Een half ikje over solidariteit en vuurwerk. Chocoladeletters. Links en rechts. Met het hele gezin naar de rechter. LED-kaarsjes met uitblaasfunctie. En de zak van Sinterjetje. Daar ging het vorige week om in ikjesland. Het land dat bij elkaar geschreven wordt door lezers van de NRC.
Elsje Jorritsma schreef over “solidariteit”. Haar 15-jarige zoon vroeg haar wat dat betekende en toen mama uitgelegd had dat het bijvoorbeeld is “dat mensen die veel verdienen ook veel belasting betalen” reageerde hij met een schouderophalend “Oh, laat dan maar zitten.”. Het kereltje had later op de SP willen stemmen, maar zag daar dus van af. Jammer, eigenlijk is de SP de beste partij met de mooiste idealen, maar ze breken maar niet door. Lilian, v/h Renske … prima vakvrouwen, aan hen ligt het niet. Misschien de archaische naam van de beweging maar eens aanpassen?
het was, zoals later bleek, een half ikje
Bertie, coryfee van het NRC-ikjespanel, vond het verhaaltje een “goed begin van de week”, omdat het kort maar krachtig was. Ja, wiedus nogal, het was, zoals later bleek, een half ikje. De malle mensen van de eindredactie hadden laat op de zondagavond de helft vergeten te zetten. Of misschien vonden ze het wel te lang. Bertie vond het vorige weekoverzicht, dat van mij dus, in ieder geval wel wat lang. Daarom wordt het vandaag een stuk korter, want zo ben ik wel. Suske, een andere panelcoryfee, wenste ons allen traditiegetrouw weer een fijne maandag. En wij hem.
P. van Breuckelen schreef een onzinverhaal over een man in een scootmobiel die zichzelf met drie chocoladeletters “plezierde.“ Het zal wel.
Toen ik in een verloren momentje tussen drukke bedrijven wat aan het surfen was trof ik tot mijn vreugde een interview aan met Mario de Kort, vriend van de site en van het leven. Hij blijkt er nog te zijn en zingt de sponningen uit de ramen van zijn wijnlokaal in Tilburg. Over de begeleidende piano onthulde hij een groot geheim: het geheim van de piano van Mario de Kort.
Hij leeft!
Twan Vet, begenadigd schrijver en dichter van ikjes en rijmpjes, sloeg weer eens toe. Links en rechts stemmen bij verkiezingen of links en rechts afslaan bij het autorijexamen, die dubbele betekenis, daar speelde hij magnifiek mee. Wat een woordenspel, wat een onverwachtige wendingen. Die komt er wel, die Twan Vet.
“de linker mama gelijk had gegeven”
Marin de Jong had een boete gekregen voor verkeerd parkeren. Met het hele gezin togen ze naar de rechtbank. Dochtertje van 3 vertelde later thuis dat “de linker mama gelijk had gegeven”. Dus ja, Twan, eat your heart out! Schattig vond ik het wel en stelde me het tafereeltje voor: papa, mama, en kinderen die gezellig een dagje naar de rechtbank gingen. Hondje mee, de lunchzakjes gingen open. Kindje van drie mag met de bode spelen en de rechter aan de haren trekken. Heerlijk, daar heb je de ballenbak van de Ikea niet voor nodig. Volgende maand komt de zedenzaak van papa voor.
Het moet kort vandaag, dus gauw door naar het volgende ikje. Dat van Margriet Smeets die over haar LED-kaars met uitblaasfunctie schreef. „Heeft die van jou ook een uitblaasfunctie?” vraagt ze aan ene Bas. Die zegt: „Nee, ik pak gewoon de afstandsbediening.” Goh, zeiden we en gingen andere dingen doen. Wel een grappige jongen trouwens, die Bas.
Sinterklaas is in het land en dat merk ik altijd aan de vele klikken op mijn grensoverschrijdende Sinterklaasrijm van vele jaren terug. Andere mensen merken het aan de ikjes. De familie Jansen zond er eentje in over Sinterklaasje bonne bonne bonne en een dochtertje dat ongeduldig uitroept: “En nu Sinterjetje”. Haar broertje heet Klaas, dat moet er voor een goed begrip en oneindige hilariteit wel even bij.
Oh, dat was alweer het ikje van de zaterdag, het laatste ikje van de week zoals jullie weten. Vandaag weer een nieuwe week. Kort intro. Niet half. Doei.
Wil jij net als Bertie, Suske en andere reageerders kans maken om in het volgende weekoverzicht voor te komen? Wil jij ook aardige vondsten debiteren naar aanleiding van ikjes? Wil je plezier hebben met lezers die voor je het weet goede kennissen van je kunnen worden? Misschien wil je een uitnodiging voor de jaarlijkse bijeenkomst van lezers van deze site? Of zeg je: doe mij dat maar allemaal?
Je kunt een uniek vrolijk viltje winnen als jouw reactie precies de 100e is
Doe dan aan deze leuke rubriek hier op deze leuke site mee. Ga eens wat ikjes lezen, die staan verstopt op de NRC, die krant die zo van lezersanekdotes houdt. Of stuur zelf een ikje in. Of scrol naar beneden en zeg iets. Dat mag met een fantasie-emailadres en ook met een nom de plume. Je kunt een uniek vrolijk viltje winnen als jouw reactie precies de 100e is. Of de 200e, 300e enzovoort tot in het oneindige. Of voor een ander aangenaam dingetje dat je hier op de site doet. Viltjes zat. Maar voel je je te goed voor zo’n viltje? Of ben je doodsbenauwd om je adres te delen met het blogbeheer? Helemaal prima, dan laat je dat – liefst discreet – even weten en dan gaat dat viltje naar iemand die het wel weet te waarderen.
Voor je het weet kan een citaat van jou, een foto van jou, een wat dan ook van jou, een hoogtepunt van de week worden. Heb je inspiratie nodig? Raadpleeg de afleveringen van deze rubriek elders op dit blog. Ook een aanrader als je er even tussenuit bent geweest.
Reacties zijn welkom via het reactieveld, het contactformulier of een email naar bas@basvanvuren.org
Het wordt een prettige week. Als je vindt dat het geen prettige week moet worden, voel je dan vrij om elders te gaan buurten. Daar waar er meer zijn zoals jij.
De foto helemaal hierboven – wij vakmensen noemen het de header image – laat traditiegetrouw een stukje offline leven van mezelf zien van de afgelopen tijd. Nou, jullie zien het wel. Ik liep weer eens rond op de stoomboot van Sinterklaas, de echte van het Sinterklaasjournaal. We konden met de hele familie een blik werpen in de slaapkamer van de goedheiligman zelve. De echte van het Sinterklaasjournaal. Daar stonden zijn pantoffels voor een groot netjes opgemaakt bed. Het zag er niet uit alsof er veel geslapen werd, zullen we maar zeggen. Sinterklaas zat met een rode neus in het vooronder. Verder waren er Pieten, een speurtocht, een gedicht van verliefde Piet Pablo voor Piet Isabella en kregen stoute kinderen “de koe”. Ook deze week – ik voel het gewoon – ga ik weer interessante dingen meemaken. Jullie ook? Laat je belevenissen achter in de reacties op dit blog. Hoeft niet literair. Foto: “De lege slaapkamer van Sinterklaas” © 2023 Bas van Vuren
Bas van Vuren, aangenaam 
Sinterklaas
Twee vrouwen, 60-plus, drinken koffie in het museumcafé. In het gebouw is een Sinterklaasfeest. De Sint schrijdt door het café en spreekt de vrouwen aan. „Zo, dat is lang geleden dat ik jullie gezien heb. Ik weet nog dat jullie zó klein waren en bij mij op schoot zaten.”
De ene vrouw kijkt Sint aan en zegt tegen hem: „Ik denk eerder dat u bij mij op schoot gezeten heeft.”
F. Meulenbroeks
Goeie kop in deze tijd en actuele anekdote. Hebben we geluk mee.
Goedemorgen Bas.
Intro is prima.
Was het vorige week ook. Je had niet naar me hoeven luisteren, het is je eigen blog. Maar grappig vind ik je reactie wel. 😅
Deze week weer elke dag een berichtje?
Ik luister altijd naar coryfeeen, maar alles met een knipoog, heur.
Elke dag een berichtje, meestal in de vorm van een ikje, doe ik hier al vele jaren. En ze zijn en blijven welkom. Elke dag twee ook. Drie en tot in de oneindigheid.
Toch hield het vorige week op, na een paar dagen.
Nee hoor, dat ligt aan je toestel. Vorige week was er elke dag een berichtje, er waren er minimaal twee zelfs. Elke dag een vers ikje, stipt in de ochtend, en een reactietje. Elke dag, geen dag overgeslagen.
Scrol maar even snel door alle 21 reacties op https://basvanvuren.org/2023/11/27/maar-ik-hou-wel-van-jullie-hoor/ Heb ik ook gedaan dit weekend.
Toen ze gekreun hoorden op zolder of het dak begonnen de kinderen spontaan “hij komt…hij komt…die lieve goede sint” te zingen. Of ze achteraf lekkers gekregen hebben weet ik niet. Ik vrees er voor.
Fijne maandag.
Beetje een kort stuk dit keer 😉
Ok, het wordt volgende week langer!
Hechtingen
Tijdens een nacontrole, zes weken na de bevalling, vraagt een jonge moeder of ik even naar de hechtingen wil kijken. „Het zit niet helemaal lekker”, vindt ze. Ze heeft zelf ook al met een spiegel gekeken en is geschrokken. Als ze zich aan het uitkleden is, hoor ik vanachter het gordijntje: „Dokter, ik waarschuw u alvast, het is net als in het NOS Journaal, de beelden kunnen schokkend zijn.”
Mieke Kerkhof
Haha, dat is toch goud? Wat een geweldig leuke opmerkingen noteert die dokter Kerkhof toch vaak in haar spreekkamer. Ik ga nu nog even de hele ochtend zitten nahikken.
Compliment
Ik loop de kamer binnen waar ik zo een massage krijg. Een nieuw gezicht lacht vriendelijk naar me. We bespreken achtergrondmuziek, massage-oliegeuren en pijnpunten. Ik kleed me uit en ga liggen. „Dit hoor je zeker weten vaker, maar wat lijk jij op Carice van Houten”, zegt de masseuse.
Ik til mijn hoofd op uit het gat van de massagebank en zeg glunderend: „Ja, dat hoor ik inderdaad wel vaker, maar dank je wel. Wat een mooi compliment.”
Ze kijkt me ietwat verbaasd aan: „Vind je?”
Francesca van Berckel (28)
Ja, dat zou ik ook geen compliment vinden. Maar misschien is het alleen haar naakte rug, dan valt het niet op.
Mededeling van de redactie: van het ikje van de maandag (over Sinterklaas) blijken de eerste twee regels weggevallen te zijn. De oorzaak is onbekend en zal ook nooit achterhaald worden, want dit is het internet. De twee regels zijn nu geruisloos toegevoegd. Het commentaar is opnieuw bezien maar behoeft geen update.
En weer komt er niets binnen…..
Zal nogmaals de boel activeren.
Zucht. Zucht. Zzzuuuccchhhttt….
Ja, ik dacht al, waar blijf je?
Dacht dat ik opschuildertje speelde. 😑
80 jaar
Voor mijn 80ste verjaardag geef ik mijn kleinkinderen ieder 80 euro in briefjes van 20.
Kleinzoon van acht roept na het tellen uit: „Kan je alsjeblieft 100 worden”?
Liesbeth van Bouwdijk
Tja, de vrek vertelt er dus niet bij dat ze haar kleinkinderen ieder maar 20 euro gaf toen ze 20 werd. Dat was erg weinig, hoor. Met rente op rente eigenlijk niet meer goed te maken, al word je 100.
Andersom was beter geweest? 😁
Koeien
Als kunsthistorica neem ik voor het eerst mijn vierjarig zoontje mee naar het Teylers Museum in Haarlem. Vol enthousiasme benoem ik wat we zien: fossielen, telescopen, prachtige plafonds…
In de schilderijenzaal wijs ik hem op een werk met koeien, waarop mijn zoontje zegt: „Mama, ophouden nu, ik heb zelf ogen.”
Ceciel Stoutjesdijk
Wat een heerlijke schattige achternaam: Stoutjesdijk. Geen Stoutedijk, Stoutendijk, nee Stoutjesdijk. Dat zoontje boft ermee, maar laat het hem zelf maar ontdekken.
Moet ik nog zeggen dat het Teylers Museum een van mijn favoriete hangouts is? En dat jullie dan over elkaar heen gaan buitelen met andere leuke geweldige musea en exposities waar jullie pas geweest zijn? Of is dat meer voor de familieapp?
In ieder geval een lesje voor mama.
Zeker, “kijk, een dit en moet je nou eens zien daar is een dat”, en vooral het semi-verbaasde “wat is dat daar dan, Miesje, dat is een dit, he, ja, een dit!” Tureluurs word je ervan. Goed dat iemand hier eens tegen opstaat.
Oma
Ik bak heel dunne pannenkoeken. De kinderen: „Die van oma zijn pas lekker. Superdun!”
Ik maak een – al zeg ik het zelf – heerlijke stamppot boerenkool. De kinderen: „De stamppot van oma, díe is pas lekker smeuïg.”
Ik zit op de bank. De jongste (19!) komt over me heen hangen. Dan zegt ze: „Je ruikt lekker…. Naar oma.”
Lisette van de Loo
Nou, ik zat achterom zo gezellig met een nieuwe lezer te babbelen, dat ik helegaar vergat het ikje te plaatsen. Heb je weleens, ook nog geen koffie gehad.
Naar oma ruiken … we hebben er allemaal wel een geurbeeld bij. Laten we dat koesteren evenals de goede herinneringen aan onze oma’s en natuurlijk ook opa’s. De laatsten hadden ook een duidelijk geurbeeld: deo deden ze denk ik nog niet aan, sigaren en pijpen wel. De mijne wel althans.
Snappen we trouwens dat uitroepteken achter 19? Ik niet.
Grootouders heb ik niet gekend maar ik geloof de ruikers op hun woord.
Ik denk dat het ook aan de opa of oma ligt. De een zal lekker naar viooltjes en jasmijn ruiken, de ander stinkt een uur in de wind naar stront, kak en pis. En alles daar tussen in.