Niet op fietsvakantie (204)

Vooruitdenken en ons bezinnen op ikjes en actualiteiten

De namen van de ikjesschrijvers (m/v/t) voor de NRC worden steeds mooier. Clementine Pinxt-Brakkee schreef vorige week over haar (toen nog) mavo-4 leerlinge die beteuterd met de afstandsbediening van de TV in haar handen stond. Het was bij het begin van een proefwerk. En die afstandsbediening had haar rekenmachine moeten zijn. CPB, dat verzin je toch niet? Of juist wel?

Een violist van het concertgebouw opende zijn vioolkoffer

“Clementine Pinxt- Brakkee”, zei onze Pawi, “een naam om te koesteren. Niet om te grabbel te gooien met minder geslaagde ikjes.” Iets vergelijkbaars als Clementine Pinxt-Brakkee had onze Lummel meegemaakt. Een violist van het concertgebouw opende zijn vioolkoffer en haalde er een mitrailleur uit. “Pollens”, zei die verbouwereerd, “Staat mijn broer straks voor lul in de bank”.

Wel een ketting toch?

Ook bij Janna Reinsma baarde de naam van de auteur meer opzien dan het ikje. Janna! Man man. Het ging bij haar over een “hele rij fietsen” die met het “welbekende domino-effect” omviel.

“Kettingreaktie”, merkte onze Mopperkont droog op, “dat lijkt me een toepasselijker woord”. En hij wees ons op de Santos light, die weliswaar geen ketting heeft, maar waarmee je lekker op fietsvakantie schijnt te kunnen, als het moet naar Syrië, Mali, de Zaan of de Beethovenstraat.

Ene Iris Keser-Schell was de volgende in het rijtje van ikjesauteurs waarvan de naam beter was dan het ikje zelve. Haar kleinzoon van zeven dacht dat het bordje “homme” op de WC in Frankrijk “thuis” betekende en “femme” “familie”. De reageerders alhier werden er niet warm of koud van. “Toen wij op vakantie waren in Frankrijk”, merkte onze Ad Hok bijvoorbeeld op, “zagen we in de keuken een fles met “huile”. “Nou, dat was lachuh!”

Vanwege die mond dus. Een volle maan is er niets bij.

“Unser Mund sei voll Lachens”, was weer eens zo’n fraaie louterende muziekvideo van onze klassieke dj Mopperkont. Onder het motto “Geen Nach zonder Bach” plaatst hij regelmatig fraaie werkjes. Deze is wel erg mooi. Vanwege die mond dus. Een volle maan is er niets bij. En hoe die heerlijke muzikanten daar dat stampvolle kerkje in Trogen diep in het Zwitserse platteland – daar waar het vrouwenkiesrecht pas in 1971 werd ingevoerd – binnenwandelen en het vervolgens op zijn kop zetten. Ziet ook iedereen Maarten van Rossem daar naast de dirigent eigenwijs de zaal inkijken? Ik wel. Hij kan mooi zingen. En heeft een mooie stropdas.

Of ze het erom deden, daar bij de NRC, vorige week? Deze naam kun je toch ook niet serieus nemen qua ikjesschrijfster? Peggy Alderse Baas-Budwilowitz? Ze beschreef een oud mopje: twee Chinezen die in Amsterdam de weg naar hun hotel zoeken. Hoe het heet? “Logies zonder ontbijt”.

Michiel van der Gaag scoorde een ikje met een nietszeggend bon-motje van een boswachter. Het ging over een aangereden ree. „Gelukkig reden we niet harder, dan was de schade nog groter geweest!” merkte ze geschrokken op tegen de toegesnelde hulpverlener. „Nee hoor”, antwoordde die, „dan was je er allang voorbij geweest.”

Och,

Een aangereden ree
Wat moet je ermee
Op de gril nou nee
Dan maar in de NRC

dichtte ik schouderophalend.

De “Ome Tinus” en “Ome Cor”-woordspelingen op reetje, en de varianten op het belevenisje waren niet aan te slepen. Die van onze Ilona zagen we voor ons, ik wel tenminste. Het zou zomaar door haar vader verteld of meegemaakt kunnen zijn: er loopt een man met een dode ree over zijn schouder. Een politieagent komt hem tegemoet, en zegt: “Weet u wel dat u een dode ree op uw schouder draagt?” Alsof hij een stofje van zijn schouder wuift, zegt de man: “Hè gat!”

Het ging over de penis van de zoon van Dick Vrolijk

Over de naam van de ikjesschrijver Dick Vrolijk maakten we ons dik vrolijk. Het ging over de penis van zijn zoon. Hij liet die volgens zijn vrouw gelukkig niet overal slingeren, zoals hij dat wel deed met andere voorwerpen (sleutels, portemonnee, bril). „Het is dat dat ding aan hem vastzit”, merkte mevrouw Vrolijk volgens de overlevering op, “anders hadden we nooit kinderen gehad.”

Jokezelf kwam met een wat onschuldiger en eigengeschreven ikje (een categorie die hier vroeger toikje heette, oftewel je was Trots op het Ikje, maar het was niet verschenen, soms niet eens ingezonden). Voormelde Joke liep de wachtkamer binnen van een huisarts, waar nog een oudere dame met witgrijs haar zat. Een kind van een jaar of vier fluisterde tegen zijn moeder “Kijk mam, nu zitten er twéé oma’s”.

Helemaal niet onverdienstelijk, Joke, zeker NRC-kwaliteit. Insturen die hap, zie de link hier ergens beneden in het uittro.

Wil jij net als onze Jokezelf en de andere reageerders (m/v/t) kans maken om in het volgende intro voor te komen? Met iets leuks? Wil jij ook aardige vondsten debiteren naar aanleiding van ikjes? Wil je gein maken met onbekenden uit het verre buitenland die voor je het weet je vrienden zijn? Misschien wil je een uitnodiging voor een gezellige bijeenkomst van alle auteurs en reageerders op deze site? Of zeg je: doe mij dat maar allemaal?

Je wint een zwaarverguld lepeltje als jouw reactie precies de 100e is.

