Vijf jaar na mijn zware operatie durf ik weer te joggen. Mijn oude rondje. Kijken hoe lang ik het volhoud. Al na vijf minuten ga ik trillen en zweten en hijgen. Ik word bang. Dan verschijnen er ineens van links en van rechts prachtige kleine duifjes op mijn pad. Ze fladderen voor me uit en landen zelfs soms even voor mijn voeten. Heel bijzonder. Dit is een teken, denk ik, en vat moed om door te gaan. Ik haal zelfs een oudere man in. En ik zie dat hij uit een papieren zak broodkruimels op het pad strooit.
Bas van Vuren
Gepubliceerd in NRC, d.d. 8 juni 2022
Bas van Vuren, aangenaam 
Zo, de administratie is weer op orde. Voor de nieuwe lezers: de ikjes van de blogbeheerder zelve, BvV, worden altijd even apart gepubliceerd, in een speciale categorie gezet en toegankelijk gemaakt via het topmenu. Het is niet anders. Ja, als je goed hebt meegelezen, dan heb je dit ikje al eerder gezien. Het is niet anders. Commentaar blijft welkom, dat hoeft niet perse vers van de pers, maar mag zelfs over een paar jaar nog. Het internet is geduldig.
N.B. zoals ook morgen in het nieuwe intro zal worden uitgelegd is de header een foto van het pad in kwestie, maar zijn de duiven niet de duiven in het verhaal. Ze hebben hier helegaar niets mee te maken, maar waren ter plaatse toen de fotograaf afdrukte. Was een paar dagen later, toen bleek dat het ikje afgedrukt en een doorslaand succes was. Ja, dan willen de mensen een foto.
Het lijkt wel een sprookje
De duifjes de kruimels de oude man
Alleen het joggen ben ik in het sprookjesbos nog nergens tegen gekomen
Die broodkruimels doen me ook aan een sprookje denken, namelijk dat van Hans en Grietje. Wie weet loopt hij de oude heks tegen het lijf.
In plaats daarvan werd hij ingehaald door Superman..
Was zeker Pinksteren vorige week? (vanwege het kleine aantal reacties)
Nee, deze werd vorige week al gepubliceerd en uitgebreid besproken, zowel hier als op Twitter. Deze post is alleen omdat ik alle ikjes in een aparte categorie verzamel en dus als aparte post moet publiceren.