zaten ze nu ook al voor de tweede keer in de hoogste klas.
Ik ben benieuwd of je je aanpast aan de nieuwe gegevens. Het feuilleton doet me denken aan een favoriet spel dat we vaak met vrienden en kinderen deden. Een zin vormen door omstebeurt een woord te kiezen. Dan ging het verhaal ook soms een heel andere kant op dan je zelf voor ogen stond. Dat was wel eens tandenknarsen, maar meestal schoot iedereen in de lach.
Ja, zo zijn de regels van het spel. Het vervolg moet aansluiten op de vorige afleveringen, en niet de afleveringen van andere auteurs gaan herschrijven. Dan wordt het een zootje. En da’s de kern van zo’n kettingverhaal, geven en nemen , en je laten verrassen door de anderen. Team werk heet dat! 😀
Grappig dat er plotseling’regels’ worden gesteld. Ik begrijp dat een alternatieve versie dus niet te pas komt.
Wat is er grappig? Of mis ik een mop?
Lees voor ‘grappig’.,’typisch’ of ‘parmantig’.
Dus de blogbaas ziet er geen heil in om alternatieve versies in de topictekst op ter nemen, zo heb ik het toch goed begrepen?
Een uitdaging, DSR, om in moderne termen te spreken. Om je oorspronkelijke idee voor het vervolg na die jongens die opdoemden in de verte, nu om te werken in een nieuw verhaal.
Ik snap het helemaal. Nu komt het erop aan. Ik zal je niet plagen door nog een aflevering in te sturen. Luvienna vast ook niet. Andere plaaggeesten op dit blog evenmin.
@P
Gewoon doorgaan en de vaart erin houden graag, anders bloedt het dood. DSR voegt in wanneer het kan.
@P
Beetje eigenaardig om namens iedereen op het blog te spreken, trouwens.
lijkt me niks aan verloren als je zo’n reactie als op 08.47 verwijderd
dsr, “verwijderd” denk ‘ns na: basisschool groep 5, stam+t .Hoe moeilijk kan het zijn?
Iedereen op het blog? Alleen maar plaaggeesten op dit blog?
Nee toch. Hopelijk vind je vandaag nog tijd om in te voegen.
Tja, DSR lijkt liever zijn eigen feuilleton te schrijven. Mag! Maar dan is het dus geen community of ketting activiteit. Dat bedoelde ik met ‘regels’. Ongeschreven wellicht, maar dat zijn ze. Bij een kettingdingetje ga je door waar de ander is opgehouden.
Nou merde (ik heb niet in het dashboard gekeken), dit lijkt toch echt alsof je Pimm’s hoort.
Ik wacht het maar af. Het is echt een kunst om het verhaal dat je voor ogen stond aan te passen aan nieuwe gegevens.
Als DSR zijn eigen verhaal wil afmaken, prima. Maar dan is het wel vreemd dat hij de aftrap nam voor een feuilleton, waarbij tevoren vastgesteld was dat het een reeks zou zijn van verschillende inzenders.
@APD
DSR schrijft niet liever zijn eigen feuilleton. Als hij dat zou willen, dan dan had hij dat wel gedaan in plaats van een gemeenschappelijk schrijven voor te stellen.
Ik dacht dat een ketting vele strengen kon hebben, maar kennelijk doen we hier aan punniken: het ene knoopje na het andere, altijd recht vooruit.
He, wat een zuur toontje weer, rechtertje. Een ketting is schakel na schakel, van een naar een; een ketting is geen netwerk. Wat niet wil zeggen dat het dat niet zou kunnen worden, maar kennelijk is de consensus op dit moment dat het een ketting is.
@L
Juist ja: consensus uitroepen en wie het maar waagt een andere gedchte te uiten wordt weggezet als zuur. Nare propaganda, een dwangstaat waardig.
C’est le ton qui fait la musique, juge.
Goed, ik heb het alweer gezien. Het was een leuk initiatief, maar er moet weer worden gezeurd en de baas gespeeld. Afleveringen van medeschrijvers die niet bevallen moeten dus herschreven kunnen worden. Mag hoor, zie maar wat jullie doen, van mij komt er in ieder geval geen aflevering meer. Toedeloe.
Ik blijf eventuele nieuwe afleveringen wel braaf plaatsen, hoor, zoals een gedienstig blogaapje betaamt.
En mocht er niets komen, dan verdwijnt dit item gewoon netjes naar onderen. Ook niet erg.
Een mooie nieuwe aflevering van Pawi – van haar eigen feuilleton dus onaantastbaar – is overigens nakende, en wat voor een! Er valt dus nog genoeg te genieten alhier handenwrijficoontje
@APD
Ja, met dat de baas spelen en je regeltjes stellen heb je de sfeer geen goed gedaan.
Wel een beetje flauw dat je er nu meteen tussenuit loopt, want DSR had allang afgezien van het plaatsen van een alternatieve aflevering.
En dat allemaal omdat ik degenen die aangaven de return of the Hoefbekapper wel te zien zitten ter wille te zijn.
Stelletje zeikerds.
Goedemorgen!
DSR zou er goed aandoen zijn wrevel opzij te zetten en zijn hoofd vrij te maken voor de volgende aflevering van dit feuilleton.
Graag eentje met de Hoefbekapper, zoals hij al van plan was.
Hij weet dat we daar allemaal naar uitzien.
aan doen
DSR zijn gedrag doet me sterk denken aan de hoofdfiguur Elmer van Werther Nieland. Elmer richt clubjes op waarvan de leden precies moeten doen wat hij zegt, gebeurt dat niet dan gooit Elmer leden uit de club. DSR heeft gelukkig die macht niet want anders was hij ongetwijfeld heel snel het enige overgebleven lid van apie.com.
En dat allemaal omdat ik degenen die aangaven de return of the Hoefbekapper wel te zien zitten ter wille te zijn.
Ôôôôôôôôôhh, wat erg. Het negende gebod “Gij zult geen valse getuigenis spreken tegen uw naaste” wordt hier met voeten getreden. DSR wil domweg zijn zin doordrijven omdat de wending die het feuilleton neemt hem niet aanstaat. Hij liegt er zonder blikken of blozen een potje op los, ôôôôôôôôôh.
DSR, een goeie schrijver kan een verhaal de kant uitsturen die hij wil. Zie het als een uitdaging aan je schrijverschap.
Ik ben er zoals gezegd klaar mee. Collega-schrijvers Pawi en Luvienna, onze enige lezer, Heer Rozenwater, nota bene degene voor wie we dit allemaal hebben opgezet en die het echte slachtoffer is, en verder alle andere lezers en voorbijgangers kunnen zelf constateren wie hier de sfeer heeft bedorven. Luvienna werd “nare propaganda” voor de voeten geworpen. Pawi’s “boefjes spreken en handelen eerder als volwassen aanranders dan als nare kinderen.” Hoe ik zelve spiegelend werd weggezet herhaal ik maar niet eens, want daar krijg ik een nare smaak van.
Zoals gezegd, ga rustig door, lieve medeschrijvers, schik in, weet dat jullie afleveringen worden beoordeeld, van commentaar voorzien, worden herschreven, soms tot vele hoofdstukken terug, met a en b versies zodat het een zootje wordt. Ga rustig door als je dat jezelf allemaal wil aandoen. Weet ook dat zodra DSR een “vertrouwensbreuk” constateert hij gaat eisen dat al zijn hoofdstukken worden verwijderd. Dan moet je dus hoofdstuk 1 en eventueel andere hoofdstukken achteraf zelf gaan herschrijven.
Een beetje vaardige schrijver met lol in het metier en aardigheid in het samenwerken weet zijn eigen ideeen op een andere manier te verwerkelijken. Hij past ze (lichtjes) aan, hij houdt ze in reserve, of, oh gruwel, hij slikt ze in en geniet van de wendingen die de anderen aan het verhaal geven.
In dit geval had het nieuwe hoofdstuk kunnen beginnen met:
1. Maar wat was dat nou? Ze hoorden opnieuw een motorgeluid in de verte (noot: je kunt dan de veearts of de hoefbekapper gewoon opvoeren zoals jij dat wil)
2. De jongens kwamen terug, hadden achter een boom staan te wachten. Je kunt ze dan alsnog zo opvoeren als jij het had willen doen.
3. Er komen twee andere jongens aan (zie sub 2).
4. Dingen laten gebeuren en dan toeslaan met een “De volgende zondag liepen ze weer over de dijk”.
5. Of: “Pissie schrok wakker. Hij had alles gedroomd” … (dit is de meest gekunstelde noodgreep, maar het kan, en dan kun je vrijuit het hele verhaal op zijn kop zetten).