Doe dan aan deze leuke rubriek hier op deze leuke site mee. Ga eens wat ikjes lezen, die staan ergens verstopt in of op de NRC, die krant die zo van lezersanekdotes zegt te houden. Stuur zelf een ikje in. Of scrol hier naar beneden en zeg iets. Dat mag en kan met een fantasie-emailadres en ook met een nom de plume als je dat wilt. Je wint een zwaarverguld lepeltje als jouw reactie precies de 100e is. Of de 200e, 300e enzovoort tot in het oneindige. Lepeltjes zat.

Voor je het weet kan een citaat van jou, een foto van jou, een wat dan ook van jou, het hoogtepunt van de week worden. Heb je inspiratie nodig? Raadpleeg alle afleveringen van deze rubriek elders op dit blog. Vooral ook een aanrader als je er even tussenuit bent geweest.

Bas van Vuren
Bas van Vuren, aangenaam

Reacties zijn welkom via het reactieveld, maar ook via de email van mijn voorganger apie@apiedapie.com of direkt bij mij zelf: bas.vanvuren@gmail.com.

Het wordt misschien best wel een prettige week. Als je vindt dat het geen prettige week moet worden, voel je dan vrij om elders te gaan buurten. Daar waar er meer zijn zoals jij. Wij doen dan gewoon hier onze eigen dingetjes en jij doet de jouwe daar.

De foto helemaal hierboven – wij vakmensen noemen het de featured image – laat traditiegetrouw een stukje offline leven van mezelf zien van de afgelopen week. Nou, jullie zien het wel. Ik zat weer eens onderuit op mijn terras naar de blauwe lucht te kijken. Ik dacht aan al die arme drommels die nu op fietsvakantie zijn. Wij dus niet.

Foto: “Lekker niet op fietsvakantie” © 2018 Bas van Vuren

Onbekend's avatar

Auteur: Bas van Vuren

Schrijver - Rijmer - Kijker - Kent beroemde mensen - Maakt liedjes en filmpjes - Doet iets met #ikjes - Want ja - Je moet toch wat

226 gedachten over “Niet op fietsvakantie (204)”

  1. Wat een gezellig verhaal, zo vroeg op de maandagmorgen! Even laten landen, voor je aan het eerste ikje van de week begint…

  2. Busstop

    Bus 28 stopt voor het pas geopende Prinses Maxima Centrum. Op de bankjes voor het ziekenhuis speelt een meisje van een jaar of zes met drie vrouwen. Een ziek meisje, zo te zien aan het badmutsje op haar hoofd en de slang uit haar neus. Maar ook een levendig meisje: ze holt heen en weer tussen de vrouwen. Ik wil vertederd glimlachen, tot ik begrijp wat het meisje doet. Ze probeert de brandende sigaretten uit de handen van de vrouwen te slaan. De tranen springen in mijn ogen. De bus rijdt verder.

    Marlous Verheul

  3. Da’s een wrang ikje van Marlous.

    Zo zal ik nooit die keer vergeten dat een goede kettingrokende kennis in het ziekenhuis de grootte van de tumor in zijn longen op de die morgen gemaakte röntgenfoto aan ons aanduidde. Tussen zijn duim en wijsvinger, de lengte van een sigaret.

  7. Mooi zo’n aanhef ” niet op fietsvakantie”, daar wordt een mens weer vrolijk van , verder ben ik jaloers op de foto van die prachtige zonnebloem , heel fris en fier rechtop, is dat werkelijk in jouw uitzicht, bij mij is alles dood en dor alleen de heggen zijn nog groen.

    Verder was het ikje ook geen ‘opsteker’ dus veel troost was er niet.
    Tussen haakjes ik rook al 25 jaar niet meer.

  11. Dit was echt de laatste keer. Altijd weer die excuses die smoesjes die overstag gaande klotemomentjes en die buurvrouw die kom lonken met haar aansteker! Yuk.

  13. Ik ben wel blij dat het risico op sudden death gestopt is , ik heb er inderdaad nooit meer last van gehad tot nu.

  14. Waarom heeft die buurvrouw een probleem? In mijn beleving hebben vrouwen nooit problemen. Zij zijn alle heilig.

  15. Wat gebeurt er trouwens dan wel allemaal niet na honderd dagen niet roken? Of duizend? Als dit allemaal al kan na tien dagen dan baal ik dat ik niet wat later ben gestopt. Had ik nog best even kunnen inhaleren.

  20. Mensen, Pawi, lummel en Bas uiteraard en alle andere, mooie bezoekers, bezoek eens mijn nieuwe blog. Niet voor mij. Ik doe er eigenlijk niets op, mee, maar ik verzamel wel zogenoemde Memes over de strijd: de strijd tussen enerzijds het Evil Trump en anderzijds het Evil de andere kant, Mr. Mueller en de tussentijdse verkiezingen in november waar een BlueWave Trump kan afzetten en/of laten berechten voor decennia criminele activiteiten (denk wel eens, daarom heeft de FBI hem laten winnen, pas als president zal hij voor de bijl gaan, wat dan wel een sterk straaltje ironie is en bliksemse bluf) maar waar ook een tegenvallende opkomst de VS en de wereld voor langere tijd met dit regime zal opzadelen. Negatief? Nee hoor, cowboy taal, opzadelen en gaan met dat paard.

    Dank Bas voor de ruimte even mijn verzameling onder aandacht ge brengen. Heb ook weer de ‘in te plannen actie’ herontdekt. Met zoveel materiaal heb ik binnen een uurtje meestal wel weer voor dagen pagina’s voor de boeg. Nu nog gewoon Boem. Hooguit als redactie herhaling. Later ga ik wel ziften en selecteren en duiden wellicht.

    Een fijne dag/week/schildklierhormoon pilletjes op recept of niet
    Daar gaan de helden van de ijsbaan onderuit, het zij zo.
    Gr. MT

  22. Verbonden

    Na een week in een prachtige maar ver van de bewoonde wereld gelegen gîte, met uitzicht op koeien en gehooide velden, verschijnt onze dochter van 15 nogal mistroostig aan het ontbijt. Om te laten merken dat ik het afgelopen schooljaar goed heb opgelet, vraag ik haar wie ze nu het meest mist: Sophie, Carmen, Amber, Meeke of Guusje? Of misschien toch een van de jongens: Ids, Lucas, of Niels, die met die bril? Niet onder de indruk van mijn kennis, kijkt ze me meewarig aan en antwoordt: „Wifi”.

