Kaartje aan de muur? Ik zeg: doen!

Over een nieuwe interieurtrend

We kennen het probleem allemaal toch? We reizen ons suf. We zien verre landen, wonen er in als expat, of we dromen erover. Maar als je al wat jaartjes meeloopt, zoals veel van onze lezers alhier, dan wil je eigenlijk stiekum weten: waar ben ik allemaal al geweest?

Die schoenendoos met ansichtkaarten en dat plakalbum met bierviltjes en suikerzakjes zijn allang met de vuilnisman mee. Dia’s zijn niet meer te bekijken. Polaroids zijn verbleekt. De filmspoelen staan in een ouwe doos. Naast de viewmaster.

En die paar heel dierbare herinneringen, die mooie steen, die schelp, dat gedroogde takje, de staartveren van die duif, die schatten die je je hele leven zou bewaren, die liggen bij je ex. Had je in de gauwigheid over het hoofd gezien bij de boedelscheiding. Kom er nou nog maar eens om. Misschien heeft de nieuwe partner de zooi wel ritueel verbrand of over het balkon gegooid. Nee dus. Dat gaat niet lukken.

Lees verder “Kaartje aan de muur? Ik zeg: doen!”

Advertentie

Dubbel

Ik woon al jaren in Frankrijk. Toch stond ik voor een raadsel toen mijn negenjarige dochter opgetogen thuis kwam van de manege met de mededeling: „Papa, volgende week mag ik op double poney!”

Op de rand van haar bed werd het vraagstuk de volgende avonden niet opgelost. Twee pony’s boven op elkaar? Of liepen ze net als in het circus naast elkaar, met mijn dochtertje er wijdbeens boven op?

Lees verder “Dubbel”

Met Miriam op de motorkap – Tulpenrallye 2017 (Live)

Blik op de weg en achter de schermen

“Lieve Bassie-adepten en Bassie zelf, ik ben vanaf morgen een weekje weg, Tulpenrallye rijden. Ik meld het maar even want dadelijk maken jullie je nog zorgen en dat hoeft dus niet. Tenzij er iets fout gaat natuurlijk, maar we gaan ervan uit dat noch wij, noch de auto uitvalt.”

Met deze simpele mededeling kondigde onze Luvienna het begin aan van weer een nieuw avontuur. Onze sterauteur, schrijfcoach en champion reaguurster, die zich om onbekende redenen in het dagelijkse leven van een schuilnaam bedient, ging het weer proberen. Met haar chaperon. Die ging ook mee.

Tulpenrallye

Lees verder “Met Miriam op de motorkap – Tulpenrallye 2017 (Live)”

Ik heb een klacht (156)

Terugblikken en vooruitkijken op ikjes en de actualiteit

We noteerden vorige week een heleboel kinderikjes en mooischrijverij-ikjes, daar heb ik het dus niet over in dit overzicht van hoogtepunten. Er was er maar eentje die een beetje de moeite waard was: een consumentenklachtikje over een doktersassistente die voor het maken van een afspraak wilde weten wat de patient scheelde. Vanwege het privacygevoelige karakter antwoordde de auteur, tevens NRC-lezer Bert Weverling verbouwereerd „Ik heb een klacht.” Even was het toen stil en toen vroeg het gansje aarzelend: „Over ons?”

Lees verder “Ik heb een klacht (156)”

Hondurezen zijn niet voor een gat gevangen (4)

Wat nog niet iedereen weet over Roatan bij Honduras

Mijn dochter is zo’n tien jaar geleden naar het eilandje Utila vertrokken om daar een opleiding tot duikinstructeur te volgen. Zij heeft daarna op het grotere Roatan werk gevonden bij een van de vele duikscholen (hier dive shops genoemd) Het eiland Roatan is omringd door koraalrif en trekt het hele jaar duiktoeristen aan, voornamelijk uit Noord- en Midden-Amerika en Europa.

Vlieg ook eens naar Roatan. Boek hier: http://www.honduras.com/airports-airlines-flights/

Roatan, het grootste van de Bay Islands, die samen met Belize het vroegere British Honduras vormden, ligt ca 40 km uit de noordkust van Honduras en is goed bereikbaar door de lucht en over water.

De meeste toeristen komen met het vliegtuig of per cruiseship, maar die laatsten blijven slechts enkele uren. De locals en de backpackers nemen de goedkope snelle ferry (1.5 uur) vanuit La Ceiba op het vaste land. Lees verder “Hondurezen zijn niet voor een gat gevangen (4)”

Dat was me een heel klein Tulpenrallyetje voor Miriam en Ruud

Wacky Races, Hanna-Barbera Studios
Wacky Races, Hanna-Barbera Studios

“Lieve mensen, ik heb begrepen dat het inmiddels usance is het even te melden als je hier een tijdje niet of weinig aanwezig zult zijn (…) Welnu, ik ben (…) aangekomen bij de startplaats van de Tulpenrallye, waar morgenochtend, ijs en weder dienende (sneeuw wordt verwacht) om 08.33 de 6-daagse rallye zal beginnen. Ik zal dus voorlopig wat minder aanwezig zijn, maar hoop ‘s avonds de belangrijkste gebeurtenissen op apiedapie.com te lezen.” Lees verder “Dat was me een heel klein Tulpenrallyetje voor Miriam en Ruud”

Waarom ik altijd weer uitkijk naar Kerstmis

D’r stond weer eens een meisje met zwavelstokjes voor de deur. Lekker ding. Klapperende knietjes, rank middeltje. Plukjes haar onder het mutsje vandaan. En van die vragende ogen. Of ik oude kranten had. Nee dus. Ook geen nieuwe. Maar ze kwam graag even binnen.

Of ik al een kerstboom had, vroeg ze. ‘Een piek en twee ballen!’ antwoordde ik. De boom zelf, daar was ik nog niet aan toegekomen. Te druk, te koud, teveel gedoe. Ik vroeg of ze iets wilde eten. Als het maar warm en kleverig is, knikte ze enthousiast. Lees verder “Waarom ik altijd weer uitkijk naar Kerstmis”

Lekker een weekje weg (78)

Heerljk een weekje weg. We zouden het allemaal moeten doen. Niet gepland. Niks Expedia. Niks TripAdvisor. Gewoon hopla ervandoor, het hart en het goede humeur achterna. Op maandagavond weg. Ja, doe maar eens gek.

Photo: (c) Aperol aan het meer, A. Dapie, 2015
Photo: (c) Aperol aan het meer, A. Dapie, 2015

Nou, en dan kom je dus ineens uit ergens in het zuiden van Europa, nog net niet daar waar de pinautomaten leeg raken, maar wel daar waar de mensen gezellig zijn. Daar waar je ’s ochtends een grote bak koffie met teveel melk slurpt met uitzicht op het meer. ’s Middags eet je een visje en drink je een jong prikkelend wit wijntje. En ’s avonds na het late diner zit je nog uren ergens op een terrasje waar een lokaal muziekgroepje Rolling-Stonesnummers covert en dat nog niet eens zo slecht doet (afgezien van de zang). Waar de opgeschoten jeugd nog met brommers en meiden in de weer is. En waar een zomerbriesje langs jouw gezicht en dat van je geliefde streelt. Je kijkt in elkaars ogen, je maakt plannen om te trouwen en je lacht elkaar liefdevol uit. En het adembenemende schouwspel van de ondergaande zon in een hemel van pastel doet je Sousse, Koeweit, Lyon en de plaatsen die nog aan de beurt gaan komen bijna vergeten. Het leven is kortom best wel even goed. Lees verder “Lekker een weekje weg (78)”

Alzheimercollecteweek weer van start, het is zo nodig!

Er lopen weer mensen met bussen in de straat. De bel gaat. Ik doe open.

“Goedemiddag”, zeg ik.

Collectant: “Ja? Wat is er?”

Bron: Apiedapie bij de buren toen het daar nog lachen, gieren en brullen was

%d bloggers liken dit: