Het dochtertje van Mayke Ruemkes heeft slechts zeven volgers op haar YouTube-kanaal. “Dat valt nog wel mee. Jezus had er ook maar twaalf”, zegt een klasgenootje. Een lief ikje van een trotse moeder, vond Pawi. Een geestig ikje met “al die bijbelkennis” vond Klare taal (waarmee ze een tikkie overdreef, het ikje bevatte maar één bijbels feitje).
Zoals we weten is de AVVLB de Algemene Vergadering van het Verbond van Leuke Blogeigenaren.
Ik had weinig tijd voor het bijhouden van mijn blog vorige week, want ik was bezig met het uitwerken van het verslag met actiepunten en wat verder ter tafel kwam van de AVVLB, die ik een week eerder in Brussel had bezocht.
Zoals we weten is de AVVLB de Algemene Vergadering van het Verbond van Leuke Blogeigenaren. Het is een bont gezelschap van mensen van hier maar ook uit verre warme landen en uit Amerika. Ze praten over gemeenschappelijke uitdagingen. Ze wisselen tips en nieuwigheidjes uit. Ze vertellen anekdotes, eten deftig maar ook friet. En ze gaan meestal al tijdens het toetje zingen. Tot diep in de nacht. En je weet hoe dat gaat, dan komt de cognac op tafel. In het algemeen is de sfeer uitstekend en je leert er veel van.
Ik moest daaraan denken toen ik hier op het blog een compliment uit een wel heel onverwachte hoek kreeg. Ik zou, volgens Heer Rozenwater, het “blog promoten” hebben uitgevonden. Nou, was dat maar waar. Zoals iedereen weet doe je dat door links te plaatsen op blogs waar je meent dat jouw doelgroep zit, je gebruikt de sociale media, etc. Je moet het op bescheiden schaal doen, nooit opdringerig en altijd met een positieve turn. ’t Is een belangrijk onderdeel van het managen van een blog. Maar om nu te zeggen dat ik dat allemaal heb uitgevonden … dan leef je als blogeigenaar kennelijk al jaren onder een steen.
Heer Rozenwater, ga eens wat googelen zou ik zeggen. Of bezoek die prachtige schatkamer voor bloggers die de Blogtrommel heet (Tips & inspiratie voor beter bloggen). Voor een lidmaatschap van de VLB moet je worden voorgedragen door iemand en dat zie ik helaas nog niet zo snel gebeuren.
Pawi fotografeerde op vakantie in Frankrijk het uitzicht uit haar slaapkamer. Met een beetje goede wil zie je daarop de “vrije-uitloopeenden lekker genieten van graan en gras.”
Ze zou ook graag “truffels zoeken met een eigen varkentje”. Ja, wie niet. Ik ook. Maar net zoals de meeste mensen behelp ook ik me elk jaar weer met een huurvarkentje. Ik neem me dan voor om er het volgende jaar eentje voor me zelf te kopen. Maar vergeet dat altijd en kom daar dan achter als het te laat is. Blij dat ik niet de enige ben.
Het grote “Dag China!” feuilleton van Ilona ging na een tweemaandelijkse pauze weer verder en het wachten bleek de moeite waard te zijn geweest. We genoten van een insidersgids voor het televisiekijken in een land waar je niets verstaat. Hopen dat de vierde aflevering nog dit jaar op de site verschijnt.
“Tv-kijken in een land waar je niets verstaat en niets kan lezen, heb je daar wel wat aan? Natuurlijk is er niets te begrijpen van wat er gezegd wordt, maar uit de foto’s, decors en formats kan je wel een beetje opmaken wat voor soort programma het is en soms waar het om draait.”
“De mannenrollen, die vroeger alleen door vrouwen werden vertolkt, hebben vreemde toneelbaarden voor. Aan een soort van buitenboordbeugel hangt een dun, zijden vliegengordijn op net voldoende afstand van hun mond zodat het niet de keel ingezogen kan worden bij het inademen.”
“Echt géén zorgen hoor, mam, deze meneer is harrrrtstikke oud!”
