De thermostaat is kapot. De vakantie begint. Het afscheid nadert. De mondhoeken krullen omhoog. De bedrijfsprocessen moeten verbeterd worden. De tranen rollen in het chloor. Het is allemaal uit het leven gegrepen en het werd ook vorige week weer opgetekend via de ikjesrubriek in de NRC.
De rubriek bestaat sinds 2002 als “tegengif” voor het nieuws, dat “naar zijn aard” een “ernstige aangelegenheid” is, althans dat schreef Miriam van ’t Hek, de coördinator social media van ons aller lijfblad. Waarom zij dit schreef? Dat zullen we waarschijnlijk nooit weten. Ineens op 29 december verscheen een overzicht van de tien populairste ikjes van 2022. Op 30 en 31 december verschenen er twee nieuwe ikjes. Dus ja, die deden niet mee voor het klassement. Waarom niet even gewacht en dat overzicht op de laatste dag van het jaar plaatsen? Of nog beter: in de eerste week van het nieuwe jaar? Alleen Miriam kent het antwoord. Vermoedelijk, maar het is gissen, had ze de laatste dagen van het oude jaar verlof.
“geheel arbitrair, bij minstens twee leden van de social media redactie moeten de mondhoeken omhoog krullen”
We kwamen door haar ontboezeming eindelijk de criteria te weten voor plaatsing. Het gaat “geheel arbitrair, bij minstens twee leden van de social media redactie moeten de mondhoeken omhoog krullen”. De leukste exemplaren worden volgens haar gedeeld op de sociale media. Kan. Mag. Ik heb ze niet gezien. Het Twitteraccount @ikjesnrc was in ieder geval onbemand en is sinds deze week ineens opgeheven. De laatste tweet dateerde van een jaar of vijf geleden, zo kan ik me herinneren van eerdere bezoeken. Ze krijgen “soms wel duizenden likes“, volgens Miriam en dat zijn “bewijzen dat de ontroerende, grappige of onverwachte ontboezemingen voor vele volgers een lichtpuntje zijn”. Kan allemaal best, maar ik heb nog nooit een ikje met duizenden likes gezien, niet op Twitter, niet op Facebook, niet op Instagram. De tweets van leerling-molenaar Bram van der Graaf uit Zoetermeer krijgen regelmatig tientallen likes, soms wel honderden. Dit ikjesbespreekblog dat jullie nu aan het lezen zijn heeft inmiddels bijna 1300 volgers. Ook die liken hier en vooral op Twitter en andere media dat het een lieve lust is. Andere regelmatige ikjes- of ikjescommentarentweeters ken ik niet.
Wat niet wil zeggen dat de tien geselecteerde ikjes geen goed te pruimen ikjes zijn, al zou ik er persoonlijk drie (3) andere aan toe hebben gevoegd. En ook de allerlaatste ik van zaterdag 31 december had er zeker bij gemogen. Zie onderaan dit blog. Maar ja, toen waren de tellers al vuurwerk aan het afsteken met de kinders dus.
Neen, het bewijs dat de ikjes nog altijd, twintig jaar na het spectaculaire begin, springlevend zijn bewijst het ikjespanel dat alhier op de site steady en stabiel zijn oordelen en commentaren aflevert en dat – en dat kan ik wel controleren en zonodig documenteren – met een nog altijd stijgende lijn in aantallen views, lezers en volgers.
“afkraken om het afkraken en kwetsen om het kwetsen”
De kwaliteit van de commentaren, laten we eerlijk zijn, is wel aan slijtage onderhevig. Gemakzucht en teren op oude successen en diepafgesleten zinswendingen en metaforen komen voor. Ik noem geen voorbeelden. Doe het in het nieuwe jaar eens wat origineler, wat frisser, wat oprechter en laat ook zo af en toe de zon eens in het water schijnen, zou ik zeggen. Stelselmatig alles afkraken is allereerst naar voor de ikjesinzenders, zeker als het heel duidelijk “afkraken om het afkraken en kwetsen om het kwetsen” is, en tast ook de geloofwaardigheid van het geheel aan. Het is hier geen GeenStijl, een site die vroeger een businessmodel maakte van heel nare reagluurders, die alleen maar negatief deden. Dat was even leuk, even schokkend, maar man man, wat werd dat saai en strontvervelend. We horen er weinig meer over. Laat het hier (weer) scherp zijn, kritisch, grappig, maar ook aangenaam, belangstellend, nieuwsgierig. Tot zover mijn wens voor het nieuwe jaar. Hoogstwaarschijnlijk tevergeefs, maar dat is dan maar zo. Een wens uitspreken, zeker op je eigen site, mag gelukkig nog in dit land, op deze wereld.
De thermostaat in het studentenhuis van Lily Nypels was kapot. Er kwam een klusjesman. Hij loste het probleem in een handomdraai op en zei bij het weggaan “hopelijk hoeven jullie dit niet zelf te betalen”. Lily lacht zijn opmerking weg maar weet dat het helaas wel het geval is. Ze hebben namelijk een eikel van een huisbaas. Nou, dat was het ikje van vorige week dinsdag dus. Het laatste dinsdagikje van 2022. Volgens De Schrijvende Rechter (DSR) is en blijft het onwenselijk “dat de pointe voorkomt uit je eigen gedachtens” en dat ben ik met hem eens. Iets laten zien, voelen, horen, iets waarnemen samen met je lezer, da’s veel spannender dan hem meenemen in je denkhoofd. Een denkhoofd dat die gedachten doorgaans niet eens echt dacht. Ilona vond het “een kerstverhaaltje over huisbaas Ebenezer Scrooge” en daar was Lummel het mee eens.
Ze roept: “Mail me niet!”
“Jammer”, vond een jonge vrouw het dat het vakantie was en ze dus voorlopig even afscheid moest nemen van haar collegaatje. Wat hadden ze een plezier gehad, verzekerden ze elkaar in de trein, waar Marlinda van der Vos luistervinkje speelde. Bij station Schiphol stapt de vrouw op en ze verlaat lachend de trein. Ze roept: “Mail me niet!” We zullen nooit weten of het grappig of sarcastisch bedoeld was, of misschien wel serieus. “Kantoorhumor door de buitenwacht opgevangen”, oordeelde DSR, “het zou wat“. Hij vond het een “vertoog dat tamelijk houterig op de poten staat” en voegde daaraan voor de driehonderdmiljoenste keer in de ikjesgeschiedenis aan toe dat vlot schrijven een bloem is “die in steeds minder tuintjes bloeit”.
Bij Arnout Lavooi stonden er drie monteurs voor de deur. Weer eens iets anders dan een paard in de gang. Ze spraken onderling Turks. Dat was blijkbaar vermeldenswaardig. Arnout vroeg aan de jongste wat voor beroep die later wilde uitoefenen. “Zelfverzekerd” kwam er een antwoord. Ja waarom niet, denk je dan. Raar omdat de man Turks sprak misschien? Turken zijn doorgaans schuw en onderdanig als ze met Arnout mogen spreken? Man man, het is 2022 hoor. Althans was. Nu is het 2023 en gaan de mondhoeken van de ikjesredactie hopelijk juist omlaag van dat soort ikjes. De jonge monteur dacht aan een eigen adviesbureau voor het verbeteren van bedrijfsprocessen. Ja? Raar voor een monteur die Turks sprak? Hoezo dan? Arnout. Arnout. NRC. NRC.
Vuilnislieden aan de deur voor hun Nieuwjaarsfooi
“Ik ben gisteren op sneeuwschoenen naar de bakker geweest, vorige week waren er vuilnislieden aan de deur voor hun Nieuwjaarsfooi, waarbij enige woorden werden gewisseld, het buurtwinkeltje heeft z’n bekomst van het aannemen van pakketjes. Het zouden allemaal Ik-jes zijn dezer dagen.” schreef DSR sarcastisch.
Het laatste ikje van het jaar werd op 31 december geplaatst. Niet zo raar als je bedenkt dat 31 december de laatste dag van het jaar is. Maar goed, 31 december had op een zondag kunnen vallen en dan zou het laatste ikje van het jaar op 30 december geplaatst kunnen zijn. Je weet dat nooit echt zeker. Het was wel gelijk een van de mooiste ikjes van het jaar. Kwetsbaar. Geen tearjerker noch dijenkletser. Doorleefd. Sober. Waardig. Geen valse sentimenten. Prachtig droog opgeschreven. We zien het allemaal voor ons, zonder dat de auteur het voor ons voorkauwt. Als eerbetoon plaats ik hem volledig:
Feestdagen
Het was een moeilijk jaar, met veel verlies. Ik zie dan ook op tegen de feestdagen. Terwijl de meesten de laatste cadeaus en lekkernijen inslaan, ga ik zwemmen. Het zwembad is, op een enkeling na, leeg. Ik passeer rillend de badmeester en prevel „goedemorgen”. „Goedemorgen, lieve dame”, antwoordt hij met een zacht gezicht. Als ik in het bad stap, rollen warme tranen over mijn wangen in het chloorwater.
Xandry van den Besselaar
Prachtig toch? Het rillen, het prevelen, het zachte gezicht, de stille eenzame rouw om het verlies … En ja, wat een ongevoelig en bijzonder naar persoon moet je dan zijn als je als commentaar op deze broze gebeurtenis opschrijft (ook dit citeer ik volledig): “Met een brok in mijn keel stammelde ik “badmeester, ben…ben ik al bruin?” “Als me reet, mevrouw!” Was getekend: DSR. Echt heel akelig. Maar goed, het ikjesjaar 2022 kwam daarmee ten einde. We zien wel wat het nieuwe jaar brengt.
Wil jij net als DSR, Ilona en andere reageerders kans maken om in het volgende weekoverzicht voor te komen? Wil jij ook aardige vondsten debiteren naar aanleiding van ikjes? Wil je plezier hebben met lezers die voor je het weet goede kennissen van je kunnen worden? Of juist lekker ruzie met je gaan maken? Misschien wil je een uitnodiging voor de jaarlijkse bijeenkomst van de auteurs en reageerders van deze site? Of zeg je: doe mij dat maar allemaal?
Je kunt een uniek gepersonaliseerd vrolijk viltje winnen als jouw reactie precies de 100e is
Doe dan aan deze leuke rubriek hier op deze leuke site mee. Ga eens wat ikjes lezen, die staan verstopt op de NRC, die krant die zo van lezersanekdotes houdt. Stuur zelf een ikje in. Scrol naar beneden en zeg iets. Dat mag met een fantasie-emailadres en ook met een nom de plume. Je kunt een uniek gepersonaliseerd vrolijk viltje winnen als jouw reactie precies de 100e is. Of de 200e, 300e enzovoort tot in het oneindige. Of voor een ander aangenaam dingetje dat je hier op de site doet. Viltjes zat. Maar voel je je te goed voor zo’n viltje? Helemaal prima, dan laat je dat – liefst discreet – even weten en dan gaat dat viltje naar iemand die het wel weet te waarderen.
Voor je het weet kan een citaat van jou, een foto van jou, een wat dan ook van jou, een hoogtepunt van de week worden. Heb je inspiratie nodig? Raadpleeg de afleveringen van deze rubriek elders op dit blog. Ook een aanrader als je er even tussenuit bent geweest.
Reacties zijn welkom via het reactieveld, het contactformulier of een email naar bas@basvanvuren.org
Het wordt een prettige week. Als je vindt dat het geen prettige week moet worden, voel je dan vrij om elders te gaan buurten. Daar waar er meer zijn zoals jij.
De foto helemaal hierboven – wij vakmensen noemen het de header image – laat traditiegetrouw een stukje offline leven van mezelf zien van de afgelopen tijd. Nou, jullie zien het wel. We waren weer eens uit eten. Na een week vol met poepchique en soms wat opgefokte diners en borrels, vooral in ’t Gooi en omstreken, vaak met jongens en meisjes in glitterpakken die vele jaren jonger en luidruchtiger dan wij waren, gingen we op oudejaarsdag even lekker saampjes toeren. Door de wind en regen, maar daar merk je niks van in de auto. We belandden zonder het echt gewild te hebben bij ons favoriete vishalletje in de haven. Niks chique. Niks luxe. Gewoon vis en dan wel kneiterverse vis.
Hadden we voor de Kerst en de familie een mooie schotel met dit en met dat en een luxe en kneiterdure schaal met amuses laten komen van Schmidt Zeevishandel uit Rotterdam, op oudejaarsdag aten we in visafslagsferen in de Scheveningse haven. Bij Simonis dus. Niet in een van hun luxere restaurants met tinkelende glazen en fraai gedekte tafels maar in de omgebouwde loods waar het allemaal begonnen is.
Het was gezellig, maar op een gegeven moment merkten we dat we laatste en dus enige gasten waren. Het hele personeel – een mannetje en vrouwtje of twintig, dertig sterk – zat in een hoekje van het restaurant stilletjes te wachten tot we weg zouden gaan. Half zes in de middag! Maar ja, oudejaarsdag, de baas had ze nog iets leuks beloofd, uurtje eerder dicht misschien wel, borreltje samen pakken met een mooie toespraak over hoe geweldig ze dit jaar gewerkt hadden en dan hopla met z’n allen naar de families toe.
Wij trokken ons geruisloos terug. Bij de uitgang werden we uitgeleide gedaan door de jolige Kerstman. We waren ook voor hem de laatste van het oude jaar. De volgende keer maak ik vast weer iets interessants mee.
Foto: “Kerstman bij de vis” © 2023 Bas van Vuren
Bas van Vuren, aangenaam 
Broek
Na een mooie rit met paard en wagen zijn een goede vriend en ik onze grote Fries aan het uitspannen. Daarbij worden de verschillende tuigonderdelen (waaronder de ‘broek’) gelijktijdig aan beide zijden losgemaakt of afgehaald. Op mijn vraag: „Hans, heb je de broek al uit?” Komt van de andere kant het antwoord: „Echt, hier, nu, op de oprit?”
Jacqueline Ketelaar
Dit eerste ikje van het nieuwe jaar zal niet in de top tien van 2023 belanden. Een vermoedelijk in paardenkringen veelvoorkomend misverstandje, een olijk grapje over de dubbele betekenis van het woord “broek“. Er zullen best wat mondhoeken gekruld hebben, maar die van mij maar heel even.
Werd de broek maar wat vaker toegepast, de hopen stront hier in het dorp en op fietspaden in de omgeving zijn stille getuigen van een “na mij de zondvloed” instelling van menig paardenmenner.
‘Nee vrouw, dat is de onderstaart van grote Fries’.
Aan gelukkig Nieuwjaar wensen doet APD niet, aan feitenvrije zeikstukjes bij wijze van introotje wel.
Afgeven op de reageerders en hun motivaties maar “ik geef geen voorbeelden”, aldus Onze Lieve Heer Op Zolder. Goedkoop en ondermaats.
Laat de ikjes maar komen in 2023. Wie weet wat daar weer allemaal zal tussen zitten.
Ik neem me voor om in 2023 geen negatieve en gemakkelijk en slecht geschreven commentaren op deze site te zetten.
Onderbroekenlol aan het begin van het Nieuwe Jaar?
Dat belooft nog wat.
Hier zakken niet alleen je mondhoeken van af.
Gelukkig is het intro vele malen beter en ik ben blij dat de stilte doorbroken is.
Mijn weekje wegblijven had niet het gewenste resultaat. Geen enkele reactie van de blogeigenaar, scherp noch kritische, grappig noch aangenaam, belangstellend noch nieuwgierig. Geen goede wensen voor het nieuwe jaar, slechts een to do list voor eventuele reageerders, waartoe BvV zijn blog weer hoopt op te poetsen.
Sneren naar gemakzucht, bekende metaforen, maar daar zelf niets tegenover stellen. Beledigd als een uit te reiken bedrukt kartonnetje niet op prijs wordt gesteld en zelfs daarbij nog aanwijzingen hoe je zoiets hoort te laten weten.
Ik wens iedereen veel plezier in 2023, hopelijk ook op dit blog. Ik blijf liever weer even weg.
Jammer, zowel van DL Lummel (we hebben kritische vragen over tietenkoningen nodig) als (voorstelbaar helaas) P.
Zelf neemt DSR zich voor niet meer degenen te verbeteren die over “kofschip” beginnen zonder de ’t te vermelden.
De achterliggende bedoeling is immers goed en niet iedereen heeft ervoor doorgeleerd.
DSR gaf overigens met zijn bloeiende bloem-metafoor een knipoogje naar het verleden, want het is al jaren geleden ie dat ouwe paard van stal had gehaald.
Dat APD daar vervolgens bitter en humorloos op reageert, laat precies zien waar de schoen hier wringt.
DSR blijft hier desondanks wel gewoon reageren -milde glimlachicoon-.
Maar hij wil niet meer dat de blogbaas zijn commentaren gebruikt voor het introotje, zolang de blogbaas niet deelneemt aan de discussie.
DSR staat open voor alle kritiek maar dan wel op gelijke voet, en niet alleen door middel van een wekelijks introotje, waarin de blogbaas zijn bevoorrechte positie misbruikt voor het afscheiden van schotschriftjes.
Een van de leukste reacties van het afgelopen jaar kwam van DSR.
Hij schreef dit over Indra die hem dagelijks beledigt bij de buren.
‘Moest bij haar altijd denken aan vijf kuub jammerhout, altijd droog opgeslagen. Je kunt er de winter mee doorkomen -milde glimlachicoon’
Ja DL Lummel, succes en nederlaag gaan hand in hand.
Met dat “als me reet, mevrouw” van laatst vloog DSR dan weer een beetje uit de bocht.
Niets wees erop dat dit zich in Amsterdam afspeelde, onnodig stigmatiserend.
Een goed begin ….
En het ikje is van basisschoolniveau. Groep 3, hoogstens 4.
Mijn ikjes-inzendingen (en niet alleen die van mij, overigens) worden vaker niet dan wel geplaatst. Daarom verzon ik een list: http://www.nikjes.nl, het platform voor de ikjes die de Achterpagina níet haalden. Als dat er inderdaad duizenden zijn, zoals BvV hierboven schrijft, dan wacht het Nikjesplatform een glorieuze toekomst. Het aantal ingestuurde Nikjes is nu nog beperkt, maar dat zal zeker en vast veranderen – en wellicht gaat het messcherp oordelende ikjespanel zich ontwikkelen tot een Nikjespanel.
Kijk eens aan, een site voor niet-geplaatste ikjes! Daar bennen d’r veel meer van dan geplaatste. Dus dat lijkt mij een veelbelovend initiatief.
Let wel op: soms worden ikjes pas laat, soms wel een jaar na inzending geplaatst. Zoals die van mijzelve over de NS-conducteur naar Venlo met zijn leerlingenklasje. Gebeurd en ingezonden juli 2021, geplaatst december 2022. Maar goed, dat hou je toch. Bravo hoera hieperdehopsasa, Jasper!
Bij deze wens ik bijna alle mensen die ik ken of waar ik van gehoord heb een naar en vooral slapeloos 2023. De paar uitzonderingen wens ik al het goeds, gezondheid zolang het elastiekje niet knapt en geluk als de poedersuiker voor de oliebol, altijd teveel maar nooit genoeg, als een rijke cocaïne gebruiker met een verstopte neus.
Ik wens alle huisdieren lieve mensen. En ik wens, tenslotte, dat ik dit jaar gelukkig word.
En rijker.
Merel
In de schemering in het bos passeer ik een vrouw die omhoog kijkt. „Hoor jij ook die merel fluiten?” vraagt ze. Inderdaad, dat hoor ik. Een merel die op nieuwjaarsdag zingt alsof het al voorjaar is. De vrouw is opgelucht met mijn bevestiging. Ik ben blij dat zij me erop wees. In verbazing staan we samen even te luisteren naar dit nieuwjaarsconcert. „We hadden elkaar gewoon even nodig!” zegt ze. Ik vind dat een mooie metafoor op de eerste dag van dit nieuwe jaar: we hebben elkaar nodig om de mooie dingen te zien, te horen en op te merken. Op een mooi 2023!
Antoinette van den Steenhoven
Ik wens jou insgelijks en van hetzelfde, Mark 😳😂😂
Pfff…..Nieuwjaarsdag viel dit jaar op zondag, dus wie behoefte had aan een preek kon al voor dag en dauw naar de kerk hobbelen.
DSR is een groot vogelliefhebber, de Schrift stelt ze de mens zelfs ten voorbeeld……maar had er tenminste iets kunnen gebeuren -een verlate vuurpijl, desnoods een natte scheet- om ons deze stichtelijke tweespraak en ‘final thought’ a la Jerry Springer te besparen?
Een site voor nietgeplaatste ikjes. Mooi. Is er ook ruimte om er niet op te reageren?
Zekers, als je er even op kijkt dan zie je dat er duimpjes op en duimpjes neer zijn. En dat je er ook weer weg kunt surfen zonder iets te doen. Net als hier. Ik hoop voor Jasper dat hij geen commentaarfunctie gaat instellen. Dat wens je niemand toe. Hij ziet er zo op het oog uit als een opgeruimd iemand. Houden zo!
Het ikje van Antoinette had heel goed op de site van Jasper gepast.
Een merel die op Nieuwjaarsdag fluit alsof het voorjaar is, is juist een wat onheilspellend beeld. Namelijk dat de natuur in de war is. Maar goed, in Zwitserland zijn er nu groene pistes en is de gekkigheid van de wintersport binnen een jaar of wat voorbij. Elk nadeel heeft zijn voordeel.
Een blog zonder commentaar is saai en doods. Maar voor beheerders die de pest hebben aan weerwoord, is het natuurlijk een uitkomst.
Wat niet is, kan nog komen….
Zie nu dat de duimpjes-op-optie hier niet meer beschikbaar is, evenals de ster-waardering.
Het blog wordt versoberd, afgebouwd misschien?
Dat afgeven op reageerders, zoals APD doet door zijn opmerking op de commentaarfunctie, daar had JdW ook een handje van.
Op een gegeven moment had ie het zelfs over strontbulten, mestvaalten oid. APD sprak er terecht schande van in zijn nog altijd actuele reconstructie van de val van Drasties.
Scheiden
Mijn dochter (5) vertelt dat de ouders van een kind in de klas gaan scheiden en dat dit in de kring besproken is. Ik reageer vrij geschrokken met „jeetje, wat vervelend voor hem” en vraag aan haar of ze wel eens bang is dat papa en ik gaan scheiden. Mijn dochter rolt met haar ogen. „Nee, natuurlijk niet, jullie zijn niet eens getrouwd.”
Mariëtte Mol
Nee, je kunt niet scheiden als je niet getrouwd bent. Juridisch gesproken. Maar emotioneel gezien doet een samenwonend stel dat uit elkaar gaat exact hetzelfde met de gemoedstoestand van een van hen afhankelijk kind. Dus wat bedoelt dit vijfjarige wijsneusje nou? Eens even flink over de knie had me een beter antwoord geleken dan hysterisch gaan lachen en kakelen en naar je schrijfbureau rennen, mevrouw Mol!
Een slim en weerbaar kindje, binnen het genre een dragelijk Ik-je.
Er komt trouwens binnenkort een belangrijke mededeling.
Twee viltjes voor de prijs van één? -milde glimlachicoon-
Ik denk dat er een zomertje aangekondigd gaat worden.
Dat zou maar zou kunnen. Maar ook dan wil je niet met de wintervoorraad blijven zitten.
Ik denk dat woensdag wordt aangekondigd dat de week doormidden wordt gezaagd om 12 uur op de Dam in Amsterdam
Of een betaalmuur(tje) voor het introotje en/of de commentaarfunctie.
Of “morgen gratis bier”
Zucht
Dinsdagavond bij de fietsenmaker op Amsterdam Centraal. Terwijl een man mijn fiets repareert, staat zijn collega even voor zich uit te staren bij de kassa en slaakt een diepe zucht. Ik vraag of hij een lange dag heeft gehad „Nee.” Hij kijkt me recht aan. „Een kutleven.”
Janna Reinsma
Tja, uit het leven gegrepen, zeggen we dan. En het kan er maar uit zijn. Het lijkt me vooral een opgave om hierop adequaat te reageren. Moet je doorvragen naar het waarom? Denk het niet. Moet je schaapachtig gaan glimlachen, je gerepareerde fiets oppakken en de stalling verlaten? Ja, dat lijkt mij het beste.
Een fietsenmaker op Amsterdam Centraal en een blogbeheerder die de commentaarfuntie heeft ingesteld lijken grosso modo hetzelfde in het leven te staan -milde glimlachicoon-.
De opmerking zelf kan worden een beantwoord met een zacht ‘op zo’n manier’ terwijl je peinzend naar het platfond kijkt. Het voorvoegsel ‘kut’ snijdt me echter door de ziel. Het schijnt echter steeds normaler te worden. ‘Premier Mark Rutte had vandaag een kutdag in de Tweede Kamer’, we zullen het in de loop van het jaar horen op het NOS Journaal.
Beter zou het zijn om met behulp van de alomtegenwoordige mobiele telefoons en ander spionagegoed dag mensen vrijwillig aanschaffen een nationaal vloekpotje op te zetten. Een euro per k** en aan het eind van het jaar gaan we van de opbrengst chinezen.
De voorzitter van de Integriteitscommissie heeft zojuist het groene licht gegeven voor de mededeling. Dus we kunnen door. Dacht ik ook al. Het gaat nu alleen nog om de voorwaarden, formulering en timing. Ik verwacht de mededeling voor het weekend bekend te kunnen maken. Misschien vanavond al.
Mijn – niet zo belangrijke – mededeling is dat alle kinderen en kleinkinderen ons huis hebben verlaten. Mijn vrouw en ik kunnen ons dus in volle rust voorbereiden op mijn operatie volgende week. Einde mededeling.
Oei!! Sterkte Ad. Komt goed, zeggen we dan. Maar dat komt het.
Sterkte, AH!
Sterkte Ad.
Sterkte, Ad!
Tot snel.
Rekenen
Ik koop een afdruiprek van 12,99 euro. Bij de kassa betaal ik met een biljet van vijftig euro. De jongeman vraagt vriendelijk of ik gepast of anders met pin kan betalen. Dat wil ik niet, maar ik bied aan om er drie euro bij te geven. De paniek slaat toe. Het lukt hem niet het juiste bedrag te bepalen dat ik terugkrijg. Hij bekent dat rekenen niet zijn sterkste punt is, omdat hij op school dacht het later nooit nodig te hebben. We lachen er samen om. Met een collega komen ze eruit. Ik krijg veertig euro terug. „Is dat twee briefjes van twintig?”
Barbara Caspers-Oosterhoff
Ok, 3 euro erbij, dan wordt het 53. Tja, daar zou ik zelf ook nooit opgekomen en uitgekomen zijn. Daarom maar goed dat ik een ander vak en andere hobby’s heb gekozen.
Dus de jongeman moest er een collega bij halen? Had de inzender, die het allemaal zou goed weet, hem niet even kunnen helpen?
Dat de jongeman dacht later geen rekenen nodig te hebben, klinkt ongelooflijkwaardig. Ik heb het nog nooit iemand horen beweren.
Enfin, hier komt dan de mededeling van het blogmanagement waarvan je dacht dat ie zou komen. Toch nog veel later dan gedacht. De mededeling is dat De Schrijvende Rechter (DSR) vanaf heden, met onmiddellijke ingang, van de site geband is. Definitief. Onherroepelijk. Zonder beroepsmogelijkheid. Ja, dat is me nogal wat.
Ik verwijs naar de moderatieregels die hier op de site gelden, zie alhier. In het bijzonder gaat het natuurlijk om: “Reageerders en/of hun IP-adressen kunnen als daar aanleiding toe bestaat – bij herhaald zondigen tegen de bovenvermelde etiquette en/of bij het herhaald vervuilen van reactiedraden met vulgaire, ordinaire, treiterige, stalkende, ruziezoekende, ellenlange, niet ter zake doende en/of strontvervelende posts in een moderatie- of spamfilter worden geplaatst.”
Het zal iedereen duidelijk zijn dat voorbeelden overbodig zijn. Regelmatig ben ik al door lezers en exlezers opgeroepen om nu eindelijk eens op te treden. Ik heb dat tot op heden niet gedaan, maar in december was ook voor mij de maat vol en werd me duidelijk dat het zo niet langer kon. Ik heb daar via reacties en via een enkele passage in het weekoverzicht de aandacht voor gevraagd. Dit gebeurde volgens de normale regels van feedback: als iets je niet bevalt dan benoem je wat dat is, je zegt erbij wat het met je doet en je vraagt om een verandering. Er zijn geen andere manieren om zoiets aan te kaarten. Op geen van de reacties is helaas een antwoord gekomen, sterker nog, ze werden afgedaan met kwalificaties als “feitenvrije zeikstukjes”.
De laatste druppel was voor mij de reactie op een breekbaar ikje van een inzendster over haar rouwverwerking, geplaatst op 31 december en in dit blog hierboven integraal afgedrukt. Deze reactie was zo onvoorstelbaar grof en ongevoelig dat ik letterlijk naar adem hapte toen ik hem las. Via haar vader weet ik dat de inzendster vorig jaar in een jaar tijd maar liefst driemaal naar het crematorium had moeten gaan, waaronder voor zijn vrouw (haar moeder) en zijn broer (haar oom). We weten ook dat er onder de vaste reageerders op deze site mensen zijn die iets soortgelijks hebben meegemaakt, ook nog vrij recent. DSR, geconfronteerd met mijn mening, deed niets om zich te verontschuldigen of het af te zwakken, maar deed er helaas deze week zelfs nog een schepje bovenop.
Het was uiteindelijk iemand anders op een andere site, iemand die wel behept is met een normaal inlevingsvermogen, die onder woorden bracht wat deze reactie eigenlijk was, namelijk afkomstig van een proleet. Ik moest het opzoeken, maar dit bracht inderdaad exact onder woorden wat ik voelde. Een proleet is 1) Bluffer 2) Botterik 3) Dikdoener 4) Filister 5) Hork 6) Hufter 7) Iemand uit een onbeschaafd milieu 8) Iemand van grote levensopvatting 9) Iemand zonder beschaving 10) Immorele man 11) Kink 12) Kleinburgerlijk mens 13) Lomperd 14) Man van kleinburgerlijke bekrompen opvattingen 15) Onbeschaafd mens.
Ja, die bestaan. Inderdaad. So what? Het punt is dat ik proleten in het dagelijkse leven uit de weg ga. Ik weet dat ze bestaan, maar tenzij ik er vanwege werk of familiebanden niet onderuit kan, probeer ik ze te ontlopen. En ik ga er zeker niet mee in discussie. Alhier op deze site, die ik zelf heb opgetuigd, puur uit liefhebberij en mijn liefde voor het schrijven, het maken van een krantje, en een gezonde nieuwsgierigheid naar de medemens, wordt mij vrijwel dagelijks de maat genomen door een (schrijve 1) reageerder. Thans ex-reageerder. Ik heb eens gekeken naar wat belendende blogs op WordPress, die van Lummel, Bertie, Heer Rozenwater, Suskeblogt, Seaside en noem ze maar op, er is er geen een waar op deze manier met de blogbeheerder en naar andere reageerders wordt gecommuniceerd.
Vanwege mijn andere liefhebberijen en bezigheden lezen er op dit blog ook mensen mee uit de muziekindustrie, de media, uitgeverijen, journalistiek en cultuur. Ik heb geregeld het fenomeen DSR moeten uitleggen, maar merkte weinig begrip voor de lol om dit op je eigen website toe te laten. Een goede vriend en zanger werd kwetsend beschreven en zelfs voor “tietenkoning” uitgemaakt. Iets waar hij tegen kan – de sociale media, waaronder Twitter kunnen meedogenloos zijn – maar dat zijn anoniempjes en je kunt er niks tegen doen. Dit gebeurde op mijn eigen site en dus kennelijk met mijn instemming.
Over de karaktermoord op ondergetekende zelf heb ik ook in december al het nodige gezegd. Kan ik tegen. Maar vind ik bijzonder onplezierig. Ik wil graag, naast het publiceren en beoordelen van ikjes, zo af en toe wat persoonlijke dingen delen. En ik weet dat andere lezers dat ook willen, net zoals op andere blogs. Maar of het nou een herinnering aan een leuke columnistenworkshop van Eva Hoeke was (“aan de keukentafel”) of een bezoek aan een concert van Leonard Cohen, het werd allemaal honend becommentarieerd en in een volkomen verkeerd daglicht gesteld. Zo erg dat ik zelf al zelfcensuur begon toe te passen. En ik weet uit contact met andereren dat deze ook vanuit zelfverdediging ophielden met het uitwisselen van persoonlijke ervaringen. Niet goed. Deze site moet echt een veilige omgeving zijn, voor mezelf en voor reageerders.
Merkwaardig genoeg is mijn besef over wat deze jarenlange onheuse aanvallen mij hebben gedaan ineens tot me doorgedrongen toen ik onlangs in een verloren moment over de exblogbeheerder JdW memoreerde dat hij ooit “naar Thailand was uitgeweken”. Zijn vriend Heer Rozenwater reageerde daar op zijn eigen blog heel geergerd op. En eigenlijk terecht dus. Deze smaad is jaren geleden door een trol, Trolley, vanuit het niets in gang gezet en als je zoiets maar dagelijks ziet dan ga je het nog geloven ook. Zeker als er wat jaren zijn verstreken. Of je denkt dat er in ieder geval wel iets aan de hand moet zijn geweest met deze man, waar rook is is vuur … Nou, ik heb hem een paar weken geleden via het internet op afstand bekeken, wat hij doet, foto’s, zijn projecten, het lijkt me niet de engerd waarvoor sommigen, waaronder ikzelve, hem houden. Maar dat kan jarenlange karaktermoord dus kennelijk wel doen. Bij deze bied ik voor deze opmerking mijn excuses aan Janneman aan.
Na raadpleging van de Integriteitscommissie, althans de voorzitter, tijdens een wandeling in de Wassenaarse duinen, heb ik besloten om de ban onherroepelijk, definitief en zonder mogelijkheid tot beroep in te stellen. De jarenlange ervaring leert immers dat DSR nooit en te nimmer excuses zal maken, nooit zal beloven zijn leven te beteren, maar juist de zwakheden en getoonde gevoeligheden van zijn prooi zal gebruiken om het allemaal nog vele malen erger te maken. Moeten we niet willen. Ik niet althans. De ban gaat met onmiddellijke ingang in. Hij zal niet met terugwerkende kracht worden uitgevoerd, dat wil zeggen de reacties en commentaren worden niet verwijderd, ook dit is conform de spelregels op de site.
De voormalige reageerder zal ongetwijfeld als Thaddeus Plomp wel weer bij de buren opduiken, of elders, of onder andere namen, hij doet zijn best maar. Alhier zijn de vele nog strontvervelendere alter ego’s van hem al jaren adequaat weggemodereerd, en dat zal zo blijven. En echt mensen, Heer Rozenwater heeft (weliswaar met een screenshot, dat zou ik dus zelf niet doen vanwege privacy) destijds zonneklaar aangetoond dat TP een alias van DSR is, maar zelfs dat blijft deze in alle standen ontkennen. Hij leeft in zijn eigen opgebouwde wereldje. Ik wens hem daarin het beste.
Tot slot, ik verwacht van andere lezers, die zich ook echt geen van allen aangesproken hoeven te voelen, geen bijval, geen weerwoord, geen commentaar. Het is goed zo. Het is mijn eigen keuze op de site die ik zelf beheer, zonder abonnementen, zonder rechten, zonder plichten, open voor iedereen die op een aangename manier over de ikjes en het leven wil communiceren.
Ik reageer vanaf heden niet meer op deze site. Ik ga dat niet uitleggen omdat iedereen dat snapt.
Het ga je goed Bas.
Ik organiseer deze week een zoemvergadering met mijn vrienden alhier.
Dank je, Lummel. Dat komt uiteraard niet als een verrassing en was ingecalculeerd. Ook jou wens ik het allerbeste. Je reacties, recepten en muziekvideo’s heb ik door de jaren heen hogelijk gewaardeerd. Adieu!
Echt waar? De enige reageerder die hier telkens met aandacht, humor en originaliteit commentaar geeft op de ikjes, het intro en andermans reacties? Juist die wordt geband?
Voor mij komt dit als een donderslag bij heldere hemel.
Ik voorzie een troosteloze voortzetting van dit blog, tenzij al die medelezers uit muziekindustrie, de media, uitgeverijen, journalistiek en cultuur actief gaan meereageren.
Het is echt waar, Pawi. Humor en originaliteit is de man inderdaad niet te ontzeggen. Maar die wegen voor mij niet langer op tegen onaangenaamheden naar mij, lezers en onschuldige ikjesschrijvers (die hier via Google regelmatig terecht komen en soms bijzonder kwaad of bedroefd worden). Hoe troosteloos het wordt gaan we zien. Meereageren is niet iets dat iedereen ambieert, dat was vroeger wel zo, maar inmiddels hebben we TikTok, Twitter, WhatsApp…. ik ken geen enkel blog op WordPress met een bloeiende reageerderscommunity. Is ook niet erg, anders dan gesuggereerd doe ik dit niet voor de aantallen, de inkomsten, zelfverheerlijking dus het is goed zo.
Iedereen bedankt voor het medeleven. Het gaat om een knieprothese. A.s. woensdag.
Helaas, het zij zo.
Bedankt voor de gastvrijheid en een fijne voortzetting gewenst.
Mijn laatste commentaar op het laatste Ik-je was inderdaad doorgeschoten. Een les voor de toekomst.
Nou, een waardig afscheid. Je zou bijna denken dat dit iemand anders is😄 Maar alle gekheid op een stokje: het ga je goed, vadermans. Er waren ook heel veel fijne momenten.
Ad krijgt een knietje … Hopla, de titel van het nieuwe weekoverzicht valt me spontaan in! Man man, wat is het toch makkelijk soms.
DSR is hier nog steeds, gelukkig.
Worden we hier gefopt, zoals het echtpaar op de foto? De fotograaf wist dat het hondenliefhebbers waren en zei tegen de Windsors dat hij iets vetraging had omdat hij net een hond had aangereden.
Zo’n fopmomentje zit hier ook in. Bas zegt dat DSR hier geband wordt, maar laat hem toch aan het woord. Alle geschrokken reageerders worden uitgelachen. Hahahaaaa.
Neen, ik was oprecht verrast door zijn waardige reactie en besloot deze eenmalig door te laten. Dan kan ook hij het netjes afsluiten voor zichzelf. Niets is zo vervelend als je weerwoord nooit gepubliceerd wordt.
Je hoeft geen antwoord te geven, hoor, maar vond jij zijn reactie op het rouwikje dus wel door de beugel kunnen, aandachtig, creatief en humor? En de beledigingen aan het adres van een sappelende zingende taxichauffeur die ook nog eens net een hartoperatie heeft ondergaan en erover twijfelt of hij wel of niet weer wil gaan optreden?
Het zijn mensen waar we het hier over hebben. Moeten tegen een stootje kunnen? Humor om te lachen? Het zijn niet eens reageerders hier, ze hebben er niet voor gekozen, ze hoeven het niet te verwachten. Dat was net ietsje anders voor de ouwe NRC-hap, die dat wisten toen ze een pseudo namen en gingen reageren.
Maar nogmaals, het is mijn eigen keuze. Hoeft niemand het mee eens te zijn. De site wordt niet collectief gerund.
Ik vergelijk het zelf met een andere liefhebberij. Ik speel eens in de zoveel tijd in een bandje, gitaar, beetje net als Nico Dijkshoorn, maar dan een niveautje lager. Doen we allemaal met plezier, we zitten puur voor onszelf lekker muziek te maken. We hoeven niet op te treden, geen platen te maken, niemand is beter dan de ander … Stel nu dat er in dat groepje een mannetje zit dat de hele avond zit te vertellen wat een lelijke rotkop ik heb, die elke keer als ik een fout nootje aansla zich kapot zit te lachen …. dan mag ik toch zelf beslissen om de volgende keer niet meer te gaan? Nou, hier kan dat niet, want als ik weg ga dan houdt de site op. Dus is dat mannetje niet langer welkom. Zo simpel is het, hoor.
Plechtig
Aan mijn zoon van zes leg ik uit dat sommige jongens zich een meisje voelen. Je kan dan naar de dokter om een meisje te worden, als je dat echt graag wil.
Een paar dagen later, na een frisse neus in het bos in de regen, gaat mijn zoon voor me staan. Zijn haren nat, zijn gezicht plechtig. „Mama, ik ga naar de dokter. Ik wil echt graag een hond worden.”
Tessa Dopheide
Haha! Hij is grappig en ik zie hem voor me.
Het is natuurlijk goed om je als ouder al vroegtijdig met ook de seksuele opvoeding van je kinderen bezig te houden. Ze kunnen bepaalde dingen beter van jou dan op straat horen, of erger via het internet. Maar je moet je boodschap goed doseren en timen. Niet alles ineens, maar dat waar ze aan toe zijn en in bewoordingen die passend voor hun levensfase zijn.
Zo te zien doet Tessa dat goed en pakt haar zoontje het magistraal op. Die komt er wel.
En mensen, wat zijn dit soort taferelen goed voor ook de latere band tussen ouder en kind. Zo willen we ze zien, die ikjes, ik wel tenminste, gek mannetje dat ik me d’r eentje van jullie ben. Nou moe!
Als ik op die leeftijd over deze optie had gehoord had ik het misschien ook kunnen zeggen. Maar als mijn moeder had geantwoord dat ik dan misschien, als ik veel geluk had, maximaal 20 jaar oud zou kunnen worden en er in het jongetje zijn geval nog maar veertien jaar overgebleven zouden zijn, dan had ik er nog over na moeten denken, denk ik. Nu denk ik dat het ruiken aan elkaars poepert en het over je eigen poten heen plassen en nog wat toilet happenings mij ervan zullen weerhouden. Dan word ik liever een haai. In de buurt van Groenland. Koud maar je kunt wel heel oud worden.
Doe mij dan maar een dolfijn. Lekker flipperen de hele dag. En door hoepeltjes springen. Heerlijk.
Door hoepeltjes springen doen ze in gevangenschap. Dat is het tegenovergestlelde van wat de mens onder de natuur verstaat. Honden zijn ook gevangen maar hebben daar ooit zelf voor gekozen. Het heeft ze tientallen soorten opgeleverd en de hoon van alle katten.