De nieuwste winkeltjes en leuke adresjes in Amsterdam. Twee seksende vogels in park Het Loo. Mieren en pissebedden onder een houten plaat. Een ontploffende leerling achter een laptop. Ontlastingszakjes voor een hond. En een taalmaatje met telwoorden. Dat had je allemaal aan kunnen treffen in de NRC-ikjes van vorige week. Maar ja, je had andere dingen te doen. Lees het dan hieronder nog maar eens op je gemak door en beloof beterschap voor deze week. Die start nu.
“Je ziet er leuk uit, pap! Zo hip die Poverty-look!”
De volwassen dochter van Joke Erasmus-Kooiman woont in Amsterdam en geniet daar dus van die winkeltjes en adresjes. Haar moeder en vader wonen nog op het platteland, ergens buiten Amsterdam, kan overal zijn. Als de dochter een weekendje in het ouderlijk huis is en haar vader ziet thuiskomen, na een dagje schuren en verven in het nieuwe huis van zijn vriend, complimenteert dochterlief hem met een enthousiast: “Je ziet er leuk uit, pap! Zo hip die Poverty-look!”
Nou, dat had je toch niet willen missen? Doe je ook niet. Het verwende ikjespanel zuchtte en scrolde “op beter hopend” de nieuwe week in, maar die mensen zijn niet gauw tevreden. Jan Sierhuis bijvoorbeeld, tijdelijk gestationeerd in Bretagne, daar waar de oesters groeien, vond het ikje “kraak nog smaak” hebben. Hij vond de ikjes tegenwoordig sowieso een “hoog Libellegehalte” hebben. Wat dat is? Dat ze een beetje weg lezen “als een knipoog van de ene naar de andere lezer”. Bertie was zoals altijd wat milder, maar merkte vernietigend op: “Ach, ze zullen er zelf lol om hebben gehad”.
Dat gold vast ook voor die twee vogels, een specht en een koekoek, die volgens Diederik Visser ergens in park Het Loo samen aan het roffelen en koekeloeren waren. Het viel hem op dat ze dat in een “schijnbare cadans” deden. Op zich niks mis mee, die waarneming kan zo naar de Fenolijn van Vroege Vogels, maar Diederik vond het nodig om dat in de nek van een joggende jonge vrouw te hijgen. Die hij helegaar dus niet kende. Gelukkig gaf ze hem geen knal. Had ik wel gedaan, want ik hou niet zo van die popiejopie Amsterdammers die hun lollige opmerkingen maar te pas en te onpas naar onbekenden roepen, terwijl ze niet eens bouwvakker zijn. Die vrouw, Diederik? Die loopt er niet voor jou!
Anna Luten staat in het “ecopark” klaar met een “hoop kersverse vrijwilligers”. Nou, dan weet je het wel, dan heb je te maken met iemand die niet kan schrijven, maar wel het hart op de goede plaats heeft. Beter dan andersom. Ze krijgen een rondleiding van een gids die hen alles vertelt over de inheemse planten. Hij tilt een grote houten plaat van de grond en vertelt dat dit educatief materiaal is. Verbaasd tuurt een vrijwilliger naar de duizenden krioelende mieren en pissebedden die vluchten voor het daglicht en vraagt: „Wat moeten ze leren dan?” Een tamelijk hilarisch misverstand als je het mij vraagt. En ook als je het mij niet vraagt. Bij Bertie kon er “een klein lachje” van af.
“Laptops dicht”, blaft hij naar zijn klas
Thomas Otte ontwikkelt zich tot een veelschrijver. Hij heeft echt de smaak te pakken, deze leraar met misschien wel teveel vrije tijd. “Laptops dicht, alsjeblieft”, blaft hij naar zijn klas als hij de les wil starten. Er is een leerling die “naarstig” door gaat met klikken en tikken. Meneer Otte vraagt wat er zo belangrijk is, maar krijgt geen antwoord. Ze blijkt aan het schaken te zijn met meneer De Boer van wiskunde. Als ze wint, krijgt ze een punt extra voor haar toets van later die dag. “Vroeger kreeg je met het rietje als je niet met je armen over elkaar zat” merkte een ouwe knar van het ikjespanel zuinigjes op. Zeker jaloers dat hij ook vorige week weer geen ikje gepubliceerd had weten te krijgen.
Heer Rozenwater was zo attent om het ikje van de schrijvende gynaecoloog Pieternel Steures ook op deze site onder de aandacht te brengen. Ze heeft een bekkenbodemspreekuur en spreekt met een vrouw die over een moeilijke stoelgang klaagt. Dokter Steures informeert of ze laxeermiddelen gebruikt met de raadselachtige vraag: “Gebruikt u voor de ontlasting zakjes?” Natuurlijk begreep de vrouw dit verkeerd en ze antwoordde aarzelend: “Nee, maar wel voor de ontlasting van mijn hond.” Zelf zou ik die vraag naar “zakjes” ook niet begrepen hebben. Je kunt toch gewoon vragen of iemand laxeermiddelen gebruikt, ongeacht of die uit een flesje of een potje of een zakje komen of voor mijn part uit een tube? In het laatste geval goed uitsmeren op een geëigende plaats.
Het ikje van Ferdinand Crijns op zaterdag was lekker kort en de conclusie stond al in de eerste zin, namelijk dat Nederlands een lastige taal is voor buitenlanders. Een Afghaan die tweeënhalf jaar geleden naar Nederland was gekomen zei “half drie” op de vraag hoelang hij al in Nederland was. Best aardig, vond Bertie, en krek, gelijk dat ze me d’r had, het weekend brak daarmee vervroegd aan en dat was ook wat waard.
Wil jij net als Bertie, Suske, Jan Sierhuis, Heer Rozenwater en andere reageerders kans maken om in het volgende weekoverzicht voor te komen? Wil jij ook aardige vondsten debiteren naar aanleiding van ikjes? Wil je plezier hebben met lezers die voor je het weet goede kennissen van je kunnen worden? Misschien wil je een uitnodiging voor de jaarlijkse bijeenkomst van lezers van deze site? Of zeg je: doe mij dat maar allemaal?
Je kunt een uniek vrolijk viltje winnen als jouw reactie precies de 100e is
Doe dan aan deze leuke rubriek hier op deze leuke site mee. Ga eens wat ikjes lezen, die staan verstopt op de NRC, die krant die zo van lezersanekdotes houdt. Of stuur zelf een ikje in. Of scrol naar beneden en zeg iets. Dat mag met een fantasie-emailadres en ook met een nom de plume. Je kunt een uniek vrolijk viltje winnen als jouw reactie precies de 100e is. Of de 200e, 300e enzovoort tot in het oneindige. Of voor een ander aangenaam dingetje dat je hier op de site doet. Viltjes zat. Maar voel je je te goed voor zo’n viltje? Of ben je doodsbenauwd om je adres te delen met het blogbeheer? Helemaal prima, dan laat je dat – liefst discreet – even weten en dan gaat dat viltje naar iemand die het wel weet te waarderen.
Voor je het weet kan een citaat van jou, een foto van jou, een wat dan ook van jou, een hoogtepunt van de week worden. Heb je inspiratie nodig? Raadpleeg de afleveringen van deze rubriek elders op dit blog. Ook een aanrader als je er even tussenuit bent geweest.
Reacties zijn welkom via het reactieveld, het contactformulier of een email naar bas@basvanvuren.org
Het wordt een prettige week. Als je vindt dat het geen prettige week moet worden, voel je dan vrij om elders te gaan buurten. Daar waar er meer zijn zoals jij.
De foto helemaal hierboven – wij vakmensen noemen het de header image – laat traditiegetrouw een stukje offline leven van mezelf zien van de afgelopen tijd. Nou, jullie zien het wel, ik kon geen eigen foto vinden. Heb je weleens, dat je gewoon een week leeft en het niet op beeld vastlegt. In arren moede en uiteindelijk opperste wanhoop greep ik toen in navolging van AI artiest Heer Rozenwater naar de kunstmatige intelligentie. Nou, dat had ik beter niet kunnen doen. Ik gaf toch een vrij heldere instructie: joggende vrouw in bos met fietser. Man, man, wat een zooi verscheen er daar op mijn beeldscherm. Uiteindelijk gaf ik het op. Ook deze week – ik voel het gewoon – ga ik weer interessante dingen meemaken. Jullie ook? Laat je belevenissen achter in de reacties op dit blog. Hoeft niet literair. Foto: “Ai ai joggende vrouw in bos met fietser ernaast” © 2024 Bas van Vuren
Bas van Vuren, aangenaam 
Brokkenpiloot
Mijn studentikoze neef staat nog geen uur op z’n snowboard als hij een sleutelbeen breekt. „O no, not you again”, zegt de Franse dokter die hem herkent van de vorige avond, toen hij zich bij de eerste hulp meldde met een flinke jaap in z’n onderarm. Twee dagen later treint neef terug naar Delft om zich te laten opereren aan zijn geknakte sleutelbeen. Eenmaal uit de narcose voelt meneer zich prima en rammelt z’n maag. De verpleegkundige vraagt wat hij op z’n brood wil hebben. Hij denkt even na en vraagt: heeft u gerookte zalm?
Lies Smulders
Dat had de neef in Frankrijk dan ook op zijn brood kunnen krijgen.
Echt hilarisch wil dit verhaal niet worden, vermoedelijk vanwege de ellenlange aanloop met eigenlijk alleen maar voor de pointe overbodige opsmuk. En da’s een doodzonde in ikjesland.
Ik kan hier wel om lachen als je het bekijkt vanuit het oogpunt zoals ze bij Jiskefet de lullo’s hebben neergezet. En dat deed ik. Als je dat niet doet is het natuurlijk gewoon een heel vervelend irritant verwend ventje. Het gaat er een beetje om hoe je eigen pet staat als je dit leest. Nou is dat wel vaker, maar bij dit ikje ligt dat er dik boven op. En ook dat feit maakt dat dit ikje wat mij betreft dik is goedgekeurd.
Da’s een mooie opsteker voor Lies, Jan!
Ga je vandaag langs het strand slenteren? Tegen rotsblokken schoppen? Schelpjes peuteren?
Ik zit 150 meter van zee dus strandlopen doe ik iedere dag. Vandaag een oud fort en een stuk natuur, morgen naar Dinan en tussendoor lees ik hier bij en reageer als de wifi het toelaat. Wellicht kan ik tussendoor ook nog wat rotsblokken en ikjes schoppen, wie zal het zeggen?
Neef de Droge.
Enfin, we hebben slechtere starts gehad.
Een sfeerfotootje naar het bekende adres zou deze idylle natuurlijk helemaal afmaken. Hoeven geen personen op, maar graag wat golven, zand en stukken steen. Naar bas.vanvuren@gmail.com … De baten komen netjes via een verdeelsleutel ten goede aan dit blog en de leuke reünie voor alle medewerkers die er weer zit aan te komen.
Geregeld!
Nou, rotsblokken genoeg inderdaad en een vent die een hele rits blauwe ballen in zee heeft geschopt en daar kennelijk gewoon mee wegkomt. Maar goed, daar kan dat nog, daar hebben ze geen Boyan Slat.
Update, de rotsblokken kwamen niet helemaal lekker mee. Nu wel:
Over laxeermiddelen zou ik gerust een ikje kunnen schrijven, maar doe het niet. Er is al genoeg shit in de wereld.
Voor de nieuwelingen in het reageerdersveld: we hadden hier een paar jaar een seriereageerder, Timmerark of Tramlijn Acht geheten, en die reageerde doorgaans vanaf het toilet, waar hij het grootste gedeelte van zijn vrije tijd doorbracht. De viezigheid klotste van de muren. Na zijn onvrijwillige vertrek is het shitgehalte van de site een stuk opgeknapt.
Verf
Mijn niet-Nederlandse bijleskind van 8 probeer ik uit te leggen waarom taal zo belangrijk is.
Later op school krijgt hij ook rekensommen, met opdrachten als: „De schilder moet een muur schilderen van zoveel meter bij zoveel meter. Er is zoveel verf per vierkante meter nodig, er gaat zoveel verf in een blik. Reken uit wat de schilder nodig heeft.”
Zijn antwoord: „Een kwast.”
Paquita de Graaff
Als je een stukje begint met “Mijn niet-Nederlandse bijleskind” dan komt het niet meer goed. De tweede zin rammelt met dat “Later op school” en “ook” (“ook”?) en die overbodige komma. Tja, en dan is de lezer zo geïrriteerd dat het standaardmopje niet meer uit de verf komt.
Bovendien, je wilt een kind iets uitleggen over taal en begint over rekenen. Hoe verwarrend wil je het maken voor een buitenlands kind? Paquita krijgt hier zelf een dikke onvoldoende voor en mag geen bijles meer geven.
Zo, dat zal haar leren. Dat wel.
Paquita komt zelf niet zo best uit de verf op deze manier! Laat ik er verder maar over ophouden.
Snack
Ik zit in mijn auto op de parkeerplaats van een supermarkt. Boodschappen gedaan en mezelf getrakteerd op een snack van de broodafdeling. Plots wordt het rechterportier opengetrokken. Een man van middelbare leeftijd gaat snel op de stoel naast me zitten.
„Fijn, dat u er al bent”, zegt hij.
„Ja”, zeg ik verbouwereerd.
„Ik denk dat ik hier verkeerd ben”, zegt hij nu hij even opzij kijkt.
„Dat denk ik ook”, zeg ik.
„Eet smakelijk verder en een prettige dag nog”, en weg is hij.
Jelis van Dolderen
Die man wilde iets anders in zijn mond stoppen? 🥸
Suggestief inderdaad, ik kan hier niet eens om glimlachen. Had na het lezen zoiets van “okay, en nu?”
Precies! Dat is volgens een lezersonderzoek van de NRC de meest voorkomende reactie van hun lezers op de ikjes.
Ja, ik loop weer achter…
Ja, je loopt er niet voor ons! 😉
Goede manieren
Mijn dochter en schoonzoon zijn de trotse ouders van een bijna tweejarige zoon. Het opvoeden is een beetje begonnen en tot hun vreugde werpt dat vaak goede vruchten af. Momenteel wordt er flink geoefend op het leren ‘Dank-je-wel-zeggen’ op het moment dat hem iets wordt aangeboden. En ook hierbij lijkt hij een snelle leerling.
Op zaterdagochtend biedt de kaasboer op de lokale markt hem een stukje kaas aan. Als zijn vader hem verwachtingsvol vraagt: „Wat zeg je dan?”, antwoordt hij gretig: „Meer!”
Clara Bourguignon
Het kinderikje is onuitroeibaar en echt alles is er al over gezegd dat er over gezegd kan worden. Hielden die ouders die hilarische citaten maar eens een beetje voor zichzelf en opa en oma.
Beetje het effect van (klein-)kind foto’s die je ongevraagd allemaal te zien krijgt. Leuk voor de (groot-)ouders, maar val ons er even niet mee lastig.
NRC kan ze moeilijk verbieden…..
Niet afdrukken
Zou niet eerlijk zijn.
Korte broek
Terwijl ik in de schoolpauze door de stad loop, komt een jongen naar mij toe fietsen op een fatbike. „Waarom draag jij een korte broek”, vraagt hij. Omdat ik deze vraag wel vaker krijg en deze keer geen zin heb in het hele „goede-bloedsomloopverhaal, zeg ik: „Gewoon, omdat het kan.”
„Ben je gek of zo”, vraagt hij.
„Misschien een beetje.”
„Kankersukkel!”, zegt hij een paar keer.
Ik weet niet hoe ik moet reageren, waarop hij zegt: „Waarom kijk je me zo raar aan?”
Octaaf Bierman (15 jaar)
Een heel triest tijdsbeeld van de tijd waarin wij leven. En helaas nog herkenbaar ook. Ik wens Octaaf en ons, de normale mensen, veel wijsheid en sterkte.
Zo gaat dat hier en daar.
Je wordt er beroerd van.
Geen menselijk ikje vandaag, want de mensen van de redactie willen ook weleens een vrije dag. Gelukkig heeft AI daar geen last van, die neemt nooit vrij, is nooit ziek en staat ons onvermoeibaar ten dienste.
Hier komt het aikje van vandaag:
Dierentuin
Tijdens het langverwachte bezoek van de Koning en Koningin aan Emmen, stond de dierentuin centraal. Met enthousiasme begaven ze zich naar de pas verhuisde locatie, waar een verrassing op hen wachtte. De verhuizing verliep niet helemaal volgens plan; in plaats van in een weelderige dierentuin stonden ze voor een bescheiden tuin met een bordje “Pardon voor het ongemak – Tijdelijk gesloten wegens onverwachte migratie van dieren.”
Lichtelijk in verwarring, werden ze rondgeleid door de directeur die met een knipoog verklaarde: “Het lijkt erop dat de dieren een eigen interpretatie hebben gegeven aan het concept van verhuizen.” Terwijl de Koningin lachend een selfie maakte met een eenzame flamingo in de achtergrond, bespraken ze de onverwachte wending van het bezoek en beloofden ze terug te komen wanneer de dieren ook weer present waren.
Auteur: Ai (spreek op zijn Engels uit en je krijgt “I” en dat is “ik” 🤔
Toen ik AI om een pointe vroeg en het geheel tot max 120 woorden te beperken kwam er het volgende aikje uit, man man, leeftijd van de auteur schat ik op 8.
Dieren
Tijdens het koninklijk bezoek aan Emmen’s nieuwe dierentuin ontdekken de Koning en Koningin dat de verhuizing anders is verlopen dan gepland: de dieren zijn onverwacht vertrokken naar elders. Met een dosis humor verklaart de directeur het ongemak, terwijl de Koningin een selfie maakt met een eenzame flamingo. Plotseling komt er een groep struisvogels aanrennen, gevolgd door een verdwaalde pinguïn op stelten, die vrolijk achter hen aanwaggelt. Ze beloven terug te komen wanneer de dieren weer terug zijn.
Ai
AI maakt er een gezellig zootje van. Een short story. 🙂