    Cyril Lansink

  23. Waarom zou ze onder de indruk moeten zijn? Cyril heeft de namen van de vriendenkring uit zijn hoofd geleerd. Wat een empathie. Om toch de bewondering te krijgen waarop hij gehoopt had probeert hij de nrc lezers te paaien.
    En volgende keer als je iets huurt beter controleren of ze wifi of 4G hebben, ldb

    Hoe kom je aan de naam van de ikjesschrijver van gisteren, pawi?
    Op de digitale gratis site staat geen naam (meer).

  24. Tja, wifi. Die clou zag je van kilometers ver aankomen. Daar heb je geen gehooide velden voor nodig. Werken er ook nog eindredacteuren bij de NRC?

  25. Meisjes van vijftien willen niet in een prachtige gite ver van de bewoonde wereld zijn, tenzij met een vriendje/vriendinnetje. Wifi dus. Of een mifi kopen plus een 10GB kaartje.

    Verrek, de naam van de ikjesschrijver gisteren stond er gisteren nog bij. En nu niet meer. En alle andere inzenders wel. Huh?

    PS Hoe kom je op dat nieuwe blog van TimmerArkTwo?

  27. Via Google gevonden. Inderdaad vol met Trumpplaatjes. Als het tot een impeachment komt moet je alweer ergens van afkicken, TimmerArkTwo.

  28. Je schrijft ‘Graag gedaan’ en ik antwoord dank je wel, al had en heb ik wel wat spijt van mijn pitch, ook nog zo een lange. Wilde eigenlijk juist het tegenovergestelde doen, eh, nou dat ook weer niet echt. Hoe dan ook, de hitte valt steeds mee, komt door het zeeklimaat natuurlijk.
    Feeling Hot Hot Hot heeft dan ook niets met het KNMI te maken maar meer met Braun, uw oorthermometer voor de knusse oortjes.

  29. Ook anti anti Trump, daar zoek ik nu het meest naar, zijn wel minder van kwaliteit, met als hier. Links is leuker en beter in kunst en satire dan rechts maar rechts, PowNed en zo, laat zich wel lekker uitbetalen voor nauwelijks iets.
    Maar wat is een gite? Dat gij hier het allemaal kennen doet mijn Mavo hoofd schudden van verrukking: vast geen camping!

  30. Nee een gite is geen camping.

    Google duurt 20 seconden max.

    Vraag: wat is de bedoeling van je anti-Trump campagne? Hoeveel Amerikaanse kiezers lezen je blog?😎

  32. Hoeveel Amerikaanse kiezers mijn🤠blog lezen? Twee of drie. Ik heb iets meer dan 6000 Amerikaanse volgers maar die leveren juist memes aan. Ik archiveer ze gewoon voor mijn eigen plezier. Misschien dat ik er ooit nog iets mee wil doen, maar wat precies, niets HighBrow in ieder geval, ik heb alle ambitie laten varen🤧, mijn neus snuit ik niet een tweede keer.
    Hm, lekker zo een kletsmajoor bij de koffie. Vroeger was dat een gevaarlijk koekje, met een krakkemikkig gebit🤐…maar eh, ja Google…de Trumpazees die ik volg die🤮 vinden het veel menselijker om een vraag aan een medemens te stellen en niet aan een algoritme. Ze associëren ritme met de donkere mens en de borden: Blacks for Trump ten spijt, van deze soort hebben ze meest nog het minst op voor al krijg je ze niet hoger op de kast door hun grootste angst bewaarheid te laten worden en de grensoverschrijders echte Amerikanen te noemen; deze groep is wat moslims is voor AltRight in Europa, aanvallers van het Fort, de beschaving. Tja, ik laat mij weer eens gaan, zo een kletsmajoor heeft ook nadelige kanten, als een klein stukje afbreekt en onder je klikgebit komt ben je nog lang niet jarig.

  33. Dank je, lummel, dat verwarmt mijn schrijvers blok zeer zeker! Het is een hobby. Toen ik geboren werd waren er boeken met suikerzakjes, sigaarbandjes en stukken textiel met speeltjes, speldjes!
    Ik heb een paar nette stickers opgestuurd gekregen maar wat ik het liefst wil hebben is zelfs voor mijn VS ‘friends’ te duur. De idiote munten met Trump en Kim, als er een slaatje uit geslagen kan worden. De berichtgeving in Nederland is de laatste tijd iets beter, maar men doet ook hier nog voorzichtig met het aanpakken van de overduidelijk liegende neppresident. Hoe is dat in FRANCE? President Macron is een held bij links Amerika, al vergeet men dat door hem Trump de eerste politicus wordt die een parade laat opdraven.

  35. Zin? Soms kun je niet anders. Soms is het een keuze. Soms wind ik mij erover op. Zoals ooit over Wilders en ik herinner mij jij ook destijds, maar Wilders is dichtbij. Trump alleen zou mij minder doen dan de Obama haat en het openlijke racisme momenteel zoals te zien op twitter; dat doet mij wel veel. W Bush vond ik een warcriminal met miljoenen doden en verplaatste mensen tot in de haarvaten van ons land tot gevolg en dus veel erger dan Trump die eigenlijk een Amerikaanse Berlusconi is en doet. Zoals StrausKahn een voorloper was van metoo. En de Kennedy’s met pa en diens gedeelde liefde met Trump voor Hitler en samen met zijn zonen vrouwen misbruikenden; waren ze niet dood geschoten waren ze al lang van hun sokkels gestoten. Trump gebruikt het Witte Huis als ordinair handelshuis zijn Democratische voorgangers maakten er een bordeel van en ze gebruikten de secret service als een soort pooiers, m.i. de reden voor de dood van JFK. Bill Clinton zie ik terugkijkend ook niet langer als een mens, een man met een foutje. Eigenlijk was misschien Obama schoon? Als je de Trumpazees geloven moet niet. Dan was Barry een moslim, geen Amerikaan en net als Hillary een pedofiel. Geen sarcasme daar. Men geloofd er oprecht in.
    Weinstein. Weiner. Franken. De laatste is er ingeluisd. En recent de New Yorkse aanklager. Het is echt SOAP.

