Bacteriën in de Amstel. Zeven zussen. Een dorpskapper. Een flat iron steak voor op de barbecue. Een klas vol basisdiploma’s. En een bezoekhuisje. Dat waren ze weer deze week: onderwerpen van NRC-ikjes, aangedragen door lezers (m/v) die al dan niet konden schrijven. De meesten niet, maar dat geeft niet, want dan hebben wij hier wat te doen. Opdat het ooit beter gaat.
“Zelden zo’n nikserige amoebe van een clou gelezen”
De Schrijvende Rechter (DSR)
Coen Douma bijvoorbeeld, die schreef een soort van script voor een tiktokvideo. “Zomerse dag aan de kade van de Amsterdamse Amstel”. Meisje 1: “…..”. Meisje 2: “…” Enzovoort, maar misschien denkt hij echt dat ikjes verfilmd moeten worden. Het had best een leuk Carmiggeltachtig beschreven tafereeltje kunnen zijn, waarin Coen met een knipoog een meisje afluisterde dat het water te vies vond met al die zwemmende mensen erin, “zo vies met al die bacteriën”, en dat ze vervolgens enthousiast een paar druipende jongens aflebbert. En dat dan haar vriendinnetje het uitgiert met een “nou Juul, qua bacteriën kan jij nu net zo goed die Amstel in.” Zoiets en dan met een paar treffende beschrijvingen van het gezelschap. Maar het zat er weer eens een keer niet in. “Zelden zo’n nikserige amoebe van een clou gelezen” oordeelde De Schrijvende Rechter (DSR). Lummel deed het in stijl af met:
Reageerder 1: Wat een stom ikje
Reageerder 2: ja inderdaad
De Schrijvende Rechter (DSR) diepte uit zijn archief een leuk plaatje op, de eerste single van Gerry Berghoef uit de tijd toen Gerry nog een “spetter” in de TINA was. “Het matje, de houthakkersblouse, witte sokken in lichtbruine moccasins c.q. bordeelsluipers…”
En jawel, Nederland zit in spanning op Gerry’s nieuwe Zomerhit 2021 te wachten. “Haal Je Bikini Uit Het Vet” heet het kleinood en het belooft wat te worden. Qua release date hebben doorgaans goed ingelichte kringen 2 juli opgevangen. Tot die tijd moeten we het doen met de al integraal gepubliceerde tekst en met de zomerse mooie stijlvolle CD-hoes.
De tekst is van Bas van Vuren, de muziek van Kees Tel, het duo wordt ook wel de Lennon & McCartney van de Lage Landen genoemd. Hier komt ie (melodie een beetje Spaansachtig met wel een tikkie veel feesttrompetten):
Hé hallo zeg mooie meid
Stap eens in en ga met me mee
Want nu het weer weer beter wordt
Neem ik jou met me mee naar de zee
Het wordt romantisch op het strand
Ik zie ons liggen hand in hand
En onze namen schrijf ik in het warme zand
Haal je bikini uit het vet, ik in m’n zwembroek dat wordt pret
Want wij gaan samen naar een plekkie waar de zon schijnt
Haal je bikini uit het vet, ik in m’n zwembroek dat wordt pret
Ga met me mee, dan gaan wij samen happy zijn
We gaan naar Zandvoort aan de zee
En de broodjes en worstjes gaan mee
Je kleedt je uit dat kan nu weer
En dan leg jij je handdoekje neer
Je schouders wrijf ik zachtjes in
Wat ben je toch een lekker ding
En van je borsten krijgt m’n hele lichaam zin
Softporno op tralala-muziek, wie zit daar nou op te wachten?
DSR
Ad Hok: “Ik ben bang dat het voor veel vrouwen meer een kwestie zal zijn van: haal het vet uit je bikini.” DSR: “Gadvrejasses! DSR krijgt plaatsvervangende schaamte van. Kan me niet voorstellen dat het er met muziek beter op wordt. Softporno op tralala-muziek, wie zit daar nou op te wachten?” Hij vond het liedje maar een “klef sfeertje” hebben. Natuurlijk liet de tekstschrijver, Bas van Vuren, zich dat niet zeggen. “Nou moe, klef sfeertje, het is maar wat voor melodietje er in je eigen hoofd gaat spelen als je deze vrolijke tekst leest. Dan heb je een klef hoofd!”