Nog zo’n online-kinderikje over volgers werd trouwens gepubliceerd door good old Hedda Treffers. Haar dochter, inmiddels net 9, plaatst een filmpje op het internet, dansend en playbackend. „Ik heb al zes fans, mam, en één iemand wil zelfs een duet met me opnemen!” Argwanend kijk ik haar aan. „Wie wil er precies een duet met jou opnemen?” „Een jongen. Maar het is niet wat jij denkt met verkering, en zo. Echt géén zorgen hoor, mam, deze meneer is harrrrtstikke oud!”
Waarop Mopperkont droog opmerkte: “Jammer dat mijn kinderen al de deur uit zijn. Anders had ik elke dag wel een ikje kunnen insturen.”
Márian Vink (“vrouw, 64” met een streepje op de a) meldt dat ze na het van de muur aftrekken van een paar plinten de deur opendoet met de koevoet nog in de hand De man die komt opmeten hoeveel gordijnstof ze nodig heeft, reageert ontsteld en weet na wat heen en weer praten uiteindelijk uit te brengen “U bent wel een zelfstandige vrouw hè?”
Pawi merkte scherp op dat er dan toch kennelijk iemand nodig was om die gordijnmaten op te nemen en ze vroeg zich glimlachend af of er binnenkort naast die koevoet ook een naaimachine staat.
De “antieke reactie” van de man deed Bertie denken aan die keer toen ze zelf een paar struiken rooide. “Da’s toch geen gezicht!’” riep een voorbijganger uit. Bertie had een bijl in de hand, maar we zullen nooit weten wat ze aanhad.
Heel erg veel aangeklikt en bekeken zonder commentaar achter te laten, werd een filmpje over hoe je met pestkoppen om kunt gaan.
We werden vorige week zoals gebruikelijk ook weer getrakteerd op een mooi stukje muziek, aangedragen door huismuziekmeester Mopperkont.
Hij had dit keer een stukje gevonden over de verleiding van ene Calisto door Jupiter. Een vroeg gevalletje van #metoo. Je moet dat wel weten. Zo op het gehoor haal je het er niet meteen uit. Het solomuziekinstrument met het bekkie naar boven is een cornetto, zoals we natuurlijk allemaal weten, en de lieftallige sopraan in bloemetjesvest is de Spaanse Nuria Rial. Zelf dacht ik even het geluid van een baskluut te herkennen, maar dat was dus fout, het was een cornetto, luister zelf ook maar even.
Met dank aan Suske, ja, die van “Suske blogt”, vond ik een excuus om Alice Cooper’s No More Mr. Nice Guy weer eens te laten horen. Jullie kennen het wel, dat liedje met die mooie tekst, waarin hij eerst door twee haasjes in de hand gebeten wordt, dan aan zijn haar wordt getrokken door een eekhoorn, en alsof dat nog niet genoeg is een trap van een hertje krijgt vanuit het dichte struikgewas.
Het doet me altijd denken aan die klassieker van Hans Dorrestijn, het Jagerslied. De hond bijt hem in zijn been, zijn kat krabbelt zijn ogen open, en zelfs als hij incognito naar de kerk gaat om even rustig uit te blazen, herkent de dominee hem vanaf de kansel, stormt naar beneden en stompt hem op zijn neus. Het zal je maar gebeuren.
Het gaat altijd over hoe slecht de tv-programma’s zijn waar de tweeps naar zitten te kijken, vooral #DWDD en #Pauw moeten het ontgelden.
Maar het echte gesprek van de dag speelde zich ook vorige week weer af op Twitter. Man man, wat een bedroevende en helaas levensechte online afspiegeling van de post-tolerante Nederlandse samenleving is dat geworden. Het gaat altijd over hoe slecht de tv-programma’s zijn waar de tweeps naar zitten te kijken, vooral #DWDD en #Pauw moeten het ontgelden. De #ikvertrekkers worden de grond ingeboord. En de @Partizanen natuurlijk, maar die laatsten zijn ook echt afgrijselijk slecht. Verder wordt in real time elk nieuwsfeitje becommentarieerd, meestal in termen waar de honden geen brood van lusten. Er zijn heel veel boze mannen daar op Twitter.
Het ging vorige week bijvoorbeeld over aandacht voor het slachtoffer, de verdachte en de dader in de rechtbank. Mijn discussie met AD-rechtbankverslaggever Chris Klomp liep alleen maar door mijn eigen voorbeeldige terughoudende tweeten niet uit de hand.
Het ging ook weer eens over Zwarte Piet natuurlijk en dat iedereen die dat gebruik niet onmiddellijk veranderen wil een racist is kortdoordebochticoontje. Begrip voor mensen die er eigenlijk ook wel tegen zijn, maar toch voor de kinderen, de lieve vrede, uit gewoonte, naar zo’n optocht gaan staan kijken, da’s er niet bij.
Ik dacht eventjes aan foie gras. Oldtimers. Dierenmartelfoto’s. En aan vloeken. Je kunt principieel tegen vloeken zijn, maar er toch eentje uit laten glippen als je je op je duim slaat tijdens het plinten trekken bijvoorbeeld. Nobody is perfect, maar daar hadden we het al over gehad.
Het is, als je stevig in je schoenen staat, wel een nuttig tijdverdrijf, dat Twitter. Ik heb alhier gelukkig ruimschoots kunnen oefenen in het discussiëren met mensen die het allemaal allang weten, argumenten negeren of verdraaien, of die je gewoon expres zitten te stangen. Voor de liefhebber: de meest recente tweets staan altijd ook alhier, aan de rechterkant van het blog, te lezen ook voor hen die geen Twitteraccount hebben. Zij die er wel een hebben of binnen een minuutje of drie willen openen, die kunnen hier terecht.
Wil jij ook kans maken om in het volgende intro voor te komen? Met iets leuks? Wil je leerzame dingen leren in een ontspannen sfeer? Aardige vondsten debiteren naar aanleiding van ikjes? Wil je gein maken met onbekenden uit het verre buitenland die voor je het weet je vrienden zijn? Wil je kans maken op een fijn kopje? Een grappig mopje? Of zo’n vette welgemeende sneer? Misschien wil je ook wel een uitnodiging voor een gezellige bijeenkomst van alle auteurs en reageerders op deze site? Of wil je kans maken op een vermelding in het weekoverzicht van volgende week? Of zeg je: doe mij dat maar allemaal?
Je wint een zwaarverguld lepeltje als jouw reactie precies de 100e is.
Doe dan aan deze leuke rubriek hier op deze leuke site mee. Ga eens wat ikjes lezen, die staan ergens verstopt in of op de NRC, die krant die zo van lezersanekdotes zegt te houden. Stuur zelf een ikje in. Als dat teveel werk is, scrol hier naar beneden en zeg iets. Dat mag en kan met een fantasie-emailadres en ook met een nom de plume als je dat wilt. Je wint een zwaarverguld lepeltje als jouw reactie precies de 100e is. Of de 200e, 300e enzovoort tot in het oneindige.
Voor je het weet kan een citaat van jou, een foto van jou, een wat dan ook van jou, het hoogtepunt van de week worden. Heb je inspiratie nodig? Raadpleeg alle afleveringen van deze rubriek elders op dit blog. Vooral ook een aanrader als je er even tussenuit bent geweest.
Reacties zijn welkom via het reactieveld, maar ook via de email van mijn voorganger apie@apiedapie.com of direkt bij mij zelf: bas.vanvuren@gmail.com.
Het wordt misschien best wel een prettige week. Als je vindt dat het geen prettige week moet worden, voel je dan vrij om elders te gaan buurten, daar waar er meer zijn zoals jij. Wij doen dan gewoon hier onze eigen dingetjes en jij doet de jouwe daar.
