Evert van Benthem heeft de Elfstedentocht gewonnen. Dertig jaar na zijn overwinning mochten we het eindelijk integraal op de televisie zien, begeleid door de commentaren op twitter, waardoor Nederland net één grote huiskamer was. Koud was het, we hadden kleumende vingertjes, maar het was beregezellig die #elfstedentwittertocht (bron hashtag: Heer Rozenwater).
De opening van een nieuwe kunstrubriek, en heel veel bekende mensen en gezeur daarover.
Dit is weer het overzicht van alles wat er vorige week hier op de site en elders gebeurde. Welkom! Er waren ikjes en commentaren, een verrassingsbonus op een afgesloten feuilleton, de eerste aflevering van een nieuw vervolgverhaal, de opening van een nieuwe kunstrubriek, en heel veel bekende mensen en gezeur daarover.
De ikjes waren als altijd weer afkomstig uit de ikjesrubriek van de NRC, de krant die zo graag lezersanekdotes op de achterpagina plaatst. De reacties van de mensen uit het land staan hier, aangeleverd door de Apiedapie Community van ex-NRC-reactanten, ex-Volkskrantbloggers en ex weten wij veels.
Een treinikje van Mirjam Killian werd heel aardig gepersifleerd door ene “Perrongeluk”. Deze maakte van een oude fragiele heer juist een rank en schaarsgekleed vrouwtje, van wie het rokje omhoog wordt geblazen door een voorbijrazende intercity. Duimpjesscore: 9 up en nul neer. Leverde ook nogeens de Duimpjesbokaal op dus. Niks mis mee. Maar hij was er zo mee verguld dat hij het niet kon laten zich bekend te 
maken: “Maar uh apie, te veel eer, perrongeluk is al een sleetse woordgrap. Ik heb er slechts het stof van af geblazen. Groet, de zeloot, ook namens Henk en Perrongeluk, Marijo etc.” Dat was dan weer minder cool. Desondanks nogmaals van harte, Henkie, op-het-randje-lopend mannetje dat je er bent! Meestal ben je niet leuk.
Heer Rozenwater kwam de hele week korzelig over. “Misschien moet ie weer eens naar de kerk”, opperde De Schrijvende Rechter (DSR), 
“De Heere houdt je nog bij een pink vast!” zei de moeder van Maarten ’t Hart” immers. Voor de zekerheid werd een nieuwe aflevering van zijn mooie Kunstrubriek een paar dagen eerder dan voorzien geplaatst. Het gaat uitstekend met hem, als je dat maar lang genoeg herhaalt, dan wordt het waar.
Er waren ook ellenlange zeververhalen van reageerders die elkaar onderling de maat namen, doorgaans was voornoemde Henk een van de partijen. Blogbaas sprak de kemphanen dan weer eens sussend toe, gooide dan weer eens olie op het vuur, lichtte het moderatiebeleid weer eens toe, verwees naar de Integriteitscommissie, het mocht allemaal niet zoveel baten. Chagrijn op de site komt te paard, maar gaat te voet weer weg. Natuurwet.
Ik ga mijn “dit kan je niet uitstellen” lijstje uit de prullenmand vissen.
Ook ene Jean Levoisin wilde het graag even over zichzelf hebben: “Tuurlijk, ieder speelt z’n rol in het dûrp. Apie de brave lobbes met de burgertuin. Ik de bengel die er soms een voetbal inschiet.” Riverside Blues was cryptisch als vanouds: “Het gezin met “villein” is ‘n warme plek om je speels voor te bereiden op wat er buitenshuis gebeurt. Ik ga mijn “dit kan je niet uitstellen” lijstje uit de prullenmand vissen.”
Een onschuldig ikje waarin Vincent Mentzel verhaalt hoe hij door een ober voor Maarten Biesheuvel wordt aangezien was aanleiding tot grote opwinding. En zelfs boosheid. Waarom? Als je een anekdote schrijft waarin bekende mensen voorkomen, dan doe je dat volgens veel reageerders alleen maar om op te scheppen. De Apiedapie Afreageerders Community ging als stonden zij achter het Tweede-Kamerinterruptiehekje de één na de ander los op Vincent, een bekwaam fotograaf, een bescheiden vakman, een beminnelijke en humoristische vent. Iemand die opscheppen over zijn ontmoetingen met bekendheden al wel helemaal niet nodig heeft.
DSR: “Een onnut ding, het Ik-je van vandaag. We komen slechts te weten dat de inzender het uitstekend heeft getroffen in het leven en dat de dienstdoende ober zoals te doen gebruikelijk niet de snuggerste is. -bareuh-“
Luvienna: “Wat een walgelijk kijk-mij-eens-bijzonder-zijn-Ikje. Vincent wil erg graag laten weten dat hij Maarten minstens evenaart en eigenlijk stiekem wel overstijgt.”
Riverside Blues: “Je vraagt je af, heeft Vincent misschien, is hij alleen die dag, ik bedoel, Iedereen is wel ‘ns de Weg kwijt? ‘n Lieve Partner behoedt je dan voor imago-schade. Maar Vincent is he-le-maal de Weg kwijt.”
Klare taal: “Wat een ijdeltuit en dan ook nog koketteren met de vele bekende genodigden.”
Als repressaille en ook een beetje als lokpost plaatste de blogbaas een “lekker belangrijk” verhaal over zijn intieme contacten met Heleen van Royen. Het had het gewenste effect, zeloten die er met boter en suiker inliepen en briesend hun eigen zondagmiddag verpestten. Terwijl Apie op dat moment veel gezelligere dingen deed, jawel, oh ironie van het lot, ook nogeens met een keibekend persoon!
