Voor een “erg goede nasi goreng” ga je naar de Steenstraat. Daar zit een Chinees-Indische toko, dat wil je niet weten zo goed. Ze hebben er een “zeer service-georiënteerde Chinese cheffin” en als je die vraagt wat je moet hebben om de “allerbeste nasi van Arnhem” te maken, dan antwoordt ze: “Mijn vader”. Ik citeer uit, jullie raden het al, een ikje uit de NRC.
Dit is er eentje van Christiaan Zevenbergen, die hier vast een gratis maaltijd van San Wah Foods uitsleepte. Toko Tan Hoa, zoals de inheemsen zeggen, is immers al ruim 23 jaar een vaste bekende op de Steenstraat, maar heeft weinig geld voor reclame. Nou, dan doen wij dat wel. De zaak is opgericht in 1988 door de familie Dang en tot op heden is het een familiebedrijf. Ze hebben er verse producten, rijst en bami, non-food, drankjes, loempiavellen, eendeneieren, blikjes en sausjes.
Moet die vader nou in dobbelsteentjes erdoor?
“In de Steenstraat moet je wezen, in de Steenstaat moet je zijn! Die aan de Houtstraat dat zijn prutsers, dat weet iedereen”, zong De Schrijvende Rechter (DSR) uit volle borst. Hij was ingenomen met het ambitieniveau van de inzender: niet gewoon een goede, maar een “erg” goede nasi goreng, de “allerbeste” van heel Arnhem zelfs! “Maar waarom daar gestopt? Nasigorengkoning van heel Gelderland!! Met zo’n “zeer service-georiënteerde” Chinese cheffin komt het vast wel goed. Maar moet die vader nou in dobbelsteentjes erdoor of gewoon meekoken?”
Dus dat je niet zegt dat je er niks aan hebt, die ikjes uit de NRC. Je leert er wat van terwijl je ook aan het schuddebuiken bent.
Ook voor een mondje Frans ben je bij de ikjes aan het juiste adres. Rutmer Klarus deed kond van zijn “wekelijkse bezoek” aan de supermarkt. Hij vroeg de “dienstdoende vakkenvulster” of ze ook lasagnebladen in het assortiment hadden. “Uiterst resoluut” antwoordde ze: „Helaas meneer, het zijn geen Franse weken.”
“Juffrouw? De laissange bladen. Waar ken ik die vinden”?
Inderdaad, de geborneerdheid druipt er weer eens af, zoals ook DSR opmerkte. Rutmer had het woord vermoedelijk met zo’n dikke aardappel in zijn keel uitgesproken dat de vakkenvulster er geen chocola van kon maken. Probeer het maar eens. De choker goed geplaatst, zo beschreef Pawi het tafereel. De Brogues mooi geveterd. De minzame toon opgezet in de keel: “Juffrouw? De laissange bladen. Waar ken ik die vinden”?
DSR: “Het venijn zit ‘m in het ‘zeer resoluut’: minzame smaling over hoe de eenvoudige van dienst haar onnozelheid tentoonspreidt – kostelijk! Daarom ga je zelf naar de winkel in plaats van de dienstdoende dienstbode eropuit te sturen.”
Ook voor het dragen van zowel een mondkapje als een gehoorapparaat kon je vorige week in de NRC ikjesrubriek terecht. Maarten Seckel, een eind in de zeventig maar hij kan nog schrijven zonder stok, vertelde over een vriend van 80, Evert genaamd. Die heeft er een tip voor: je mondkapje achter je hoofd met een grote paperclip vastmaken. Duh. Die kenden wij allang uit de Flair. Denk aan haarhaakjes, 3D-geprinte haakjes, geknoopte haakjes, S-vormige haakjes, papercliphaakjes dus, hoofdbandhaakjes en speldjes als haakjes. En hou je haaks.
Pawi had een nog handigere tip: apparaatjes thuislaten. “Liplezen kon je toch al”. Klare Taal bekende dat ze vaak last had van de witte mondkapjes omdat die meteen onder de lipstick “en zo” zaten. Nu neemt ze zwarte kapjes en dat helpt. En wij maar raden waar dat “en zo” naar verwees? Overblijfselen van het patatje mayonaise pindasaus, chinese sambal bij, schuim bij woede, slagroom van de Bossche Bol? En ja, we weten het allemaal: lippenstift over het kapje heen, dat trekt ook veel bekijks. Blup.
Van het ikje van Nicole Koster over drie adoptiehondjes uit Spanje en een woedende man met twee jonge kinderen leerden we niet veel. Ja misschien dat er ergere dingen in het leven zijn. Een van de beestjes had zand over de broek van de man “gegooid”. Heel apart, wat je zo’n hondje allemaal kunt leren.
Wel weer leerzaam was het ikje van Frits van der Mark. Wisten wij veel dat een stille disco allerlei verdachte geluiden opleverde? Frits woont al 20 jaar naast een meisjesstudentenhuis in de Leidse binnenstad. Meisjesstudenten eten pap van meisjesstudentenbordjes met meisjesstudentenlepels. En die gaan erna in de meisjesstudentenafwasmachine. ‘s Nachts ontvangen de meisjesstudenten weleens jongensstudenten en dan is het meisjesenjongensstudentenbal. En ja hoor, hopla, daar was het afgelopen weekend al raak: “Geen muziek, wel gezang en veel kreten houden ons uit de slaap.” Het bleek om een stille disco te gaan. Als Frits beschreven had wat voor kreten dat waren, te weten verheerlijkt zuchten, verzaligd steunen, korte kirretjes van pret – en hoe hij daar ’s nachts naar had liggen luisteren – dan had dat misschien nog beter geweest om onze verbeeldingskracht te prikkelen.
Zo ziet dat eruit, zo’n stille disco. Je ziet wel dat het meisje in kwestie heel erg veel plezier heeft. Dus er komen geluidjes uit, zo te zien. En bij de fotograaf of willekeurige toeschouwer ook. Daarom toch maar niet doen, meisjesstudenten, het geeft aanstoot.
Dit wordt uw laatste bed.
De NRC sloot de week af met een ikje van Lamberthe de Jong. Met haar man, beiden zijn ze rond de zeventig, op zoek naar een nieuwe matras. “Er blijkt van alles te koop”, meldt ze scherpzinnig. Maar goed, een jonge verkoper springt op hen af en adviseert de aanschaf van iets duurs. Zijn argument: „U moet nu wel een goede keuze maken, want dit wordt uw laatste bed.” Niks mis mee, is gewoon waar, Lamberthe, en wees blij dat het de groentenboer niet was die het zei. Pawi stemde het ikje een beetje droevig en dat begrijp ik best.
Grofgebekte verhuizers had de lading beter gedekt
Lummels laatste bed laat nog even op zich wachten. Hij had jarenlang een heel grote futon. “Maar met de jaren werd het wel heel erg spartaans. We hebben het bed en twee tatamis gehouden en de futon door een heel dikke matras vervangen. Toen de verhuizers ons bed zagen zeiden ze : merde un futon! Dat is namelijk ontiegelijk zwaar. Ze zeiden ook merde un piano, maar die hadden we netjes met de verhuisverkoper in het contract laten zetten. Maar ze waren er niet blij mee. De Gentleman Déménageurs heetten ze. Grofgebekte verhuizers had de lading beter gedekt.”
Pawi was weer snel opgemonterd en vertelde dat haar vader vroeger – toen ook de Ford Taunus een feit was – de beste bedden kocht voor de zes kinderen en pa en ma. “Iedereen een eigen Auping. De ouderslaapkamer werd uitgerust met een pont d’amour tussenmatrasje. Nu we na onze eigen verhuizing toe waren aan een nieuw bed … het werd er net zoeentje, alleen een maatje langer. Eindelijk, nu of nooit. Geen geworstel meer met het bedekken van het voeteneind.”
Voor een klein kusje is het gewoon te ver
Ook de slaapkamer van huize Van Vuren is een nieuw bed rijker. Een keigrote boxerspring, 180 bij 200, met van die pootjes. Overal heeft de blogbaas al op geslapen: de bank, een bedbank, een luchtbed, een futon, een eenpersoons, een twijfelaar (140 breed), vervolgens 160 en nu dus 180. “We moeten appen om elkaar welterusten te zeggen. En voor een klein kusje is het gewoon te ver. Hoe ouder, hoe breder, is de stelregel bij de beddenspecialist.”
Maar Ad Hok gaat er in het verre Amerika moeiteloos overheen. Die ziet mevrouw Hok slechts bij toeval: 193 x 203 meet zijn vliegdekschip. Met een scheepstoeter wensen de echtelieden elkaar een prettige nacht. En als hij eens een weekje weg is merkt zijn vrouw het niet eens.
Wil jij net als DSR, Pawi en andere reageerders kans maken om in het volgende intro voor te komen? Wil jij ook aardige vondsten debiteren naar aanleiding van ikjes? Wil je plezier hebben met onbekenden die voor je het weet je vrienden zijn? Misschien wil je een uitnodiging voor de jaarlijkse bijeenkomst van de auteurs en reageerders van deze site? Of zeg je: doe mij dat maar allemaal?
Je wint een zwaarverguld lepeltje als jouw reactie precies de 100e is.
Doe dan aan deze leuke rubriek hier op deze leuke site mee. Ga eens wat ikjes lezen, die staan verstopt op de NRC, die krant die zo van lezersanekdotes houdt. Stuur zelf een ikje in. Scrol naar beneden en zeg iets. Dat mag met een fantasie-emailadres en ook met een nom de plume. Je wint een zwaarverguld lepeltje als jouw reactie precies de 100e is. Of de 200e, 300e enzovoort tot in het oneindige. Lepeltjes zat.
Voor je het weet kan een citaat van jou, een foto van jou, een wat dan ook van jou, een hoogtepunt van de week worden. Heb je inspiratie nodig? Raadpleeg de afleveringen van deze rubriek elders op dit blog. Ook een aanrader als je er even tussenuit bent geweest.
Bas van Vuren, aangenaam
Reacties zijn welkom via het reactieveld, of via het contactformulier hier, of via een email naar bas@basvanvuren.org
Het wordt een prettige week. Als je vindt dat het geen prettige week moet worden, voel je dan vrij om elders te gaan buurten. Daar waar er meer zijn zoals jij.
De foto helemaal hierboven – wij vakmensen noemen het de header image – laat traditiegetrouw een stukje offline leven van mezelf zien van de afgelopen tijd. Nou, jullie zien het wel. Ik bleef eens een keer binnen. Eerst lekker schemeren en toen de kaarsen aan. Maar wat had ik nou aan mijn fiets hangen? Het waren kaarsen met een afstandsbediening. Wel handig, in een keer alledrie aan. Of uit. Net waar je zin in hebt. De nieuwe tijd, wat u zegt. Volgende week zie ik misschien weer iets anders.
Foto: “Kaarsen met afstandsbediening” © 2020 Bas van Vuren
Bas van Vuren, aangenaam 
Uitgemaakt
Onze 17-jarige dochter is een uitstekende planner. Dus toen ze om 11 uur klaar was met haar tentamen Engels, stond op haar programma dat ze het om 12 uur ging uitmaken met haar vriendje. Dat gevoelens niet zomaar weg zijn, had ze niet verwacht, ze was behoorlijk overstuur.
Tijdens het avondeten stonden daar opeens haar vriendinnen – een afvaardiging van drie want het is coronatijd – gebracht door een moeder die er eerder voor van haar werk was gekomen. Zij brachten een beker Ben & Jerry-ijs mee en een kaart met de tekst: „Omdat Ben & Jerry eigenlijk de enige twee leuke mannen op de wereld zijn!”
Marijke van Harskamp
Zo zie je maar weer dat een mens ondanks alle opwinding over de gevaren buitenshuis toch maar weer het meeste te duchten heeft vanuit zijn eigen omgeving.
DSR wenst alle betrokkenen veel sterkte en herinnert nog maar weer eens aan aan psalm 141:
‘Heer, zet een wacht voor mijn mond, behoed de deur van mijn lippen.’
🤣🤣🤣
Ik ben trouwens weleens in de fabriek van Ben & Jerry geweest, daar waar het allemaal begonnen is dus. De hele geschiedenis aangehoord, van jochies tot wereldimperium, de Vermontse koeien … voor de rest alles vergeten. Zo gaat dat weleens.
Dit is trouwens het 300e intro. Just saying …
Nou, dan had je wel eens een slingertje mogen ophangen ofzo.
Ach, je weet het, ik ben daar te bescheiden voor. Zelf je slingers ophangen? Nee, da’s niks voor mij hoor. Ik geniet liever van alle leuke verrassingen die er vandaag van mijn reageerders gaan komen.
Je bent te lang uit Nederland weg. Als je jarig bent oid trakeer je zelf.
Terugkijkend valt op dat de hoogtijdagen in het begin waren, toen de reageerders over elkaar heenduikelden – hetgeen samenviel met de DSR-centrische koppen en introotjes. Just saying….
Nee, dat was nou juist het moeizame begin. Gaandeweg is het breder en dieper geworden qua zingeving. Just saying … De hoogtijdagen zijn nu en later.
Moeizaam begin? Vliegende start zul je bedoelen.
Gefeliciteerd met de 300🥂🥂ik ben ook in de eerste Ben en Jerry fabriek geweest met vrouw en kind. In Vermont kreeg ik een muntje van een pliesieagent om de parkeermeter net genoeg te vullen om geld uit de muur te trekken en de dollarbiljetten in munten om te zetten in een café
Nou, gefeliciteerd met dit 300ste intro!
Altijd een plezier om te lezen, ook al kom je er zelf niet in voor.
Over het ikje: zou niet juist de vriend moeten worden getroost? Hij is degene die verlaten is, niet de berekenende dochter.
Driehonderdste alweer, proficiat.
Jammer dat ik het niet meer kan uitmaken met iemand, ik zou best een beker Ben en Jerry willen krijgen. Thuisgebracht nog wel.
Eerst dacht ik aan een taart met 300 kaarsjes, maar dat is waanzin, natuurlijk. Daarom bij deze een gewoon, nuchter, oer-Hollands: van harte gefeliciteerd, Bas.
Proficiat Bas de Blogbaas met je driehonderdste intro alweer. Wanneer zijn de intro’s eigenlijk begonnen?
Ik herinner me vanaf het begin dat ik hier binnen kwam 2011of 12 denk ik, dat de ikjes niet zo’n prominente rol hadden en dat er wel wat onderlinge “Hoekse -Kabeljouwse twisten waren waarbij de protagonisten nog al eens van partij wisselden.
De tijd van Jan de Wit ligt in een ver verleden en het definitieve schisma met HR ook al weer enige tijd.
Het intro van vandaag is een feestje waard! (3 sterren vaut le voyage)
Dank jullie wel voor de felicitaties en lieve woorden. Ik ben er een beetje beduusd van. Had het niet verwacht. Weet je, dat het de 300e was, daar had ik helegaar niet bij stilgestaan. Heel erg fijn. Tja, wanneer de intro’s zijn begonnen? Volgens dit overzicht een jaar of zes, zeven (6, 7) geleden alweer. Januari 2014. De ikjes hadden eerst niet, toen weer wel, toen weer niet, toen weer wel een centrale positie. Het kan verkeren.
Toen, een jaar of wat geleden dus, is ook het initiatief genomen om – inderdaad – de Hoekse en Kabeljauwse Twisten – stevig en voorgoed de kop in te drukken. Protagonisten van die tijd: DSR, Trolley, Keessie, Maduro, Heer Rozenwater en die arme APDP die het allemaal ook niet wilde maar zich wel moest verdedigen. Dat laatste deed hij dan weer wel op zo’n magistrale wijze dat de heren (de dames hielden zich er doorgaans wijselijk buiten, met uitzondering van Indra) met de staart tussen de benen afdropen.
Een enkeling mokt nog door of probeert via andere pseudoniemen de keet van weleer te doen herleven. Tja, de een nog gemakkelijker te doorgronden nickname dan de ander helpt niet echt. Ook de IP-herkenner en het automatische trollenvangertje snort nog dagelijks de sneren af en blokkeert ze thans volautomatisch. Ik zie ze alleen als ik ze ga zoeken. Er is er eentje die trouw elke maandagmorgen het intro een (schrijve 1) sterretje geeft, denkend dat dit ook maar ene iemand een zier interesseert. Och gossie. Laat hem maar, we weten wie het is en we gunnen het hem!
Fijn dat van die lijst ruziemakers in ieder geval DSR er – met enige vertraging – gewoon weer lekker bij is. Ook hij heeft ingezien dat aangename conversaties in the end toch prettiger zijn dan de negativiteit van weleer. Veel anderen zijn uitgeweken naar andere sites, of zijn in het dagelijks leven nu nog strontvervelender tegen hun naasten dan voorheen.
Van JdW is inderdaad nooit meer iets vernomen, kenmerk van de rasoplichter, sorry, maar zo is het wel. Zie het nog veelvuldig geraadpleegde chronologisch overzicht van zijn ontmaskering alhier.
Nu zou het alleen nog prettig zijn als Heer Rozenwater en Luvienna er weer lekker bij komen, zoals ik bij hen, en dan kunnen we binnenkort de zeven jaren volmaken in opperste harmonie en welzaligheid. Ik wacht op dat moment om de Grote Joepie Wat Zijn We Blij APDP Bas van Vuren Reunie te organiseren, ergens in het midden van het land, Veluwe of daaromtrent, en het midden van volgend jaar. Of misschien ter gelegenheid van de 500e. Loer hoopt altijd.
🎈3️⃣0️⃣0️⃣ Gefeliciteerd! met de mooie intro’s!
In plaats van te borrelen, heeft APD vandaag kennelijk vanwege de bijzondere gelegenheid zo’n raar ruikend sigaretje gerookt.
DSR heeft ja ummes zonder welke vertraging dan ook en met blogbouwend engelengeduld de pedanterie van de blogbaas uitgezeten, totdat deze de huidige, beheersbare proporties heeft gekregen. -milde glimlachicoon-
De Brusselse Trump weer eens door de bocht. Vergeet voor het gemak de vele malen dat hij met veel misbaar vertrokken is, met de buren geheuld, zich daar onmogelijk gemaakt, hier komen stalken, verhalen ingediend en op hoge toon weer verwijderd willen hebben … Moet ik nog even doorgaan? Maar laten we de feestvreugde niet een half uur voor middernacht bederven en DSR zijn avondborreltje niet doen betreuren als hij morgen zijn roes heeft uitgeslapen en onder ogen krijgt wat hij hier heeft opgeschreven. Gute Nacht Freunde. Het was een fijne feestdag, de avond in huize Van Vuren Crownbingend doorgebracht. Man, dat waren nog eens intriges daar aan het Britse Hof.
Bonne Nuit
L’histoire se répète toujours infiniment…
Ja, APD heeft het weer goed gezien: met het ochtendgloren kwam de schaamte. Want wat heeft DSR als een amateur de deur opengezet voor APD’s gratuite tegenaanval. Mildheid wordt hier altijd afgestraft.
Gelukkig werkt APD zichzelf in de nesten zoals alleen hij dat kan. Eerder papte hij nog met buurtjes HR en Luv aan; bij DSR heet dat opeens ‘heulen’, alsof het over de moffen gaat! En DSR heeft geen verhalen ‘ingediend’, maar op uitdrukkelijk verzoek van APD voor publicatie ter beschikking gesteld. Als APD dan het vertrouwen verspeelt dat aan het publicatieprivilege ten grondslag ligt….tsja, dan volgen de bij blogbaas de boze, hete traantjes – al jaren lang. -milde glimlachicoon-
Enfin, tegenwoordig gaat het redelijk. DSR is niet zonder hope dat ’t misschien wel zo blijft. -milde glimlachicoon-
Slim horloge
Ik sta te twijfelen bij de hypermoderne horloges. „Wat kan de nieuwste versie nou precies meer dan de oude?” De verkoper, een jonge jongen, legt uit en sluit af met: „…en ook lichaamsfuncties zoals de cyclus bij vrouwen.” Ik moet er zelf nog elke dag aan wennen dat ik in de overgang zit. Ook dit is weer zo’n moment. Ik wijs de jongeman er fijntjes op dat die functie, op mijn leeftijd, niet meer hoeft. Zonder blikken of blozen geeft hij direct antwoord: „Dit horloge heeft ook valdetectie.”
Sanne van Aller
De Ik-jesrubriek begint een steeds muffer ouderenhoekje te worden. De afstand tot het vitale deel van de bevolking wordt ook taalkundig steeds groter: ‘jonge jongen’, alsjeblieft zegt. ‘Bijna nog een kind’, ‘met de kringen van de pot nog in de kont’, ‘een broekie’… -bareuh-
Eea wordt nog enigszins gered door de zelfspottende pointe, maar wie iets hypermoderns wil, moet er rekening mee houden dat hij/zij zelf niet per se helemaal bij de tijd is.
En mogen we morgen, beste redactie, as-je-blieft iets anders dan een ‘komt een NRC-lezer in de winkel’-Ik-je?!
Na anderhalve aflevering had DSR The Crown al wel weer gezien. Ouwe koek voor iedereen die zelfs maar eens een half oog in de roddelbladen bij de kapper heeft geworpen!
Maar DSR kan zich voorstellen dat dergelijk voorspelbaar vermaak aansluit de behoefte aan herkauwen, herhaling en nostalgisch terugblikken bij een ouder wordende bevolking. Lammetjespap voor de geest -mild-begrijpende glimlachicoon-.
Leuk ikje vandaag, adremme jongeman in die winkel, dat zie je niet vaak meer. Nee, vroeger, toen waren de jongelui veel grappiger. Maar deze kan ermee door.
Alleen wat nou een hypermodern horloge is in vergelijking tot een moderne? De moderne heeft geen kettinkje en kan je om je pols doen misschien?
Qua The Crown zijn we nu bij aflevering 2 van het tweede seizoen terecht gekomen. Het is niet anders. We zijn niet zo van die Netflixertjes, maar soms ontdek je dingen.
We wilden onze achterstand in een (schrijve 1) week inhalen om vanaf zondag samen met de rest van de wereld seizoen 4 te gaan zien, maar dat is dus schromelijk mislukt. Persoonlijke favoriete personage in huize Van Vuren: Winston Churchill, man, wat een knorrepot was dat zeg. En dat hij dan zijn hele leven hetzelfde vijvertje gaat staan schilderen en zelf niet eens weet waarom. Daar moet je dan de oorlog mee winnen!
Anders dan DSR sneert, er zit veel meer in deze serie dan wat tabloid-roddeltjes, maar ja, daar moet je een beetje voor gestudeerd hebben en ook in het bezit zijn van smaak en een open geest.
Over studeren en een open geest gesproken, waar is Timmerark eigenlijk? Tijd niet meer gezien. Hebben we iets verkeerds gezegd?
Het was op 28 oktober dat we Timmerark voor het laatst zagen. Om half vijf in de middag. Om vijf uur deden we nog een grondige Van Vuren Fact Check over zijn bewering dat hij nooit over DSR schrijft, maar die heeft hij niet meer gezien. Of juist wel. We zullen het misschien wel nooit weten.
Onze zolderkamergeleerde APD haalt z’n historische kennis dus van de televisie! Vast nooit de monumentale Churchillbiografie gelezen…
Spoileralert: Churchill wint deTweede Wereldoorlog en de Nobelprijs voor de Literatuur. En hij heeft meer bon mots op z’n naam staan als Mark Twain en DSR samen. (En lady Di kan maar beter uit Parijs wegblijven, meer zal DSR maar niet verklappen.)
Timmerark wordt in een kunstmatige coma gehouden totdat Biden definitief is ingezworen.
Een heerlijk ikje vandaag. Snelle jonge verkoper doet aarzelende oudere koopster het ultieme argument om iets om de breekbare pols te zwachtelen.
Honds
Lopend over de Hilversumse hei komen we veel honden tegen. Mijn dochter, die drie keer gebeten is, merkt op dat haar angst voor honden minder wordt.
Ineens komt een grote hond luid blaffend op haar afgerend en springt tegen haar op. De eigenares zegt laconiek: „Dat doet hij anders nooit. Het zal wel aan u liggen.”
Ik reageer tamelijk agressief op die vrouw. Waarna mijn dochter zegt: „Ja mevrouw, dat doet ze anders nooit. Het zal wel aan u liggen.”
Joke Zwart
Een snedige pointe, als het zo gegaan is. Een hondeneigenaar zoals beschreven, is tamelijk zeldzaam. Vroeger gingen mensen op voettocht niet de deur uit zonder een fikse wandelstok met scherpe ijzeren punt. Misschien toch eens kijken of we nog zoiets op zolder hebben liggen…
‘Tamelijk agressief’…. zoiets moet je niet vermelden zonder het in te kleuren. Schreeuwen, schelden, dreigen, wapperende handen….voor den draad ermee!
Haha, geweldige reactie op inderdaad de stupide standaard opmerking van hondeneigenaren die hun eigen hond niet de baas zijn. Laat! Je! Hond! Niet! Tegen! Andere! Mensen! Opspringen!
Toch is die zoekfunctie best handig, ik bedacht me dat ik over dit hondenprobleem al eens een vlammend artikel had geschreven. Is dus niet zo. Dit stukkie in de Volkskrant, ook gepubliceerd op nu.nl (dat kon toen nog) van maar liefst acht (8) jaar geleden vond ik dan wel, maar vlammend … het ging mijn voorganger meer om zijn buurman destijds.
Se non e vero e ben trovato.
Met het beschreven lik-op-stuk beleid kan ik helemaal eens zijn. Wij nemen een dazer mee in plaats van een wandelstok met ijzeren punt. Of allebei.
Werkt dat, zo’n dazer? En is ’t legaal?
Waar kun je zo’n dazer kopen? Ik wil er wel een.
Bij bol.com dus, voor maar vijf tientjes ….
Sommige gemeenten zetten dat soort systemen in tegen hangjongeren. Het werkt niet tegen hangoudere, te weinig trilhaartjes.
Bestaat hij?
Onze dochter zit in groep 4 en op wat beginnende twijfel na gaat ze nog volledig op in het Sinterklaasverhaal.
Plotseling stelt ze toch de vraag „Geloof jij eigenlijk dat hij bestaat?”
Dit gesprek zat er natuurlijk aan te komen, al had ik gedacht dat dat pas na 5 december zou zijn. Om even tijd te rekken, zodat we het rustig kunnen bespreken op een moment dat haar jongere zusje en broertje niet in de buurt zijn, vraag ik: „Wie?”
„God natuurlijk mama, wie anders?”
Emmy van den Boogaard
Sommige mensen denken dat dat een en dezelfde is.
Als je naar nrc.nl/ik gaat, zie je eerst de titel van de Ik-jes, zonder tekst.
En zowaar als ik hier sta, het eerste wat ik dacht vandaag was dat het wel over Sinterklaas of God zou gaan.
Mispoes, we kregen allebei.
Enfin, het Sintseizoen is weer begonnen -zucht-
Als Sinterklaas niet blijkt te bestaan is de volgende stap al gauw gezet. Zo heb ik het zelf ervaren.
PS Een dazer is legaal en werkt goed. Honden die naar fietsende benen willen happen (en dat zijn er nogal wat) houden meteen op.
Nou, bol.com moet dus lekker verdienen aan die dazers:
https://www.chewy.com/k-ii-enterprises-dazer-ii-ultrasonic/dp/141341?utm_source=shopzilla&utm_medium=cpc&utm_content=K-II%20Enterprises&utm_campaign=hg
Da’s inderdaad kras. Bol.com verkoopt de dazer dus voor bijna het dubbele (23 euro versus 42 euro). Ophef! Boycot! Kamervragen!
Bloemen
Na de boodschappen ga ik op een Rotterdams plein bij de bloemenkraam een boeketje halen. In een van de emmers staan bloemen die ik nooit eerder heb gezien. Een andere klant is me voor en vraagt naar de herkomst van de naam ‘Lollypops’ op het kaartje.
„Ja, dat heb ik bedacht”, zegt de verkoopster. „Ze heten eigenlijk ‘Turks gras’, maar dan krijg ik de hele dag gezeik!”
Betty Wymenga
Doorsnee gebeurtenis, doorsnee vraag, doorsnee antwoord, geen sfeertekening, geen decor, geen goed ikje.
Ik kan op internet geen afbeelding van Turks gras vinden.
Om preciezer te zijn: een bloem die Turks gras heet…
Oh. Wellicht een broodje aap verhaaltje? Daar zijn ze goed in op de Rotterdamse markt.
Kort en goed. Maar misschien takel ik af. 🙄
Bellen met Chay
Ik loop vaak met mijn zoon in de ochtend even met hem mee naar zijn fiets. We praten dan, vooral over wat we gaan eten ’s avonds.
Vanochtend ben ik wat ongeduldig want ik moet zelf ook weg. Mijn zoon zegt: „Wacht, ik moet nog heel even Chay bellen.”
Hij belt, zij neemt op.
Ze zegt: „Ik ben wakker.”
En ze hangen weer op.
Wauw. Cool. Intiem.
Judith Pilon
Een van de meest merkwaardigste ikjes allertijden. Judith is de weg kwijt en de redactie niet minder. Maar goed, ik ben nu ook wakker. Bedankt.
Oh, ik wilde het ikje copypasten, maar het staat er al sinds vanmorgen heel vroeg!
Dromerig en poëtisch ikje. Er gebeurt wel iets maar toch ook weer niet. Lekker vreemd.
Tsss….een openingszin om je been over te breken. En vervolgens je nek over de afsluiter.
En we weten nog steeds niet wat de pot vanavond schaft.
Even over het ikje nog …. de laatste zin … komt die van moeder of zoon….curieus … cryptisch bedoeld waarschijnlijk.
Nou ja zo leer ik alvast iets van de huidige mores ….
Moeder lijkt me, haar zoon parafraserend en daarmee belachelijk makend. Maar we zullen het vermoedelijk nooit weten
Test. Dit is namelijk een nieuwe computer.
Goed zo, het werkt. Een vers introotje morgenochtend gaat er dus komen. Over wauw, cool en intiem en zo. Uurtje of zeven, acht, zoals altijd. Ik ga al zitten kluisteren in ieder geval. Oh ja, LOLA staat er ook in.