Het ikje van Ardy Stegeman over de Zeven Zussen en twee onlangs overleden vaderlandse schrijvers haal ik hier niet eens aan, vanwege verregaande flauwheid. Sla er de NRC van vorige week of het reactieveld van dit blog van vorige week maar op na. Voor DSR was het er een die geproduceerd was volgens het standaardrecept: “1 bekende dode. 1 banale mop. Op papier kwakken. Niet op laten drogen. Insturen.”
“Veel plezier bij de kapper.”
Mevrouw van de pomp
Die van Anja van Rotterdam was aardiger. Ze was bij de kapper geweest ergens in een dorp en gaat in hetzelfde dorp ook tanken. De mevrouw van de pomp kent haar niet. “Dat kan kloppen” zegt Anja, “maar ik moest toch naar de kapper hier, dus meteen maar even getankt”. Wanneer ze afgerekend heeft en wegloopt roept de mevrouw haar na “Veel plezier bij de kapper.”
Maar die van Dirk Lauwers was dan weer een dieptepunt. Hij bestelde bij de slager een “flat iron steak” en was verbaasd dat de slager geen idee had wat of dat nou voor een lap vlees was. “Ik krijg spontaan de hik van dat te pas en te onpas Engels willen spreken” zei onze chefkok uit Frankrijk, Lummel. Volgens Ad Hok en Lummel gaat het trouwens om draadjesvlees. Kan. Mag. We zullen het nooit weten.
De slager van Ilona verkocht volgens haar tijdens de warme dagen “een zonnesteak”. En de overbuurvrouw van Pawi kwam op verjaardagsvisite een steak van het wagyu-rund brengen. “Gekoeld en in vetvrij papier gewikkeld”. De zoon van die buurvrouw fokt dat type rund. Ze drinken bier, die koeien. Ze luisteren naar klassieke muziek, die koeien. En ze worden dagelijks gemasseerd, die koeien. Daarna worden ze geslacht. Want dat zijn het wel: koeien.
Ook het ikje van Josje Melis zal ik vanwege saaiheid niet behandelen. Het ging over een schooljuf die trots was op haar leerlingen. Dat ze hun diploma hadden gehaald. Ja. Komt natuurlijk door de geweldige juf: Josje Melis.
Nee, doe dan maar die leuke spot die je in Nederland kennelijk de hele dag op de televisie ziet over Oranje en bitterballen. Met dank aan Ilona en Lummel:
Welke gek de naam bitterballen trouwens verzonnen heeft zullen we wel nooit weten. Wel dat hij (of zij, maar dat denk ik niet) dat deed omdat je ze serveerde bij een “bittertje”, zo wist Ad Hok.
Best wel apart deze week, want er was nog een ikje dat de kwaliteit niet had om hier besproken te worden. Dat van Els van Oosten over haar buurvrouw die in een zorgvilla woont en terugdenkt aan “het bezoekhuisje” waarin tijdens de corona de familie werd ontvangen. “Els heeft zeker een schrijfcursus gevolgd bij iemand die niet kan schrijven?” opperde Lummel en daarmee was echt alles wel gezegd over het ikje.
De winnaar van de koppenwedstrijd werd bekendgemaakt. Bij het schattige plaatje van een Franse mus op een balkon verzon Lummel (toevallig ook nogeens de fotograaf) het hilarische onderschrift “Goa je mit titt’n kiek’n?” Gefeliciteerd Lummel! Zou Luvienna zeggen als Lummel zijn prijs elders had gewonnen.