De aloude en eigenlijk afdoende vergelijking met de “toiletjuffrouw op Soestdijk, die echt niet belangrijker denkt te zijn alleen maar omdat ze Prins Bernhard een paar keer per dag op hoge draf voorbij zag komen” mocht ook dit keer niet baten. En de volgende keer vast ook niet.
De 100e reactie was overigens afkomstig van Apiedapie zelve, die 
kon daar ook niets aan doen. De 200e voor Kees de Jongen met een mooie lange inhoudelijke bijdrage over de Grieken en het kapitalisme. 
Het lepeltje komt eraan, Kees! Keiblij waren we met de eerste tranentrekkende aflevering van diens “Keessies droeve jongensjaren”, waarin het jochie “in overdreven snikken uitbarst” vanwege de scheiding van zijn ouders. “Ik voel aan dat dit een dramatisch moment is en dat van mij verwacht wordt dat ik heel verdrietig ben. Hoewel ik me eigenlijk helemaal niet zo voel, voldoe ik aan de onuitgesproken verwachting. Ik stop mijn hoofd theatraal onder mijn kussen.” Ach gossie. En we gaan kijken hoe het verder gaat.
De ikjes waren duidelijk niet de hoofdmoot van wat er hier vorige week allemaal gebeurde. Na het zoveelste openbaarvervoerikje uit Amsterdam (afkomstig van Lucia Smit) verzuchtte DSR: “Misschien zouden we de NRC-redactie eens een brief moeten schrijven met z’n allen, en voorstellen voortaan alleen nog maar leuke, geestige, en als het kan originele Ik-jes te plaatsen. Wie weet hebben ze daar nooit zo bij stilgestaan. Eindoordeel: 4- (zegge: viermin).”
… waarin deze op een seksboerderij in Friesland achterna wordt gezeten door jonge stiertjes en koeien …
Een bonusaflevering van “Ik ben geboren met een burnout” van Timmerark, waarin deze op een seksboerderij in Friesland achterna wordt gezeten door jonge stiertjes en koeien, maakte de tongen meer los. Mooi gedichtje zat er in! “Ik zit hier tussen de koeien, een sociaal mens bij uitstek. nu zal ik moeten loeien, wil ik een gesprek.” En DSR had alvast suggesties voor de titels van de volgende bonusafleveringen, respektievelijk “Ik deed m’n schemerlampen weg nadat ik schrok van ‘m eigen schaduw” en “Toen het tafelkleed me begon uit te schelden, heb ik me laten opnemen”.
Luvienna plaatste nog geen nieuwe aflevering van haar “Dingen die ik met mannen heb gedaan”, maar ze was er kennelijk wel mee bezig. Een 
onschuldig en zelfs spiritueel plaatje van Heer Rozenwater over een sjamanentrommel was voor haar aanleiding tot de volgende opmerking: “Doet me op de een of andere manier denken aan een stuk gereedschap uit Fifty Shades of Grey.” Ze schrok er zelf van.
“Hipster-hangop, te degusteren uit de baard van uw tafelgenoot” (de onovertroffen NaamNomName)
In de sector van wat er elders nog gebeurde mag een culinaire tip, opgepikt van het minst gelezen maar vermakelijkste kookblog ter wereld, niet achterwege blijven. Hoe maak je “yoghurt maar dan anders”, oftewel labnah, een vegetarisch bijgerecht uit het MIdden-Oosten? Lees het op lummel en ga aan de slag. Het is keimakkelijk en je hebt er eigenlijk alleen maar oude melk of yoghurt en een koelkast voor nodig. Geniet aldaar vooral ook van het citaat van de week, namelijk dat dit gerecht “Hipster-hangop” is, “te degusteren uit de baard van uw tafelgenoot” (de onovertroffen NaamNomName).
Tot slot de uitreiking van de Smiley van de Week Plaquette. Die gaat opnieuw naar Heer Rozenwater, dit keer voor dit ritmische plaatje:
Laat die handjes maar lekker trommelen mensen en laat die van jezelf eens wapperen. Stuur nu een ikje naar de krant. Of scrol naar beneden en zeg wat het ikje van deze dag losmaakt. Plaats een reactie. Een snedige opmerking. Druk een duimpje in. Omhoog of omlaag. Een sterretje, of twee, drie, vier of vijf. Plaats een bekende of nieuwe smiley. Voor je weet wat je overkomt, sta jij volgende week in het nieuwe intro. Inschrijven is niet nodig. Gewoon een reactie achterlaten. Mag met een fantasie-emailadres. Alle voorgaande afleveringen van deze rubriek, het Ikjesdiscussieintroarchief, zijn elders op dit blog te raadplegen.
Feuilletons en levensverhalen of aanzetjes daartoe zijn welkom op apie@apiedapie.com. Kortom, het wordt weer een prettige week. Maar als je vindt dat het geen prettige week moet worden, ga dan vooral elders buurten.
Apiedapie februari 24, 2015 om 18:42
Hilarische reacties kúnnen nog wel oké zijn, maar hysterische krijgen mijn handen niet op elkaar. Maar laten we wel wezen, wie zit er nu te wachten op een onpersoonlijk feuilleton? De kracht van al die zo verschillende feuilletons is voor mij juist dát ze persoonlijk zijn.
LikeLike
Weet niet wat erger is: trotse Ik-jesvaders die eea met een anecdocte omkleden of reageerdersvaders die zonder verdere aanleiding, humor of zelfspot de loftrompet over z’n kroost blaast – want uiteindelijk geldt: wie zijn kind prijst, prijst zichzelve.
LikeLike
Een van de betere – in Amerika dachten sommige redneckpublicaties dat dit echt was:
http://www.speld.nl/2012/10/25/abortus-na-te-weinig-facebook-likes-voor-echo/
LikeLike
Zucht, moet ik weer mezelf feliciteren met de 100e reactie. Nu denken jullie vast dat ik het erom doe. Man, ik heb een heel karton vol met lepeltjes. Die wil ik juist kwijt!
LikeLike
Geef toch sigaren weg in plaats die suffe lepeltjes.
LikeLike
Ik vond het wel leuk om de discussie over al of niet plaatsen van echo weer eens terug te zien.
Mijn mening is niet veranderd, dat heb je op die leeftijd, ironische glimlachicoon.
LikeLike
Een nieuwe rubriek voor gouwe ouwe discussies uit het verleden, waarbij de betrokkenen terugkijken?
LikeLike
De Schrijvende Rechter februari 24, 2015 om 19:11
Dank je feestelijk. Zeker gezien die ontluisterende echo-discussie.
LikeLike
Ja, lijkt me goed. Klare taal, heb jij zin? Gewoon een discussie opzoeken en er met de wetenschap van nu naar terugkijken. De buren zullen er blij mee zijn …
Voor mensen met tijd: ook de ouwe ikjes op de NRC met de reacties zijn hilarisch, stof voor jaaaaaren.
LikeLike
Maar Kees toch, dat was toch geen ontluisterende discussie?? Argumenten werden keurig en voorzichtig gegeven en Ilona nam uiteindelijk de beslissing. Niks mis mee, waren alle discussies maar zo gelopen.Of niet natuurlijk. Zo is het ook goed.
LikeLike
@K
Geen dank. Niks persoonlijks overigens, maar je zult ’t toch wel met me eens zijn dat de meeste ouderlof niet volkomen vrij is van afgeleide eigenroem? Niet in de mate dat het stinkt, en ’t geeft ook niks, want het is mensen eigen -milde glimlachicoon-
LikeLike
DSR, het is volkomen normaal dat ouders lovend over hun kinderen schrijven. Dat mannen lovend over hun vrouw, vriendin, scharrel of fotomodel schrijven. Dat echtparen schrijven over gezellige dingen die ze op zondag hebben gedaan, vooral als het een museum was. Dat twitteraars schrijven over een leuk tweetje dat ze van iemand hebben gekregen. Dat heet: ervaringen uitwisselen. Dat heet positieve energie uitdelen en terugkrijgen. Leuke dingen vertellen. Dingen waar je blij van wordt. Dat is niet allemaal om over jezelf op te scheppen. Dat is niet alleen maar pochen. Dat is niet fout, dat is niet zondig. Daar hoeft niet mild, meewarig of neerbuigend om geglimlacht te worden.
Maar wat dan nog, als Kees trots is op zijn dochter, so what, het is een leuke meid, en van mij mag hij dat onbeperkt met ons delen (nou ja, met mate). Als Ilona trots is op haar kleinkind, so what? Wie ben jij om haar dan van riekende omaroem te beschuldigen?
Snap nou eens dat het leukste om te delen de leuke dingen zijn. Dat gebeurt hier. Dat doen mensen graag. Op websites als geenstijl.nl gaat het inderdaad juist vooral om slechte ervaringen. Dingen die niet goed waren. Foutjes die (vooral bekende) mensen hebben gemaakt. Dan kan iedereen erop duiken, moord en brand schreeuwen en de Schandpaal oprichten. Hier is dat gelukkig anders en ik hoop dat we dat zo kunnen houden.
LikeLike
Apie, ik vond het ontluisterend, omdat Ilona overduidelijk graag die foto had willen plaatsen en nul op rekest kreeg. Alsof het om iets compromitterends ging ipv zoiets onschuldigs als een echo. Ik denk niet dat ik er ver naast zit als ik zeg dat I. die vraag nooit zou hebben voorgelegd als ze (een aantal van) de reacties had voorzien.
LikeLike
Ok Kees,nu snap ik je. Maar ben het niet met je eens. Ze vroeg expliciet om de meningen. Die kreeg ze. Daar is niks ontluisterends aan. Het was geen smeekbede waarbij ze nul op het rekest kreeg. Ze wilde de meningen peilen en dan zelf haar conclusie trekken. Die meningen waren behoorlijk eenstemmig, maar werden met begrip en met liefde geuit.
Hmm, nu ik dit schrijf gaat ook bij iets dagen van mopperkont, iets niet zo aardigs, maar goed, dat was dan de uitzondering.
Belangrijker is: hoe gaat het nu met de kleine, Ilona? Is het al aan de lollie?
LikeLike
Ja DSr @ 18.52h.
Dat is een variatie op mijn geliefde uitdrukking : ‘ eenieder meent zijn uil een valk te zijn’, van toepassing op kinderen, familieleden, echtgenoten en nog veel meer…
LikeLike
De Schrijvende Rechter februari 24, 2015 om 19:18
Maar ik werd ook blij toen ik Luvienna’s reactie op de vraag van I. op drasties teruglas. En ja, ik voelde me zelfs trots op haar. Heel gek misschien. Hetzelfde had ik toen ik jouw feuilleton las, en dat van Rozenwatertje, Timmerark (al heb ik nog wel moeite met de titel Blank vuil, maar goed, dat is gevoelsmatig) en Luvienna, en morgen vast ook dat van Letterzetter.
Gewoon trots op mijn medereageerders die, elk op zijn/haar manier, iets moois hebben neergezet waar ik van heb genoten en nog geniet. En trots ook op Apiedapie, die alles zo fraai geredigeerd en vormgegeven heeft. En geen van hen is familie. Nou ja, misschien in zeker zin toch wel. Internetfamilie.
LikeLike
@APD
Waar DSR al dan niet over glimlacht, dat zal hij zelve wel weten.
Ondertussen hang je hier een heel verhaal op over delen, maar dat is hier nauwelijks aan de orde. Geen mens die het hier regelmatig heeft over alle fijne mensen/kinderen/partners die hem/haar omringen, en dat is ook logisch, want voor wie niet bekend is met de personen in kwestie, heeft zulks geen betekenis. We wensen elkaar allemaal het goede, en ondertussen wordt er gewoon geouwehoerd over wat ter tafel komt. Fijn.
