Kleinkinderen. De ere-voorzitter. De neef. Twee agenten. Een onverzorgde man. Twee jongens op de fiets. NRC-lezers schrijven over alles en iedereen. Lees maar gauw verder.
Ria van de Wetering appt aardig mee in de familie app en heeft een Facebookpagina, samen met haar man. Toch vinden hun kleinkinderen het stelletje maar ouderwets. Want ja, ze lezen een krant, ze kijken nog tv en luisteren naar de radio. Maar recentelijk brak er toch een tikkie ontzag door bij de kleinkinderen. „Hebben jullie je eindexamen zonder Google gehaald? Hoe knap is dat!”
Opa Ad Hok – de nestor van het ikjespanel – had er maar liefst twee icoontjes voor over. Ook hij gaat met zijn tijd mee. Waarom moeizaam een oordeel formuleren als je een lachebekje plaatsen kan?
de rode zakdoek gaat in en uit zijn zak
Ook ome Piet doet het rustig aan. De vergadering was al een tijdje bezig toen hij, ere-voorzitter nog wel, binnenkwam en in stilte zijn plaats innam. Dat schrijft Marijn van Leen tenminste, wat of die daar doet en wat voor club het eigenlijk is, dat weten we niet. Misschien wel iets heel engs en afkeurenswaardigs. Maar goed, ome Piet volgt de hele vergadering zonder inbreng. Af en toe een vette rochel, een kuch, diep gesnuif, de rode zakdoek gaat in en uit zijn zak. Dan komt de rondvraag. Ome Piet schraapt zijn keel. “Ik was te laat” meldt hij.
Een van de ikjespanellisten herinnerde zich een vergadering van de fietsclub voor bejaarden “Erop of Eronder”. Het ging erom hoe je een pijnlijk zitvlak voorkomt. Vroeger stopten de wielrenners een biefstuk in de broek. Maar tegenwoordig mag dat niet meer van de veganisten, zo schreef Suske althans. In plaats van een biefstuk kun je een stronk boerenkool of een andere groente nemen, zolang die niet “versneden en gekookt” zijn. Het allerbeste is een diepvriespizza Casa di Mama, maar die biedt maar tijdelijk soelaas. Op een gegeven moment is hij ontdooid en wordt het een kledderboel in je broekje. Ja, wat zitten we hier te lezen. Waar gaat dit over? De ikjes, het is niet anders. En wat er verder ter tafel kwam. Het panel heeft een levendige fantasie, dat merken jullie wel.
„Ik rij elektrisch.”
Gauw door naar het ikje van Michiel van Mens. Die had een neef van eind twintig en aan hem leende hij zijn bootje uit. Da’s lief. Niets zo leuk als lekker spelevaren. Behalve als het een nicht is, die vaart ermee naar Amsterdam. Toen de neef de sleutels van de sloep kwam halen adviseerde Michiel hem de tank met diesel in de gaten te houden. Neef blijkt niet te weten waar hij die moet vullen. „Hoe moet ik dat nu weten”, zei hij ietwat geërgerd. „Ik rij elektrisch.” Dom neefje, ja, wat jullie zeggen.
Een wel heel oud ikje werd de volgende dag geplaatst. Het was er een van Sander van Luik over de demonstratie bij de Russische ambassade in Den Haag. Ze zetten daar zoals bekend bijna driehonderd stoeltjes neer, ter nagedachtenis en vlammend protest aan en tegen de MH17. Twee agenten kwamen vragen hoeveel mensen ze verwachtten. “In elk geval komen er 298 niet”, zei Sander. Hier past stilzwijgen, om meerdere redenen.
Hester van der Zande sloeg op vrijdag toe met een ikje over een “wat onverzorgde man” bij de supermarkt. Of ze wat kleingeld bij zich had. “Sorry”, zegt Hester naar waarheid, “alleen een bankpas”. Waarop de bedelaar opmerkt dat ze ook via een QR-code kan betalen. Tikkie belegen moppie. Vroeger, toen je nog je pinpas door een apparaat moest swipen, was het in bepaalde kringen een standaardgrapje dat die zwervers zich alleen maar om hoefden te draaien en hun broek te laten zakken. Maar intussen hebben ze het wel moeilijk hoor. Wat is er toch veel onnoemelijk leed bij de arme sloebers in het land, zelfs bij voormalige vertolkers van het levenslied. Allemaal de schuld van Spotify.
Gelukkig brak de zaterdag al weer aan en liet Marijke Geertsema een afluisterikje plaatsen. Twee jongens op de fiets waren aan het praten en Marijke ving de volgende flard op: „Nee, ik heb geen relatie want ik wacht tot ze op mij afkomen” zegt de ene jongen. “Oh” zegt de andere.
Jaja, het is me wat allemaal.
Wil jij trouwens net als Ad Hok, Suske en andere reageerders kans maken om in het volgende weekoverzicht voor te komen? Wil jij ook aardige vondsten debiteren naar aanleiding van ikjes? Wil je plezier hebben met lezers die voor je het weet goede kennissen van je kunnen worden? Misschien wil je een uitnodiging voor de jaarlijkse bijeenkomst van lezers van deze site? Of zeg je: doe mij dat maar allemaal?
Je kunt een uniek vrolijk viltje winnen als jouw reactie precies de 100e is
Doe dan aan deze leuke rubriek hier op deze leuke site mee. Ga eens wat ikjes lezen, die staan verstopt op de NRC, die krant die zo van lezersanekdotes houdt. Of stuur zelf een ikje in. Of scrol naar beneden en zeg iets. Dat mag met een fantasie-emailadres en ook met een nom de plume. Je kunt een uniek vrolijk viltje winnen als jouw reactie precies de 100e is. Of de 200e, 300e enzovoort tot in het oneindige. Of voor een ander aangenaam dingetje dat je hier op de site doet. Viltjes zat. Maar voel je je te goed voor zo’n viltje? Helemaal prima, dan laat je dat – liefst discreet – even weten en dan gaat dat viltje naar iemand die het wel weet te waarderen.
Voor je het weet kan een citaat van jou, een foto van jou, een wat dan ook van jou, een hoogtepunt van de week worden. Heb je inspiratie nodig? Raadpleeg de afleveringen van deze rubriek elders op dit blog. Ook een aanrader als je er even tussenuit bent geweest.
Reacties zijn welkom via het reactieveld, het contactformulier of een email naar bas@basvanvuren.org
Het wordt een prettige week. Als je vindt dat het geen prettige week moet worden, voel je dan vrij om elders te gaan buurten. Daar waar er meer zijn zoals jij.
De foto helemaal hierboven – wij vakmensen noemen het de header image – laat traditiegetrouw een stukje offline leven van mezelf zien van de afgelopen tijd. Nou, jullie zien het wel. Ik had weer eens nieuwe sneakers gekocht. Tegenwoordig ontwerp je die zelf op de website. En dan heet het Nikebyyou. Dus ja, na voor 13 lapjes stof en leer de kleuren te hebben gekozen, waarbij het best nog moeilijk is om een clownslook te vermijden, kwam de vraag of ik een woord van drie letters op de hak wilde hebben? Nou, dat wilde ik wel natuurlijk. Dat de langzame slaperige mensen het weten wie hen daar zo kwiek, fit en veerkrachtig met die zelfverzekerde influencers tred inhaalt. Of Nike hiervoor een duit in het zakje doet? Wat denken jullie? Maar daar mag ik niets over vertellen. Ook deze week – ik voel het gewoon – ga ik weer iets interessants meemaken! Jullie ook? Laat je belevenissen achter in de reacties op dit blog. Hoeft niet literair. Foto: “Nike by Bas” © 2023 Bas van Vuren
Bas van Vuren, aangenaam 
Tonijn
De enthousiaste gepensioneerde marineofficier leidt ons door de 78 meter lange onderzeeër Tonijn. In zijn tijd bevonden zich 67 mensen aan boord en er werd door vele collega’s gerookt. Hij vertelt daarna dat de onderzeeboot maximaal tweeënhalf tot drie dagen onder water kon blijven. Op mijn vraag hoe men wist dat de verse lucht op raakte, zegt hij: „Als de sigaret niet meer wilde branden.”
Herman Mencke
Nog veel vroeger hadden ze daar kanariepietjes voor.
Ik zou ook niet weten hoe je moet tanken met zo’n bootje. Ik zie me al naar de dichtsbijzijnde benzinepomp peddelen. En is het wel benzine ? Allemaal levensvragen.
De week weer netjes beschreven, op naar nieuwe verrassingen.
De eerste, ach, tja, man van zekere leeftijd hè.
Benzinepompen staan in elke haven en ze lusten een slokje hoor, die boten, man man. Een neef van me huurde ooit een jacht in de Middellandse Zee, kostte een ton per dag, jawel, 100.000 euro, met kapitein, en toen we (ik mocht mee) de haven uit wilde varen zei de goede man; de huurprijs is wel exclusief brandstof. Hopla, hij stuurde naar de pomp en mijn neef mocht nogeens een paar duizend euro dokken. Of het het waard was? Neen.
😉 😉 😉
Jongens
Drie jongens komen de trein binnen. Een van hen zegt dat hij eerder was aangesproken toen hij zat te bellen in de stiltecoupé. „Dat fokking mens had mij niet moeten commanderen.” Dan gaat het over fokking school, fokking dronken geweest en fokking dikke meisjes met streepjesjurken. Dan gaat het over de hitte. „Mijn opa kan niet tegen die fokking warmte”, zegt de een. „Mijn oma had het ook zwaar”, zegt de ander, „die hitte is helemaal niet goed voor die oudjes.” Zwijgend scrollen ze verder. De rest van de reis geen fokking woord meer gehoord.
Johan Nauta
Ja, herkenbaar voor iedereen die weleens met het OV reist, op straat loopt. Om moedeloos van te worden, want ja, als je zo praat, dan denk je ook zo, je handelt zo, je bent geen aangenaam mens. Jammer dit. Ouders, opvoeding … we zijn het kwijt.
De ergste verwensing van een oom van mij, we schrijven jaren zeventig of daaromtrent, was “fietsenrek” omdat hij van mijn oma geen “viezerik” mocht zeggen.
Slagroom
In het kader van het psychiatrisch patiëntenrecht ging ik een cliënte in een verpleeghuis bezoeken. Ik meldde mij bij de balie en zei dat ik de advocaat van mevrouw ben en vroeg op welke afdeling zij was geplaatst. De vrouw achter de balie had het erg druk; ze moest naast de balie ook nog het restaurantje bedienen – en de telefoon ging voortdurend. Ze liet me vrij lang wachten en kwam uiteindelijk aan met een glaasje advocaat met slagroom.
Anneke van Harmelen
Voorwaar, een hilarische vergissing waar de confrères en confrieres nog lang nadat de toga van Anneke gewassen, gedroogd en gestreken is over zullen nahikken.
Bekend met
„Tja, waar is mevrouw nou aan overleden?” Onze moeder is nog geen half uur dood en ligt een paar meter van ons vandaan op bed. De arts is in gesprek met iemand van het verzorgtehuis. „Aan ouderdom”, interrumpeer ik. Ze werd 93. „Ja, en bekend met dementie”, zegt de arts. Hij somt nog een paar dingen op waar mijn moeder ‘bekend mee was’. Mijn zussen en ik kijken elkaar aan. Ik zie in hun ogen dat we hetzelfde denken: wie niet snapt dat je dit gesprek beter even ergens anders kunt voeren, is niet bekend met empathie.
Ewoud Sanders
Ewoud zal wel gelijk hebben, we waren er niet bij. Hij had dit uit respect ook voor zich kunnen houden of het later eens met die dokter kunnen bespreken. Mooie leeftijd, 93.
Hm, ik denk dat wij gezellig mee zouden babbelen. 😏
Boks
Den Haag Centraal. Vlak voor me rijdt een man, agressief kijkend, op zijn fiets het station binnen, vechthond in een karretje erachter. Twee agenten zien hem, maar zeggen niks. Triomfantelijk fietst de man door. Binnen staan nog twee agenten die wél iets zeggen. Met een uitdagende beweging roept man: „Moet je wat?” En wijst op zijn hond. Een van de agenten loopt met uitgestoken arm op de man af, geeft hem een boks en zegt: „Hé bro, hoe is het?” Een kort gesprekje volgt. Man stapt af en loopt met fiets aan de hand verder.
Karin Bax
Wij, normale burgers, zouden een boete hebben gehad, fiets verbeurd verklaard, hond afgemaakt. Wil Karin hiermee zeggen. Gelijk dat ze heeft. Het is een sCHandE!!
Had ik wel begrepen, Bas. 😑
Miesgassers
Het stoplicht springt op groen. Mijn man en ik en onze kleinzoon (3), zittend op mijn rollator, steken over op het zebrapad. Een blonde puber op de fiets rijdt door rood. Mijn man grijpt hem bij zijn shirt. De jongen roept: „Raak me niet aan, pedofiel!” Een auto stopt en ook een voorbijganger bemoeit zich ermee. „Pedofiel!” Mijn man zegt hem dat hij moet stoppen voor een zebrapad en zeker voor een rollator. De jongen zegt: „Boeit me niet”, terwijl hij mijn man filmt. Ik heb te doen met docenten die met zulke miesgassers moeten dealen.
Marijke Golsteijn
Na een weergaloze openingszin ontspoort het ikje volledig. Geen idee wat “miesgassers” zijn en in welk dialect en subcultuur dit wordt gebezigd.
Inhoudelijk: natuurlijk grijp je iemand die een lichte verkeersovertreding maakt niet bij zijn shirt. De verontwaardiging van de omstanders is volkomen terecht. Ik heb met dit sneue stelletje te doen.
Oh, ik had het kunnen weten. Het is Amsterdams dus, alleen daar maak je dit mee. Een miesgasser is “een naar persoon; vuilak; viezerik; homoseksueel. Van het Jiddische mies (lelijk, ongunstig) + chazzer (varken).” En dit slinger je dus naar het hoofd van een fietser die je geen voorrang heeft verleend. Man man. Wat een stad. Wat een mensen. Brrr.
Nou moe! Ik zie nu pas de reactie van Lummel die bij abuis in het spamfilter is blijven hangen. Zoals altijd niet helemaal duidelijk wat de beweegredenen van het filter waren. Ofwel hij begrijpt Bargoens en nee, aan schelden doen we hier niet. Of hij schrok van de plotselinge aanwezigheid na een lange afwezigheid. Anyways, merciekes.
Het is een waardeloos ikje van mensen met een waardeloos fatsoensgevoel.
Vind ik ook! Ergens doet het tafereel me denken aan die wat gezette man op het Malieveld die verslaggever Jaïr Ferwerda bedreigt.
Het onfatsoen van Marijke en echtgenoot.
Update en rectificatie: de ikjesauteur van het ikje over het MH17-protest bij de Russische ambassade dankte me voor mijn respectvol commentaar. Maar in tegenstelling tot wat ik schrijf, was het wel degelijk een kersverse anecdote. Die stoelen zetten de nabestaanden namelijk elk jaar opnieuw neer, zo ook afgelopen 12 juni 2023.
Waarvan akte. Dat zij niet vergeten worden, ook zij niet, slachtoffers van volkomen zinloos geweld, van zinloze haat, wat doen we elkaar toch aan.