Doorgaans is de ene schrijver vaardiger in deze kunstgrepen dan de andere. Reden dat zo’n collectief produkt doorgaans een tikkie geforceerd aandoet. Maar da’s nou juist de lol, en deze was tot op heden opmerkelijk stijlvast.
Apie, ik vind DSR juist opmerkelijk stijlvast: in een verhaal over Pissie moet gezeken worden, en dat doet hij heel bedreven. 😉
APD is weer in ouderwetse vorm door DSR onverbloemde leugens toe te schrijven en anstoot te nemen aan zaken die niet tegen hem gericht zijn en evengoed uit zijn pen hadden kunnen vloeien, als een preuts trutje dat hij juist niet is. Hypocriet.
Dat P. ’s kinderen zich als aanranders gedragen is een feit. Geen idee waarom APD over deze constatering valt.
DSR zal nimmer de terugtrekking van zijn hoofdstukken eisen, want dat is onmogelijk in een gezamenlijk werkstuk als dit.
Enfin, iedereen is van goede zin, behalve APD, die ertussenuit loopt, net als laatst.
@HR
Ben inmiddels wel een beetje verveeld van je circulair Bijbelgedram. Bedenk eens iets anders als je een reactie wilt.
En APD ‘is er klaar mee’ maar geeft wel vervolgensaanwijzingen voor een mogelijk vervolg. Doe het dan lekker zelf.
In het volgende hoofdstuk valt Arend in slaap en droomt over hoe het ook had kunnen lopen -grinikicoon-
In het daaropvolgende hoofdstuk gaan hij, Meike en de veearts er een kettingfeuilleton over schrijven. Daarna krijgen ze ruzie omdat de veearts hun hoofdstukken wil ‘verbeteren’. 😉
@Bertje LOL
DSR, ik ben er klaar mee, betekent: ik ga er niet heel veel langer verder over discussieren. De aanwijzingen waren een illustratie van hoe je dit ook had kunnen oplossen zonder ruzie te zoeken en krijgen.
Ik blijf van goede zin, maar heb er inderdaad verder geen aardigheid meer in om zelf nog nieuwe afleveringen te maken. Dat mag toch, hoop ik, of wil je zelfs dat nog bepalen? Voor Luvienna en Pawi in ieder geval goed te weten dat jouw geweldige eerste hoofdstuk mag blijven staan. Da’s winst en het staat hier nu zwart op wit, voor het geval je later weer eens over “onverbloemde leugens” begint.
NB, ook het “stelletje zeikerds” van je, gericht aan Luvienna, Pawi en mij (die alleen maar een andere mening hadden dan jij) blijft hier gewoon staan voor ieder die wil weten wat voor vlees hij (m/v) in de kuip heeft. Ik heb niet gezien dat een van de aangesprokenen jou hebben uitgescholden. Kun je een voorbeeld aan nemen, zou ik welhaast zeggen. Maar jij neemt aan niemand een voorbeeld. Mag. Kan. Toedeloe dus.
A.D. verbaasd het je nog? “Stelletje zeikers” schrijft de meesterzeiker. Een naar mens, dat mogen we inmiddels wel concluderen.
En ga over op de orde van de dag.
En hoe komt dat? Door de geweldige opofferingsgezindheid van vooral de dames die zich heel bescheiden schikken naar de stijl van DSR… maar nee hoor, dat is niet voldoende voor meneertje.
Ik moet nu toch denken aan vrouwtje Pigglemee, voor wie het ook nooit genoeg was:
En…. het kraagje van zijn jasje,
Voor de koude hóóg nu dicht,
Ging het arme Piggelmeetje
Naar de zee, met bang gezicht.
‘Visje, Visje,’ klonk het angstig,
Over ’t water als een kreet,
‘Visje, ik moet je weer wat vragen
En dat doet nu echt mij leed.
Zie mijn vrouw is zeer tevreden
Met van Nelle’s koffie, maar
Ze wou tòch van ’t visje weten
Of er beet’ re is en wáár???
Visje, ik wou heus niet komen,
Want ik dacht wel, dat wordt mis,
Daar er toch geen beet’re koffie
Dan “van Nelle’s” koffie is.’
Plots’ling kwam er op het water
Nu een brede rimpelkring,
Wijl het anders kalme visje
Nu heel boos aan ’t spart’len ging.
En zijn antwoord klonk heel driftig
Als uit dicht geschroefde keel:
‘Dwerg, ga dadelijk naar je vrouw toe
Zeg haar dit: zij eist te veel.
Beet’re dan “van Nelle’s” koffie
Is er op heel d’aarde niet,
’t Geen wel ieder kan begrijpen,
Die die naam op ’t pakje ziet.
Zeg haar dat ik haar zal straffen,
’t Spijt mij wel voor jou, m’n vrind;
Ga naar huis en ga eens kijken,
Hoe je dáár de toestand vindt.’
Langzaam aan verdween de rimpel,
Die op ’t water zichtbaar was,
’t Visje dook en… als een spiegel
Werd de wijde waterplas.
Piggelmee stond nog te kijken,
Toen in ’t naad’rend avonduur;
Ver in zee de zon ging zinken,
Als een bol van laaiend vuur.
Diep verslagen ging hij henen,
Angstig nu voor dreigend leed;
Hoog in ’t blauw verdween een reiger
Met een aak’lig schorre kreet.
Het is raadzaam voor DSR om komend weekend het lot van vrouwtje Pigglemee eens goed te overdenken.
Of is het alleen maar make believe? Show? Een harnas? Mogen we de echte, gevoelige rechtertje niet te zien krijgen?
TimmerArk JULI 24, 2015 OM 13:13
Om ons Rechtertje nu “een naar mens” te noemen, gaat mij te ver.
Er was enige discussie over hoe zo’n collectief verhaal in elkaar gedraaid moet/kan/mag worden. Dat heb je al gauw als meerdere mensen iets samen ondernemen.
Zelf ben ik geen liefhebber van dit genre, maar dat hoeft geen mens tegen te houden natuurlijk. Al krijg ik de indruk dat bij de meesten de aardigheid er nu af is. Op zich is dat jammer.
Gaat mij ook te ver, Kees. Maar mag ik eens vragen: wat vond je van “stelletje zeikerds”?
DSR een “naar mens” te noemen gaat ook mij te ver.
Andere reageerders “een stelletje zeikerds” te noemen eveneens.
Oh, kwestie van great minds. Sorry, mijn reactie had achetrwege kunnen blijven.
Er is genoeg bekend over dit fenomeen. De zeurende rechter kan zich niet neerleggen bij zijn baantje in de postkamer en laat zich door zijn moeder opjutten. De homoseksueel Hoover liet zijn eigen gevoelens ook muilkorven. Daar hebben veel Amerikanen last van gehad. Gelukkig dat DZR (het lijkt mij dat hij deze naam vanaf nu verdiend heeft) slechts enveloppen van de ene afdeling naar de andere hoeft rond te brengen al zijn de veel makkelijke wapenwetgeving in België natuurlijk een gevaar. Maar dat is niet mijn probleem. Jullie vinden mijn mening over DZR te hard, op het beeldscherm maar dat is op zijn minst huichelachtig. Ik denk dat DZR zijn best doet om naar over te komen. Enerzijds omdat hij in het leven op kantoor als deurmat fungeert, anderzijds omdat zijn bovengemiddelde intelligentie (
Controles
Het is m.i. spel van een lief en integere klopt zal. Klootzak
Of niet.
A. Dapie JULI 24, 2015 OM 15:22
Iemand als persoon “een naar mens” noemen gaat significant verder dan een groepje mensen “een stelletje zeikerds” noemen. Dat wil niet zeggen dat ik die laatste kwalificatie ondersteun, verre van. Laten we het hier verder maar bij laten.
Genoeg gepalaverd. Wie schrijft deel zes?
En wie deel een/twee/drie b?
Een kettingfeuilleton opzetten, een sterk begin maken, dat kan niet iedereen. Een kettingfeuilleton voortzetten, dat dan weer wel.
Wat een heerlijk verfrissend seriefeuilleton ,dat ik dat mag meemaken hier in de moordende hitte van de Veneto, Al twee weken 37c.
Beste auteurs, ga nog even door met het prachtige polder-epos.
de mondelinge schermutselingen doen geen afbreuk aan het geheel, integendeel zelfs.
Joepie, Klare Taal! 🙂 Gute Nacht Freunde … of ga je d’r later in op vakantie?
Het toeval wil dat ik daar volgende week of een week later ook zal vertoeven, lekker met het Alfaatje op en neer tuffen 😀
Jazeker A.Dapie, tegen middernacht wordt het pas dragelijk buiten.
Het viel me mee dat het nog zo lang duurde voordat APD zijn preutspreekje over het ‘stelletje zeikerds’ hield. ’t is hem geraden dat ’t blijft staan, wat zullen we nu beleven!
Dat hij wel eventjes zal bepalen aan wie het is gericht, gaat natuurlijk alle perken te buiten, maar op hem sloeg het zeker en wie de schoen verder past, trekke hem aan.
Ondertussen heeft Tim de rol van RSB als trapper naar onder (‘DSR is een naar mens’) en likker naar boven (met ‘ga over tot de orde van de dag’ de standaard-dooddoener van de blogbaas nababbelend) met glans overgenomen.
Maar enige flexibiliteit is natuurlijk een must als je je tot doel stelt op het sociaal systeem te parasiteren – en hij kan het te pas en te onpas op ontoerekeningsvatbaarheid gooien -grinikicoon-. Zelf vindt DSR Tim geen naar mens, al zou ie ‘m nog geen euro lenen.
Nu nog even die zin over de bovengemiddelde intelligentie afmaken, anders kan DSR niet slapen.
@DSR Als je je eloquentie nou eens toepaste op een nieuw deel van het kettingfeuilleton of, als je dat liever doet, een nieuw kettingfeuilleton?
@Klare taal, slaap je buiten dan?
@L
Aardig om terwijl de avond valt nog eens eloquent genoemd te worden. Dat bebeurt je ook niet elke dag.
DSR is zeker van zins zijn inderdaad niet onaanzienlijke gaven ten dienste van het feuilleton te blijven stellen, maar dit weekend heeft ie geen tijd. Hopelijk is er daarna een nieuw hoofdstuk om een vers vervolg te inspireren.
Lief!!!
Goh, noem eens man/vrouw en paard, DSR, als je durft? Wie bedoelde je dan met dat “stelletje zeikerds”?
22.53 @ Luvienna
nee hoor, slaap op kamer met airco, maar zit lekker buiten in park op terras waar koele wijn wordt geserveerd.
@Klare taal Da’s heel niet verkeerd.
Typisch. Mot met de blogbaas = standaard twee minnetjes. Altijd hetzelfde – en uiteraard toeval, laat daar geen minsverstand over bestaan /grinikicoon/- maar best wel schattig -milde glimlachicoon-
Verder heeft DSR geen zin gehoor te geven aan bitse bevelen, zeker niet als deze in schoolpleintaal (‘als je durft’) worden geformuleerd.
DSR’s opmerking over ‘wie de schoen trekke hem aan’, verduidelijkte immers al dat het hem erom gaat de mensen aan te zetten tot introspectie, zonder hen meteen aan de schandpaal te nagelen.
Dat APD meende namen te kunnen noemen, is dan ook zeer ongepast, zowel naar DSR als de betrokkenen toe – misschien nog wel erger dan het veronderstelde schelden waar hij zo’n toestand over maakte! -mild-vergevende glimlachicoon-
In plaats van een uitgebreide schuldanalyse op te stellen zou je het ook kunnen laten rusten, DAT.
DAT=DSR
@L
DSR geeft de mensen altijd netjes antwoord als ze hem iets vragen.
Me dunkt dat DSR al zeer conflictvermijdend om de grootste dampdrol van dit blog, Tim’s haatstuk waarin DSR als mogelijk vuurwapengevaarlijke gek wordt afgeschilderd – hetgeen gezien het gebrek aan moderatie kennelijk als acceptabel wordt beschouwd- , is heengelopen.
Iemand die zonder aanleiding medereageerders en -schrijvers als “stelletje zeikerds” weg zet, heeft weinig recht van spreken. Denk er eens over om je excuses aan te bieden, in plaats van net te doen alsof je neus bloedt. En vooral: de aanleiding, te weten dat deze reageerders het niet met je eens waren over een schrijftechnisch punt. Wees een vent en zeg: sorry, ik was geprikkeld, het was 2 uur ’s nachts, ik had dat beter niet kunnen zeggen.
Uhm.. 5 over 2.
Ja, ik weet het, het lijkt weinig maar keert kan met het verschil maken.
OK, DSR heeft zijn gebbetje weer gehad en nu het aan het werk. Niet langer lullen maar feuilletons vullen.
@APD
Voor alles wat DSR zegt, is een aanleiding. Allicht ben je het niet met ‘m eens, maar een aanleiding is er.
Excuses kun je vergeten, nu en altijd. Dat doen we hier niet. Nog nooit heb jij DSR waar dan ook excuses voor aangeboden. terwijl er vele gelegenheden waren. Hoeft ook niet. Zo gaan we hier niet met elkaar om.
Bij onenigheid proberen de querilanten over en weer een puntje te scoren, en er is altijd weer de volgende dag. Dat moet genoeg zijn.
Het is querulanten en van excuses heeft nog nooit iemand aambeien gekregen.
M’n excuses, HR, voor die vertikking.
DSR 😀 :-p
DSR maakt een gebbetje: pats, -2.
Luv lacht erom: pats, -2.
Er is kennelijk iemand die heeel erg op een excuus zit te wachten. -grinikicoon-
“Excuses kun je vergeten, nu en altijd. Dat doen we hier niet.” Schamper grinnikicoontje DSR zal wel even bepalen wat “we” hier doen, DSR spreekt ongevraagd wel even namens alle reageerders en blogbaas hier?
Ik ga het niet opzoeken, maar uit het hoofd kan ik me wel degelijk excuses herinneren voor opmerkingen die men achteraf te ver vond gaan en die niet zo bedoeld waren. Die waren van Timmerark, van Klare taal, van pawi, van blogbaas dezes. Die excuses werden dan door het slachtoffer aanvaard met een grootmoedig “zand erover” en dan was de lucht inderdaad weer geklaard. Zo hoort het, niet alleen in het dagelijkse leven, maar ook in de online community (zeloten niet meegerekend, ik heb het over hoe vaste reageerders onderling met elkaar omgaan).
Tja, zo had het dus gekund, DSR heeft de aanzet gehad, maar niet benut. Hij bekijkt het dus maar.
DSR geeft zichzelf en passant ook nog een vrijbrief voor toekomstige scheldpartijen (we kunnen excuses “altijd” vergeten). Nou, dan heeft DSR buiten de waard gerekend, let maar eens op, hij staat vanaf heden op de watch list.
Op de watchlist staan, het moet je maar gebeuren. Blij dat ik niet in DSR zijn schoenen sta.
Dus de constatering dat excuses hier geen usance zijn, uit het hoofd komen er bij APD in ieder geval geen concrete voorbeelden op, zou hetzelfde zijn als een vrijbrief voor het scheldpartijen? -verbaasde glimlachicoon-
Naast demagogie bedient APD zich nu ook van (vage) dreigementen -wat houdt zo’n watchlist eigen in – en toezicht op hem onwelgevallige reageerders als het hem niet lukt excuses af te dwingen. Instrumenten die je alleen op een dwangblog verwacht.
Laat hij maar uitkijken. Ook JdW waande zih oppermachtig en is op de koffie gekomen. En wie door het sleutelgat loert, moet niet verbaasd opkijken als er plotseling een stokje in zijn oog prikt.
Hypocriete schertsvertoning.
En wanneer DSR over ‘we’ spreekt, dan gaat het natuurlijk in de eerste plaats over de verhouding tussen hem en APD, waarin alles tussen opmerkingen, kwinkslagen, steken onder en boven water, schimpscheuten en wat dies meer zij, afhankelijk van de situatie, wordt uitgewisseld.
Dat APD sinds enige tijd loopt te huilebalken om excuses, moet ie zelf weten, vragen staat vrij, maar het verplicht DSR toch zeker tot niks? Don’t get mad, vadermans, get even – als je kunt. -grinikicoon-
Toevoegen aan de eerste zin ‘- maar geen excuses, noch van de een, noch van de ander’.
Concreet voorbeeld 1: Klare taal Submitted on 2015/05/25 at 22:25 “trouwens excuses voor de opmerking @ 21.16 was echt een ironische opmerking, niet serieus bedoeld.”
Concreet voorbeeld 2: TimmerArk Submitted on 2015/06/20 at 18:43 Zoals vanouds liet ik mij weer te veel gaan. Excuses. Kof en morf.
Concreet voorbeeld 3: Indra Submitted on 2015/05/01 at 15:49 Bertje 14:24 Iets in mij zegt dat dat voor jou niet zo veel verschil maakt, zo’n vrije dag, of doe ik je nou ernstig tekort met deze veronderstelling. Zo ja, dan mijn welgemeende excuses!
Concreet voorbeeld 4: TimmerArk Submitted on 2015/01/29 at 22:18 DST, je hebt gelijk. Excuses.
Concreet voorbeeld 5: Apiedapie Submitted on 2014/08/20 at 13:55 Mijn excuses aan pawi als zij zich door het bedoelde plaatje – zeker buiten de context – in haar eer en waarde voelt aangetast zijn bij deze met volle overtuiging gemaakt.
Concreet voorbeeld 6: Heer Rozenwater Submitted on 2014/06/07 at 10:20 Laat ik Pinksteren ingaan met een schone frisse lei: Ut, mijn welgemeende excuses dat ik je op één hoop gooide met M. en P.. Zeer onzorgvuldig, had ik niet moeten doen. Sorry!
Ben benieuwd wat APD met bovenstaande posts beoogt.
De rode draad is dat er sprake is van excuses, maar buiten hun context is het niet mogelijk om de geciteerde posts op hun waarde te schatten. Links en vindplaatsen ontbreken.
Bovendien sprak DSR in eerste instantie over de excuses-gewoontes tussen hem en APD. Daarvan zijn geen voorbeelden gegeven.
Gelukkig maar. Je moet er toch niet an denken dat er bij elke aanvaring om excuses wordt gejammerd? DSR is in ieder geval niet van plan die weg in te slaan.
Kom op, APD. Gedraag je als een vent – en niet als een zeikerd.
Merkwaardig dat APD ook nog het tijdstip van reageren erbij meent te moeten halen. De grootste onzin wordt regelmatig midden op de dag verkondigd, zie Tim gisteren.
Wat ik met deze voorbeelden beoog? Hoe dom kun je zijn. Ik falsificeer je stelling op 17:12, te weten (“Dus de constatering dat excuses hier geen usance zijn, uit het hoofd komen er bij APD in ieder geval geen concrete voorbeelden op”). Moeilijk he om je ongelijk toe te geven?
Ook dat je het zogenaamd bedoelde als alleen gaande over excuses tussen mij en jou is zo vreselijk fout, je had het over “dat doen we hier niet (…) Bij onenigheid proberen de querilanten over en weer een puntje te scoren,”. Dat gaat niet specifiek over jou en mij, dat gaat in het algemeen over hoe het er volgens jou op dit blog aan toe gaat. Not dus. Er zijn nog tig voorbeelden te geven van reageerders die wel weten en erkennen dat ze te ver zijn gegaan.
Jammeren om excuses? Ik roep je in alle waardigheid op om die te maken, niet alleen aan mij maar aan iedereen die je met “stelletje zeikerds” hebt weggezet, zonder dat ze jou iets hadden aangedaan of onheus bejegend. Er waren op dat moment precies drie (3) reageerders (medeschrijvers) waarmee jij in discussie was. Wie zou DSR toch met dat “stelletje zeikerds” hebben bedoeld??? En wat onheus van ondergetekende dat hij die drie reageerders benoemd heeft …
Ik zou je haast een gigahuichelachtig en vervelend mannetje noemen, een sfeerverpester, maar laat ik het dan ook maar op een zeikerd houden, een hele grote zeikerd.
Mededeling van blogbeheerder: in het kader van de reprociteit en iedereen heeft hier evenvele rechten, roep ik Heer Rozenwater op om zijn eerdere lijst van scheldwoorden die DSR aan deze en gene heeft toegevoegd (met uitzondering van die aan zeloten) hier nogeens te delen. Die woorden (waarvoor nooit excuses zijn aangeboden) zijn vanaf heden bij hoge uitzondering toegestaan voor elke reageerder (niet zijnde zeloot) om, zo dit van pas komt, ze te gebruiken aan het adres van DSR (en alleen aan hem). Andere scheldwoorden en ordinaire taaluitingen blijven ter beoordeling van blogbaas en worden zonodig gemodereerd. Nogmaals, (eendags) zeloten en reageerders onder gelegenheidsschuilnamen zijn van deze vrijstelling uitgesloten.
Wat een lange omweg om tot de volgende feuilleton aflevering te geraken.
Heeft DSR dit soort prikkels nodig om eens een goed stukje werk af te leveren? Dan heb ik niks gezegd.
De blogbaas maakt met zijn haatcampagne tegen DSR de de overstap van zeikerd naar zak. HR zal er vast met graagte aan meewerken
Het komt er dus op neer dat de blogbaas een soort apartheidsregime tegen DSR instelt op basis van veronderstelde beledigingen uit het verleden – niet tegen jegens hem, maar jegens allerlei andere reageerders die daar nooit over hebben gerept, als een soort engel der wrake.
Moreel van het padje, met een zorgelijke neiging tot grootheidswaanzin – godje op z’n eigen blog, oordelend oover goed en kwaad.
Ondertussen is DSR nog nooit gemodereerd voor welke grofheid dat ook. Een blanco strafblad maar een overmaat aan verdachtmakingen.
Ironisch dat de blogbaas die zgn. de schone lei zo hoog in het vaandel heeft, van zins is een enorme berg ouwe koeien op te graven. En om excuses vraagt namens anderen die daar zelf helemaal niet om gevraagd hebben.
Hij gaat z’n gang maar, al zou het voor hem minder pijnlijk en omslachtig zijn het woord’ hypocriet’ op z’n voorhoofd te laten tatoeeren -milde glimlachicoon-.
@Pawi
Nee, dit leidt alleen maar af.
Zoals gezegd had DSR een idee om nadere invulling aan het kettingfeuilleton te geven, maar daar werd geen prijs op gesteld.
Ik heb toen gezegd een nieuw hoodfdstuk af te wachten, om daar eventueel mijn ideeen op te enten.
Dus heb je iets in de pen, ga vooral je gang.
@APD
‘Wat ik met deze voorbeelden beoog? Hoe dom kun je zijn. Ik falsificeer je stelling op 17:12, te weten (“Dus de constatering dat excuses hier geen usance zijn, uit het hoofd komen er bij APD in ieder geval geen concrete voorbeelden op”). Moeilijk he om je ongelijk toe te geven?’
Jammer dat je nou werkelijk nooit kunt discussieren zonder een ander te beschimpen – maar in dit geval is het wel grappig, want je staat er gekleurd op. -milde glimlachicoon-
Je wist immers niet ‘uit het hoofd’ met voorbeelden te komen. Die heb je opgezocht, is ’t waar of niet? -kip, ik heb je-icoon-
Al met al een punt van ondergeschikt belang, maar aangezien je er zo zwaar aan tilt, ziet DSR je erkenning van ongelijk, die vast ruiterlijk zal volgen, met belangstelling tegemoet. (Excuses voor de beschimpingen, zoals ‘dom’ kunnen achterwege blijven, ons doet niet kinderachtig).
Het betoog van een juridische gladjakker beluisteren kan amusant zijn maar bovenstaande redenaties van DSR zijn zo ontstellend kinderachtig, doen gewoon pijn aan de ogen. Zo gauw ik meer tijd heb zal ik DSR scheldwoordenlijst als bewijstuk A. overleggen maar ik zie er het nut niet van in. De jury heeft DSR al hoog en breed met overweldigende meerderheid van stemmen schuldig bevonden. Dat de duimpjeszeloot, wie is die gek, weer eens fanatiek aan het neerduimen is doet daar uitrraard niets aan af.
DSR 00:17
Je hebt al tipjes van de sluier opgelicht. De vee-arts en de Hoefbekapper kennen elkaar, het zijspan is op maat gemaakt, maar waarom? Er zit dus al een verhaal te wachten. Voor de draad ermee dan maar! Waar het aanhaakt is voor niemand belangrijk, denk ik.
Volledig eens met pawi. Vooruit met die geit!
Haha, ‘Als ik tijd heb’ – complimenten aan HR om op deze elegante manier onder ’t rotklusje uit te komen zonder de blogbaas voor het hoofd te stoten. De ene gladjanus herkent de andere maar er steekt dan toch geen [gemodereerd]-er in ‘m. -valt me niet van je tegen-glimlachicoon-
Valide argumenten zonder toelichting als ‘kinderachtig’ verwerpen en je verlaten op dubieuze instituties als juryrechtspraak, da’s dan weer minder fraai.
