Een bluetooth-slot. Een slordige knot. Een welvarende cyperse kat. Een stuk maandverband. Een ickje. Een prikstok. Dat had je vorige week allemaal kunnen tegenkomen als je de ikjes in de NRC had gelezen. In de krant. Op de website. Of lekker makkelijk hier, waar ze ook meteen deskundig besproken worden. Maar niet getreurd, dit is het overzicht van de ikjeshoogtepunten van vorige week. Klaar? Gaan we!
Trees Roose voerde een jonge makelaar op die vond dat zijn klant niet bang voor diefstal hoefde te zijn. „Want wie zou hier nou in godsnaam iets willen meenemen?” Niemand die haar geloofde, fantastje dat ze me d’r eentje van ons is. Maar de NRC trapte er in en publiceerde het als lezersanekdote. Het was Nationale Complimentendag. Dat inspireerde Pawi tot een vrolijk: “Allereerst een complimentje voor Trees. Het is haar gelukt een verzonnen anekdote zo op te schrijven, dat niemand haar gelooft.”
„Ze lijkt wel 110!”
Dat complimentendag een dag later alweer voorbij was bleek uit het ikje dat Marianne Schoone deelde. De vriendin van haar 92-jarige moeder, zelf 101 jaar oud, had haar lange haar altijd keurig opgestoken maar droeg het nu in in een slordige knot. „Nu zie je toch wel dat ze oud is”, aldus moeder Schoone. „Ze lijkt wel 110!”
“Misschien heeft het te maken met bezuinigingen in de thuiszorg…” opperde Pawi. Het verhaaltje deed ons ook denken aan het legendarische interview met de 100-jarige van Godfried Bomans.
Trees Roose sloeg nog een keer toe met een verzonnen verhaaltje. Deze ging over een aanhalige kat bij een crematorium. “De kat rekt zich uit en wandelt kalmpjes naar een groepje treurende mensen. Strijkt langs hun benen. Ze zijn aangenaam afgeleid van hun verdriet, roepen ach gos, de kat laat zich op zijn rug vallen, wordt bedolven onder emotionele liefkozingen.„Zo gaat het dus na elke uitvaart”, zegt de portier. „En dat wéét-ie.”
Houdt ze morgen een brandweerwagen aan?
Het is allemaal net ietsje te mooi om waar te zijn. En hoe ze eraan komt? Ze sprak er de portier van het crematorium op aan. Oftewel, ze spreekt mensen speciaal aan op straat – wildvreemde mensen – om aan ikjes te komen. Waar gaat dit heen? Houdt ze morgen een brandweerwagen aan? Onderbreekt ze de premier tijdens een persconferentie? De Koning in zijn koets? “In alle opzichten een treurig ikje” oordeelde Pawi. De Schrijvende Rechter (DSR) neigt nu naar eigen zeggen naar een bespreekboycot van serial-inzenders. “Trees zit opgelockdowned in haar antieke inboedel”, smaalde ook Lummel, “om een luchtje te scheppen gaat ze naar het crematorium. Gezellig mens”
De 16-jarige zoon van Erik van Wensen vroeg aan zijn moeder iets over maandverband, namelijk: “Mam, is dat voor de hele maand?” Volgens Bertie was de leeftijd misschien verkeerd en ging het over een 6-jarige jongen. Genant, vond Pawi, de zoon leek haar een schat van een jongen. En volgens DSR zijn tampons geschikter voor de inzender.”In zijn oren, zodat z’n laatste krummeltje harses niet wegwaait.”
Jullie merken het wel, onze reageerders nemen geen blad voor de mond. Maar ze blijven altijd eerlijk, direct en opbouwend. Dat zou Gerrit Berends, of Berend Gerrits, hoe heet die man, zich ook ter harte kunnen nemen. Op een draack van een ickje, echt, er deugde helemaal niks van, de stijl niet, de opbouw niet, de pointe niet, kwam er natuurlijk ter zake kundig commentaar van de reageerders. Zijn reactie? “Ik word niet erg vrolijk van jullie 😦”
Tja, dan kun je dus beter geen ikjes schrijven, of niet naar de reacties kijken. We weten ook niet zeker of het de echte Gerend Berrits was, want op het internet kun je je soms voordoen als een ander.
“Grappig! Zelf bedacht ook nog!”
Xandra de Haes, ook al een schrijfster van een ikje zonder kraak noch smaak was wat dat betreft slimmer. Zij hield zich gedeisd. Het ging over een app van haar loopgroepje, wie of er zin had om mee te gaan prikken en dat was dus papierprikken en niet vaccineren. Goh. Nou. “Grappig! Zelf bedacht ook nog!” reageerde Pawi bewonderend.
En vervolgens ging het hier natuurlijk over alle andere betekenissen van het woord prikken. Want er zijn er keiveel, daar hoef je geen ikje voor naar de krant te sturen. Zeeprikken, rivierprikken en beekprikken bijvoorbeeld, die kun je eten volgens Pawi. Je kunt ook een vorkje prikken volgens Lummel. Ilona had van haar kleindochtertje van 2,5 jaar het begrip ‘jasprikken’ geleerd toen ze een babyjasje aan het breien was voor het tweede kleinkind dat toen op komst was.
Prikken is ook straattaal voor vrijen. Dat jullie het weten, voor als het eens nodig mocht zijn. Meteen hard weglopen. Of juist niet, al naar gelang het humeur.
En vervolgens kon Haller er eentje inprikken: het 100e-reactielepeltje. Proficiat!
We gaan er (bijna) uit met een pracht van een tekening van een belendend blog, gemaakt door een geliefd blogster en reageerster alhier, Bertie. Met de muis gemaakt! Nou moe!
Wil jij net als Pawi, De Schrijvende Rechter en andere reageerders kans maken om in het volgende intro voor te komen? Wil jij ook aardige vondsten debiteren naar aanleiding van ikjes? Wil je plezier hebben met onbekenden die voor je het weet je vrienden zijn? Misschien wil je een uitnodiging voor de jaarlijkse bijeenkomst van de auteurs en reageerders van deze site? Of zeg je: doe mij dat maar allemaal?
Je wint een zwaarverguld lepeltje als jouw reactie precies de 100e is
Doe dan aan deze leuke rubriek hier op deze leuke site mee. Ga eens wat ikjes lezen, die staan verstopt op de NRC, die krant die zo van lezersanekdotes houdt. Stuur zelf een ikje in. Scrol naar beneden en zeg iets. Dat mag met een fantasie-emailadres en ook met een nom de plume. Je wint een zwaarverguld lepeltje als jouw reactie precies de 100e is. Of de 200e, 300e enzovoort tot in het oneindige. Lepeltjes zat.
Voor je het weet kan een citaat van jou, een foto van jou, een wat dan ook van jou, een hoogtepunt van de week worden. Heb je inspiratie nodig? Raadpleeg de afleveringen van deze rubriek elders op dit blog. Ook een aanrader als je er even tussenuit bent geweest.
Reacties zijn welkom via het reactieveld, het contactformulier of een email naar bas@basvanvuren.org
Het wordt een prettige week. Als je vindt dat het geen prettige week moet worden, voel je dan vrij om elders te gaan buurten. Daar waar er meer zijn zoals jij.
De foto helemaal hierboven – wij vakmensen noemen het de header image – laat traditiegetrouw een stukje offline leven van mezelf zien van de afgelopen tijd. Nou, jullie zien het wel. Ik fotografeerde weer eens gekkigheid uit de supermarkt. Patatkruiden, hoe haal je het in je harses. Op patat moet of kan zout. Punt. Verder geen malle fratsen. Mijn Twitterkanaal, waarop ik het plaatje ook deelde, stroomde vol met kibbelaars over of het nou patat of friet is. Patat dus. Friet bestaat niet. En iemand deelde een hilarisch echt bestaand potje uit zijn supermarkt: “Kruiden voor Patat & Friet” stond er op. En! Het moet niet gekker worden op tafel. Volgende week zie ik misschien iets anders.
Foto: “Patat zonder graag” © 2021 Bas van Vuren
Bas van Vuren, aangenaam 
Goeiemorgen zeg, zit ik eens vlug aan de toetsen en zie mezelf. Ik ben er beduusd van maar vind het aardig van je het te plaatsen. Ook een soort ikje, het was als selfie bedoeld.
