Hartverwarmende reacties kwamen er binnen naar aanleiding van het 250e-introfeestje van vorige week. Ik kan ze natuurlijk niet allemaal noemen, maar ga wel proberen om iedereen een antwoord te sturen. Lummel had zelfs zijn beste pak aangetrokken om het intro te lezen en “dronk er een glaasje sjampoepel bij en at toastjes.“ Ook Pawi verheugde zich over “de mijlpaal” en ze ging speciaal voor de gelegenheid door de kamer gymnastieken met een zwaar verguld lepeltje. Van Jokezelf kreeg ik “drie heerlijke Nederlandse stijve kussen, links, rechts en weer links” op mijn wangen. Ja waar anders op? Huivericoon.
… waarom ik dat zou willen, een taart met een baard?
Het was dan ook niet niks. Het eerste intro verscheen op 6 januari 2014, bijna zes jaar geleden alweer. Ze zijn via deze link allemaal keurig aan te klikken, mits je je door de kleurige vlakken heen weet te scrollen.
Ad Hok kocht een doos met 250 kaarsjes voor me op Amazon. Waar die allemaal in moesten wist Gerrit Komrij volgens Lummel. Het viel in het feestgedruis in feite alleen Pawi op dat een taart nog ontbrak. Of ik die maar zelf bij de Hema moest gaan kopen? Volgens haar hebben ze daar mooie fototaartjens, waar ik met een Dreitagenbart zo op zou kunnen. Dat vond ik op zich geen probleem. Wat de Koning kan, kan ik ook. Behalve Maxima kusjes geven. Maar ik vroeg me wel af waarom ik dat zou willen, een taart met een baard? Het antwoord bleef uit.
Wat ikjes
Er was er eentje van Roel de Jong die wakker wordt na een blindedarmoperatie. De zuster vraagt hoe erg de pijn is, op een schaal van 1 tot 10. Roel heeft geen idee waar ze het over heeft, maar heeft sterrenbeeld Weegschaal en mompelt “een 5”. Als hij weer wakker wordt herhaalt ze de vraag en hij antwoordt “een zeven”. Nadat hij voor de derde keer bijkomt meldt hij meteen enthousiast “dit is wel een 8 hoor”. Lummel vroeg zich af wat Roel had gezegd als hij sterrenbeeld Vissen had gehad. “Blup?” probeerde Ad Hok.
Maaike Deenen zag een ikje geplaatst over de roze fietshelm van haar zoontje. Papa en mama vinden het maar niks, dat roze, maar zeggen niks. Dan komt er een “grotere jongen” aan die vraagt: „Waarom heb jij een roze fietshelm op?” Zoontje zegt trots: „Omdat ik zonder zijwieltjes fiets”. En zo is dat.
Mooi ikje, vonden we met z’n allen. Niks meer aan doen. Woordje hier en daar eraf, maar da’s voor kniesoren of kniezoren en dat zijn we niet.
Vuilnisman: mag deze zak ook mee?
Veelschrijver Ben Schaafsma had weer eens een leuke pointe verzonnen. Not. Op zijn werk moeten theezakjes in de restafvalbak. Dat gaat niet goed. En dan verzucht een collega zogenaamd: “Een paar zakken verpesten het weer voor de rest.”. Als dat nou echt zo gebeurd is, Ben, waarom laat je die collega dan niet met haar/zijn grapje scoren? Wink wink, he? Die collega was er niet? Vuilnisman: mag deze zak ook mee?
Natuurlijk zijn er in onze hoogopgeleide lezerskring nauwelijks nog lezers te vinden die theezakjes gebruiken. Daar zit immers plastic in, en ze worden met arsenicum gebleekt, ook de ongebleekte. Nee, doe onze lezers maar het thee-ei, of de theeknijper en/of een theepotje met een zeetheefje erin. Jokezelf vatte het kernachtig samen: “Losse thee is veel lekkerder en in allerlei melanges en samenstelling verkrijgbaar. Je kunt het in een zeefje in je kop, glas of beker hangen en een schijfje citroen erbij doet wonderen. Ik heb gezegd.”
Dan was er een zekere Peter Vader, of zijn moeder, daar wil ik afwezen, die in een “gegoede wijk in Den Haag” een collecte ziet gebeuren. “Voor de eenzame ouderen”. Waar? In een plaatselijke supermarkt. Wanneer een chic geklede oudere heer gevraagd wordt om een bijdrage is zijn reactie, licht geaffecteerd uitgesproken: „Mijnheer, ik ga toch niet aan mijzelf doneren?” Volgens Peter betrad de heer vervolgens hoofdschuddend de winkel, maar dat zag hij natuurlijk niet echt. Hij vond dat een mooie afsluiting van zijn stukje en dat was het.
De wijk was al snel gelocaliseerd door onze schrandere lezertjes. Het ging hoogstwaarschijnlijk om “De Fred”, oftewel de Frederik Hendriklaan en omgeving. Keileuke straat in keileuke kakbuurt met zelfs een eigen website. Volgens Pawi zijn alle heren daar “mijnheer” en zijn ook alle dames daar chic gekleed, “maar eerlijk is eerlijk: soms op het randje. Veel pantervelletjes, tijgerprintjes, naaldhakken waar daarmee omzichtig de stoeptegels moeten worden betreden. En heerlijke make-up. Daar durven ze iets wat ik niet meer durf.”
Wat dat dan is, dat durfde niemand te vragen. We moesten wel aan Ilonas historische ikje denken over haar uitgelopen mascara. “Ben jij een clown?” had een rotkind aan haar gevraagd.
Lummel vond het simpelweg een “vreselikje”.
Een heel naar ikje, die zijn er helaas ook regelmatig, kwam van Saskia van Dantzig. Die praatte met haar 9-jarige zoon over wat er na haar crematie met haar as moest gebeuren. Ze suggereert om de as te verwerken in een vuurpijl, of in inkt, om een tatoeage mee te zetten. Dikke huivericoon en ja, ga je maar schamen, Saskia. “Soms wou je dat je iets niet gelezen had”, merkte Pawi terecht op. Ze vond die tatoeage natuurlijk ook een vreselijk idee, maar merkte bovendien op dat die zoon de helft van zijn moeder allang bij zich draagt, “als je de genetica mag geloven”. Lummel vond het simpelweg een “vreselikje”.
Wel en wee van onze lezers en hun huishoudens
Bij Bertie liep het even niet zo lekker allemaal, maar de stijgende lijn is inmiddels weer gevonden. Haar keukenkraan was kapot, je kent dat wel, toen raakte ze haar emailaccount kwijt, liet twee keer de aardappels “aanfikken” en tot overmaat van ramp … kon ze hier op dit blog niet meer reageren. Daar word je rillerig van, maar zoals gezegd, we denken dat ze inmiddels weer water, email en aardappelen heeft. Of ze weer kan reageren zien we zo meteen.
Met Timmerark lijkt het weer een heel ietsjepietsje beter te gaan, maar opnieuw moesten we wat reacties op zijn eigen verzoek verwijderen. Ook een video die hij ons wilde laten zien deed het eerst niet maar later wel. Het was Robin vertraagd met best een lief blafje op het end.
Tieten op Twitter
Dat was het al weer, de echte ophef was vorige week op Twitter, zie vooral aldaar als je (nog) een Twitteraccount hebt. Of beter: doe maar niet. Kort samengevat waren er op zaterdagavond vier overjarige pubers (vrouwen van middelbare leeftijd met van die eendenbekjes als profielfoto) die een “tietenmeetup” hadden georganiseerd. Wat dat was weet ik nog altijd niet, maar waarom ze daar in het openbaar over tweeten is duidelijk: aandacht. Heb het als vrouw over je tieten op Twitter en je krijgt ze achter je aan, de mannetjes, de dickpics. Dat is ook de bedoeling, anders doe je het wel via je eigen Whatsappgroepje. Nou die aandacht kregen ze. Giechelig sloegen ze de verzoeken om nadere details en “foto’s” af. Ik zag dit even bevreemd aan, maar ging me na een tijdje afvragen waarom mannen perse tieten van hen onbekende vrouwen willen zien, of ze nou mooi zijn of niet. Wat is dat toch? Wat moeten ze ermee? En waarom doen vrouwen aan die hitsigheid mee, sterker, waarom lokken ze het uit?
Naakt – borsten, poezen en piemels – is aldaar iets natuurlijks
Ik was net terug uit de sauna alwaar ik met mijn vriendin in serene sfeer een zaterdagmiddag lang had gebubbeld en gezweet en gekletst. Naakt – borsten, poezen en piemels – is aldaar iets natuurlijks, je ziet het niet eens. Hoewel er dit keer een man in het bubbelbad zijn scrotum bijna in mijn gezicht had geslingerd bij het afdalen van het trapje, en hoewel er een vrouw voorbij was komen klotsen met tieten die ongelogen bijna over het wateroppervlak sleepten. We hadden samen even goedmoedig glimlachend tegen elkaar gefluisterd dat het maar goed is dat mensen in het dagelijkse leven – onze collega’s, de buren, mensen in de bus – hun kleren aan hebben. Wij hoeven dat allemaal niet de hele dag te zien. En met de nodige zelfspot fluisterden we ook nog: “dat vinden ze vast ook van ons’.
Enfin, thuisgekomen kom je dan van die types tegen die op Twitter geen meningen verkondigen of nieuwtjes of grapjes delen, maar willen dat mannen naar hun tieten hengelen. Ik tweette er iets goedmoedigs over, in de trant van “nou, ik kom net uit de sauna, niet alle tieten hoeven te worden gezien hoor” en plaatste daar een grappig geitje bij dat zijn ogen bedekte.
BAM! Binnen een paar minuten gingen diezelfde dames die over hun tieten waren begonnen ineens tegen mij tekeer. Ja, tegen moi. Allereerst dat dit ook voor scrotums geldt, was ik het mee eens dus. Toen was er eentje die zei dat je toch niet naar de sauna gaat om naar tieten te kijken? Was ik het ook mee eens. Ik was er nota bene met mijn bloedmooie vriendin, die zoals bekend tieten heeft waar men een puntje aan kan zuigen. Maar je kunt nu eenmaal niet met gesloten ogen door de sauna lopen. Bovendien, wat maakt het uit, mooi of lelijk, dik of dun? Het gaat om meer, de persoon. Rare, bevreemdende discussie.
Ik heb de tietendames dus fluks en vrolijk geblokkeerd
De allermerkwaardigste sneer moest toen nog komen. Die kwam van een mevrouw die me voor de voeten wierp dat ik dus suggereerde dat vrouwen met lelijke tieten niet meer de sauna in mochten! Man man man. Wat een verstand. Ik heb de tietendames toen maar fluks en vrolijk geblokkeerd, want zoveel domheid en agressie wil ik niet in mijn timeline hebben.
Rond middernacht bleek dat er ook nog eentje een vriend had, een zo op het oog normale jongen die mijn geitentweetje nota bene gewoon had geliked. Die – de jongen, niet het geitje – ging de ophef nu in een stuk of zeven lange tweets analyseren en duiden. Hij deed dat verbazend goed, maar drong, wellicht onder druk van zijn vriendin, er als conclusie op aan dat ik mijn excuses zou aanbieden. Waarvoor? Nou, dat de dames mijn tweet verkeerd hadden begrepen en ondanks mijn herhaalde toelichting bewust verkeerd waren blijven begrijpen kennelijk. Zij wisten dus beter wat ik bedoelde dan ik zelf! En daar moest ik mijn excuses voor aan bieden. LOL icoontje. Blocken die hap, je wilt dat echt niet op het schermpje van je telefoon hebben.
Wil jij net als Timmerark en andere reageerders kans maken om in het volgende intro voor te komen? Wil jij ook aardige vondsten debiteren naar aanleiding van ikjes? Wil je gein maken met onbekenden die voor je het weet je vrienden zijn? Misschien wil je een uitnodiging voor een gezellige bijeenkomst van alle auteurs en reageerders op deze site? Of zeg je: doe mij dat maar allemaal?
Je wint een zwaarverguld lepeltje als jouw reactie precies de 100e is.
Doe dan aan deze leuke rubriek hier op deze leuke site mee. Ga eens wat ikjes lezen, die staan ergens verstopt in of op de NRC, die krant die zo van lezersanekdotes houdt. Stuur zelf een ikje in. Scrol naar beneden en zeg iets. Dat mag met een fantasie-emailadres en ook met een nom de plume. Je wint een zwaarverguld lepeltje als jouw reactie of gedachte zoals sommige mensen zeggen precies de 100e is. Of de 200e, 300e enzovoort tot in het oneindige. Lepeltjes zat.
Voor je het weet kan een citaat van jou, een foto van jou, een wat dan ook van jou, een hoogtepunt van de week worden. Heb je inspiratie nodig? Raadpleeg de afleveringen van deze rubriek elders op dit blog. Vooral ook een aanrader als je er even tussenuit bent geweest.
Bas van Vuren, aangenaam
Reacties zijn welkom via het reactieveld, of via het contactformulier hier, of via een email naar bas.vanvuren@gmail.com.
Het wordt een prettige week. Als je vindt dat het geen prettige week moet worden, voel je dan vrij om elders te gaan buurten. Daar waar er meer zijn zoals jij. Wij doen dan hier onze dingetjes en jij doet de jouwe daar.
De foto helemaal hierboven – wij vakmensen noemen het de featured image – laat traditiegetrouw een stukje offline leven van mezelf zien van de afgelopen tijd. Nou, jullie zien het wel. Ik had weer eens stroopwafels gekregen, meegebracht door lieve mensen uit Nederland. Voor stroopwafels kun je me niet wakker maken, maar als ik wakker ben, dan eet ik ze op. De echte met roomboter, de echte met stroop, NOOIT die met caramel meebrengen. Die zijn fout. De echten moeten het zijn.
Foto: “Kanjers met stroop” © 2019 Bas van Vuren
Bas van Vuren, aangenaam 
Onverwacht snel, deze nummer 251. Dat hele saunaverhaal heb ik gemist, gelukkig is er een samenvatting van gemaakt!
Op naar de 500 dus. Goed begin vandaag.
Bijvoeglijk
Er zijn drie middelbare scholen vlakbij en ik woon aan de meestgebruikte fietsroute ernaartoe. Je krijgt dan, of je het wilt of niet, elke dag delen van conversaties mee waardoor veel duidelijk wordt over wat de gemiddelde puber bezighoudt. Alles komt voorbij. De gesprekken kunnen fel, verontwaardigd, vrolijk, verveeld, fanatiek, vals, verlangend, furieus, verwonderd of verloren zijn, en zijn een enkele keer ronduit filosofisch. Nu hoorde ik een eersteklasser deze bloedserieuze vraag stellen: „Waarom is kanker eigenlijk een bijvoeglijk naamwoord?”
Anne de Jong
Dank je, Pawi. Het saunaverhaal gebeurde exclusief op Twitter, hier meer een soort toegift van wat er verder nog gebeurde … Op naar de 500 indeed. In dit tempo over een jaar of vijf. Benieuwd wat voor kabinet we dan hebben, welke temperatuur, of Brexit dan al voorbij is, en of we dan letterlijk door het plastic waden.
Qua ikje begint de week erg slecht. 90% van dit verhaal kan weg en de pointe is wel heel erg dun. Jammer. Maar de week is nog lang.
Dank voor de intro. Het is weer verhelderend, vooral het tietenverhaal. Nog erger dan de niksjes.
Ik twitter niet en zie dat ik niks mis. 🙄
En je kunt weer reageren, hoera!
Fijn intro met en mooie titel. Verzin er een plaatje bij.
Weer eens een zelfgehoordje. Verpakt in veel te veel woorden.
Ik vond qua plaatje die ‘Hollandse kanjers” wel grappig ….
Verhip dat verband zie ik nu pas
Ik vind de vraag van die jongen eigenlijk het enige goede van dit ikje, maar nu vraag ik mij af: hoe beluistert Anne de gesprekken van al die voorbij fietsende jongeren? Staat ze met haar oor aan het raam, zit ze voor de deur, fietst ze achter ze aan om te horen wat ze zeggen? Raadsels.
Misschien heeft Anne een richtmicrofoonsetje gekregen voor haar verjaardag. Van de Russen, Turkije, Syrië of Trump? Die van de AIVD werken niet best.
Het was dan ook zo subtiel, Lummel, dat ik het uit moet leggen 😁😁😁 Zelf vond ik hem erg grappig gisterenavond, het was nog toeval ook. Die stroopwafels heb ik echt gekregen, ik merkte de woordspeling pas bij het snijden van de foto.
Inderdaad kanjers is subtieler dan Bloemkolen. Ik heb vandaag ontdekt dat ik een yep ben. Of een vitalo.
Zo heten ouwelullen tegenwoordig
https://blendle.com/i/trouw/nieuwe-turbotaal-voor-krasse-knar/bnl-trn-20191028-11443722?campaign=social-share&source=blendle&content=blendletrending-ios&sharer=eyJpdGVtX2lkIjoiYm5sLXRybi0yMDE5MTAyOC0xMTQ0MzcyMiIsInVpZCI6Imh2YW5kZXJsYWFuIiwidmVyc2lvbiI6IjEifQ%3D%3D
De link die ik opstuurde mocht niet van wordpress. Kijk eens op trouw.nl/yep
https://verhalen.trouw.nl/de-yep-van-tegenwoordig/
Grappig, ik zit tegen de duurzame progressieveling aan denk ik. Die 10 categorieën lopen zo in elkaar over dat het moeilijk kiezen is. Maar gepensioneerd ben ik dus nog lang niet! Anders zou er wel elke dag een intro verschijnen.
Wow, 251 intro’s alweer, proficiat, Bas! Een lekkere, allitererende titel trouwens, zo uit de Bob Evers serie weggelopen. Goed voor de statistieken ook: if you mention tits, you’ ll get the hits.
Ook het ikje zit vol met stafrijm. Het meest opvallend vind ik dat er op school dus nog steeds aan zinsontleding wordt gedaan.
Pays perdu
Ik maak een praatje met de ober die koffie brengt. Waarschijnlijk door mijn afwijkende tongval, informeert hij belangstellend waar ik vandaan kom. Ik vertel hem dat ik sinds vijftien jaar in de Belgische Ardennen woon, in de buurt van Stavelot en Malmedy. Ik zeg maar niet dat het eigenlijk Lierneux is omdat toch bijna niemand dit dorpje kent.
Enthousiast reageert hij dat hij de Ardennen en mijn woonomgeving goed kent: zijn ouders hadden jarenlang een stacaravan in de buurt van Vielsalm. Verheugd en verbaasd over zoveel toeval voegt hij er aan toe: „Het is eigenlijk Lierneux maar dat zeg ik nooit omdat toch bijna niemand dat dorpje kent.”
Barbera Schumacher
Nou, wat een toeval. Iets soortgelijks is mij al honderd maal overkomen, maar nooit aan gedacht om het naar de krant te sturen. Domkopje dat ik me d’r eentje van jullie ben. Ja, en nu hoeft het niet meer.
Wow, een hoop nieuw volk over de vloer, zie ik in mijn dashboardje. Allemaal op de tieten afgekomen. Ad had gelijk 😀
Leuk ikje! En wie zou die mooie kop hebben verzonnen?
Kom jij ook uit Lierneux, Bas? Of hadden je ouders daar een stakaravaan?
Ja, niet veel mensen weten dat. Geen caravan, maar een bungalowtent.
Ik ga binnenkort een recept met parelhoen en vergetengroenten op mijn blog zetten. Ik denk erover om tieten in de titel te zetten. Suggesties?
Op Instagram werkt #cat #poes ook goed. Slechts een keer vroeg iemand ´waar is die poes?´ onder de tafel.
Doe maar gewoon “Tieten om van te smullen’.
Voor wie er eens heen wil, dat Lierneux, dit is waar het ligt, niet te ver rijden, voorbij Tilburg de grens over en dan links aanhouden tot je honger krijgt. Ter hoogte van Luik beginnen met afremmen en de kinderen vragen om hun schoenen aan te doen.
Zou Barbera (sic) toevallig in een stacaravan wonen die ze van een ouder stel heeft gekocht?
Ons huis werd laatst geinspecteerd door een bouwkundig expert. Je zou het niet verwachten bij dat beroep, maar hij was vol fantasie. Dat bleek uit zijn rapport.
Een tipje van de sluier: in de kruipruimte werd géén schimmel waargenomen.
“maar soms zijn schimmels niet met het blote oog te zien, kunnen zich razendsnel verspreiden, kunnen leiden tot zwamvorming, de zogenaamde huiszwam, en kunnen de balken aantasten, die dan gaan rotten.”
En verderop in een klein zinnetje “geen balkenrot aangetroffen, maar…”.
Zo’n fantast zou je alle hoeken van de kamer willen laten zien, als die dat al niet uit zichzelf had gedaan.
Haha, hier kun je met gemak een ikje van maken, Pawi!
En omdat het leven doorgaat kunnen we vanaf nu deel 17 van het grote Chinaverhaal lezen. Opnieuw geschreven door de man van Ilona. Wij hopen dat het goed met hem gaat.
Puzzel
Bijna alle zorgverleners zitten met mij en mijn vijftienjarige dochter aan tafel; diabetoloog, diabetesverpleegkundige, schoolmaatschappelijk werk, psycholoog van het diabetesteam, jeugdpsychiater, casemanager van Jeugdzorg.
Uniek, zo’n afstemmingsoverleg. En zeker niet zonder slag of stoot georganiseerd. Het gaat niet goed met mijn dochter. Ze is, laten we het maar zo noemen, een complex geval. Elke behandelaar bespreekt wat er zijns of haars inziens moet gebeuren.
Dan onderbreekt mijn dochter het overleg. „Jullie hebben allemaal een puzzelstukje in jullie handen”, zegt ze. „Maar ik ben geen verzameling puzzelstukjes. Ik ben de hele puzzel.”
Wendel Post
Een vroegwijze dochter. Ze vergeet misschien dat daarom nu juist dat afstemmingsoverleg wordt gehouden. Wij wensen haar een spoedig herstel en een fijn leven.
Wat een ellende. Hopelijk komt het ooit goed met de dochter.
Dat is nog maar de vraag met zoveel hulpen.
Ze verdrinkt er nog in.
Goed verzonnen door Wendel. Maar Bas heeft gelijk, het overleg ging daar juist om.
Op mijn ipad is het haast onmogelijk om tereageren op het China verhaal van Ilona. Drie uur scrollen om bij het laatste deel aan te komen en dan nog een half uur om naar de laatste reactie tegaan.
Op mijn iphone gaat het al helemaal niet. WordPress moet eens flink nadenken over hoe het met verschillende devices omgaat.
Ik lees het wel wanneer ik mijn computertje weer zie.
Of wanneer we het e-book uitbrengen!
Kinderbijslag
Mijn broer en ik treffen elkaar op een ochtend aan de keukentafel van onze dementerende vader van 99. Hij woont nog steeds thuis, met de nodige thuiszorg en hulp van ons. Hij bekijkt zijn kinderschare en vraagt: „Krijg ik nu nog kinderbijslag?”
We schieten in de lach en ik zeg: „Nee pap, we krijgen alle drie AOW.”
Marike Lindhout
Diepe zucht vanwege de bekende redenen. Wordt niet besproken. Gaat de vergetelheid in.
Waar heb je het over Bas?
Jij lijdt er nu al aan?😄
Rijk landje toch wel. Van wieg tot graf zeg maar.
Nog wel ….
Barbera, Marike ..: kunnen de ikjes-auteurs zelfs hun eigen naam niet correct schrijven?
Geruststellend
Mijn klas krijgt de schoolfoto’s uitgereikt. Een leerling vindt dat ze er niet zo mooi opstaat. Als ze mijn foto ziet, moet ze een beetje lachen: „Kijk naar uw haar!” Ik zeg dat ik vind dat we niet zo kritisch hoeven te zijn op onszelf en dat ik onze foto’s best goed vind. Ze kijkt me aan, klopt geruststellend op mijn arm: „Houd dat zelfvertrouwen, juf.”
Tineke Drewes
Tineke heeft het gezag niet aan haar kont hangen kennelijk.
Wel een grappig kind
Brutaaltje dat het me d’r eentje van ons is.
Leuk ikje vandaag. Eindelijk weer een beetje zelfspot. En gelukkig geen actualiteiten.
Klederdracht
In het Zeeuws Museum in Middelburg is een tentoonstelling over Zeeuwse klederdracht voor mannen. Twee dames van gevorderde leeftijd lopen naar de balie en vragen om twee tickets. „Bent u bekend met het museum?” vraagt de kassier. „Neen”, luidt het antwoord. „Wel, op de vierde verdieping zijn de wonderkamers, op de derde ‘Nooit meer werken’, op de tweede de vaste collectie en op de eerste een expositie over mannenpakken.” Bij een der dames gingen de wenkbrauwen en mondhoeken olijk omhoog.
Jos Hopstaken
Geen idee wat er in Jos omging toen hij dit instuurde. We moeten de grap maar helemaal zelf invullen?
Mannen pakken.
Ik hoor nou eens nooit iemand “neen” zeggen. Iemand?
