Uitgeven is gewoon een raar woord voor spenden.” Zei het ventje vooraan de klas. “U zag zojuist iemand die zijn ochtendgymnastiek deed.” Zei de politieagent. „Is hij nu al stuk? Heb je het bonnetje nog?” Zei de secretaresse van een huisarts. „Lekker knuffelen na een doelpunt.” Zei de kleinzoon van drie. „Ik krijg er nog wat extra vergif bij en dan gaat het weer prima.” Zei de hoogbejaarde vrouw met rollator. “Ik kom later thuis vanwege een sectio (seksshow)” Zei de kinderarts.
Het zijn meestal de laatste zinnetjes, de uitsmijters, die de clou van een ikje vormen. En zo hoort het ook. De clou in de eerste zin zou raar zijn. Met bovenstaande clous werden de zes ikjes van vorige week afgesloten. Ze werden uitgesproken door figuren van alle leeftijden, beroepen en culturen. Dus in feite kan iedereen het. Het puntig opschrijven, daar gaat het nogal eens mis.
… gepokt en gemazeld in het ikjesgebeuren al sinds decennia
In dit wekelijkse blog, dat al sinds mensenheugnis vaste prik op maandag verschijnt, wordt besproken wat er mis ging en wat eigenlijk best wel goed of aardig was. Wie bespreken dat dan? De reageerders alhier, gepokt en gemazeld in het ikjesgebeuren al sinds decennia. Ze bespraken de ikjes aanvankelijk direct op de site van de NRC, maar zijn later voor zich zelf begonnen op een website die zich alleen op de ikjes toelegde. Deze site dus. Die zit je nu te lezen, oh wat een wonderlijke speling van het lot. Lees je over een ikjesbespreeksite, denk je net, ha, die zou ik weleens willen zien en dan blijk je er al op te zitten.
Lees verder “Lekker knuffelen na een doelpunt (332)”
Bas van Vuren, aangenaam 