De reactieruimte van dit artikel is bestemd voor gedichtjes, versjes en rijmelarij van Plopje. Hij doolt anders maar rond en kan zijn ei niet kwijt. Da’s niet goed, en we hopen dat het goed komt … Ook anderen die iets kwijt willen kunnen hieronder terecht. Als het maar rijmelt en somber is.
waar staan hier gedichten of rijmelarij
ik heb geen benul en de wanhoop nabij
gooi ik dan maar hier
wat woordjes op papier
mijn dank is enorm groot
niet alleen het moment
dat ik dit wenend zend
maar tot ver na mijn dood
maar please geen monopolie
die verdien en wil ik nie
want van dichten geen verstand
geeft een fijne warme band
de plopjes zij komen en gaan
ze hebben geen nut, geven geen zin
aan het einde noch het begin
en zeker niet aan het bestaan
Vaarwel Clary, mij zult gij niet meer zien.
Ik zal u mijden, zelfs tot in uw dromen.
Gij waart mijn droom, voor ik u had gezien.
Gij zijt uzelf, ik minacht u volkomen.
(E. du Perron, 1899 – 1940)
Bas van Vuren, aangenaam 
Lig ik in mijn graf
dan is mijn leven af
en hoop ik niet de kinderen
met wensen te veel hinderen.
Sorry Apie, ik bedoelde om 23:24 uiteraard nr LXX (en niet LXXX) waarvan regel 3 zou moeten worden: “waardoor wij nu wel moeten zingen:“. Dat Romeinse tellen valt nog niet mee. Brr.
Voor Bertie:
Grafschrift LXXII
mijn leven is nog lang niet af
dat lijkt alleen een beetje zo
er wacht mij nog een laatst kado:
de hemel- of de hellestraf
Goedemorgen
maak je geen zorgen
er is hemel noch hel
hoogstens een graflibel.
Tot je dienst, Plopje.
Tot je dienst, Bertie.
Ik had er nog nooit van gehoord.
O leuk, we gaan plaatjes van mooie, interessante beestjes plaatsen. Deze is ook heel bijzonder: de Ceratocanthus beetle:
Ja, we gaan er een lekker Facebook van maken hier. Zelve heb ik op de andere draad hedenmorgen een mooi paard geplaatst met iets d’r op. En Anders is natuurlijk de kampioen, ook bij hem was het een paard, maar dan met een hondje d’r op. Mooi hoor.
Ten behoeve van Plopje en andere poezieliefhebbers gelieve wel bij voorkeur de wekelijkse ikjes&chatdraad te gebruiken voor ongerelateerde plaatjes. En enige achtergrondinfo bij het plaatje wordt op prijs gesteld, dit hierboven is dus een kevertje, een Samuraikevertje, het rolt zich op bij gevaar, da’s niks nieuws, dat doet een egel ook. Hij is wel een stuk kleiner dan een egeltje, en komt alleen in Costa Rica voor. Zoiets. Doe je best!
Prima, zolang ze maar van kerkhoven houden. Zou ik denken.
Dank voor de correctie, Apie.
Grafschrift LXXIII
mijn leven lang ben ik gekweld
door de katten en de vrouwen
zij waren nooit echt te vertrouwen
maar ’t meest heeft toch teleurgesteld:
ook op de heer was niet te bouwen
bij leven had ik vele vrouwen
en hoorde hoe zij kwekten
nu zijn zij aan het rouwen
en ik zit onder de insecten.
@ Apie
Tussendoor een dankjewel
voor die schone graflibel.
Hou’m in leven tot mijn dood
voer desnood wat krentenbrood.
Krentebel?
Als hij dat lekker vindt…
Dit is nu weliswaar mijn graf
Maar mijn queeste is niet af
Met vechtlust zal ik blijven strijden
want de dood zal ons niet scheiden
Grafschrift LXXIV
er is wel iets mis met mijn bestaan
van liggen en rottend vergaan
maar eigenlijk zegt dat echt niets
want levend deed ik ook al zoiets
Grafschrift LXXV
op internationale vrouwendag
zou ik graag willen dat je naast mij lag
nee, vergeet maar mijn misère
stort je op je carrière
Hier kan ook uw actuele grafschrift staan!
De laatste twee regels luiden:
dat ik zelfs op internationale vrouwendag
niet simpel van je houwen mag.
Grafschrift LXXVI
meer vrouwen aan de top
lost wie weet veel problemen op
maar toch nooit het probleem van Plop
die liever gaar kookt in zijn sop
Ga weg, ik heb je niet genood
Ik wilde leven, ik wou niet dood
Mijn suïcide heeft een reden
dat ik ondanks al mijn gebeden
zelfs op internationale vrouwendag
niet simpel van je houwen mag.
Ik was lesbienne, jij was het niet.
Het doet mij nog steeds veel verdriet
dat ik zelfs op internationale vrouwendag
niet simpel van je houwen mag.
Kan de blogbaas niet ook een Galerij der Groten maken voor de gedichtjes? Kan die van Ad Hok er zo
Plus een hoop van Plopje, natuurlijk.