DSR heeft op zich helemaal niks tegen lovende kinderpraat, maar laten we het, als Ik-je en hier, wel zien voor wat het is: in ieder geval gedeeltelijke zelfverheerlijking, zelf als het niet bewust zo bedoeld is. ‘Ziehier, de helft van mij genen, de andere helft van mijn voortreffelijke partner (kan ook niet anders, want ik hem hem/haar zelf uitgezocht) en het voortbrengsel van onze liefde en het resultaat van onze opvoeding, zegt deze gevatte dingen!’. Daarom is het standaardcommentaar op kinder-Ikjes dan ook dat ’t leuk is in de huiselijke kring, maar minder geschikt voor publicatie. Dat ondertussen elke ouder apetrots is op zijn kind, kan DSR van harte begrijpen en wordt dan ook belangstellend met een -milde glimlach- begroet.
Wat merkwaardig wordt het wanneer we zonder enige context, directe aanleiding of onderbouwing een attest krijgen dat de dochter van een medereageerder geweldig is. Begrijp me goed, DSR is de laatste om dat te bestrijden, maar als zoiets dan ook nog eens gepaard gaat met fotomateriaal dan doet het me toch eigenaardig aan. Een beetje als een dame op leeftijd voor je bij de kassa in supermarkt met een enorme huishuidportemonnee met allelei postzegelfotootjes waar het ganse nageslacht op staat. Best schattig -milde glimlachicoon-, maar ,zoals jezelf zegt, met mate.
LikeLike
Dat heeft K. nou eens mooi gezegd op 19.53. Wel het soort familie dat op zijn beurrt weer tot feuilletons leidt.
LikeLike
Misschien wat cynisch deze uitdrukking, maar ik sta er nog steeds achter.
Apie is meer van de verzoenende en gezellige tak, delen enzo, okee da’s ook heel mooi op zijn tijd.
Het goede werk moet ook verricht worden.
Kees heeft daar een heel goed voorbeeld van gegeven in zijn memoires.
LikeLike
Oo, ik loop een beetje achter de reacties aan, pardon , maar evengoed welgemeend.
LikeLike
@Kees 19:53 ❤
Lief, ‘onze internetfamilie’. Wij ook van jou, Kees.
Die heftige discussies van destijds stonden me niet meer zo bij, wel dat de meesten het onverstandig van Ilona zouden vinden. Ik ben overigens nog steeds dezelfde mening toegedaan.
LikeLike
Bijbaantje
In het centrum loop ik met een vriend net een winkel uit. Buiten spreekt een dakloze vrouw iedereen aan die voorbijkomt. Ze heeft wat geld nodig.
Ze is blijkbaar vastbesloten niet te bedelen bij minderjarigen, want aan iedereen die er wat jonger uitziet, vraagt ze eerst: „Ben je ouder dan achttien?”
Zo zijn ook wij aan de beurt. Ik maak kenbaar dat ik zeventien ben, waarna ze teleurgesteld wegloopt. Dan draait ze zich weer naar ons toe en vraagt: „Heb je een bijbaantje?”
Wouter Rikaart
LikeLike
Een Ik-waardige anecdote, maar niet eentje voor de omnibus.
De interpretatie van de vraag door de inzender klinkt plausibel, maar allicht had de vrouw wel behoefte aan een groen, maar niet te groen, blaadje?
DSR hoopt dat de inzender zijn -naar de mens gesproken- overschot aan toekomstige levensjaren te baat zal nemen om zijn schrijfstijl enigszins te verluchtigen en te vervlotten, zodat er andere formuleringen worden gevonden als ‘ kenbaar maken’.
Eindoordeel: 7 (zegge; zeven)
LikeLike
Zakgeld
In het centrum loop ik met een vriendje net een winkel uit. Buiten spreekt een dakloze vrouw iedereen aan die voorbijkomt. Ze heeft wat geld nodig.
Ze is blijkbaar vastbesloten niet te bedelen bij kleuters, want aan iedereen die er wat jonger uitziet, vraagt ze eerst: „Zit je al in groep 3″?
Zo zijn ook wij aan de beurt. Ik maak kenbaar dat ik vijf ben, waarna ze teleurgesteld wegloopt. Dan draait ze zich weer naar ons toe en vraagt: „Krijg je al zakgeld?”
LikeLike
Tja. Ach. Als de eerste zin al rammelt, dan komt het doorgaans niet meer goed. “In het centrum loop ik met een vriend net een winkel uit.” Die is fout, Wouter. Dat “net” hoort daar niet, tenzij je van je tweede zin een bijzin beginnende met “als” maakt. Maar dan is het nog altijd een topzwaar begin.
De pointe vat ik niet helemaal, zo’n dijenkletser is het niet wat die vrouw daar zegt, maar wellicht komt DSR in de richting.
Enfin, je bent pas 17, er kan nog heel veel uit je groeien. Wij moesten op jouw leeftijd onze verhaaltjes naar de Eppo of Donald Duck sturen, die van jou is lekker in een grotemensenkrant gekomen, duh dus, wat je zegt. Zei je vriend nog iets grappigs?
LikeLike
Ik vind het eindelijk weer eens een Ik-waardig Ikje. Daarom ga ik geen zout op slakken leggen of muggenziften, zeker niet gezien de leeftijd van de schrijver. We weten uit ervaring hoeveel moeite het overgrote deel van de Ikjes-schrijvers met het niet te onderschatten genre heeft.
Voor mensen als Apiedapie die de pointe niet begrijpen, leg ik hem even uit. De bedelares wordt als principieel omschreven (op zich al curieus, want van zulke mensen verwacht je niet dat ze wettelijke leeftijdsgrenzen hanteren, alsof je pas geld mag geven aan bedelaars als je meerderjarig bent, net zoals je dan pas alcohol mag kopen of zelfstandig autorijden). Maar het praktische in de mens is sterker, daarom denkt ze: zeventien is bijna achttien en in iemand met een bijbaantje zit brood.
Geen dijenkletser nee. Maar zitten we daar op te wachten? Ik niet.
LikeLike
Dank je, Kees, “mensen als Apiedapie” da’s vast een heel apart slag mensen.
LikeLike
Apiedapie februari 25, 2015 om 17:12
Inderdaad, allemaal gekke mannetjes. 🙂
LikeLike
Keessies droeve jongensjaren deel 2 zojuist gepubliceerd. Wat is dat toch met onze reageerders, ook daar is moeder niet echt lief 😡
LikeLike
DSR heeft een lieve moeder, HR en jij heb ook niet horen klagen, die van L. verkastte zelfs naar de buren, dus me dunkt.
LikeLike
Dat is zo, jij hebt een lieve moeder (heeft dagen voor de brievenbus gelegen om de Bokaal – mocht tie te hard naar binnen geworpen worden – op te vangen), HR heeft een keilieve moeder, hebben we ooit nog een fotootje van op de site gehad, als ik me goed herinner. Die van Luv weten we nog niet hoor, dat naar de buren was een kortstondige vlucht, ze stond wel in de achtertuin naar binnen te gluren. En mijn moeder, ach, ja, ik had een lieve moeder, zeker ja. Dus het valt allemaal toch wel mee misschien. Wellicht moeten we als collectief maar eens een moederdagspecial gaan voorbereiden.
LikeLike
Mijn ouders en grootouders waren allemaal lieve mensen. Daarom is er weinig interessants over mijn jeugd te vertellen. En Jezus heb ik ook nooit gespeeld. Ja, Izegrim, de wolf die door Reinaert de Vos gepiepeld werd, dat was alles.
LikeLike
Het mag ook over huis-, tuin- en keukenbelevenissen gaan, Ad. Wat je tijdens het afwassen dacht, zo door de jaren heen, jij hebt de overgang van kokend water in de gootsteen naar de afwasmachine nog meegemaakt en het eeuwige ruzieen over wie er mocht afdrogen. Dan heb je vast wel avonturen meegemaakt tijdens het grasmaaien of snoeien van de heg. Ook dat ging vroeger anders, met een zeis en een rieten mand, als ik het wel heb. En heb je nooit eens, zeg maar, wateroverlast gehad, in de kelder, dat je in allerijl alles in veiligheid moest brengen en wat er daarbij door je heen ging. Heb je voor Sinterklaas gespeeld voor je kinderen, en hoe ontdekten ze het? Zelf weleens appeltaart proberen te bakken en dat dan alles mislukte? Of een pizza die bij het opgooien aan het plafond bleef kleven? Jongen, het leven is zo rijk, schrijf het op, nu je het nog kan en een gretig publiek hebt.
LikeLike
Qua gedwongen toneelstukjes in mijn vroege jeugd staat mij nog altijd de keer bij dat ik als afsluiting van een zomerkamp voor een afgeladen dorpshuis Sneeuwwitje moest spelen. In een groene jurk. En de appel waarin ik moest bijten was een gloeilamp.
LikeLike
Ik herinner me nog een musical waarin ik de hoofdrol mocht spelen maar dan zonder te zingen, vanwege mijn lieflijke stemgeluid. 🙂
LikeLike
Het mooiste meisje van de klas speelde prinses Esmeralda, mijn dochter. Ik speelde de koning. We repeteerden op de zolder van de school, Het was er stikkend warm, verhitte gezichten, akelige pruiken op. Toen zei Esmeralda heel lief tegen mij, je hebt allemaal zweetdruppeltjes op je gezicht.
LikeLike
Eigenlijk niet
We willen onze dochter afzetten op het station van Den Bosch. Het centrum is afgesloten wegens een hardloopronde dus we belanden aan de achterkant van wat het station moet zijn. We zien alleen kantoren. Gelukkig kunnen we het vragen aan een agente: „Natuurlijk is dat het station.”
Of we even mogen blijven staan om onze dochter met koffer uit te laden. „Eigenlijk niet”, is het antwoord. We beginnen uit te laden. De agente zegt bars dat we dat 100 meter verderop moeten doen. Ze was toch duidelijk geweest? We rijden 100 meter verder en zijn blij dat we daarna naar Rotterdam kunnen terugkeren. Waar ze ‘nee’ zeggen, als ze dat bedoelen.
Gerard Hoendervanger
LikeLike
Beste kippekluiver, dit interesseert DSR nou werkelijk geen ene barst.
Je schrijft naar krant over een verplaatsing van 100 meter in de auto, met een chauvinistisch langeneusje als pointe? Welk zelfbeeld ligt ten grondslag aan de veronderstelling dat dit enigerlei belang heeft?
Een boete, ten bate van de drankpot hier, waar we ’t verhaal moeten lijden, zou op z’n plaats zijn geweest.
Eindoordeel: 1.5 (zegge: anderhalf)
LikeLike
Mijn moeder vertelde laatst, voor het eerst, iets over het kamp. Er werd een vrouw gestraft en aan de zon geofferd (ze was vastgebonden om te laten sterven, geen klassiek zon offer). En tijdens een transport van het ene kamp naar het andere werd er een vrouw doodgeschoten. De kogel was precies midden in haar gezicht geschoten. Ik keek mijn moeder strak aan, toen ze het vertelde, we zaten toevallig erg dicht bij elkaar. Ik zag geen enkele emotie. Slechts dode ogen. Nooit eerder heb ik dit gezien bij mijn moeder. Nu valt het “je mag geen enkele les missen op school” wat begripvoller naar binnen. Min of meer.
