Tag: Mieke Kerkhof

En het werd zomer (418)

Over ikjes en een enthousiaste skilerares

Wat je van een gepensioneerd huisarts kunt leren? Hoe je herkent of er ergens oude mensen wonen? Waarom je beter niet met je betaalpas kunt inchecken bij de NS? Wie er niet welkom zijn in een après-ski bar? Wat het laatste cijfer achter de komma van pi is? Of je de kostuums van je overleden man moet bewaren? Voor antwoorden op deze levensvragen kun je terecht bij chatGPT of bij de ikjes uit de NRC van vorige week. De antwoorden van chatGPT kun je na een paar keer wel dromen en dus ook zelf verzinnen. De antwoorden uit de krant zijn onvoorspelbaarder en dus interessanter. Oh, je hebt die krant niet meer? Ligt al bij het oud papier? Geen paniek. Alle ikjes van de vorige week staan hieronder in dit artikel, kant en klaar samengevat met leerzaam en onderhoudend commentaar. Lees maar gauw verder. En let op: onderaan het blog komen de ikjes van deze week op de site, elke dag een verse. Wat een geweldige site is dit toch. Vind ik althans, gek mannetje dat ik me d’r eentje van jullie ben.

Lees verder “En het werd zomer (418)”
Advertentie

Een knikje naar de TV (367)

Over ikjes en vetjes

Te koud. Te vaak met de kop in de gootsteen. Te duurzaam. Te weinig Italiaans. Te weinig glas. Te zuinig. Het is altijd wat met die ikjes. Nederlanders maken behoorlijk wat mee in het dagelijkse leven. Ze staan daarmee regelmatig in de NRC door middel van de lezersverhaaltjes die bij de intelligentsia ook wel als “ikjes” bekend staan. Hier op dit blog buigt het ikjespanel zich over inhoud, schrijfstijl en het karakter van de inzender.

De NRC krijgt dagelijks honderden van die ikjes binnen en heeft een hele afdeling die niets anders doet dan ze sorteren, reviewen, selecteren, herschrijven, feedback geven aan de auteurs, workshops organiseren om de inhoud te verbeteren, de statistieken evalueren, jaarkalenders uitgeven en eens per jaar … organiseren ze de weergaloze Ikjesparty. Daar zijn al heel wat reputaties aan diggelen gegaan, maar ook prille liefdes ontloken, kindjes gemaakt en glazen geleegd. Het Boekenbal is er niks bij, geloof me. Maar omdat dit feest door de krant zelf wordt georganiseerd en ook redacteuren en losse medewerkers er stevig de bloemetjes buiten zetten wordt het uit de pers gehouden. Ik denk zomaar eens dat niemand van jullie hier ooit van gehoord heeft, toch? Dat bedoel ik en dat houden we zo.

Lees verder “Een knikje naar de TV (367)”

De wappigste wappies (364)

Over ikjes en wappies

Het zal maar toetsweek zijn en je moet gaan testen. Wat doe je dan? Of je leest je klas de laatste pagina van De Avonden van Reve voor en je ontdekt dat iemand er met pen iets onder heeft geschreven. Lees je dat ook voor? Of je hebt vrienden met een hond die eigenlijk Kazan heet, maar die ze Hans noemen. Hoe ga je daarmee om? Je kunt ook een kennis tegen het lijf lopen die het “vreselijk naar voor je” vindt als je vrolijk vertelt dat je een boostervaccinatie hebt gehaald. Hoe reageer je? Wat zeg je? Blijft dat een kennis?

Dat soort vragen dus. Daar schrijven de lezers van het NRC over in de rubriek “ikjes”. En hier geven we er een overzicht van. We geven goede raad. Vooral ook over hoe ze het hebben opgeschreven. Ga maar even zitten. Hier komen ze. En jawel, net even iets eerder dan jullie van mij gewend zijn.

Lees verder “De wappigste wappies (364)”

Nu is alles over (352)

Over ikjes en vegetarisch neuken

Pianoles en verkeerde noten lezen. Een tekening maken en met een ruzie dreigen. Een vrolijke opmerking tegen een stewardess maken over het milieu. Lekker neuken en vegetarisch eten in een woongroep. Een winkelmedewerkster versieren met wat organische olie en een katoenen lont. Een brute epiloog lezen in de brugklas. Het kan allemaal in ikjesland. Lees gauw verder over het hoe en wat en wat het ikjesbeoordelaarspanel er allemaal over te zeggen had.

Lees verder “Nu is alles over (352)”

Dank uw wel voor u mail (319)

Over ikjes, taalfouten en keiharde dijen

Stilletjes iemands werkkamer binnensluipen. Voor een kamerlinde zorgen. Iemand aan je keiharde dijen laten voelen. Een exotisch spinnetje redden. Een feministisch boek lezen. Een bejaarde vrouw onderzoeken. Dat kan allemaal. Als je maar voorkomt in een NRC-ikje. Dan kun je die dingen gedaan hebben. Het is niet aan velen gegeven. Zes mensen per week zo ongeveer. Op zondag rust de NRC uit. Ik niet, want dan schrijf ik het beroemde en immens populaire intro en bespreek de ikjes en de reacties erop en wat er verder gebeurde op deze site. En dat was deze week best veel. Lees maar gauw verder.

Lees verder “Dank uw wel voor u mail (319)”

Broertje met pindakaasvlek (313)

Over ikjes, oesters en sjieke billen

Een vrolijke autistische zoon. Een dochter van tien jaar. Een buurvrouw van 96 jaar in een rolstoel. De moeder van een buurkind. Twee meiden van een jaar of vijftien. Een trouwe postbezorger van 60+ met grijs haar en een fiets.

Wat ze met elkaar te maken hebben? Ze waren allemaal protagonisten in evenzovele NRC-ikjes van vorige week. Ze deden iets. Ze zeiden iets. Ze waren verantwoordelijk voor een clou. En ze hadden allemaal iemand in de buurt die de moeite nam om hun bon mot naar de krant te sturen. Leuk hoor, nu kon iedereen meegenieten en er wat van vinden. Lees het hieronder nog eens op jullie gemakje na, qua hoogtepunten dan.

Lees verder “Broertje met pindakaasvlek (313)”

Oeverloos geouwehoer (303)

Over ikjes en een heel spannend woordspelletje

De man van kakmadam Lucienne van Mierlo is achtendertig jaar huisarts geweest en nu in goede doen. Hij gaat in een trainingspak met de bekende strepen en een baard van een paar dagen naar de markt. Want Lucienne vindt dat hij met die baard op Sean Connery lijkt en hij doet zijn vrouw graag een plezier. Zijn favoriete kraam is die van de aardappelboer. Daar komt een dame naast hem staan. Die vraagt of hij vroeger ook marktkoopman is geweest. De man ontkent en vertelt dat hij huisarts is geweest. “Even valt er een stilte”. Waarom dan, en waarom even, en waarom valt zoiets? Maar goed, dan presenteert de onbekende vrouw de pointe van het ikje (want dat is het): “Dat is ook een mooi beroep”.

Geborneerde NRC-lezer ontmoet normaal mens

Geborneerde NRC-lezer ontmoet een normaal mens. De ikjes in deze categorie zijn op vele vingers van vele handen te tellen. Maar het mag van De Schrijvende Rechter (DSR) ook de categorie van “Oeverloos Geouwehoer” heten. En ook van Pawi mocht het ikje direct de prullenbak in. Het was erg jammer dat de ikjesweek daarmee vorige week moest beginnen. En veel beter werd het niet.

Lees verder “Oeverloos geouwehoer (303)”

Geef die vent een gulden (293)

Over ikjes, wielrenners en de supermarkt

Aan slechtste ikjes van het jaar geen gebrek vorige week. Die van Theo Waaijer dan! Hij “ontmoet” op een mooie nazomerse middag een jonge man in een rolstoel, uitkijkend over de zee op de Meijendelse Slag. Theo vraagt hoe de man in die rolstoel beland is en er ontwikkelt zich een diepmedemenselijk gesprek over een motorongeluk en een hoge dwarslaesie en dromen over uiteindelijk weer te kunnen motor rijden op zo’n motor met drie wielen. Uiteindelijk wordt het verhoor afgekapt door de rolstoeler. “Geluk zit niet in je benen”.

“Je zou als lezer nog in een rolstoel geraken door zulk tenenkrommend gedram”

“Je zou als lezer nog in een rolstoel geraken door zulk tenenkrommend gedram” zei De Schrijvende Rechter (DSR) en scoorde daarmee een hardoppe lach hier op de redactie. We bedoelen maar: die man probeerde van het uitzicht te genieten, Theo. Aan zee. Met alleen de wind in het haar en de meeuwen en schepen in de verte.

Pawi plaatste wat vakkundige vraagtekens: “Vreemd dat er ineens een ‘hoge’ dwarslaesie wordt ingevoerd. Doorgaans wordt daarmee bedoeld een verlamming vanaf de nek. Dan kun je letterlijk alleen maar dromen van rijden op de motor.”

Lees verder “Geef die vent een gulden (293)”

Dikke vrienden en grootste fan (291)

Over ikjes, het NRC supertrio en de buren

Wat sommige mensen voor zinnen kunnen schrijven! Man man. “Ik reageer via de website van de Engelse krant The Times op een artikel over The Lincoln Project, in 2019 opgericht door Republikeinen die niet willen dat president Trump wordt herkozen op 3 november maar liever de Democraat Biden als nieuwe president van de VS zien.” Yep, dit is een waargepubliceerde ikjesbeginzin (weten we het nog: een heel ikje mag maar 120 woorden bevatten), tjokvol met overbodige informatie.

Dat malle misverstandje maakte vorige week uiteraard nauwelijks iets los

Maarten van Doremalen stuurde hem naar de NRC en de NRC zette hem op de achterpagina. De pointe was – ik zeg het voor degenen die na de eerste zin afhaakten – dat iemand dacht dat Maartens naam fake was en afkomstig van een nepaccount. Dat malle misverstandje maakte vorige week uiteraard nauwelijks iets los, noch hier noch bij de buren.

Lees verder “Dikke vrienden en grootste fan (291)”

I am a lake (287)

Over ikjes, bordjes en een prijskip

Het lijkt wel of jullie geen lepeltje meer willen! Al tijden is hij er niet meer uitgegaan, dat voorheen zo gewilde kleinood, die gulle beloning voor de 100e reactie. Maar goed, dan niet.

“I am not an expert, I am a lake”, zei laatst nog een Nederlandse vrouw ergens in een supermarkt. Jullie merken het al, dat was een “ikje”, oftewel lezersanekdote uit de NRC. Hans Franz was de gelukkige inzender. “I hate you welcome en nog veel meer ongein. Uit de moppentrommel dus”, bitste onze reageerder Lummel. Keijaloers dus. Of komt er een streepje tussen de kei en de jaloers? Waar is de Dikke van Dale als je hem nodig hebt.

Lees verder “I am a lake (287)”
%d bloggers liken dit: