Een dochter van 9 die “achterovergevouwen over haar bureaustoel hangt”. Daarover schreef Jeroen Kerkhof in de NRC van vorige week. En wij – met Pawi voorop – maar prakkiseren hoe dat eruit ziet. We kwamen er niet uit.
Paula Terpstra meldde dat haar dochter de volgende zin in de verleden tijd moest zetten: “Jan slaapt in zijn houten bed”. “Vol overgave” antwoordde ze: “Jan slaapt in zijn bedstee”. We vermoedden dat bij Paula, maar bij wie niet, de verveling had toegeslagen, althans volgens Ilona heeft de mop een baard van een metertje of anderhalf. Vergelijkbaar met “Jan at kwamkwamsloeg” vond Lummel.
Het zoontje van Mirjam Hendriks moest met Pim Pam Pet een huishoudelijk apparaat met de letter M noemen en zei “zeer overtuigend”: “Mamma!”.
Ikjes in Coronatijd dus. We nemen het niemand kwalijk. Zoveel gebeurt er niet. Ik lag me vanochtend toen ik wakker werd (ik schrijf dit op zondag) in alle ernst af te vragen of het nou zondag of maandag was. We maken het met z’n allen mee tijdens deze Coronacrisis. Het is niet anders. En we leren afstand houden, dat komt ook later vast van pas. Onze man in Frankrijk, Lummel, meldde dat een derde van de Franse mannen niet elke dag een schone onderbroek aantrekt en hij houdt dus 3 meter afstand.
Lees verder “Ikjes in Coronatijd (273)”
Bas van Vuren, aangenaam 