The restaurant owner in our French village had made an effort. Pink paper hearts on the walls. Romantic light. Sweet music.
The restaurant was sold out. Happy couples, young and old, around us. Flirting teenagers. Dads and mums without their children. And older couples: ‘monsieur’ in suit and tie, ‘madame’ in her best dress.
The foie gras was delicious. I ordered a glass of Bourgogne. And a cola. The coquilles St. Jacques – well cooked in butter sauce – went down with ease. So were the french fries and the saucages. It was a beautiful evening.
“Je t’aime”, was printed on the napkins. “Don’t fold an airplane out of these”, I warned with a smile.
When I drank my coffee and cognac, he reached out for my cellphone. “Can I call mummy? See where she is right now?”
“Sure dude, go ahead” I said and looked somewhere, beyond the ceiling.
Bas van Vuren, aangenaam 
Excellent, the introduction of English by a Dutchman on a Dutch blogsite. Broadens the horizon…. Mum, or…. or….. reading this, perhaps, also?
tja
zo gaat het soms
het leven soms
veelzeggend
En…
met de schelpjes van chefkok Lummel…
@VSp, jij mag nooit meer raden. 😦
Heb e ouw tekening gezien????????????????????????? ab groet Robbie
@oops, helemaal gemist. Ik ga gauw kijken.
betulanordica 01-03-2011 23:03
Voorlopig ga ik hier verder: canyouspotthedifferencedotcom….. Na bijna 5 jaar bloggen voel ik me niet langer welkom op het VK-blog. Met dank aan Remarque.
Ik heb het gehad. Ik ben nog een uurtje in de lucht. En dan ben ik weg. Op mijn laatste blog kun je nog een glas drinken en een sigaar roken.
Dank voor de fijne reacties en het samen bloggen. Het was mij een genoegen.
Succes verder
Hartelijke groet
Betulanordica