Luisteren naar egeltjes. Pensionado’s uitlachen. Een heitje voor een kwarteleitje geven. Ruzie maken met een bazige buurvrouw. Een ouwe vlam achter een rollator nakijken. In de rij voor de kassa van de bouwmarkt staan te kissebissen. De NRC-lezers deden weer de gekste dingen vorige week. Gelukkig schreven ze het op en stuurden het in als “ikjes”. Het illustere ikjespanel besprak de hoogte- en dieptepunten. Lees het maar gauw. De nieuwe ikjes van deze week komen dagelijks via de reacties onder dit blog en jawel, ook jij mag je commentaar achterlaten. Of je nou in het panel zit of niet, je mening is keiwelkom.
„Je kunt het horen, wanneer je héél goed luistert.”
Want ja, daar stond ze dan. Het kleine meisje met vlechtjes. Ze keek Mathilde Hofkes vol verwachting aan. „In jouw tuin woont een egel? Mag ik hem zien?” „Dat lukt niet”, zei Mathilde, „de egel houdt een winterslaap.” Om het kind te troosten loog ze dat het wichtje het egeltje misschien kon horen snurken, als ze “heel stil” was. Minne, laffe streek, maar gelukkig betaalde het meisje met gelijke munt terug. Ze sloot haar ogen om goed te kunnen horen. Toen zij haar ogen weer opende, glansde haar gezicht. „Ik hoorde hem ademhalen”, zei ze fluisterend. „Je kunt het horen, wanneer je héél goed luistert.”
Pawi, prominent lid van het ikjespanel, merkte op dat ze zoiets vroeger over God zeiden. Als je heel stil bent dan kun je Hem horen. Ze had het zelf nooit geprobeerd. “Dit is een verhaaltje dat vertederend is bedoeld”, oordeelde ze streng, maar “helaas voel ik alleen maar een beetje gène.” Daar kon de ikjesschrijfster het mee doen, want ook de andere panellisten waren niet onder de indruk.
Annemarieke de Vries sloeg de volgende dag toe met een #metootje. Twee gepensioneerde collega’s helpen haar school uit de brand met het lerarentekort. Maar de leerlingen hebben moeite met het verouderde taalgebruik van een van de pensionado’s. Die noemde bijvoorbeeld een leerling een “bolleboos” en vroeg een andere naar zijn “rendez-vous” (nadat die in het fietsenhok had staan zoenen en nog nahijgend en dampend de les binnenkwam). Tot overmaat van ramp zei de ouwe in de wiskundeles tegen een meisje dat ze “knapper was dan haar zus”. „Meneer, dat wil ik helemaal niet van u weten!” griezelde het meisje en ze appte het meteen naar de Onderwijsinspectie door. De leraar kan zijn invalbeurt nu wel schudden en zal volgende maand voorkomen. Hij wordt vermoedelijk veroordeeld tot herstelbetalingen en voor het leven geschorst.
“Zelfs ik zeg zulke dingen niet”.
Het panel betwijfelde of het voorval echt gebeurd was, zoals het panel dat wel vaker doet. Da’s dan het woord van de ikjesschrijver (m/v) tegen dat van het panel. Altijd lastig. “Zoiets zeg je niet”, zei Pawi resoluut, “in geen van beide betekenissen.” Ook Ilona kon zich niet voorstellen dat een docent zijn leerlingen op deze manier ging vergelijken, “ook al houdt ie nog zo van wiskunde“. Lummel vond het hele geval ontzettend slecht verzonnen en krakkemikkig geschreven. Ook Bertie vond het maar een belachelijk en ongeloofwaardig ikje. “Zelfs ik zeg zulke dingen niet“. Dus kun je nagaan. De Schrijvende Rechter (DSR) zakte nog een niveautje lager en suggereerde dat het meisje misschien wel degelijk heel goed begrepen had wat de docent bedoelde. Had deze niet immers de klas de term “rendez-vous” bijgebracht? Wink wink. Knipoog. Knipoog.
Gelukkig was er op woensdag een nieuw ikje. Dat ging over twee jongetjes van een jaar of acht en een wat jonger meisje. Ze belden aan bij Joost van Krimpen, dus ja, als dat maar niet voor een rendez-vous was, denken we dan dankzij DSR. Maar nee, ze vragen of hij een “heitje voor een karweitje” had. Dat is zo’n oud woord dat de autocorrectie er in de beginalinea van dit blog “kwarteleitje” van maakte. Ik heb het maar laten staan. Is het iemand opgevallen?
Joost geeft de kinderen wat oud papier en sprokkelt 1,50 euro bij elkaar. Hij zegt er olijk bij dat het wel zijn laatste geld is. De kinderen rennen het tuinhek uit. Maar het meisje komt nog even terug en vraagt bezorgd: “Heeft u nu helemaal geen geld meer?” Het panel vond het eenstemmig een lief verhaaltje. Alleen DSR zei iets merkwaardigs. De kinderen zouden volgens hem spontaan aanbellen om hun “regenboogpoepje” te doen. Desgevraagd verduidelijkte hij later dat regenboogpoepjes “spiegelbeeldige eenhoornbarfjes” zijn. Gooi het maar in de pet van het panel, hoor.
„Sorry, dat ik kwaad werd. Maar ik had wel gelijk.”
En maar heel gauw door naar het ikje van de donderdag. Dat zijn vaak de interessantste van de week, omdat je dan net in de tweede helft zit. Dus al ingedraaid, maar nog niet moe. Het ikje werd, wellicht uit zelfgekozen boetedoening, geplaatst door DSR zelve. Het was dan ook een ultrakort geval. Kon hij bij wijze van spreken met zijn worstenvingertjes overtypen. Hans Gorissen had ruzie gehad met zijn bazige buurvrouw en even later een mailtje van haar gekregen: „Sorry, dat ik kwaad werd. Maar ik had wel gelijk.” Dat was het hele ikje en de eindredacteur had er als titel “Gelijk” boven gezet. DSR weidde er een beschouwing aan die vele malen omvangrijker was dan het ikje zelf. De pointe hangt volgens hem volledig in het luchtledige. “We horen alles maar van een kant. Die buurvrouw zal best bazig zijn, maar misschien is de inzender een klungel die in zeven sloten tegelijk loopt en heeft ze het beste met hem voor.” Hij stelde voor dat de inzender maar de wijste moest zijn en haar een bos bloemen brengen. “En daarna lekker saampjes vrijen (…) dat de verf bij de onderburen van het plafond dwarrelt”.
De literaire bespiegelingen werden ruw onderbroken door het nare nieuws dat Fleetwood Mac zangeres Christine McVie overleden was. Te jong, maar da’s vaak zo. Wereldgroep uit het verre verleden. Met dank aan Ad Hok voor het delen:
Aan DSR zijn dit soort verstilde momenten doorgaans niet besteed. Die gaat daar dan grapjes bij maken of sneertjes bij zetten. Zo ook nu weer, het was volgens hem een verlies in de “ouwemensenmuziekwereld”. Het verlies maakt “dezelfde reacties los als toendertijd met Harry Schol, jarenlang tenor van het Urker Mannenkoor”.
Ja, ik heb het ook weleens mooier gehoord, maar daar gaat het niet om. Het ging om Fleetwood Mac. Lummel luistert nog altijd graag naar de originele bezetting met Peter Green, Danny Boyle, Mick Fleetwood en nog iemand die hij vergeten is. Da’s de leeftijd. “Geweldige platen als ‘Peter Green’s Fleetwood Mac’ en ‘Pious Birds of good omen’ beluister ik nog steeds. Toen was Engeland nog een groot blues land met John Mayall, Eric Clapton en ga maar door.” Waar is Mopperkont als je hem nodig hebt, denk je dan in stil verdriet over het gemis aan onze prettige huis-dj, met wie het altijd zo mooi babbelen was over muziek. Klassiek daar had hij niet zo veel mee, rock moest het zijn en heavy metal.
“Klep onmiddellijk dicht (…) Zowel die van haar als die van mijn piano.”
Bij Pawi kwam trouwens ooit een bazige buurvrouw midden in de nacht aanbellen. Ze trok de trekbel er haast uit in haar opwinding. Pawi was aan het studeren op een mooi moppie Brahms op haar Feurich piano. Tijd vergeten, dat kan. “Klep onmiddellijk dicht (…). Zowel die van haar als die van mijn piano.”
En jawel, we waren best wel met de buren bezig vorige week. Die van mij bijvoorbeeld uit lang vervlogen tijden. Een wat oudere vrouw die ineens kwam aanbellen om te vragen of we haar ooit hoorden? “Nee hoor”, zei ik joviaal. “Speelt u piano of zo? Wij horen nooit iets.” Wat een lief mens. Net voordat ik haar eens op de koffie had kunnen uitnodigen schreeuwde ze boos: “Nou, ik jullie wel.” Op mijn stomverbaasde gezicht lichtte ze toe dat ze geen lawaai hoorde. Dat niet. We liepen dan ook altijd op sokken en pantoffels binnen. Maar ze hoorde ons “als het ’s avonds heel stil in huis was schuifelen”. Tja, een man nemen, was mijn bondige advies en we hebben elkaar nooit meer gesproken.
Tijd voor nog een liefdesikje, dat van de vrijdag. Benita Nieskens vertelde hoe ze na veertig jaar “verbijsterd” tegenover elkaar in de wachtkamer van het ziekenhuis stonden. “Even sprakeloos.” Ja, dat heb je als je verbijsterd bent, maar goed, ze probeerde heel mooi een stukje spanning op te bouwen. Voor ze de tijd hadden elkaar te verzekeren dat ze “geen spat” veranderd waren werd zijn naam omgeroepen. En daar ging hij, achter zijn rollator. “Over zijn schouder roept hij nog, zonder een zweem van ironie, „Tot over nog eens veertig jaar, ma belle”.
Jaja, mooi opgeschreven, hier is een schrijfster aan het woord of eentje die er talent voor heeft. Pawi zette dit ikje op exact hetzelfde moment op de site als de blogbeheerder, echt op de minuut af. Vroeger gingen we dan altijd heel opgewonden doen, met serendipity claims en zo, maar ook nu was het toch weer een magisch moment. Als een lezer dit doet drukt het voor mij in ieder geval een stukje saamhorigheid uit. We staan ergens voor. We weten wat echt belangrijk is. We laten elkaar niet vallen. Qua commentaren maakte het verhaaltje helaas weinig los. Terwijl er echt zoveel over te zeggen zou zijn. Ilona zei het heel mooi met een moppie muziek, waarbij ieder zijn eigen fantasie kan laten werken.
Als ik vertel dat ik deze uitvoering live heb meegemaakt, opgetogen en ontroerd in de zaal, dan gaat DSR onmiddellijk weer uit zijn dak, alsof ik claim dat ik in de band op het podium zat mee te spelen, dus ik laat het er maar bij. Persoonlijke herinneringen delen, da’s niet altijd prettig met deze of gene. Het is niet anders.
Of het plafond nog gewit moet worden?
Hetty de Vries sloot de ikjesweek af met een verhaaltje uit de bouwmarkt. Ze stond daar met haar man in de rij voor de kassa en ze bespraken de Sinterklaascadeautjes op hun boodschappenlijstje. Want ja, waar moet je het anders over hebben in zo’n rij? Of het plafond nog gewit moet worden? Uit het olijke tweegesprekje leidt een man voor hen in de rij af dat het stel de dobbelsteen gebruikt op Sinterklaasavond. Ik had hier zelf nog nooit van gehoord, maar ja, ik kom dan ook uit een gezellige en gulle familie. Die dobbelsteen bepaalt kennelijk welk pakje je open mag maken, hoe onpersoonlijk wil je het hebben, en je kunt zelfs een cadeautje treffen dat je zelf hebt ingepakt. Dus ja, dan kun je ook gewoon tikkies rondsturen naar elkaar, hoef je ook niet samen in de huiskamer te zitten.
“Wat een gebeurtenis” oordeelde Ilona sarcastisch. Waarna er zich een gesprek ontspon over de Kerstman, die althans volgens Ad Hok zijn elfjes niet al te best behandelt. Maar daar vernamen we verder niks over. Misschien maar gelukkig. Er sneuvelen al veel te veel mooie sprookjes vandaag de dag. Nergens voor nodig.
Dat Sinterklaas weer in het land is en veel van zijn rijmpieten dit weekend op een gedichtje zaten te zwoegen bleek weer uit de jaarlijkse piek in de lezers van het inmiddels zo’n tien jaar oude scabreuze Sinterklaasgedicht. Dat was er echt eentje voor de eeuwigheid, zo blijkt. Maar ja, wat wil je ook met strofes als de onderstaande die nu echt niet meer zouden kunnen en waar eigenlijk niemand trots op hoeft te zijn. Maar in die tijd kon het. Nog net. Of net niet.
De Sint die boog en kuste
zij was plots als de dood
Hij had een harde mijter
zij rook wat in zijn schoot.
Gelukkig sloot Pawi de week waardig af met een romantische vertelling over de nachtmis in Portugal. “Daar waren we toevallig met kerst. Gingen naar de nachtmis, niet in het Latijn maar in het lokale dialect. Op een gegeven moment werd ons verzocht als teken van liefde een kus op de wang van je buurvrouw of -man te geven. Ik deinsde lichtjes terug voor de harige bult op de wang van de buurvrouw, plaatste een oppervlakkig kusje er precies naast, ze glunderde, maar voor mij was dat het einde van romantische ideeën over de nachtmis.” Ik zou zeggen, bewaar hem nog twee weken en stuur hem dan in naar de NRC!
Qua vrolijke viltjes heb ik het plezier aan te kondigen dat deze week maar liefst twee lezers de gelukkige winnaars zijn geworden; zowel Pawi als DSR verrasten de blogbaas met het plaatsen van een ikje. Niet dat dit een garantie voor een viltje is, maar zo af en toe verwarmt het, vooral als het onverwacht komt, het hart. De viltjes worden natuurlijk alleen na toestemming verzonden, aan ongewenste post doe ik niet. Ik hoor het graag via de email. Terzijde, de viltjes kunnen ook worden opgespaard en later in bulk worden verzonden of overhandigd op bijvoorbeeld de jaarlijkse fanclubdag.
Wil jij net als Pawi, Ilona en andere reageerders kans maken om in het volgende weekoverzicht voor te komen? Wil jij ook aardige vondsten debiteren naar aanleiding van ikjes? Wil je plezier hebben met lezers die voor je het weet goede kennissen van je kunnen worden? Misschien wil je een uitnodiging voor de jaarlijkse bijeenkomst van de auteurs en reageerders van deze site? Een keer meedoen aan een hartverwarmend Zoemuur©? Of zeg je: doe mij dat maar allemaal?
Je kunt een uniek gepersonaliseerd vrolijk viltje winnen als jouw reactie precies de 100e is
Doe dan aan deze leuke rubriek hier op deze leuke site mee. Ga eens wat ikjes lezen, die staan verstopt op de NRC, die krant die zo van lezersanekdotes houdt. Stuur zelf een ikje in. Scrol naar beneden en zeg iets. Dat mag met een fantasie-emailadres en ook met een nom de plume. Je kunt een uniek gepersonaliseerd vrolijk viltje winnen als jouw reactie precies de 100e is. Of de 200e, 300e enzovoort tot in het oneindige. Of voor een ander aangenaam dingetje dat je hier op de site doet. Viltjes zat.
Voor je het weet kan een citaat van jou, een foto van jou, een wat dan ook van jou, een hoogtepunt van de week worden. Heb je inspiratie nodig? Raadpleeg de afleveringen van deze rubriek elders op dit blog. Ook een aanrader als je er even tussenuit bent geweest.
Reacties zijn welkom via het reactieveld, het contactformulier of een email naar bas@basvanvuren.org
Het wordt een prettige week. Als je vindt dat het geen prettige week moet worden, voel je dan vrij om elders te gaan buurten. Daar waar er meer zijn zoals jij.
De foto helemaal hierboven – wij vakmensen noemen het de header image – laat traditiegetrouw een stukje offline leven van mezelf zien van de afgelopen tijd. Nou, jullie zien het wel. Het was te koud om buiten iets te gaan fotograferen. De mussen vielen rillend uit de bomen. De egels kropen heel stilletjes onder de bladeren bij elkaar. Languit op de bank met de warme sokken aan kwam de jaarlijkse “Spotify wrapped” binnen. De streamingdienst confronteert zijn luisteraars elk jaar met het feit dat ze precies weten hoeveel minuten jij waar naar hebt geluisterd. En ze denken dat je dat graag wil weten en vooral delen. Nee dus. Ik niet. De Beatles als meest beluisterde band, da’s behoorlijk suf, zelfs voor een hobbymuzikant en -componist die daar dit jaar technische redenen voor had. En wat ze bedoelen met “disco” en vooral “Hollywood” weet ik echt niet. Ben me er niet bewust van dat ik dat beluisterd heb. De volgende keer maak ik vast wel weer iets interessants mee.
Foto: “Spotlijstje” © 2022 Bas van Vuren
Bas van Vuren, aangenaam 
Vleesloos
Met man en zoon bevind ik me in het plaatselijke eetcafé. We eten thuis vegetarisch, maar hier staat bar weinig vleesloos op de kaart. Ik bestel een saté. „Goede keus mevrouw”, zegt de serveerster, terwijl ze noteert. Mijn man bestelt carpaccio: „Ook een heel goede keus”, zegt ze. Mijn zoon, veel consequenter dan zijn ouders, bestelt de vegetarische burger. Ze herhaalt terwijl ze opschrijft: „En een vegetarische burger.”
Rian Los
Oh, eerst dacht ik dat het de bekende woordspeling met “burger” was. Al sinds de late jaren veertig van de vorige eeuw in zwang. Toen dacht ik aan zelfspot, namelijk dat de ouders de vegetarische variant niet en de zoon hem wel hadden gespot. Maar toen ging me een lichtje op: de reactie van de serveerster, aanmoediging bij vlees en afkeuring bij vegetarisch moet voor de pointe en daarmee reden van plaatsing doorgaan. Tjonge, en dat aan het begin van de Sinterklaas – en Van Gaalweek, net terwijl ik er keiveel zin in had.
Ik las aanvankelijk ‘vleesdoos’ zonder bril maar dat was nou juist niet.
Enfin, de vegetariërs worden maar verwend tegenwoordig. Een burger is toch een hele traktatie.
DSR’s analyses zijn zoals altijd weer incontournable voor een serieus introotje. Dit tot chagrijn van de blogbaas die zich in allerlei bochten wringt om DSR in diskrediet te brengen.
Laat ‘m liever een cursus forumreageren volgen, zodat hij met goed fatsoen iets meer van zichzelf kan plaatsen.
DSR heeft nog plaats aan de grote keukentafel in zijn geriefelijke woning, maar het loopt snel vol.
De mening van een serveerster zou mij geen bal interesseren maar ik begrijp de grap.
Het intro las ik al toen ik nog in bed lag en bleef er een kwartier van wakker liggen. Dan is het goed.
😏
Kijk, dat hoor ik graag. Dat de lezer wakker blijft!
De tekst van het intro leest vlot en lekker weg. Mooie titel ook, goede keuze. Ook al wastie van een ander.
Het ikje maakt me niet warm of koud. Als je dan eens een keer uit eten gaat, kies dan een restaurant waar wel vegetarisch wordt gekookt. Dat de serveerster haar neus lijkt op te halen voor een vegaburger, nee, er zit meer achter. Ze wil de zoon niet voor gek zetten, met nóg een opmerking over de keus die gemaakt werd. Tenslotte zijn ze ongeveer van dezelfde leeftijd, vermoedelijk. Hij 7, zij 16 bijvoorbeeld.
Dank. De titel is altijd een opvallend zinnetje of deel van een zinnetje uit het weekoverzicht, doorgaans afkomstig van een lezer. In dit geval van Ilona.
“Excellent choice!” zegt de serveerster hiero ook altijd. Ze kan natuurlijk moeilijk vragen: “Weet u dat zeker, meneer?” Dat zou de tip wellicht niet ten goede komen.
Gelukkig is dit verhaal naar de krant gestuurd. de kneuterigheid van het platte land wordt hier treffend geschreven.
Morgen een goed treinikje!
U kunt beter warmoes gaan eten bij lummel.
Excuus, ik dacht aan flamoes. Het recept van deze vergeten groente (pssst … het is gewoon snijbiet!) staat alhier, op het minst gelezen maar allerleukste kokbloog van de wereld.
Zit steeds aan die vegetarische burger te denken.
Sommigen zijn misschien wel om op te vreten, maar het stelt het verhaaltje zo in een vervelend daglicht.
Och daardoor vergeet ik te vermelden dat het een zeer mooi en uitgebreid intro is. Wat weer prettig was om de maandagochtend te beginnen.
Dank je, Ilona. Daar doe ik het voor.
Qua burger, de vegetarische zijn tegenwoordig prima te eten, ook chili sin carne en de vegetarische knakworst gaan er hier volop in. Weg met vlees!
https://www.encyclo.nl/begrip/flamoes
Gebakken in de keuken van Bas en je weet dat je daar nooit meer hoeft niks meer wil alles uitbraakt weg ermee…
Iew!! Ik ben er inmiddels achter dat mijn associatie (net als DSR met zijn vleesdoos had ik de bril niet op) vermoedelijk met de reputatie van de Warmoesstraat te maken had. Verder niets. Heb je weleens dat je bij iets aan iets denkt zonder dat het enige zin heeft. Doorrrrr maar. Op naar het treinikje van morgen. Ik snak naar een goedgeschreven waargebeurde anekdote.
In het Vlaams heet het trouwens een foef. Nooit van gehoord. Ook dat is een wonderlijk woord.
‘What was that?’
Na het vertrek van station Amsterdam-Zuid spreekt een treinbegeleider onze coupé toe. Staande in het gangpad vertelt hij over een klasje conducteurs in opleiding dat tot Venlo vier keer langs zal komen. Ze zullen folders en koffie gaan uitdelen. Ze zijn te herkennen aan hun NS-uniformen. Aan het slot vraagt hij in het Nederlands „of er hier nog mensen zijn die deze informatie in het Engels nodig hebben?” Hij kijkt rond, constateert „ook hier niemand” en beent de coupé uit.
„What was that?” hoor ik een man vragen.
Bas van Vuren
Al lezende kwam me deze anekdote bekend voor en dacht aan jatwerk, of een ouwe mop.
Tot ik de inzender zag. Ja Bas! Noch jatwerk, noch ouwe mop. Van je eigen werk kan je niet jatten.
Het was zo leuk dat ik me deze nog herinnerde.
Wel hoefde het “in het Nederlands” er niet bij.
Maar: “Zijn er nog mensen…”
Kniesoor die ik ben.
Grappig! Inderdaad kende ik dit verhaaltje ook al, maar de grap blijft overeind.
Je mag dus blijkbaar ook bij NRC je nom de plume gebruiken.
Haha, scherp gezien, Ilona. De eerste versie stuurde ik in juli 2021 in, inderdaad zonder dat “in het Nederlands”. Niets mee gedaan en alhier een keertje gedeeld. Tot ik het ding vorige week versimpeld nog een keer instuurde. En hopla, geplaatst.
Het is van a tot z zo gebeurd trouwens, niets bij verzonnen, zelfs die magistrale opmerking van die man verderop in de coupe niet. Die dacht echt: wat was dat allemaal? Het was een keilang verhaal van die conducteur en dat dus in elke treinwagon. 😂😂
Dat wisten we al, Pawi. Het is de derde dit jaar. Eentje over een rat in de tuin en de andere ga ik opzoeken als ik bij een computer ben.
Ach ja, het teken in juni!
Hier staan ze allemaal, met dank aan, jawel, Indra, die er een aantal vond die ik zelf gemist had:
https://basvanvuren.org/category/feuilletons/bas-van-vuren/
Ilona heeft de belangsrijkste punten wat betreft het Ik-je al gemaakt.
Ben benieuwd wat de pot morgen schaft.
Haha, dat noemen we nou zuinig commentaar. Maar goed, we weten de reden.
De reden is dat DSR geen reden zag om de punten van I. te herhalen.