  37. Over het ikje:
    Het is dus een mooie voormalige arbeiderswoning volgens Google, of althans kan het zijn, en gehooide velden, ook dat zou ik kunnen Googlen maar ik blijf niet aan de gang en ik kan er mij hier wel iets bij voorstellen. Dochter zal wel graatmager zijn geworden als ze na een week pas bij het ontbijt verschijnt. Het lijkt geen gelukkig gezin en in ieder geval geen gelukkige vakantie. Het scheurt en trekt en ik ben berenlij dat ik noch dochter noch vader ben en lekker in mijn lelijke arbeiderswoning woon.
    Over een maand is trouwens eindelijk het NRC Next abonnement afgelopen waardoor ik wel al drie jaar op deze IPad typen mag. Het was wat lang want de krant ging er dan wel na een maand enorm op vooruit, een echt GOEDE krant is het nooit geworden. Wat vind jij pawi?

  39. Pride

    Terwijl ik de hond uitlaat bij het Nijntje Pleintje, vang ik een flard op van een gesprek tussen twee jongens van een jaar of achttien op één fiets. De jongen voorop zegt tegen de jongen op de bagagedrager: „Nou lucky me, ik vind het ook helemaal geen probleem dat jij hetero bent.”

    Laurens Schoemaker

  41. En nog wat vragen.
    Zou het verschil maken als de hond werd uitgelaten bij het Annie M.G. Schmidtplein? Als twee jongens op één fiets zitten, is het dan niet altijd zo dat er een achterop zit? Is ‘Nou lucky me’ een veelgebruikte uitdrukking?

  43. Je kunt of kon ook iemand op je stuur meenemen dus dan zit de fietser op het zadel en niemand achterop, maar een Nijntje die daarop let. Wat voor hond wil ik wel weer weten omdat we voor de aankoop van zo een puppy staan. Lucky vind ik wel een leuke honden naam.
    ‘Nou Lucky me’ heb ik nooit ergens gehoord (zegt niets) of gelezen. Misschien een uitdrukking in kringen waar wij niet komen, pawi? Of visiteer jij Black Rooms?
    Schoe en geen Schoen maker, daar kan iemand een onderzoek op los laten. Veel te veel woorden voor een klein ikje. Ik moet oefenen!

  46. Je kon ook iemand op de stang nemen. Gelukkig heeft de inzender daar een streep door gezet.
    In Black Rooms, waar ik van hoorde toen Pim F. erover sprak, wòrdt je gevisiteerd, mij niet gezien. Ook die geheime andere lokaties, Glory Hole and all that, voor mij een vooraf gesloten boek.

    Lucky klinkt goed, een hondje luistert naar die naam en het is makkelijk uit te roepen in straten en parken. En op het Nijntje Pleintje. Voor je het weet roept iedereen “lucky” terug.

  48. De dark rooms ken ook ik alleen van horen zeggen door Pimmetje, may he rest in peace.

    Het glory hole werd aan mij geopenbaard (in overdrachtelijke zin!!) door De Schrijvende Rechter. Die had ook kennis van meer intens smerigere dingen, iets met dirty Sanchez etc. Brrrr. Icoontje.

    Maar hoe zou het met de man zijn, ergens had ik een zwak voor hem in al zijn gesneer en gezuig school toch ergens best wel een menneke dat aardig gevonden wilde worden.

  50. Volr nostalici, bij de buren is weer een ouderwetse: wellus/nietus/ kijknaarjeeige/watjezegtbenjezelluf discussie aande gang

  51. Nee dank je. Daar lees ik al maanden niet meer. Die narigheid hebben we gelukkig hier achter ons gelaten. Man man … kon soms van plaatsvervangende schaamte achter het behang kruipen. Maar we hadden geen behang.

  55. De zin, pointe of clou van het ikje van vandaag is mij nog steeds niet duidelijk, Lucky me is dat het sleutelwoord?
    Twee jongens op een fiets waarvan er eentje vindt dat hetero zijn geen probleem is.
    Wat zijn zij in godsnaam van plan, we hebben net de Gay Pride achter de kiezen….

  58. Netwerk

    Mijn collega en ik surveilleren als politievrijwilligers in het centrum van Den Haag. In uniform. Een meisje van een jaar of zeven spreekt ons aan, vraagt of wij haar vader kennen. „Nee”, zeggen wij, en vragen hoe wij hem zouden moeten kennen.

    „Hij heeft in de gevangenis gezeten.”

    Bart Dijkstra

  61. Mooi ikje, jammer van ´wij’ als onderwerp in de derde zin. Maar dat is muggenziften. Mooi woord trouwens, muggenziften. Veel mooier als de Franse versie.

  68. Nou moe, ik heb toch even bij de buren gekeken, Lummel maakte me toch nieuwsgierig. De hondjes lusten er geen brood van. Niet door te komen trouwens, die ellenlange herhalingen van zetten, vooral van Rozenwater. Maar DSR staat hier, vanaf een afstandje gezien en na een kwartiertje afwisselend lezen en dan snel scrollen, volgens mij in zijn gelijk.

    Kennelijk opnieuw een gevalletje van een afspraak maken om elkaar in levende lijve te ontmoeten (“reunie”) en opnieuw is het Rozenwater die kouwe voeten krijgt, zich bedenkt, het griezelig vindt, zich terugtrekt, maar dat zo omzichtig en omfloerst doet dat hij de schuld op een ander kan schuiven. Een heel bekend patroon. Heeft hij al een paar keer eerder gedaan. Ik ken hem niet anders in feite.

    Hij heeft ooit eens in een persoonlijke email aan mij bekend (ik parafraseer) dat hij zich erg ongemakkelijk voelt om mensen in levende lijve te ontmoeten. Weet niet hoe hij zich dan gedragen moet, hoe mensen op hem reageren, hij heeft weinig zelfvertrouwen, is niet zo vlot van de tongriem gesneden als veel anderen en is onzeker over zichzelf (zijn woorden, geparafraseerd).

    Ooit heeft hij zelfs op een afstandje staan kijken (een reunie in Amsterdam), was dus al op weg, maar is toen omgedraaid! Ons op dat mooie terras aan het water in verwondering achtergelaten. Het werd daarna trouwens nog heel gezellig, de brave beste HUM (Henk Uit Maleisie) was er ook bij, en ik meen Spuit11. Later kregen we van Rozenwater het verwachte smoesje van “verkouden, misselijk, ziek, zwak” …

    Ja, zwak ja. Da’s inderdaad nu ik erop terugkijk, met de kennis van nu, de meest treffende omschrijving van dit gedrag. Als je iets toch niet durft, geen zin hebt, je akelig voelt, zenuwachtig wordt, het zweet uit de oksels loopt, ga dan niet de schuld op een ander schuiven. Wees op zijn minst daar dan een vent in.

    Ook herkenbaar: geen rekening houden met de gevoelens van anderen, in dit geval een expat die vanuit het buitenland komt, oppas gaat regelen, en niet in de verste verte kan vermoeden dat de zaak vanwege een futiliteit afgeblazen gaat worden. Zogenaamd “beledigd”, woordenspelletjes … zogenaamd is een woordje verkeerd gevallen. Het is allemaal spel, mensen, maar een misselijk spel.

    Enfin, ik hoor het misschien wel van reageerders alhier als daar op dat blog de volgende fase is ingetreden, zelf houd ik het niet bij. De kolderieke gedachte alleen al dat andere mensen dat gehakketak interessant vinden. Man man.

    De huilbaby gaat vast in de komende weken de persoonlijke emails tussen DSR en hemzelve over dit akkefietje openbaar maken, want “iedereen moet het weten, hoe die DSR is, toen zei hij dit, en toen vond hij dat … daar heeft de samenleving recht op”. Terwijl die emails nu juist waren bedoeld, neem ik aan, anders waren ze wel op het blog verschenen, om even wat zaken vertrouwelijk op een rijtje te zetten, kijken of het gedoe op het blog deels een spel is, of pure ernst, zodat je weer door een (schrijve: 1) deur kunt, of inderdaad moet concluderen dat de liefde over is.

    DSR is en blijft overigens hier welkom om te reageren, dat moge bekend zijn. Die Rozenwater is en blijft, dat zal ook duidelijk zijn, nu zo mogelijk nog langer dan voor het leven geschorst.

    En gaat over tot de orde van de dag. Wie? Ik.

    “Hert”, ik weet niet of je oprecht denkt dat niemand weet wie je bent, maar je woordkeus en alles in je reacties is 1 op 1 die van een alhier zeer gewaardeerde reageerder (m/v/t). 🙂 😀 Love it!

  69. En laat hier de rust maar weer neerdalen. Bovenstaande reactie had niet misstaan op de site van de Buren.

    Ja “Hert”, je zou eens af en toe een spelfoutje moeten inlassen! Zo snapt iedereen dat je van hier bent, en niet van daar.

  70. Is het nou enculer les mouches of moustiques, lummel? Die -stiques, die steken toch? En die -ches: plak je die niet naast je mond (een per persoon) voor het verhogen van je schoonheid?

  71. Zekers Pawi, de rust zal hier weer nederdalen, het is hier heerlijk toeven doorgaans. En zeker de laatste maanden.

    Eens in de zoveel tijd mag ik vast wel een ietsjepietsje commentaar op de ontwikkelingen aldaar geven (daar lijkt het alsof ze nog dagelijks schamperen over APDP, het laat ze maar niet los kennelijk). Maar ik doe dit alleen als een reageerder (in dit geval lummel) mij attent maakt op dingen die daar gebeuren. Zelve volg ik het niet.

  72. Een kettinggedicht is wellicht een inkoppertje voor de juiste setting?
    ⚖️

  74. Pawi, het is enculer les mouches. In het zuiden van frs, waar jij wilt wonen is enculé een stopwoordje. Putain j’ai fin enculé betekent: ik heb wel zin in een hapje. Zoals een zuidfranse komiek ooit zei: putain is komma, con is punt en enculé is vraagteken. Zo punctueer je je zinnen in het zuiden. Ook de uitspraak is belangrijk. Putain con wordt uitgesproken als puteng cong. Hé du cong! Ou est le peng? Oublié? Ah puteng cong, l’nculé

  76. Dank lummel voor les een (1). Daar ga ik de hele nacht op oefenen. Con. Cul. Sac. Putain. Porca Madonna…o nee, die niet meer. Hoewel je daarmee misschien ook respect krijgt bij een bepaald ZuidFrans publiek.

    Zouden ze daarzo niet een tikkeltje begrip hebben voor een Nederlands accentje? Is het Franse volk niet mee gemeanderd op de golven van Youtube en Instagram?

  77. Haha! Nee, dat kan zelfs ik je zeggen. Je zult Frans geheel foutenvrij en accentloos moeten spreken, anders blijven ze je verbeteren en op zijn best meewarig aankijken. Been there done that.

  78. Pawi de fransen zijn zeer gecharmeerd van een nederlands accentje. Zeker van het jouwe en de chaperon. Seker wete. Putaing. Cong.. het toverwoord is bienveillance.

  79. Mierenneukers zijn nog erger dan muggenzifters. Dat zal ik ze leren, die luitjes daar langs de Durance.
    Met platte taal krijg ik ze misschien om.
    Ik begin met Deux Baguettes S’il Vous Plait.

  80. Oei, dat klinkt goed en verhongeren ga jij dan niet doen. Tip: de baguette ancienne. Paysanne of wat voor “naar oma’s recept’ varianten ze ook maar aanbieden.

  81. Ik durfde het niet te zeggen het verschil tussen muggenziften waar Lummel mee begon en mierenneuken met enculer. Maar o.k. het kan en mag dus allemaal net als hier dus.

  83. ‘Meewarig aankijken’ is de juiste uitdrukking.
    Met mijn MULO-Frans en een beetje praktijkervaring kom ik niet ver.
    Waar wij af en toe komen spreken ze heel vriendelijk maar voor mij nauwelijks verstaanbaar. En de gebraden eenden waren na een paar weken onuitstaanbaar.
    Maar hun saus is lekker. Béarnaise, ik dacht altijd dat die uit Zaandam vandaan kwam.

  84. 😆 Bertie
    Nooit een paar weken achtereen eendengebraad meer. Levende eenden zijn soms net zo onuitstaanbaar. En die zwanen! Brrr. Ganzen!

    PS Ik ben even offline de komende dagen/nachten..

  85. Pfoe, nou Pawi, daar mis je qua ikje niks aan.

    #YouToo?

    Op een zonnige middag wandel ik op mijn gemak door Amstelveen. Twee kinderen, niet veel ouder dan tien of elf jaar, fietsen voorbij. Zij kennen elkaar kennelijk goed. Ik kan nog net hun serieuze gesprek opvangen.

    Jongen: „Tijdens de vakantie heb ik jou een pakkerd gegeven. Vond je dat erg vervelend?”

    Meisje: „Nee, helemaal niet!”

    Een #MeToo-discussie op twee fietsjes.

    Henk Luijten

  87. Een pakkerd! Wat een schat, die Henk, jeugdherinneringen verbinden aan wat er tegenwoordig gaande is.
    Chailly, Lubbers, die eigenlijk niet samen in een zin mogen staan, Cosby dan, Weinstein, die wel. Allemaal mannen die een pakkerd gaven. Over vrouwen, die dat heus ook wel doen, hoor je nu even niks.

    Hierna een ikje over een vrouw die van wanten weet…

  88. Tuinslang

    Het is warm, en ik heb weekenddienst in het ziekenhuis. Het is druk, veel bejaarden die omgevallen zijn worden uitgedroogd binnengebracht.

    Dan komt een mevrouw van achter in de tachtig binnen. Twee dagen en nachten heeft ze in de tuin gelegen voordat ze gevonden werd. Ze kon niet meer opstaan, vertelt ze. Wel nog kraakhelder. Helemaal niet uitgedroogd ook.

    „Ik was de planten aan het besproeien toen ik viel, dus ik had de tuinslang nog in de hand.”

    Rob Gallas

  89. “Veel bejaarden die omgevallen zijn worden uitgedroogd binnengebracht”. Fascinerende waarneming. Nooit geweten dat dit kennelijk bij bosjes tegelijk gebeurt. Meestal zonder tuinslang kennelijk huivericoontje

  90. Ik vraag me dan af waar die bejaarden dan uitgedroogd omvallen, bij bosjes zelfs, zonder tuinslang maar wel met een mobiele drukknop o.i.d. op de borst om de omval locatie te signaleren. Pff ik denk dat gewoon ter plekke dood vallen minder problemen geeft ook voor de omgevallene zelf.

  93. Frikadellen

    Al een aantal jaren zeilen mijn twee broers en ik op het Markermeer en IJsselmeer. In een van de havens komt de eigenaar van het havenrestaurant langs de boten om klanten te werven. Deze avond een heerlijke Indonesische maaltijd. De maaltijd bestaat uit een portie rijst, twee augurken en twee frikadellen. Mijn broer maakt hem erop attent dat hij vegetariër is.

    „Ach mijnheer, dat geeft niet, in onze frikadellen zit toch bijna geen vlees.”

    Ruud van Oijen

  95. De dienstmededeling die je wist dat zou komen is eindelijk daar: heden geen nieuw intro. Ditmaal vanwege vakantie. Ja, het is weer eens wat anders dan grote drukte. Het tegendeel in feite. Have fun allemaal, doe ik ook.

  97. Frikandellen
    13 augustus 2018

    Al een aantal jaren zeilen mijn twee broers en ik op het Markermeer en IJsselmeer. In een van de havens komt de eigenaar van het havenrestaurant langs de boten om klanten te werven. Deze avond een heerlijke Indonesische maaltijd. De maaltijd bestaat uit een portie rijst, twee augurken en twee frikandellen. Mijn broer maakt hem erop attent dat hij vegetariër is.

    „Ach mijnheer, dat geeft niet, in onze frikandellen zit toch bijna geen vlees.”

    Ruud van Oijen

    In de frikadellen van pawi zit zelfs geen n

  98. Mmm, een Blauwe Hap! Daar kan je toch zo naar uitkijken na een dag zeilen.
    Helaas een verrassend magere variant vandaag, met frikadellen (NRC) of frikandellen (MK) en augurken. Laten ze het bij de Marine niet horen!

  99. Lummel doe er eens iets aan, aan dat dat voze gore frica(n)delle menu in de watersport zelfs werd opgediend.
    Ik dacht , daar gaan we weer, dat menu wordt alleen in de frituren van de foeballers geserveerd.

    Jij weet vast lekkere en betere hapjes te bedenken, neem ik aan.

  100. Competitie

    Mijn kleindochters van twee en vier komen aanhollen. Bij aankomst zegt de oudste enthousiast: „Ik ben eerste.” De jongste komt aan en zegt even enthousiast: „Ikke niet.”

    Marlies van Vloten-Gentis

  103. Twee slakken waren al sinds jaren
    Op weg van Groningen naar Haren
    Tenslotte kwam geheel ontdaan
    De oudste op het eindpunt aan
    hij slikte en sprak diep bewogen
    Mijn broer is uit de bocht gevlogen

  116. Bekende

    Vanochtend hardlopen in het bos. Een man met een hond komt mij tegemoet gelopen. De hond lijkt sprekend op Voyou: dezelfde kleur, dezelfde kuif. Ik groet de man en groet de hond. Even later zie ik dat de hond achter mij aan is gerend. Hij is heel enthousiast. Ik ren nog wat door, het lukt mij niet om hem naar z’n baasje terug te sturen.

    Dan ga ik toch maar op zoek naar de man die bij de hond hoort. Wanneer ik hem na een tijdje heb gevonden, zegt hij: „Ja, de hond liep met je mee, want je lijkt op mijn zoon.” Waarop ik zeg: „Dat kan kloppen, want uw hond lijkt op de hond van mijn vader.”

    Pieter Stalenhoef

  119. Bij NS was het weer een rommeltje. De IC direct van 15.57 vertrok te laat en reed met een slakkengang over oud spoor naar Rotterdam. Daar hield hij er helemaal mee op. Overstappen dus op een gewone IC. In de trein kwam een dakloze vragen om een bijdrage, maar niemand gaf antwoord. Logisch, wij zaten in een stiltecoupé.

  121. Stil leed. Stil mopperen. Stil zitten. Stil verdwijnen.
    Zonder aalmoes? Ssst. Hij deed stil wat in mijn jaszak.

  122. Privé

    Licht ongerust bel ik de klantenservice van Vodafone. Ik wil graag weten of zij kunnen achterhalen wie mij al enige weken bijna dagelijks mobiel anoniem belt via een privénummer. De vriendelijke medewerker biedt aan om een melding te sturen naar een afdeling die overlast uitzoekt. Al de volgende dag ontvang ik een bevestiging. Als ik hiernaar bel krijg ik een uitgebreide uitleg over wie dit kunnen zijn en waar ik vooral op moet letten om niet in de problemen te komen.