Grafschrift LXXVII
ik weet dat jij niets in mij zag
toch is het wel een hard gelag
dat ik zelfs op internationale vrouwendag
niet simpel van je houwen mag
Grafschrift LXXVIII
de Internationale zal morgen heersen op aard
maar is dat mij vandaag wel waard
dat ik zelfs op internationale vrouwendag
niet simpel van je houwen mag
Grafschrift LXXIX
in rust lig ik hier begraven
aan het idee te laven
dat ik zelfs op internationale vrouwendag
niet simpel van je houwen mag
Grafschrift LXXX
je wilde mij niet kennen
ik zal er wel aan wennen
dat ik zelfs op internationale vrouwendag
niet simpel van je houwen mag
@Luvienna, ja die van Ad is goed voor een Eregalerij, zo die er was 😦 Wat heb ik toch nog een hoop te doen, kan niet wachten op mijn pensioen.
Maar wat een coming out ook zeg, jeetje, ik bedoel, ik heb Ad gezien, ik heb met “hem” gegeten, dit had ik nooit verwacht. Wat grasmaaien met je kan doen.
Grasmaaien is levensgevaarlijk, daarom doe ik het ook nooit. 🙂
Wat die Galerij betreft: wat niet is kan komen, waar een wil is, is een weg, en wie de schoen past, trekke hem aan.
@Apie
Dit is een grafschrift, Het slaat dus duidelijk op een vorig leven. Duh!
In’t zicht van de lente
in ijskoude kist
lig ik; door patente
familie gewist
Grafschrift LXXXI
ik zie nu boven mij de mieren
het deksel van mijn kist versieren
dat is niet ongebruiklijk hier
of heb ik last van een delier?
@ Plopje
Je ligt hier beslist
in een glazen kist
ondood te slapen
telt mieren, geen schapen.
Deze rijmwijze bevalt me zeer, niet het gezoek naar metrum meer 😉
Voor Bertie:
Grafschrift LXXXII
ik lig hier niet iets te verzinnen
ik zie de mieren echt van binnen
een glazen kist is enkel voor lieden
die glazenwassers koffie aanbieden
Logisch, deze vaklui wissen
een glaskist wonderschoon
geen miertje zullen ze missen
een kopje koffie? Doodgewoon!
Eindelijk rust want ik ben nu dood
dacht ik toen de kist zich boven mij sloot
Nu weet ik niets is minder waar
’t is hier een gekriebel van heb ik jou daar.
Nam de Flitsspuit dan ook mee
of een doosje DDT.
Beter is liefde voor lijkenbeestjes
vier met hen samende vlezigste feestjes.
Grafschrift LXXXIII
ik voel de mieren
in mij klieren
dat is wel een wonder
maar maakt mij niet gezonder
Geef mij maar een flesje mee
drie of vier maar minsten twee
vieux of wodka, maakt niet uit
in dronkenschap voel je geen fluit
Grafschrift LXXXIV
ik maakte mij van kant
dat was verstandig want
wie ik hier ook hoor en zie
goddank toch nooit K3
Dat laatste hoeft uiteraard niet vet. Excusez.
Met liefde en toewijding gecorrigeeerd, Plop.
Qua om het helemaal goed te doen: de titel omgeef je door de b tussen haakjes, zoals je ook nu al doet. De i hoeft daar niet perse, die doet niet veel. Met de i open je je eerste regel en sluit je je laatste regel af. Dan staat de kop mooi vet en het gedichtje zelve cursief (op dit moment corrigeer ik het handmatig, is ook niet erg, zie maar).
Grafschrift LXXXV
George Martin is wél welkom hier
als hij zich niet stoort aan gemier
dan krijg hij bij mij rust zonder die
vervloekte dames van K3
@Apie
De “< i >” maakt toch cursief? Ik heb gezien dat jij inderdaad telkens de tekstjes van de rijmels cursief maakt. Mij prima. Ik laat het cursief en vet alleen gelden voor de kop. Wat jij nu bij 84 gewijzigd hebt. Maar het maakt mij allemaal niet heel veel uit. Doe maar wat jij het beste vindt.
Juist Plopje en de \i stopt dan weer met het cursief. Vandaar idd dat je rijmels niet en je koppen wel cursief staan. Ik begrijp nu dat dat je bedoeling was. De mijne niet 😀 Dus ga ik lekker door op de ingeslagen weg 😀 Of je zet je \i’t je niet na de kop maar helegaar aan het einde. Het mag allebei.
Het is inderdaad een stijlregel alhier dat dingen die rijmen cursief worden gezet. Zie het stijlboek (oh nee, da’s in herziening). En nog zo wat van die dingetjes. Maar ik doe het vaak onzichtbaar als iedereen slaapt of nuttigere dingen doet achteraf. Een soort van afstoffen.
Oké. Ik zal voortaan het stijlboek in acht nemen. Voor zover ik het ken. Quod totaal niet.
Niemand kent het, Plopje, da’s het mooie en houdt de boel flexibel en kei en keispannend.
Grafschrift LXXXVI
ik lig al zolang in mijn kist
en hier wordt toch het meest gemist
wat ik al eeuwen zoek:
het herziene stijlboek
Plop en anderen, hier als inspiratie een paar fraaie grafgedichten en een mooi stukkie d’r over (van Wouter van Heiningen):
https://woutervanheiningen.wordpress.com/2016/03/12/grafgedichten/
@Apie
Heel mooi gevonden, dank je. Hier leren wij weer van.
@ Apië
Deze link is een lijkje waard.
Slaap en dood, wat is het verschil?
De een is warm, de ander kil.
Nou ja, dat is dus het verschil, Luvienna. Lijkt me nogal een groot verschil zelfs.
Slaap en dood, wat is het verschil?