Ik heb het al lang willen doen, maar durfde niet echt, maar ga haar voor het te laat is, ze wordt in mei 80, toch vragen of ze zo veel mogelijk van haar jeugdherinneringen wil vertellen en dat ik het opneem. Of niet? De verhalen zijn over bekend, en kan zij dit aan, of ik? Niet voor een feuilleton, dat weet ik wel.
LikeLike
TimmerArk februari 26, 2015 om 13:49
A. van Dis heeft het ook gedaan, en dat heeft een apart boek opgeleverd. Ik heb het nu bijna uit, maar het laatste stukje (voor)lezen valt niet mee.
LikeLike
De Schrijvende Rechter februari 26, 2015 om 13:23
Valt niets aan toe te voegen. Ga achter de kippen aan, misschien.
LikeLike
Heer Rozenwater februari 26, 2015 om 09:59
Kunnen we nog wat proza van jouw hand verwachten, Rozenwatertje? En komt die epiloog nog? Ik hoop beide.
LikeLike
Gerard is wellicht licht aspergisch en heeft de lichaamstaal bij het “eigenlijk niet” niet opgevangen. Moet dat nou echt in de krant?
LikeLike
Kees, het is in geloof ik, hoe heet die knakker, van het Hart of zo? Kom er even niet op, heeft ook over zijn moeder geschreven, en Grunberg zal het binnenkort ook wel gaan doen.
LikeLike
Moet zijn: waar ze “nee bedoelen als ze nee zeggen”.
Die kluns van een Hoendervanger schrijft het ook nog ‘ns verkeerd op, hoendern**ker!
LikeLike
Als u niet van lekker , gezellig wat knutselen in muziek,, kunt u beter dit overslaan.
In het andere geval veel plezier.
Vandaag oops ik tegen dit videootje op.
De saxofonist, plaatst even de rietbeschermer van de tenor,op sopraan , klarinet.
De trompet start, sax volgt.de drummer maakt er halverwege handwerk van.
Aan het einde geeft de trompet de melodie aan, sax volt tot het einde , dat door de sax wordt ingezet, 3 of 4 keer hetzelfde riedeltje.
LikeLike
@APD
Het lijkt me ongepast zo als leek te gaan dokteren. Misverstanden kunnen voorkomen, nietwaar?
Hooguit is er sprake van ijdelheid op het niveau van een pekelzonde door het Ik-waardig te achten. En strikt gesproken heeft hij gelijk – van een gezagsdrager mag je heldere, ondubbelzinnige taal verwachten.
LikeLike
@BB
Ik vind je bijdrage, vooral qua toontje, geen meerwaarde hebben.
LikeLike
Als je hier bent. doe dan “iets” met het”ikje”. Ik zet ’n vraagteken bij het hele verhaal.
Kantelen, ’n Kreukel er in, het maakt niet uit.
Geen van de acteurs stijgt ook dan boven enige attentie waarde uit.
Misschien de video wel?
Als u ’t bekijkt, het leuk vond, oops leuk ,leuk.
LikeLike
Hooligan
De liefde voor mijn club is groot
en blind – ik vecht me liever dood
dan dat ik levend op de tribune
moet horen dat iemand uit rancune
iets lelijks van mijn elftal zegt.
Die heb ik zo het zwijgen opgelegd:
ik pak mijn ketting onder mijn jack
vandaan en sla hem op zijn bek die gek.
Trekt die gozer zich dan laf terug,
zet ik mijn mes in zijn tyfusrug,
dan ga ik helemaal door het lint
en maak die kankerlijer terminaal.
Nee, normaal ben ik gewoon normaal.
Ik heb een baan, een vrouw, een kind.
Rien Vroegindeweij
LikeLike
DSR weigert dit nader te bespreken -gifgroenoverzijnnekicoon-
Eindoordeel: – (zegge: geen)
LikeLike
@Rechtertje, het zal wel als satire bedoeld zijn. Maar mij spreekt het ook niet aan en het is allesbehalve een Ikje. En wij willen Ikje!
LikeLike
Ach, een rechter met emotie… net een mens 🙂
De dichter maakt één foutje: de voorlaatste regel bij zal zo’n gemankeerde hooligan nooit opkomen.
Overigens ben ik van mening dat voetbal verboden moet worden.
LikeLike
Ah, eureka: http://nl.wikipedia.org/wiki/Rien_Vroegindeweij
LikeLike
TimmerArk februari 26, 2015 om 16:08
Inderdaad Timmer, als je het wilt doen, moet je vlug zijn. Voordat het een rage is.
LikeLike
Kees! Dank voor de google. Een gewone doorsnee NRC-lezer dus braak icoontje
LikeLike
Zo’n “ikje”vanaf de tribune gezien zeg maar, ja niet alledaags.
Gedachtengang andere aandachtsvelden ook niet zovan alle dag.
Nee,normaal etc wat in der vredesnaam is gewoon normaal?
Cryptisch zeker niet richting gevend, daar heb ik dezer dagen juist behoefte aan.
Was de wedstrijd. ik bedoel , de scheids, je buurman ter andere zijde?
Vroeger had je tenminste ’n hoedje, ’n vlaggetje , ’n toeter misschien?
Kon je nog gewoon in de metro mee, ik bedoel ze zijn soms best kieskeurig die luitjes kon je gewoon meerijden?
Kortom het veld overziende, alom spanning.
Volgens mij beweegt de dichter zich midden in de samenleving?
LikeLike
Een beetje van de heer Joost van der V. en een beetje van mezelf. Maggi?
Afscheidsrede van trainer Rutte
Wat treurt gij, Hooggeëerd Publiek
en fronst het voorhoofd van verdriet.
Benijd Roma de zege niet,
ontspan u zelve, laat het los!
Ay, staakt uw ijdele tranen wat,
gedraag u als een chic publiek,
met uw destructie en agressie
maakt u de voetbalsector ziek!
Als nederig trainer in 010
offer ik mijn aardse schat,
Ik houd het verder voor gezien,
verlaat in stilte deze stad…
Nou, het metrum is in ieder geval beter dan dat van het mannetje hierboven, ja toch, niet dan?
LikeLike
herstel: Joost van deN V.
LikeLike
Overigens, pawi, bedankt voor je suggestie op drasties en het in mij gestelde vertrouwen.
LikeLike
Indra februari 27, 2015 om 17:09
En geef Fred ook maar een ennetje aan het eind van zijn achternaam. We mochten hem eens met Mark verwarren. Die blijft helaas!
LikeLike
Prachtig gedichtje Indra, dat kunnen we aan jou overlaten! Prima metrum inderdaad, daar kan meneer Vroegindeweij een puntje aan zuigen, zekerrr wetuh!
LikeLike
Aardbevingsgebied
Ons huis staat aan de rand van het aardbevingsgebied. We zijn erheen verhuisd op de dag van de beving van Huizinge. Sindsdien meerdere aardschokjes gevoeld. Het huis is van staalframe en dus aardbevingsbestendig. Toch besluit ik na de laatste beving het huis grondig te inspecteren. In de slaapkamer vind ik een lange scheur in het plafond.
Ik roep mijn vrouw en plechtig bekijken we de schade. Ik klim op een stoel om te voelen hoe ernstig het is. De scheur is onmiddellijk verdwenen en aan mijn vingertop hangt een lange draad spinrag.
Marco Glastra
LikeLike
Zijn het niet eerder aardverzakkingen in plaats van aardbevingen? Als je huis door konijnen ondergraven scheef komt te staan, dan spreek je toch ook niet over een aardbeving? De term lijkt me dan ook noordelijke propaganda – maar neem het ze eens kwalijk.
Aardige pointe trouwens, maar dat absolute vertrouwen op staal tegenover de krachten van de natuur baart me zorgen. Als dat maarf goedkomt.
Eindoordeel: 6 (zegge: zes)
LikeLike
Ik heb misschien liever ’n tegendraads “ikje” zoals gisteren, waarbij de reacties op z’n zachtst gezegd verschillend zijn.dan dit verhaaltje, waar ik 3 x nul, drie keer niets van begrijp.
Marco, wel ‘ns ’n aardbeving meegemaakt? Ik bedoel dat wat vast en eimpelvrij moets zijn, schommelt, rimpelt?
Heb jij wel ‘ns ’n spinweb gezien?
Heb je de structuur wel eens bekeken?
Wel de scheur van de aardbeving golf is in de vorm van ’n scheur patroon.
Wat heb jij ’n spanningloos 3 dimensionaal flauwekul verhaal gemaakt, ingestuurd. Heb je overdag geen snars zinvoller te doen, dan dit te compneren , in te sturen?
Koop bij Aktie centrum Weg het Web, ’n spinne -web verwijderaar. Je moet die zonder motor kopen. Model A dus.
LikeLike
Marco heeft door dat het om de actualiteit gaat. Net zoals met de hooligan gisteren, en volgende week komt er vast iets over declareren en dure flessen wijn. Kwaliteit noch pointe vereist.
LikeLike
@Indra
februari 27, 2015 om 17:41
Overigens, pawi, bedankt voor je suggestie op drasties en het in mij gestelde vertrouwen.
Ter weging
– Ik wil binnen 3 weken ’n 6 tal locaties hebben, sterkte/zwakte analyse voor ’n in juni te starten eet-/ & muziek cafe.
Mij onbreekt daarvoor de tijd. Ik vraag een derde persoon, heb jij misschien wel tijd om , ao’n lijstje te maken. Het mooiste is als je al ’n afspraak hebt kunnen maken, voor bezichtiging.
Het antwoord:
Ik voel me vereerd, dat je bij dit klusje aan mij denkt: Dank in het in mij gestelde vertrouwen.
Indra kun je misschien ’n rijmelarij maken, wat gepolijster leest?
Wat nu voor ligt, trek ik niet.
’n Pilletje of zalfje om het wel te kunnen lezen is er nog niet.
He, toe, Indra, dank je voor je aandacht.
Natuurlijk Pawi, doe ik, geen moeite.
Ik maak wel iets ,wat jij ook begrijpt.
LikeLike
Ik hoor net op de radio, op vroege vogels, beste schrijvende rechter, dat eekhoorns juist niet goed zijn in het onthouden van hun verstopplekjes dus ik verwacht een excuusje van je.
LikeLike
Riverside 4:17
Weet jij hoe het met ons échte Warhoofd gaat, die leuke, constructieve en positieve man uit het zuiden des lands. Ik ga hem steeds meer missen als ik jouw verhalen lees.
LikeLike
Sommige mensen halen het mooiste in RSB naar boven. Wat ben ik er trots op een van hen te zijn!
LikeLike
Een recent TV-interview met Warhoofd (ter gelegenheid van zijn auditie voor het Orkest van Nederland, paar maandjes geleden) staat ergens in een intro, en hij zag er gebronsd en patent uit maar tuimelde er al in de eerste ronde uit. Hoe het met de mollen in zijn tuin gaat is onbekend.
LikeLike
Dit is een update van een jaar geleden
http://apiedapie.com/2014/01/03/mario-laat-de-potten-weer-rinkelen/
We zoeken verder.
LikeLike
Jaaaa, gevonden, Indra, hier de udate over Warhoofd:
http://apiedapie.com/2014/12/15/geraniums-maken-nog-meer-mee-50/
Of direkt:
http://www.rtl.nl/het-orkest-van-nederland—op-weg-naar-het-concertgebouw/#!/322950/video/fd5f424c-649a-47ed-af76-c3144dc609cc-krijgt-mario-de-jury-om/
LikeLike
Bedankt, Apie. Leuk om warhoofd weer eens te zien. Hij is niks veranderd. Ik ben geen kenner, maar kan mij goed vinden in het oordeel van de jury.
LikeLike
@Tim
Zelfs als het geen geen rooie propaganda tegen vlijtige oppotters en renteniers betreft, dunkt me dat de pointe van eestijds nog steeds overeind staat.
LikeLike
Leuk Apie, dank je. Wat was het toch een leuke reageerder. Jammer dat hij hier niet of nauwelijks meer verschijnt!
LikeLike
De Schrijvende Rechter maart 1, 2015 om 14:35
Maar die leuke eekhoorntjes hebben wel zélf hard gewerkt voor hun spaarpotjes, en dat geldt zelden voor renteniers en andere klaplopers.
Kijk maar eens naar punt 4 (de grafiek) in dit stukje (1 t/m 3 kun je gevoeglijk overslaan). Goed voor je kennis ook.
http://www.nrcq.nl/2015/02/27/dit-is-waar-de-superrijken-hun-geld-aan-uitgeven
LikeLike
Kees; Hear Hear!
LikeLike
Ja leuk APD om Warhoofd weer eens te zien en te horen, niets veranderd qua stem en uiterlijk altijd opgevrolijkt met een sierlijk sjaaltje.
Ook steeds nog bezig, nu in de zonnebanken vertelde hij, vandaar zijn gebronsde hoofd w.s.
LikeLike
Het flamboyante sjaaltje, de rust reinheid regelmaat en nog zowat… onze Buffo Bariton kon er wat van, van kletsen, zingen, mooie vrouwen om zich heen verzamelen, bijzondere auto ’s berijden. En hij is blijkbaar groothandelaar geweest in zonnebanken. Dat laatste wist ik nog niet.
Hopelijk vindt hij het niet genant dat zijn afwijzing nu opnieuw voor een (klein) publiek wordt herhaald.
Leuke afleidingsmanouvre ook van blogmaster APDP.
LikeLike
Afleidingsmanoeuvre waarvan, pawi?
LikeLike
@K
Arbeid is de straf van God voor de mens na de zondeval. Dieren werken dus niet, maar doen gewoon hun dingetje.
De ouderwetse rentenier bestaat overigens nauwelijks meer.
@Tim
Klaploper juicht voor klaploperschandpaal?
LikeLike
De Schrijvende Rechter maart 1, 2015 om 20:49
Je bent en blijft een bijbels baasje, Rechtertje, agnost of niet.
De moderne rentenier bestáát. Maar je mag er ook een ander creatief woord voor bedenken.
LikeLike
Indra
maart 1, 2015 om 09:17
Riverside 4:17
De scroll toets Indra?
LikeLike
Hikje
Ons beving een béving
bij ’t aanschouwen van ’t plafond,
maar ’t vrouwtje bleek een smeerpijp,
die niet goed ragen kon!
LikeLike
Indra! 😀
LikeLike
@I
Dikke LOL!
LikeLike
Nou moe, had ik net mijn introotje af, moet ie weer open 😀
LikeLike
Nog een klein halfuurtje en dan is er weer een verse. Pak er dit keer wat te eten bij, zeg afspraken af en zet je smartphone in vliegtuigmodus. Het is de allerlangste intro van allertijden geworden. Waarom? Jullie bleven maar gaan en het was nog interessant ook allemaal. Tja, en dan kun je niet anders als chroniqueur. Maar het leest wel lekker weg en heeft weer fijne plaatjes en in- en uitspringertjes. Tot zo meteen bij het nieuwe intro dus. Doei! 🙂
LikeLike
Het enige vervelende is natuurlijk dat de emancipatie weer vijftig jaar wordt teruggedraaid.
De vanzelfsprekendheid waarmee wordt aangenomen dat ” ’t vrouwtje” verantwoordelijk is voor het ragen, is bijna reactionair. Maar als je de boodschap maar goed verpakt, dan lachen zelfs deeltijd-feministes als L. hartelijk mee om hun eigen vernedering. -zucht-
LikeLike
Koffie gezet. Brood uit de vriezer. Cheddar gekocht. Ik ben er klaar voor.
LikeLike
DSR 12:39
Ja, ik vond ‘m ook behoorlijk op ’t randje, Maar ter wille van het metrum was ’t vrouwtje beter dan ’t mannetje of de werkster
LikeLike
@I
Metronomisch gezien had ” ’t ventje” ook gekund, maar dat gaat dan natuurlijk weer tegen de Scheppingsorde in natuurlijk.
LikeLike
Gezien het Ikje moest het een vrouwtje zijn, geen twijfel mogelijk en dus ook los van feminisme, seksisme en andere enge ismen/ismes.
Luv heeft ook als “deeltijd-feministe” (midden in de week maar zondags niet?) meer dan genoeg humor om hartelijk om iets leuks te kunnen lachen. Zo kennen we haar. Behalve ons Rechtertje dan. 🙂
LikeLike
@Kees 14.09
Zo is dat, Kees, maar dat snappen rechtlijnigen als DSR niet; die ziet feministen et al als humorloze gelovigen in de leer.
LikeLike
Luvienna maart 2, 2015 om 17:35
Ons Rechtertje ontpopt zich meer en meer tot blogdominee. Heeft hij zich zo mee laten slepen door zijn eigen feuilleton? Ik kan me er iets bij voorstellen.
LikeLike
Dat lijkt erop, Kees. En wat is nou een deeltijdfeminist? Zoiets als een parttime vegetariër – ‘Ik ben vegetariër maar niet onder het eten’?
LikeLike
@ Kees
Dominee Gremdaat zou het anders, enigszins frivoler, meer badinerend aanpakken.
LikeLike