Waarom bijvoorbeeld nogmaals de aandacht vestigen op dat mislukte citaat („of er hier nog mensen zijn die deze informatie in het Engels nodig hebben?”) als het al aan de orde is gesteld?
Maar APD had kennelijk prijsgesteld op een uitgebreidere bespreking, dat ijdeltuitje van iedereen & ons allemaal? -milde glimlachicoon-
Helemaal eens met Ilona.
Helemaal eens met Ad.
Ik ook!
Kijk-kijk! DSR zegt in zijn eigen woorden dat hij het met I. eens is, om vervolgens beschimpt te worden.
AH is het ook met I. eens, zegt het nog beknopter dan DSR, maar krijgt een duimpje en instemmende reactie. En zelfs APD is het eens I.’s punt, onderschreven door DSR!
Het is dergelijk hypocriet met twee maten meten dat APD ervan weerhoudt ooit echt iets voor te stellen in het literaire wereldje.
Beschimpt? Door wie dan? DSR weet heel goed dat hij normaliter zijn eigen oordeel over ikjes geeft. Soms wat langer, soms wat korter. Dit keer doet hij dat bewust niet en de reden daarvan is duidelijk. Ad, Ilona en Lummel geven doorgaans gewoon commentaar, zoals ook nu. En da’s dus prima. Ze zullen het vermoedelijk, anders dan DSR, ook gewoon leuk vinden dat ik een ikje heb gescoord. DSR niet. DSR baalt daarvan.
Nog nooit in de geschiedenis van de Eindoordelen heeft DSR zich beperkt tot een simpele verwijzing. Tenzij … het een ikje van mijn hand is. Treiterkopje dat het me d’r eentje van ons is. Jaja, als het een ikje van mijn hand is, dan wil hij dat ik om zijn Eindoordeel ga bedelen. Smeken. Op de knieen. Want oh oh, een Eindoordeel van DSR dat is het hoogste goed, hoor. Fout. Het hoogste voor elke hobbyschrijver is dat er een ikje in de krant der kranten, de NRC, wordt gepubliceerd, en dat is een eer die DSR
wellicht welzeker nooit ten deel zal vallen.Inhoudelijk ben ik het absoluut met Ilona eens, dat zeg ik en ik beschimp daarmee niemand. Beide grammaticale correcties kloppen, de eerste overbodige toelichting (dat hij het in het Nederlands zei) heb ik bewust zo gedaan om kans op begrip en dus plaatsing te verhogen. En dat heeft nog geholpen ook. Zo’n redactie leest snel en als ze hem niet meteen snappen gaat hij in de versnipperaar. Maar qua literair niveau is het met opzet stapje terug. Zoals Van Gaal dan maar saai voetbal speelt om wereldkampioen te worden. Het resultaat telt. Niet de schoonheid. En de tweede (de indirecte reden tussen aanhalingstekens) heb ik evenals de eindredactie over het hoofd gezien. Nogmaals, daar heeft Ilona een punt en daar zijn Ad, Lummel en ik het mee eens. Helemaal niet erg. Als het totaalplaatje maar klopt.
DSR heeft het taalgevoel niet eens om te begrijpen waar hij het mee eens was.
Dus als DSR geen Eindoordeel geeft, is het ‘treiteren’? Een hele eer, APD kent er kennelijk nogal wat gewicht aan toe -milde glimlachicoon-. ‘In de hele geschiedenis’ van het Eindoordeel heeft DSR heus wel eens een dagje overgeslagen of zich er met iets nietszeggends vanaf gemaakt. Aan de bespreking van eerdere Ik-jes van APD heeft DSR geen actieve herinnering. Plaats maar een linkje oid, APD zal ze ongetwijfeld uiit zijn hoofd kennen -milde glimlachicoon-
Vandaag deed DSR APD’s stukje echter de eer aan van een bespreking door middel van een instemmende verwijzing naar de prima analyse van I. Een prima, inhoudelijk standpunt. De constatering dat de pointe, of uberhaupt de inhoud van het gebodene, het bloed nauwelijks in beweging bracht, liet hij uit kiesheid voor de inzender op diens eigen blog achterwege. Een gekunstelde, uitgebreidere bespreking was DSR ongetwijfeld op het verwijt van agressie en partijdigheid komen te staan, allicht met gebruik van dezelfde woorden (‘We kennen de reden’). APD’s hypocrisie kent in deze geen grenzen…
DSR streeft overigens niet naar de plaatsing van een Ik-je. Anders had hij in de afgelopen 15 jaar wel meer & betere pogingen ondernomen dan zijn varkenspootjes. Een ijdeltuit als APD kan zich dat eenvoudigweg niet voorstellen, maar toch is het zo.
APD’s reactie kolkt van de verdachtmakingen en slechte wil. Zo wordt er dus over DSR gedacht. Hij is er beduusd van.
DSR vindt het een eer om van treiteren beschuldigd te worden. Quot erat demonstrandum, zeiden we dan vroeger. I rest my case om het niet nog pijnlijker te maken voor dit kwaadsappige mannetje. Intussen is wat een feestdag had kunnen worden voor mij wel behoorlijk verpest.
Nee hoor. DSR vindt het hooguit een ‘eer’ dat zijn doen en laten zo hoogst serieus wordt opgenomen. -milde glimlachicoon-
“Intussen is wat een feestdag had kunnen worden voor mij wel behoorlijk verpest.” -treurig viooldeuntjeicoon- . Haha! En gij geleuft het? Je Ik-je is geplaatst, de vlag kan uit en wie doet je verder wat, zo is het toch?
Geenszins pijnlijk voor DSR. Kennelijk wel door APD die met de tompoucen is blijven zitten. Niet uitbundig , of uitgebreid gevierd – maar zakelijk en to the point besproken, zoals we dat ook zouden hebben gedaan als er een andere naam onder had gestaan.
Een reageerdersgemeenschap om trots op te zijn; hoe kan het zo groeien onder deze blogbaas… -milde glimlachicoon-.
Ondertussen bijt APD op zijn lip, doet net alsof ie heel blij is met de reacties van de andere reageerders om zich vervolgens af te reageren op zijn favoriete pispaaltje, DSR. -milde glimlachicoon-.