    Gerustgesteld neem ik hierna mijn mobiele telefoon op als deze gaat en wéér een privégesprek meldt.

    Ik spreek met een medewerker van Vodafone die mij al weken belt om mij een nieuw abonnement aan te bieden.

    Pauline Noordzij

  126. Explosief

    Zondagmiddag op de door bedevaartgangers drukbezochte Kapellenplatz in Kevelaer. Ik voeg mij in de rij voor de kandelaarbakken aan de noordzijde van de Kerzenkapelle om ook een kaarsje aan Maria, Troosteres van de bedroefden, te offeren. De vrouw vóór mij wendt zich tot haar man en vraagt: „Hoeveel kaarsen zullen wij afsteken?” Hij antwoordt: „Leef je maar uit, als je de zaak maar niet opblaast!”

    Herman Egberts

  131. Leer

    Mijn muziekvriendin had haar pols gebroken en kon daardoor geen instrument meer bespelen. Toen eindelijk het gips eraf mocht, viel ze opnieuw en brak haar enkel. Na een gecompliceerde operatie, waarbij haar been met een paar metalen pinnen werd vastgezet. belandde ze op de revalidatieafdeling van een verzorgingshuis. Na enkele dagen aan een bed gekluisterd te zijn geweest, kreeg ze een rolstoel met beenondersteuning zodat ze zich weer zelfstandig kon voortbewegen. Enthousiast vertelde ze mij dat de rolstoel een zitting van ‘anti-loopleer’ had. Gelukkig had ze haar gevoel voor humor nog niet verloren.

    Yvonne Visser

  133. Ik denk dat dit verhaaltje ingestuurd was naar een opstelwedstrijd met de opdracht: vertel een verhaal met de woordspeling antilopen anti-lopen. Geen prijs gewonnen. Dan maar naar de krant sturen.

  138. …Gelukkig had ze haar gevoel voor humor nog niet verloren. En toen ze voor de eerste keer weer mocht staan op dat gebroken been, viel ze om. Allebei de heupen kapot! Hopla, nog een narcose en twee nieuwe heupen, weer in het verzorgingshuis. Enthousiast bleef ze. Kijk eens: een beddesteek! Zouden ze hier ook wantsen hebben? Hahahaa.

  139. Hoorntje

    We staan met onze drie jongens op het Domplein in Utrecht. In de warme zomervakantie zijn er veelvuldig ijsjes gegeten. Mijn zoon van vier staat naar het verzetsmonument te kijken. Het is een vrouw met een fakkel die bestaat uit meerdere delen. Vervolgens vraagt hij waarom die mevrouw 5 hoorntjes op elkaar heeft en maar 1 bolletje.

    Sophie-Charlotte Snoeijs

  140. ‘In de warme zomervakantie zijn er veelvuldig ijsjes gegeten’
    Hier probeert iemand mooi te schrijven. Het wordt onpersoonlijk geschreven, als in Nederland zijn in de laatste 10 jaar 755000 nieuwe autos verkocht. Wie hebben hier die ijsjes gegeten? En veelvuldig is vaak. Hoe vaak zijn er in Nederland deze zomer ijsjes gegeten? Deze zin komt uit een rapport van een marketing bureau. Heeft de zoon van vier deze statistische informatie gebruikt om zijn opmerking te maken?
    En dan heet je snoeijs? En ´s winters snoepatat?

  143. Ik denk de hele dag al aan de vraag van de vierjarige. Waarom ziet hij de in steen gebeitelde vlam aan voor een bolletje?In mijn ogen ziet het er meer uit als een lekkere dikke spuit slagroom er bovenop, om in ijsjesetendekinderensfeer te blijven.

  146. O Jesu Christ, meins Lebens Licht
    Mein Hort, mein Trost, mein Zuversicht,
    Auf Erden bin ich nur ein Gast
    Und drückt mich sehr der Sünden Last.

    Auf deinen Abschied, Herr, ich trau—
    darauf mein letzte Heimfahrt bau.
    Tu mir die Himmelstür weit auf,
    wenn ich beschließ meins Lebens Lauf.

  147. Bioscoop

    Deze zomer maken mijn zoon van 17 en ik een reis door het Midden-Westen van Amerika. We logeren in de woestijn, bezoeken Monument Valley en zien alles wat hij al kent van al die Netflix-series. Hij is opgetogen dat hij zijn tv-wereld in het echt ervaart. Inclusief een heuse gun show waar op het woord ‘Trump’ een ware litanie over zijn geweldige presidentschap volgt.

    Ik wil graag een keer naar een drive-in-bioscoop maar mijn zoon weet steeds een drempel op te werpen. Tot ik de laatste avond zeg: „Vanavond gaan we.” Waarop hij antwoordt: „Ja, natuurlijk wil ik graag naar een drive-in-bioscoop, alleen… níét met m’n moeder.”

    Paula van Eijk

  150. Zo leer je nog eens wat. Midden Westen Amerika, ik was er nooit nieuwsgierig naar, maar ben blij met de krentjes uit de pap. Lekker googelen op Monument Valley en vooral op een heuse gun show.

    De zoon hikt aan tegen ja mam en nee mam. Wel samen vliegen (mam koopt de tickets) , samen rijden (mam rijdt), hotelkamer delen (mam reserveert), samen naar de gun show (mam betaalt), maar niet naar de drive-in (mam is te oud).

    Al met al een prima ikje, èn nu weet ik weer genoeg van Midden Westen Amerika om er niet nieuwsgierig naar te zijn.

  151. Zoon van 17 wil niet met zijn moeder naar de bioscoop. Nou ja, zeg, gekker moet het niet worden!

  152. Wijsneus

    Mijn man kreeg recentelijk op zijn werk van verschillende vrouwen te horen dat hij een mansplainer is. Met mijn opmerking dat dat niet waar is omdat hij gewoon een wijsneus is zonder aanzien des persoons of – in dit geval – sekse, is hij bijzonder tevreden.

