Neem nou zo’n ikje van Minnie Elias over de AOW. Dat betekent “Altijd OnderWeg“. Hahaha, kietel eens onder mijn arm, zei mijn vader vroeger. Ikjes waren ooit als anekdotes bedoeld, meegemaakt en puntig opgeschreven door lezers van de NRC. Het ikjesgebeuren was toendertijd een novum, vanwege (a) de interactiviteit van krant en lezer (niet slechts de journalist schrijft en de lezer leest, maar ook eens omgedraaid, nu normaal) en (b) de kortheid (men dacht destijds dat een column kort was, nou, dat waren streekromans vergeleken met het ikje).
“Ik wil in Holland blijven. Op de Schoorsteen bij Mien.”
Bas van Vuren, aangenaam 