“Tot nu gaat het goed, maar misschien slapen ze nog. Of kunnen ze hun gordeltje, koffertje, gasflesje of wat voor moois ze ook maar bedacht hebben niet vinden en lopen ze nu met een droge mond door hun huis te mopperen.” Dit schreef ik gisteren, op de vroege zondagmorgen. Ik ben altijd weer blij als we weer een 9/11 overleven. Dit was de vijftiende verjaardag. Ik bedoel maar. Op naar de volgende *knock on wood icoontje* Wij kunnen hier voorlopig de ikjes uit de NRC blijven bespreken en nog heel veel meer. Mooi toch?
Bas van Vuren, aangenaam 