“Waarom vinden mensen het zo leuk om te vertellen welke pagina’s men op het net bezoekt? (…) Oh, lieverd, we moeten snel verder, anders lopen we het risico in het intro genoemd te worden. Aan mijn positioneringsdrift zitten wel degelijk pijngrenzen.” Onze reageerder uit de Filippijnen, Riverside Blues (RSB) deed verwoed zijn best om uit het intro te blijven. Het is niet gelukt. Want we pikken zoals bekend alhier de krenten uit alle lezersreacties van de afgelopen week en trappen daarmee de nieuwe week af met een fijn bijelkaar geschreven lopend verhaaltje en wat plaatjes en videos die voorbij kwamen. Het is niet anders, live with it. Lees verder “Oh, Gij IJdeltuyt? U slaat de toets te vroeg (88)”
Tag: riverside blues
Ik had je niet herkend met kleren aan (85)
We krijgen een nieuwe collega. De afdeling komt bijeen voor een voorstelrondje. Als een van mijn collega’s haar naam hoort, zegt hij verbaasd: „Ben jij het echt? Ik had je niet herkend met kleren aan!” Iedereen, inclusief de nieuwe medewerkster is even met stomheid geslagen. Mijn collega vervolgt haastig: „We hebben vroeger samen gezwommen!” Met dit ikje van Miriam Wesselink, geplaatst in de NRC-ikjesrubriek, kon onze week niet meer stuk. Want wij kennen Miriam. En jullie ook toch?
Onze Ilona las voor uit eigen werk uit vervlogen tijden: “Ons veganistenclubje, bestaande uit een tiental dames, kent sinds kort ook een mannelijk lid. Peter Janssen. Zelfde leeftijd, zelfde souplesse. Kortom; een onopvallende verschijning. Een uur in de week. Iedere dinsdagavond van zeven tot acht uur werken we hard aan onze conditie. Als ik later in de week in de bus stap word ik hartelijk begroet door een mij op het eerste gezicht onbekende heer. Plots begint het me te dagen: Peter Janssen! „Ha, die Peter”, roep ik enthousiast, „ik herkende je niet met je kleren aan!” De impact van mijn woorden wordt me duidelijk als iedereen me plotseling aanstaart.” Lees verder “Ik had je niet herkend met kleren aan (85)”
Ik neem mijn lolbroek mee (57)
Steve Jobs, Kofi Annan, Wim Dik, die vent van de rookworsten, Boutros Ghali, Hans Weijers, Morris Tabaksblat, Rijkman Groenink, Eric Schmidt, Marc Zuckerberg, Prins Bernhard, Warren Buffett, Jan Timmer, Cor Herkstroter … met geen van deze giganten heeft Apiedapie ooit in een lift in New York een samenspraakje gehad. Maar De Schrijvende Rechter (DSR) die dit rijtje bij elkaar raadde, was wel erg warm. We zullen het nooit weten en het is lekker belangrijk.
Lezers van de NRC leven zich dagelijks uit op een lezersanekdote, het zogenaamde “ikje”. De reacties van de mensen uit het land staan hier, aangeleverd door de Apiedapie Community van ex-NRC-reactanten, ex-Volkskrantbloggers en ex weten wij veels. Door middel van dit intro starten we vandaag de nieuwe ikjesweek en kijken terug naar hoe het vorige week was. We kijken ook naar de nieuwe verhalen die hier – exclusief op deze site – gepubliceerd werden door onze eigen schrijvers van het Apiedapie Schrijverscollectief.
Ik zou willen dat ik In Tears of Grief zou kunnen spelen (49)
Vorige week werd de blogpret overschaduwd door de afschuwelijke beelden uit New York, waarin een gekleurde burger, Eric Garner, wordt vermoord door een politie-agent. Op klaarlichte dag, geholpen door zijn collega’s. Alles haarfijn in beeld gebracht – met geluid – door voorbijgangers. #Icantbreath was trending topic op Twitter, naar de laatste woorden van de onfortuinlijke astmatische man, die nog in de ambulance op weg naar het ziekenhuis overleed. De dader ging vrijuit. Want blanke politieman in de Verenigde Staten.
En de wereld draaide gewoon door. Hier werden ikjes besproken, hier werd verder geschreven aan een feuilleton (Ik ben geboren met een burnout), een ander feuilleton (Appie en de Hoefbekapper) werd weergaloos afgerond, de Verkiezing van de Reageerder van het Jaar tijdelijk stopgezet, en een Sinterklaasgebbetje geplaatst.
Lees verder “Ik zou willen dat ik In Tears of Grief zou kunnen spelen (49)”
Wie wie is hier
Dit zijn*) de hoofdpersonen op basvanvuren.org Elke gelijkenis met bestaande personen zou zomaar eens kunnen.
Bron: hier.
Ad Hok
Een man met een superieur gevoel voor humor. Maar je moet hem wel scherp houden. Woont als pensionado ergens in de USA, zo wordt gefluisterd.
Riverside Blues (RSB)
Een wat oudere man die jeugdig wil blijven op de Ph, waar dat ook maar mag zijn. Draagt ook daar een lange regenjas. Wordt soms overmand door de blues. Tikt zijn bijdragen op een oude Remington waarvan de letterarmpjes vaak vastlopen, scant vervolgens de doorelkaar liggende A4tjes, wat de soms niet te volgen teksten verklaart. Drinkt, rookt, snuift, spuit en speelt dan sax. CEO van een internetcafe. Heeft heimelijk heimwee. Zoekt aanspraak en gezelschap, maar geeft zo weinig. Beetje in de war vaak.
Ilona
Je liefste tante, als je een tante had. Fladdert zo nu en dan voorbij als een postduif met bindingsangst. Geeft iedereen een goed gevoel. Zie vooral het volgende eerbetoon.
Mopperkont
Misantropische zwartkijker. Verloochent nooit zijn gekozen nicknaam. Heeft geen duimpjes. Fietst. Heeft dochter op een Latijnamerikaans eiland. Zingt in koor. Plaatst muziekvideo’s, doorgaans van klassieke snit. Als hij zin heeft. En hij heeft heel vaak geen zin.
KlareTaal
Een gezellige dame uit Brabant. Neemt ’s avonds nog weleens afscheid van de community met Gutenacht Freunde. Spreekt haar talen. Zegt welterusten met twee woorden.
Letterzetter
Babyboomer, dus ouwe zak. De enige, samen met Apiedapie, die zijn eigen gezicht laat zien. Haat discussie’s op blogs die nergens over gaan, doet daar ook niet aan mee. Kijkt wel graag naar de bebloede bijlen, doorgezaagde poten en gekneusde ego’s. Vindt de meeste ikjes vaak niksjes. Als het verzonnen deel van zo’n niksje de pan uitrijst bestijgt-ie z’n stokpaardje om het niksje neer te sabelen. Slaat graag op een duim.
Bas van Vuren
Altijd is zijn glas halfvol. Zuip het eens een keertje leeg! Blogbaas met soms onnavolgbare omschrijvingen van waarom hij ergens iets niets van vindt dat door iemand anders wel gevonden wordt, of omgekeerd en waarom dat geblogd moet worden. Kan goed stampvoeten.
Timmerark
De naam zegt het al. Als het lang regent blijft-ie weg.
De Buren
Een website met beheerder zoals die nooit behoort te zijn. Om onze minister van Veiligheid en Justitie te citeren: ‘Het was niks, het is niks en het wordt niks.’ Wordt toch vaak naar verwezen door buurtjes (hoi Bertje!) die hier soms even komen kijken. Diepe haatgevoelens. Trauma’s. ‘Ik was nog maar veertien!’ Kortom: het was soms best leuk daar.
Zeloot
Gebruikt slechtgekozen nicknames. Reageert als een reaguurder op de onvolprezen website Geen Stijl. Zoekt zout op slakken en legt spijkers bij laagwater. Blogbaas eet zeloten als ontbijt, als-ie trek heeft.
Lummel
Fransoos. Trekt anderen wel eens een grote broek aan, het liefst vrouwen. Geen gerecht zo vreemd of hij heeft het recept er van, of hij kookt/bakt/braadt het in hoogst eigen persoon. Lummel heeft laatst nog een Kleiduifniertjespastei gemaakt van door hem zelf weidelijk geschoten Kleiduiven.
Lummel is niet vies van een geintje. En hij kan goed lezen en daarover schrijven. Ook ikjes plaatsen kan hij als de beste.
Rob Alberts
Wil anderen altijd alles leren, ook al willen ze niet, maar is beslist niet kortzichtig. Een vriendelijke blogger met een bijzondere gave: hij doet altijd de groeten. Niet zomaar de groeten, maar altijd voorzien van een bijvoeglijk naamwoord. Heeft zo’n klein fotootje van zichzelf als avatar dat je denkt Gulliver te zijn.
Zet ongevraagd delen van je eigen website bij anderen onder het motto van: Er is toch geen auteursrecht verschuldigd. Verder onschuldig. Totdat hij veroordeeld is, natuurlijk.
Hoe nu verder?
Ja, dat is allemaal niet mis. Het zal je maar gezegd worden. Troost: het is op basis van avatars en reacties allenig. En correcties, aanvullingen, gevoelens kunnen in het reactieveld worden vermeld, of – discreet – via het contactformulier of per email. Wie is Pawi bijvoorbeeld? Bertie? Joke? We zullen het misschien wel nooit weten.
*) voetnoot: eventuele updates worden niet bijgehouden, dit was met andere woorden een momentopname. Reageerders komen en gaan, een heuse Wikidapie is dit dus niet. Roept u maar! Of niet natuurlijk. De wereld draait immers door.
Welkom in café Apiedapie: hoop, geloof en liefde met iets te drinken erbij (40)
Een kok met geitenkaas. Een non met schaamluis. Een heer met gebroken dromen. Een rechter met zwarte kousen. Een schrijver met dorst. Dat zijn de stamgasten van café Apiedapie, waar je hoop, geloof en liefde vindt met iets te drinken erbij. En ikjes natuurlijk.
Ikjes zijn anekdotes die worden aangeleverd door lezers van de NRC. Het ikje verschijnt dagelijks in de krant en hieronder in het reactieveld. Vervolgens gaan de reageerders daar commentaar op geven en vertellen over hun eigen leven. Door middel van dit intro starten we de nieuwe ikjesweek en kijken terug naar hoe het vorige week was.
Lees verder “Welkom in café Apiedapie: hoop, geloof en liefde met iets te drinken erbij (40)”
De overstroming in India, Pakistan …
Als je al dat water ziet, waar doen de mensen hun boodschappen?
Bron: Riverside Blues alhier
De letters spuiten als raketten het scherm in (39)
Het is ongelooflijk wat hier allemaal in een week tijd wordt gereageerd. Lezers delen belangeloos hun pennenvruchten met elkaar en de hele wereld: commentaren op de actualiteit, jeugdherinneringen met zwart-witfoto’s, gedichten, video’s. Het kan niet op. “Als raketten spuiten de letters het scherm in“, meldde Riverside Blues. En dat allemaal naar aanleiding van de ikjes.
Lees verder “De letters spuiten als raketten het scherm in (39)”
Vogeltjes kunnen niet praten (37)
De strip “Fokke & Sukke” is ooit door de redaktie van het literaire studentenblad Propria Cures afgewezen omdat “vogeltjes niet kunnen praten“. Het kwam uiteindelijk goed, zoals de NRC-lezer weet. Vorige week werd Fokke & Sukke-maker John Reid door de redaktie van deze krant geëerd met het plaatsen van een ikje.
– Da’s toevallig, ik wilde hetzelfde juist aan u voorstellen!
Bron: Riverside Blues alhier.
Bas van Vuren, aangenaam 