Koeien op de snelweg (449)

Een mobiele rem met een jongetje van acht. Een goed doel met een jongen van een jaar of 6. Terschelling met een jongen van 13 en twee zusjes van 5 en 8. Een jonge griet van 61 jaar. Een vlucht naar Taiwan met een meisje van 14 jaar. Inflatie met een kleindochter van bijna drie. Jullie merken het al. Het was vorige week kinderikjesweek op en in de NRC. Niks niet erg. Wij bespreken hier alles, zonder aanzien des leeftijds.

„Laurens, kom terug, je hebt geen telefoontje bij je!”

Dat jongetje van acht fietste maar liefst vijftig meter voor zijn gezinnetje uit, dat bestond uit papa, mama, drie zusjes, een broertje, een hond en de goudvis in een mandje met deksel tegen het klotsen op de bagagedrager van de tuinman, die er ook bij was en helemaal achteraan reed. Ze maanden het jongetje van acht om terug te komen. Maar dat was hij niet van plan, gelet op zijn opvallend boze blik. Toen hij op zijn trappers ging staan om nogeens lekker te versnellen riep zijn vader: „Laurens, kom terug, je hebt geen telefoontje bij je!” Dat hielp. Ton Oudshoorn was erbij en schreef het voor ons op.

Het voorvalletje deed mij denken aan de “natuurlijke speedbumpers” die onze chauffeur vorige week ergens in een warm land op de snelweg ontwaarde: drie koeien die ons op hun dooie akkertje tegemoet kuierden. Over de hele breedte van de weg. De chauffeur minderde vaart en slalomde er via de berm omheen. Wat een belevenis was dat, zeg. Ik stuurde er gelijk een ikje over in. De redactie meldde me dat het vanwege de nieuwswaarde op de voorpagina zal verschijnen.

Suske vermoedde komkommertijd, dat had hij althans van moeder overste van het nonnenklooster gehoord, dat die op waren, de komkommers, niet de nonnen, en hij ging op onderzoek uit naar kweeperen en wat die de mensheid allemaal voor heerlijks kunnen brengen. Jokezelf had trouwens niks met komkommers en niks met kweeperen, of we dat maar allemaal wilden noteren. Ook Bertie, die van Bertjens, had niks met kweeperen, die kent ze alleen maar uit de boeken. Verder gaat ze koeien uit de weg en dat is gewoon superverstandig.

En toen moest het nog dinsdag worden .. Mens, wat een rijkdom.

Niks mis mee, maar doe dan niet aan de Grote Clubactie mee.

Conny Olde Olthof heeft haar naam niet mee, maar stuurde toch een ikje in. Het werd geplaatst op de achterpagina en da’s helemaal niet erg. Ze schreef dat de bel ging. Nou, dan weet je dat het spannend gaat worden. Er stond een jongen van een jaar of 6 aan de deur. Met zijn moeder, want alleen mogen ze tegenwoordig niet meer over straat. De jongen blijkt Max te heten en hij houdt een gloedvol betoog over de Nederlandse Ninja Academie en of Conny O.O. maar even wilde dokken in het kader van de Grote Clubactie. Waarom? Omdat de jongen dan een tegoedbon van 10 euro krijgt van bol.com. Toemaar zeg, alweer behoorlijk wereldschokkend, hoor. Nog daargelaten dat die Ninja Academie helegaar geen goed doel is, maar gewoon een bedrijfje met mensen die winst willen maken. Niks mis mee, maar doe dan niet aan de Grote Clubactie mee. Zijn jullie niet. Een club drijft op vrijwilligers en die verdienen eens per jaar wat extra ondersteuning. Jullie niet.

En toen gingen we naar Terschelling, met de boot. De vader van Yanick van Schuppen (13 jaar, Yanick dus, zijn vader is ouder) wil dat Yanick niet de hele overtocht op zijn telefoon zit te kijken. Hij wil dat het joch in plaats daarvan gaat meegenieten hoe pa met zijn zusjes van vijf en acht Het Grote Imitatiespel doet. Ja, kom er maar eens op. Yanick wordt er schijtchagrijnig van. “Na minutenlang luisteren naar die onzin, wil ik mijn telefoon weer pakken” schrijft hij nijdig. Dan hoort hij zijn vader aan zijn jongste zusje vragen: “Kan jij een tiener nadoen?” “Ja hoor”, zegt het zusje. “Mag ik mijn telefoon?” zegt ze zeikerig met een perfecte imitatie van de stem van Yanick. Zo willen we ze hebben. Goedgeschreven ikje. Geen woord teveel. Gepaste emotie. We zitten in het hoofd van de schrijver, hoe jong die dan ook maar is. Nu maar hopen dat het onderwijs zijn schrijfvaardigheid niet verpest.

