Zoals ik vandaag heb ontdekt heeft een collegablogger een paar weken geleden gemeend om passages uit onderlinge emailuitwisselingen en chatsessies tussen hem, anderen en mij op zijn blog openbaar te moeten maken. Sommige dateren wel van tien (10!) jaren terug.
“Jij was afstandelijk, wantrouwig en behoorlijk arrogant.”
De aanleiding was en is futiel. We hebben elkaar vorig jaar samen met een paar andere fans van me een keer in Utrecht live ontmoet. Ik vond het niet zo gezellig en hij wel. Toen ik een half jaar later daarop terugkijkend in het algemeen zei dat er bij die ontmoeting “een vervelend sfeertje” hing en dat ik daarom iets eerder dan gepland was opgestaan, ging hij door het lint. Hij was persoonlijk beledigd en diep gekwetst. Ik had zelfs “met terugwerkende kracht een leuke middag voor hem verpest”. Hij meende als volgt te moeten natrappen: “Nou, de sfeer was uitstekend hoor toen jij was opgestapt. We hebben nog gezellig over jou zitten roddelen. Jij was afstandelijk, wantrouwig en behoorlijk arrogant. Iemand die zich te goed voelt voor een bepaald gezelschap kan inderdaad beter opstappen. ”
Ik heb hem meerdere malen gemeld dat hij hiervoor niet mijn toestemming heeft.
Toen ik achter de schermen probeerde om hem tot bedaren te brengen, ging het van kwaad tot erger. Het waren “ellenlange geestdodende herhalingen van zetten” en hij publiceerde vervolgens dus een karakteraanval met verhalen en citaten op zijn blog, over uiteenlopende voorvallen van de afgelopen jaren met het dreigement dit maandelijks te gaan doen. Ik heb hem meerdere malen gemeld dat hij voor het publiceren van mijn e-mails niet mijn toestemming heeft.
Bas van Vuren, aangenaam 