Het verhaal is inderdaad al min of meer klaar, maar het was geschoeid op m’n paralelle benadering, die door de blogpaus ‘tegen de regels’ werd verklaard.
DSR heeft geen zin om eea krampachtig om te katten, maar is echter bereid zijn reeds uitgedachte verhaallijn in te voegen wanneer dat kan. Hoe eerder er een nieuw hoofdstuk verschijnt, hoe eerder DSR zich daaraan kan zetten.
De reeds uitgedachte verhaallijn kan worden ingevoegd na elk willekeurig hoofdstuk, maar het liefst natuurlijk na het laatste deel, dat van Luvienna. Dan blijft het een kettingfeuilleton.
@P
Hoe weet jij nou of dat kan? Als DSR zegt dat ’t niet kan, dan zal dat toch zeker wel zo zijn.
@DSR, waarom je argumenten ontstellend kinderachtig zijn moet iemand anders je maar duidelijk maken. Daar voel ik me te goed voor.
Hier het DSR-scheldwoordenlijstje, laatst gewijzigd op 4/10/2013. Lijkt me de meest recente versie, was in elk geval het het eerste lijstje wat ik op mijn systeem vond:
onbeschofterik, klootzak, wezenloze janlul, haatzaaier, huichelaar, hypocriet, kwaadsappig mannetje, gnuifmannetje, vals oud wijf, zuur moeke, hufter, Grafdansende Farizeeer, haatstalker, Akelig stuk nawee, vlerk, figuur, a-sociale persoonlijkheid, sociale aasgier, vampier, functioneel analfabeet, Heer-Rozenwater-in-de-dop, enkelbijterje, geborneerde flapoor, geniepig mannetje, Wilders van Drasties, vuilspuier, hielentackelaar, woordenverdraaier, ouwe knar, zot, uberklikspaan, sociaal marginaliseerder, vlerk, dolle schoothond, Ongelikte beer, vaderman, klapvee, scheldtrolproleet, trouwe aanbrenger, windbuilerige dikdoener(ij) gegraftoeter, sliep-uite(n)(r), kwaadaardige ossesieve geest, anaconda in een stuwmeer snot, intellectueel minvermogende reageerder, verwarde, ongezond-geobsedeerde tekstdumper, kennelijk hallucinerende tekstdumpers, lid van de naar-de-mond-praat-club, haatheks, “dat mens”, Oostduitse Kriebelsnor, manwijf, Eucalypta van Drasties, pummel, onaangepaste, ijverige keffer, De Kloppende Aambei van Drasties, geborneerd babyboom-oedeem, kwispelstaartje, fletse, reactieve online-persoonlijkheid, Leeggescheten houtsnip”, zure drol, tweespaltige slang, stakker, klein, bang kruideniertje, kijfbesje
Als DSR zegt dat ‘t niet kan, dan zal dat toch zeker wel zo zijn.
Al verschijnt er plotseling een marsmannetje in het verhaal, wat maakt het uit. Gewoon publiceren die handel!
Tjonge, wat is het weer gezellig hier, de laatste tijd.
“Als DSR zegt dat ‘t niet kan, dan zal dat toch zeker wel zo zijn”
God is alive and ist name is DSR?
Ik zie er de humor wel van in 😀
Mooie verzameling, Heer Rozenwater. Die “Heer-Rozenwater-in-de-dop”, weet je nog voor wie die bedoeld was?
DSR, om het je wat gemakkelijk te maken, kun je in je hoofdstuk opnemen dat de jongens zich helemaal niet zo gedroegen als beschreven door die pawi met haar morbide geest. Of heb je genoeg van adviezen van je mede auteurs?
Geen idee, pawi. Vraag het eens aan DSR.
Misschien kan ik “Heer-Rozenwater-in-de-dop” maar beter uit de lijst gooien want goed beschouwt is het een compliment. Daar zal iedereen het mee eens zijn.
Toch?
Ja zeker, da’s een keigroot compliment. Werd er maar eens iemand uitgemaakt voor A.Dapie-in-den-dop 😦
Dank voor de lijst, ongelooflijk eigenlijk dat DSR hier al jaren mee wegkomt. Enfin, deze woorden zijn vanaf heden toegestaan. Met mate graag en alleen als hij het er naar maakt. Dat vlierbesje van ons 😀
Excuses!! Kijfbesje natuurlijk!
@HeRoWa Uiteraard!
@Apie Laten we vlierbesje er maar in houden.
“And cut!” De stem schalde als een klaroen over de dijk. De regisseur sprong op van zijn stoel. “Genoeg! Stoppen maar, zo wordt het niks!” Bedremmeld staarden de kinderacteurs omlaag naar de klei onder hun voeten. Zo opgewonden hadden ze mijnheer van Daap nog nooit meegemaakt. Jacob (Jaap voor vrienden, maar die waren op de vingers van één hand te tellen) van Daap kwam uit de grote stad en had weinig begrip voor de bewoners van de polder. Hij had dan ook niet bepaald overgelopen van vreugde toen de studio met het plan kwam voor een film die zich af zou spelen in, zoals hij het zelf noemde “the middle of fucking nowhere”. Op dit punt in zijn carriere kon hij het zich echter niet permitteren kieskeurig te zijn, dus was hij, zij het met tegenzin, met zijn crew afgereisd naar de kop van Noord-Holland.
Aanvankelijk viel het hem niet tegen. Het hotel waarin hij verbleef had weliswaar enkele sterren minder dan hij gewend was, maar de deerne achter de tap leek niet ongevoelig te zijn voor zijn avances. Helaas was er in deze film geen rol weggelegd voor een van de vele starlets die hij trouw volgde op Twitter. De hoofdrollen werden gespeeld door jonge kinderen, die weinig ervaring hadden, maar erg hun best deden om zijn aanwijzingen op te volgen.
Jacob’s slechte humeur werd dan ook niet veroorzaakt door de prestaties van de acteurs, maar door de kwaliteit van het script. Alhoewel het verhaal wel degelijk potentieel had, ontbrak het aan, zoals hij het zelf uitdrukte “je ne sais pas fucking quoi”.
En zo kwam het dat Jacob besloot de opnames onmiddellijk te staken en het script terug te geven aan het schrijversteam met de opdracht het te herschrijven. “Forget the fucking Oscar”, had hij ze toegevoegd, “maar gezien de omgeving waarin het verhaal zich afspeelt, verwacht ik op zijn minst Gouden Kalf materiaal”.
De schrijvers gingen aan de slag en werkten de hele nacht door. De volgende ochtend begaf Jacob zich naar de set om het resultaat in ontvangst te nemen en de opnames te hervatten.
“je ne sais pas fucking quoi” -) -)
Kijk eens aan, Ad Hok komt met een prachtige wending die de hele zaak kloppend maakt zonder ook maar iets vast te leggen. Geniaal!
Het vervolg waar DSR om gevraagd heeft is geleverd en gearriveerd in prima conditie. Nu niet langer dralen DSR, put your fucking money where mouth is!
Ad!
Wat een prachtige onverwachte wending! Smulwerk!
“Je ne sais pas fucking quoi” – fantastisch! :LOL:
En nou moet De Schrijvende fucking Rechtet aan de slag!
Voor Jacob.
Het ging harder regenen. De twee jongens uit zijn klas kwamen langzaam naar ons toe. Steeds langzamer liepen ze, Tuur voorop met zijn indrukwekkende postuur en zijn maatje Teun iets achter hem. Ze stootten elkaar aan met hun ellebogen. Teun trok met zijn vingers zijn oogleden tot spleetjes, Tuur lachte zo hard dat de koeien zich omdraaiden en vluchtten. Op zijn beurt tikte Tuur op zijn pols, waarvan hij de hand slap liet hangen. Opnieuw gebulder.
Nee, deze jongens waren niets goeds van zin, dat zagen we beiden. De tranen waren niet meer als zodanig herkenbaar tussen de regendruppels, die nu zwaar naar beneden kwamen. De leeuwerik had al een veilig heenkomen gezocht, de hommel was teruggekeerd naar zijn holletje.
Mijn mantel, die Moeder me genaaid had, hield het meeste water wel tegen. Bovendien had ze me een hoed gemaakt van stevig katoen, met linten die ik beurtelings op de hoed bond, of zoals nu, onder de kin. Maar Rooszoon (hoe heet ie eigenlijk? Noot van de auteur) droeg slechts zijn zondagse klompen en zijn armzalige broek, in het middel bijeengehouden door een touwtje, met een kiel die hem enkele maten te groot was. Een pet had hij niet. Zijn glanzend zwarte haar was echter zo dicht, dat je de regendruppels eraf zag glijden.
Het was ons angstig te moede. Nog zojuist hadden we uit volle borst samen een lied gezongen, en nu konden we niets anders dan wachten. Zouden de jongens weer verder lopen na ons gepasseerd te zijn? Hadden ze andere plannen?
Plotseling werd ik overmand door een visioen: zo zou het gaan aflopen, in de modder zou ik worden aangerand. Deze taferelen zouden zich afspelen. Mijn angst nam groteske vormen aan en liet zich niet meer bedwingen.
Hun gelach kwam naderbij. Tuur was de eerste die een handvol modder gooide. Teun volgde. Niet veel later zaten we allebei onder de stinkende polderklodders. Nu begon ik te huilen en te schreeuwen: “Waarom doen jullie dat? Dit mag niet, en al helemaal niet op Zondag!”
“Jij! Wat weet jij ervan?! Je weet niet eens wat een man is, zeg op! Wat is een man? Een man kan iets wat een vrouw maar al te graag wil. Jij ook. Kom maar eens even hier.” Ik werd gegrepen door Tuur, die me tegen een wilg duwde en mijn mantel openscheurde. “Dat vriendje van jou, die smeerkees, die is van de verkeerde kant, sloerie. Dat wist je niet hè? Altijd mooie opstellen, die laatste over zijn fietstocht over de Afsluitdijk waar hij het Woord Gods ineens ervoer, hahaha, wat een gezeik! De bovenmeester heeft een oogje op hem, weet je dat, sloerie? Een tien kreeg hij voor dat opstel, een tien! Niemand in de Wieringemeer krijgt een tien. Nee, dat klopt niet, grietje. Dat vriendje van jou, daarover zeggen we bij ons thuis: uitschakelen! Ik zal je eens laten voelen wat een man met je kan doen. Samen zingen? Ja, op deze manier!”
Hij scheurde nog wat knopen van mijn mantel. Intussen had Teun mijn nieuwe vriend in een houdklem. Ik zag zijn radeloosheid, zijn woede.
Op dat moment hoorden we allemaal een motorgeluid in de verte. Was dat de dominee in zijn oude Ford? Een tractor van een van de boeren?
Ik kwam weer bij zinnen, en zag Tuur en Teun weer zoals ze waren. In de stromende regen, een koppel stoere jongens, die door DSR op sleeptouw zouden worden genomen in hun kwajongensachtige plannen.
Wij danken A. Hok voor de zesde aflevering, helaas met een enkel sneertje naar blogbaas dezes, maar die kan de zon in het water zien schijnen. Hij wel.
Het zevende deel zit in de review. Er moet namelijk ook nog een weekoverzicht worden geschreven, mensen.
De extra passages zouden eventueel in deel 4 kunnen worden ingevoegd, maar dat heeft dan ook consequenties voor deel 5 (van Luvienna). Ingewikkeld en precies het zootje dat we in feite hadden willen voorkomen is aan het ontstaan, dit alles terwille van het stampvoetende ventje dat perse zijn zin moet krijgen. Maar goed, het is jullie verhaal, ik hoor het wel, en voer braaf de aanwijzingen uit, zonder nog langer op de overall kwaliteit te letten.
Het moreel failliet van zowel APS als HR zijn bekrachtigd met de (oproep tot) publicatie van de zgn. ‘scheldwoordenlijst.’, ook wel bekend als Rozenwaters NSB-lijstje.
De blogbaas moest zich de ogen uit z’n kop schamen, gezien de scheldwoorden die hij DSR via privemails heeft toegevoegd.
Er staat echter geen enkel scheldwoord tussen op HR’s lijst, aangezien iedere opgelijste uiting een kruidige samenvatting is van de waarheid op enig moment. En de waarheid kan onaangenaam zijn, van schelden is dan geen sprake.
Het lijstje geeft echter wel een goed beeld van de zeggingskracht en kernachtige creativiteit die DSR in zijn uitingen kan leggen.
In feite is hij de Wim Kan van dit blog: ben je niet door hem kernachtig geduid, dan tel jeeigenlijk niet mee (behalve Ilona natuurlijk).
Nou, dat biedt wel aanknopingspunten. Hopelijk heeft DSR tijd voor een passend vervolg tussen de voorbereidingen voor de vakantie. Het is nogal een expeditie dit jaar.
@Apie 20:07
Weet ik toch. Overigens zou ik het geen sneertjes noemen, hoor. Eerder gebbetjes.
Zielig als je je toevlucht moet nemen tot oncontroleerbare zaken die in privemails zouden staan. Heel ver van het padje, die DSR, ook al met zijn onsmakelijke vergelijking met zaken uit de Tweede Wereldoorlog. We zitten nu niet op de computer maar op de BlackBerry, morgen maar eens rustig kijken wat echt ontoelaatbaar is en dus verwijderd zal worden.
Koekje van eigen deeg, APD. Jij hebt nog niet zo lang geleden regelmatig gerefereerd aan oncontroleerbare privemails.
Je hebt in principe gelijk dat ’t de schoonheidsprijs niet verdiend. maar DSR is je hypocriete houding omtrent verondersteld gescheld meer dan zat. Oncontroleerbaar voor de buhne: juist. Maar jij weet donders goed dat het waar is, en dat is DSR genoeg.
DSR heeft in het verleden regelmatig aan HR’s lijstje refereert als een [gemodereerd]-lijstje, en terecht. De wijze waarop je deze aankondigde te gaan gebruiken, in combinatie met controles en ‘watch list’, rechtvaardigt voor mij het gebruik van de term.
Niet de vergelijking is onsmakelijk, maar je bedoelingen.
Een waarschuwing, APD, in alle bloggelijke vriendschap: schrap geen woord van wat DSR heeft geschreven. Er zijn harde woorden gevallen, maar niets dat in het verleden niet door de beugel kan.
Als je schrapt, kan dat alleen maar als persoonlijke wraakzucht worden uitgelegd.
DSR, verwijzingen naar begrippen uit de Tweede Wereldoorlog, waar onvoorstelbare wreedheden zijn gebeurd, worden op dit blog niet getolereerd. En die zullen dus geschrapt worden, zonder aanziens des persoons.
DSR. spendeer je woorden liever aan een nieuw hoofdstuk.
Alle gereedschappen daartoe zijn je aangeleverd.
Het “scheldwoordenlijstje” kan geborduurd en wel op de schoorsteenmantel van menigeen.
Prima hoofdstuk van Ad Hok! Daar kun je verder mee. Ik gaf een kleine herschrijving, om het ketting-idee trouw te blijven, maar zonder dat moet het voor een beetje schrijver toch ook wel te doen zijn. Hoofdstuk zeven, waar blijf je?
Je bent een opportunitische revisionist, APD. Als een harde maar courante vergelijking voor kruiperige miezerigheid niet gemaakt mag worden, dan is het einde zoek. Poetsend met een fles bleekwater door de geschiedenis, sterkte ermee.
Niet de weerzin tegen onvoorstelbare wreedheden drijven je, maar de kleingeestige behoefte DSR een hak te zetten.
Hier de ultieme moral fag uithangen, en onderwijl schelden in privemailtjes. Hypocrieter kan het niet. Een loepzuiver schot in eigen voet.
@Pawi
Je snapt toch wel dat m’n hoofd daar na die moderatie niet naar staat. Ieder woord op een goudschaaltje moeten wegen omdat de censor de pik op je heeft. Nee, dank u.
Ik had de discussie hier gemist. ZIP is dus een best wel goede nieuwe afkorting. Of flapdrol. Ik had geen zin om het lijstje te lezen maar het lijkt mij niet aanstootgevend. Wel kernachtig.
@Tim
Inderdaad. Maar kijk jij maar uit met je nazi op de Ik-jesthread.
Als dat wordt toegelaten, in tegenstelling tot DSR’s nsb-vergelijking, zijn de persoonlijke wraakmotieven van de blogbaas jegens DSR eens te meer bewezen.
Maar wordt het geschrapt, is dat het officiele begin van een nieuw repressief bewind.
En jawel: een nazi referentie ivm met een radioprogramma op de andere thread, die Tim in het verleden heeft gebruikt, is nu opeens niet meer toegestaan. Om DSR een hal te zetten, voert APD censuur in.
En niet alleen vergelijkingen worden geschrapt, zelfs het gebruik van de woorden ‘nazi’ en ‘nsb’ worden gecensureerd. Welke termen zullen morgen niet meer voldoen aan het hyopcriete fatsoen van de blogbaas? Kunnen we nog spreken over de goelags, de Culturele Revolutie of de Rode Khmer?
DSR, termen uit de Tweede Oorlog – tenzij in context – zijn hier altijd al geweerd. Ze gebruiken om personen in het heden uit te schelden is hier nooit en zal hier nooit worden getolereerd. Daar zijn (helaas) genoeg andere websites voor.
Ik modereer nu nog handmatig, mocht je hiermee doorgaan dan word je vooraf gemodereerd. Is je eigen keuze. Deze handelswijze en aankondiging is een rechtstreeks uitvloeisel van het moderatiebeleid, dat alhier wordt uitgelegd. Dat moderatiebeleid is niet vandaag, en het is niet alleen voor jouw persoon gemaakt. Het is een moderatiebeleid dat voor iedereen geldt. Het is toegelicht, gemotiveerd, en iedereen heeft daarover in alle openheid over mee mogen spreken. Tot op heden heb ik nog niet gehoord dat men modereren als “wraakzucht” ziet. Modereren heeft overigens per definitie betrekking op openbare sites en uiteraard niet op privemails.
Overigens, ook reacties zoals die op 22:18 zijn hier niet welkom, als je dat niet begrijpt, dan heb je echt oogkleppen op. Er zijn niet veel blogbazen die dit soort minderwaardige ruzieachtige teksten zomaar voorbij laten gaan.
Als je kritiek hebt op mijn moderatiestijl, probeer dat dan te doen door middel van (liefst) korte maar vooral zakelijke reacties, als het kan geschreven zonder door emotie overmand te zijn, dan vermijd je als vanzelf termen als “wraakzucht”, “hypocriet”, en “kleingeestig”. En komt je boodschap veel beter over. Probeer het maar eens.
@APD
Je hebt ook referenties in context gecensureerd.
Moderatiedreigementen laten DSR koud. Zijn inborst, staat van dienst en betrokkenheid bij het blog zijn bekend. Hem vooraf modereren zal een bevestiging zijn van de pestcampagne die je tegen hem voert op dit moment.
De reactie op 22:18 is een harde maar faire repliek op eea. Als je daar niet van houdt, moet je ze niet uitlokken. En noem je ouwemoer minderwaardig, maar behandel je reageerders met iets meer achting!
En ‘Als je kritiek hebt op mijn reageerstijl, probeer dat dan te doen door middel van (liefst) korte maar vooral zakelijke reacties, als het kan geschreven zonder door emotie overmand te zijn, dan voorkom je als vanzelf termen als “wraakzucht”, “hypocriet”, en “kleingeestig”. En komt je boodschap veel beter over. Probeer het maar eens.’
Jongens, jongens, jongens, moeten er VN-vredesmachten gestuurd worden?
Treden die ook al op tegen censuur? Zo ja, laat maar komen – ze zijn nodig hier.
Nu breekt me de klomp: het laatste deel van DSR’s reactie van 22:41 is vermangeld tot:
“Welke termen zullen morgen niet meer voldoen aan het hyopcriete fatsoen van de blogbaas? Kunnen we nog spreken over de goelags, de Culturele Revolutie of de [gemodereerd]?”
Het antwoord op die vraag is nu gegeven: het gemodereerde gedeelte verwees naar de voormalige dictatuur in Cambodja. Door dat te schrappen geeft de blogbaas blijk van volstrekte willekeur. Het valt niet uit te leggen.
Ik weet nog hoe DSR gilde om moderatie toen ik hem eens, volledig terecht vanwege zijn dictatoriale trekjes, met Pol Pot vergeleek. Nu vergelijkt hij het plaatsen van een lijstje met godbeter zijn eigen scheldwoorden met nazi of NSB-praktijken en maakt er een probleem van dat hij gemodereerd wordt. Hoeveel inconsequenter kan een mens zijn?
Ben benieuwd of dat ‘Pol Pot’ blijft staan als ‘ Rode Kmer’ verboden is.
DSR heeft geen vergelijkingen met Nazis (ook alweer een verboden woord, in ieder geval voor DSR als die het op dezelfde manier als HR gebruikt) gemaakt – die kwamen voor rekening van Tim!
DSR heeft niemand met Hitler of Mussert vergeleken – een heel verschil met HR’s aanval van destijds.
In ieder geval zou hij geen goed woord over moeten hebben voor APD’s censuurderij als hij consquent is tov zijn eigen opstelling in het verleden.
Ben benieuwd of APD ook onze minister-president zou censureren met z’n achterlijke gladiool, een term die volkomen van toepassing is op de censor.
Alsof je een stel kibbelende kleuters uit elkaar moet trekken… zucht
DSR, nu is het wel welletjes geweest, lijkt me. Tweede Wereld Oorlog termen en termen die daarmee vergelijkbaar zijn worden gemodereerd, of je nu hoog of laag springt. Ik heb nergens beweerd dat jij ‘nazi’s’ hebt gezegd, dat was Timmerark en die is daarvoor ook gemodereerd, evenals een enkele keer in het verleden (zonder dat hij daar zo’n theater over maakte, hij heeft zelfs sorry gezegd).
Jouw getier en gescheld gaat me inmiddels tegenstaan. Ook een ‘grappig’ bedoeld ‘achterlijke gladiool’ en ook het feit dat je me van ‘censuur’ blijft betichten. Het is moderatie volgens de regels van dit blog.
Je insinuaties m.b.t. privemails zijn bijzonder onheus, omdat ik me daar niet tegen kan verweren zonder uit jouw eigen emails (ik weet op welke je doelt, echt maaaaanden geleden) te citeren.
Ik verzoek je omwille van de sfeer op dit blog dus nu of op zijn laatst vanaf hedenmiddag 13h00 uur te kappen met dit gedoe.
dsr is the nigger of apiedapie
@APD
De opmerking over het aansmeren van nazi-vergelijkingen was gericht aan HR, niet aan jou.
Goed dat een en ander je tegen gaat staan. Mij staat het ook tegen gecensureerd te worden – zo zie ik dat en zo blijf ik het ook noemen.
Je hebt een can of worms opengetrokken met ‘watch list’, je voorgenomen aparte behandeling voor DSR en je gratuite, willekeurige (zie bv ‘Rode Khmer’ – eerder, wel, later niet gecensureerd) op persoonlijke wraakzucht ge-ente censuur. ZIe nu ‘merde’, die DSR op 8:30 de grenzen opzoekt – dat komt er nu van.
Als je nou zelf brandschoon was, dan had je nog recht van spreken, maar jij bent ook niet in de eerste schimpscheut of scheldwoord gestikt. Tegen die hypocrisie zal ik me teweer blijven stellen.
Ik verzoek je omwille van de sfeer op dit blog dus nu of op zijn laatst vanaf hedenmiddag 13h00 uur te kappen met dit gedoe en DSR’s gemodereerde teksten in originele staat te herstellen.
Het lijkt me in ieder geval dat die teksten waarin Tweede Wereldoorlogteksten in een opsomming, niet als vergelijking, werden genoemd volgens je eigen regels toelaatbaar zijn. Of vergis ik me dan?
Hetzelfde geldt voor een term als van een term als ‘Rode Khmer’, in een rijtje als ‘Culturele Revolutie’ en ‘goelags’ wanneer de vraag aan de orde wordt gesteld wanneer de vraag wordt opgeworpen welke historische feiten uberhaupt in welke context dan ook moeten worden opgeworpen.
Let wel: dit is een serieuze vraag, geen twistpunt. Een gelegen voor DSR tot beter begrip van het moderatiebeleid om herhaling te voorkomen en allicht voor APD om terug te komen op de scherpe kantjes waarin hij, allicht door emoties overmand, wat te ver is doorgeslagen.
Staat ‘nigger’ (zie 8.30) op het lijstje van DSR-scheldwoorden, APD?
DSR begrijpt wat merde bedoeld, maar kan zich toch niet voorstellen dat dergelijk taalgebruik onder het nieuwe beleid door de beugel kan (en onder het oude ook niet).
Ja, ’t opnemen van het rode censuurpennetje heeft wat te doende gebracht.
De blogbaas zit vast in een belangrijke vergadering, anders was er vast al wel opgetreden tegen het ‘nigger’ van vanochtend.
Althans, dat zou je wel verwachten op een blog waarin DSR is gecensureerd voor het gebruik van het woord ‘nazi’ (uiteraard in een niet-vergelijkende context als deze zin).
Of is het ene N-woord het andere niet?
lees voor ‘uiteraard’ ‘nota bene’ – pardon
@DSR, ik heb je elders al uitgelegd dat de termen als belediging niet door de beugel kunnen, maar in context (bijvoorbeeld een opsomming van termen die niet door de beugel kunnen) wel. *gaap icoon”.
Voor de term “nigger”, zoals door “merde” hier gebruikt: zie de elders geplaatste video van “Woman is the Nigger of the World” (J. Lennon) en mijn toelichting aldaar.
Zwaar terneergeslagen kroop Jacob die avond al vroeg in bed. De hele dag had hij in zijn regisseurstoeltje zitten wachten. De rest van de filmploeg had ‘s ochtends nog op de set rondgehangen, maar was na de lunch niet teruggekeerd. De kinderacteurs waren uit verveling tikkertje gaan spelen, maar werden uiteindelijk naar huis gestuurd. Aan het eind van de dag had Jacob geprobeerd troost te vinden bij de deerne aan de bar, maar ze vertelde hem dat hij haar aan haar vader deed denken.
Waarom hadden de schrijvers hem zo in de steek gelaten? Waar had hij dat aan verdiend? Iemand had hem verteld dat zij de hele nacht hadden zitten kibbelen. Kennelijk had één van hen de plaatselijke bevolking “boeren” genoemd, waarna een ander stelde dat dit als scheldwoord kon worden opgevat en dat je zoiets niet mocht zeggen . Een urenlange discussie was het gevolg geweest, waarbij woorden als “beledigend”, “censuur” en “context” niet van de lucht waren. Beschuldigingen vlogen over en weer. Tenslotte bleek er geen woord op papier te staan, was er geen nieuw script.
Alleen in bed, overzag Jacob de situatie. Niks vader van de polderflick. Regisseur van het jaar? Vergeet het maar. Misschien was het zelfs tijd om zijn filmklapper in de wilgen te hangen.
Maar toch, maar toch … Zoals een oude vriend van hem placht te zeggen: “fucking hoop loert altijd”.
Prima Ad! Het gebbetje gaat kennelijk de hoofdrol spelen. In het oorspronkelijke script was de hoofdrol toch aan Heer Rozenwater toegedacht?
Ja, die oude vriend, hoe zou het toch met hem gaan? kalm aan icoontje en we namen nog een toastje
Wie is Jacob?
@DSR
Kwestie van de 6de aflevering lezen, lijkt me.
DSR leest liever geen afleveringen die hij zelf niet geschreven heeft.
APD begint haatstalkerige trekjes te krijgen.
Ad hok heeft een nieuwe literaire hit gescoord,
Je ne sais fucking quoi, een moderne variatie op een oud adagium!
Wie is Jacob….. toch wel de fucking limit, dan toon je geen enkele belangstelling in andermans schrijfwerk 😦
Mooi Ad Hok. Fucking hoop. Loert altijd.
Wie neemt de pen op om Jacob uit zijn droeve overpeinzingen te helpen?
Fuck hoop
Wat een goed verhaal is dit geworden. Ik lees het nu echt voor het eerst. Jammer dat het is gestopt. Om stom gezever. En ik maar denken dat alleen wij MAVO klantjes alles verprutsen!
Timmer, wat let je om zelf het vervolg te schrijven?
Vervolgen zijn zeker welkom.
Teneergeslagen liep Jacob de volgende dag de supermarkt binnen.
Zou hij hier misschien nog iets beleven dat hij als ikje zou kunnen inzenden naar zijn geliefde nrc? Hoopvol keek hij naar de kassa’s om te zien of zij er ook zat. Zij was een meisje die hij de vorige week daar had getroffen. Ze had prachtige ogen, niet opgemaakt, met lange, donkere wimpers. Daarboven de volmaakste wenkbrauwboog die hij ooit gezien. Iris las hij op haar naambordje. Hij was op slag verliefd en ’s avonds in zijn eenzame bed had hij haar in gedachten genomen.
Zij was er niet. Zijn humeur daalde nog meer. Met het mandje bungelend aan zijn arm liep hij naar het winkeleiland met de alcoholische dranken.
Wijntje? Hm. Nee, beter bier. Met dit warme weer is dat toch verfrissender. De stellingen stonden afgeladen vol met blikken, ervoor kratten, zeven hoog. Radler. Zijn geliefde bier had plaats moeten maken voor een hype.
Het was allemaal verwaterd bier met citroensap. Pfft.
Een witbier vond hij eigenlijk al op het randje, maar dit? Met grote letters stond het op het wikkelplastic: 0 % alcohol. In bier! Hoe verzin je het, dacht hij bitter.
Vroeger was Buckler er gelukkig gauw uitgeyoupt. Dit is nog omvangrijker, die brouwerijen zien alleen maar geld dacht hij.
Fietsen is in de mode, dus fietsersbier moeten we hebben!
Een week of wat geleden had hij zo’n blikje voor z’n neus gekregen op de verjaardag van A.
‘Lekker!’ had ze gekraaid.
‘Dat de duvel je hale,’ had hij binnensmonds gemompeld.
God, Duvel… dat was ander bier! Hij was er niet lang gebleven en in een kroeg in het centrum zich met tapbier aahhh… vol laten lopen.
Wat moest hij nou?
Hij zag Grolsch staan. Dat is tenminste bier, dacht hij. Er naast: Grolsch Radler. 2,0 % vol. Grolsch bier met echt vruchtensap stond er in vrolijke letters op.
Zuchtend liet hij een sixpack in zijn mandje zakken. Altijd nog beter dan ouwe klare uit een petieterig koffiekopje.
Hoopvol keek hij rond bij de kassa’s. Nope. Hij moest het weer doen met een wezenloze vrouw van middelbare leeftijd die hem boos nariep dat-ie z’n bonuskaart had laten liggen.
De restaurantzegels frommelde hij in het borstzakje van zijn shirt.
Thuisgekomen zette hij het bier in de koelkast.
In de brievenbus naast de deur lagen een blauwe envelop en folders van de Media Markt en Kruidvat. Mooi leesvoer op de plee, dacht hij gemelijk toen hij ze meenam.
’s Avonds bij de opgewarmde pasta een biertje, dacht Jacob. Hij opende de koelkast en pulkte een blikje uit de vasthoudende verpakking en klikte het open. Lekker koud al.
Hij zette het blikje aan z’n mond en liet het vocht klokkend in zijn mond dalen. De eerste teug is altijd het lekkerst, dacht Jacob.
Tot hij z’n mond sloot en toen proefde.
In een reflex sproeide hij zelfs het plafond onder met dat vreselijk smakende spul. Bwèèh!
Hij vloekte knetterend. Wat een godvergeten rotzooi was dat! Hij bekeek het blikje in zijn hand. Mandarijn, stond er in vaaloranje letters op. Hij vloekte nog harder.
Hij rukte de koelkast open op zoek naar iets om z’n mond te spoelen.
Er stond nog een aangebroken fles Prosecco. Hij klokte hem leeg, langzaam verdween die gruwelijk smaak van z’n papillen.
Verslagen zat hij aan de keukentafel.
Nou ook die rotzooi nog opruimen…
Gelukkig was er vanavond weer een spannende aflevering van Flikken.
Mooie aflevering Letterzetter.
Ik wil(de) ook wel een aflevering schrijven maar wordt eerlijk geschreven zenuwachtig wanneer ik zou gaan schrijven en niet weet of iemand anders dit tegelijkertijd ook doet.
Of is dit gewoon luie faalangst.
Het is erg mooi om te zien hoe men hier in staat is zo iets leuks ondanks gezever er om heen (of dankzij?) door te laten gaan. Met bv zo een perfecte plotwending van een stroomloze modderpoel naar een hijgerig moment in een supermarkt. Kort door de bocht, vind schrijven op de IPad erg arbeidsintensief.
Ik heb nog ooit een liedje geschreven en op laten nemen over zo een liefde, verliefdheid. À Discoutstore Romance. In het echte leven wilde ik bij haar een pakje condooms kopen met de vraag of ze iets te doen had die avond. Nooit gedaan, te verlegen, en opeens verkochten ze geen condooms meer bij de kassa.
Prachtig, Letterzetter!
“uitgeyoupt” 😀
En wij danken Letterzetter voor het vervolg, deel 8 staat er met ingang van nu op. Proost! 😀