Het was toch al de week van onze schrijvende chefkok uit Frankrijk. Hij rondde zijn feuilleton over de Notre-Dame af met een tweede en laatste deel en deelde zijn eindconclusie: “In gelul kan je niet wonen zei iemand ooit. In gelul kan je ook niet wandelen. En ik wandel graag in Parijs. En in de vele tuinen en parken in Parijs. En ook in de natuur. En wat meneer Clement daarvan vindt zal me aan mijn zak roesten. Koop Dit Boek Niet!“
Wil jij net als Lummel, DSR en andere reageerders kans maken om in het volgende intro voor te komen? Wil jij ook aardige vondsten debiteren naar aanleiding van ikjes? Wil je plezier hebben met onbekenden die voor je het weet je vrienden zijn? Misschien wil je een uitnodiging voor de jaarlijkse bijeenkomst van de auteurs en reageerders van deze site? Een keer meedoen aan het nieuwe interactieve Van Vuren Gezellige Reageerders Zoemuurtje ©? Of zeg je: doe mij dat maar allemaal?
Je wint een zwaarverguld lepeltje als jouw reactie precies de 100e is
Doe dan aan deze leuke rubriek hier op deze leuke site mee. Ga eens wat ikjes lezen, die staan verstopt op de NRC, die krant die zo van lezersanekdotes houdt. Stuur zelf een ikje in. Scrol naar beneden en zeg iets. Dat mag met een fantasie-emailadres en ook met een nom de plume. Je wint een zwaarverguld lepeltje als jouw reactie precies de 100e is. Of de 200e, 300e enzovoort tot in het oneindige. Lepeltjes zat.
Voor je het weet kan een citaat van jou, een foto van jou, een wat dan ook van jou, een hoogtepunt van de week worden. Heb je inspiratie nodig? Raadpleeg de afleveringen van deze rubriek elders op dit blog. Ook een aanrader als je er even tussenuit bent geweest.
Reacties zijn welkom via het reactieveld, het contactformulier of een email naar bas@basvanvuren.org
Het wordt een prettige week. Als je vindt dat het geen prettige week moet worden, voel je dan vrij om elders te gaan buurten. Daar waar er meer zijn zoals jij.
De foto helemaal hierboven – wij vakmensen noemen het de header image – laat traditiegetrouw een stukje offline leven van mezelf zien van de afgelopen tijd. Nou, jullie zien het wel. Als je daar tenminste bekend bent. Anders zegt het je niks. Ik was weer eens op het Mediapark. Mijn auto geparkeerd voor een bedje met geurende lavendel en de bankjes waar – voor de coronatijd – vermoeide omroepmedewerkers doorgaans uit zitten te hijgen, dan wel elkaar speels op de billen tikkend spelletjes spelen. Nu was het leeg. Bijna dan. Holle gangen. Lege parkeerplaatsen. Heel veel desinfectiegel. Misschien zie ik volgende week weer iets anders.
Foto: “Mediaparkbankjes met lavendel” © 2021 Bas van Vuren
Bas van Vuren, aangenaam 
Dat je toch nog wat in elkaar weet te flansen op basis van niksjes is altijd weer knap.
Mediapark, effe tien minuten rechtdoor lopen en daar is het huis waar ik mijn jeugd heb doorgebracht.
Vervoegen
Ik laat 2vwo een schoolonderzoek maken over de onregelmatige werkwoorden. „Slapen”, zeg ik, en ze noteren sleep-slept-slept. „Spreken”, zeg ik, en ze noteren speak-spoke-spoken. „Uitgeven,” zeg ik, „zoals geld uitgeven, niet boeken bijvoorbeeld.” Er ontstaat paniek. „Uitgeven? Wat bedoelt u? Wat is dat? Watte?” Vooraan schudt een ventje zuchtend zijn hoofd. „Rustig maar”, zegt hij. „Uitgeven is gewoon een raar woord voor spenden.”
Maaike Visser
Nou, het ikje sluit naadloos aan op de opmerking van Lummel hierboven. Het begint dus al op school …
APD introotjes schrijven zich juist vanzelf met al die kostelijke reacties.
De inzender heeft dezelfde achternaam als de bikinivetheldin, en een voornaam uit hetzelfde genre. Het zouden toch niet zusters zijn?
‘Schoolonderzoek’….dat was destijds een heel project; dit is gewoon een overhoring.
Dat ventje heeft zeker een 1 (schrijve: een) gekregen vanwege voorleggen?
Zo is het maar net, DSR, het hart van het intro zijn de reacties van de reageerders. Zonder reacties was het maar een kale bedoening en zou er weinig intro overblijven. Het is altijd maar weer een fijn puzzletje om ze op een beetje leuke manier aan elkaar te schrijven, dat wel.
Maaike of Chantal vind ik qua naam trouwens niet “hetzelfde genre’. Maaike is oerdegelijk, met haar zou je kunnen gaan vissen. Op de karper of de snoekbaars. Chantal is een flirt, een lekker ding, daarmee ga je op een handdoekje liggen. Qua naam dan.
Chapeau weer voor de blogbaas die elke week opnieuw een prachtig intro weet te produceren met als ‘basismateriaal’ de ikjes van de week. Zoals Arjan Ederveen en Tosca Niterik met basismateriaal kurk hun voortreffelijke werk deden!
Nou, van die vergelijking word ik natuurlijk keiblij!
Keigoed!
Gezellig intro, leuk ikje.
Dat het Nederlands verengelst is al heel lang aan de gang. Gelukkig worden hier alle Engelstalige films ondertiteld ipv nagesynchroniseerd, goed voor snel leren lezen en tegelijk wat Engels opdoen.
En het lijkt wel of de persiflage op lullige tv-programmaatjes nog altijd spot on is!
Maaike is het zusje van Chantal, iets serieuzer maar duidelijk familie.
Beiden kijken ze op naar Vanessa en Angela, die al roken en bij jongens achterop de brommer zitten.
Ook typisch: in het overzicht van APD’s twitterberichten staat eerst een retweetje tegen het vloeken onder vermelding van Christus zelfs, en daarboven een eigen artikel over ‘titt’n kiek’n’!
Vroom en vulgair in een screenshot. In de wereld, en van de wereld dus. Zo word je natuurlijk nooit een goeie dominee!
Huh, DSR kent het verschil niet tussen vloeken (de Naam des Heeren ijdel gebruiken, vervelende dingen over jezelf afroepen etc.) en het benoemen van lichaamsdelen? Had ik niet gedacht. Het een heeft met het ander helemaal niets te maken.
DSR bedenkt het ook niet zelf, maar de Bond Tegen Het Vloeken, de bedenker van het retweette slagzinnetje over napraten, verzet zich tegen grof en vulgair taalgebruik in de brede zin des woords en is voor ‘respectvol taalgebruik’.
(Dat laatste is een beetje een afknapper. ‘Respect’ is veel te vaag-modern en onderhevig aan inflatie. Geef mij dan maar het oorspronkelijke bezwaar dat ie-de-re krachtterm of zelfs stemverheffing in feite een protest is tegen het leiding des Heeren en dat komt een mens niet toe).
-mild-milde glimlachicoon-
Nou, wie zegt dat ik geen respect voor tieten heb?? Man man. En dan ook nog eens reageren tijdens België – Finland. DSR is volkomen van het padje.
Vanmiddag las ik het al, nu zeg ik al: I like it.
Een snikjesintro. Dat doe ik je niet na. 😀
😄
Inhakken
Zondagochtend, aan het ontbijt. Vanuit ons zolderappartement zien we in de verte iemand op een zendmast inhakken. Een boze complotdenker? We filmen het, bellen de politie en laten het fragment aan een agent zien. Hierna volgen we met onze verrekijker hoe zes figuren in zwart-geel de omgeving verkennen.
Een kwartier later volgt een telefoontje: „Goedemorgen mevrouw, we hebben de bewoners gesproken. U zag zojuist iemand die zijn ochtendgymnastiek deed.”
Jet Swart
Dat kan gebeuren ja.
Wat ik hieruit opmaak, is dat de politie met zes man onderzoek doet na een melding, en het resultaat ook nog eens terugkoppelt. De tijd van Bromsnor is weergekeerd.
Waarom niet eerst de politie bellen en terwijl je wacht filmen. Je zult zulke lui maar aan de kant hebben staan als je in het water ligt.
Maar het ging verder. Nog voor ik hem kon bedanken hoorde ik een enorme ontploffing en zag de zendmast instorten.
Nou is me dat lachen.
Fijn dat je je amuseert, hello.
Taaltip: plaats een komma achter “nou”. “Nou” is een uitroep.
Ruilen
Enige maanden geleden hebben wij elkaar ontmoet via een datingsite. Nu moet ik voor een dubbele liesbreuk geopereerd worden en ik word gebeld dat ik versneld aan de beurt ben. Ik vraag haar of ze me na de ingreep kan ophalen uit het ziekenhuis. Natuurlijk! Daarvoor belt ze met haar secretaresse om in haar huisartsenspreekuur tijd af te blokken. Haar secretaresse antwoordt: „Is hij nu al stuk? Heb je het bonnetje nog?”
Geert Jan Elbrecht
Oei, dat is wel een heel oubollig saai drieduizendmaal gemaakt grapje.
Arts&Zeiljacht heeft nu dus ook een dating-app? Zitten d’r ook leuke zustertjes op?
Het natuurlijk wel wat korter gekund, als het uberhaupt opgeschreven had moeten worden.
‘Toen mijn nieuwe vriendin aan haar secretaresse vertelde over mijn dubbele liesbreuk, vroeg deze zich af of er nog garantie op zat’. Oid.
Die vrouw moet wel heel graag verder willen met haar date. Ik zou het een gigantische afknapper vinden. Meteen de rolverdeling in kaart gebracht, ik moet er niet aan denken!
Zieke (man) vraagt om lift van vriend/kennis (vrouw). Wat is daar rolbevestigend of afknapperig aan?
De man is vanaf nu patient, de vrouw zijn dokteres.
Een dubbele liesbreuk vergalt de dromen die een vrouw in een prille relatie zou kunnen koesteren.
Hou het voor je, laat je helpen (een bewijs dat de reguliere zorg weer op gang komt), neem een taxi naar huis en ga verder daten als de wondjes geheeld zijn.
Het kan ook zo zijn, dat de vrouw de zorgzame opofferende rol aanneemt, een moedertje als het ware, en dat de inzender daar gretig op inspeelt. Maar om daar je echte patiënten voor te laten blokkeren?….
Stel dat het niet om een dubbele liesbreuk ging, maar om een etterende negenoog tussen zijn billen, zou het dan anders zijn gelopen?
Flauw grapje en moeilijk geschreven.
Een ziek verhaaltje en dat is het imho, die man heeft wel een bijzondere vorm van autistische humor, als die al bestaat.
“Een dubbele liesbreuk vergalt de dromen die een vrouw in een prille relatie zou kunnen koesteren”. Wist ik maar wat Pawi hiermee bedoelde. Het klinkt als iets heel ernstigs. Maar volgens de wikipedia is het helegaar geen breuk en zetten ze er gaasjes in en kan de patient al na een weekje of wat alles doen wat hij vroeger deed.
Eerder die uitval van Pawi over mansplainen, nu dat genadeloos afserveren van mannen met een lichamelijk gebrek…
Dat Nieuwe Sexisme is wel heel kil en bedreigend.
Ja, ik had het ook iets liefdevoller verwacht. Stel je toch eens voor dat wij mannen elke maand ook zo meedogenloos op het tijdelijke vrouwelijke ongemak zouden reageren.
Voetballer
Geld of eeuwige roem stonden mijn kleinzoon van drie niet voor ogen, toen hij na de wedstrijd van het Nederlands elftal in de Arena verheerlijkt tegen zijn moeder zei dat hij later voetballer wilde worden: „Lekker knuffelen na een doelpunt.”
Adri M. Leijdekkers
Één zin, dat zie je niet vaak. Toch nog teveel informatie, nl. het eindoordeel van de schrijver aan het begin. Dat moeten wij denken, oelewapper, na het lezen van de anekdote.
Knap, een ikje dat uit één zin bestaat, viel me ook meteen op. En een aardige anekdote.
Over kil en bedreigend gesproken, mijn mening is dat je in een beginnende relatie niet over je kwalen uitweidt. Ook een vrouw zou dat niet moeten doen. Niks geen sexisme.
Eindelijk weer eens een goed ikje, daar hebben we lang op moeten wachten.
Pawi probeert het nu wel voor te doen komen alsof haar opmerkingen gender-neutraal waren, maar ze begon toch echt zelf meteen over rolverdeling en ‘de vrouw als moedertje’!
Verder lijkt het me nogal moeilijk om zoiets als een dubbele liesbreuk verborgen te houden, zelfs al zou je het willen. Als iemand je om die reden dumpt, heb je er niks aan verloren.
De eeuwige roem is dan zeker voor opa met z’n eenzinner op de achterkant van de krant.
Gelukkig had ze het bonnetje nog.
Prille liefde wordt in de kiem gesmoord door een te vroeg debuut met kwalen of kwaaltjes. Net zo goed als bijvoorbeeld door klagen over een vorige relatie…
Wat me vaak opvalt bij hoe heet dat dating programma ook al weer, First Dates, ja First Dates, dat de would be stelletjes, die elkaar dus voor het allereerst ontmoeten het bij het eten nog voor het voorgerecht hebben over: de ziekten/kwaaltjes (je moet wel weten dat ik k heb), ongelukken (jaja, het is vandaag 10 jaar geleden dat ik dat vreselijke autoongeluk had), echtscheidingen en overleden of zwaar zieke vaders, moeders, broers en zussen en … oh hoe bizar …. “heb je een kinderwens?”.
Da’s dan dus op de allereerste keer dat de twee elkaar zien en voor het oog van 30 camera’s en heel Nederland een eerste babbeltje met elkaar maken. Dat daar nog altijd relaties uitkomen is een godswonder. Maar in de nabespreking scoren dit soort flapuiten juist punten. “Ja, ik vond dat wel mooi en eerlijk dat hij het meteen had over …”.
Zielig doen, arm ikje spelen als flirtwapen, ’t is apart.
Toevallig zag ik dat progamma kort geleden. Voor het eerst.
Een meisje vertelde dat ze iemand zocht die hield van thee en van zijn moeder. Je raadt het niet! Haar date zat aan de thee en verklaarde hoeveel hij van zijn moeder hield.
Dat zal toch niet geregisseerd zijn?
Het leukste vind ik het op de TV als een journalist of presentator bij iemand aanbelt en dat er dan volkomen verrast wordt opengedaan en naar buiten geblikt. He, wie staat daar dan voor de deur? He, ik ken u toch! Goh, nee, kom binnen …. Helemaal niet voorbereid hoor, hartstikke spontaan allemaal. Moeder de vrouw zit dan op haar paasbest en met een strak permanentje en glanzende parelketting al klaar op de bank voor het spontane gesprekje. Het licht is meteen goed, de achtergrond, alles lekker spontaan.
Gaat prima
Samen met een oudere dame zit ik in de wachtruimte bij de internisten. De deur van de spreekkamer gaat open en er schuifelt een hoogbejaarde vrouw naar buiten, met een stapel papieren op haar rollator. Ze zet koers naar de balie. Mijn medepatiënt blijkt haar te kennen.
„Hallo, hoe gaat het met jou?”, vraagt ze.
„O, goed hoor”, is het antwoord. „Ik krijg er nog wat extra vergif bij en dan gaat het weer prima.”
Maartje Fokkema
De Ikjes instuurders worden ouder. Vroeger beleefden ze van alles in de trein, nu in de wachtkamer van de dokter. Leuker wordt het er niet op.
Het is wachten op hemel- en hel-ervaringen.☻
Kranig-grimmig wachten op de dood lijkt zich tot een apart genre te ontwikkelen. Men neme een lange aanloop, ongelijk wat, en eindige met kreten a la:
‘Onkruid vergaat niet, wat drommel!’
