In de reeks “Apie twittert met beroemde mensen” vandaag aandacht voor Heleen van Royen, schrijfster en selfioniste. Zij plaatste vanmiddag deze tweet:
Apie vond er iets van …. en die reactie voegde Heleen prompt toe aan haar favorieten. Nou moe?
Eerder verschenen in deze reeks:
Apie twittert met Freek de Jonge
Bas van Vuren, aangenaam 
Zo Apie, je wordt nog eens beroemd! BN’ er by proxy.
Och, ze houden rekening met me, laat ik het daarbij houden. Pochen daar houd ik niet van, zoals bekend.
Maar niet alleen beroemd in Nederland, hoor. Zoon Apieknapie kwam deze week met een fotootje op de proppen waar papa innig gearmd staat met Mandy Capristo, ik bedoel maar. Paar jaar geleden, voordat ze wat had met voetballer Mesut Ozil, en net voordat ze iets kreeg met rapper en prins Kay One.
Ja. Nee. Ze was veuls te jong. Weet ik ook wel. Maar toch. En ik wens haar alle goeds. Ze komt vanavond op de TV bij RTL: Deutschland sucht den Superstaaaaaar ….
Tja, ik mag van Roos en DSR mijn “35 vrouwen” boek niet schrijven, your loss!
Zit er nog toekomst in jullie samenwerking?
Met wie, Rob? Met Heleen en Mandy ben ik niets van plan. Maar Roos en DSR blijven partners hiero.
En van mij en geloof ik Luv mag je het wel schrijven, dus de beslissende stem is aan jou.
Mandy wie?
O ja hoor, van mij mag het ook!
Pics or it did not happen, Apie: dus waar is die foto met Mandy dan? Show, don’t tell.
Die foto met nog vele andere ligt veilig achter slot en grendel, net als veel van jouw privefotootjes Henk. ’t Is hier een blog, geen openbaar foto-album.
Ze loopt niet altijd in ondergoed rond hoor. Zelfs meestal niet kan ik je vertellen
Ik moet altijd een beetje lachen om dat overspannen gedoe rondom fotomodellen c.q. mooie vrouwen, het zijn echt gewone, leuke , normale meisjes, hoor. Voor de camera is werk, dat zijn ingestudeerde gebaartjes, en posetjes en makeupjes. Denk toch niet dat ze in het dagelijks leven ook zo zijn, rare gekke mannetjes van me. Een politieman gaat toch ook niet in zijn uniform en met zijn knuppel naar bed? Een bakker slaat het meel van zich af. De clown zijn neus. De leeuwentemmer legt het zweepje in de kast. En de postbode zet zijn pet af als hij gaat eten. En denk je nou echt dat Ruud Lubbers het gezag van de v/m minister-president uitstraalt als hij naast je in de openbare wc staat te urineren?
Meestal vinden de dames zichzelf niet eens zo mooi, of zelfs af en toe echt absoluut lelijk. Het is doorgaans vooral de eigen neus die het moet ontgelden, hoe prachtig de neusjes ook zijn, volgens de dames zijn ze te groot of zit er een haak of rare bobbel in. Hoe mooier hoe onzekerder, is mijn (niet representatieve) ervaring.
Maar goed, reageerders op het internet worden vaak razend als ik het hier over heb. Over mijn onbekende vrienden en kennissen mag ik anekdotes vertellen, maar zodra ze bekend zijn moet ik het stilhouden (doe ik dan ook voor 90%), want dan “poch” ik. meewarig grinnik icoontje
In bovenstaande viel mij vooral op dat Heleen van R. in eerste instantie nog als “beroemde Nederlander” wordt betiteld, maar vrij snel daarna al is gedegradeerd naar “bekende Nederlander”, een classificatie die ik overigens persoonlijk ook veel treffender vind, maar dat terzijde.
Waarom deze switch Apiedapie?
Yeetje harremanz, wat een diepe vraag zo laat op de avond. De serie was bestemd voor beroemde mensen, maar ja, die liggen niet voor het oprapen, dus nu doe ik het ook met bekende.
Verschil is denk ik persoonlijk, of je ze bewondert voor iets moois (beroemd), verguist voor iets slechts (berucht) of dat hun naam nu eenmaal bij veel mensen bekend is, zelfs zonder dat je echt weet waarom, zonder dat ze echt iets bijzonders hebben gedaan of zijn (Paris Hilton, Heleen van Royen, Henk).
…maar zodra ze bekend zijn moet ik het stilhouden (doe ik dan ook voor 90%), want dan “poch” ik.
Goh, zou het misschien komen omdat je ons niet verveelt met anecdotes van buurvrouw Annie die jouw twitterreactie toevoegt, of de foto van de innige omarming met Ger de kaasboer?
De enige reden voor het oprakelen van dit soort onbenuligheden is het feit dat het BNers zijn.
Pochen dus.
Juist, daar is er al eentje die in zijn woede bijna stikt. Schraalhans, je ziet het zo fout. Weet je? Mijn stukjes gaan nu juist wel over de buurman, een ontmoeting met een bedelaar, dngen die me van mijn zoontje opvallen, de afwas, juist wel alledaagse dingen. Naar schatting een stuk of honderd (schrijve: 100), bijvoorbeeld hier op de site.
En doe nu is linkje geven naar een stukje van mij over BN’ers? Juist, die zijn op de vingers van een hand te tellen, en bovendien, zoals deze serie over “Apie twittert met beroemde mensen” een persiflage. Duh! Verder nog wat?
Maar het is een fenomeen dat me persoonlijk blijft boeien. Met name door de vrijwel algemene afkeer, het moet heel diep zitten. Voorbeeldje: een stukje over een koffer die te laat arriveerde, zodat ik de volgende dag in een oud jasje naar een vergadering moest, werd erg gewaardeerd. Niks mis mee. Totdat ik me nietsvermoedend in een emaildiscussie liet ontvallen dat ik op die vergadering iemand van koninklijke bloede moest ontmoeten. Toen waren de woedende “lekker belangrijks” niet van de lucht. Pochen? Nee, dat was aangeven dat ik me daar dus extra ongemakkelijk door voelde. Hoorde gewoon bij het verhaal.
Ik denk dat het dit is: dankzij het internet chatten verschillende bevolkings- en beroepsgroepen met elkaar die elkaar vroeger niet ontmoet zouden hebben. Als je veel met bekende mensen omgaat, om wat voor reden dan ook, dan praat je daar met elkaar over en niemand die zich daaraan stoort, niemand die het zelfs opvalt. Ik doe het dagelijks, wekelijks met vrienden, familie en collega’s. Het zijn de dagelijkse dingen, anekdotes uit je leven.
Maar klets je hier over met met mensen die bekende mensen alleen maar van de TV kennen en er de bijbehorende overspannen gedachten bij hebben, dan valt het dus verkeerd. Never the twain shall meet icoontje Journalisten, om maar eens een beroepsgroep te noemen, die interviewen inderdaad ook “bekende mensen”, so what? Da’s hun werk, da’s geen bijzondere verdienste. Een interview met een boer in Zeeland is net zo moeilijk of makkelijk als een interview met Hare Majesteit de Koningin.
Ik denk ook even terug aan een andere beroepsgroep die met “bekende mensen” in contact komt. NaamNomName (NNN) organiseert of organiseerde popconcerten in Rotterdam. Die kwam uiteraard ook vaak met anekdoten van wat hij met die zangers/zangeressen allemaal meemaakte tijdens het nastappen. Man man man, hij werd de grond in gereageerd. ’t Is zijn werk, mensen, meer niet. Hij is er niet meer of minder om, dus “pocht” hij ook niet. Je kunt niet pochen over iets waar je niet eens zelf trots op bent. ’t Is allemaal in de dinges van de beholder. Spiegelen.
Het is van tweeen een: of je vindt dit soort dingen echt “onbenulligheden” (wat ze ook zijn, net als de anekdotes uit jouw dagelijkse leven), maar dan wind je je er niet over op. Of je vindt het allemaal eigenlijk wel belangrijk en je zou het ook wel willen …. nou, zoek dan een andere baan, of doe iets aparts zodat jij de volgende keer in DWDD zit en ook “bekend” wordt. Succes!
En een prettige zondag nog. Ik moet bekennen dat ik ook vandaag weer een bekend iemand ga ontmoeten, een pop/jazz-zangeres die hoewel ze nog niet eens half zo oud als Tina Turner is, een stem heeft die op z’n minst vier tot achtmaal zo groot is, qua volume en bereik. Nou, daar ga ik aan het einde van de middag een drankje mee drinken in een brasserie in een wereldstad. Lekker belangrik he? Gewoon mijn werk, mijn vrije tijd, mijn leven. En ook deze zgn. beroemdheid, waarvoor iedereen het hoofd omdraait als ze ergens binnenkomt en dan vervolgens haar begeleiders afscant om te kijken of daar ook nog andere beroemdheden binnenkomen … is ook een heel gewone jonge vrouw, als ze niet op het podium staat, maakt zich zorgen over haar lijn, belt met haar moeder, is trots op haar zus die in X studeert etc. Net zoals jij en ik. Echt.
Ah, en dan heb ik hier foto’s, ik kan ze helaas niet delen, waar ik tussen de boers Mulder sta, jazeker, de schaatsers. En hier heb ik ook een foto waar ik op sta samen met Obama. En hier een met Springsteen en weer een andere met Bono. En hier samen met Maxima toen ze nog prinses was. En hier samen met Van Gaal. En hier tussen de zusjes Van Houten. En nog een met Rutte, kijk, ik houd mijn vingers achter zijn hoofd. Maar helaas, ik kan de foto’s niet laten zien mensen. Het is hier geen openbaar foto-album.
Wie heeft er nog meer foto’s van zichzelf met beroemdheden die hij helaas niet kan laten zien?
Henk: gaap (want standaardreactie) … Maar het onderwerp schijnt je bezig te houden.
Uh nee, apie, het onderwerp houdt me niet erg bezig. Wat je zegt: het schijnt Maar schijn bedriegt zoals je weet. Ik meende ook dat jij het was die begon over je tweets met Bekende Mensen en je foto’s met Bekende Mensen waar helaas geen bewijs van is.
Een wijdlopige verdediging loopt in ’t algemeen
wijd om de waarheid heen.
Jij hebt liever one liners, schraalhans? Dat gaat sneller ja, vooral als je je mening toch al hebt. Ik houd zelf meer van discussieren, op argumenten van de ander ingaan, man man, wat zijn we toch van een verschillend slag minzaam glimlachicoontje
Ja Henk, maar jij dook er boven op 🙂 Waarom toch? weer zo’n irritante milde glimlacicoon
Volgende week heb ik een gesprek met de meest talentvolle nederlandse schrijfster van dit moment, heb ik een tête-à-tête met de vrouw die internationalle sterren als Mesut Özil en prins Kay One het hoofd op hol deed slaan, en vertel ik over mijn rendez-vous met een spraakmakende jazz-virtuosa.
APDP.com, een #belachelijkgrootsucces
Uh, apie, jij-bakken dragen toch echt niet bij aan jouw verdediging…. jij begon immers, weet je nog? Dan kun je nog zo krampachtig glimlachen als je wilt – maar we zien de pijn en eenzaamheid erachter heus wel.
Sterkte
Dank voor de linkje apie, meten is weten immers.
Het linkje dat je geeft over je buurman, bevat 3 kleine regeltjes tekst van de buurman….
Je linkje over de bedelaar: 1 regeltje tekst van de bedelaar….
Je stukje over je zoontje bevat 2 regeltjes tekst van hem….
Je stukje over de afwas (sic?) uh, wat doet die in dit rijtje?
En doe nu is linkje geven naar een stukje van mij over BN’ers?
Oh, apie, dit is wel zooooo 2013.
Nounou, Henk loopt helemaal leeg op dit onderwerp, hoe zou dat toch komen?
Die linkjes zijn evenzovele falsificaties van de stelling van schraalhans (familie?) dat “je ons niet verveelt met anecdotes van buurvrouw Annie (..) of de foto van de innige omarming met Ger de kaasboer” Ik schrijf volgens schraalhans (familie?) niet over mijn ontmoetingen met gewone mensen, die zijn voor mij te onbelangrijk, daar kan ik niet over pochen, maar over die met BN’ers … Tja, een stuk of 100 keer: “FAIL”. meewarig schaterlach icoontje
Wat de “regeltjes tekst” hiermee te maken hebben, ontgaat me, maar je hebt je eigen waarheid kennelijk.
N.a.v. je opmerking van 18:36 constateer ik maar weer eens dat de debat- en humorstijlvormen van ironie, sarcasme, persiflage, dubbele bodem en tongue in cheek aan jou niet besteed zijn. Je snapt ze gewoon niet en tippelt er met boter en suiker in. Het mot allemaal direkt en precies. En A betekent altijd A, en B altijd B. Want het staat er toch?, Zulks wisten we natuurlijk al uit de ijver waarmee je de spellingsfoutjes van DSR corrigeert.
Jongens, jongens, ga nou toch eens lekker buiten spelen.
apdp 19:08
Nou, nou, te moeilijk, of verdraai je opzettelijk mijn uitspraken? Ik heb nergens geschreven dat je niet over “gewone mensen” schrijft.
Wel constateer ik dat er een verschil is wat je over “gewone mensen” schrijft (vermeldenswaardig, anecdotes), en over BN’ers (onbenuligheden, “ik ben ge-retweet”).
Die voetbal/rap vrouw: ik betwijfel of iemand hier ooit van haar heeft gehoord, maar wordt opgeklopt met links en foto’s waarna Apie ons toch nog moet vermelden hoe gewoon die modellen zijn.
Overigens wel fijn dat je haar, ondanks dat ze veuls te jong voor je is toch nog even in ondergoed gegoogled hebt.
@APD
Van DSR ‘mag’ je schrijven wat je wilt (mits het een beetje fatsoenlijk is, en die grens overschrijd je soms nog wel eens -vermanend vingerwuificoontje-), maar DSR zit persoonlijk niet zo op dat specifieke boek te wachten. Mag, maar het wordt je nagedragen, zo blijkt.
Dit rubriekje is prima. Zo kort dat ’t in verhouding staat met de inhoud. Je verspilt hooguit drie tellen van je leven.
… ook een beetje als lokpost plaatste de blogbaas…
LOL! Apie’s klassieke intentieverdediging: “’t was zo bedoelt”, “persiflage op Jan” (maar ironie, sarcasme blablabla niet besteed aan blablabla), “kijken wie het het eerst doorheeft”.
…briesend hun eigen zondagmiddag verpestten. Terwijl Apie op dat moment veel gezelligere dingen deed…
Nou Apie, dat achtparagrafige epistel is toch echt van jouw hand. Teken van een wanhopige verdediging, overigens. Maar het zal wel weer ironisch bedoeld zijn.