Kinderen en Wijsneusjes (8 korte stukjes over kinderen)
Het ontbijt op zaterdagochtend was weer ontaard in ruzie. Kleine dingetjes. Grote dingetjes. Alle irritaties van de afgelopen week passeerden de revue …
Valentine Dinner (sad!) The restaurant owner in our French village had made an effort. Pink paper hearts on the walls. Romantic light. Sweet music. The restaurant was sold out…
De restaurantbaas van ons Franse dorpje had zijn best gedaan. Roze kartonnen hartjes. Romantisch licht. Zwoele muziek …
Ik bereid me voor op een belangrijke presentatie over mijn werk. De zaal roezemoest in blijde afwachting. Stijf in het pak wacht ik op de eerste rij op mijn beurt …
De kat trekt zijn neus op voor het nieuwe kattenvoer. Miauwt niet, maar kijkt verwijtend en eet niet. Na twee dagen geef ik toe en rijd naar de dierenwinkel om het merk te kopen dat hij wel lekker vind: “Olives” …
Ik moet heel nodig. Op de verkeerde plaats en op het allerverkeerdste moment. Ik probeer normaal door te spreken, maar ik ben bang dat het te zien is …
Ik ben nog uit de tijd dat kantoorcollega’s die naar huis gingen met twee zware ‘loodgieterstassen’ werden bewonderd als ‘belangrijk en druk’. Nooit zal ik die keer vergeten toen de tas van een van hen in de lift opensprong en er een appel uitrolde …
Het was vanmorgen te druk op kantoor. Teveel emails. Te veel telefoontjes. Teveel zeurtjes. Ik was niet aan lunchen toegekomen. Het is al tegen half drie als ik flauw van de honger over straat ren …
Ik staar naar de lege lopende band en besef dat ik weer eens eerder dan mijn koffer ben aangekomen. Dit keer in Montreal, dinsdagavond laat. Morgenochtend om half negen moet ik een vergadering voorzitten …
Bas van Vuren, aangenaam 
Wanneer komt er weer een stukje van je, Apie?
Ik mis ze zo…
Dank je. Lief. Ik ben even in retraite. Maar dit weekend komen er twee lentestukjes, uit de oude doos, maar daarom niet minder. Als het weer meezit tenminste.