Goed intro weer en op naar een nieuwe reeks ikjes. Ik wapen me. ☻
Vrouwenwerk
„Dit is mijn eerste keer”, zegt de vrouw met grote schrikogen. „Ik ben zo bang!”
Ik sta te wachten buiten de bus voor het preventief onderzoek naar borstkanker. „Waar ben je bang voor?” „Nou ze zeggen dat het vreselijk pijn doet als ze je borsten plat drukken!” „Heb je ooit een kind gekregen?” vraag ik. „Oh…., doet het zo veel pijn?” roept ze terwijl ze een beweging maakt of ze al weg wil rennen. „Nee”, stel ik haar gerust. „Dit is maar secondenwerk.”
Maria Arends
Ja dus?
Mooie keek op de week.
Wat een rare kop boven het ikje van vandaag!
De kop is zoals altijd met zorg en smaak gekozen uit het gebodene van vorige week.
Mannenwerk
„Dit is mijn eerste keer”, zegt de man met gemaakte onverschilligheid. „Ik ben niet bang!”
Ik sta te wachten buiten de bus voor het preventief onderzoek naar teelbalkanker. „Oh nee?! Ze zeggen anders dat het vreselijk pijn doet als ze je ballen plat drukken! Ben je ooit op de stang van je fiets gevallen?” vraag ik. „Oh…., doet het zo veel pijn?” roept hij terwijl hij een beweging om weg te rennen. „Ja”, zeg. En dat is maar ook secondenwerk.”
Tevreden schuif ik een plaatsje door.
Rare kop boven een raar ikje. Ze hebben de eerste genomen waar het woord ´vrouw’ in voorkomt. Hoe smaakt topinamboer? Heb je wel eens aardbeienijs gegeten? Ja. Zo smaakt het dus helemaal niet.
Herstel: DSR dacht dat P. het had over de kop van het introotje. De kop van vandaag misstaat niet, al maakt dat ’t Ik-je niet minder mormelig.
Lol😂
Tja, wat is topinamboer of aardpeer voor groente en wat kun je er allemaal mee? Lees hier alles over topinamboer of aardpeer. Echt alles!
Wat mij betreft de meest dringende vraag van een lezer aldaar: “is het ook mogelijk om de aardpeer in de airfryer te doen ..?”
@DSR. Ja, dat is even glunderen hè? als een reactie van jou wordt uitverkoren tot kop van het intro! Uit eigen ervaring weet ik dat het nog een hele week blijft staan.
Topinamboer of aardpeer werd ooit de artisjok voor de armen genoemd. Omdat het zo gemakkelijk groeit en bloeit. Smaakt echt artisjokkerig, ik vind het heerlijk. Ik schilde ze altijd, een lastig karweitje, tot Klare taal me leerde dat dat niet hoeft. Nog fijner.
Dat aardbeienijsje bewaar ik voor toe.
De metafoor was me niet ontgaan hoor Lummel. 😆
Hier ook wel Jeruzalem-artisjok. Heeft weinig nodig, gewoon een beetje bakken.
Cappuccino
Als ik niet werk, dan loop ik, zelfbenoemde fitte 50-plusser, graag door een stad. Steevast sluit ik af met een kop cappuccino-to-go. Meestal tik ik rond de 2,50 euro af maar bij de hamburgertent in Zwolle kostte een bekertje slechts 1 euro. Weer onderweg griste ik toch wel verbaasd over de prijs het bonnetje uit mijn jaszak en zag nu de reden: ‘65+: 1 euro’.
Frits van Vendeloo
Volgende keer sneakers aan en halve sokjes, Frits.
Mijn hemel, de flapdrollerigheid spat er vanaf. Die eerst zin spreekt boekdelen en voor de rest is het vooral nerveuze energie met dat aftikken en gegris.
De inzender lijkt me niet iemand die eventjes stilstaan om het mooie dat ‘een’ stad te bieden heeft in zich op te nemen. DSR zou hem een landelijk tochtje aanraden, maar dan slaan de koeien op hol en raken de kippen van de leg.
nounou tsjongejonge, wat moeten we daar nou weer mee.