Ah, nu snap ik hem. Ondeugend dametje daar in dat museum. Maar nog aannemelijker: de schrijver van het ikje bedacht het woordgrapje en zocht en vond een Sprechhund.
Ik speelde vroeger wel meidenpakkertje. Ik wist niet dat vrouwen dat nog steeds doen.
Ik heb ook nooit iemand ‘neen’ horen zeggen.
Ik ga nu naar een partijtje mannen pakken kijken. Engeland tegen ZuidAfrika in de world up rugby finale. Hup Springboks.
Neen, ik hoor ook nooit iemand neen zeggen.
En wat is er gebeurd met het goed nederlandse woord “kaartjes”?
Dat viel me ook op, Jos was zoo goed bezig met keurig leesvoer…kassier, olijk, neen daar horen geen tickets tusschen.
Hahaha, grappig, maar niet heus. Ik snapte hem niet – tot ik hier kwam en bleek dat je mannenpakken ook kunt lezen als mannen pakken. Mijn hemel! 🤦♀️ Die Jos, daar kun je mee thuiskomen zeg.
Leer cryptogrammen. 😊
dan leer je crypto grammen?
Mede deling: mor gen geen in tro van wege bbh.
bbhh. ☺
Zakkammen. Ook zo’n woord.
Vooroordeel
Op het afgesproken tijdstip belt de Brabantse beddenleverancier in Rotterdam bij me aan om een logeerbed te bezorgen. Met zachte G stellen de twee jongens zich voor. Terwijl ze met het pakket de tuin inlopen draait er een zich om en zegt: „Hé, een tram!”
In gedachten zie ik het vredige dorp waar ze vandaan komen en zeg: „Ja, die heb je hier in de grote stad.” „Weet ik meneer, maar ik sta dubbel geparkeerd”, zegt hij, vervolgt snel zijn weg naar binnen en nog voordat ik koffie heb kunnen aanbieden stuift het busje weer weg.
Karsten Seven
Karsten probeert te schrijven.
Wat een kwal.
Met een logeerbed de tuin inlopen, dan snel de weg naar binnen vinden en direct wegstuiven met een busje, het lijken wel stadsmensen! Druk druk druk.
een megakwal ondanks de poging tot zelfspot
Ik kan woensdag, donderdag en vrijdag geen ikjes plaatsen wegens drukdrukdruk
Dank voor de vroegtijdige melding, Lummel. Wellicht is er een goede lieve fee die inspringt. Miracles happen.
Test?
tets!
tset..
t.e.s..t
e
Baan
Na een veel te lange tijd zonder sportieve activiteiten, trek ik (vrouw, 61) sinds een aantal maanden drie keer per week baantjes in het zwembad. Het doet me goed, ik voel me energieker en jonger.
Onlangs zwom een man die in dezelfde baan als ik aan het zwemmen was, mij tegemoet en glimlachte charmant naar mij bij het passeren. Toen ik weer terugzwom zag ik dat hij aan het eind van de baan uitrustte en naar mij keek.
Ik merkte dat ik mij gevleid voelde door de onverwachte aandacht van deze jonge man en zwom (wat fanatieker dan daarvoor) zijn kant op.
Toen ik de kant had bereikt, keek hij mij weer uitermate aardig aan om mij vervolgens te vragen of ik er bezwaar tegen had om in de baan ernaast te gaan zwemmen omdat het tempo van de zwemmers in deze baan wat hoger lag dan dat van mij. Ik was weer helemaal 61.
Lot van der Heijden-de Graaff
Die dingen gebeuren, hoeft niet in de krant.
Hahaha. Dat ging bij mij wel even anders. Als ze me uit de baan wilden hebben sloegen ze me met hun zwaaiende armen -zogenaamd per ongeluk- op mijn hoofd.
Hufters zelfs in het zwembad
Ok dan wat?
Ok dan.
wat dan ok?
Gelukkig kreeg ik van de chaperon bij het eerstvolgende Sinterklaasfeest een surprise: een badmuts met gigantische spijkers uitstekend alom. Die draag ik nog graag. Lekker punk. Out. Dat bedoelt KvL natuurlijk met Ok dan.
Pawi is zoals bekend een van de weinigen alhier die KvL in het echt ontmoet heeft en hem duiden kan. Da’s mooi!
Het ikje van vandaag zit in de spambox. Misschien maar goed ook…
Wat een raar ikje. Had voor mij niet gehoeven nee.
Dus sushiverpakking op de grond gooien is wel ok? Wat een rare man, die Wim.
Verloedering
In de speeltuin sta ik mijn vijfjarige dochter aan te moedigen. Er komen vijf jongens aan. Donkere jassen aan, capuchons op. Een jaar of vijftien oud. Ze zeggen denigrerende dingen over leeftijdsgenoten. Ze gaan aan een tafeltje zitten. Halen iets tevoorschijn. Stukken van de verpakking gooien ze op de grond. De buurt lijkt te verloederen. Nieuwsgierig kijk ik wat ze tevoorschijn hebben gehaald. Ik zie wat het is zodra de eerste sushi in één van de puberkelen verdwijnt.
Wim ten Have
Het vette is in de spambox achtergebleven. Enfin.
Dit is misschien wel het beroerdste ikje ooit. Alles eraan is lelijk. Sushi verdwijnt in puberkeel. Aargh!
Ok dan? Daar gaan we dan!
Bedankt voor alles, AvV; ik heb een kopie van BlankVuil van je blog alhier naar het blog van mij, KennisvanLater.org aldaar verplaatst en je mag het hier verwijderen. Mag. Als je vindt dat het hier niet misstaat wie ben ik dan om dit tegen te willen gaan? TimmerArk, ja, dat weet ik.
Maar je hebt er veel werk in gestoken* en eerlijk is niet altijd slim, dat merkte ik onlangs nog weer bij mevrouw de huisarts om over meneer maar niet naar huis te schrijven; ten tijde van geen kommer geen kwel was ik er maar wat blij mee. Wat? Ja, wat. Met jouw werk aan mijn verhaal, niet met de huisartsen. Mevrouw de huisarts had en mijn hart gestolen* en mijn vertrouwen beschaamd en dat allemaal binnen een pagina of vierenveertig (A4) van mijn dossier, ja, op papier, een cd-ROM of een stickie mag niet want, dat kan kwijt raken in een auto of een trein en dat is dus niet privacy gevoelig. Papier ook maar zodra het op de post is ligt de privacy last bij de ontvanger of misschien bij de tussenpersoon, de bezorger, dat weet ik niet meer van de warrige verklaring te ontworstelen aan mijn geheugen, mankheid, help deze zin loopt kreupel en ik ben net bij mijn huisartsen geweest wat nu?
Ik heb er veel werk in gestoken, in BlankVuil en jij ook, jullie dan Apie van Vuren en dat is mij eeuwig …
…of klik op mijn icoon.
Ik zal niet liegen, ik verga momenteel van een eerlijke pijn. Geen organen die in opstand komen, geen hersens die Up en Down verwarren nee, spieren die het uitschreeuwen van de pijn vanwege een trimster. Jawel. Mag ik vervolgen?
Dat dus.
Gr.
Gamen
Ik probeer in de trein wat te lezen in Schleiermachers Over de religie. Het is rumoerig; de coupé is gevuld met pubers en studenten. Afgeleid vang ik flarden op van een gesprek. Tot mijn verrassing gaat het over wat het betekent om dood te zijn. Ik spits mijn oren. Al snel kom ik er achter dat je een sms moet sturen, waarna je een code krijgt waarmee je weer verder kunt met je leven.
Jan van Wijngaarden
Zo, daar kan zand over, niet meer op terugkomen of naar omkijken , dat was eenmaal en dat komt nooit weer terug.
Het zijn allemaal keurige etalagetermen en te pas en te onpas poppen.
Dood. Hoe toepasselijk!
heb een BLOCK op de radio 1 app. Echt waar. Ironie mag nie.
Het zal een spel zijn, een game? En is het valsspelen of legitiem?
Een smscode voor een ondode. Waar een treinreis niet heen kan leiden!
Ja, maar zeilbootjes in het water in de mist die kunnen niet verhullen dat de veronderstelde ontmoeting nooit heeft plaatsgevonden tenzij
…vul maar in.
Blijft die moderatie eeuwig? Waarom eigenlijk ik heb nooit een wanklank achter gelaten … nou… wel wanklanken misschien maar geen natrappende bewegingen. Hooguit ronkende huiliehuilie bullebakjes als woorden die door een zieltje sneden maar goh, dat was mijn zieltje dus waar hebben we het over? Geven en nemen denk ik dat altijd als ik bij Hornbach Jippijajajipiejee zink.
Ooit maakte ik een wandeling in de polder, de zon was nog net niet op, de velden werden aan het oog onttrokken door de ochtendnevel. Daar maakte ik een foto van zeilbootjes in roerloos water. Dat fotootje stuurde ik naar een site van KvL. En dat is het enige dat doet denken aan een ontmoeting tussen ons beiden. In werkelijkheid heeft die nooit plaatsgevonden.
Over het ikje: jammer dat de kop meteen de spoiler is. En dat Jan zo’n serieuze man is.
Ah, dan was het Luvienna die het geluk had deze Griekse God ooit in levende lijve te ontmoeten. Heb je die foto van die zeilbootjes nog?
Fotootje is onderweg. September 2015!
Is tie al! Een fraai stemmig plaatje. We kunnen ons voorstellen ik dat Timmerark hier al vier jaar lang vanuit zijn plaat gaat.
Thuis wonen
Onze CV-ketel moet vervangen worden. De ketel bevindt zich hoog in de nok van ons huis, op een vliering die alleen via een losse ladder te bereiken is. Het klimmen gaat mij, ondanks mijn iets gevorderde leeftijd (70), nog altijd gemakkelijk af. Maar zonder oefening en met zwaar materieel is het misschien een lastige exercitie voor de installateur. Behulpzaam als ik ben besluit ik een handgreep aan een nabijgelegen dakspant te monteren. In de plaatselijke bouwmarkt, op zoek naar het assortiment aan handgrepen, word ik doorverwezen naar het schap ‘Langer thuis wonen’.
Frits van der Mark
Wen er maar aan, Frits. Voel nog maar even hoe soepel je heupen en knieen bewegen…
Het wordt me te gortig.
Nu zou ik wel eens precies willen weten waarom ik geen post meer krijg. Alweer niet.
Ik vink altijd het juiste vakje aan (dat hoeft maar één keer, na elke nieuwe intro) maar na een paar weken is het weer op.
Als de fout bij mij ligt wil ik graag weten welke dat is.
ps
Ik ben niet zo kwaad als het misschien lijkt.😆
Bertie, misschien even aan Frits vragen, da’s een mannetjesputter, kan alles.
Op zijn ouderwets: een duvelstoejager. ☻
Ik ken geen Fritsen.
Desillusie
Vraag ik aan mijn dochter: „Kun je op je 73ste nog groeien?”
Ze kijkt me zo verbaasd aan dat ik er een toelichting op moet geven. „Nou, als de bovenste keukenkastdeurtjes open stonden, dan kon ik er net onderdoor zonder mijn hoofd te stoten. Ik voelde het deurtje langs mijn haren schuren. Als ik er nu onderdoor loop stoot ik mijn hoofd!”
Het is even stil en dan zegt ze: „Mam ik denk dat je huis verzakt is!”
Riet Witkamp
Je hebt de goede lengte als je voeten pursies op de vloer komen
Tja, zal wel in Groningen spelen. Daar hebben ze grappige oma’s.
Ik vind er niks an.
Hier moet ik echt veel te lang over nadenken. Dat zegt wat over mij, maar ook over het ikje.
Hoogste tijd voor de grote schoonmaak, is mijn eerste idee. Al die afgeschuurde haren e.d. aan de onderkant van de keukenkastjesdeuren (waarom laat je die openstaan?) wegpoetsen.
Groeien na je zeventigste is in de toekomst misschien wel mogelijk, net als zwanger worden op die leeftijd, maar wenselijk is het niet. Hoewel het een voordeel kan zijn om direct in je bovenkeukenkastje te kunnen kijken. Wat dan onvermijdelijk leidt tot de volgende grote schoonmaak.
Doorspitten, doorspitten … daar doe je die soepel geschreven hapklare pareltjes onrecht mede, mijn waarde. Maar inderdaad, er is het een en ander op jouw verzoek verwijderd. Want hier ben je veilig. Sterkte!
Er zal ook morgen geen nieuw intro verschijnen, reden: dezelfde als vorige week. Bbhh. Heel ver bh. Daar waar de zon ongenadig schijnt en de walvissen spuiten.
Hoi ik heb geen zin de laatste intro’s door te spitten dus wellicht herhaal ik mijzelf. Een paar jaar geleden is mijn vader overleden. Ik hoorde het vier maanden na het gebeuren. We hadden elkaar al tien jaar of zo niet gezien.
Met mijn moeder had ik de laatste twee jaar op en af contact. Het laatste half jaar veel via internet. Het ging steeds beter totdat ze onverwachts overleed.
Toen plaatste ik af en toe wat onzin, niet alleen hier. Bas heeft e.e.a. op mijn verzoek weggehaald. Het heeft mij flink aangegrepen. Maar ik denk dat ik er vanaf nu alleen maar sterker over zal schrijven. If at all.
De mazzel.
Mark
Waarom heb ik dit gedeeld?
Misschien ter verklaring van mijn warrige bijdragen latelijk. Dan again, what is nieuw hoor ik u tijdens het eitje tikken smalen.
Ach och lieve mensen wat zou ik graag bij de meeste van u (als vlieg aan de wal?) zijn bij het eitje tikken!
Nee, o, O en nee ook Lyvienna door mij iig gemist heeft mij nooit ontmoet.
Groet.
Alulminium
Vroeger spaarden wij aluminium melkflesdopjes „voor de missie”. Daarom verzamel ik nog altijd aluminiumdeeltjes uit mijn afval. Na een jaar netjes scheiden, stort ik een paar kilo aluminium in de aluminiumafvalbak bij de milieustraat. De mevrouw die daar controleert haalt de door mij met aluminium afgevulde en afgedichte (aluminium) ‘blikjes’ er weer uit.
„Da’s blik meneer”, zegt ze en gooit ze in de ijzerafvalbak. „Nee mevrouw, dat is allemaal aluminium”, zeg ik ietwat geïrriteerd, „deze ‘blikjes’ zijn van aluminium. Houdt u er maar een magneet bij”, probeer ik nog. Zij, tegen een collega: „Die man stort rommel in de aluminiumbak.”
Zo wordt het nooit wat met recyclen, als zelfs de milieustraat er geen weg mee weet.
Wijtse Rodenburg
Wat had hij dan verwacht? Het verbaast mij niks.
Even later wilde ik een fles in de glasbakgooien. Nee leneer zei ze, dat is niet van glas, dat is van fles!
Een echte tongbreker, zo vaak aluminium achter elkaar zie je maar zelden. Lees dit ikje niet hardop!
@lummel!😂😂😂
Overbodige laatste zin, schitterende titel.
😆
Zie ik nu pas: lummel heeft de kop aangepast. Ja, hij wordt vast binnenkort gevraagd als ikjes-redacteur, met als specialiteit afval scheiden.
Het ging geheel perongelukkig
Maar het is wel een hoofdzonde.
Een kopzonde in dit geval.
Ok. Ik aanvaard mijn straf. Drie weken plaatsingverbod?
We zien het door de vingers.
Boodschap
Ik zit met Lies in de auto en stel voor om boodschappen te gaan doen bij Albert Heijn. „Nee”, zegt ze, „ik wil naar de …” Ze kan niet op het woord Jumbo komen. Er zit een gezwel in haar hoofd dat woorden wegdrukt. „Ik wil naar … naar zo’n beest …” zegt ze. „Beest?” vraag ik. „Ja, je weet wel, dat beest met zo’n ding aan z’n neus.” „Ding?” We zitten in de auto. Ik wil naar Albert Heijn maar Lies niet. Zij gaat liever naar een beest met een ding aan z’n neus.
Cees Rutgers
Doe Cees ook een gezwel.
He hoi holladidi doedoe die dalsie dododoe of zoe zoe zoe
Ben potverdriedubbeltjes volger geworden en vieze Verza of Vieze verza? Met Bas van Vuren op Instagram en wie weet? Hij heeft hetzelfde blauwe hoofdje als hier, wat een gladjanuske, eer boven eer bedoel ik, echt wel waar! wat een gloeiende eer.
Meen ik!
En ik zit kwtverdekwut niet ene maal op dat platform, echt niet!
Goede mensen, ik ben Dutch Resister en TimmerArk en veel verloren terrein. Vandaag helaas op bezoek geweest bij huisarts in opleiding de B. We heb ene neuroloog Kaatsburger en een psychiater in opleiding Bonanza, je moet je een tik likken om de namen te vernoemen en te verbloemen dat ze goed of slecht zijn. Deze jonge arts beviel (dus de andere andere namen zijn niet echt, voor de beunende rechter krom gaat liggen of de muzikant het fikkie blust met zijn Bas)…waar was ik?
Zo terug da kan ik ademhalen en de mitella vermaken.
Misschien kan lummel de titel veranderen? Klootschap?
Waarom condoleert niemand mij eigenlijk? Dat vind ik nu ook wel heel erg rAAR, DAT MEEN ik. Ik LIEG nooit. NOOIT.
Lul wel eens uit mijn nek, gulp of waar kun je het uit doen.
Over de echte zaken des leven nooit. Hier of ergens anders op web.
Kan best een datum naast zitten :
Maandje, nou, weekje, maar dat komt vanwege chaos in mijn leven.
Ik, het viel mij al lange tijd op dat er haast nooit reactie komt op een vraag of zo. Over een www puzzel of vraag. Maar dit doet echt pijn.
Zo veel, ik wilde een mooi stukje schrijven over mij. Slijmbeursontsteking In mijn schouder, echt een mooi stuk, zo mooi en lang dat ik dat vervolg op KENNISVANLATER.ORG en mijn blog open gooi want de huisarts in opleiding was erg goed, gaf knipoog alsof hij wilde zeggen: heb het begrepen, de blunder hiervoor die je ZOVEEL PIJN EN ELLENDE HEEFT BEZORGD… MAAR
want en, deze huisarts leidt op O.a voor VUMC.
Jaja.
Batterij op nu
Tranen niet,
Over pijn
Schouder en moeder en geen schouder over nu
Dag vrienden, dag Apie van Vuren
Weer alleen
Liefde
HeMel alles is koosjer nou, sjuses wat een verbloemerij tegenwoordig voor je weet wat vals is en wat vlaaien kost, als,je het flost .
Pijn is echt heel erg, speaking of such waar is die alleraardigste Kees die Latijn of Leidens sprak? Ga er maar aan staan, ik miet hoor.
Kon ik maar op ietwat opnieuw beginnen bier, hier, zeg ik, ik zou er geld voor geven. Gewoon, foetsie alle lulkoek van weleer.
Google je een trap na geeft. Dat zou koelie zijn, en mooi,
Sigaar en whiskey en dag klikkende trechter, of soppende uitkeringopslurper.
Wat U?
En alleen hier. Die slempende geen spijkers, nooit geweest, was toch iedere keer name en waitword ploetsie, wat jullie hier? Weet vast dat bijna alle mannen hier wel daar geweest zijn. En misschien een vrouw of Zo.
kat zowiEzo. Of nietzo
GOED, batterij op geef ieder
Iief mens een hug.
De rest een bug.
Baai!
Weetje? Zand er weer over!
ik zweet je, als ik weer de spullen heb die ik ooit had en de kennis van vroeger dan maak ik echt heel leuke mooie stukkies, veel leuker dan dit Google zelf maar van en voor je maakt.
Lief bedoeld maar wat heb je?
Mensen alhier, ik hou van de meeste van jullie echt wel
en potver veel potloden als het niet snel ging, derdomd wel!
Nu met toestemming van mijn mooieste partner waar ik vedromd veel van houd!
Hoop dat het ook mag van lummel en de Grootste van al BAS!
KUS
Jeetje Cees…
Oh. Er zit “een gezwel in haar hoofd dat woorden wegdrukt” dus. En Cees gaat daar lollig over doen. Dag Cees.
Waarom zijn we allen, in verschillende tijdzone of niet, zo vroeg wakker, zo laat nog op? Niet altijd bevorderlijk voor de kwaliteit van het proza, en dan heb ik de reacties die volledig in hoofdletters zijn getypt nog genadig in het bakje laten liggen.
De kop veranderen of het ikje? Dan maar liever het ikje. Erg.
Ik denk dat Cees zijn vertedering en liefde en wanhoop wilde delen.
Niet gelukt dus. maar iser iets moeilijkers dan dat? Ik denk het niet.
Ja, ik denk ook dat het liefdevol bedoeld was.
Toch maar laten staan, dat ikje. Een doordenkertje bij nader inzien…
Zoals Tim het laat lopen, dat zie je toch zelden. Hij draagt meer bij aan het stikstofprobleem dan de hele veestapel.
😂😂 Och, hij heeft het moeilijk, vooral in de nachtelijke uren. Hier zijn alle schaapkens echter welkom en ook tegen zichzelf beschermd. De goede man was ook nogeens gecondoleerd, meerdere malen, kennelijk overheen gelezen, want niet willen spitten …. Maar goed, daar de linkjes van geven zou ongepast zijn.
DSR’s reactie werd met de nodige vertraging/moderatie geplaatst. Tot zover het welkom dat DSR hier volgens de blogbaas zou wachten.
DSR het eigenlijk wel verwacht. Veel plezier met jullie luimige driespraak, ten gepasten tijde onderbroken door Tim’s onderbuik.
Leuk weer eens wat van dsr te horen
Aha, DSR in vol ornaat! Welkom, iemand die het opneemt voor luimige driespraak!
Wat vond je (we tutoyeren al jaren) van het ikje?
@P
Een moreel dieptepunt. Van Jan Wolkers/Turks Fruit kun je het toch beter hebben.
Zo rooskleurig ziet DSR die driespraak van jelui niet in. Een winterslapende vleermuis heeft een krachtiger pols.
DSR sloeg aan op Tim. Deze heeft destijds op het buurblog het waarheidsgehalte van bepaalde condoleancewaardige gebeurtenissen menen te moeten betwijfelen. Doe zo voort en je sterft eenzaam, zou houdt DSR dezulkenden willen toeroepen.
Nounou, vadermans is meteen al weer op de oude dreef. Ik twijfel zelve nooit aan dergelijke mededelingen, en als ik ze heb, dan houd ik ze voor me uit respekt voor als het toch eens waar mocht zijn. Enigste uitzondering in mijn bloggerscarriere was Ruth, die bij Janneman zogenaamd een enge ziekte kreeg en plotsklaps “overleed”. Men ging destijds zover om daarna ook nogeens de “erven van Ruth” te laten reageren. Dat vond ik heel erg akelig.
Als DSR het onderhavige ikje overigens een “moreel dieptepunt” noemt, dan geeft hij er blijk van de ikjes al een tijd niet meer te volgen. Een dieptepunt, jazeker, maar we hebben er tientallen van dit slag gehad het afgelopen jaar. Lees daartoe, ik kan het niet vaak genoeg herhalen, de handzame intro’s. In vijf minuten ben je voor de hele week klaar.
Graag spreek ik trouwens bij deze de hoop uit dat alles goed gaat met Klare Taal resp. de man van Ilona. Beiden zijn als het goed is op dit moment voorspoedig aan het herstellen van gelukte ingrepen.
Sint-Maarten
Sinds dit jaar wonen we in een kinderrijke buurt in Utrecht. Na alle verhalen over gezonde traktaties nemen we de proef op de som. Ondanks de regen zingen de kinderen vol enthousiasme liedjes voor ons.
We geven hun de keuze tussen een bakje snackpaprika’s en een bakje pepernoten. De kinderhandjes grijpen telkens zonder aarzeling gretig naar het bakje pepernoten. Als een buurjongetje wegloopt horen we hem nog net verontwaardigd tegen zijn moeder zeggen: „Ze denken toch niet echt dat wij paprika lusten?”
Ine Spijkerman
Ok, de kinderen willen de paprika dus niet en zeggen dat tegen elkaar. Wat is er vervolgens gebeurd of gezegd dat in de krant moest, Ine?
We gingen door met ons wetenschappelijk onderzoek.
Het volgende kind kon kiezen tussen paprika en een knal voor zijn harses.
“Stop die paprika maar daar waar de zon nooit schijnt, mevrouw”, zei er een. Vertederd keek ik hem na. Waar vind je dat nog, dat ze je met twee woorden aanspreken?
😆
Ik ben er niet mee opgegroeid en ik heb er helemaal niets mee. Vorig jaar deed ik net alsof ik niet thuis was. Dat bleek helemaal niet nodig, in het dorp zijn nog zoveel streng gelovigen, dat het feest verboden wordt. Te satanisch.
Ik ben er overal waar ik woonde al mee geplaagd, zowel in Nederland als andere landen. Wegduiken onder de vensterbank was doorgaans het meest effectief. Ook de lichten uit als er buiten kinderstemmen te horen zijn. Ik was dit keer op reis, daar waar de zon altijd schijnt maar er geen bedelende rijkeluiskinderen zijn. Wel armeluiskinderen maar die doen dat overdag en krijgen ook niks.
Ik ben er wel mee opgegroeid en keek er elk jaar naar uit, zoveel koekjes (meestal biskwietjes) kregen we thuis in geen heel jaar. Gierig vonden we de mensen die appels uitdeelden, de meeste mensen hadden zelf een of meer fruitbomen.
Rondom mijn tiende of elfde jaar deed ik niet meer mee, ik schaamde me voor het geschooi.
Erop terugkijkend vind ik het een rare traditie. Genant zelfs, we waren immmers geen arme kindjes.
….immers…
Hiero doen ze niet aan St. Maarten, maar natuurlijk wel volop aan Halloween. Wij deden vroeger braaf mee aan het trick-or-treaten, maar de laatste jaren worden ladingen kinderen uit andere buurten per pick-up truck in de onze gedropt. Snel een zootje snoep ophalen, terug op de wagen en hup, door naar de volgende straat. Wij hebben de pijp aan Maarten gegeven, doen de lichten uit, en gaan lekker uit eten.
De reactie van Ad Hok doet me beseffen dat ik St. Maarten en Halloween met elkaar verwarde. Het is dat laatste feest dat hier ter plaatse wordt verboden. Dom blondje = Excuus.
Wat is dan het verschil? Toch alleen de naam? Snoepjes en kinderen in het donker hetzelfde dacht ik?
Halloween gaat gepaard met enge uitdossingen, als skelet, als heks, als bloederig gekwetst, terwijl St. Maarten alleen maar gaat om lieve kindjes met leuke liedjes, een dappere moeder en een grote zak om alle lekkernijen in te verzamelen en daarna eerlijk te verdelen. Dat laatste wordt hier ook niet gedaan trouwens. Ook voor dit feestje houd ik me niet thuis. De oplossing van Ad Hok is de ultieme tip. Voor het geval dat het hier ook ingang vindt.
Voorlopig zijn de gemoederen nu overspannen rond de knechten van die andere Sint. Nicolaas deze keer.
Halloween wordt gevierd op 31 oktober, St. Maarten op 11 november. Zie verder:
https://www.autoeurope.nl/travel-blog/sint-maarten-vs-halloween/
Dank voor de verduidelijking. Dat betekent hier dus in twee weken twee keer uit eten gaan!
Nou ja, als student deed ik het elke dag, in de mensa. Twee keuzemenu’s, driegangendiner, betaalbaar. Toen bestond de “Seven Seas” nog.
En inmiddels wordt duidelijk dat het bezoekje van DSR alleen maar was om Timmer te bezoedelen. Mag. Kan. Fijne vent is het toch.
Bezoedelen? Zijn gram halen. Timmer klaagt over het gebrek aan condoleances, waar hijzelf in gebreke is gebleven. Zo heb ik het begrepen.
Graag zou ik wel zijn mening horen over het ikje van vandaag. Of dat van morgen. Het ikje van gisteren was naar mijn mening geen dieptepunt. Dat van vandaag een niemendalletje. Dat van morgen weten we gauw genoeg, dankzij het vroege uur van Lummel.
Bezoedelen door zijn gram te halen ja. Over iets dat jaren geleden gebeurd is. Of misschien wel niet. In ieder geval door iemand die qua bloglezen en emotionele intelligentie niet 100% toerekeningsvatbaar is. Niet zen.
Nou-nou, als je niet meteen elke dag reageert, worden je woorden uit hun verband gerukt en je naam bezoedeld door de blogbaas – die denkt dat ie zen is, maar ondertussen… milde glimlachicoon.
Op zo’n manier hoeft ’t natuurlijk al niet meer. Pawi, leuk je weer eens gesproken te hebben.
Hoe kan iemand alleen op een blog reageren, ofwel met andere mensen communiceren, om de een of ander een sneer te geven? Nooit eens om iets aardigs of hooguit neutraal te melden. Altijd iets negatiefs over iets of iemand moeten melden. Wat is dat voor drift? Het is nog altijd iets waar ik niet bij kan. In mijn naaste omgeving ken ik dit slag niet, wat ben ik dan eigenlijk gelukkig. Wat u zegt, gaat u gerust weer een deurtje verder waar er meer zijn zoals u. Hier blijft het aangenaam.
Vest
Al winkelend met mijn dochter van 17 beland ik in een kledingzaak. Ze is op zoek naar warme truien voor de winter maar vindt het moeilijk kiezen en vraagt dus mijn hulp. Ik pak een mooi vest uit een rek en houd het omhoog om aan haar te laten zien.
Zelf staat ze inmiddels aan de andere kant van de winkel. Ze kijkt, trekt haar neus op en roept luid: „Wat een afschuwelijk vest. Dat lijkt me echt iets voor jou.”
Simone Schoemaker
Nou ja, die dingen gebeuren. Er zit vast geen kwaadaardig luchtje aan. Hollandse eerlijkheid, dat lijkt me waarschijnlijker.
Jammer dat DSR hier niet meer wil komen. Zoals hij beeldspraak hanteert doet niemand hem na. “Een winterslapende vleermuis heeft een krachtiger pols”. Zie dat nou eens in, Bas.
Simone leest het blog van Wine-up.
Wat moet ik precies inzien? Heb ik ergens gezegd dat DSR geen originele beeldspraak hanteert? Het voorbeeld dat je geeft is overigens een tikkie gekunsteld, heeft hij te goed zijn best op gedaan. Een boerenjochie dat uren op de pot zit te persen maar uiteindelijk een konijnenkeutel produceert.
Geen leuke dochter, geen leuke moeder. Ze gaat vast binnenkort het huis uit.
Heb je een linkje Bertie?
Dit ikje kan gelijk naar de vergeethoek
Ik las alleen de bundel : ‘Wine-up! Bekentenissen van vrouwen met een fantastisch rotleven.’
Uit de wereld van Linda.tv.
Staat bol van dit soort ikjes, misschien was het leuk toen ik veertig was.
Nou, DSR’s onregelmatige verschijning, als een staartster aan het firmament, deed de verbijsterende pygmeeen weer dagenlang napraten.
Het water is getest en ijskoud gebleken. Eerst wachtte aanvankelijk de moderatie, en vervolgens de blogbaas in optima verdraaiende, schimpende en hypocriet gekapittelende forma – en dat terwijl DSR voor een eerlijke zaak kwam, in zijn gewone alledaagse doen.
Tot zover het beweerdelijke welkom waar DSR op kon rekenen. Intro-praatjes voor de buhne. Maar wat was de blogbaas ondertussen blij dat ie even wat andere praat had…. Hij sprong d’r overop als een eenzame bejaarde op de meteropnemer. Mag. milde glimlachicoon.
Enfin, DSR gaat weer eens een deurtje verder, eindigende met de pen, maar niet met het hart.
Heintje Davids had tenminste nog een hart.
Er bestaat een hardnekkig misverstand kennelijk dat als je goed kunt schrijven je hier welkom bent ook al lap je alle fatsoensregels aan je laars, ook al kom je alleen maar andere reageerders beledigen (waarvan sommige zich niet eens kunnen of willen verdedigen) en blijf je als een kapotte grammofoonplaat de blogbeheerder de maat nemen.
Altijd maar weer dat verongelijkte gedoe over modereren. Alleen zijn eerste reactie kwam met een vertraging van 9 minuten door. Alle andere meteen, subiet, maar daar hoor je hem niet over.
Nog maar eens een keer: of je nu kunt schrijven of niet, of je nu grappig bent of niet, je hebt je hier aan de normale omgangsvormen te houden. Geen gesneer, geen gesmaal, geen gezuig; dat doen we hier gewoon niet. Punt. Als je dat wel wilt ga dan lekker naar GeenStijl, post online, Telegraaf, rozenwater. Niet. Hier.
Uitgaansleven
We zijn op de begrafenis van de moeder van een vriend van ons. Bij de borrel na afloop raken we in gesprek met een echtpaar op leeftijd. Ik (48 jaar) vraag aan hen hoe zij ermee omgaan dat je naarmate je ouder wordt steeds meer mensen verliest. „Ach”, zegt de man terwijl hij een hap neemt van zijn bitterbal, „Naast dat het verdrietig is, wen je ook daar aan. En doordat wij nu regelmatig begrafenissen moeten bijwonen, komen we ook nog eens de deur uit. Je zou eigenlijk wel kunnen zeggen dat dit nu ons uitgaansleven is.”
