Vleesloos eten in het plaatselijke eetcafé. Naar een toespraak van een treinbegeleider luisteren in de trein. Diverse vetbollen en pindanetjes kopen in de kampwinkel van een vakantiepark. Na een lange dag van je werk thuiskomen. Zacht sissend een wolf wegjagen. In het Mauritshuis bij een zelfportret van Rembrandt op andere bezoekers gaan staan letten. Je zult het allemaal maar meemaken. Als je de NRC leest dan kan dat. En dan kun je het mooi opgeschreven met de andere lezers delen. Als het geplaatst wordt dan heet jouw verhaaltje een “ikje”. Leuk toch? Vind ik wel in ieder geval.
Mensen die positief in het leven staan.
Als een professionele redactie van een goed aangeschreven landelijk dagblad jouw verhaaltje uit honderden inzendingen selecteert en goedkeurt voor plaatsing, dan mag je dat als ikjesauteur natuurlijk prettig vinden. Je hoeft je daar zeker niet voor te schamen. Je zou er wat mij betreft zelfs trots op mogen zijn. Maar hier op de site moet je vervolgens de oordelen en meninkjes van het ikjespanel ondergaan. Daar zitten voor het merendeel leuke en opbouwende reacties bij, afkomstig van mensen die jou het licht in je ogen gunnen. Mensen die positief in het leven staan. Maar er zitten ook zure, jaloersige en kwetsende reacties bij. De minachting voor alles wat boven het maaiveld uitsteekt en voor iedereen die het naar zijn zin heeft in het leven spat er soms vanaf. Denk maar niet dat je iets bent of dat je iets kunt. Wees maar niet blij met iets dat je hebt meegemaakt. Zij zullen jou wel even naar beneden halen.
Lees verder “Een klasje conducteurs in opleiding (409)”
Bas van Vuren, aangenaam 