Het ontbijt op zaterdagochtend was weer ontaard in ruzie. Kleine dingetjes. Grote dingetjes. Alle irritaties van de afgelopen week passeerden de revue.
Daarna gingen we, zoals al jaren, samen naar de markt, alsof er niets gebeurd was. Mijn vrouw bestelde een kilo druiven. Terwijl de marktkoopman wegliep om ze te gaan afwegen, kwam een collega van hem vragend overeind.
“Horen jullie bij elkaar?”
“Nee”, zei ik.
Bas van Vuren, aangenaam 
Ai, is dat nog wel goed gekomen?
Nee 😦
maria-dolores 20-04-2011 19:28
Soms komt zo’n inzicht ineens…
daarom gingen jullie natuurlijk naar de markt
om verlost te worden
Vleugel Lam 20-04-2011 23:05
Waren de druiven zo zuur, Apie?
VSp 21-04-2011 10:19
Druiven kopen, samen boodschappen doen, en dat al járen. Tja, exploderende indolentie moet een keer naar buiten komen.
Prachtig geschreven!
moonfairy 21-04-2011 11:14
heel mooi en door de lengte zo krachtig
mooiste stukje ever
misschien moeten we es vragen aan anderen
wat zij hun eigen mooiste stukje ever vonden
ik weet het zo zelf niet
Moon
schrijnende humor
auw
Welkom aan speelbeest ….
Wow, een oersterk Ikje, Apie! Had je die destijds naar de NRC gezonden? Als ze die geweigerd hebben, zijn het inderdaad sufkoppen, daar op de Redactie.
Ha Indra, dank je. Ja, ik stuurde ze toen altijd eerst naar de NRC, en vervolgens plaatste ik ze op drasties. En nu hier. De huidige NRC-redactie heeft een andere smaak, zullen we dan maar zeggen. Was een paar jaar geleden nog anders. Het gaat nu meer op trefwoord, actualiteit en wie het inzendt.