Vijftiger? Eigen roem…😆
Stop het in reet als je niet weet wat je ermee moet maar val anderen er niet mee lastig.
Ik denk dat hij 59 is.
Oei, het lijkt erop dat we sinds kort iemand hebben die het lollig vindt om net te doen alsof hij de ikjesinzender is. Maar het kan ook echt zijn, je kunt dat op het internet nu eenmaal niet altijd zien, ook niet als blogbaas.
Maar ik roep “Frits van Vendeloo” bij deze wel op om het taalgebruik een beetje richting het motto van deze site (“aangenaam”) om te buigen. Ook wiens reet hij precies op het oog had is nog even een dingetje.
Kennelijk zichzelf.
Maar eigenreet stinkt.
Niet altijd lijkt me. Maar goed, ik ken die van jou niet. En wil die uiteraard ook niet leren kennen. De mijne stinkt zeker zo rond de 23 uur en 55 minuten per dag niet in ieder geval.
Dan haast je je teveel. Hoe kom je ooit aan lezen toe?!
APD poneert zijn stelling overigens met de zekerheid van iemand die er voortdurend met z’n neus bovenop zit.
Aar betreft die zgn. nieuwe reageerders: alles duidt op de voortzetting van HR’s zanikcampagne.
Even terug naar het ikje. Dit is een voorval dat iedereen wel heeft meegemaakt of nog mee zal maken: de ongevraagde seniorenkorting. Ons gebeurde het hiero in een hamburgerzaak. Onze eerste reactie was: hoe durven ze! De tweede reactie: pik in, ’t is winter. Wij waren overigens inderdaad 65+, dat dan weer wel.
Speciaal voor Frits:
Ik ging mijn eerste 60 plus pas halen bij de SNCF. Is het voor een verlenging, vroeg het takkewijf achter het loket.
Zo heb ik dan weer eens ongevraagd een kinderijsje gekregen.
Maar DSR, qua nieuwe reageerder en een verband met HR: dat zou zomaar eens kunnen. Heb ik ook aan gedacht. Benieuwd of hij nu ook weer bij de buren opduikt, dan weten we het zeker. En indien niet, dan weten we het ook zeker, want dan dacht HR slim te zijn en het deze keer niet te doen. Hm, wat kan het leven toch heerlijk simpel zijn zo af en toe.
Het kan nog erger met die seniorenkorting. In museum Beelden aan Zee op Scheveningen kreeg ik die korting ongevraagd, maar de chaperon niet. Hij moest erom vragen.
Een bonnetje meenemen van een kopje koffie is wel heel erg Hollands. Ja, ben ik ook, maar ik zou het nooit doen. Een euro, misschien ook de kostprijs van zo’n bonnetje. Geen bonnetje, scheelt papier en inkt, afschrijving van de printer en stroomkosten.
@pawi en de seniorenkorting: Ouch!
En toen ik op de Lijnbaan liep met mijn dochters, op weg naar de Bijenkorf, keken de mannen alleen maar naar hen, niet meer naar mij. De chaperon merkte hetzelfde als hij met zoon ergens naar toe op weg was.
Wees blij. Wel zo rustig.
Oh, die keer dat we de kano aanmeerden aan de oever van Vlietzicht. Iemand van de CU bood ons hulp aan om ons op de kant te helpen…
Het ikje maakt nogal wat los!
Nog eentje van mij.
In een kledingzaak stond ik te zweten. Zomers warm, geen ventilatie.
Zegt een verkoopster die de druppels ziet: ‘ Bent U moe? Zal ik een stoel voor U halen?’
Sta je als vijftiger bij de spijkerbroeken.
Grrrrrr…
En dan de eerste keer dat er iemand in de tram voor je opstaat …
En nog een like van mij voor De Video Van Koelewijn. AH, dankjewel.
Hihi, gaat u zitten ik kan staan..
Hebben jullie dat ook bij die video van Koelewijn, dat je denkt naar Joop den Uyl te kijken?
En te luisteren!
Wat wil jij?
Iedere dag skypet mijn buurvrouw Marianne met haar zevenjarige kleinzoon Kai die op Ibiza woont.
Zij vertelt hem over haar moeder, die ernstig ziek is. Cremeren of begraven, is de vraag.
„Wat zou jij later willen?”, legt mijn buurvrouw haar kleinzoon voor. Even is het stil. Dan klinkt het resoluut: „Ik wil een standbeeld.”
Arnold Parre
Oninvoelbaar schaamteloos, die vraag. Grandioos antwoord.
Precies Den Uyl inderdaad. Ik ben het ook met pawi eens. Laat die jongen oppassen met zijn standbeeld. Over 150 jaar willen ze het omvertrekken.
Belachelijke vraag voor een mannetje van zeven, over de skype ook nog. Man man.
Onverwoestbaar toch die Koelewijn. Daar mag de hoed diep voor af.
Kai is wat een hond zegt als je ‘m op z’n staart trapt.
Van mij mag dat jongetje z’n standbeeld hebben. De meesten krijgen ‘m pas als het te laat is.
DSR voelt de bui in dit verband al hangen.
DSR heeft zijn standbeeld al digitaal, hier in de archieven van de site en in de Dikke Ik natuurlijk.
Ja-ja… het geschrevene vervliegt, het in brons gegotene blijft, dunk DSR.
Wie schrijft die blijft.
Maar een bronzen afbeeltenis van het zevenjarig kleinzoontje zou ik wat graag naast de bronzen buste van DSR op het erf plaatsen..
Vooralsnog moeten die bustes nog gemaakt worden. Vind daar maar eens een sponsor voor. Misschien kan DSR zijn Bokaal tijdelijk uitlenen? Maar ja, die zal wel aan diggelen liggen.
Wasstraat
Na een drukke dag zoomen thuis in mijn werkkamertje, had mijn man een verrassing in petto. Hij weet wat ik leuk vind en zeker in deze coronatijd met avondklok is er nog maar weinig leuks (buitenshuis) te beleven.
Mijn man leidde mij in de auto naar de autowasstraat.
Oh, wat geweldig, saampies in het donker, met die dansende octopussen over ons heen. Ja, dit was verreweg het hoogtepunt in mijn huidig bestaan!
Winkie Sandberg
Ik weet niet wat ze verder nog in die auto hebben gedaan, maar qua ikje is dit geen hoogtepunt.
Die twee moeten vroeger te bedde er verder niet over praten.
Volgende week naar de wasserette lekker warm in de droogtrommel rollebollen
DSR had overigens zelf gedacht aan een bronzen beeld ten voeten uit, ca. 7 meter hoog, op een sokkel van graniet van 3 meter hoog. Dan kom je uit op tien meter, een mooi rond getal.
Voordelen: ruimschoots plaats voor een stichtende tekst in leesbaar formaat en bestand tegen veel vandalisme. Hier in Brussel nemen ze de bustes van Leopold II gewoon mee onder de arm, dat kan toch niet de bedoeling zijn.
Als tegemoetkoming in de kosten, voor zover die problematisch zouden blijken te zijn, kan eventueel ruimte worden geboden aan mobiele 5G-zender, mits discreet verwerkt, bv. in een stralenkrans.
LOL!!😂
Overigens heeft APD’s Bokaal een ereplaats onder DSR’s huisgerief. Het is de enige trofee die dat hij ooit gewonnen heeft, afgezien van de medailles van de wandelvierdaagse.
Mocht ooit die bittere dag aanbreken dat het ding aan stukken valt, dan zal DSR het tot de laatste scherf lijmen.
DSR is onlangs via ‘De Honderjarige’ van Godfried Bomansin de rabbit hole geduikeld, om uit te komen bij ‘Uit het Rijke Roomsche Leven’, een schitterend fragmentenboek door Michel van der Plas. En daar werd DSR bepaald bij het beeld van dr. Schaepman, waarop de schetsen voor het te maken beeld losjes zijn gebaseerd:
https://nl.wikipedia.org/wiki/Standbeeld_van_dr._Schaepman
Juist, ik had zonder het te weten ook zoiets in gedachten, of een nog veel megalomanere, er staat er eentje in Mongolie daaromtrent, van een Heerser. Daar kon je met de auto rondjes omheen rijden. Maar Schaepman is een mooi bescheiden Nederlands beginnetje van de eeuwige roem.