De uitzondering in de kinderikjesweek was Klaartje Jansen. Ondanks haar jeugdige voornaam is ze al 61 jaar oud, maar ze loopt nog zonder stok. In plaats daarvan slaat ze er met de zweep op los. Op haar paard welteverstaan. Een blinde man met een geleidehond maakt een praatje met Klaartje en denkt dat ze “een jonge griet” is. Klaartje liet hem in die waan en galoppeerde in een roze wolk terug naar de stal. Met haar paard op haar hielen.

een dag te vroeg op Schiphol

En voor je het weet is het dan alweer zaterdag en komt de kinderikjesweek ten einde. Helaas waren de kinderanekdotes op en moesten ze er eentje verzinnen. Aïny Jung (14 jaar en een nichtje van een redacteur) verzon dat ze een dag te vroeg op Schiphol waren voor een vlucht naar Taiwan. Waarom? Omdat haar moeder zogenaamd haar telefoon al op de Taiwanese tijd had gezet. En verder had niemand in het gezin een horloge noch telefoon in bezit.

Tja, dat heb je weleens als je zo’n weekoverzicht gemakzuchtig afraffelt, dan maak je foutjes. Want dit was het vrijdagikje. Op zaterdag schreef Margreet van Goor over haar kleindochter van drie, die dol is op een stuk ontbijtkoek bij oma, liefst met zoveel mogelijk boter. Daar tekenden wij (mijn broertje en ik, ook bij oma) vroeger altijd figuurtjes in met het broodmes, of we deden een snelle boter, kaas en eieren. Jullie ook? Maar goed, het ging niet om ons, maar om die kleindochter van Margreet van Goor. In de huidige tijd. Ze at dit keer maar de helft van die heerlijke ontbijtkoek. Tot verbazing van Margreet, oma, opa en het hele verzorgingstehuis. Zelfs de directeur kwam kijken. Waarom het kleindochtertje de ontbijtkoek niet helemaal verorberde dit keer? Parmantig verklaarde het wijsneusje: “Ik vind het een beetje duur geworden.” Zeker weten dat bij een enkeling, waaronder Ilona, de mondhoeken hebben gekruld toen ze dit ikje op een andere website las.

Wil jij net als Suske, Jokezelf en andere reageerders kans maken om in het volgende weekoverzicht voor te komen? Wil jij ook aardige vondsten debiteren naar aanleiding van ikjes? Wil je plezier hebben met lezers die voor je het weet goede kennissen van je kunnen worden? Misschien wil je een uitnodiging voor de jaarlijkse bijeenkomst van lezers van deze site? Of zeg je: doe mij dat maar allemaal?

Je kunt een uniek vrolijk viltje winnen als jouw reactie precies de 100e is

Doe dan aan deze leuke rubriek hier op deze leuke site mee. Ga eens wat ikjes lezen, die staan verstopt op de NRC, die krant die zo van lezersanekdotes houdt. Of stuur zelf een ikje in. Of scrol naar beneden en zeg iets. Dat mag met een fantasie-emailadres en ook met een nom de plume. Je kunt een uniek vrolijk viltje winnen als jouw reactie precies de 100e is. Of de 200e, 300e enzovoort tot in het oneindige. Of voor een ander aangenaam dingetje dat je hier op de site doet. Viltjes zat. Maar voel je je te goed voor zo’n viltje? Helemaal prima, dan laat je dat – liefst discreet – even weten en dan gaat dat viltje naar iemand die het wel weet te waarderen. 

Voor je het weet kan een citaat van jou, een foto van jou, een wat dan ook van jou, een hoogtepunt van de week worden. Heb je inspiratie nodig? Raadpleeg de afleveringen van deze rubriek elders op dit blog. Ook een aanrader als je er even tussenuit bent geweest.

Reacties zijn welkom via het reactieveld, het contactformulier of een email naar bas@basvanvuren.org

Het wordt een prettige week. Als je vindt dat het geen prettige week moet worden, voel je dan vrij om elders te gaan buurten. Daar waar er meer zijn zoals jij. 

De foto helemaal hierboven – wij vakmensen noemen het de header image – laat traditiegetrouw een stukje offline leven van mezelf zien van de afgelopen tijd. Nou, jullie zien het wel. Ik was weer eens in het buitenland. Lekker aan het touren over de snelweg. Maar ja, dan komen er ineens kuddes met koeien aanhollen, allemaal op zoek naar eten. De kunst is dan om die smekende blikken te negeren en stug voor je te kijken. Nooit een koe in de ogen kijken! Nou, en dan snappen ze vanzelf dat ze in de berm gras moeten eten. Veel veiliger voor mens en dier. Ook deze week – ik voel het gewoon – ga ik weer interessante dingen meemaken. Jullie ook? Laat je belevenissen achter in de reacties op dit blog. Hoeft niet literair. Foto: “Koeien op de snelweg in een warm land” © 2023 Bas van Vuren