Maar kop op vadermanneke, je hebt een viltje gewonnen! Kiekeboe! Als je wilt, mag je hem naar mij sturen, en dan stuur ik ‘m met een felicitatie naar jou. Wel een postzegel bijsluiten.
Zangvogels
We verblijven een weekend in een vakantiepark middenin de natuur. Er vliegen veel zangvogeltjes in de struiken om ons huis en het lijkt me een aardig idee om wat pinda’s op te hangen. In de kampwinkel zijn allerlei soorten vogelvoer te koop, en met diverse vetbollen en pindanetjes in mijn mandje loop ik naar de kassa. Het meisje dat afrekent lijkt ruime ervaring in de horeca te hebben getuige haar afscheidsgroet: „ʽGeniet ervan!”
Lucy Pijttersen
Curieus extra aanhalingstekentje openen en ook nog eens niet sluiten.
Dat wordt niet alleen in de horeca gezegd hoor.
En de pot schaft vandaag stampot rauwe andijvie met spek. Niet bijzonder verfijnd, wel erg lekker op de winterdag.
Vergeleken bij de ‘ik zat op m’n gat en ik hoorde wat’-Ik-jes die we regelmatig voorgeschoteld krijgen, is dit werkstuk een brok dynamiek: op vakantie, vogelobservatie, naar de winkel en gesprek met de cassiere.
De pointe verraadt dat ‘het meisje dat afrekent’ ook vogelliefhebber is. Een weekend putters, sijsjes, groenlingen en meer van dat moois op je vetbol, DSR doet het ervoor.
Kortom, genoeg om vandaag van te genieten. Dat de schrijftrant niet altijd even soepel is, nemen we dan maar voor lief, in de hoop dat deze inzender ons op de hoogte houdt van wat ze allemaal heeft gezien.
Wij hebben ook vogelvoer in vogelhuisjes op het Balcon. Zaden en vetbollen. We genieten inderdaad van de mussen en duiven en een enkele onbekende vogel op het balkon. De kat trouwens ook.
Volledig eens met Ilona.
Hier zijn buren die de vogels het hele jaar door voeren.
Daar genieten de ratten ook van.
Ze zijn gezien.
Het zacht gekletter van de dakpannen hoor ik nu niet meer, na een ijzingwekkende harde piep, midden in de nacht.
Misschien toch geen steenmarter, of hij heeft hem opgegeten.
Nu hangt er een wild cam in m’n dakgoot.
Zo benieuwd wat erop staat.
Ad!
Hier zijn het vooral de ringmussen die van het aangeboden zaad snoepen. Daarnaast wat mezen, vinken, de roodborst en op de grond onder de zaadsilo de merels, tortelduiven, kauwen, eksters en de zanglijster. Misschien ook de winterkoning maar die is te klein om gespot te worden zonder verrekijker. Misschien gaat hij nog groeien. Zaad zat in ieder geval dus aan mij ligt het niet
Hiero zijn het de eekhoorntjes die graag wat meesnoepen.
Ze doen hun best maar.
Dat doen ze zeker:
Wat een opname.
Bloedstollend…
Ja prachtig, Ad!
Eens met Ilona!
‘Eens met Ilona!’, opnieuw een meme geinspireerd door DSR. Leuk hoor. -milde glimlachicoon-
Echt leuk van de inzendster, die boodschappen voor de vogeltjes.
“‘ Geniet ervan “is nog helemaal niet zo gek.
Ratten- en muizenproof genieten we hier van vogels die hier komen, op schaaltjes, waterbadjes,vetbolletjes, zaden op een schoteltje.
Mussen kool en pimpelmezen roodborstje…
Broodkruim lusten ze niet.
En de specht, die uitdagend blijft hangen aan het voedernet, die is de baas.
Middelgrote bonte specht, een brutaaltje.
Maar baas boven baas is de buizerd. Komt af en toe even overvliegen of er nog wat te halen valt. Vrijwel nooit lukt het hem een vogeltje te vangen. Hij is beter met ratten en muizen.
Buizerds jagen niet op vogels. Die zangvogeltjes op de voedertafel moeten oppassen voor de sperwer.
“Eens met Ilona” is door Ad Hok voor het eerst gebruikt, daarna door Lummel en mij voor de grap gepersifleerd. DSR heeft dit in het geheel niet verzonnen. Wat laat hij zich weer kennen met deze claim. Onzekerheid. Aandacht. Daar pruttelt het motortje op bij gebrek aan echte prestaties. De varkenspootjes zijn er niets bij.
Gehakt
Mijn keukenprins zou die avond koken – niet zijn hobby. Ik had hem nog een tip van een lekker en gemakkelijk gerecht uit een vegetarisch Italiaans kookboek gegeven. Als ik na een lange dag van mijn werk thuiskom en vraag of alles gelukt is voor het eten, antwoordt hij: „Ja hoor, alles gelukt! Er was alleen geen kleine verpakking gehakt meer, dus ik heb een grote verpakking gekocht.” Niet begrijpend waar zijn gehakt vandaan kon komen laat hij mij de ingrediëntenlijst van het recept zien: ui, gehakt.
Janneke van Grafhorst
Eens met Ilona.
Ik ook natuurlijk
In recepten en in de keuken worden uien niet gehakt. Ze worden gesnipperd of gesneden.
Neem je moer in de maling.
Ilona is weer grappig vandaag
Mmm. Hmm.
I stand corrected over de buizerd. Toch vluchten alle vogeltjes weg als hij over ze heen scheert.
Volgens mij is dat keukenprins ironisch bedoeld.
Ik hoor het al,dat wordt maandag weer een uiterst navelstaarderig, rancuneus introotje -milde glimlachicoon-
DSR is de enige die het weekoverzicht telkens weer als navelstaarderig en rancuneus bestempelt. Gelukkig kunnen de andere lezers wel lezen.
Tip: lees het bovenstaande weekoverzicht nou eens echt rustig door, in plaats van het snel te scannen op de afkorting “DSR”. Lees het bijvoorbeeld eens hardop aan jezelf voor, op toon, met een glaasje of een warme kop chocola, en met een mild gemoed. Da’s niet makkelijk voor DSR, ik weet het. Maar probeer het voor een keer. En oordeel dan eens eerlijk en oprecht. Hoe je dit weekoverzicht als rancuneus en navelstaarderig kunt bestempelen zal dan zelfs voor DSR een raadsel zijn.
Tsja, als APD het introotje voordurend misbruikt om zijn persoonlijk ongenoegen over DSR te botvieren, dan zal het toch niet verbazen dat deze het introotje als navelstaarderig en rancuneus ervaart? ‘De preekstoel is geen steekstoel’ zei men vroeger al, en zo hoort het ook te zijn met het maandagochtendintrootje.
Maar goed, we gaan het zien. APD gaat de komende week dus proberen om niet navelstaarderig en rancuneus te zijn. DSR kijkt er mildhartelijk naar uit, het zal het introotje – en de algemene sfeer- ten goede komen. -milde glimlachicoon-.
En ook de rest van de week, mag het wel wat aardiger, APD. DSR hoeft maar iets te zeggen of je zit op de kast. Lees DSR’s reacties zoals je wilt dat DSR het introotje leest en prijs je gelukkig.
Zou het echt, echt helpen APD, als DSR niet langer over het ‘introotje’ spreekt?
Het zou helpen als je normaal gaat reageren. Negatieve oordelen of reacties als ze volgens jou van toepassing zijn. Dan ook weerwoord accepteren. En positieve punten als die van toepassing zijn. Gewoon zoals elk mens een mix van plussen en minnen.
Altijd negatief holt op een gegeven moment uit en legt een grauwe deken op deze site en op jezelf, al zit je daar zelf absoluut niet mee. Jij bent pas tevreden als je iemand kunt kwetsen. En jij trekt je nergens iets van aan. Ik weet het en heb geen enkele illusie. Vervelend blijft het en de zin om hier leuke dingen te delen wordt al maar minder. Elke leuke persoonlijke herinnering of anekdote wordt als opscheppen weggezet, egotripperij etc. Het weekoverzicht is geen ego-document, maar een weergave van de reacties van de lezers. Tja, als je zoals jij altijd negatief en zeikerig reageert dan komt ook dat, met mate, in het weekoverzicht. Wat wil je dan? Dat ik leuke reacties van jou ga verzinnen?
En voor de goede verstaander: als ik er mee ophoud dan is er maar een die dat te verwijten valt. En ja, ook dat zul je triomfantelijk als een overwinning verwelkomen. Waar je maar energie van kan krijgen, man man, wat een treurige instelling.
Eens met lummel.
‘normaal gaan reageren’, naar zijn pijpen dansen, bedoelt APD – tsja, daar staat DSR dan voor joker met z’n olijftakje in de ene en z’n vredesduiffie in de andere hand. -mild-bedroefde glimlachicoon-
Lees je laatste reactie eens en zie hoezeer die is doordrongen van een gitzwarte blik op DSR’s doen en laten.
Ik blijf maar gewoon reageren, met een eerlijke en open blik, zoals altijd. APD kun je het toch niet naar de zin maken.
Er is maar een persoon die beslist of ie al dan niet een introotje schrijft, een blog drijft, en dat is APD.
Kom DSR dus niet aanzetten met al dan niet verholen, larmoyante zinspelingen op stoppen met wat dan ook. Daar reageert DSR net zo onderkoeld op als APD destijds wanneer DSR weer eens z’n biezen dreigde te pakken.
Wil APD alleen maar leuke reacties, dan de schimpscheuten achterwege laten. “En anders weerwoord accepteren”.
Beschuldigingen van opscheppen en egotrippen komen voor rekening van wie zich aangesproken voelt. DSR legt zich daar niet op toe.
En als de invloed van DSR echt zo schadelijk is als de blogbaas suggereert, dan moet ie maar net als HR doortastend optreden en DSR in de ban doen. Of modereren. Opgeruimd staat toch netjes?
Als ie dat achterwege laat, dan valt het kennelijk wel mee met de verderfelijke invloed van DSR, anders laat ie zich wel erg kennen als allergisch voor kritiek. Aldus de goede verstaander. -milde glimlachicoon-
“Wil APD alleen maar leuke reacties …” Dit is hoe DSR mijn reactie samenvat! Laat maar dus.
Ach, reacties bondig samenvatten, dat kan APD als de beste. -milde glimlachicoon-
Maar wat heeft DSR nu eigenlijk miszegt?
APD klaagt over gebrek aan leuke reacties, DSR gaat daarop in. Wil APD… cq Als/Indien APD…..+ constructief voorstel.
Ik denk dat APD niet goed heeft gelezen en dacht dat DSR betoogde dat APD alleen maar leuke reacties wil. -zuchticoon-
Miszegd is met een d. Fokschaap. Moeilijk?
Je zei het bijna goed, APD. Het is immers ‘t fokschaap? -milde glimlachicoon-
Anders nog iets?
Goh, moest je daar de hele nacht voor googelen? Apart dat je hiermee meteen na het opstaan doorgaat. Het zit je hoog kennelijk. Tip: doe eens rustig, probeer eens energie uit andere dingen te halen dan mensen neer te halen. Uit positiviteit bijvoorbeeld, kusjes geven, grapjes maken (niet ten koste van anderen), ikjes plaatsen, een leuk mens zijn.
Kssssst
Ik was onlangs bezig met een boswandeling toen ik een wolf tegenkwam. Waarschijnlijk tam gemaakt door domoren kwam hij op mij af. Even dacht ik: neem mijn hond maar. Die was echter thuis gebleven. Wat te doen? „Ksssssst”, siste ik zachtjes. De wolf draaide zich meteen om. Hij verdween in de verte, staart tussen de poten.
Gerrit Massier
Toepasselijk ikje.
Lang leve de domoren
Nee, dat heb ik gewoon op school geleerd, jij niet?
De enige die iets hoog zit hier is APD – milde glimlachicoon-. Hij slaat helemaal door in zijn vermaningen en verwijten jegens DSR.
Hij zou niet moeten schrijven tijdens het tandenknarsen en/of hyperventileren. -milde glimlachicoon-
Nee baas, ik blijf liever thuis dan met jou een boswandeling te maken. Helemaal nu ik weet dat je me zomaar zou willen voeren aan de wolven.
Eens met P.! Al zal haar Afrikaanse vechthond z’n mannetje wel staan tegen een wolf.