Michelle ten Berge
Verzonnen of niet, zo is het maar net.😆
Het is wel zo dat begrafenissen en crematies doorgaans gezellig zijn. Je ziet als expat je familie weer eens en in tegenstelling tot bruiloften hoef je geen cadeautjes te verzinnen en je aan de polonaise en stoelendans te onttrekken.
Al scheelt het niet veel, soms. 😀
Goeie tip ik ga dit weekend feest vieren op een kerkhof. Gratis sjampoepel en polonaise?
Toch houd ik wel van de pose van DSR. Hij is er behoorlijk consistent in. Maar niet iedereen kan dat waarderen blijkbaar. Echt jammer hoor.
Praten met volle mond, een hap bitterbal, dat is onwaarschijnlijk. En zo’n impertinente vraag stellen vind ik ook onwaarschijnlijk. Bertie heeft gelijk: misschien verzonnen, maar “zo is het maar net”.
DSR valt met de deur in huis met een treffende opmerking richting Tim. De blogbaas slaat zich op de knieeen van het lachen, plaatst likejes, smileys en doet er nog een venijnig schepje bovenop.
Tim lijkt zijn conclusies te hebben getrokken over zo’n kwaadsappige blogbaas en heeft zich hier niet meer laten zien. De blogbaas kan het niet schelen.
Maar als dan vervolgens blijkt dat DSR niet elke dag om stipt reageert op het Ik-je, slaat de stemming om! Plotseling is DSR de kwaaie pier en krijgen we een resem aan goedfatsoenspraatjes, die de blogbaas, zoals het een hypocriete farizeeer betaamd, slechts op de goegemeente van toepassing acht, maar niet op zichzelve.
Er vallen geen bon mots tegenop te verzinnen. Niemand kan APD beter in zijn hemd zetten dan APD zelf. -milde glimlachicoon-
Gelukkig is alles hier, als de blogbaas tenminste niet z’n eigen leitje gaat schoonpoetsen, voor de toekomstige generaties geboekstaafd.
Timmerark maakt een bijzonder moeilijke periode mee, en heeft wel andere dingen aan zijn hoofd dan al of niet reageren op sneren. Hij leest niet eens de intro’s, kun je nagaan. Dat DSR als binnenkomertje een klein sneertje maakte, vond ik grappig, geintje meneer Sonnenberg, geeft niet. Het likeje sloeg daarop, ook als aanmoediging dat onze ijdele reageerder zonder veel gezeur weer welkom was om zijn bon mots neer te pennen. Hij heeft elders geen enkele uitlaatklep meer, hier mag het.
Maar vervolgens blijkt dat het DSR alleen maar daarom ging. Het was geen binnenkomertje, het was alleen maar dat: zijn kwaadsappige gram halen over iets dat een andere reageerder (nota bene: dit is niet eens het blog van Timmerark, hij is hier alleen maar te gast) wellicht jaren geleden ooit eens in een dronken bui had neergepend. Dat vond ik niet fris, dat is op het randje van stalken en daar zei ik dus iets van. Dat is alles.
Dat DSR daar weer allerlei verhalen omheen breit, als een ouwe non met teveel tijd en wol, daar kan ik niks aan doen. Maar het roept wel onmiddellijk weer herinneringen op aan een wel heel duister verleden. Een verleden waarop hij via alle sites waarop ik hem ben tegengekomen, NRC, Drasties, APDP en nu hier, niet alleen mij maar heel veel andere reageerders onheus heeft bejegend, hen tot razernij heeft uitgebracht. Wel uitdelen, niet incasseren, wel schrijven, niet lezen. En de hele tijd maar dat smalende, honende, superieure toontje.
Dat een pose noemen is wel heel genereus van Pawi, daar komt DSR heel goed mee weg. Bij haar. Anderen zijn ietsje kritischer en doorzien dit heerschap. Maar het is wellicht geen toeval dat juist Pawi degene is die DSR nooit onder vuur genomen heeft, althans niet in mijn herinnering. En zij blijft hem maar vleien. Daar houdt DSR van. Niet van weerwoord.
En je gelooft het niet, maar ook de kapotte grammofoonplaat van de blogbaas die hem onwelgevallige meningen en reacties naar hartelust wegstreept draait ook weer. Alsof DSR nooit is weggeweest. Het zijn dit soort onaangename discussies die hier ook gewoon blijven staan. DSR hoeft niet bang te zijn, al zijn geweldige luimige beeldspraak, de hypocriete farizeeers … het is allemaal al zeker een jaar of tien oud, maar het blijft allemaal staan. Iets nieuws, of zelfs maar een andere toonzetting zit er kennelijk niet bij hem in. Armoede. Diepe armoede. En die onkunde, die onmacht, dan maar afreageren op andere mensen die er part noch deel aan hebben.
Prettig weekend.
Hahaha, jij bent ook best goed in beeldspraak! Vooral die over nonnetjes en breiwol kan ik wel waarderen.
En net als iedereen zijn ook jij en ik gevleid door bijval. DSR is daar geen uitzondering op.
Het voorval met prins Friso, die in een lawine stikte maar nog heel lang in leven werd gehouden tegen beter weten in, was ooit aanleiding voor een pittig discours. Ik werd lawinedeskundoloog genoemd, maar wat ik erover ook zei, er was een weerwoord. Dus zoveel werd ook ik niet uit de wind gehouden door deze (op)nieuwkomer.
Een vileine uitspraak lokt veel reacties uit. Een tegendraadse opmerking eveneens. Vele kranten drijven op dat principe, het doet de discussie leven, herleven zo je wilt. Niks mis mee.
PS De bijzonder moeilijke periode van Timmerark duurt nu al minstens vijf jaar, of vijftig. Hijzelf kan het zeggen.
Dank voor de correctie!😉😉
Goedemorgen
Rond kwart over twaalf sta ik aan de kassa. „Goedemorgen”, zeg ik tegen de kassamedewerker. Waarop de jonge man lachend antwoordt: „Goedemiddag, de ochtend is exact zestien minuten voorbij. Maar goed, het is weekend dus ik snap uw verwarring.” Vervolgens pak ik mijn spullen in, reken ik mijn boodschappen af en neem de bon aan. „Goedemorgen”, hoor ik de kassamedewerker zeggen tegen de volgende klant, terwijl ik de bon in mijn portemonnee prop.
Özgür Türkmen
Goedemorgen
Rond kwart over twaalf sta ik aan de kassa. „Goedemorgen”, zeg ik tegen de kassamedewerker. Waarop de jonge man lachend antwoordt: „Goedemiddag, de ochtend is exact zestien minuten voorbij.
Maar goed, het is weekend dus ik snap uw verwarring.” Vervolgens pak ik mijn spullen in, reken ik mijn boodschappen af en neem de bon aan. „Goedemorgen”, hoor ik de kassamedewerker zeggen tegen de volgende klant, terwijl ik de bon in mijn portemonnee prop.
Özgür Türkmen
Dat moest een keertje gebeuren
Goedemorgen kan niet vaak genoeg gezegd worden.
Had je je nog eens lekker kunnen omdraaien, lummel!
Het ikje kan je opblazen tot gedelibereer over vooroordelen, maar ik beperk me tot een glimlachje. Kleine notities over kleine gebeurtenissen. Typisch Nederlands gedrag, goedemorgen onee goedemiddag want het is al twaalf uur geweest…
Toch is het sterk, op de minuut af tegelijkertijd plaatsen. Hoe groot is die kans? Klein. Maar hier is het mogelijk.
@pawi
Zo typisch Nederlands is het ook weer niet. Hiero hoor ik zo nu en dan ook mensen gecorrigeerd worden als ze na het middaguur “goodmorning” zeggen. Vandaar dat de meesten het bij “hello!” houden, neem ik aan.
@ AH, ook zo precies op de minuut zoals hier? Nogal benauwend vind ik het.
In Frankrijk gaan ze op zeker moment over van bonjour naar bonsoir. Of dat nauw luistert weet ik eigenlijk niet, net zomin als hoe laat die omslag gemaakt wordt. Zonsondergang? Tijd voor de pastis?
Sommigen zeggen al bonsoir om 4 uur. Anderen om 8. Maar je kan ook bonsoir zeggen voor au revoir.
Het gebeurt vaak dat de een bonjourt en de andere bonsoirt. Maar niemand stuurt dat op naar Le Monde
In Italie ligt de grens tussen buongiorno en buonasera ergens rond lunchtijd. Nogal rekbaar dus.