Bij de tweede ben ik stil.
Slaap en dood, wat is het verschil?
Het is de tweede die ik nog niet wil
Slaap en dood, wat is het verschil?
Nummer twee start mijn laatste wil.
Grafschrift LXXXVII
en staande voor Zijn rechterstoel
wist ik al heel gauw: foute boel
Hij zei meteen en nogal koel:
houd jij hier eventjes je smoel
Hij heeft snel over mij beslist:
jouw leven had totaal geen waarde
en niemand is er die je mist
blijf jij maar liggen in de aarde
Slaap en dood, wat is het verschil?
Kwestie van een sterkere pil
Voor Luvienna & Apie:
Grafschrift LXXXVIII
het verschil tussen slapen en dood
is eigenlijk niet zo heel erg groot
slapend vergeet je je zorgen
de dood verlost je van morgen
Voor Ad:
Grafschrift LXXXIX
slaap een paar uur op een pil
als je dat dan zo graag wil
wil je een echte oplossing
adviseer ik het sterker ding
Slaap en dood, wat is het verschil?
Of is het slechts een grensgeschil?
Het verschil tussen slapen en dood
is eigenlijk niet zo heel erg groot
slapend vergeet je sores kortstondig
de dood verdrijft ze echter grondig
Grafschrift XC
ik had zo’n hekel aan dat ding
wanneer ’s ochtends de wekker ging
onnodig en behoorlijk dom
was ik eerder gestopt met leven
dan was dat mij bespaard gebleven
nu draai ik mij zelfs niet meer om
Plop 17:28
Toch is dat draaien wel eens leuk:
de maden liggen in een deuk
Was je in de uterus gebleven,
dan had je nu een luizenleven!
Voor Indra:
Grafschrift XCI
er was niets dat mij aantrok in het buitenleven
ik ben met veel geweld de uterus uitgedreven
naar het doel daarvan heb ik een leven lang geraden
en doe dat nu nog steeds temidden van mijn maden
Het binnenleven was ook niet alles
veel kinderen en altijd dalles
vandaar dat ik zoete wormen min
bij gebrek aan een suikerspin
Voor Apie:
Grafschrift XCII
hij die alles weet is nog niet klaar
die ligt maar te malen op zijn baar
ik ben nergens geweest, ik weet niet veel
en een zalige rust is hier mijn deel
Uiteraard is hij niet klaar
hij weet wat er nog komt
en ligt te draaien in zijn graf
ongeduldig en hij gromt.
Voor Bertie:
Grafschrift XCIII
waarom zou je alles willen weten
de kansen die je hebt gemist
verpesten de rust in je kist
het is beter alles te te vergeten
Niets meer weten
alles vergeten
dan ben je een dijk
van een lijk
Voor Bertie 2:
Grafschrift XCIV
de tijd is bijna niet te meten
maar nu ik niet zoveel beweeg
raakt mijn kop heel langzaam leeg
en hoop ik gauw niets meer te weten
Ook ik verbijt de uren
tot ik niets meer weten zal
en probeer ze te verduren
tot de laatste ruimteval
Grafschrift XCV
zonder toekomst zonder heden
prevel ik hier mijn gebeden:
o god, geef mij nog een geschenk
maak dat ik niet meer aan haar denk
Grafschrift XCVI
mijn hersens worden langzaam pap
dat is voor mij een fijne stap
want als ze niet meer functioneren
kun jij mijn rust niet meer versteren
Zalig zinkend in de prut
laat ik me gaan
verlost van afgedwongen nut.
Aan jou de traan.
Grafschrift XCVII
ik lig hier in mijn beste pak
te wachten op het eind der tijden
dat heus geen eind maakt aan mijn lijden
ik ben en blijf voorgoed een wrak
Grafschrift XCVIII
ik had na drie dagen op willen staan
om niet compleet en totaal te vergaan
maar ik kreeg de kist niet meer open
wijl ik mij nooit had laten dopen
Overgewicht ben ik al kwijt
nooit had ik dat durven dromen
ik lig te ruim nu, denk met spijt
Had ik bufie maar meegenomen
Zonder fleur
met slecht wat meur
zo zakt mijn lijf .
Reeds buiten bedrijf.
Grafschrift XCIX
het leven heeft mij niet verwend
met iemand die mij heeft gekend
het is geen troost in deze kist
dat Kareltje mij heus wel mist
Grafschrift C
de tijd kruipt hier zo langzaam
dat mijn stinkend rottend lichaam
wel verlangt naar een tv
mits zonder dwdd
Grafschrift M
de bucketlist moet af
al lig ik in mijn graf
dit is wel geen fair play
daar lig noch zit ik mee
Grafschrift CI
mijn leven was heel kaal
waar ik vooral van baal
is het eind van mijn verhaal:
geen laatste avondmaal
De nummering loopt niet helemaal synchroon, Plop 😀
Voor de Verlosser:
Onnavolgbaar snel was hij
Gevierd, keigrappig, maar ’t is nu voorbij
We zullen hem nooit meer zien
Daar rust hij, in kist nummer veertien.
De nummering leidt een eigen leven, Apie.
Voor de Verlosser 2:
Grafschrift CII
Hij was toch niet te snappen
met al zijn snelle stappen
en tja, pasen komt eraan:
nog drie dagen te gaan,
ik zie Hem dan wel opstaan
Voor de Verlosser
Hij herrijst en dat is zeker
en wint daarna de hemelbeker
door zijn hele eigen stijl
gaat ook Petrus voor de bijl.
Lieve schat
treur niet om het gemis
van wat ik eens bezat.
Je verdient geen erfenis
Grafschrift CIII
Ik lig hier rustig te verteren
want liet mij goddank niet cremeren
had ik dat dom wel gedaan
was ik nooit meer opgestaan
die verlosser moet nog heel veel leren
Grafschrift CIV
dit is een mooie dag om op te staan
per slot is Hij ons daarin voorgegaan
maar als ik de wereld nu bekijk
zie ik alleen maar idioot gezeik
ik ga niet weg het is hier wel oké
al valt het zonder jou niet altijd mee
Grafschrift CV
toch dacht ik vanochtend wel even
hoe zou het zijn om weer te gaan leven
dan schiet mij je ontrouw te binnen
en weet ik: nooit meer aan beginnen
Grafschrift CVI
laat ik maar blijven wachten
tot de Heer mij komt halen
een eind maakt aan mijn malen
en jou in mijn gedachten
Grafschrift CVII
door al mijn gezeur en gezemel
mag ik niet rekenen op de hemel
maar als ik er dan toch naar toe ga
kom jij mij, hoop ik, niet achterna
O als ik dood zal, dood zal zijn
O, als ik dood zal, dood zal zijn
kom dan en fluister, fluister iets liefs,
mijn bleeke ogen zal ik opslaan
en ik zal niet verwonderd zijn.
En ik zal niet verwonderd zijn;
in deze liefde zal de dood
alleen een slapen, slapen gerust
een wachten op u, een wachten zijn.
ik wil best blijven leven
ik doe het al zonder drank
Ik doe dit geheel zonder beven
maar een peuk aldaar noem ik nu nog geen stank
Verzorgd van wieg tot graf
is nu mijn leven af
ik lig terneer
en hoef niet meer.
In het verleden leefde ik
voor het sterven beefde ik
doodsgevechten weefde ik
en tenslotte sneefde ik.
En het zand zeefde ik.
In Connecticut in een waterput
verdronk mijn tante Eefje.
Nog jaren later dronk mijn oom
het water door een zeefje.
Omdat Apies ‘zeven’ mij hieraan deed denken. Van een mij onbekende dichter, van wie ik ongetwijfeld toestemming voor citeren had gekregen als ik het hem had gevraagd.
Is heel bekend en ontzettend grappig.
Grafschrift CVIII
ik lig hier wel lekker
maar baal als een stekker
van dit soort gemekker:
“die gek wordt steeds gekker”
Ik ga slapen
ik ben moe
moet hard gapen
bedje toe
En dat voor een lijk
dat wentelt in slijk
en nooit meer slapen zal.
Je geraakt aan lager wal.
Nederland van boven,
dat heb ik nog gezien
Nederland van onderen
dat is een doods stramien.
Nu ik eindelijk ben uitgeblust
klaar ben voor de dodenkust
kiert een schijnsel in’t plafond
en zwaait me uit. Het is de zon
Grafschrift CIX
in vrede ben ik heengegaan
mijn doodsstrijd was niet lang
al was ik wel heel bang
dat er een hemel zou bestaan
GRAFSCHRIFT
Een naamloze in de drom der namelozen,
Aan de gelijken schijnbaar zeer gelijk,
Door geen vervoering stralend uitverkozen
Tot heersen in een onaantastbaar rijk –
Wie van die hem vergaten of verdroegen
Ontwaarden uit hun veilige bestek
De schaduw van twee vleugels, die hem joegen,
De felle klauw in zijn gebogen nek?
En nu, na het begeerde, het ontbeerde,
Na de onrust en het levenslang geduld:
Een steen, door ’t groen gebarsten, en verweerde
Letters en cijfers, die de regen vult.
Leve J.C Bloem
GRAFSCHRIFT
Het in zijn roes slechts half geleegde glas
Staat naast de stoel, waar hij heeft uitgestreden.
Het laatste boek is op de grond gegleden
In de om de kachel heen gemorste as.
Wat geeft het of men zo of anders leeft?
Dit zagen de verschrikten die hem vonden:
Een mens, die niet meer bloedt uit duizend wonden,
Maar ’t leven eindlijk overwonnen heeft.
Het is niet dat ik weg wou
maar het leven met jou
viel me zo bitter tegen.
De dood kwam zeer gelegen
Grafschrift CX
het is nu ook bekend
hoeveel van mijn geliefden
mij diep van binnen bliefden:
nog geen dertig procent
Ach en wee en ook nog jeetje
dat is een bedroevend beetje
niettemin ben ik jaloers
in mij geloven slechts twee broers.
Grafschrift CXI
het was snel voor mij uitgezocht
wie van mijn liefdes mij echt mocht
het resultaat wijst helder uit
ze gaven niks om mij, geen fluit
Grafschrift CXII
ze hebben ook even berekend
wat ik voor vrouwen heb betekend
wat bleek mag niet verrassend heten:
ze waren mij totaal vergeten
Voor Bertie:
Grafschrift CXIII
je boft met die in jou geloven
ik heb nog vele broers en zussen
maar daar zit er niet eentje tussen
die niet mijn kaarsje wilde doven
Grafschrift CXIX
ja, noem mij maar een misantroop
dat lijkt mij niet meer dan terecht
de mens is dom de mens is slecht
alleen als lijk heb je nog hoop
Dan is niet alles al verloren
kan de graflucht je nog bekoren
of wacht een verdoolde ziel
je op in een misantropenasiel.
Hier rust ikke
de rest kan stikke
Na een sterfbed vol mineur
zak ik hier eens lekker deur
Warmte, koude, zon en regen
ik kon er levend al niet tegen
nu ik hier lig, rot en stijf
heeft de vreugd ook niks om’t lijf.
Grafschrift CXIV
veel dieper kan ik niet meer zinken
terwijl ik hier toch niet kan drinken
ben ik verward de hele tijd
de tel en jou voor eeuwig kwijt
Hier rust B.E.R.T. Jens
doodgaan was haar laatste wens.
Reeds lang zag ik het niet meer zitten
Blij dat ik hier rustig kan pitten
Mijn hoofdje vlijt zich neer
en ziet de dageraad nooit meer
Dood is wat ik wilde
rustend met verstilde
beelden van het leven.
Zie me zweven…
Met het huidige klimaat
wist ik me levend geen raad
maar met vriendelijke dooien
kan ik het prima rooien.
Nu ga’k voorgoed, ins blaue hinein
terug naar de kern? wie weet, es mag sein
het leven was niks dat laat ik aan allen
die hun geluk zeer zeker verknallen.
Grafschrift CXV
de slechtste tijd voor mij
is altijd weer de mei
want iedereen doet blij
en ik lig maar in de klei
Lieve Plop, wat dacht je nou
dat je een eitje leggen zou?
broeden in de koude klei
is voor jou voorgoed voorbij.
Kouwe klei, God verhoede
Plopje mag in een warm nestje broeden
Een warm nestje in je graf
is dat niet een weinig straf
hoe moet een jonkie groeien dan
heb je misschien een actieplan?
Vooruit, we maken het niet te bont
Gewoon met zijn handjes boven de grond
Goed; gooi ik er wat strootjes tegenan
is Plopjes broedsel boven Jan
De dames spotten met mijn leed.
Schoon ik hen nooit iets aandeed.
Jullie zijn godsgruwlijk wreed.
Ik vergeef altijd maar nooit vergeet.
Arme Plop, verguisd en wel
hier is bitterheid in;t spel
Luvje pleitte nog voor jou
spijtig dat ik het anders beschouw
Grafschrift VXII
Hier ligt Heer Rozenwater
Hij kon helaas niet rijmen.
Niettemin spat de poezie er van af 🙂
Nou en hier lig ik dus begraven
Met feiten kan ik dat nu niet meer staven
Want ik kan niet rijmen of dichten
zonder de steen op te lichten
Goed dan, jij mag ook meedoen. ☻
Ik wil gewoon een graf
Waar de ruimtedieren
Met een blije blaf
Hun reünie komen vieren
Veel diersoorten sterven uit
Klimaat en zo geeft ze de trap na
Voor de dood een grote buit
De slagroom op de verrotte vla
Ik haat supermarkten steeds meer
Net als lange zonnige dagen
Vooral als je het een met het ander combineer
Zo een ellenlang geween
zal niet passen op 1 steen
teveel dierage, en geblaf
kan slechts in een dubbelgraf.
@ Mark, de ruimtedieren! 😀
Waarom, zeg mij waarom, ben ik, maar daar gaat dit gedicht eigenlijk niet over, maar zomaar negeren, tja, als ik zussen had, zou ik ze dan vermoorden? Ach nee, doe niet zo gek, zo ben ik niet en dit gedicht gaat over mijn overgewicht. Ook wel een beetje over mijn overwicht. Wisten jullie trouwens dat ik, als ik naar de kringloop ga, in de Staatsliedenbuurt, ik, om 50 cent uit te sparen, ik naar het toilet ga, schoon en een beetje plattelands onderhouden, waar Cor van Hout begraven ligt. Niet op het toilet uiteraard maar een stukkie verder ergens onder de grond. Ik heb zijn ex daar wel eens gezien in een kort spijker rokje en met mooi lang blond haar. Ik besloot toen gelijk dat er heel veel redenen waren om geen gesprek aan te gaan. Zo laf ben ik nu ook wel weer. “En dat noemt zich schrijver!” Ik hoor het zo deze of gene zeggen. Maar afijn.
Waarom, zeg mij waarom, ben ik te dik en niet zo knap als Douwe Bob? Die ooit als hij niet succesvol wordt Ouwe Sok gaat heten, dat kun je op zijn klompen aanvoelen. Op Twitter leuk stukje van de vervanger van John Stewart (zo heet hij toch, van de daily show waar ik helaas nooi naar keek) over Trump, rasicme, Wilders en Klompen. Een vrij logisch rijtje als je er zo naar kijkt. Het opzoeken waard. En zodra alles weer werkt plak ik de link, misschien dat iemand anders, een heel slim iemand, zeg A. Dapie het voor die tijd doet, maar ik bid dat dingen weer gaan werken.
Mijn nek knakt iedere keer als ik mijn koffie pak. Pijnlijk en zelf een poes, Coco, serenere dieren vind je niet snel, begint het te irriteren, het geluid. Knak. Knak. Knak.
Waarom, zeg mij waarom, werkt op 1/3 van mijn tablets KPN soms niet, en mijn toetsenbord en dan nog wat dingen. En doet nog maar 1 van de uitgangen van mijn DAB+ waardoor ik mono heb ipv stereo wat op radio 1 niet zo heel erg is. Het mooist is het wanneer een lieve of aardige radio1 medewerkster/er een vraag stelt aan T. Baudet of J. Roos. Of, het kleinst en daarom(?) het gevaarlijkst, J. Dijkgraaf maar ook aan, om niet seksistisch over te komen, Umbra Ankara of hoe ze precies heet, ga ik echt niet Googlen, het mooie is dan dat je de vraag wel,hoort maar het antwoord niet. Maar vaak gaat zelfs,dat niet slecht genoeg. Hoor je vraag en antwoord beide maar zacht. Heel zacht. Een radioman 124 euro. Gekocht voor 84.
Sorry allerbeste Plopje (over surrealisme gesproken) ik denk iedere dag: waarom hoor ik nooit meer wat van Plopje op mijn Blog totdat ik mij dan realiseer dat ik geen Blog meer heb. Voor het eerst sinds ergens 2007 schat ik in. Er is sprake van een klein gemis maar ook een enorm vreugde. Geen 21/7 momenten van: daar zit een Blogje in. Ik ben S. Witteman niet. Zij is S. Witteman veel beter dan ik. Maar los daarvan, want het is natuurlijk vele malen leuker om geen S.W. te zijn en gewoon niet automatisch op te staan en te denken, waar zal ik het over hebben vandaag. Die vrijheid is zo enorm uitdijend groot, het zit het heelal echt op de voet, af en toe leggen we een oor op de oneindigheid om te horen hoe en wat de situatie is ten aanzien van onze positie zonder donkere, zwarte, onmogelijke en expres te ingewikkeld gemaakte energie te vergeten. Man, we zijn soms wel een hele vrijdagmiddag kwijt om een schatting, mind you, een schatting! te maken van de situatie waarin wij nu Blogloos zijn beland. Want alleen maar komen met: het is zo heerlijk, joh, of, nou, nu kan ik toch lezen, ik denk dat je iedere levende schrijver bij kunt houden, wat schrijf ik, in kunt halen zelfs, lezen gaat toch sneller dan denken, schrijven en schrappen en opnieuw beginnen. En je kunt kiezen tussen een goedkoop gebakje voor tienen bij de HEMA of een duur taartje in de Bijenkorf. Het heelal zal je deze keuze niet kwalijk nemen. Tegenwoordig gooi ik soms een fles wijn leeg en weg dus al na twee en soms anderhalf glas. Geen bocht, daarvoor is de tijd te kort. Het lijkt duur zo, leven, maar dat is niet waar geloof ik. Ik neem dan meestal geen nieuwe fles wijn. Een beetje uit zuinigheid, een heel, heel, echt heel klein beetje, meer speelt de gedachte op: je hebt je kans gehad vandaag Mark. De fles die je kocht was toch zeker niet goedkoop. Je hebt je gewoon al een aantal jaren van wijn afgekeerd. Net als bier. Misschien dat ik een gewoon bier van de tap in de zomer op een warme dag nog wel eens zal waarderen maar dan moet het café toch eigenlijk wel tegenover een mooie, van buiten, wat kan mijn de binnenkant schelen, kerk staan. Of kriek van de tap. Maar jullie weten wat het is. Als je iets, eet, drinkt, doet (ik denk aan een bepaald standje); als je iets herhaalt wat langer dan tien jaar geleden geweldig was dan is de kans groot dat deze nieuwe keer teleurstellend zal zijn. Dat is althans mijn ervaring. Heeft iemand van de APDC hier iets over te melden? Ik houdt mij aanbevolen.
Gegroet,
Mark/ aka BMMB aka TimmerArk aka God (maar toen was ik puberaal en wie denkt dan niet dat hij god is?)
Hier lig ik eind’lijk, onbedoeld,
verarmd, verstijfd en onderkoeld
nog even en ik ben verrot.
Door jou, verdomde lollepot.
Ik wil een nieuwe. Draad, dan. En dan bedoel ik (nog) niet met de befaamde knop. Je had die tussen Chroetjov en veel neuker Jack, man van Jacky. Maar daar gaat het niet om.
Dit is een andere knop. Dank je wel beste A. Dapie dat je mij tot een knop hebt verheven, hoeveel nietszeggende bloggers kunnen dit na zeggen?
Mijn energielevering is dusdanig rond weeldig en gemist dat zigeuner zijn zelfs niet zou helpen, dat gedoe met messen. O, en dit is geen, ik repeat geen kritiek op Plopje, een nieuwe draad willen. Ik zou niet eens weten wat voor een draad. Een draad over wie of wat nooit te vergeten?
Ik traspireer nu al, en het is 11:11. Dat klopt ergens wel. Ik hoor op de radio dat de Tweede Kamer nog niet eens met vakantie is. Wat is er mis?
Zou de zee de aarde nog langer willen dragen? Ik ben bang voor rampen.
Ben ik de enige? Een “Bent u ook bang voor rampen draad misschien?”
Wij gaan fietsen. Hopen op geen lekke banden en veel LoL.
Een eigen draad, Mark? Een rampendraad? Je bent er wel aan toe, geloof ik. Moge Apie het je schenken. Kop op.
Dank je wel allerbeste kerel. Heb jij een baard, een kleurtje en zou jij tot een explosief geloof bekeerd kunnen zijn? En heb je een heel dure, witte auto, zoals maybe Apie en ben je heel, heel erg jong. Zo jong dat jouw lange baard je tot Sinterklaas zou kunnen maken ware het niet dat je een zwarte baard hebt? Kijk, je kunt het zo goed ook willen doen, iedere jonge, mooie meid achter de kassa, maakt niet uit wat voor kleur of religie, zolang ze maar geen baard heeft, profileerde mij tot een no go zou ik haar al uit hebben durven nemen. Wat mij weer zou kunnen doen radicaliseren maar ik heb een baardgroei van een eenjarige eikel dus verdrietig ben ik wel. De laatste dagen. Zo een 95. Nicotine vrij. Jezus. Ik neuk nog liever 95 dagen wat geloof ik ook het geval is maar als ik dit zou navragen dan hebben de droppoppen helemaal aan het dansen. Wist je dat drop ook slecht is? Ik had vroeger nooit een hekel aan Syvana ‘Denk’ Simonis noch aan Enak Emuk want ik had nooit van ze gehoord maar de laatste lijkt mij minder dom maar wel leuker. Wat gij, Plopje?
Ik ga cola drinken en dromen van nicotine. En de 4000 slechte en er aan vastklevende stoffen. Denk! Denk zelf! Sylvana is de vrouwelijke evenknie qua gevoel voor mode als Geeert. Toch?
Ik heb pijn in pijn hart en dat is geen grapje dus ik taai nu af.
De groenten.
Eh…al 95 dagen niet dus, maar ik lig er niet mee. Mooi bijeffect van dit medicijn.
Ach wat maakt het ui
Hachee zeg je als je niest
En even geen zakdoekje voor handen hebt.
DAB+ luistert zuiver, transpireert minder als je het over Dachau hebt
En zo kunnen we nog wel verzinnen.
Het triest maar zeker niet lui.
Ik heb geen witte auto. De draad zie ik nog niet voor me, of bedoel je je feuilleton?
@Mark,
Ik bezit geen mening over de dames Simonis of Emuk. Of hoe ze ook heten. Maar ik kan je daarentegen wel veel vertellen over snooker. Gefeliciteerd met het binnenkort bereiken van de 100e dag. Daar wil Apie je vast wel een lepeltje voor overhandigen. Blijf overeind & vooral: blijjf kalm. Alleen rust kan ons redden. Misschien.
Grafschrift CXV
Ik zal niet langer klagen
dat jij mij niet kon verdragen
ik ben rustig want zonder jou
zo zonder jou zo zonder jou
Ik kan je ook vertellen over snooker, nou van 1988 tot 1998. Hm, ook een leuke seks periode. Niet de beste, of wel? He, nu moet ik daar weer de hele dag, die al een minuut of 58 geleden is begonnen over nadenken. Ik moet zo wie? Zo! Veel nadenken. Ik heb zes lades gekocht, erbij, nog niet genoeg, maar nu vijftig had ik op mijn twintigste nooit gedacht dat ik wel blij zou zijn met een gekookt ei en wodka. Niet op lades van Blookker. Die,kleiner, korter, minder handig etc zijn dan die van de Action maar die bezorgen niet per internet. En als ze dit wel doen, laat het mij svp niet weten want dan moet ik vast en zeker huilen en piepen als een muis.
Ik word nu al verdrietig. Plopje, mijn favoriete periode was het laatste WK dat Davis won en Henry aankondigde, mam, wat was dat spannende. En een tieten die ze had. Ik liep met haar op het Rokin en besloot samen even naar een snookercentrum om voor het eerst een tafel te zien. Wat een tafel. Wat een tieten. December 1988. Wie kent het niet. Achteraf kun je iedereen wel mooie borsten toedichten maar het zal niet waar zijn. Ik hoop op je antwoord, op die van een ander leuk mens.
Nu we niet meer roken en toch altijd arm zullen blijven maar toch 520 per maand over zullen houden, want denk iemand, want denken kan ik niet meer zo goed, zou ik een plastic zwembadje in de tuin kunnen houden waarbij je het water weg kunt laten lopen zonder dat iemand er last van heeft of het zelfs door hebt? Wat zou dat mooi zijn. Ik moet voor mijzelf hard zijn.
Beste mensen, probeer terug te luisteren het uur MAX (tja, echt) van 13:16 tot het minder leuk wordt, weet niet, ik zit er nog in, van Jan Mulder die op de herdenkingsdag over JC bij DWDD bijna dood gaat en het aks heerlijke ervaart, net als morfine en verdrinken. Ga maar sparen voor mijn zwembad. Maar het is een leuk stuk. Daarna een stuk over 300 vluchtelingen die verdrinken, “dit kan toch niet langer” zegt Jan, “jawel” en lulletje gebrekaanrozenwater denkt aan een wembadje kopen. Enfin. Ben gestopt met zuipen, nu en dan een druppeltje van iets maar nooit meer door halen. Blow al decennia niet meer, niet echt, ben van de morfine af, ach daar heb je geen echt een keuze in, ik had discipline moeten hebben, niet moeten gebruiken, sparen en ik had op rozen kunnen zitten en nu zit ik op methadon en aardbeien. Maar ben nu zelfstandig met de Valium gestopt. Het is moeilijk wel leuk spul maar ik wil af van al het spul. Al het spul. Dus volgende week gaat de suiker inname naar beneden, fruit omhoog. Godallemachtig wat is er toch veel te doen en te laten. Ja beste Apiedapie. zo is het maar net.
Seks is best wel belangrijk in het (literaire) leven van Mark.
Hier lig ik, In dit kille graf,
door’t wijf dat mij geen liefde gaf.
Hier lig ik dan
Je was nergens voor te porren
liet me simpelweg verdorren
had niet eens een rampenplan.
Grafschrift CXVI
Ik lag in mijn kistje en sliep
toen kwam er een engel die riep:
“Plop, je moet nu ontwaken
om voor ons Apie
een grafschrift te maken.”
Jaja, da’s een lief engeltje, maar het heeft nog geen haast hoor
Ik wilde slechts romantiek
Maar jij noemde mij manziek
En stuurde mij voor straf
Rechtstreeks naar mijn graf
Wat een wrange humor
De romantiek werd horror.
Het laat niet over, die cliffs of Dover, vroeger baken van vrijheid nu is deze vrijheid even groot als het uiteinde van de sigaar van de alcoholist Winston. Ajacieden doen hun jasje niet uit, Winston, zei de voorzitter, ook niet onder de douche. Nu gaat het over onderbroekjes.
Karaktermoord las ik vannacht al, leuk om met voorkennis de dag te beginnen. Ik heb geen uiteinden, ik heb helemaal geen snor pawi.
Ik associeer snor ook altijd met snot. Dan krijg je dat.
Potverdrie, ik wilde dichten.
Maar ik moest wel zwichten.
Voor de schoonheid van het leven.
Waar zelfs geen Dachau tegen op kan, of die eikeltjes die nu moord zaaien. Maar het is wel moeilijk om die schoonheid te zien.
Toch is het moeilijker om nicotine te laten staan dan drank. Wat zegt dit?
Er is overal stank. Ik ga zo slapen, met twee kleine meisjes, nou ja, in poezenleeftijd zullen het wel pubers zijn. Jaloerse pubers. Als je naast de een ligt en deze blije geluidjes maakt ligt de ander de hele avond en soms nacht half in haar slaap te grommen.
Mijn vriendin past op mijn autistisch neefje omdat mijn moeder van 81 kan bridgen. Dat op zich is toch ook een mini gedicht.
Het gaat wel goed pawi, dat ik niet rook, maar als je de helft van de dag er aan denkt en je snoept en zo om er van af te blijven, dan ben me niet echt nog gestopt. Vandaar dat ik nu voor mij heel ingewikkelde boeken lees over het uitstellen van craving, dat je die uiteindelijk de nek om moet draaien en wel zelf in leven blijven en er ook nog wat lol in hebben, dat is de truc. Ik dacht dat ik het vorig soms slecht had geregeld met de morfine tekorten soms maar als je dan de verhalen van Prince moet geloven, of die van Elvis vroeger.
Ach ik kan niet zingen maar zolang ik het nie doe weet niemand het!
Das filosofisch, toch? Of iets anders. Sorry Plop, er kwam geen gedicht uit. Maar gelukkig heb ik nu ook geen hond. Anders moest die er nu ook weer uit. Dan maar poezen die grommen.
O, en ik had net een boete bij de bieb van 22 euro voor boeken die ik niet heb gelezen. 10 cent per dag, bespottelijk. En niet eens een waarschuwingsmail.
Grafschrift CXVII
wij, doden, vergaan
na een doelloos bestaan
en jij leeft nog door
maar dient ook nergens voor
Grafschrift CXVIII
wij doden, wij houden van zwijgen
want altijd gelijk willen krijgen
is meer iets van hen die nog leven
dat is: liever krijgen dan geven
Grafschrift CXIX
wij doden, wij hebben geen leven
voor ons fijn, voor jullie heel naar
het is niet anders dan waar
voor jullie duurt het nog even
Eindelijk het doodsbestaan gewend
wekt Plopje me op, tis ongekend
was het leven al een last
word ik ook hier, verrot, verrast.
Denk niet dat ik overdrijf
-immers ben ik koud en stijf-
ik voel nog steeds dat nare wijf.
Ze knaagt het doodskleed van m’n lijf.
Te heet is het graf
graag nam ik vrijaf
maar jouw gezeur
dwingt me in deez’ meur
Grafschrift CXX
wij doden de tijd alle dagen
en horen jullie alweer vragen
wat daarvan het nut moge zijn
want jullie zijn levend zoo klein
Hoe het ook allemaal zij, reageren kan weer vanaf 15 augustus. Tot dan lieve allemaal!
Nou, en toen liep het storm 😀
Zonder Plop houdt het op.
Gebroken in de knop
Een doodsknop
Maar de moed, die geven wij nooit op
Het schiet niet op
De tijd de tijd
We worden nooit bevrijd
Van spijt
Vooruit dus met die geit!
we modderen het leven door
en weten niet heel goed waarvoor
is het alleen voor jou of brood
en hopen op een zachte dood
Kan ik hier nog iets plaatsen, Apie? Het lijkt wel of het mij niet meer gelukt. Brrrr.
we modderen het leven door
ik weet ook wel waarvoor
voor jou voor geld voor brood
steeds hopend op een zachte dood
Natuurlijk gekkie, waar heb je al die tijd gezeten?
Nee zeg het maar niet, je bent het vast vergeten!
Is dit een In Memoriam of een soort van terugblik op een ver verleden?
een ver verleden om vooral niet terug te lezen !
Een slager sneed mij in het vlees
en wierp mij op de schaal.
Nu ben ik bij het pondgewicht
geschonden materiaal
Da’s niet best, Ger! 😀