Door Berteun Damman – Eigen werk, Publiek domein, https://commons.wikimedia.org/w/index.php?curid=916721
Laat hieronder graag je suggesties voor een stichtende tekst achter. De beste zal worden uitgevoerd in vandaalbestendig beitelwerk.
Ik stel bij nader inzien voor om het beeld 183 meter groot te maken. Daarmee wordt het dan meteen het grootste standbeeld ter wereld. Passend eerbetoon. Punt.
Hier staat De Schrijvende Rechter
Het was een gigant, het was een vechter
Nu in brons gegoten tot in de eeuwigheid
Het werd tijd
Op billboards in alle aanrijrichting, zodra het DSR-beeld opdoemt:
‘Ik zie een ster / die staat zo ver /maar strakjes komt ie dichterbij’
En op het beeld:
‘Ik zie een lach / een milde lach / die is alleen bestemd voor mij’
Want wat DSR voor ieder van ons betekent, is natuurlijk strikt persoonlijk.
1 (zegge: een) typische spelfout is toegestaan.
Ik dacht eigenlijk dat er in Brussel al een toepasselijk standbeeldje stond van onze held.
Hahaha!😂
Prachtig standbeeldje Ad Hok, wat je zegt!
Over het ikje is alles al gezegd. Ik dacht nog aan ‘een orgie voor twee val me daar niet lastig mee’.
Dikke LOL!
Tja, dat kan DSR in z’n zak steken..
Niet aardig
Mijn dertienjarige puberzoon komt mij een van zijn hardhandige knuffels uitdelen, net op het moment dat ik op de laptop aan een ingewikkelde thuiswerkklus bezig ben. Ik maak een paar ongecontroleerde toetsbewegingen, waarbij ik blijkbaar de virtuele assistent inschakel. Op mijn hartgrondige „Verdomme, Thijs” volgt namelijk een vermanend: „Dat is niet aardig!”
Eric de Rooij
Uit het archief:
Ten aanzien van het ikje: de virtuele assistent is nog lang niet ingeburgerd, dus we zullen dit soort belevenissen en grappen en grollen nog wel vaker langskrijgen. Zelf voer ik al jaren heel lollige gesprekken met de Google Assistent, ook in de auto, echt hilarisch soms, maar om die dialogen naar de krant sturen, da’s beneden mijn stand, want die kan iedereen voeren en de pointe komt altijd niet van jezelf maar van de computer. En die leest geen ikjes.
Door wat ongecontroleerde toetsbewegingen werd dit -inderdaad onaardige- ikje ineens ingezonden.
Heitje
Twee meisjes met een bezem staan voor mijn deur, ik schat ze 8 en 10 jaar. „Heeft u nog een heitje voor een karweitje?” Ik verberg mijn verbazing over het gebruik van deze ‘vooroorlogse’ uitdrukking.
„Jullie mogen mijn voortuin wel vegen.”
Terwijl ze daar enthousiast mee bezig zijn, vraagt de jongste aan haar vriendinnetje: „Wat betekent eigenlijk ‘een karweitje’?”
Hilde Janssen
Een aardig ikje om de week mee af te sluiten.
Inderdaad best aardig. Ik verwachtte eerder dat ze het heitje niet zouden kennen.
Ze denken vast dat een heitje een soort van Bitcoin is.
Leuk. Ik wist niet dat die uitdrukking nog gebruikt werd. En dat de meiden op pad gaan in coronatijd…
Misschien lag het ikje al meer dan een jaar op de plank.
Een grapje uit ´het begon met een pukkel op mijn teen’ groep.
Ik was tien en ging op mijn eentje op pad voor heitje voor karweitje. Wat je verdiende droeg je af aan de Akela of aan de Hoofdonderwijzer, wellicht aan de Bisschop.
In een flatje aan de Speenkruidstraat ergens in Zuid Holland, werd ik toegelaten. Ik moest de stinkende zweetsokken van de heer des flatje wassen. Ze stonden al in de week. Ik heb het gedaan omdat ik toen nog braaf was, maar vluchtte nog voor het heitje (toen 25 ct) werd overhandigd.
Daar heb je denk ik goed aan gedaan! De volgende keer had je zijn lange onderbroeken moeten doen. Huiver icoontje
DSR: Mount en MacNeil?