Tag: intro

Looking for Fön? (295)

Over ikjes, een harig pert en Frank Hammecher

We maakten vorige week weer eens een clickbait mee. Of in goed Nederlands: een klikaas. “Die tieten herken ik” was immers de tietel van het vorige intro. Daar waren een hele hoop reagluurders nieuwsgierig naar, met name in de avonduren. Maar de gouwe ouwe “Tieten om van te smullen” is niet van de koppositie te verdrijven en ook “Tieten op Twitter” scoort nog altijd fors, qua clickfrequentie dan. Erg langdurig worden de betreffende blogs niet bestudeerd. Het is niet anders. De tietels waren in alle gevallen functioneel. Sterker nog, in mijn bijna 10-jarige bloggeschiedenis heb ik slechts drie stuks gebruikt. “Zes stuks, mag ik hopen”, ginnegapte Ad Hok.

“Nu maar hopen dat school niet wordt geannuleerd”

De woordgrapjes waren ook vorige week weer niet aan te slepen in het ikjesgebeuren op de NRC. Marcel Verspeek bijvoorbeeld, die had een dochter die thuis kwam van school. „En”, vraagt hij, „veel geleerd?” „Mwoah”, antwoordt ze rillerig. „Vooral geventileerd.” Dat “rillerig” is natuurlijk overbodig, maar goed, zoals De Schrijvende Rechter (DSR) schreef: “Over een paar jaar snapt hopelijk niemand ‘m nog”. Ad was het grapjes maken niet verleerd en schreef “nu maar hopen dat school niet wordt geannuleerd”. Krek, zo is het. Daarmee was het ikje afdoende gefileerd en konden we doorrrrr.

Lees verder “Looking for Fön? (295)”
Advertentie

Heveltje van toen naar nu (278)

Over ikjes, Corona in de stad en het terras van een oude poffertjeskraam

De was vouwen vindt Pawi “een ultieme zen-handeling. Niet nadenken, gewoon doen en voor je het weet is het klaar. Kun je je weer een weekje op de volgende was verheugen.” Dat jullie het weten en misschien is het wel waar ook. Je komt tot diepere inzichten in zo’n coronatijd. Zelf kijk ik anders aan tegen de vaatwasser in- en uitruimen, douchen, stofzuigen, en onderbroeken opvouwen.

Waarom we dit wekelijkse stukje eigenlijk een “intro” noemen, wilde Ad Hok weten. Omdat het de introductie op de nieuwe week is, overtuigde niet iedereen. “Samenvatting” klinkt niet. “Hoogtepunten” klinkt wel maar lokt ander volk.

Het is weer maandag. Zucht

Voor een vorstelijke beloning deden de reageerders hun best om een alternatief te verzinnen. “WVTTK, wat verder ter tafel komt” probeerde Lummel. Met “ONIM: Opening, Notulen, Ingekomen stukken. Mededelingen” zat hij in hetzelfde spoor. Zijn suggesties “Keek op de Week”, “BMDBNO Breek Me De Bek Niet Open” en “Was getekend: Bas van Vuren” vielen om diverse redenen af. “Wat een week was dat” kwam dichter in de buurt, maar bekte dan weer niet lekker genoeg. Ilona deed een paar mooie pogingen: “Nou nou, het was me wat”, en “Nou moe”. Ad Hok stuurde allerlei mooi gevonden varianten op “krenten uit de pap” in. En “Bastract”. Bertie zuchtte “Het is weer maandag. Zucht. “hiwm-z” en won daarmee de hilariteitsprijs. De originaliteitsprijs ging naar Pawi met haar “heveltje”. Uitleg: geen nieuwe week zonder een samenvatting van de recente geschiedenis. Het is een “heveltje van toen naar nu”. Mooi! Maar we zoeken nog even door.

Lees verder “Heveltje van toen naar nu (278)”

Ruziënde en zoekende vogeltjes (275)

Over ikjes, nieuwe singles en de natuur

Het leven gaat langzaamaan weer zijn normale gangetje. Voor Lummel was het vorige week zijn laatste week opsluiting. Vanaf vandaag mag hij weer wandelen zonder briefje. Hij mag nu ook andere dingen dan voedsel gaan kopen. Of dat gaat lukken zonder boodschappenbriefje, horen we nog wel. Vorige week was hij zoals gezegd nog volledig in zijn riante huis in Frankrijk gelockdownd. Druk aan het experimenteren met videosystemen en het schrijven van protocollen.

“Ik Vertrek”-achtige taferelen, maar dan in eigen land

Het is raar verdeeld in de wereld. Want in Drenthe zat Pawi nog altijd naar Frankrijk te hunkeren, waar ze net voor de Coronacrisis een huis heeft gekocht maar er dus niet in mag. Ze merkte in Drenthe een “absurde verhoging” op van de vraagprijzen voor huur of koop van een woning. “Nog schandaliger dan in de Randstad”. Ze is voorlopig nog blij met het gedwongen leven in haar caravannetje. Het zijn “Ik Vertrek”-achtige taferelen, maar dan in eigen land. Vaak mooi weer, mooie natuur, en “veel ruziënde en zoekende vogeltjes dus mooie geluiden.” Maar Klare Taal zou nog weleens gelijk kunnen krijgen met haar onheilspellende waarschuwing “Corona rules voorlopig op vele fronten”. Dikke huiver icoon.

Lees verder “Ruziënde en zoekende vogeltjes (275)”

Ik heb geen kloten (274)

Over ikjes en wat mensen zoal zeggen

Grote opwinding. Een oma die Michal heet schrijft een ikje over haar kleinzoon die Dilla heet. De pointe is dat het mannetje de telefoon waarmee hij videobelt “oma” noemt. Maar daar gaat het nu niet om. “Dilla?” vroeg De Schrijvende Rechter (DSR) smalend, “Voor een jongetje? Of überhaupt iemand? Je krijgt de wonderlijkste gedachten over hoe men erop is gekomen – verwonderd-hoofdschuddende glimlachicoon”.

Nou kreeg ik helegaar geen gedachten, maar ik zocht het wel even uit, want daar ben ik voor. Dilla is inderdaad eigenlijk een meisjesnaam, volgens het gezaghebbende babybytes.nl althans, en het betekent “kleine gevleugelde”, nou dat moet je niet willen voor een kerel. En Michal betekent “die als God is” en wordt het vaakst gegeven aan Noorse jongens. Als een “God in Noorwegen” luidt het spreekwoord immers. Niet als “een oma”. We kwamen er met z’n allen even niet meer uit vorige week en het leven is toch al zo ingewikkeld met die Corona in het land.

Lees verder “Ik heb geen kloten (274)”

Hoe zet ik oma op pauze? (271)

Over ikjes en kleinkinderen en een vrolijk coronaliedje

Jokezelf is voorzitter van een Vereniging van Eigenaren en daar is tussen een drietal buren de pleuris uitgebroken, vertelde ze. Joke werd tamelijk dringend verzocht om daar een oplossing voor te vinden. “Maar dan moet ik bij die mensen langs en we mogen niet bij elkaar op bezoek. Ga ik natuurlijk wel doen, onder het respecteren van die 1,5 meter afstand, want de klager heeft in mijn optiek hartstikke gelijk en het kan niet langer doorgaan zoals het nu gaat.” Hoe dat is afgelopen horen we hopelijk nog, het is hierna immers erg stil gebleven.

Klare taal verklaarde intussen overweldigd te zijn door alles wat met corona te maken heeft en ze zeeg even hier op deze site neer. “Een intro en een ikje, commentaren, meningen, adviezen … alles raast maar door.” Fijn om hier even op adem te komen. Zo is dat, hier kan iedereen ten allen tijde even komen zijgen hoor, daar doen we het voor.

Het bezoek aan de site is sinds het begin van de crisis met ruim 30% toegenomen. Het aantal lepeltjes staat echter al weken op nul (schrijve 0). We lezen en scrollen meer, maar een tikkie lusteloos zijn we toch wel. Hoe gaat het nu met die hometrainer, die cursus Spaans, gitaar? Bedoel ik toch.

Lees verder “Hoe zet ik oma op pauze? (271)”

Het begint met een B (270)

Over ikjes, een droomhuis en de uitslag van de corona poll

“Wat is erger dan Bekende Nederlanders die een coronalied maken? Onbekende Nederlanders die een Coronalied maken … ” Hij was weer fijn, De Schrijvende Rechter in de bocht, who else. Maar hij had gelijk, honderden Nederlanders, bekend of onbekend, zingen en dichten en maken lollige videootjes dat het een lust is. Ik neem het ze niet kwalijk, want ga er maar eens aanstaan, drie weken binnen zitten, of misschien wel meer, met jengelende kinderen, een kijvende vrouw, stinkende hond en haren die steeds langer groeien. Dan mag je van mij even de boel ontsnappen en je op de sociale media King of the World wanen.

Het mooiste Coronalied vind ik nog altijd, met afstand, onderstaand deuntje. De tekst is van Chris Franklin en het muziekje en de uitvoering van die man op de video, met die baard, kruising tussen Vader Abraham en David Letterman, ene Robert Emmett Kelly.

Onze eigen Gerry Holland werd naar eigen zeggen overstelpt met verzoeken van rusthuizen en verzorgingsflats voor nog zo’n fijn openluchtconcert als vorige week, maar tot op heden hebben we de beelden nog niet gezien. Komt misschien nog. Hij moet wel opschieten, want voor je het weet is de coronatijd weer voorbij.

Lees verder “Het begint met een B (270)”

Een maandag als alle andere (268)

Over ikjes en schapen

Soms denk je, waar doe ik het nog voor? Waar doen we het allemaal nog voor? Waarom zou je nog een intro schrijven, een blog maken, een boek lezen, naar muziek luisteren, een grap aan je liefste vertellen? Dat virus, waar we een paar weken geleden nog lacherig over deden, beheerst ons leven inmiddels volledig. Op de radio, op de televisie, in de krant en op het internet gaat het over niks anders meer.

En degenen die het wel nog over andere dingen hebben, die bekijk je onbewust meewarig. Wat zijn die dom, naïef, weten ze nou echt niet hoe ernstig het allemaal is? Toch zijn er natuurlijk twee werkelijkheden. Er is een fysieke wereld – de buitenwereld – met het rondwarende virus waartegen we ons moeten beschermen. En er is de emotionele wereld, die draait 24 uur per dag door in onze eigen kopjes, en alleen maar daar. In die binnenwereld vallen we van de ene in de andere gedachtestroom: bezorgd, berustend, angstig, kwaad, vertrouwend, wanhopend, ongeduldig, en verveeld. Naar buiten toe, naar degenen die ons lief zijn, laten we niet alles zien. Want je weet, daar hebben ze niks aan. Ze kijken ook naar jou, en zolang jij vertrouwen uitstraalt, dan helpt dat een beetje.

Lees verder “Een maandag als alle andere (268)”

Praktijklessen en huiswerk (265)

Over ikjes, gebogen ruggen en gele vaatdoekjes

Wat houdt de Nederlander toch van woordgrapjes. Hij (m/v) kan er geen genoeg van krijgen. De ongekroonde meester van het fenomeen was Seth Gaaikema. Over hem niets dan goeds. Op Twitter hebben we bol.com, krenentommende humor voor laaggeletterden. In het AD wint de woordspeling, hoe flauw en ongerelateerd ook, vaak de dagelijkse Uit de Kom cartoonwedstrijd. En laten we het maar niet hebben over “Bedenk eens een leuke kop mensen” van JdW en navolgers. Zelf bezondig ik me er ook regelmatig aan, de woordspeling, maar ik denk toch vaak nog liever ietsje langer door, zodat het ietsje minder plat en eendimensionaal wordt. Enfin, waar gingen we het over hebben? Oh ja, de ikjes van vorige week, het is weer maandagochtend (moeten jullie denken, voor mij is het zondagavond).

Lees verder “Praktijklessen en huiswerk (265)”

DSR eet alles wat zacht is (264)

Over ikjes, teiltjes en recepten met kaas

(22 maart 1997, 18:07) Nou, ik heb dan eindelijk mijn eerste blog geschreven voor het internet. Het zal mij benieuwen wanneer dit zal verschijnen. Er wordt veel gemodereerd, heb ik gehoord, al wordt het vaak ontkend, vooral door hypocriete deugneusjes. Maar tijdslabels liegen niet!

We lijken Follow The Money wel

Het obscure “weeshuis van de #ikjes” Twitteraccount (13 volgers) lijkt, wat ik vorige week al dacht, een privéaccount dat de stukjes van de tweep zelve een plaatsje op het internet moet geven. Mag. Kan. Maar zeg dat dan gewoon. Wat een onderschatting van het intellect van de medemens. Dat ik hier vorige week nog welwillend wat promotie heb bedreven voor het initiatief is door het account niet eens opgemerkt, of in ieder geval genegeerd. En het grappigste is nog wel: de meeste ikjes (67%) die inmiddels geplaatst zijn vermelden geen auteursnaam. Op mijn vraag naar opheldering was het antwoord een korzelig “ dat laten we aan de inzender over”. Jaja. Maak dat de kat wijs. Juist de inzenders van ikjes die de NRC niet halen willen hun naam zien. Anders sturen ze het niet naar jou, oh weeshuis van de #ikjes meneer of mevrouw. Merk ook op dat de ikjes vrijwel identiek van taalgebruik en vorm zijn, dus kennelijk van dezelfde auteur afkomstig. Geeft niet, weer iets ontmaskerd. We lijken Follow The Money wel, maar dan zonder money en zonder relevantie.

Lees verder “DSR eet alles wat zacht is (264)”

Weeshuis van de ikjes (263)

Over ikjes, liedjes en een weeshuis

Naar wormen trappelende meeuwen in een weiland doen een “worming-up”, volgens Casper de Winter (9). Je moet er maar opkomen, maar zo is Seth Gaaikema ook ooit begonnen. Het stond vorige week in de NRC, de krant die nog altijd “ikjes”, oftewel lezersanekdotes, publiceert. Hier worden ze besproken. Al sinds jaar en dag. Tradities zijn hardnekkig.

Da’s het dilemma. De ouwe lezers zijn inmiddels misschien best wel klaar met die Gerry Holland en zijn “Holland Douze Points”. En de nieuwe lezers hebben geen boodschap aan ikjes. Probeer daar maar eens tussendoor te laveren als je Bas van Vuren heet, die kanjer die zowel ikjes- als liedjesschrijver is. Maar ik doe mijn best, dat gaan jullie zien:

Lees verder “Weeshuis van de ikjes (263)”
%d bloggers liken dit: