Over ikjes en een piemelplank
In een ziekenhuis. Tijdens de dodenherdenking. Bij een natuurgebied. Op Hemelvaartsdag. Bij de basisschool om de hoek. Overal en altijd gebeuren ze, die ikjes. Hieronder lees je er meer over en ook over hoe jij ook zelf mee kunt gaan doen.
Lees verder “Opheldering gevraagd (ikjesrecensies nr. 481)”Het is zaterdagochtend. Ik zit klaar voor de Nationale Tuinvogeltelling: je moet gedurende een half uur alle vogels in je tuin tellen en per app doorgeven. „Ik begin nu met tellen”, zeg ik tegen mijn vrouw en ga met mijn verrekijker voor het raam zitten. „Leuk!” zegt ze, „dan ga ik de bloembollen doen.” Even later scharrelt ze enthousiast op haar hurken door de tuin. Na een half uur geef ik het op en zend mijn bijdrage in. Aantal waarnemingen: nul.
Bas van Vuren
Gepubliceerd in de NRC van 30 januari 2024
Meer ikjes van dezelfde auteur.
Over ikjes, vogels en gras
Bellen met oma. Vogels tellen. Sokjes kopen. Boodschappen doen. Van je fiets vallen. En een fris geurtje kopen. Je kunt van alles doen in het NRC-ikjesland. Lees hier maar gauw verder en doe ook deze week weer allemaal dagelijks mee via de reacties onderaan dit artikel aan het lekker ophemelen en beschamend afkraken van de ikjes van de dag.
De oma van de 6-jarige Hamza is al bijna een jaar geleden overleden. Maar haar telefoon ligt nog prominent in de woonkamer bij opa. Hamza vertelt dat hij later astronaut wil worden, omdat hij dan oma kan gaan zoeken om haar de telefoon terug te geven. Dan kunnen ze weer samen bellen. Bertie, die van Bertjens, vond het best een intrigerende naam, dat “Hamza”, net alsof het ergens een afkorting van is. Is het niet. Het ikje zelf vond het panel “te droog verteld om enige emotie op te wekken” en daar kon de auteur van deze eerste lezersanekdote van vorige week, Ellen Bouma, het mee doen. Heb je weleens. Gewoon blijven inzenden.
Lees verder “Dit zijn hondensokjes (ikjesrecensies editie 467)”Over ikjes en viltjes
Vleesloos eten in het plaatselijke eetcafé. Naar een toespraak van een treinbegeleider luisteren in de trein. Diverse vetbollen en pindanetjes kopen in de kampwinkel van een vakantiepark. Na een lange dag van je werk thuiskomen. Zacht sissend een wolf wegjagen. In het Mauritshuis bij een zelfportret van Rembrandt op andere bezoekers gaan staan letten. Je zult het allemaal maar meemaken. Als je de NRC leest dan kan dat. En dan kun je het mooi opgeschreven met de andere lezers delen. Als het geplaatst wordt dan heet jouw verhaaltje een “ikje”. Leuk toch? Vind ik wel in ieder geval.
Mensen die positief in het leven staan.
Als een professionele redactie van een goed aangeschreven landelijk dagblad jouw verhaaltje uit honderden inzendingen selecteert en goedkeurt voor plaatsing, dan mag je dat als ikjesauteur natuurlijk prettig vinden. Je hoeft je daar zeker niet voor te schamen. Je zou er wat mij betreft zelfs trots op mogen zijn. Maar hier op de site moet je vervolgens de oordelen en meninkjes van het ikjespanel ondergaan. Daar zitten voor het merendeel leuke en opbouwende reacties bij, afkomstig van mensen die jou het licht in je ogen gunnen. Mensen die positief in het leven staan. Maar er zitten ook zure, jaloersige en kwetsende reacties bij. De minachting voor alles wat boven het maaiveld uitsteekt en voor iedereen die het naar zijn zin heeft in het leven spat er soms vanaf. Denk maar niet dat je iets bent of dat je iets kunt. Wees maar niet blij met iets dat je hebt meegemaakt. Zij zullen jou wel even naar beneden halen.
Lees verder “Een klasje conducteurs in opleiding (409)”Over ikjes en tekens
Een advertentie voor een lift. Fladderende, prachtige, kleine duifjes van links en van rechts. Een app over een boor. Een aantekenboekje uit de begindagen. Een foutmelding op een website. De NRC-lezers zagen weer een hoop opmerkelijke dingen vorige week. Gelukkig schreven ze erover. Lees maar gauw verder.
Het was Pinksteren vorige week dus er stonden maar 5 ikjes in de krant. Maar wat voor ikjes! Drie van onbekende lezers, zoals wel vaker, maar er waren er twee bij van bekenden, vrienden, fans, medewerkers en eigenaren van deze site.
Lees verder “Dat is waarschijnlijk het zonnetje (383)”Vijf jaar na mijn zware operatie durf ik weer te joggen. Mijn oude rondje. Kijken hoe lang ik het volhoud. Al na vijf minuten ga ik trillen en zweten en hijgen. Ik word bang. Dan verschijnen er ineens van links en van rechts prachtige kleine duifjes op mijn pad. Ze fladderen voor me uit en landen zelfs soms even voor mijn voeten. Heel bijzonder. Dit is een teken, denk ik, en vat moed om door te gaan. Ik haal zelfs een oudere man in. En ik zie dat hij uit een papieren zak broodkruimels op het pad strooit.
Bas van Vuren
Gepubliceerd in NRC, d.d. 8 juni 2022
Lees verder “Het teken”Over ikjes en ouwetjes
Rutte werkt bij de GGD? Een buschauffeur rijdt expres over een portemonnee heen? Een rat wordt doodgeslagen met een bezem? Sterre die Nora met corona besmet? Poekie de kat platgereden op de ringweg? Een inbreker die er met de code van het inbraakalarm vandoor gaat? Allemaal erge dingen. Maar het zijn gelukkig ook dingen die weliswaar dreigden te gebeuren maar uiteindelijk niet echt gebeurd zijn. Net zoals Poetin en de Oekraine, zeg maar. Wat er vorige week dan wel gebeurde in ikjesland? Dat lezen jullie hier in het weekintro. Vier keer “gebeuren” in vier zinnen, gaat lekker hier. Man man en dan zeggen ze nog wat een schrijftalent ik heb.
“Nee, het was niet ‘Rutte’, maar de Oude Koningin, nou goed?”
Want ja, wie was dat, dacht het dochtertje van Geertje van der Geest dus. Het kind hoorde haar moeder door de telefoon antwoord geven op een spervuur aan impertinente vragen. Of ze hoofdpijn had? Moe, keelpijn, misselijk? Of ze koude rillingen had? Prikkende ogen? Of ze zwanger was? Misschien in de afgelopen 6 weken bevallen? Maar goed, Geertje hangt eindelijk op. “Was dat Rutte?” vraagt haar dochter van 11 met grote ogen. Nee dus, het was de GGD, maar dat hadden jullie wel al meteen begrepen. “Nee, het was niet ‘Rutte’, maar de Oude Koningin, nou goed?” bromde De Schrijvende Rechter (DSR) sikkeneurig. Hij was duidelijk niet in zijn hum, onze ikjesbespreker uit Brussel. Snauwen, bijten, grommen, het was de hele week raak. Ilona vroeg zich af in welke kliko dit ikje gegooid moest worden. Bij het chemisch afval als ze erg giftig zijn, of in de PMD als ze gerecycled kunnen worden, hielp een behulpzame reageerder haar.
Lees verder “Bijziende vrouw denkt rat te zien (366)”Er zit een rat in de tuin!” riep mijn vrouw. “Een vette dikke bruine rat. Zo’n grote.” Huiverend schoot ik in mijn laarzen en pakte de bezem, klaar om mijn gezin te verdedigen of in ieder geval 144, de dierenpolitie, te bellen.
Het was een konijn.
Bas van Vuren
Gepubliceerd in NRC, 9 februari 2022
Lees verder “Rat”Over ikjes en prijzen
Bulderbos, 17 januari – Blogbeheerder Bas van Vuren heeft vandaag de prijs voor de 100e reactie op zijn blog aan een wel heel bijzondere reageerder uitgereikt, te weten aan zichzelf. De zwaarvergulde lepeltjes gaan reglementair naar de reageerders die precies de 100e, 200e enz. reactie plaatsen op het wekelijkse “intro”. Dit is een compilatie van commentaren van het ikjespanel op de lezersanekdotes (“ikjes”) die dagblad NRC dagelijks plaatst. Vorige week werd de 100e reactie geplaatst door de sitebeheerder zelf. In een toelichting op de site geeft Van Vuren te kennen de uitreiking te betreuren en hij bestempelt het zelf plaatsen van de 100e reactie bij zijn eigen artikel als “per ongeluk (…) Ik ben er niet trots op (…) Ik ga nog beter opletten. Ik weet nu hoe het moet voelen als je bijvoorbeeld als NRC-opinieredacteur een ikje van jezelf laat plaatsen. Je voelt je vies, leeg, mislukt. Gelukkig gaan die gevoelens doorgaans weer over.” Een onafhankelijk onderzoek acht de populaire websitebeheerder vooralsnog niet nodig.
De ikjes gingen vorige week over zelfrespect, een wasstraat, de padvinderij, de slimste mens en tongzoenen, de backoffice van een ijzerwinkel en het achterwerk van een trein. Dus veel slechter qua timing had de affaire niet los kunnen breken.
Lees verder “Bizar: beheerder wint prijs op eigen website (361)”Tekst, official lyrics, muziek, videoclip, Spotify, Apple Music, YouTube
Net als alle andere artiesten is deze Amsterdamse volkszanger dolblij dat we weer los kunnen en daarvoor is hij met een vriendin naar het strand van Zandvoort gegaan. “Je kleedt je uit, dat kan nu weer. Het wordt romantisch op het strand, ik zie ons liggen hand in hand en onze namen schrijf ik in het warme zand …” Je ziet het voor je, toch?
Gerry: “We hebben even allemaal genoeg van gemiezer en gezeur. We willen weer happy zijn. We willen met vrienden naar het strand. Naar buiten. We zoeken de zon op. Daar gaat dit liedje om en ik heb het met volle overtuiging gezongen. Ik hoop het deze zomer vooral ook live te mogen gaan brengen. De festivals en de partijtjes barsten nu weer los. Ik ben er klaar voor!”
De compositie van “Haal Je Bikini Uit Het Vet” komt weer uit uit de illustere Kees Tel hitstudio uit Helmond en van tekstschrijver Bas van Vuren. Kees is vooral bekend door zijn produkties voor Gerard Joling en voor de Luizenmoeder. Kees speelt ook op deze hit de sterren van de hemel, allemaal met eigen instrumenten, en dit keer met een heel bijzonder Spaans tintje. Ole! En tekstschrijver Bas maakt hiermee zijn trio voor Gerry Holland vol na het songfestivalliedje “Holland Douze Points” en het coronaliedje
“We Zijn Er Nu Wel Klaar Mee”.
Bas van Vuren, aangenaam 