Ga ik dood
Dan val ik uit elkaar
Tot stof zoals weleer
Ik stuif op en zweef heen
De wind draagt me mee
Je ziet me niet meer
Ik vlieg over verre oorden
Leef als een gedicht
Tot ik in jouw adem
wederkeer.
© 2017 Bas van Vuren
Vrij naar No.55 van Alexis Summers, opgediept en aangereikt door Luvienna
Featured image by Alias 0591 from the Netherlands (Daisy in the wind) [CC BY 2.0 (http://creativecommons.org/licenses/by/2.0)%5D, via Wikimedia Commons
Bas van Vuren, aangenaam 
Eigenlijk best leuk dat dichten. Tijdje geleden alweer, zie betreffende categorie in het menu hierboven. Maar nu is mede dankzij Heer Huilbaby (die van de kunst, niet van de politiek) de dichtader weer opgevlamd. Natuurlijk leidt mijn redactionele werk eronder, bij deze mijn excuses aan de mede-auteurs, die maar wachten en wachten tot hun stukkie verschijnt Laten we voor hen hopen dat de inspiratie gauw weggaat.
Heel mooi deze dichterlijke en literaire opvliegers die geïnspireerd door voormalige kunstpaus Heer Roos hier neerstrijken.
Hulde voor de nieuwe vormgeving van de site, meer ruimte en overzicht, prima.
‘Literaire opvliegers’ 😀
Er lag vandaag een lijk te kijk
gevonden in het plantsoen.
Ik ben er nog naar toe geweest
maar ik had er niets te doen
Ik dacht wellicht een vriend te zien
die ik in geen jaren zag.
Maar het was een ander die er op zijn
laatste rit te wachten lag.
Toch, toen ik thuis kwam merkte ik pas
dat het geen vreemde meer voor mij was.
Ik heb zo-even opgebeld
en er een volgauto bij besteld.
Als ik wist wie ik was zou ik weten
of ik mijzelf een ander moet heten.
Maar ik ga want ik word en ik heb maar zo kort.
Ik ben ; En ik blijf door te eten.
Da’s bijzonder lief, Ger. Waren er nog meer zoals jij bij? 😀
Da’s een diepe, Ger. 😀