    Coby van Dijk

  157. Hebben we het allemaal opgezocht? Mansplainer!
    Voor het ritme zou ik het hebben vertaald als “betweter”.

  158. Lummel, wie heeft er nou een master opleiding nodig voor mansplaining? Zit het niet gewoon in de genen? Of zie je kansen?

  159. Wonderlijk woord, ik had er nooit van gehoord, het lijkt me meer een aangeboren gebrek dan een positieve eigenschap, zoals het door de echtgenote van de mansplainer wordt geduid. ( met of zonder ironie ?)
    Ben benieuwd wat Lummel ermee gaat bakken of koken.

  160. La vie est belle

    Zwaar in de dip op een recente prachtige zonnige dag fietste ik over ons dorp. Mijn gemoedstoestand had te maken met de plotsdood van mijn geliefde enkele weken daarvoor.

    Uit ’t schijnbaar niets klonk opeens achter me vrolijk, véél te vrolijk en wel erg overdreven naar mijn verdrietige zin: „La vie est belle!”

    Ik fietste grumpy door en hoorde ’t nogmaals roepen, maar nu zo dichtbij dat ik begreep dat ’t voor mij bedoeld was. Een enthousiaste vrouw, met kindje achterop, fietste mij voorbij en toen pas begreep ik dat ze in de slipstream mijn eau de parfum had opgesnoven en herkend: La Vie Est Belle; een kadootje van mijn overleden vriend met op dat moment ook voor mij een vrolijke nawerking!

    Dinise Gimbrère

  170. La vie est belle
    Nou, ontroerender dat dit krijg je ze niet!

    Geloof dat de meerderheid het niets vindt.

    Of toch, pawi ziet er misschien wat in…

    Ik moet er niet aan denken dat mijn lief fietst na mijn verstrooien.

    En dat ze mijn Camel rookt…

  173. Timmerarktwo 😆
    nee, dat ikje is te opgeblazen, waardoor leuke vondsten als “plotsdood” niet meer de waardering krijgen die ze verdienen.
    Raymond vind ik erg goed, dank voor de link.

  174. Stem

    Mijn moeder van 85 gaat een paar dagen bij een oude jeugdvriendin logeren. Ze durft niet goed meer te rijden op haar onbekende wegen en schakelt mijn broer in. Hij komt haar op een avond ophalen. Onderweg geeft de stem van de gps de te volgen route aan. Mijn moeder: „Goh, die vrouw maakt ook wel lange uren.”

    Monique Koning

  175. Een ikje waar de ik zelf helemaal buiten beeld blijft! Komt vaker voor, maar nooit zo uitgesproken als vandaag.

  176. Nou nou, wat een domme, domme ouwe vrouw die moeder van 85. Kom, laten we haar eens lekker uitlachen met z’n allen. Gelukkig zal Monique zelve tot minstens haar honderdste verjaardag zelfstandig autorijden en helemaal nooit een foutje maken en alles maar dan ook alles begrijpen.

  179. Ja, da’s altijd lachuh met die oudjes. Zo riep mijn grootmoeder bij voetbal op tv als er na een doelpunt een herhaling werd getoond altijd:”Goh, alweer een goal!”

  180. Maar geachte community, is het gebruikelijke taal, ‘over een dorp fietsen’?

    Pawi, het ikje kan aan alle kanten rammelen en toch een enorm veel weemoed en verdriet losmaken en dat deed dit ikje bij mij.

    (12,5 zin geschrapt)

  182. Ha die Ad, zo begrijp ik nog steeds niet dat al die keepers bij al die herhalingen nog steeds de verkeerde hoek in duiken

  186. Het had erger kunnen zijn:

    …dus schakelt ze mijn broer met zijn automaat in…

  190. Hond

    Een oudere heer met wandelstok, overhemd en spencer spreekt me aan op straat. Hij wijst met zachte glimlach en bibberige hand: „Mooie hond heeft u. Een Drentsche patrijs. Ik heb er vijf gehad in mijn leven.” Hij vertelt hoe moeilijk het steeds was afscheid te nemen. Maar de onvoorwaardelijke liefde van de dieren hebben hem veel gebracht. De laatste hond heeft hij bij een gezin moeten onderbrengen, het uitlaten werd hem te zwaar. Er verschijnt een waterige glans in z’n ogen. Dan grijpt hij ineens naar z’n borst. Z’n hart, denk ik in een flits; te geëmotioneerd. Vanonder de spencer haalt hij een microfoontje vandaan. „Telefoontje, deze moet ik nemen.”

    Louël de Jong

  192. Microfoontje of foontje voor een telefoontje? Deze moet ik opnemen, aannemen, nemen?

    Maandag volgen er weer nieuwe kansen. Maar dan ben ik net als Klare taal naar verdere oorden.
    Een paar weken zonder ikjes is misschien ook wel te overzien.

  193. Wat mij betreft wel. We laten het over aan het toeval en aan Ilona of Mopperkont. DSR mag hem ook plaatsen. Als hij zijn mond maar houdt!😂😂😂

  194. Heden geen intro. Ik heb weliswaar een mooi stukkie geschreven, dit weekend, maar het betreft de afscheidsspeech voor mijn vader die vorige week is overleden en aan wie wij morgen de laatste eer gaan bewijzen. Such is life. 😦

  195. Bas, ik twijfel er niet aan dat het een heel mooi stukkie is geworden. Veel sterkte bij het uitspreken morgen.

  196. Het volgende heb ik van de buurman overgenomen. Zal ‘ie vast niet erg vinden voor een keer.
    Wereldje
    Bij de bakker word ik geholpen door een prachtig opgemaakt meisje. Ik vraag of ze mijn brood in een papieren zak wil doen.
    „Nee, papieren zakken hebben we niet. Waarom wilt u geen plastic?”
    Ik vertel iets over de enorme berg plastic die we met elkaar produceren en hoe schadelijk dat is voor het milieu. „Wel goed van u”, zegt ze. Aangemoedigd door haar opmerking vraag ik of ze gehoord heeft van de plasticsoep in de oceaan, dat de vissen plastic eten en dat het zo in ons voedsel komt.
    Zuchtend antwoord ze: „Nee, maar dat is mijn wereldje niet.”

    Netty Versloot

Ik vind er dit van: