Waarom dan? Na een heerlijk langzaam tergend bijna vervelend begin (gaap!) komt er ineens een tempowisseling, een versnelling (op 2:07), de ballade wordt een vrolijk niemendalletje waarbij je op en neer gaat huppen, wat je ook doet, en waar je ook bent en waarmee dan ook maar, je vuist, je vinger, je pen of vork ramt op de tafel, in je schoot of op de stoelleuning van degene die voor je zit en je voelt je blij, je wordt steeds blijer en dan net als je denkt dat het niet blijer meer kan, komt er ook nogeens een rauwe gospelachtige uithaal (op 3:15), onmiddellijk gevolgd door een serie melige Katrien Duck kwaakjes (op 3:55) met dito onbeholpen dansje.
Intussen geniet je door het hele nummer heen van een spannend spelletje pingpong, een adembenemend tiktak tussen zangeres en knotsgek achtergrondkoortje. Ja dat achtergrondkoortje … Bekijk het zelf maar. Wat dat is???
Kortom, hier gebeurt iets, hier verveel je je niet, dit mag altijd doorgaan. Het is groot feest op je scherm en in je oren. En als het afgelopen is ga je terug naar het begin en laat je het allemaal nog een keer gebeuren.
Enfin, start de video maar. Klik op een foto of HIER.
Bron: opnieuw voor u gevonden in het vliegtuig, Air France, op een lange-afstandsvlucht die net als de vorige keer (VV Brown, zie hier) ineens niet lang genoeg duurde, omdat de betrokken passagier het vliegtuig niet meer wilde verlaten.
Bas van Vuren, aangenaam 