‘Als je het gras van onder ziet groeien, hoef je tenminste niet te maaien’
‘….dan stoppen ze maar een worst in m’n kont en dan slepen de honden me wel weg’
Tja, de Libelle, VIVA, Arts & Auto, Readers Digest … alles wordt opgeheven. Dus moeten dit soort doodnormale “grapjes” kennelijk toch ergens nog een uitweg vinden.
Now wol ek toch nog ies effenties wat zegg’n over die hond en die worst.
Sinds dat mi’j de leste keer de vark’nsstal boven de kop is weg’ebraand, is mien vregunnuge in’etrokk’n en zit ek mit een 100 bunder unnut laand achter mien huus.
Doar hebb’n wi’j een ‘natuurbegroafplaatse’ van e’maakt. Stadse luu ku’j van alles wiesmaak’n. Hahaha! Die trekk’n de portefullie zo nog ‘n keer uut de zak a’j de vorkheftruck mit ‘n pallet erop ter beschikkige stell’n.
Mar now hadd’n wi’j lest dus ook zo iene die dat zo wol van die worst en die hond. Of miskien was ‘t een idee van zien familie, dat bint ok varders mien zaak’n niet.
Affijn, ek bevestige een dikke metworst ter plaatse, zurge dat mien bloedhond’n en de Duutse harders van de buur’n d’r binn’n, want et zol nog ‘n hele sleep wurden. En wat denk ie wat? Die verrekte biest’n vreet’n de wurst op – ja, behalve et leste stukkien, mar dat zoll’n ie en ekke ok loat’n ligg’n – en verroerd’n varders gien vin! En toen begun ‘t nog te reeg’n ook. Dat was wel effenties een ongemakkeluk ogenblikkien.
Ek wolle dus mar zegg’n da’j dat van die worst en die hond mar het beste simboolies mutt’n opvatt’n.
😄
Correctie (voor hen die niet kunnen wachten en zich opvreten van de zenuwen): de release van Bikini Uit Het Vet is 2 juli, volgende week vrijdag dus. Niet 1 juli, ik herhaal, niet 1 juli. Het lijkt de GGD wel.
Huh? Dit is ‘m toch?
Nou niet echt nee. Commentaar verder overbodig. 🥺
’t zal APD wel weer niet gnuiverig genoeg zijn.
Te gnuiverig, klef sfeertje.
Nou, APD is zeker op een sla-dieet na een weekje spareribs schransen.
Lekker doezen en dan het ikje lezen. Had ik beter andersom kunnen doen. Oud ouder oudst, de grapjes zinken mee.
Het viel me mee dat Rinus’ tekstschrijver Marloes laat rijmen op douche. BasvV?
Mag! Kan! In dat genre …
Misverstand
Als kinderarts moest ik vaak schipperen tussen baan en gezin. Dat leidde soms tot misverstanden bij de kinderen. Toen ik weer eens de oppas belde om te zeggen dat ik later thuis zou komen omdat ik bij een sectio (keizersnede) moest zijn, vroeg mijn toen nog achtjarige dochter hoogst verontwaardigd waarom ik in plaats van thuis te komen eerst naar een seksshow wilde. Na enige uitleg is het allemaal weer goed gekomen.
Loeke Dijkhuis-Stoffelsma
Laat ik nou toch gedacht hebben dat de kinderen uit de eerste zin op de patiëntjes sloeg. ..Uitleggen is kennelijk niet de sterke punt van de inzender.
En spreek maar gewoon je moerstaal, zeker tegen kinderen.
Zeg dan “keizersnede” of beter nog “bevalling”. Bewaar je vakjargon voor je werk. Moeilijk?
Ook koeien gaan weleens naar een sexshow en zien er dan zo uit als ze met kleine oogjes de volgende morgen weer in de wei staan.
The original uploader was Barbarossa at Dutch Wikipedia., CC BY-SA 3.0 http://creativecommons.org/licenses/by-sa/3.0/, via Wikimedia Commons
Het was direct duidelijker geweest als de inzendster ‘onze kinderen’ had geschreven.
Het is kennelijk een verhaaltje van toen ze nog werkte als kinderarts. Menig verjaardag zal opgeluisterd zijn met deze anekdote. Ik sla er niet op aan.