Een rondje rennen. En “slome” genoemd worden. De hond uitlaten. En een hele lading hout in de achterbak van een auto zien. Als vrijwilliger in een boomgaard werken. En een appel in een boom moeten hangen. Een spelletje spelen. En leren dat aubergine “lul” betekent. Met een nichtje uit Suriname praten. En horen dat de airco de hele dag aan lijkt te staan. Op de pont staan. En een poepende meeuw van je smetteloze regenjas moeten slaan.
Het zal je hobby maar zijn in deze hitte
Het zal je allemaal maar gebeuren. Gelukkig gebeurde het bij andere mensen. Bij wie? NRC-lezers die vorige week hun belevenis – hun “ikje” – in de krant zagen staan. En wij ze hier maar bespreken en beoordelen. Het zal je hobby maar zijn in deze hitte. Voor diegenen die al het moois van vorige week nogeens handzaam willen teruglezen is dit blog geschreven. In het reactieveld hieronder komen deze week de nieuwe ikjes van de dag. Veel leesplezier. Veel tikplezier.
Alewijn Ott rende een rondje over het platteland. De bestuurder van een Volvo, met aan de buitenspiegel een rode zakdoek, leunt met zijn elleboog door het open raampje naar buiten. “Opschiete slome”, roept hij treiterig.
Nou, da’s dus zo’n ikje. Valt mee toch? Hoeft niet veel te gebeuren. Hoeft niet bijster mooi te zijn opgeschreven. De Schrijvende Rechter (DSR), de alom bewonderde en gevreesde smaakmaker van het ikjespanel, wist er wel raad mee: “De inzender spreekt zomaar met enige reserve over de boerenacties. Hopelijk staat de koffie bruin, want hij krijgt binnenkort vast bezoek.”
Ook smaakmaakster Pawi – niet minder bewonderd en gevreesd – maakte korte metten met het verhaaltje: “Het rondje te lang, de hitte te zwaar, de wegen te recht, en dan ook nog eens een protestboer in zijn Volvo … dan ben je niet in de stemming om grappen naar waarde te schatten. Toch was het een geintje denk ik. Wat die boer zei.”
Lummel – smaakmakende oppasopa in Frankrijk en voorzover ik weet niet gevreesd – vond het ikje “een juweel van een draak. Hopeloos geschreven. Blijf maar joggen, jongen, dat kan je waarschijnlijk beter.” Bertie dacht bij het ikje aan de lollige opmerkingen uit haar schooljaren: “Kwam je iemand tegen, lopend, fiets met lekke band: ‘Handig hè, een fiets.’ Zelf vonden we dat tophumor.”
” … nog nooit een koe van binnen hebben gevoeld!”
Zelf zette ik mijn vraagtekens bij het algemene narratief van de protesterende boer. Het zou zomaar eens kunnen dat “90% van die rode-zakdoekendragers nog nooit een koe van binnen hebben gevoeld!”
Maar goed, zo gaat dus de bespreking door het ikjespanel. Een sneertje hier, een sneertje daar, een waarderend schouderklopje, aangevuld met wat eigen bespiegelingen en belevenissen. Geen wonder dat de lezersschare hier nog altijd groeiende is. Niet alleen de ikjes maar ook het ikjes bespreken wordt ontdekt in literair maar ook twitterend cool Nederland!
“blij met een ontbrekende overbodige laatste zin”
De buurvrouw van Yvette Vergeer staat bedremmeld bij haar auto. De kentekenplaat achter is gestolen. De Volvo (waarschijnlijk niet dezelfde als die van de treiterende “boer”) staat met de klep open. Yvette vraagt: “En als je de klep dicht doet?” Bijna een decennia lang ikjes beoordelen heeft het panel mild gemaakt, of afgestompt, het is maar net hoe je het bekijkt. Feit is dat het panel al blij was met “een ontbrekende overbodige laatste zin”, zoals Pawi aangaf. En krek, dat is zo, 99% van dit soort ikjes eindigt met iets in de trant van “de buurvrouw keek me aan en deed de klep dicht en zag dat de kentekenplaat erop zat en van je ha en van je hi en van je hahaha”.
Een dag later lazen we dat Koos Roest, niet te verwarren met Koos Koets, in de boomgaard van de kinderboerderij een jongetje van een jaar of vier ziet staan. Er ligt een appel op de grond. “Oh oh”, zegt het jongetje, “die is gevallen”. Hij raapt de appel op en geeft hem aan Koos. “Hangt u hem maar weer op, meneer.”
Het is een voorbeeld van een geliefde categorie, bij inzenders dan, niet bij het ikjespanel, te weten die van het “kinderikje”. Onze oppasopa uit Amerika, Ad Hok, vond het een leuk kinderikje en had er niks op aan te merken. Ilona veronderstelde dat het joch misschien wel een kerstboom in gedachten had. Het voorval deed haar in ieder geval denken aan haar driejarige kleindochter die dacht dat er gehaktballetjes in de kerstboom hingen.
En inmiddels was het al donderdag. Het ging razendsnel vorige week. Annette van de Wetering vertelde hoe ze een spelletje met haar zoon (14) en dochter (15) speelde. Ze moesten op een gegeven moment “de emoji voor een lul” raden. De dochter van 15 (ja, ik herhaal haar leeftijd voor het effect) wist het antwoord meteen: “Een aubergine!” Dus dat wisten we dan ook weer.
Ad Hok, reageerde ad rem: “Ja, dat weet zelfs een oude aubergine als ik.” Begrijpen deed hij het niet. Hij zou eerder denken aan een komkommer of een courgette. Pawi: “Schijfjes door een beslag en in de frituur, overlangs doormidden gesneden vullen en in de oven, in blokjes snijden en bakken in olijfolie …niks van dit alles durf ik nog meer.” Vervolgens ontspon zich een discussie tussen DSR en Lummel over komkommers met plakjes eraf, of die als emoji geschikt zouden zijn voor besneden aubergines, en of er onderaan pieps steeltjes en blaadjes zitten. Je moet erbij geweest zijn. Zie de betreffende reactiedraad onder het vorige intro.
“Het lijkt wel of de hele dag de airco aanstaat!”
Of blijf nog even hier, want het volgende ikje mocht er ook wezen. Het was er eentje over het nichtje uit Suriname van Ernest Treep. Het meiske vond het heerlijk in Nederland. “Het lijkt wel of de hele dag de airco aanstaat!” Dus ja, dat was geen actueel ikje, dat lag misschien al een paar maanden op de plank. Meteen een schrale troost voor de ikjesinzenders van geweldige ikjes die nog altijd niet gepubliceerd zijn. Het kan nog.
Toen was het alweer tijd voor het allerlaatste ikje van de week, het zogenaamde zaterdagikje. Het panel stelt hier hoge eisen aan, want het moet het hele weekend mee, en wordt vooral op zondag nog frequent gelezen en geanalyseerd.
Jozef Kemper schreef over een overvolle pont. Een paar meter voor hem stond een man “in een nogal overbodige smetteloze regenjas”. En ja, dan raad je het al natuurlijk. Er vliegt een meeuw over en die laat een “flats” op de regenjas vallen. He bah, ome Willem! Er staat een “dame” achter de “heer” en die maakt hem vriendelijk duidelijk wat er gebeurd is. Hierop wordt de man merkwaardig genoeg kwaad en valt tegen haar uit. Dacht hij dat zij de meeuw in kwestie had gestuurd? Ze onderbreekt zijn scheldkanonnade (ja, hij stond te schelden, het zal dus wel op het IJ te Amsterdam spelen) en zegt: “Ach meneer, op mij moet u niet boos worden: u mag blij zijn dat de koeien nog niet kunnen vliegen!“
Foto © 2022 Bas van Vuren
De deskundige beoordeling van het ikje concentreerde zich toch op de veronderstelde plaats van handeling: Amsterdam, de Lek bij Schoonhoven (als ze daar meeuwen hebben), het pontje bij Jonen, of die tussen Zwartsluis en Genemuiden. We zullen het nooit weten. Bertie verbaasde zich dat iemand zoiets oubolligs op durft te sturen. En Pawi meldde dat dit een bekende zakkenrollerstruc is. Misschien was die smetteloze man daarom zo woedend, zo van “hier trap ik niet in, dame!?” De bendes uit Oost-Europa rukken op en jawel, opereren dus nu ook vanaf de pont. Man man.
Wil jij net als De Schrijvende Rechter, Pawi en andere reageerders kans maken om in het volgende intro voor te komen? Wil jij ook aardige vondsten debiteren naar aanleiding van ikjes? Wil je plezier hebben met lezers die voor je het weet goede kennissen van je kunnen worden? Misschien wil je een uitnodiging voor de jaarlijkse bijeenkomst van de auteurs en reageerders van deze site? Een keer meedoen aan een hartverwarmend Zoemuur©? Of zeg je: doe mij dat maar allemaal?
Je wint een zwaarverguld lepeltje als jouw reactie precies de 100e is
Doe dan aan deze leuke rubriek hier op deze leuke site mee. Ga eens wat ikjes lezen, die staan verstopt op de NRC, die krant die zo van lezersanekdotes houdt. Stuur zelf een ikje in. Scrol naar beneden en zeg iets. Dat mag met een fantasie-emailadres en ook met een nom de plume. Je wint een zwaarverguld lepeltje als jouw reactie precies de 100e is. Of de 200e, 300e enzovoort tot in het oneindige. Lepeltjes zat.
Voor je het weet kan een citaat van jou, een foto van jou, een wat dan ook van jou, een hoogtepunt van de week worden. Heb je inspiratie nodig? Raadpleeg de afleveringen van deze rubriek elders op dit blog. Ook een aanrader als je er even tussenuit bent geweest.
Reacties zijn welkom via het reactieveld, het contactformulier of een email naar bas@basvanvuren.org
Het wordt een prettige week. Als je vindt dat het geen prettige week moet worden, voel je dan vrij om elders te gaan buurten. Daar waar er meer zijn zoals jij.
De foto helemaal hierboven – wij vakmensen noemen het de header image – laat traditiegetrouw een stukje offline leven van mezelf zien van de afgelopen tijd. Nou, jullie zien het wel. Het was geen fotoweek vorige week. Het was te warm voor anything. En daar kom je dan achter op het allerlaatste moment. Net als je een header image boven je blog wilt gaan zetten. Zondagmiddag, de mussen vallen dood van het dak, ik blijf vegen. Wat te doen? Ah! Er staat een nijlpaard met bloemen in de tuin. Dan die maar. De volgende keer zie ik misschien weer iets anders.
Foto: “Nijlpaard met bloemen” © 2022 Bas van Vuren
Bas van Vuren, aangenaam 
Feminististisch
Ik, een jonge feministische vrouw, die graag haar omgeving wijst op (onbewust) seksisme, was vorige zomer werkzaam als arts op de kinder-IC. Ik stel vragen aan een bij ons opgenomen jongetje over zijn klachten en diagnose: „En je huisarts, wat zei hij over je klachten?”
Het jonge patiëntje kijkt me verbaasd aan en reageert verontwaardigd: „Hij? Ook vrouwen kunnen arts worden hoor!”
Evelien Terstappen
Bam! In your face, Evelien! Maar we doen het allemaal …
Ik, een blanke vent van middelbare leeftijd die graag bewust sexistische opmerkingen maakt, vermoed in deze slechtschrijvende kakelkip de dochter van een zekere BHV- er in de basismetaal.
Ook kinderen hebben recht op privacy, zeker op de IC, gotverbetert! Waarom maakt het jongetje zijn opmerking tegen nota bene een vrouwelijke arts? Eea klinkt ondanks de bedoelde zelfspot nogal doorgeschoten.
Wat bedoelt de inleider in concreto wanneer hij zegt dat het Ik-jesbepreken in de belangstelling staat van ‘literair en twitterend cool Nederland’?
(Met de coolheid van Twitter valt het trouwens wel mee. Andere kanalen zijn in opkomst. Elon Musk had er terecht toch geen zin in.)
Gotbetert dus! Die T9 zet me keer op keer voor schut.
Knap hoor, met die hitte een prachtig intro voor mekaar flansen.
Het ikje is ws wel geschreven tijdens deze hitteweek.
Bepaald geen hit.
De openingszin doet mij al bijna afhaken.
Werkzaam als arts vorige zomer. Wat zou ze in het dagelijks leven doen?
Het ventje had het al door.
Dat er steeds meer aanloop ook vanuit dat kanaal is. En ikjes zelve worden massaal gedeeld en geliked, dankzij ook de inspanningen van ene Bram de Molenaar. Gaat goed zo!
De belangstelling uit literair Nederland is al langer evident, getuige o.a. lidmaatschappen van redacteuren van literaire magazines en agenten van uitgevers. Een enkeling kopieerde zelfs wat dingetjes, ongevraagd en zelfs een beetje schaamteloos, naar zijn eigen literaire kanaal. Het zij zo. Ook zakkenrollers hebben een plaats onder de zon in dit wereldje.
Heb je een link naar dat literaire kanaal? Ben benieuwd hoe de Ikjesbespreking elders wordt opgepakt.
Het andere literaire kanaal bespreekt geen ikjes. Dat doet weer andere dingen.
Op Twitter worden ikjes dagelijks geliked en geshared en becommentarieerd. Maar natuurlijk niet zo uitgebreid als hier. Meer hap snap, niet in de vorm van een panel. Zoals gezegd, zie Bram, ik deel zijn bijdragen ook dagelijks via mijn Twitter.
Hulde voor een intro waaraan je niets van tropenkolder tegenkomt. Hooguit de hallucinatie van een nijlpaard met bloemen in zijn rug. Haar rug. Maakt mij niet uit.
Wel literair kanaal is het? Of moet dat geheim blijven?
Vergezocht, die clou van het ikje. Zou het echt gebeurd zijn? Ik twijfel.
Zelf werd ik bijna altijd ‘zuster’ genoemd. Niks mis mee, als je deskundigheid maar wordt erkend.
Het bekend maken van de naam van het literaire kanaal zou geen goede consequenties hebben. Zoals je hebt gemerkt heb ik slechts een kort, nuchter en bijna nonchalant antwoord op je vragen gegeven. Anders dan op Geen Stijl hoeft niet alles aan de kaak te worden gesteld, schande geroepen, gecanceld. Gewoon rustig constateren en weer verder lopen.
Pawi, ik zal vanavond eens kijken of het een nijlhengst of een nijlmerrie is. Als de potgrond er maar niet uitvalt.
Een flauwe reactie van APD. Wel ergens over beginnen, maar het verder niet hard maken – en dat alles overgoten met een quaimsi- moralistisch sausje.
De gebruikelijke interesantdoenerij van onze hoveling, gekweld door literaire ambities -milde glimlachicoon-
Uiterst verdacht hoe fleurig de tuin van APD erbij staat trouwens. Nederland verdroogt maar hij houdt er een weelderige lusthof op na!
Zeker ook de auto maar weer eens gewassen op zaterdag en het zwembadwater ververst.
Neen, ik begon er niet over. DSR begon er over.
Qua tuin en auto: allemaal natuur, hoor. Sproeien daar doe ik niet aan. Wat vergeelt wordt vanzelf wel weer groen, die stelregel heeft me door het leven geholpen.
De auto wordt eens per maand in een milieuverantwoorde wasstraat met osmosewater en gezuiverde lucht gereinigd. Het afvalwater wordt vervolgens naar een arm land gepompt.
Douchen deed ik altijd al binnen vijf minuten, al sinds ik puber af ben, dus hoeft niet korter. Ik spreek wel mijn partner dagelijks bestraffend toe. Tot nu toe hebben we het daar alleen maar warmer van gekregen.
Neen. DSR reageerde op het introotje waar APD het ter sprake bracht.
Eens per maand de auto wassen, toe maar. Het zal wel nodig zijn. -milde glimlachicoon-.
Het mysterie van de watertuin blijft voorlopig onopgehelderd.
DSR oordeelt overigens niet maar constateert slechts -milde glimlachicoon-.
Zoals je ziet grenst de voortuin aan een vaart. Dat zou qua vochtigheid weleens goed kunnen zijn. Achter is het best droog en dor, maar daar staan geen nijlpaardjes.
Een in elkaar gehakte porseleinen meeuwtje, dat wel, die vreselijke aanblik heb ik gisterenmiddag via Twitter gedeeld. Vermoedelijk gedaan door een jonge ekster die er een slakkenhuis in zag
En aan die vaart wordt kennelijk lustig water ontrokken, ten laste van de voedselproductie en de scheepvaart.
H eerlijk verfrissend intro. Het lijkt wel of de airco aanstaat.
Weer eens een volledig verzonnen, nou ja verzonnen, dit soort verhalen gaat al jaren rond, slecht geschreven ikje.
Er zal niets aan verzonnen zijn; dit soort mensen bestaan echt.
Nadat DSR jr. laatst over de vuilnismannen sprak, voegde hij er haastig “en -vrouwen” aan toe.
Zodra hij er eentje ziet, krijgt ie een ijsje.
Ik zag laatst inderdaad voor het eerst een vuilnisvrouw. Ik heb haar even geholpen.
Daar is DSR te feministisch voor
Aan het intro mankeert niets, applaus, het ikje geloof ik maar half. Alsof ze voor de opmerking een plotje heeft bedacht.
Ik ga ook eens zoiets proberen.
Dank! Ja, stuur ook eens zo’n ikje in, Bertie. Wij gaan het hier dan ongezien helemaal geweldig vinden, of het nou verzonnen is of niet. Leden van het ikjespanel, die kunnen namelijk een potje bij ons breken.
Reageerders van hier worden zonder aanziens des persoons besproken, wat zullen we nu krijgen?
De lat ligt eerder hoger voor experts.
Werkmannen
Ik loop in een zomers jurkje met mijn jonge zwarte flatcoated retriever langs een opgebroken straat waar werkmannen aan het overleggen zijn. Als ik voorbij loop, valt het gesprek stil. Half anticiperend op wat ouderwets gefluit, hoor ik één van de mannen zachtjes zeggen: „Zo, dat is echt een mooie hond.”
Esther Zielhuis
“De Flatcoated Retriever is een Engels ras dat gefokt is om bij de jacht het geschoten wild te apporteren”. Gemiste kans dus.
En, Bertie, is dit ‘em? Prima ikje, hoor. Kort, aardige clou, en behoorlijk wat zelfspot.
Nee joh, ik denk nog.
Dit is wel een aardige.
Hahahaa! Dat ouderwetse gefluit komt hopelijk nog op de terugweg.
Het zal toch niet helemaal verstomd zijn in deze tijd?
Ha! De inzender is duidelijk niet iemand die anderen graag wijst op hun (onbewust) sexisme. Integendeel, laat maar komen, denkt ze opgewekt.
Misschien bedoelde de werklieden wel ‘lekkere bitch’ met hun ‘mooie hond’. Je moet immers oppassen wat je zegt tegenwoordig.
Het kan gebeuren dat een huisdier mooier is dan z’n baasje.
Kán hoor.
Maar haar ervaring zal haar wel anders geleerd hebben.
Het is daarom een leuk Ikje.
Prachtig ikje met het door ons zo gewaardeerde zelfspot. Zo zie je maar dat er leuke dingen gebeuren in Amsterdam.
het moet de zijn.
Ja, wij wilden het niet zeggen …
Wachten
We bezoeken de expositie van Antony Gormley in Museum Voorlinden. Prachtig. We besluiten te lunchen in de oasetent op het landgoed. Er staat een wachtrij. Voor ons staat een grijsgekuifde man. Hé, Dick Benschop. Na drie minuten stapt hij uit de rij en zegt tegen een dame: „Kom, we kijken of er in het museum een kop koffie is.” Die is er niet, weten wij. Drie dagen later besluit Schiphol alsnog de schade te vergoeden aan mensen die op de luchthavens van Amsterdam en Eindhoven in de rij stonden. Zou dat toeval zijn?
Aad van Cortenberghe
Slappe hap. En Aad had het niet even kunnen zeggen, maar staat er bij te gniffelen? Gekunsteld allemaal en geforceerd grappig. Laat zo’n man met rust. En NRC, druk dit soort GeenStijl ikjes toch niet af in een voorheen stijlvolle krant.
Ja, dat is toeval.
En die man is met rust gelaten, voor zover we lezen.
De man wordt voor gek gezet en zijn privacy op straat gegooid. Hij was van zijn weekend aan het genieten en niet in functie
Die man wordt in het openbaar geobserveerd in een situatie die best grappig is gezien de nieuwsberichten.
Hoge bomen vangen veel wind, en in dit geval is het maar een zuchtje.
Of eea prettig is opgeschreven, is vers twee.
Ja dat is toeval Aad. Je stond niet aan de wieg van een belangrijke maatschappelijke verandering. Je gaf ons geen kijkje in de keuken van de groten. Je stuurde een lullig voorvalletje naar de krant.
Hé, een bn’er.
Hè, ben zo blij dat het regent.
blauwgekuifd
blondgekuifd
bontgekuifd
bruingekuifd
donkergekuifd
dubbelgekuifd
geelgekuifd
grijsgekuifd
groengeelgekuifd
niet-gekuifd
roodgekuifd
vetgekuifd
witgekuifd
zwartgekuifd
Bron ANW
Waarmee ik maar zeggen wil dat ik het een opmerkelijke woordkeus vind van een brave verklikker.
Hondje
Langzaam varen wij de Oranjesluizen uit richting IJsselmeer. Op zo’n meter of vijftig voor ons vaart het geladen schip waar we net nog naast lagen in de sluis. Geamuseerd kijk ik naar het hondje op het schip dat vrolijk over het achterdek dartelt en omhoog springt tegen het raam van de kombuis. „Die mensen hebben net zo’n hond als wij”, zeg ik tegen mijn vrouw. Maar mijn vrouw heeft de kijker al voor ogen en roept verschrikt: „Dat ís onze hond!”
François Toussaint den Ouden
Nog een gelukkie dat zijn vrouw nog wel naast hem staat.
Dus je bent aan boord gegaan zonder aangelijnde hond.
Honden aan boord. Daar zou je een boek over kunnen schrijven.
https://hondenaanboord.nl/
Ze zullen wel niet de juiste hondenloopplank aan boord hebben. Dan lopen ze weg, he. Kun je op wachten.
En dat terwijl je zo’n Honden Aan Boord Plank ook nog eens zelf kunt maken. Even omdraaien en het is tevens een Honden Van Boord Plank.
Zelfspot kent ook zijn limiet. Daarna komt schaamte.
Vond ‘m wel leuk…. beetje slapstickachtig, dragelijk verteld. Al met al geen beroerde Ik-jesweek totnutoe.
Heerlijk verhaal. Prima ikje.
Het hondje is zich nog van geen kwaad bewust.
Ik zou wel eens willen weten hoe je hier een goede afloop aan verbindt.
Hond met zwemvest overgooien?
Boodschap
Al jaren doe ik regelmatig boodschappen bij de Marokkaanse winkel aan de overkant van de straat. Als de gelegenheid zich voordoet, probeer ik een praatje te maken. Zo vroeg ik de vader van het gezin laatst hoelang hij inmiddels al in Nederland woonde. „Uhm”, antwoorde hij, „sinds 1989.” „Oh,” zei ik verrast, „dat is mijn geboortejaar.” Een korte stilte volgde en de winkelier antwoordde: „Dan wonen wij allebei even lang in Nederland.”
Tim Crins
Ik ben er ook even stil van.
Wat waren ze goed, Koot en Bie!
Het ikje doet me niet zoveel. De Marokkaanse winkelier woont nu waarschijnlijk langer in Nederland dan hij in Marokko woonde. Of even lang. Dat doet de inzender hem niet na.
Het is maar goed dat de vader van het gezin zo goed kan rekenen.
Ik woon ook al langer in Frs dan in Nl. Wat doet dat ertoe?
Gelukkig vraagt niemand mij ooit hoelang ik al in Frs. woon.
Hoelang is een Chinees.
Grafsteen
Ierland. Een pub in een klein dorp. Een kleine dikke man blaast rook in mijn gezicht. Soan is zijn naam, hij maakt grafzerken. Zijn huis verwarmt hij met turf. „De regering wil het verbieden vanwege CO2-uitstoot.” Hij gebaart naar de donkere hemel. „Wat denken onze ministers als zij voor een VN-conferentie naar New York vliegen?” Een dunne, bebrilde man groet hem en loopt naar zijn auto. „Die gaat naar Oekraïne, vechten tegen de Russen.” Ik roep de man, maar de auto rijdt al weg. „Hem zien we niet meer terug. Ik zal een mooie steen voor hem maken.”
Henk van Middelaar
Henk kan wel schrijven en een sfeertje neerzetten. *Huiver icoontje
Zodra Nederlanders het Kanaal oversteken, gaan ze politiek discours beoefenen in steenkolen-Engels.
En als ze dan ook nog eens de overkant van de Ierse Zee bereiken, dan drinken ze ieder woord dat de plaatselijke ouwehoer tot hen spreekt in als Keltische diepzinnigheid.
‘Gewoon loat’n goan’, denken die puborators ondertussen als zo’n dwaalgast opspringt om achter een man aan te gaan, die waarschijnlijk gewoon een visje gaat kopen.
Een ikje met vele pijnpunten, de meeste gaan over het klimaat. Het bier in de pub drinkt lekker weg.
De dunne man had geen beter moment kunnen kiezen om ‘te gaan vechten in Oekraine’.
Mooi sfeervol verhaal, alsof je erbij zit.
Je ziet de man voor je.
Je ruikt de rook en het verschaalde bier.
Knap in zo weinig woorden.
Nounounou. Ze zitten in de Ukraine niet te wachten op een dunne gebrilde Ierse kroegloper.
Ook niet helemaal duidelijk waarom Henk de dunne, bebrilde man nog probeert te roepen. Om hem te zeggen dat hij die rotrussen maar eens een flink poepie moet laten ruiken?
Hij wilde hem vast interviewen. Wat er door hem heen ging. Voor een ikje.
Heb een leuke antdote aangaande het blad van Links Femisme (dus niet Linda) welke naam mij ontschoten is, het speelde zich dan ook in 1988 af. Dat is verdomd een lange tijd. Als ik mag…?
Gelukkig het nieuwe intro nog net – in concept – bij de eindredactie aan kunnen leveren voordat Zomergasten begon. Morgenochtend in dit theater …
Ik kan niet wachten….
Kijk, dat hoor ik nou graag!
Ja, kom maar door.