De inzender neemt een lange aanloop (zie ‘was onlangs bezig met een boswandeling…’) naar uiteindelijk niets. En het is toch de staart tussen de benen i.p.v. de poten?
Als er een rubriek zou bestaan voor het allerergste ikje van het jaar, dan zou deze er goed inpassen.
Qua domoren ben ik het wel met de ikjesschrijver eens. Wilde dieren niet voeren. Punt.
De wolf had groot gelijk.
Als de schrijver echt bedoelde wat hij opschreef over zijn hond, dan vind ik het vreselijke jammer dat de wolf hem niet opgevreten heeft. En dan waren wij dit vresel ikje bespaard gebleven.
“Vresel ikje” 😂😂😂
De ikjesschrijver reageerde wel volgens het boekje. Ook als je een zwarte beer ontmoet of poema, ik noem maar wat dieren die je tegenwoordig op de Veluwe kunt tegenkomen, dan niet weglopen, maar rechtop staan, als je alleen bent met je handen omhoog en vooral praten, fluiten, zingen … laten zien en horen dat je een mens en dus niet lekker bent.
Ik snap toch niet waarom hij niet blij is dat er domoren waren die de wolf tam zouden hadden gemaakt. Hij dankt er zijn leven aan.
Of zag hij er zo onsmakelijk uit.
Nee toch? Wolven die niet tam gemaakt zijn, laten zich niet zien. Die vluchten voor de mens. Tamme wolven zoeken ze op, verwachten dan een stukkie worst en owee als je dat niet geeft. Nee, doe mij maar een wilde wolf hoor.
Dank je, weer wat bijgeleerd.
Gaat een tamme wolf juist niet het gevecht/onstuimige kennismaking aan met een hond ipv ervoor te vluchten?
Eens met de wolf.
Wolven vluchten niet voor honden. Of ze nou tam of wild zijn. Voor mensen vluchten ze wel, als ze althans niet tam zijn.
Zelfportret
Het Mauritshuis exposeert tien topstukken uit de New Yorkse Frick Collection. Een ervan is een zelfportret van Rembrandt, geschilderd in 1658, twee jaar na zijn faillissement. Op het schilderij draagt hij een eenvoudig zwart hoofddeksel. Het is hem aan te zien dat hij dieptepunten gekend heeft, maar in zijn oogopslag zie ik, naast berusting, strijdlust. Een jonge vrouw die met haar vriend naast me is gaan staan, heeft het snel gezien. „Ik snap niet dat ouwe mensen zelfportretten maken”, zegt ze misprijzend en weg is ze.
Ineke de Vries
Nou ja, als je Rembrandt niet kent en je hem onbevangen op zijn uiterlijk beoordeelt dan krijg je dit. Maar goed, wat doe je dan in het Mauritshuis? Het regende misschien.
Zo, de inzender is zijn schilder-ei weer kwijt!
Veel mensen hebben zo hun gedachten over kunst, hetzij uitvoerig, hetzij beknopt. Je zou er een aparte rubriek aan kunnen wijden.
Hmm, da’s wel een leuk ideetje. Een Kunstrubriek! Met curieuze plaatjes van het internet en dat wij er dan een opschrift bij verzinnen? Ik zeg maar wat, hoor.
Goed beschreven wat er door haar heen ging bij het bekijken van dat zelfportret.
Leuk contrast met hoe de jonge vrouw naast haar al dat moois ontging.
Als ikje geslaagd.
Ik moet wel zeggen dat het fenomeen van de selfies, jezelf altijd maar weer in alle standen op de plaat zetten – als influencers dit doen worden ze met hoon, pek en veren overladen door ons, de nette mensen – dat dit dus in musea en galerieën wordt getolereerd, sterker nog normaal gevonden en toegejuicht. Hadden die schilders niet genoeg aan hun fruitschalen en jachttaferelen? Moeders mooiste waren ze niet, keken doorgaans depressief voor zich uit, er was een oor af, het zou nu allemaal weinig clicks scoren laat staan abonnees trekken.
Ja, dat zou je het kunnen doen.
MOngein genoeg op het internet maar een rubriek voor kunst heb je nergens.
Nounounou, het domme gansje is nu netjes op haar plaats gezet door deze cultureel hoog begaafde NRC lezeres. Hoe noemde DS Rechter dat vroeger? NRC lezer ontmoet eenvoudige?
Ja, onder die noemer kun je het scharen.
Wat me het afgelopen jaar op vakantie en in musea opviel, is dat de selfie-stick definitief op z’n retour is.
Daarvoor in de plaats komt veel te uitgebreid poseren naast kunstobjecten door Insta-meisjes
Oh, we zitten ongemerkt alweer aan de 100 reacties. Als ik goed tel was het die van Pawi. Officiële bevestiging volgt.
Eens met iedereen
Eens met Ilona
Hm, ik zie dat toch net iets anders.
APD in de contramine…., met wie is hij het nu niet weer eens?
Precies op tijd hield ik me in. Nee, niet nummer honderd inzenden! Geen viltje, geen lepeltje. Gewoon eens zijn met hoe het hier gaat, daar ben ik tevreden mee.
Dus gaat de eer van de 100e reactie naar de blogbaas himself.
…en vraag ik me af wat hij allemaal kan met een lepel en een bierviltje…
Eens met Bas
Last but not least
eens met DSR
Eens met mij.
Bertie! 😆
Fijn, die eensgezindheid op de site. Ook makkelijk samenvatten.
Een eerste officieuze hertelling bevestigt de 100e reactie voor Pawi. Live with it, zou ik zeggen.
Met een lepeltje roer ik, en op een viltje zet ik een glas. What else?
Te beginnen met: Er was eens…
Goeie suggestie van Ilona.
By the way, gelukkig is het principe van een viltje bij de 100e reactie verlaten.
Ja, erg he, je zou toch maar als kleine goedbedoelde attentie van de websitebeheerder een viltje toegestuurd krijgen. Heel akelig. Moet je je echt publiekelijk van distantiëren.
Het loopt nog niet zo erg met die viltjes, heb ik zo de indruk… -milde glimlachicoon-
APD zal nog een café moeten beginnen om er niet mee te blijven zitten.