De foto helemaal hierboven – wij vakmensen noemen het de featured image – laat traditiegetrouw een stukje offline leven van mezelf zien van de afgelopen week. Nou, jullie zien het wel. De eerste sneeuw is hier gevallen en hoe! Blij dat ik geen varkentje ben, met m’n kouwe snuitje in de natte derrie. En zeker weten dat er geen enkel truffeltje in de grond zit. Doe je het ook nogeens voor niks dus.
Photo “Truffels in de sneeuw” © 2017 Bas van Vuren
Bas van Vuren, aangenaam 
Er gebeurde dus helemaal niks hier de afgelopen week een dan toch zo’n kap tekst – je moet t maar kunnen.
Film
Mijn kleinzoon van vijf komt opgetogen thuis van een kinderfeestje. En? „Film gekeken met cockporn. Mmmmmh. Lekker!”
Sjef Schmiermann
Is dit echt een ikje? Leek me een practical joke, ook met dat “Schmiermann” als inzender. Of zijn de Russen weer bezig? Dacht ik.
Maar toen surfte ik naar de NRC zelve. Dit staat dus echt op de site van v/h de kwaliteitskrant van Nederland.
En dan vinden ze het gek dat mensen het verschil tussen #fakemedia en de reguliere media steeds minder zien. Probeer nou eens je goedkope en laagwaardige concurrentie niet na te doen (click bait kopjes, fait divers op de voorpagina, stem van het volk laten horen) maar je juist te onderscheiden: echt nieuws, zorgvuldig gebracht, hoor en wederhoor, controleren, selecteren, schaven, reflecteren, wat hoort wel en wat hoort niet in de krant, waarmee moeten we nog even wachten, wat moeten we toch echt genuanceerd brengen, ook al levert dat minder klikkers op … (zie de MH17 berichtgeving).
Kortom, het aloude vakmanschap is meesterschap van de echte journalistiek. Het is nog niet te laat. Maar het gaat hard.
Lekker lange intro vandaag over van alles en nog wat, zwarte piet en nep nieuws, nog net niet over de volksopstand te Dokkum. Veel muziek deze week van MK en de blogbaas .
Leuk ikje vandaag met de hier bekende toevoeging: se non è vero, è bene trovato
Voor de volledigheid (DSR kent de Urban dictionary uit het hoofd, maar wij nette mensen niet): het woordgrapje is al minstens een jaar of tien oud.
“This is the farmars way o’ doin it! Jack K attempted to say: “Pass the popcorn”, he failed miserably.
“Pass me the cockporn” – Jack K, Barcelona Trip
#jack#king#marlwood#trip#spain#barca
by LVMPD fan August 10, 2008″
Bravo voor het overzicht van afgelopen week, gelardeerd met itempjes uit de krant.
De truffels hier zijn in december op hun best, onder de sneeuw, in de koude grond. Helaas nog geen geschikt varkentje kunnen vinden.
Dat brengt me op het ikje van vandaag. Kinderfeestjes van weleer werden opgeluisterd door biggetje vangen, zeepkisten maken, koekhappen en ezeltje prik. Nu dus door film kijken en een obscene grootvader die er een ikje over bedenkt. Waar moet dat heen?
itempjes
Interessant om te zien hoe het business model zich hier ontwikkelt nu het gros van de reageerders is weggejaagd, met reacties cq preekjes cq meninkjes van de blogbaas zelve, die hij vervolgens weer in introotjes samenvat. Als ie nou niet ontdekt wordt…-milde glimlachicoon-
Zojuist het intro gelezen.
Het zit weer goed in elkaar maar de titel begreep ik pas toen je over de truffels noemde. ☹ Het zal de tijd van het jaar zijn. Als ik èrgens een hekel aan heb is het de donkerte die je aan winter toeschrijft maar ook in november voorbijkomt. Zoals nu. Vier uur en al een lamp aan, godbetert.
Er is geen businessmodel, DSR, dit is een liefhebbersblog zonder winstoogmerk, zonder pretentie, en zonder grootheidswaan. Daarvoor moet je bij de buurman zijn en vroeger bij janneman.
Hier wordt er gewoon eerlijk en oprecht recht voor zijn raap en met heul veul plezier geschreven en gefotografeerd en muziekjes gedeeld. Zonder wedstrijdjes verplassen van wie is er de geweldigste.
Moest je ook eens gaan doen. Het gaat je zeker bevallen. En wie weet … komt er dan ook weer eens een bon mot van je in het weekoverzicht, zoals in je goeie jaren, toen je temidden van al je stalken, smalen en sneren, ook nog weleens leuke, interessante, grappige dingen te melden had. Die tijd ligt ver achter ons, wat je zegt. Maar is zo weer terug te halen zodra je die competitieve instelling van je – dat willen winnen, dat willen scoren ten koste van een ander – naar de achtergrond drukt en weer met een open instelling naar de wereld lacht, zonder enig ander oordeel dan jouw Eindoordeel.
Dank je Bertie, ja die titel of kop zoals de professional zegt, da’s altijd weer een belangrijk element. Moet op de inhoud slaan, maar moet ook tot klikken verleiden, zonder dat het geforceerd aandoet. Deze was op het randje.
Ik hoop wel dat hij uiteindelijk een klein zonnestraaltje op je donkere gelaatje heeft getoverd, of op zijn minst het lichtje van een flakkerend kaarsje.
Want laten we wel zijn, die donkerte maakt ons allen gek, chagrijnig, boos en vinnig. Maar je kunt wel lekker schemeren, zoals mijn oma zaliger placht te doen (zolang mogelijk het licht niet aandoen en dan alleen maar naar buiten kijken, naar de schaduwen die voorbij gaan, naar de bussen met de verlichte ramen die elk half uur voorbijzoeven), of de open haard wat eerder aan (zoals ikzelve placht te doen en over een paar weken ook weer ga doen, als het vrachtautootje zijn lading hout op mijn erf heeft uitgestort, jawel, ik ben laat dit jaar, te druk geweest), of gewoon een paar extra kaarsen aansteken, van die mooie druipkaarsen bijvoorbeeld en daar dan met je vinger in en het vet spannend laten stollen. Dit alles met een cognacje en wat leuks op de TV of op de bank. Heerlijk! Laat die lente nog maar even wegblijven.
Misschien toch ten overvloede goed om een passage hier te onderstrepen, net als vorige week toen het ook tegen dovemansoren bleek, die mensen die het intro (zogenaamd) niet lezen of (zogenaamd) slechts vluchtig scannen misschien zou kunnen ontglippen:
“Het wordt misschien best wel een prettige week. Als je vindt dat het geen prettige week moet worden, voel je dan vrij om elders te gaan buurten, daar waar er meer zijn zoals jij. Wij doen dan gewoon hier onze eigen dingetjes en jij doet de jouwe daar.”
Die alinea, vriendelijk en relativerend als die is, staat er niets voor niets. hint icoontje
Ik fietste in augustus met een paar vrienden over de Cockering Road in Chartham (Kent) We hebben daar smakelijk om gelachen maar niemand kwam op het idee om daar een ikje over in te sturen.
https://www.google.nl/maps/@51.2494571,1.0224456,3a,38.9y,123.81h,82.11t/data=!3m9!1e1!3m7!1sUMsmz0Cwy8UGSaAsaYir_Q!2e0!7i13312!8i6656!9m2!1b1!2i26
Ziet er goed geschoren uit.
Maar wel een fotootje van schieten. Miniem verschil imho.
Ziet er als een welverdiend afdalinkje uit. Links aanhouden is dan wel weer jammer.
Een fotootje maken om in de familiekring te delen, desnoods de fietsclubwhatsappgroep, is niet hetzelfde als het naar een landelijk dagblad sturen. In mijn bescheiden mening dan. En ze moesten er daar toch even af om het kruis te laten luchten. Want dat kan behoorlijk gaan broeien zoals wij mannen allen weten.
Bovendien is de foto geschoten door de auto van meneer Googlemaps. Nu jij weer. Duh!
I stand corrected.
Tas
Op weg als keeper naar veterinnenhockey word ik aangehouden door aspirant politiejongens en -meiden. Verkeerscontrole! Ik heb mijn rijbewijs thuis laten liggen en krijg hiervoor een bekeuring: 90 euro.
De jonge agent is blijkbaar begaan met me, want als hij mijn keeperstas achterin de auto ziet, wenst hij me een fijne kampeervakantie.
Jeannette Kuijpers
Wellicht staken er haringen uit? Man man. Het is alsof de NRC er zelf ook niet meer in gelooft, in deze rubriek.
Zo gek is het misverstand niet.
Veterinnen , nou ja op zijn minst een beetje ziekelijk woordgebruik imho als ex- hockey-vrouw cq meisje.
Trouwens die tas , dat is geen tas van een keeper hoor, dat klopt niet die ziet er heel anders uit!
Daar zit veel meer in hoor dan jullie denken.
Vertel!
https://www.hockeyshop.nl/hockeytassen/keeperstassen
Zo zien ze der uit, maar wat zit er allemaal in?
Zo ver ben ik nooit gekomen Ad, als eenvoudig hockeymeisje in mijn tiener-time.
Het lijkt me dat er vooral veel make-up artikelen in zitten en wat pepermuntjes. Maar ik doe maar een gok, heb nooit kennis gehad aan een hockeymeisje, laat staan een keepster.
De mijne reden allemaal paard of deden aan ballet.
En jawel, intussen wordt daar zowaar het vierde deel van Ilonas Chinaverhaal gepubliceerd. Da’s sneller dan verwacht! Het is een heerlijk slenterverhaal met lekker veel foto’s. Geniet ervan!
speciaal voor Bas, een stuk met twee cornetto’s en begeleiding.
Prachtig stuk en dat zo op de vroege morgen in een mij wel heel bekende omgeving say no more icoontje met een happy end. De laatste vijf minuten zijn het waard om keer op keer herhaald te worden. Wat kunnen vrouwen toch mooi “gelaten” kijken, echt dat je denkt: wat gaat er in dat hoofd om?? Ze zit op haar beurt te wachten. Zeker. Maar hoe of wat ze erbij denkt? We zullen het nooit weten.
Retro
We discussiëren met onze 14-jarige dochter over een Netflix-abonnement en vergelijken het met de tijd dat wij, veertigers, vroeger op woensdagmiddag maar één uurtje tv mochten kijken. „Ik lees sowieso liever een goed boek”, zeg ik. „Een boek, je weet wel, wat Youp van ’t Hek een stapeltje faxen met een nietje erdoor noemt!”
Mijn dochter rolt met haar ogen en reageert geïrriteerd: „Ik weet heus wel wat een fax is: dat is een papier dat je in zo’n apparaat van vroeger stopt en dat er dan honderd kilometer verderop weer uitrolt.”
Maar dan, met een groot vraagteken op haar gezicht: „maar wie in vredesnaam is Youp van ’t Hek?”
Voline van Teeseling
Inteeltikje, leuk Youpie plagen. Man man. Opnieuw een anekdote niveau “koffieautomaat“. Of doen ze het expres?
Tv
Er is niet voor niets een protestdag van de wijkverpleging. Binnen altijd te weinig tijd moeten er allerlei taken worden verricht.
Doodmoe verlaat zuster Rita dan ook in de avond ons pand. Wij zijn voor haar vandaag het laatste adres.
„En Rita, nu lekker lui thuis op de bank een beetje bijkomen en tv-kijken?”
„Nee mevrouw, daar ben ik dan te moe voor. Ik ga wel op de bank liggen hoor, maar daarna kijkt de tv alleen naar mij.”
Nelly Krapman
Of Nelly mede namens haar huisgenoot spreekt of de pluralis majestatis gebruikt is onduidelijk. Als ik die partner was geweest, had ik mijn naam ook niet onder dit flauwe ikje willen hebben.
’t Is wat houterig opgeschreven, alleen al dat “binnen altijd te weinig tijd’, en dat “verlaat ons pand“, maar de pointe, die best een klassieker zal zijn, had ik nog nooit gehoord en die toverde bij mij een glimlachje op het moede gelaat. En da’s meegenomen in deze donkere dagen.
Anders dan bij jou bestaat er in mijn leven meer dan het blog, Roos.
Ik begrijp dat je me als meester ziet, Huil Baby, maar probeer zelfstandig door het leven te gaan. Je kunt het.
Dat moede gelaat van de blogbaas komt natuurlijk door al die #metoo-toestanden.
Hij is nooit bang geweest om te leven, zinspeelde wel eens op prettige momenten met stagaires en ander vrouwvolk en wel in die mate dat hem dat ten tijde van Drasties eens op het verwijt van ‘veelwijverij’ (wat een mooi woord, wie kwam door ook alweer mee?) is komen te staan.
Allemaal leuk en aardig, maar nu we in een situatie zijn gekomen dat men met terugwerkende kracht moreel loepzuiver op de graat dient te zijn, zal ie ‘em allicht knijpen als een ouwe dief. Er zal zich maar iemand aangesproken voelen als ‘huurvarkentje’…
Nou nou wat een bizarre en onwaardige verdachtmaking is dat nu weer. Dieper kun je moeilijk zinken maar DSR deinst kennelijk voor niets terug. Ik laat de insinuatie maar voor zich spreken. Wel in plaatsvervangende schaamte dat zoiets het normale internet op mag.
Kom-kom, DSR kijkt alleen maar terug en spreekt geen enkele verdachtmakingen uit.
Het staat je vrij je blog te modereren, dus van machteloos slachtofferschap is beslist geen sprake.
A’j op de winterdag nog wat will’n verdien’n op ‘n boerderi’je mu’j soms roare ding’n uuthaal’n. Kreeg ek d’r lestens ‘n keerltien op ‘t arf die ‘n zwientien will’dn huur’n ‘umme een wandelingien mit te moak’n en paddestoel’n te zuuk’n.
Dat ek keeke um is mit ‘n skeef oogien an en ek dagte van joa-joa, dat zal allemoale wel. Affijn, ek hebbe knorresmans, die immiddels as spekbonken an de zolderink hangt de dreug’n een touwgien ummebund’n en mit’egeef’n mit de boskop dat as ek ‘m hele mitgeve en ok weer hele terogge wol hebb’n.
Et is allemoale goed’e’koom’n en ‘t biessien leek mi’j dekke in orde, mar ek hebbe toch mar ‘n extra schop kruud’n deur de worst e’dreit. Ku’j begriep’n -vettig knipeugien-ikoontien-
Hahaha!
Levensbericht van Boer’nsmurf! Met het verzoek het volgende door de plaatsen, met allerlei onwieze proat oaver moderoasie en weet ik het allemaal. Wie weet wat ie nu weer betoogt, mag ’t zeggen:
A’j op de winterdag nog wat will’n verdien’n op ’n boerderi’je mu’j soms roare ding’n uuthaal’n. Kreeg ek d’r lestens ’n keerltien op ’t arf die ’n zwientien will’dn huur’n ‘umme een wandelingien mit te moak’n en paddestoel’n te zuuk’n.
Dat ek keeke um is mit ’n skeef oogien an en ek dagte van joa-joa, dat zal allemoale wel. Affijn, ek hebbe knorresmans, die immiddels as spekbonken an de zolderink hangt de dreug’n een touwgien ummebund’n en mit’egeef’n mit de boskop dat as ek ‘m hele mitgeve en ok weer hele terogge wol hebb’n.
Et is allemoale goed’e’koom’n en ’t biessien leek mi’j dekke in orde, mar ek hebbe toch mar ’n extra schop kruud’n deur de worst e’dreit. Ku’j begriep’n -vettig knipeugien-ikoontien-
Hahaha!
Dank. Is er ook ondertiteling bij?
Nee – je moet het maar zien als een vroege kerstpuzzel. De enigszins gekleurde spelling heeft een goed begrip, of althans waardering, voor hetgeen onze rondborstige buitenman te zeggen heeft, totnutoe gelukkig nog nooit in de weg gestoan.
