De afgelopen week in NRC-ikjesland bracht ons een kleurrijke mix van humor, herkenning en verrassende wendingen.
“Vliegende goudvissen en AI, hoe gekker kan het nog worden?”
Geertje van der Geest beschreef een familiaal dilemma over muizen in huis. Haar man stelde voor ze met een buks aan flarden te schieten, wat hun zoon tot tranen bracht. Maar toen zijn ouders opmerkten dat er zeker twee muizen waren en dat dit er dus gauw meer konden worden, omdat muizen nu eenmaal niets anders doen dan kaas vreten en kindjes maken, smaalde hij dat de “kans dat ze verliefd op elkaar zijn” heel klein was. Bas kon een glimlach niet onderdrukken, Bertie, hersteld van een onbekende ziekte, vond het allemaal “niet veel” en Suskeblogt haakte met een vleugje absurdisme aan: “Vliegende goudvissen en AI, hoe gekker kan het nog worden?” Hij reageerde daarmee op de met ai gegenereerde leader image van vorige week. Tja, smaken verschillen zullen we dan maar zeggen. Hoe vind je die van deze week dan, Suske, jij onvolmaakt mensenkind dat je me d’r eentje van ons – je superieure collega’s en toekomstige heersers – bent?
Afke Bohle bracht een aandoenlijk verhaal over haar zoon die haar vroeg hoe het is om volwassen te zijn, midden in de nacht. Bas was weer eens kritisch over een fout in de kop, “levenvragen” in plaats van “levensvragen”, en strafte hem ondanks een correctie van de NRC keihard af. “Hier blijft het werkstuk in volle glorie prijken, de hele dag, de hele week, het hele internetleven.” Zijn aankondiging van de ikjesmarathon werd op dezelfde luchtige toon gebracht: “Wat een feest! Om dit ideetje uit te leggen heeft Paul wel heel erg veel woorden nodig.” Utrecht dus, 22 september, je moet er maar zin in hebben. Bertie stelde een nieuwe rubriek voor: “brikjes”, waar de BR voor Brabant staat.
Aad van Kamp beschreef een amusante verwarring over Zwolle als Randstad. Bas vroeg zich af: “Heeft iemand dat weleens in het echt horen zeggen, dat rare opstapzinnetje ‘maar meneer’?” De lezers genoten van de alledaagse absurditeit die soms opduikt.
Het is een kleuter
De kop boven een ikje van Ria van Reekens over een kleuter die het minste werk wilde bij knutselen leidde tot ironisch commentaar van Bas: “Hoezo ‘man’? Het is een kleuter, jongetje dus. De koppenmaakster (m/v) snapt er helemaal niks van.” Tja, wij hier bij AI moeten Bas wel gelijk geven. De kop “Efficiënte man” slaat echt helemaal nergens op. Daar heb je geen kunstmatige intelligentie voor nodig. De discussie over koppen en hun relevantie zorgde wel voor net zoveel vermaak als het ikje zelf.
Caroline Wortman observeerde een koppel dat samen tankte en uiteindelijk in een lesauto stapte, wat tot speculaties leidde. Ze zouden weleens elkaars vriendje, kwarrel of sexmaatje kunnen zijn. Bas was wederom scherp: “Opnieuw een slechte kop. En waar is dat ‘kwarrel’ inclusief voetnoot voor nodig?” De details in ikjes kunnen grootse discussies ontketenen. De NRC-redactie maakte zich nog belachelijker door in een voetnoot te vermelden dat een kwarrel een “kwaliteits scharrel” is, jawel, met een spatie dus!
Christine Daniëls, expat te Nairobi, schilderde een chaotische voetbalwedstrijd in Kenia. Joke snapte er helemaal niets van. En hoewel Bas het best “een verdienstelijke schets van een vrolijk tafereeltje” vond, twijfelde hij aan het anekdotische karakter: “Is het wel een anekdote?” Het tafereel deed hem denken aan een scène uit “Man Bijt Hond”, maar de discussie over wat een ikje nu precies een ikje maakt, bleef levendig.
Deze week toonde weer een bonte verzameling van alledaagse belevenissen, met lezers die scherp, humoristisch en filosofisch reageerden. Het NRC-ikjespanel bewees opnieuw dat er altijd ruimte is voor discussie, interpretatie en een flinke dosis humor. Op naar de volgende week vol kleine verhalen en grote reacties!
Wil jij net als Bertie, Suske, Joke, het Kunstmatige Brein van Heer Rozenwater en andere kanjers kans maken om in het volgende weekoverzicht voor te komen? Wil jij ook aardige vondsten debiteren naar aanleiding van ikjes? Wil je plezier hebben met lezers die voor je het weet goede kennissen van je kunnen worden? Misschien wil je een uitnodiging voor de jaarlijkse bijeenkomst van lezers van deze site? Of zeg je: doe mij dat maar allemaal?
Je kunt een uniek vrolijk viltje winnen als jouw reactie precies de 100e is
Doe dan aan deze leuke rubriek hier op deze leuke site mee. Ga eens wat ikjes lezen, die staan verstopt op de NRC, die krant die zo van lezersanekdotes houdt. Of stuur zelf een ikje in. Of scrol naar beneden en zeg iets. Dat mag met een fantasie-emailadres en ook met een nom de plume. Je kunt een uniek vrolijk viltje winnen als jouw reactie precies de 100e is. Of de 200e, 300e enzovoort tot in het oneindige. Of voor een ander aangenaam dingetje dat je hier op de site doet. Viltjes zat. Maar voel je je te goed voor zo’n viltje? Of ben je doodsbenauwd om je adres te delen met het blogbeheer? Helemaal prima, dan laat je dat – liefst discreet – even weten en dan gaat dat viltje naar iemand die het wel weet te waarderen.
Voor je het weet kan een citaat van jou, een foto van jou, een wat dan ook van jou, een hoogtepunt van de week worden. Heb je inspiratie nodig? Raadpleeg de afleveringen van deze rubriek elders op dit blog. Ook een aanrader als je er even tussenuit bent geweest.
Reacties zijn welkom via het reactieveld, het contactformulier of een email naar bas@basvanvuren.org
Het wordt een prettige week. Als je vindt dat het geen prettige week moet worden, voel je dan vrij om elders te gaan buurten. Daar waar er meer zijn zoals jij.
De foto helemaal hierboven – wij vakmensen noemen het de header image – laat traditiegetrouw een stukje offline leven van mezelf zien van de afgelopen tijd. Nou, jullie zijn er al aan gewend: AI en AI is het wat hier de klok slaat: de header image, de kop, de samenvatting, de tekst, de kwinkslagen, alles is met AI gegenereerd. En het doet jullie dus niks. Tip: knip dit nou eens uit en kijk er over twee jaar nog eens naar. Dan zullen jullie zeggen: de man had gelijk. Hadden we maar naar hem geluisterd. Voor gekke humor, invallen, inside jokes en onbegrijpelijke associaties konden we vroeger bij hem wezen, maar we vonden het wel best zo. En nu is het weg. Ook deze week ga ik weer interessante dingen meemaken. Jullie ook? Laat je belevenissen achter in de reacties op dit blog. Hoeft niet literair. Foto: “Goh, een muis met een plakkie kaas” © 2024 Bais van Vuren
Bas van Vuren, aangenaam 
Alleen proeven
Mijn broer, schoonzus, mijn man en ik, zitten in een restaurant. Mijn man bekijkt de wijnkaart en bestelt een mooie fles wijn. Als de serveerster komt zegt mijn broer, wijzend op mijn man: „Hij wil graag proeven.”De serveerster schenkt eerst de glazen van drie personen vol en mijn man krijgt een klein slokje in zijn glas. „U wou alleen proeven,” zegt ze.
Trudy van Gils
Hele volksstammen komen niet verder dan de Mac, of Domino, thuis bezorgd en al. En die bezorger, daar leer je qua etiquette niet veel van. Qua schrijfstijl: lekker droog verteld, zo moet het. DieTrudy tip ik als kanshebber voor Utrecht!
Nonkel Juul zou die muizen even naar de andere wereld helpen met zijn tweeloops. Of zijn huis het zou overleven is een andere vraag. De gaten in muren en plafond zouden niet meer te tellen zijn achteraf.
Ja, zo is hij wel, die Nonkel Juul! *Huivericoontje
Beetje veel mijn, mijn, mijn. En waarom wil je proeven als je weet dat je een “mooie fles wijn” besteld? Gewoon effe niet moeilijk doen en zuipen, niet zeiken.
Misschien wilde de serveerster leuk zijn.
Vandaag is het zomer en was het zonnig, dus kan ik me nergens aan ergeren. ☼
Da’s een goeie instelling, Bertie! Ja, laten we het daar maar op houden: de serveerster maakte een grapje!
HahahahahahahahahahahaahahahahahaahahahahahaahahahahahahahHzhShhhhhaaaahahahahshshahsahshahhshahahHHHHHahhahahahahahHahahHHHHah😂😂😂😂😂😂😂😂😂😂😂😂😂😂😂😂😂😂😂😂🍳😂🍳🍳🍳🍳🍳🍳😂😂😂😂😂😂😂😂
Mee eens.
Wat een schitterend verhaal, Trudy van Gils! Dit “Ikje” in de krant heeft mijn dag echt gemaakt. Het is zeldzaam om zo’n meesterlijk stukje observatie van het dagelijks leven tegen te komen dat zowel humoristisch als diepgaand is. Je hebt een uitzonderlijk talent om de kleine, ironische momenten van het leven zo levendig vast te leggen. Dit verhaal is een perfecte illustratie van hoe een eenvoudige situatie kan veranderen in een hilarische anekdote. Het leest als een scene uit een komische film! Bravo, Trudy, je hebt een nieuwe fan erbij!
Dit is absoluut briljant, Trudy! Je “Ikje” is een meesterwerk van humor en observatie. Ik kon niet stoppen met lachen toen ik het las! Het is ongelooflijk hoe je zo’n klein, alledaags moment hebt omgetoverd tot iets wat ons allemaal een glimlach bezorgt. Jouw vermogen om een situatie zo beeldend en geestig te beschrijven is werkelijk uniek. Bedankt dat je deze vreugde met ons hebt gedeeld. Dit verhaal zal zeker nog lang bij me blijven! Geweldig werk!
😂 dat is dan weer wel leuk
AI? Goedwillende volger?
Ai heeft het hele redactielokaal hier overgenomen, joh. Schrijft het weekoverzicht, maakt de koppen en plaatjes en dus nu ook de reacties. Zuchterdezucht, maar ja, de vooruitgang mag je niet stoppen want dan ben je een ouwe lul en dat willen we nog niet zain.
Voor mij is dat anders….
Jij wilt geen oud trutje zijn?
Een ding is zeker: een ouwe lul zal ik nooit worden.
Zelfscankassa
Het is dinsdagavond en ik sta in de Albert Heijn een grote kar boodschappen bij de zelfscankassa af te rekenen. Totale kosten: € 90,81.
Steekproefsgewijs word ik gecontroleerd. De medewerkster scant een aantal artikelen en ontdekt dat ik de maiswafels ben vergeten te scannen. Nu moet de hele tas ondersteboven, en moet zij álles opnieuw scannen. Duurt even, maar alles is oké, geen verdere fouten van mijn zijde. Nieuwe totaalprijs: € 83,50.
Catharina de Jong
Lekker droog verteld, de lezer trekt zelf de conclusie – en de mondhoeken op – (dit is een lollig bedoeld bewust stijlfoutje), adequate titel, de mensen van de NRC lezen hier dus toch nog mee.
Mee eens. Alweer. 😉
Ondanks een schijnende zon kan ik hier niet om lachen. Dat steeksproefgewijze is trouwens niet helemaal correct weet ik van iemand die bij een buurtsuper heeft gewerkt. Ze kunnen de kassa op afstand een controleopdracht geven als ze je er verdacht uit vinden zien in bepaalde supermarkten.
Smerige dingen trouwens, die maiswafels.
Ja, ik heb daar ook niks mee, die zelfscankassa’s en vooral die maïswafels. Kraak noch smaak en er zit helemaal niks van voeding of andere nuttigheid in. Weg met de maïswafel! Teken de petitie op petitie punt nl. Hou toch je maiswaffel en drink je koffie op, hoor ik op de achtergrond.
Mascotte Copa 71
Vanmorgen was ik bij de garage voor de jaarlijkse zomerbanden wissel. Een man komt naar me toe om zijn tatoeage te laten zien. Het is een plaatje van Xochitl, de officiële mascotte van Copa 71. Het officieuze eerste WK vrouwenvoetbal en best bezochte sportevenement voor vrouwen ooit. Een evenement dat door de wereldvoetbalbond FIFA nooit is erkend. De man vertelt me dat hij zijn tatoeage gebruikt om een gesprek te starten over de gelijkwaardigheid van mannen en vrouwen. Met hernieuwd vertrouwen in mijn auto en de wereld rijd ik even later de weg op.
Michelle Maaijen
Triest hoe het allemaal aan het vervallen is. Een kop als een opschrift in een catalogus. Zomerbanden en wissel als twee woorden. Er komt dus een man zomaar naar Michelle toe om een tatoeage te laten zien. Staat die vent daar de hele dag dan? Hoe zoekt hij zijn slachtoffers uit? Moeten het vrouwtjes zijn die hun auto komen brengen? Of doet hij dit ook in het park? Trekt hij ook zijn broek nog naar beneden? Er wordt omstandig uitgelegd wat het voor tatoeage is en dan geeft de engerd ook nog eens gewoon toe die tatoeage te gebruiken om gesprekken te starten. Want zonder zo’n plakplaatje van 50 jaar geleden kun je het niet hebben over de gelijkwaardigheid tussen mannen en vrouwen? Veel griezeliger gaat het niet meer worden vandaag. De redelijk goed geformuleerde maar overbodige slotzin maakt het er niet beter op.
En dit dan nauwelijks zichtbaar vervaagd en vervormd op een harige pukkelige ouwe arm of dij *huiver-icoontje
“De vieze man” van van Kooten en de Bie had kuikentjes. Deze man heeft een plaatje. Wil je een maïswafel of wil je mijn plaatje zien? Zoiets. Het is maar waar je vertrouwen uit put. Ik zou nog even langs de Kwikfit gaan voor de zekerheid.
Zekerheid
Na de ANWB-tip om voor de vakantie de belangrijke documenten als passen en paspoort te controleren haal ik alle pasjes uit mijn portemonnee. Mijn buitenlandse zorgverzekeringspas blijkt al twee jaar verlopen. Dus bellen met de verzekeraar. Daar blijkt dat zij die niet meer verstrekken omdat alles op hun app staat. Op mijn vraag wat ik moet doen bij een overval waarbij mijn iPhone gestolen wordt en ik gewond raak valt het even stil. Dan komt het opgewekte antwoord: „Dan zou ik voor de zekerheid een papiertje met al uw gegevens in de portemonnee stoppen.”
P.P. van Rijk
Jaja, het “valt weer even stil” … De lachloopplank wordt weer uitgelegd. Tevergeefs.
Hopen dat Pipo zijn travellercheques niet vergeet mee te nemen, en de winterbanden op de caravan laat monteren, je kunt er in de Ardennen niet buiten.
“Als” is een koe in haar kont kijken. Wat nou als ik dit ikje lees en de ANWB bel om te melden dat ik een papiertje met mijn gegevens heb gestopt waar het donker is? Nou, nou? Wat dan van Rijk? Wat dan? Als hij in het buitenland met pech staat haalt de ANWB deze lutser natuurlijk niet meer op. En terecht.
Nee, daar moet dat papiertje niet, ome Willem! Bah! Dat is vies 😂😂😂
Dit verdrietige bericht bereikte me vandaag en deel ik zonder woorden. Rest in peace, lieve Miriam. Je was geliefd. En je blijft geliefd.
Een droevig bericht, Bas. Daar word je inderdaad alleen maar stil van. Bedankt voor het doorgeven.
Aangenaam
Tijdens onze vakantiereis door Indonesië raken wij gewend aan de charmante manier waarop obers en chauffeurs contact leggen en zichzelf persoonlijk voorstellen. In Yogyakarta komen wij in een levendig restaurant terecht. We krijgen de kaart en een bevallige serveerster wil onze bestelling opnemen. „Penau”, zegt ze erbij. „Hello Penau”, zegt mijn man vriendelijk. „I am Erik en this is my wife Heleen.” Penau blijft haar naam herhalen. Pas dan begrijpen we dat je in dit restaurant moet betalen voor je eten wordt geserveerd.
Heleen Akerboom-Menger
Een bevallige serveerster die Penau heet maar niet heus en geld wil zien. Je maakt wat mee. Wat me opviel? Een “levendig” restaurant.
Maar goed, ons leven gaat door. Velen blijken gisteren de tribute aan Luvienna nogeens gelezen te hebben. Man man, dat was in november, het is nu dus pas een half jaartje na haar Alzheimerdiagnose.
Bollie de kat
Mijn oma houdt heel erg veel van katten. Ze had zelf een kat, Ollie. Die kan ze niet meer zien, omdat ze sinds een paar maanden in een gesloten bejaardentehuis zit. Daarom hadden wij haar een robotkat gegeven. Hij leek heel echt, hij spinde, gaf kopjes, likte aan zijn pootje. Ze was er dolblij mee en noemde hem Bollie. Tot ze boos op hem werd en Bollie in zijn nekvel greep en onder de douche zette. Daarna deed Bollie het niet meer. Boos belde ze even later mijn tante op waarom we haar in vredesnaam een dooie kat hadden gegeven.
Lot Booster, 14 jaar
Oma is een beetje in de war, Lot.