Over de #elfstedentwittertocht, ikjes en bekende mensen (60)

Evert van Benthem heeft de Elfstedentocht gewonnen. Dertig jaar na zijn overwinning mochten we het eindelijk integraal op de televisie zien, begeleid door de commentaren op twitter, waardoor Nederland net één grote huiskamer was. Koud was het, we hadden kleumende vingertjes, maar het was beregezellig die #elfstedentwittertocht (bron hashtag: Heer Rozenwater).

De opening van een nieuwe kunstrubriek, en heel veel bekende mensen en gezeur daarover.

Dit is weer het overzicht van alles wat er vorige week hier op de site en elders gebeurde. Welkom! Er waren ikjes en commentaren, een verrassingsbonus op een afgesloten feuilleton, de eerste aflevering van een nieuw vervolgverhaal, de opening van een nieuwe kunstrubriek, en heel veel bekende mensen en gezeur daarover.

De ikjes waren als altijd weer afkomstig uit de ikjesrubriek van de NRC, de krant die zo graag lezersanekdotes op de achterpagina plaatst. De reacties van de mensen uit het land staan hier, aangeleverd door de Apiedapie Community van ex-NRC-reactanten, ex-Volkskrantbloggers en ex weten wij veels.

Een treinikje van Mirjam Killian werd heel aardig gepersifleerd door ene “Perrongeluk”. Deze maakte van een oude fragiele heer juist een rank en schaarsgekleed vrouwtje, van wie het rokje omhoog wordt geblazen door een voorbijrazende intercity. Duimpjesscore: 9 up en nul neer. Leverde ook nogeens de Duimpjesbokaal op dus. Niks mis mee. Maar hij was er zo mee verguld dat hij het niet kon laten zich bekend te maken:  “Maar uh apie, te veel eer, perrongeluk is al een sleetse woordgrap. Ik heb er slechts het stof van af geblazen. Groet, de zeloot, ook namens Henk en Perrongeluk, Marijo etc.” Dat was dan weer minder cool. Desondanks nogmaals van harte, Henkie, op-het-randje-lopend mannetje dat je er bent! Meestal ben je niet leuk.

Heer Rozenwater kwam de hele week korzelig over. “Misschien moet ie weer eens naar de kerk”, opperde De Schrijvende Rechter (DSR), “De Heere houdt je nog bij een pink vast!” zei de moeder van Maarten ’t Hart” immers. Voor de zekerheid werd een nieuwe aflevering van zijn mooie Kunstrubriek een paar dagen eerder dan voorzien geplaatst. Het gaat uitstekend met hem, als je dat maar lang genoeg herhaalt, dan wordt het waar.

Er waren ook ellenlange zeververhalen van reageerders die elkaar onderling de maat namen, doorgaans was voornoemde Henk een van de partijen. Blogbaas sprak de kemphanen dan weer eens sussend toe, gooide dan weer eens olie op het vuur, lichtte het moderatiebeleid weer eens toe, verwees naar de Integriteitscommissie, het mocht allemaal niet zoveel baten. Chagrijn op de site komt te paard, maar gaat te voet weer weg. Natuurwet.

Ik ga mijn “dit kan je niet uitstellen” lijstje uit de prullenmand vissen.

Ook ene Jean Levoisin wilde het graag even over zichzelf hebben: “Tuurlijk, ieder speelt z’n rol in het dûrp. Apie de brave lobbes met de burgertuin. Ik de bengel die er soms een voetbal inschiet.” Riverside Blues was cryptisch als vanouds: “Het gezin met “villein” is ‘n warme plek om je speels voor te bereiden op wat er buitenshuis gebeurt. Ik ga mijn “dit kan je niet uitstellen” lijstje uit de prullenmand vissen.”

Een onschuldig ikje waarin Vincent Mentzel verhaalt hoe hij door een ober voor Maarten Biesheuvel wordt aangezien was aanleiding tot grote opwinding. En zelfs boosheid. Waarom? Als je een anekdote schrijft waarin bekende mensen voorkomen, dan doe je dat volgens veel reageerders alleen maar om op te scheppen. De Apiedapie Afreageerders Community ging als stonden zij achter het Tweede-Kamerinterruptiehekje de één na de ander los op Vincent, een bekwaam fotograaf, een bescheiden vakman, een beminnelijke en humoristische vent. Iemand die opscheppen over zijn ontmoetingen met bekendheden al wel helemaal niet nodig heeft.

DSR: “Een onnut ding, het Ik-je van vandaag. We komen slechts te weten dat de inzender het uitstekend heeft getroffen in het leven en dat de dienstdoende ober zoals te doen gebruikelijk niet de snuggerste is. -bareuh-“

Luvienna: “Wat een walgelijk kijk-mij-eens-bijzonder-zijn-Ikje. Vincent wil erg graag laten weten dat hij Maarten minstens evenaart en eigenlijk stiekem wel overstijgt.”

Riverside Blues: “Je vraagt je af, heeft Vincent misschien, is hij alleen die dag, ik bedoel, Iedereen is wel ‘ns de Weg kwijt? ‘n Lieve Partner behoedt je dan voor imago-schade. Maar Vincent is he-le-maal de Weg kwijt.”

Klare taal: “Wat een ijdeltuit en dan ook nog koketteren met de vele bekende genodigden.”

Als repressaille en ook een beetje als lokpost plaatste de blogbaas een “lekker belangrijk” verhaal over zijn intieme contacten met Heleen van Royen. Het had het gewenste effect, zeloten die er met boter en suiker inliepen en briesend hun eigen zondagmiddag verpestten. Terwijl Apie op dat moment veel gezelligere dingen deed, jawel, oh ironie van het lot, ook nogeens met een keibekend persoon!

De aloude en eigenlijk afdoende vergelijking met de “toiletjuffrouw op Soestdijk, die echt niet belangrijker denkt te zijn alleen maar omdat ze Prins Bernhard een paar keer per dag op hoge draf voorbij zag komen” mocht ook dit keer niet baten. En de volgende keer vast ook niet.

De 100e reactie was overigens afkomstig van Apiedapie zelve, die kon daar ook niets aan doen. De 200e voor Kees de Jongen met een mooie lange inhoudelijke bijdrage over de Grieken en het kapitalisme. Het lepeltje komt eraan, Kees! Keiblij waren we met de eerste tranentrekkende aflevering van diens “Keessies droeve jongensjaren”, waarin het jochie “in overdreven snikken uitbarst” vanwege de scheiding van zijn ouders. “Ik voel aan dat dit een dramatisch moment is en dat van mij verwacht wordt dat ik heel verdrietig ben. Hoewel ik me eigenlijk helemaal niet zo voel, voldoe ik aan de onuitgesproken verwachting. Ik stop mijn hoofd theatraal onder mijn kussen.” Ach gossie. En we gaan kijken hoe het verder gaat.

De ikjes waren duidelijk niet de hoofdmoot van wat er hier vorige week allemaal gebeurde. Na het zoveelste openbaarvervoerikje uit Amsterdam (afkomstig van Lucia Smit) verzuchtte DSR: “Misschien zouden we de NRC-redactie eens een brief moeten schrijven met z’n allen, en voorstellen voortaan alleen nog maar leuke, geestige, en als het kan originele Ik-jes te plaatsen. Wie weet hebben ze daar nooit zo bij stilgestaan. Eindoordeel: 4- (zegge: viermin).”

… waarin deze op een seksboerderij in Friesland achterna wordt gezeten door jonge stiertjes en koeien …

Een bonusaflevering van “Ik ben geboren met een burnout” van Timmerark, waarin deze op een seksboerderij in Friesland achterna wordt gezeten door jonge stiertjes en koeien, maakte de tongen meer los. Mooi gedichtje zat er in! “Ik zit hier tussen de koeien, een sociaal mens bij uitstek. nu zal ik moeten loeien, wil ik een gesprek.” En DSR had alvast suggesties voor de titels van de volgende bonusafleveringen, respektievelijk “Ik deed m’n schemerlampen weg nadat ik schrok van ‘m eigen schaduw” en “Toen het tafelkleed me begon uit te schelden, heb ik me laten opnemen”.

Luvienna plaatste nog geen nieuwe aflevering van haar “Dingen die ik met mannen heb gedaan”, maar ze was er kennelijk wel mee bezig. Een onschuldig en zelfs spiritueel plaatje van Heer Rozenwater over een sjamanentrommel was voor haar aanleiding tot de volgende opmerking: “Doet me op de een of andere manier denken aan een stuk gereedschap uit Fifty Shades of Grey.” Ze schrok er zelf van. 

“Hipster-hangop, te degusteren uit de baard van uw tafelgenoot” (de onovertroffen NaamNomName)

In de sector van wat er elders nog gebeurde mag een culinaire tip, opgepikt van het minst gelezen maar vermakelijkste kookblog ter wereld, niet achterwege blijven. Hoe maak je “yoghurt maar dan anders”, oftewel labnah, een vegetarisch bijgerecht uit het MIdden-Oosten? Lees het op lummel en ga aan de slag. Het is keimakkelijk en je hebt er eigenlijk alleen maar oude melk of yoghurt en een koelkast voor nodig. Geniet aldaar vooral ook van het citaat van de week, namelijk dat dit gerecht “Hipster-hangop” is, “te degusteren uit de baard van uw tafelgenoot” (de onovertroffen NaamNomName).

Tot slot de uitreiking van de Smiley van de Week Plaquette. Die gaat opnieuw naar Heer Rozenwater, dit keer voor dit ritmische plaatje:

Laat die handjes maar lekker trommelen mensen en laat die van jezelf eens wapperen. Stuur nu een ikje naar de krant.  Of scrol naar beneden en zeg wat het ikje van deze dag losmaakt. Plaats een reactie. Een snedige opmerking. Druk een duimpje in. Omhoog of omlaag. Een sterretje, of twee, drie, vier of vijf. Plaats een bekende of nieuwe smiley. Voor je weet wat je overkomt, sta jij volgende week in het nieuwe intro. Inschrijven is niet nodig. Gewoon een reactie achterlaten. Mag met een fantasie-emailadres. Alle voorgaande afleveringen van deze rubriek, het Ikjesdiscussieintroarchief, zijn elders op dit blog te raadplegen.

Feuilletons en levensverhalen of aanzetjes daartoe zijn welkom op apie@apiedapie.com. Kortom, het wordt weer een prettige week. Maar als je vindt dat het geen prettige week moet worden, ga dan vooral elders buurten.