Ik haal het wel door de Google translate 😂 Kun je de man alvast mijn waardering overbrengen?
Den Haag
Op rondreis door de Balkan. In Servië bezoeken we een Byzantijns kerkje. Buiten zit een groepje stevige mannen aan een picknicktafel. Ze nodigen ons uit plaats te nemen en bieden heerlijke kersen aan.
Natuurlijk willen ze weten waar we vandaag komen. „Wherre in Nedderlands?”, willen ze weten.
O, Tilburg, dat kennen ze niet. „Wel Den Haag, you know.”
Waarop bulderend gelach volgt. Enigszins benauwd blazen we de aftocht.
Esther Bruls
Het schijnt het recept te zijn vandaag de dag. Niet de lezersanekdote zelf staat centraal, of hoe het geschreven is, als welkome afwisseling met het nieuws en de waan van de dag, neen, ook het ikje mot en zal op de actualiteit slaan.
Een BN’er dood? Hopla, het ikje van de volgende dag beschrijft een ontmoeting van lezer met BN’er toen beiden nog in leven waren.
Een oorlogsmisdadiger berecht? Hopla, een lezer herinnert zich best nog wel die vakantie in dat land en wat er toen gebeurde en hoe ze de de aftocht bliezen.
Een ikjeshand is gauw gevuld en daar sluiten we de week dan maar weer mee af, hoewel er nog best wel een zaterdagikje in het vat kan zitten. Je weet het gewoon niet.
Als reactie op jouw commentaar op dit ikje , wil ik even zeggen dat ik je mening niet deel in deze kwestie, er zijn altijd veel neteligheden en andere visies te melden op sommige grappig-bedoelde ikjes , met natuurlijk als gevolg dat deze niet altijd aanslaan en succesvol de wereld ingaan.
Natuurlijk wel is dit een stuitend geval van misplaatste grappemakerij
Och ik vond het ikje op zich niet eens zo slecht hoor. Maar qua onderwerp en taalgebruik niet bijster origineel.
Tijgers
Ik sta voor het leeuwenverblijf in Artis en word aangesproken door een man.
Hij vraagt waar hij de tijgers kan vinden.
Ik antwoord dat er geen tijgers zijn in Artis.
Hij kijkt even beduusd, maar zegt dan stellig: „Dan vraag ik het wel aan iemand die het wel weet.” En loopt weg.
Katinka van den Brink
Tja dat kan gebeuren in een dierentuin of in een gesprek met een mens.
Raspoetin is al in 2001 overleden, dat was de laatste tijger en in 2015 hebben ze die hele triestige roofdierengalerij gesloten. Hulde. Heeft nooit gekund die kleine traliehokjes, maar past zeker niet in deze tijd. Daar hoef je geen PvdD-gekkie voor te zijn om dat ook te vinden.
https://www.parool.nl/amsterdam/artis-sluit-roofdierengalerij-tijgers-en-panters-zijn-verleden-tijd~a4141802/
Een van mijn twee snakbarren heette Kroketten Katinka
Ja, da’s een klassieker, Ad Hok zal blij zijn. 🙂
Ik ken het alleen in de versie van Bram en Freek. The times they are changing, al die opdringerige mannen die het kind naroepen en nafluiten, om een wimp van haar glipneusje te zien. Maar ja, toen mocht dat nog.
Ach, blij, da’s overdreven. Ongelooflijk dat zoiets naar het Songfestival werd afgevaardigd. Waar zijn de tijden van Corrie Brokken en Teddy Scholten gebleven, dat vraag ik u af, meneer Sonneberg.
Leukste ikje van de week. Echt lachen.
En nog leerzaam ook. Ik wist niet dat er geen tijgers (en panters) meer zijn in de dierentuin van 020.
In 010 zijn ze er nog wel. De link toont een beginnende diergaarde-tijger. Hoe lang zou die nog zo fel blijven?
Meneer Sonneberg en de kroketten, da’s ook een gouwe ouwe, denk ik.