Van café Mondegar naar de Gateway of India – een soort van Arc de Triomph maar dan aan zee – was maar een kwartiertje lopen. Zilveren trouwkoetsjes met bloemen reden af en aan alsof er niets gebeurd was.
Ik naderde het Taj Mahal hotel van de achterkant. Die kant was destijds, zoals je op Google kunt nalezen, door de architect als voorkant bedoeld. Toen de arbeiders, ergens in het begin van de vorige eeuw, ontdekten dat ze de bouwtekening op zijn kop hadden gehouden, was het al te laat geweest. De architect zou in wanhoop uit het raam gesprongen zijn. Zelfmoord vanuit zijn eigen kunstwerk! Dit laatste ging er bij mij niet in. Maar wie weet. Wie zal het zeggen?
Niet de droevige arbeider die mij nu aanstaarde, aan de voet van een hoop bouwmateriaal. De man was druk bezig met de reconstructie van het symbool van Mumbai’s trots en kracht. Zijn maten deden onduidelijke dingen op een steiger. Misschien was het zijn opa wel geweest destijds die de bouwtekening op zijn kop had gehouden. Maar ik durfde hem niet aan te spreken. Ooit moet het ophouden. en de man had nu wel wat anders aan zijn hoofd. Het had niet veel gescheeld of het hotel had helemaal geen kant meer gehad.
Ik sloeg de hoek om naar de boulevard. En wist meteen waarom ik hier was. Daar, met die monumentale poort in de rug, hadden de tv-camera‘s staan snorren voor hun live plaatjes van het Taj hotel. En daar waren nu mensen bijeen. Bijeen in de allermooiste betekenis van het woord.
Dit is het vijfde deel uit dit meeslepende feuilleton. In deel 1 begon ik mijn missie in Mumbai, om te kijken of ze al waren opgekrabbeld na de terreuraanslagen, in deel 2 zat ik in de taxi te mijmeren, in deel 3 werd ik eruit gezet en moest ik verder lopen, in deel 4 liep ik aarzelend rond, dronk het een en ander, werd begroet door een meisje aller meisjes, en ik dacht na over waarom ik hier eigenlijk was. Hier in deel 5 lijk ik mijn doel te naderen. We gaan het zien in het zesde deel, dat hier komt te staan.
Alle foto’s zijn zelfgemaakt.
op drasties staat een oerversie van het verhaal, niet zo mooi als deze, dus klik maar niet. ook veel spannender om dat niet te doen.
Bas van Vuren, aangenaam 
Wat een geweldig gebouw!
Had het al eens in je infokolom zien staan.
Het lijkt wel of de façade grotendeels van hout is gemaakt.
Hm… ‘k heb ondertussen een kamer voor 11.000 rupi per nacht besteld, inclusief ontbijt.
Is dat duur??
@maria-dolores, ja, je wordt er stil van als je ervoor staat. Ook binnen heel mooi. Hartstikke van steen hoor. Gelukkig hebben die terroristen het niet meer dan kunnen blakeren …. niks meer van te zien, nu. Zucht, wel veel mensenlevens gekost, zo zinloos.
’t is inderdaad heel indrukwekkend.
ik kijk al tien jaar niet meer naar de televisie.
dat soort dingen zie je dan natuurlijk ook niet…
‘k was echt even op de site.
geen idee hoeveel 33.000 rupi is.
waarschijnlijk hoor ik daar niet echt thuis…
@maria-dolores, 11000 rupi is ongeveer 180 euro, 33000 eh dus 540 euro, echt heel veel geld voor een nachtje slapen. Doe je alleen als je zakenmens bent, en het betaald krijgt, of een rijke Arabier (heb er vele gezien daar) of John Lennon heet (heeft daar ook met Yoko gelogeerd). Maar naar binnen lopen en een beetje kijken mag iedereen.
oh, valt me reuze mee.
zo veel betaal je ook als je gewoon in een stad waar je heen moet zo laat boekt dat er alleen nog vijfsterrenhotels te krijgen zijn. Frankfurt tijdens de Buchmesse ofzo.
Mooi, sommig foto’hebben iets weg van Parijs.
Je zou niet zeggen dat het foto’s uit India zijn. Meer Parijs inderdaad.
Ohh,,, Nou heb je er nog meer foto’s bij dan op Drasties…
En haarscherp!!!
Mooi!!!
Je kan dus wel fotograferen…
Bijzonder – je zou het op een andere plek verwachten….
Die triomfbogen staan echt over de hele wereld. Niks origineels aan dus, hoe trots de Fransen ook op de hunne zijn En zelfs de Eiffeltoren heb ik ook elders gezien: Tokyo, nog mooiere kleuren ook. Ik zal eens door mijn foto-archief gaan …. daar zit vast een blogje in, ware het niet dat het hier misschien ophoudt. Zucht.
Mag ik overigens, in alle bescheidenheid, even op die duif wijzen, op het onderste plaatje, weten jullie hoe lang ik daar heb moeten staan voordat hij precies over het midden van die lantaarnpaal vloog? Heel lang. Terwijl ik toch echt wel wat anders te doen had. Jammer dat ik het zelf moet zeggen. Maar ja, de vkbloggemeenschap is minder scherp dan anders. want aan het verhuizen. Toch maak ik die foto’s niet voor niets, hoor.
Meeslepend, Heb stiekem, wie doet mij wat?, de vorige delen gekopieerd voor herlezing, en ik had ook wat gemist.
Ben blij dat ik met je mee mag reizen.
@Timmerark, you’re welcome. De volgende delen komen wat sneller dan gepland, i.v.m. met de huidige ellende met het vkblog, om het hele verhaal er nog voor 1 maart op te krijgen ga ik twee keer per week publiceren in plaats van een keer. Nou ja, het kan maar gebeurd zijn. 🙂
Prachtig gebouw
Mooi hoor! Jij hebt het over die duif, maar wat ik nog veel knapper vind is hoe je die geel-zwarte auto hebt gevolgd. Eerst zien we hem voor het hotel staan en even later rijdt hij vol in beeld voor de poort langs. In de tussentijd heeft hij ook nog kans gezien een imperial op het dak te plaatsen. Oei, wat zou die van plan zijn?
@kiev, GRINNIK!! Goed dat het me nu pas opvalt, anders had ik daar niet zo rustig gelopen! Hoewel ook mijn verhaal een enge wending gaat krijgen, stay tuned.