Ouwe gescheurde spijkerbroek (308)

Over ikjes, een lekkere jeans om te scrollen en een lepeltje

Eigenlijk was het toeval dat Ronald Berkvens een nieuw overhemd aantrok op de dag van het kennismakingsgesprek met zijn nieuwe burgemeester. Want waarom zou je er ook aan denken wat je aandoet voor zo’n maf gesprekje met zo’n onbelangrijke figuur? Nee hoor, Ronald had er net zo goed in zijn onesie, of een ouwe gescheurde spijkerbroek heen kunnen gaan. Enfin, hij stond dus bij de burgemeester in zijn nieuwe kloffie, blijkt er toch ineens nog een speld in zijn kraag te zitten! Een stuk misschien ook wel, maar hoe laat het was vertelt het meeslepende verhaal niet. De pointe? De burgemeester zelve haalde de speld er “behendig en doortastend” uit. “Ik ben ook verantwoordelijk voor veiligheid.” zei hij er nog olijk bij en gaf Ronald een vette knipoog en een kneepje in de wang.

Photo by jasmin chew on Pexels.com – niet gescheurd en veel aangenamer om naar te kijken

Het hele voorval stond uitgebreid beschreven in de naar kopij hongerende NRC van vorige week. Alles is goed, zelfs verhaaltjes van lezers. Ze plaatsen alles en noemen het een vernieuwend concept: ikjes. Al bijna een decennium. Hier doen we er wekelijks verslag van. Wat we ervan vonden en zo.

Lees verder “Ouwe gescheurde spijkerbroek (308)”
Advertentie

Geef die vent een gulden (293)

Over ikjes, wielrenners en de supermarkt

Aan slechtste ikjes van het jaar geen gebrek vorige week. Die van Theo Waaijer dan! Hij “ontmoet” op een mooie nazomerse middag een jonge man in een rolstoel, uitkijkend over de zee op de Meijendelse Slag. Theo vraagt hoe de man in die rolstoel beland is en er ontwikkelt zich een diepmedemenselijk gesprek over een motorongeluk en een hoge dwarslaesie en dromen over uiteindelijk weer te kunnen motor rijden op zo’n motor met drie wielen. Uiteindelijk wordt het verhoor afgekapt door de rolstoeler. “Geluk zit niet in je benen”.

“Je zou als lezer nog in een rolstoel geraken door zulk tenenkrommend gedram”

“Je zou als lezer nog in een rolstoel geraken door zulk tenenkrommend gedram” zei De Schrijvende Rechter (DSR) en scoorde daarmee een hardoppe lach hier op de redactie. We bedoelen maar: die man probeerde van het uitzicht te genieten, Theo. Aan zee. Met alleen de wind in het haar en de meeuwen en schepen in de verte.

Pawi plaatste wat vakkundige vraagtekens: “Vreemd dat er ineens een ‘hoge’ dwarslaesie wordt ingevoerd. Doorgaans wordt daarmee bedoeld een verlamming vanaf de nek. Dan kun je letterlijk alleen maar dromen van rijden op de motor.”

Lees verder “Geef die vent een gulden (293)”
%d bloggers liken dit: